323 π.Χ. Σβήνει μέσα στον πυρετό του στη Βαβυλώνα (στο σημερινό Ιράκ) ο Μέγας Αλέξανδρος.

1825 Ο Γιάννης Μακρυγιάννης σταματά τον Ιμπραήμ στους Μύλους, στο δρόμο από την Τρίπολη στο Ναύπλιο. Είναι η πρώτη νίκη κατά του αιγυπτιακού εκστρατευτικού σώματος.

1900 Αρχίζει στην Κίνα η Επανάσταση των Μπόξερ. Αυτή η μυστική οργάνωση είχε στόχο να τερματίσει την εκμετάλλευση της χώρας από τους ξένους. Η εξέγερση πνίγηκε στο αίμα από πολυεθνική δύναμη 20.000 ανδρών.

1917 Γερμανικά πηδαλιοχούμενα ζέπελιν βομβαρδίζουν το Λονδίνο. Σκοτώθηκαν 162 άτομα.

1944 Πυροδοτούνται οι πρώτες ιπτάμενες βόμβες «V-1». Μία μόνο έπεσε στο ανυποψίαστο Λονδίνο και σκότωσε 6 ανθρώπους.

1956 Τα τελευταία βρετανικά στρατεύματα εγκαταλείπουν το Σουέζ.

1983 Το αμερικανικό διαστημόπλοιο «Πιονίρ 10» μπαίνει στην τροχιά του Ποσειδώνα και γίνεται το πρώτο φτιαγμένο από ανθρώπινο χέρι αντικείμενο που φεύγει από το ηλιακό μας σύστημα.

«Λέμε την αλήθεια»...

Το είπε ο Ε. Βενιζέλος στη διακαναλική του συνέντευξη την περασμένη Κυριακή.

Το άλλο - με τον Τοτό - δεν το είπε...

«Εγινε μια πολύ σοβαρή συζήτηση, απαντήσαμε σε πολλά και ουσιώδη ερωτήματα, και νομίζω ότι εδραιώθηκε κατ' αρχήν ένα κλίμα εμπιστοσύνης που απέχει πολύ από την κινδυνολογία και την καταστροφολογία που έχει εξαπολυθεί στο εσωτερικό, ενόψει της 17ης Ιουνίου».

*

Με αυτό τον τρόπο απάντησε ο κ. Α. Τσίπρας στην ερώτηση που του τέθηκε («Αυγή», 10/6/2012) για την πρόσφατη συνάντησή του με τους πρεσβευτές των χωρών του G20.

*

Αλλά αν μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ - ενόψει της επαγγελλόμενης από τον ίδιο «αριστερής κυβέρνησης» - και του G20, έχει... «εδραιωθεί»

- και μάλιστα πριν ακόμα από τη σύσταση «αριστερής κυβέρνησης» -

αυτό που διαβεβαιώνει ο κ. Τσίπρας,

δηλαδή ένα «κλίμα εμπιστοσύνης» του ΣΥΡΙΖΑ με το κλαμπ των ανά τον κόσμο κεφαλαιοκρατών και ιμπεριαλιστών,

τότε αυτό δεν θέτει ένα θέμα

(σσ: για την ακρίβεια θέτει «πολλά θέματα»...)

όσον αφορά την εμπιστοσύνη που μπορούν να έχουν τα λαϊκά στρώματα, οι αριστεροί, οι ριζοσπάστες και οι προοδευτικοί άνθρωποι, στις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ περί «αριστερής κυβέρνησης»;...

«Μεγάλα λόγια στις γωνίες

των δρόμων,

ρήτορες σαν τους λαχειοπώλες

διαφημίζοντας όνειρα

για μελλοντικές κληρώσεις»

Τάσος Λειβαδίτης

Στις 18 ...καπιταλισμός

Η «Χρυσή Αυγή», αυτός ο ναζιστικός απόπατος, όχι μόνο δεν συνιστά «αντισυστημική» πολιτική οργάνωση, αλλά ενσαρκώνει το ίδιο το σύστημα και μάλιστα στο τετράγωνο.

Οχι μόνο δεν αποτελεί «πατριωτικό» κόμμα (τα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας τους μιλούν από μόνα τους), αλλά αποτελεί τον ορισμό της προδοσίας του λαού.

