Ολόψυχη η ευχή για όσους μπόρεσαν τελικά να φύγουν έστω για λίγο κι αυτό το καλοκαίρι: Καλό ταξίδι, ξεκουραστείτε και μαζέψτε δυνάμεις για την επιστροφή.

Η επόμενη μέρα δε θα έχει καμιά σχέση μ' ό,τι ως τώρα γνωρίζαμε. Κάτι παράξενα «ρεπορτάζ» απ' τα νοσοκομεία που παραπέμπουν σε σύγχρονο Καιάδα, προμηνύουν πιο δύσκολες καταστάσεις ευρύτερα στην κοινωνία.

Δες πώς συναντιούνται τελικά τα μεγάλα μυαλά. Προχτές στο κύριο άρθρο της εφημερίδας του «εθνικού εργολάβου» αναφερόταν η εκτίμηση πως για τα κακά της μοίρας μας δεν έφταιξε τίποτα άλλο παρά η κυριαρχία του δίκιου του εργάτη! Χτες καταγράφηκε η δήλωση ενός ακόμα κυβερνητικού στελέχους, του Μπεγλίτη, με την ίδια πάνω - κάτω εκτίμηση. Παράλληλα, ήδη ο κυβερνητικός συντονιστής των πολιτικών δυνάμεων της αστικής τάξης, ο Πάγκαλος, αναφέρεται σε «δυαδική εξουσία», καθώς, όπως λέει, πλάι στο κράτος των καπιταλιστών λειτουργεί και η εξουσία των εργατών, δηλαδή του ΚΚΕ!

Δε θέλουν να μας τρελάνουν. Ιδεολογική επένδυση κάνουν. Πασχίζουν με χοντράδες να ενοχοποιήσουν την εργατική τάξη, και μάλιστα εκείνο το τμήμα που μπαίνει μπροστά στον αγώνα, έτσι που να πέσει σαν ώριμο φρούτο αύριο το χτύπημα που ετοιμάζουν. Και ετοιμάζουν χτύπημα γιατί γνωρίζουν πως μόνο έτσι έχουν ελπίδα να αντιμετωπίσουν το οργισμένο ποτάμι που δε θα ξεχυθεί απλά στην κατηφόρα, αλλά οργανωμένα, συντεταγμένα και με σημαία αυτή της λαϊκής εξουσίας θα διεκδικήσει το χώρο και το δρόμο του. Φράγματα έχουν χτιστεί πολλά, το ποτάμι όμως πάντα έχει τον τελευταίο λόγο.

Στα υπόλοιπα, ισχύει η παράφραση της ερώτησης: Γιατί χαίρονται οι καπιταλιστές και χαμογελούν πατέρα;

Γιατί, τέτοιο δώρο, σαν τη νέα εθνική συλλογική σύμβαση, οι καπιταλιστές ούτε στα πιο τρελά όνειρά τους δεν το περίμεναν. Εκατομμύρια και εκατομμύρια ευρώ αντί για μεροκάματα θα γίνονται αύξηση κερδών, κομψά το λένε «προσφορά των εργατών στην ανάπτυξη», είναι μόνο μια υποταγή στη μηχανή αρπαγής κι άλλου εργατικού ιδρώτα.

Χρόνια και χρόνια επενδύει η αστική τάξη για να έχει μια τέτοια ΓΣΕΕ. Χρόνια επενδύει για να έχει και σαμπρέλα προστασίας γύρω από μια τέτοια ΓΣΕΕ (πού είναι αλήθεια όλοι εκείνοι που έβγαζαν - βγάζουν ακόμα - μπιμπίκια με το ΠΑΜΕ κι έλεγαν - κι επιμένουν - πως το κρισιμότερο είναι η προστασία της ΓΣΕΕ; Λουφάζουν ώσπου να περάσει η μπόρα. Είναι γελασμένοι αν νομίζουν πως θα ξεχαστούν...).

«Ζήτω που κερδίσαμε», πανηγυρίζουν από προχτές διάφοροι. Δεν επαναλαμβάνουν πια ένα κοινό σκονάκι, τη χαρά τους ομολογούν που πηγάζει από το κοινό ταξικό τους συμφέρον.

Τραπεζίτες, βιομήχανοι, άλλοι κεφαλαιοκράτες, εκδότες και οι πολιτικοί τους επαναλαμβάνουν στον ίδιο ρυθμό «ζήτω που κερδίσαμε». Και πράγματι κέρδισαν. Πολλά, πάρα πολλά.

