Σάββατο 23 Δεκέμβρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Εμπειρίες «διαλόγου»...

Γρηγοριάδης Κώστας

Εγραφε η «Αυγή» στις 23 Νοέμβρη 2006, για την κατηγορηματική τότε αντίθεση της «Δημοκρατικής Πανεπιστημονικής Κίνησης Γιατρών» στη συμμετοχή της ΟΕΝΓΕ στην προτεινόμενη από τον υπουργό Υγείας «επιτροπή διαλόγου για τη διευθέτηση», που θα κατέληγε -υποτίθεται - σε ομόφωνες προτάσεις μέσα σε 15 μέρες: «Ποιος καταψήφισε τη συμμετοχή στην επιτροπή; Μα, οι συνδικαλιστές του ΚΚΕ και πάλι, οι οποίοι πρότειναν οι νοσοκομειακοί γιατροί να πετάνε πέτρες απ' έξω! Θα μας πούνε πάλι ότι "ο διάλογός σας είναι μια απάτη", αλλά δε θα μας εξηγήσουν ποτέ γιατί θέλουν τους εργαζόμενους έξω από τα κέντρα λήψης αποφάσεων! Γιατί, επιτέλους, αποτελεί παραχώρηση στην κυβέρνηση και τον ...καπιταλισμό η κατάθεση των προτάσεων των νοσοκομειακών γιατρών στην επιτροπή για το ωράριο;»

Χτες, ένα μήνα μετά τα παραπάνω, η «Αυγή» και πάλι, γράφει τα εξής: «Την αναστολή της συμμετοχής των εκπροσώπων της στο διάλογο με το υπουργείο Υγείας για το ωράριο και τις εφημερίες αποφάσισε προχτές το ΓΣ της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ), μετά την αδυναμία του υπουργού Υγείας να εξασφαλίσει πιστώσεις για τη χορήγηση επιδόματος εφημέρευσης και την ενσωμάτωση της αμοιβής για τις εφημερίες στο βασικό μισθό».

Αναρωτιόμαστε, γιατί δεν τους έκαναν κριτική, που εγκατέλειψαν το «κέντρο λήψης των αποφάσεων»; `Η, για έλλειψη κατανόησης στην «αδυναμία(!) του υπουργού Υγείας...»;

Παριστάνουν τα θύματα

Ρεσιτάλ αντεργατικού μένους έδωσαν προχτές οι πρόεδροι των Εμποροβιομηχανικών Επιμελητηρίων Αθήνας, Πειραιά, των Εμπορικών Συλλόγων Αθήνας, Πειραιά, της Διεθνούς Ναυτικής Ενωσης και της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου. Με μία κοινή και... εμετική συνέντευξη Τύπου χαρακτήρισαν τους εργαζόμενους στο λιμάνι του Πειραιά ως «δυνάστες του λαού και της ελληνικής οικονομίας», που με τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις τους έχουν «φέρει στα όρια της οικονομικής καταστροφής» τις «παραγωγικές τάξεις»! Εννοώντας ως ...«παραγωγικές τάξεις» τους βιομηχάνους, τους μεγαλεμπόρους και τους εφοπλιστές. Το γεγονός ότι οι θύτες της εργατικής τάξης έρχονται τώρα να το «παίξουν» θύματα των εργαζομένων του λιμανιού έχει δύο βασικούς στόχους. Ο ένας είναι να στρέψουν τους άλλους κλάδους εργαζομένων σε βάρος των συναδέλφων τους στο λιμάνι για να αποτραπεί η αγωνιστική συσπείρωση που απαιτείται για να μην παραδοθεί το λιμάνι στα χέρια των μονοπωλίων. Ο άλλος είναι ότι έχουν ανάγκη να αντιστρέφουν την πραγματικότητα και παρεμβαίνοντας στη συνείδηση των εργαζομένων να πείθουν ότι τα «παράσιτα» είναι οι ...«ευεργέτες» της κοινωνίας.

Φτώχεια έφερε η νέα ΚΑΠ!

Στο 30% υπολογίζεται ότι μειώθηκε, φέτος, πρώτη χρονιά εφαρμογής της συναποφασισμένης στις Βρυξέλλες νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών. Εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες βρίσκονται σε τραγική οικονομική κατάσταση και οδηγούνται μια ώρα αρχύτερα στο ξεκλήρισμα. Παρ' όλα αυτά ο αρμόδιος υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Β. Μπασιάκος, λες και βρίσκεται σε άλλη χώρα, επιμένει στον ισχυρισμό του ότι η αγροτική πολιτική της κυβέρνησης ωφελεί τον αγροτικό κόσμο. Μάλιστα, ενώ, τα στοιχεία είναι φανερά, δε διστάζει να μιλήσει ακόμα και για αύξηση του αγροτικού εισοδήματος. Βεβαίως, υπάρχουν κάποιοι μεγαλοαγρότες και επιχειρηματίες που απασχολούνται στον αγροτικό τομέα οι οποίοι είδαν ν' αυξάνεται το εισόδημά τους και τα κέρδη τους. Ομως, η συντριπτική πλειοψηφία των αγροτών είδε τη φτώχεια της ν' αυξάνει. Κι ακόμα χειρότερη θα είναι η κατάσταση από δω και πέρα, καθώς έρχονται και νέα αντιαγροτικά μέτρα που επιβάλλει η νέα ΚΑΠ και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου.

