Σε ενέσεις αισιοδοξίας για το κράτος που, δήθεν, τώρα πια θα πληρώσει αυτά που χρωστάει, κατέφυγαν και χτες αρκετά πρωτοσέλιδα. Στις μέσα σελίδες, όμως, ο αναγνώστης που μπορούσε να διαβάσει λίγο κάτω από τις λέξεις, μάθαινε ότι «άνθρακες ο θησαυρός» για όσους περιμένουν δυο και τρία χρόνια για να εισπράξουν κουρεμένα τα «εφάπαξ» για τα οποία έχουν πληρώσει χοντρά μια ζωή. Ειδικά όσοι έσπευσαν να κάνουν χαρτιά για σύνταξη και περιμένουν μήνες και μήνες χωρίς δεκάρα, όλα μαρτυρούν πως θα περιμένουν πολύ, μα πάρα πολύ ακόμα.

Ακόμα «καλύτερα», δηλαδή, «να τους κλαίν' κ' οι ρέγγες», είναι τα πράγματα για όσους πίστεψαν στο παραμύθι περί «νοικοκυρέματος». Εννιά δισεκατομμύρια ευρώ εισφέρουν κάθε χρόνο στο δημόσιο ταμείο οι μισθωτοί με τους φόρους τους. Τώρα θα πρέπει να πληρώσουν κι άλλα.

Το ωραίο του πράγματος, ως προς την αστική προπαγάνδα, είναι πως αυτοί ακριβώς που μέχρι τώρα αξίωναν να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή και έδειχναν τους μισθωτούς ως φοροφυγάδες, τώρα, μετά την αποκάλυψη της νέας φορολεηλασίας, εμφανίζονται να προσφέρουν λύσεις στους μισθωτούς για να την σκαπουλάρουν, δήθεν, από την πρόσθετη φορολογία. Πρόκειται για στήσιμο νέας απατεωνιάς, από την οποία ο μισθωτός θα βγει και πάλι ζημιωμένος: Ο «Σκάι» πρότεινε χτες σε όσους διατηρούν ακόμα έναν αξιοπρεπή μισθό να συμφωνήσουν με τ' αφεντικό τους στην μετατροπή της σύμβασης από «εξαρτημένης εργασίας» σε «αυτοαπασχόληση». Δηλαδή, να πληρώνονται οι εργαζόμενοι με τα περίφημα «μπλοκάκια». Αυτό οδηγεί σε απαλλαγή του εργοδότη από τις ασφαλιστικές εισφορές με αντάλλαγμα για το μισθωτό τη φορολόγησή του με μικρότερη κλίμακα ως αυτοαπασχολούμενου.

Για τον εργάτη, η λύση βρίσκεται εντελώς αλλού! Ούτε βήμα πίσω απ' ό,τι έχει κατακτήσει (η ασφάλιση είναι κατάκτηση), ούτε βήμα πίσω στους μισθούς (είναι κρίσιμο ζήτημα η αρπαγή έστω κι ενός σεντς από το μισθό του εργάτη υπέρ του ταμείου του καπιταλιστή. Ηδη αρπάζουν πολλά από την απλήρωτη δουλειά, αρπάζουν πολλά από τους κομμένους μισθούς, αρπάζουν πολλά από την αυξημένη φορολογία). Και παράλληλα πρέπει με την πάλη του να ορθώνει όσο το δυνατόν περισσότερα εμπόδια στην καπιταλιστική ανάκαμψη. Η πρόταση πάλης για τις συμβάσεις που κατέθεσε προχτές το ΠΑΜΕ δείχνει το δρόμο.

Το καταλαβαίνουν πια ακόμα και οι Αμερικανοί εργάτες που - έναν αιώνα μετά τους μεγάλους αγώνες τους για την κατοχύρωση στοιχειωδών δικαιωμάτων - ανακαλύπτουν και πάλι απ' την αρχή ότι είναι δικαίωμα το να οργανώνεται ο εργάτης, είναι αναγκαίος ο αγώνας για την απόσπαση μέρους της υπεραξίας που αρπάζει ο καπιταλιστής.

Στο μεταξύ, στη χώρα μας, με σύμμαχο τον κυβερνητικό κι εργοδοτικό συνδικαλισμό, η τρικομματική κυβέρνηση αφαιρεί ένα προς ένα δικαιώματα που έχουν πίσω τους αγώνες κι αγώνες. Η νέα εγκύκλιος του ΙΚΑ με υπογραφή Ρ. Σπυρόπουλου στέλνει αναγκαστικά στα 67 όσους, παρότι δικαιούνται να βγουν με μειωμένη σύνταξη σήμερα, δεν μπορούν στην πράξη να το κάνουν καθώς οι περικοπές ακόμα και σ' αυτό το ποσό της μειωμένης σύνταξης θα είναι τόσες που ούτε με επίδομα «άπορης κορασίδας» δε θα μοιάζει στο τέλος.