Θα τα μετρήσουμε ένα ένα στα θύματα. Σε κάθε έναν που δε θα μπορεί να πληρώνει ούτε το λογαριασμό της ΔΕΗ, πόσο μάλλον το δάνειο στην τράπεζα, σε καθέναν που ήδη δε βρίσκει θέση στον παιδικό σταθμό, σε καθέναν που - τι τραγωδία - φτάνει στην ακρότητα να πάει και να παρατήσει το γέροντά του σ' ένα νοσοκομείο, σε κάθε έναν που σήμερα ακόμα δεν γνωρίζουμε ποιος ακριβώς είναι ο Γολγοθάς του, αλλά «Κυριακή κοντή γιορτή», πριν να τελειώσει τούτο το - στο όνομα μόνο - «καλοκαίρι», θα έχει κάνει καθαρό από τη θέση που θα πάρει ποιοι είναι οι πρώτοι για τον σύγχρονο Καιάδα.

Θα μετρηθούμε, λοιπόν. Ηδη οι άλλοι μετράνε. Και βλέπουν στην ανεργία τη βόμβα που απειλεί την «ειρήνη» χρόνων. Ειρήνη δεν υπήρξε, υποταγή ναι, αυτή κινδυνεύει, ναι.

Ας είμαστε, λοιπόν, έτοιμοι να μετρηθούμε. Για την ακρίβεια, έτοιμοι να φανούμε αντάξιοι κι εμείς της δικής μας αποστολής. Γιατί οι άλλοι πίνουν ήδη στην υγεία των κορόιδων (το προχτεσινό τραπέζωμα του Πάγκαλου στους φερέλπιδες της παράταξής του είχε και έναν τέτοιο συμβολικό χαρακτήρα).

Για να μετρηθούμε και να μη βγαίνουμε λειψοί, πρέπει να κάνουμε παντού γύρω μας ορισμένα πράγματα ακόμα πιο καθαρά:

Οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις είναι υποχρεωμένες να γιγαντώνονται. Η εργατική τάξη, όμως, δεν έχει ανάγκη καπιταλιστικές επιχειρήσεις.

Οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις είναι υποχρεωμένες να βαθαίνουν την εκμετάλλευση. Οι εργάτες, όμως, δεν έχουν ανάγκη αυτές τις επιχειρήσεις. Θέλουν και μπορούν να τις κάνουν κοινωνικές.

Κι εδώ ξανά το «διά ταύτα»: Ολοι περιγράφουν τη δυστυχία είτε ως παιδική εργασία είτε ως σύγχρονο Καιάδα. Μόνο μέσα από τον «Ριζοσπάστη», όμως, μπαίνει θέμα ανατροπής της κυριαρχίας των καπιταλιστών με ανατροπή της πολιτικής εξουσίας τους.

Για να απαλειφθούν και φαινόμενα όπως αυτό της διαστροφής της πραγματικότητας που ενοχοποιεί την εργατική τάξη και το κίνημά της ως ένοχο για την καπιταλιστική κρίση.

Οι καιροί γίνονται όλο και πιο ενδιαφέροντες. Η ταξική πάλη κυοφορεί το καινούριο και οι εργάτες μαζί με όλο το λαό έχουν το λόγο...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΠΟΥΛΗΜΕΝΗ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η ΓΣΕΕ υπέγραψε τριετή σύμβαση μείωσης μισθών

ΕΘΝΟΣ: ΣΩΣΙΒΙΟ για τον 13ο και τον 14ο μισθό

ΤΑ ΝΕΑ: Σκληρό πόκερ για τις τράπεζες

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αφετηρία αλλαγών στις τράπεζες

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΦΕΤΗΡΙΑ για μεγάλες συμφωνίες

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Η πρώτη μεγάλη συγχώνευση Τραπεζών

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΑΝΑΒΕΙ ΦΩΤΙΕΣ η πρόταση Σάλλα

ΤΟ ΒΗΜΑ: Σεισμικές αλλαγές μετά την πρόταση Σάλλα

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ανοιξαν τα deals στις Τράπεζες

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Φλερτ 700 εκατομμυρίων ευρώ για γάμους τραπεζών

Η ΑΥΓΗ: Πεσκέσι στις τράπεζες και οι αγρότες

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΠΩΣ ΡΗΜΑΞΑΝ ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ

«Η πρόταση εξαγοράς μεριδίου της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου από την Τράπεζα Πειραιώς θα σημάνει αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων του κλάδου, ένταση της ληστείας των λαϊκών οικογενειών με τα επιτόκια δανεισμού και των υπερχρεωμένων μικρομεσαίων αγροτών. Κινδυνεύουν οι παραγωγικές μεταποιητικές μονάδες της Αγροτικής Τράπεζας. Για την κατάργηση της ληστείας των τραπεζών απαιτείται κατάργηση της κυριαρχίας τους στην κοινωνική παραγωγή, με ανατροπή της πολιτικής τους εξουσίας» (το θέμα στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

«Η κολοσσιαία καπνοβιομηχανία Philip Morris ομολόγησε ότι εκμεταλλευόταν 10χρονα παιδιά - σκλάβους τα οποία δουλεύουν σε φυτείες καπνού με τις οποίες έχει συμβάσεις στο Καζακστάν στην Κεντρική Ασία» (το θέμα στο ΒΗΜΑ).

