1847 Γεννιέται ο Αμερικανός εφευρέτης Τόμας Εντισον. Σ' αυτόν οφείλονται πάνω από 300 εφευρέσεις, ανάμεσα στις οποίες ο φωνόγραφος και η ηλεκτρική λάμπα. Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1915.

1858 Ο Μπενίτο Χουαρέζ ανακηρύσσεται Πρόεδρος του Μεξικού στη Βέρα Κρουζ. Είχε προηγηθεί πόλεμος εναντίον του αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού.

1868 Πεθαίνει στο Παρίσι ο Γάλλος φυσικός Ζαν Φουκό. Εφηύρε το γυροσκόπιο και προσδιόρισε την ταχύτητα του φωτός.

1929 Υπογράφεται συνθήκη, η οποία αναγνωρίζει το Βατικανό ως ανεξάρτητη πολιτεία.

1970 Η Ιαπωνία γίνεται η τέταρτη χώρα, που βάζει δορυφόρο σε τροχιά.

1971 Σαράντα κράτη υπογράφουν συνθήκη, που απαγορεύει τη χρήση πυρηνικών όπλων στη θάλασσα.

1975 Η Μάργκαρετ Θάτσερ γίνεται η πρώτη γυναίκα επικεφαλής πολιτικού κόμματος στη Βρετανία, καθώς εκλέγεται αρχηγός των Συντηρητικών της χώρας.

1990 Μετά από 27 χρόνια φυλάκισης, απελευθερώνεται ο ηγέτης των μαύρων της Νότιας Αφρικής, Νέλσον Μαντέλα.

Μάλλον κάτι τέτοια θα είχε υπόψη του και ο Καμί όταν έγραφε:

«Σίγουρα δεν υπήρχε θεός, αφού στην αντίθετη περίπτωση, οι παπάδες θα ήταν άχρηστοι»...

«Σήμερα οι κομμουνιστές έχετε λόγο και ρόλο, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά, και τούτο γιατί κάποιοι πρέπει να έχουν το θάρρος να αντιστέκονται στον επικίνδυνο κατήφορο μιας ιδεολογικής ισοπέδωσης και της υποχώρησης της ιστορίας που συντελείται στις μέρες μας, με επίκεντρο βεβαίως ή ξεκίνημα την Ανατολική Ευρώπη και τη Σοβιετική Ενωση.

Εχετε λόγο και ρόλο, για να ανακτήσει ιδεολογικό περιεχόμενο η πολιτική μας ζωή. Είναι προϋπόθεση για να λειτουργούν η δημοκρατία και να μη σβήσουν οράματα και για να απολυτρωθεί ακόμα η ιστορία από ένα σύμπλεγμα ενοχής που επιδιώκουν να της δημιουργήσουν (...)

Αγαπητοί φίλοι μην αποκαθηλώσετε τα σύμβολά σας. Αποτελούν σύμβολα της συλλογικής ιστορίας όλων των λαών της Γης προς ένα καλύτερο κόσμο και πάντα θα λάμπουν!»...

*

Αφιερώνουμε το παραπάνω απόσπασμα σε όλους τους «επαγγελματίες» του είδους, που με αφορμή την έναρξη του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ βρήκαν ευκαιρία με τα γραφόμενά τους στον Τύπο να κολλήσουν μερικά ακόμα «ένσημα αντικουκουεδολογίας» στο βιογραφικό τους. Και τους το αφιερώνουμε αφενός γιατί τα παραπάνω λόγια ακούστηκαν σε μια δύσκολη εποχή για το Κόμμα, και αφετέρου επειδή είναι ειπωμένα από έναν μη κομμουνιστή, τον αείμνηστο Αντώνη Τρίτση, κατά το χαιρετισμό του, με την ιδιότητα του δημάρχου Αθήνας, προς τους συνέδρους του 14ου Συνεδρίου του ΚΚΕ.

Προχτές ο κ. Καραμανλής εμφανίστηκε υπερήφανος για το γεγονός ότι η Ελλάδα θα είναι μια από τις πρώτες χώρες που θα επικυρώσουν το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα... Προφανώς, το ίδιο περήφανο πρέπει να νιώθει και το ΠΑΣΟΚ, που φυσικά θα υπερψηφίσει το ευρω-σύνταγμα. Αλλωστε, επί των ημερών του κατέληξαν οι συζητήσεις στην ΕΕ και ολοκληρώθηκε το βασικό μέρος των διεργασιών για το σχέδιο της εν λόγω Συνθήκης.

*

Δυστυχώς, η τακτική του δικομματισμού, που συνηθίζει να προσθέτει χαλκάδες εξάρτησης σε αυτόν τον τόπο χωρίς πολλές - πολλές συζητήσεις, αυτή η τακτική τους να «υπογράφουν στη ζούλα» όλα εκείνα που δεσμεύουν το μέλλον της χώρας, αφαιρεί από τον ελληνικό λαό τη δυνατότητα να γνωρίζει για ποιους ακριβώς λόγους είναι ...περήφανοι οι πολιτικοί του ταγοί.