Στη μεγάλη εικόνα, ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός οξύνεται σε επίπεδα εξαιρετικά επικίνδυνα πλέον, καθώς κάθε ελπίδα για ανάκαμψη φαίνεται πως διαρκώς εξανεμίζεται και το σύστημα βρίσκεται εγκλωβισμένο στις αξεπέραστες αντιφάσεις του. Οσο πληθαίνουν οι φωνές που υποδεικνύουν ως λύση την καταφυγή σε μέτρα βγαλμένα από τη δοκιμασμένη συνταγή του Κέινς (π.χ. να κόψει χρήμα το κράτος για να τροφοδοτήσει τη ζήτηση), τόσο περισσότερο η ίδια η συνταγή - εκεί όπου ακόμα πλευρές της εφαρμόζονται, όπως στις ΗΠΑ - «φωνάζει» πως δεν υπάρχει λύση χωρίς καταστροφή κεφαλαίου, αλλά και τότε ακόμα δεν υπάρχει λύση, γιατί το σύστημα έχει ήδη εξαντλήσει τα όριά του.

Η ανάκαμψη, που εδώ και μήνες τη βλέπουν να έρχεται, καταγράφεται ήδη ως επελαύνουσα νέα ύφεση. Οι εκτιμήσεις του ΟΟΣΑ δεν αφήνουν περιθώρια να περάσει καμία αχτίνα φωτός.

Για το εργατικό κίνημα έχει έρθει από καιρό ...ο καιρός για ένταση της πάλης που θα ανοίγει άλλους δρόμους, πέρα κι έξω από το στενό κορσέ της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Πρόταση πάλης του ΠΑΜΕ για νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Κούρεμα στις πληρωμές για τα χρέη του Δημοσίου

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Το κράτος αρχίζει να πληρώνει τα χρέη

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Πληρώνουν τα εφάπαξ, τις επιστροφές ΦΠΑ και ΕΟΠΥΥ

ΤΑ ΝΕΑ: Πάνε ταμείο για το εφάπαξ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Χρήμα το καλοκαίρι στους ιδιώτες

ΕΘΝΟΣ: 8 Ρίχτερ με το νέο φορολογικό σχέδιο

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Κομισιόν «αδειάζει» Στουρνάρα για το χρέος

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αγώνας δρόμου για την επιτυχία της επαναγοράς των ομολόγων

6 ΜΕΡΕΣ: Μαύρο χρήμα 5 δισ. στην Ελβετία

Η ΕΛΛΑΔΑ: Γλιτώνει το εδώλιο προσωρινά ο Παπανδρέου

Η ΑΥΓΗ: Τρικομματική ομερτά συγκάλυψης του Μνημονίου

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Αυθαίρετα, ποια νομιμοποιούνται

«Ζούμε ολοζώντανα σήμερα τα κοιλοπονέματα της Ιστορίας, τον ασίγαστο αγώνα του παλιού με το νέο. Η μεγάλη, βαθιά οικονομική κρίση που ζούμε σήμερα είναι ακριβώς η σύγκρουση ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο που γεννιέται. Είναι η βίαιη εκδήλωση των μεγάλων αντιθέσεων του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι μια ακόμη απόδειξη ότι αυτό το σύστημα είναι σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες της κοινωνίας, είναι σύστημα τυραννικό και απάνθρωπο. Αυτό το σύστημα έφαγε τα ψωμιά του. Δεν έχει να δώσει τίποτα άλλο παρά μόνο δυστυχία, πολέμους, βία, αυταρχισμό, καταστροφές. Είναι το παλιό που σαπίζει, που πεθαίνει και ταυτόχρονα αντιστέκεται.

Και ποια είναι η προοπτική; Δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις παρά μόνο μία. Η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Η κατάργηση των μονοπωλίων. Να μπουν τα τεράστια μέσα παραγωγής στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών, στην υπηρεσία αυτών που παράγουν και όχι των παράσιτων που ιδιοποιούνται τη δουλειά των πολλών. Να αναπτυχθούν σχεδιασμένα με κριτήριο την ευημερία και την ολόπλευρη ανάπτυξη του ανθρώπου. Αλλά αυτά δεν μπορούν να γίνουν με ευχές παρά μόνο με τρόπο επαναστατικό. Αυτό είναι το καινούργιο που γεννιέται. Η ανάγκη κατάργησης της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας των μονοπωλίων και ο φορέας του καινούργιου είναι η εργατική τάξη. Μόνο που πρέπει να οργανωθεί για έναν τέτοιο αγώνα και να τραβήξει σε αυτόν τον αγώνα και τα άλλα κοινωνικά στρώματα που καταπιέζονται και εκμεταλλεύονται από τα μονοπώλια. Χωρίς πόλεμο, χωρίς ρήξη και σύγκρουση με τα μονοπώλια και την ΕΕ δεν υπάρχει μέλλον και προοπτική. Οι προτάσεις όλων των άλλων πολιτικών δυνάμεων έχουν ως μόνο και αποκλειστικό στόχο τη διαιώνιση αυτού του συστήματος. Η ανεργία και ο μισθός των 300 και 500 ευρώ θα είναι μόνιμη κατάσταση, όποια κυβέρνηση κι αν υπάρχει, όσο θα κάνουν κουμάντο στην οικονομία τα μονοπώλια και παραμένουμε στην ΕΕ.