«Μεταπολιτευτικά έχει γίνει κατάχρηση της επίκλησης των δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης και δυστυχώς εκθρέψαμε όλοι συμπεριφορές και πολιτικές που δημιούργησαν ανισότητα και αδικία. Προτιμώ την υπεράσπιση της δικαιοσύνης από μια ανέξοδη ρητορική και βολική υπεράσπιση κάποιων "σοσιαλιστικών πολιτικών"» ( ο Π. Μπεγλίτης / ΕΘΝΟΣ).

«Εγκαταλείπονται γέροντες στην εφημερία και μας λένε "κάνε ό,τι θες. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να τους φροντίσουμε" (...) επιστρέφει η ασυλοποίηση με ευάλωτες ομάδες όπως είναι οι άστεγοι, οι ηλικιωμένοι να ζητούν καταφύγιο στα ψυχιατρικά ιδρύματα (...) είναι άνεργοι, επικαλούνται την θλίψη τους προκειμένου να μείνουν στο νοσοκομείο» (η καταγραφή στο σύνολο των εφημερίδων).

Η ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΡΥΒΕΤΑΙ: «Την έγκριση της τρόικας φέρει η νέα τριετής Εθνική Συλλογική Σύμβαση (...) η σύμβαση προβλέπει μηδενικές αυξήσεις για φέτος και αυξήσεις 1,5% την 1η Ιουλίου 2011 και 1,7% την 1η Ιουλίου 2012» (το θέμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΓΟΝΑΤΙΣΜΑ: «Με τη συμφωνία ολοκληρώθηκε η εσωτερική υποτίμηση (...) μετά τους δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι υπέστησαν απευθείας μείωση εισοδημάτων κατά 15-20% και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα θα δουν τις πραγματικές τους αποδοχές να μειώνονται σε αντίστοιχα ποσοστά σε βάθος τριετίας» (το θέμα στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ: «Η δήλωση του προέδρου της ΓΣΕΕ ότι η υπογραφή της νέας εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας τριετούς διάρκειας είναι "μια πράξη ευθύνης" (...) δείχνει το υψηλό επίπεδο συνδικαλιστικής ωριμότητας που έχει επιτευχθεί (...) με τη σύμβαση αποτυπώθηκε η βούληση του ιδιωτικού τομέα να προστατεύσει το εισόδημα των εργαζομένων (...) δικαιώνει τον χαρακτηρισμό τους ως κοινωνικών εταίρων» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

Η ΑΝΗΣΥΧΙΑ: «Υπάρχει ένα κέρδος έστω και σε συμβολικό επίπεδο (...) είναι θετική εξέλιξη (...) η οποία όμως σε καμία περίπτωση δεν αντισταθμίζει τις απώλειες των εργαζομένων (...) και κυρίως δεν μπορεί να κρύψει το μεγάλο πρόβλημα που αρχίζει να παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις: την ανεργία (...) κυβέρνηση, συνδικάτα και εργοδότες βρίσκονται μπροστά σε μια βόμβα που απειλεί την εργασιακή ειρήνη τόσων χρόνων» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ: «Η ζωή της λαϊκής εργατικής οικογένειας δυσκολεύει και θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τους επόμενους μήνες, όταν θα αρχίσουν να "βγαίνουν" στη ζωή οι τραγικές επιπτώσεις του μνημονίου. Ηδη, χιλιάδες τέτοιες οικογένειες βλέπουν το αδιέξοδο και δεν ξέρουν αν θα μπορούν να πληρώσουν το νοίκι, αν θα μπορούν να καταβάλουν τη δόση στην τράπεζα για το σπίτι, αν θα μπορούν να φύγουν με τα παιδιά τους για διακοπές λίγων ημερών, αν θα μπορούν να ψωνίσουν τα απαραίτητα για να ζήσουν από το σούπερ μάρκετ. Τέτοιες μέρες, εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκές οικογένειες, νέα ζευγάρια που έφτιαξαν ένα σπιτικό, ζουν με το ερώτημα αν θα μπορέσουν να στείλουν το παιδί τους σε κάποιον παιδικό σταθμό» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ: «Ο πόλεμος των εργοδοτών, της κυβέρνησης και των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΕΕ - ΔΝΤ κλπ.), με τη στήριξη των φιλοκαπιταλιστικών ηγεσιών στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ σε βάρος των δικαιωμάτων μας συνεχίζεται και θα συνεχιστεί ακόμα πιο αιματηρός και αδυσώπητος. Ετοιμάζουν και άλλα μέτρα πιο σκληρά σε βάρος των εργαζομένων. Γι' αυτό οργανωθείτε σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γιαπί και υπηρεσία με επιτροπές αγώνα, με σωματειακές επιτροπές, στα ταξικά συνδικάτα. Αναδείξτε τους δικούς σας εκπροσώπους. Συσπειρωθείτε, δυναμώστε το ΠΑΜΕ - δώστε δύναμη στη δύναμή σας» (από την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ, μόνο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).