***

Σε ό,τι αφορά στο ευρω-σύνταγμα, για παράδειγμα, εκτός των άλλων, ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπανδρέου είναι ...περήφανοι, επειδή με την υπογραφή τους θα τεθεί σε εφαρμογή και το «άρθρο 11» της Συνθήκης, σύμφωνα με το οποίο:

*

«1. Οταν το Σύνταγμα αναθέτει στην Ενωση αποκλειστική αρμοδιότητα σε συγκεκριμένο τομέα, μόνο αυτή δύναται να νομοθετεί και να εκδίδει νομικά δεσμευτικές πράξεις, ενώ τα ίδια τα κράτη - μέλη δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα (...)».

«2. (...) Τα κράτη - μέλη ασκούν τις αρμοδιότητές τους στο βαθμό που η Ενωση δεν έχει ασκήσει τη δική της ή αποφάσισε να παύσει να την ασκεί»...

***

Τι σημαίνουν αυτά; Τίποτα λιγότερο από εκείνη την ομολογία ότι με το ευρω-σύνταγμα «τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν...».

*

Υπενθυμίζουμε ότι η αναφορά στον «περιορισμό» των εθνικών συνόρων και της εθνικής κυριαρχίας που επιφέρει το ευρω-σύνταγμα, δεν έγινε διά χειλέων κάποιου «συνωμοσιολόγου» κομμουνιστή. Είναι η αποστροφή - ομολογία που συμπεριέλαβε η πρόεδρος της Βουλής κ.Μπενάκη στη δήλωσή της, μόλις ανακοίνωσε στον Κάρολο Παπούλια ότι εξελέγη Πρόεδρος της (συρρικνωμένης) Ελληνικής Δημοκρατίας...

Ενα χρόνο στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ γιόρτασε προχτές ο Γ. Παπανδρέου. Σε αυτούς τους 12 μήνες ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πρόλαβε να δώσει το στίγμα της «συμμετοχικής δημοκρατίας» που διακονεί. Οι προτάσεις του ...ρηξικέλευθες. Πάρτε μια γεύση από ένα πρόχειρο «ποτ - πουρί»:

*

1) Στις 5 Δεκέμβρη του 2005, ο Γ. Παπανδρέου εξωτερικεύει στον ελληνικό λαό τις σκέψεις του για το Ασφαλιστικό: «Η παράταση του χρόνου επιβίωσης του κάθε ατόμου δίνει, ανοίγει, νέες ευκαιρίες αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού μετά τα 60, μετά τα 70 υπάρχουν ακόμα παραγωγικά χρόνια», δηλώνει στα Γιάννενα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ...

*

2) Σε ομιλία του στο 15ο Συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, την 1 Νοέμβρη του 2004, αναλύει στους επιχειρηματίες πώς σκέφτεται να συμβάλει το «νέο» ΠΑΣΟΚ για να «μειωθεί η ανεργία»: «Επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης»! Ο ίδιος, λίγες μέρες πριν γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, τέλη Γενάρη του 2004, είχε προτείνει σε ομιλία του στο Λαύριο: «Οι νέοι άνθρωποι να δουλεύουν για τέσσερα χρόνια ανασφάλιστοι»!!

*

3) Μόλις προχτές, στη «γενέθλια» ομιλία του, το «θύμα» των προτάσεών του υπήρξε η δημόσια Παιδεία: «Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να μιλήσει για την αποκρατικοποίηση. Να πάρει μια απόφαση στο συνέδριό του. Πρέπει να μιλήσουμε για τη δημιουργία κοινωνικοποιημένων ιδρυμάτων, όχι κρατικών πανεπιστημίων, αλλά πανεπιστημίων πραγματικά της κοινωνίας»...

*

Φυσικά, δίπλα σε αυτές τις «σοσιαλιστικές» θέσεις, δεν πρέπει να ξεχάσουμε τη σοβαρότητα, με την οποία η «συμμετοχική δημοκρατία» αντιμετωπίζει τα λαϊκά προβλήματα. Τόσο οι προτάσεις του κ. Παπανδρέου προς τους σφουγγαράδες και τους αλιείς της Καλύμνου, στους οποίους πρότεινε, για να αντιμετωπίσουν την ανεργία, να ασχοληθούν με τον «εναλλακτικό» και τον ...«καταδυτικό τουρισμό», όσο και η προτροπή του προς τους βαμβακοπαραγωγούς να καλλιεργήσουν προϊόντα που επιβάλλει η ...«μεσογειακή διατροφή», είναι δυο τέτοια παραδείγματα πολιτικής «σοβαρότητας»...

Του Στάθη (από την «Ελευθεροτυπία»)

Ο παπάς ο παχύς έφαγε παχιά φακή.

Γιατί παπά παχύ έφαγες παχιά φακή;