Είναι η βρωμιά, η δυσωδία και η σαπίλα του υπάρχοντος συστήματος, στο τετράγωνο.

Αντίστοιχα, γέννημα αυτού του συστήματος και αυτής της δημοκρατίας, της αστικής δημοκρατίας του κεφαλαίου και των μονοπωλίων, ήταν και οι πυγμαλίωνες της συμμορίας των «κασιδιάρηδων» που έσυραν την ανθρωπότητα στον όλεθρο: Οι Χίτλερ, οι Γκέμπελς, τα «Ες - Ες» και οι Γκέρινγκ.

*

Η «Χρυσή Αυγή» είναι το παράγωγο, είναι το απόβλητο και - ως εκ τούτου - είναι το δημιούργημα της σαπίλας. Είναι το ταξικό δηλητηριώδες σαπρόφυτο που - με λίπασμα τόσο το φόβο όσο και το λούμπεν κατακάθι του κοινωνικού δαρβινισμού - ευδοκιμεί στο θερμοκήπιο των δημίων του λαϊκού εξανδραποδισμού.

Είναι το φρανκενσταϊνικό κατασκεύασμα της καπιταλιστικής αγριότητας. Βρίσκεται στην καρδιά της δυσωδίας του συστήματος της βαρβαρότητας, της πολιτικής χυδαιότητας, της ανελευθερίας και της κοινωνικής αγριότητας.

Γέννημα αυτής της ίδιας μήτρας ήταν και η επταετής σύμφυση μεταξύ της φασιστικής θηριωδίας και της άφατης γελοιότητας που εκπροσώπησαν τα ινδάλματα των «κασιδιάρηδων»: Οι Παπαδόπουλοι, οι Παττακοί και οι Μακαρέζοι.

*

Η «Χρυσή Αυγή», υποδυόμενη τον «τιμωρό των κακώς κειμένων», διεκδικεί το ρόλο του μαστιγίου και του «χωροφύλακα» στην υπηρεσία των αφεντικών ενάντια στους μισθωτούς σκλάβους.

Αυτή ήταν και θα είναι πάντα η ιστορία και η πρακτική του φασισμού.

Σε συνθήκες κρίσης είναι, που, μέσω τέτοιων ναζιστικών μορφωμάτων, όπως η «Χρυσή Αυγή», όπως η Γκεστάπο του Χίτλερ, όπως τα λεπενικά και φασιστικά κτήνη σε Γαλλία και Ιταλία, όπως οι ταγματασφαλίτες των «Τσολάκογλου» και των «Ράλληδων», το καθεστώς της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης και της καταπίεσης πετάει από πάνω του όχι μόνο τη μάσκα και το φερετζέ, αλλά ακόμα και κάθε τάχα μου δημοκρατικό φύλλο συκής.

Ετσι, απαλλαγμένη πια από περιττά μακιγιάζ, η εξουσία των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, εμφανίζεται ενώπιον των ανθρώπων του μόχθου με το φαιό σουλούπι

άλλοτε του Χίτη και άλλοτε του γερμανοτσολιά και του ταγματαλήτη.

Αλλοτε του πολιτικού υποκόσμου και άλλοτε του πιο τραμπούκικου λαϊκισμού.

Αλλοτε του καρατέκα «άντρακλα» που χτυπάει γυναίκες και άλλοτε του νυχτόβιου μαχαιροβγάλτη που εξαπολύει πογκρόμ κατά του μετανάστη, του πολιτικού αντιπάλου, του «διαφορετικού».

*

Η «Χρυσή Αυγή» είναι η άλλη όψη του ίδιου πολιτικού νομίσματος της πλουτοκρατίας.

Είναι ακριβώς εκεί, στον κόρφο της πλουτοκρατίας, που επωάζεται το αυγό του φιδιού. Εκεί βρίσκεται η φωλιά του.

Γι' αυτό και μόνο ένα ρωμαλέο, ταξικό, εργατικό, λαϊκό, αντικαπιταλιστικό κίνημα είναι αυτό που έχει τη δύναμη όχι απλά να λιώσει το φασιστικό φίδι, αλλά ταυτόχρονα να αχρηστέψει και την καπιταλιστική μήτρα που το συντηρεί και το αναπαράγει.