Να, αυτά τα προβλήματα αγωνίζεται να λύσει το ΚΚΕ. Να οργανώσει αυτήν την κοινωνική συμμαχία για να πάρει στα χέρια της την εξουσία και να οργανώσει σε ριζικά καινούργια βάση την παραγωγή και την κοινωνία. Εχουμε επεξεργασμένο και ολοκληρωμένο σχέδιο, έχουμε επεξεργασμένη επαναστατική στρατηγική, ξέρουμε το δρόμο για να φτάσουμε σε αυτό το σκοπό, ξέρουμε τις δυσκολίες, ξέρουμε πολύ καλά τον αντίπαλο. Δεν είναι εύκολος δρόμος. Θα χρειαστούν πολύ σκληροί αγώνες και θυσίες. Πάνω απ' όλα Κόμμα ισχυρό, γερό, αποφασισμένο να αναμετρηθεί με όλες τις δυσκολίες και τις εύκολες λύσεις. Κόμμα ικανό να οργανώνει, να αφυπνίζει, να πολεμάει αλύπητα τους εχθρούς του λαού με όποιο πρόσωπο κι αν εμφανίζονται» (απόσπασμα από ομιλία του Δ. Γόντικα στα Χανιά / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ).

ΑΠ' ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΞΑΝΑ: «Εργαζόμενοι σε πολλές αμερικανικές αλυσίδες εστιατορίων φαστ-φουντ, όπως η McDonald's, έκαναν απεργία και διαδήλωσαν στη Νέα Υόρκη ζητώντας υψηλότερους μισθούς και το δικαίωμα να οργανώνονται σε συνδικάτα» (στα ΝΕΑ).

ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΣΤΑ 67: «Με εγκύκλιο το ΙΚΑ διευκρινίζει ότι ο υπολογισμός των αποδοχών όσων βγουν με μειωμένη σύνταξη και μειωμένο όριο ηλικίας από το 2013 θα γίνει με βάση τα 67 έτη (...) Αυτό σημαίνει ότι όποιος καταθέσει μετά το νέο έτος αίτηση συνταξιοδότησης θα πάρει μικρότερη σύνταξη» (στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ).

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ: «Πάνω στις πλάτες των υπερχρεωμένων χωρών - με παράδειγμα την Ελλάδα (...) διαμορφώνονται οι νέες ισορροπίες μεταξύ Ευρωζώνης και ΔΝΤ (...) Η κρίση της Ευρωζώνης απαιτεί βιώσιμη λύση για το ελληνικό χρέος, δήλωσε χθες ο εκτελεστικός διευθυντής του ΔΝΤ Γιόχαν Πράντερ (...) Οπως ο ίδιος αναφέρει, η απόφαση για εκταμίευση της δόσης για την Ελλάδα συμβάλλει μεν σε στιγμιαία εκτόνωση της κρίσης του ευρώ, αποτελεί όμως μόνο έναν ακόμη συμβιβασμό που θα βοηθήσει να ξεπεραστεί το επόμενο χρονικό διάστημα, χωρίς ωστόσο να συνιστά μια λύση (...) Σύμφωνα με το περιοδικό Spiegel, η χρεοκοπία της Ελλάδας θεωρείται αναπόφευκτη και το μόνο που επετεύχθη στο Eurogroup ήταν να αναβληθεί για... λίγο, καθώς το θέμα θα επιστρέψει επιτακτικά και ίσως ανεξέλεγκτα προκαλώντας περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα λύσει» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΚΑΙ Η ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΚΡΙΣΗ: «Με νεότερες εκτιμήσεις του ΟΟΣΑ, η περιοχή των ανεπτυγμένων οικονομιών σε Αμερική, Ευρώπη και Ασία αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα καθώς "μετά από 5 χρόνια κρίσης η παγκόσμια οικονομία φαίνεται να κάμπτεται εκ νέου" και "ο κίνδυνος μιας νέας μεγάλης κάμψης της οικονομίας δεν μπορεί να αποκλεισθεί". Ειδικά για την Ευρωζώνη, στη διετία 2013-2014, οι προβλέψεις του ΟΟΣΑ μιλούν για ύφεση, στην οποία θα συμπεριλαμβάνονται η Γερμανία, η Γαλλία και οι οικονομίες που διαθέτουν μέχρι σήμερα αξιολόγηση χρέους ΑΑΑ» (από το πόρταλ «902.gr»).