Τα «αργύρια» του ξεκληρίσματος

Βέβαια, ο Β. Μπασιάκος λέει τα δικά του και επιχειρεί να παρουσιάσει τις επιδοτήσεις σαν το - μάννα εξ ουρανού - για τον αγροτικό κόσμο. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι αυτές οι επιδοτήσεις μοιάζουν με ψίχουλα, μετά τις περικοπές στα δικαιώματα καλλιέργειας και τις παρακρατήσεις που επιβλήθηκαν στο πλαίσιο της νέας ΚΑΠ και στην ουσία αποτελούν επιδόματα ανεργίας μέχρι το 2013, το πολύ, ενώ λειτουργούν σαν «αργύρια» για ν' αποδεχτούν οι μικρομεσαίοι αγρότες την πολιτική ξεκληρίσματός τους. Αφήστε που το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης δεν «κατάφερε» να κρατήσει ούτε την υπόσχεσή του ότι οι επιδοτήσεις θα δοθούν στις αρχές του Δεκέμβρη, με αποτέλεσμα πολλοί παραγωγοί να μην τις έχουν πληρωθεί και να κάνουν γιορτές χωρίς χρήματα.

Και βεβαίως η μείωση του αγροτικού εισοδήματος και η έλλειψη ρευστού από τους αγρότες πλήττει καίρια και τον εμπορικό κόσμο, που βλέπει τις μέρες των γιορτών τον τζίρο του να είναι πολύ πεσμένος.

Επικίνδυνη η σύμβαση της ΟΤΟΕ

Η υπογραφή κλαδικής σύμβασης με τους εργοδότες και η υποχρεωτικότητά της είναι μια κατάκτηση του συνδικαλιστικού κινήματος, κατάκτηση των αγώνων των ίδιων των εργαζομένων. Αλλά κάθε σύμβαση αποτυπώνει έναν συγκεκριμένο συσχετισμό δύναμης συνολικά, αλλά και μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, ζήτημα που έχει σχέση με το βαθμό οργάνωσης της εργατικής τάξης, αλλά και τον προσανατολισμό των συνδικάτων.

Δεν είναι μυστικό πως κάθε χρόνο υπογράφονται αρκετές συμβάσεις, που δεν αντιστοιχούν στις ανάγκες των εργαζομένων. Δε λείπουν και εκείνες οι συμβάσεις που περισσότερο παγιώνουν μια κατάσταση παρά βελτιώνουν τη θέση των εργαζομένων. Οι αιτίες είναι πολλές, αντικειμενικές και υποκειμενικές πέρα βέβαια από την πάγια επιδίωξη του κεφαλαίου να «πατήσει» τον εργάτη, να αγοράζει πιο φτηνή την εργατική δύναμη, να αποκομίσει όσο γίνεται μεγαλύτερα κέρδη από την εργασία του. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, δεν είναι και λίγα εκείνα τα συνδικάτα που με ταξικό προσανατολισμό δίνουν τη μάχη της σύμβασης, παλεύουν με ό,τι μέσα διαθέτουν να βελτιώσουν τη θέση των εργαζομένων, και γι' αυτό κάθε τέτοιος αγώνας είναι παράδειγμα. Παρ' όλα αυτά, η τάση, αρχίζοντας από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που υπογράφει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ τα τελευταία χρόνια, είναι σίγουρα αρνητική για την εργατική τάξη και τα συμφέροντά της.

Η υπογραφή κλαδικής σύμβασης δεν μπορεί να ανακηρυχτεί σε αυτοσκοπό. Και μάλιστα σε τέτοιο σκοπό που θα γκρεμίζει κατακτήσεις δεκαετιών, θα σβήνει με μια μονοκοντυλιά αγώνες και θυσίες. Η ηγεσία της ΟΤΟΕ, με τη συμφωνία της με το τραπεζικό κεφάλαιο, διέγραψε με την υπογραφή της κατακτήσεις χιλιάδων και χιλιάδων τραπεζοϋπαλλήλων. Με τον μπαμπούλα ότι δε θα υπογραφόταν σύμβαση, συνυπόγραψε μια «σύμβαση» που ανοίγει το δρόμο - με τη σύμφωνη γνώμη ενός συνδικαλιστικού οργάνου - για σοβαρές ανατροπές σε δικαιώματα.

Η διετής σύμβαση χαρακτηρίστηκε κατάπτυστη από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και όχι άδικα. Πώς αλλιώς, άλλωστε, μπορεί να χαρακτηριστεί μια σύμβαση, που από πενθήμερη λειτουργία των τραπεζών, δίνει τη δυνατότητα στους τραπεζίτες για έξι μέρες λειτουργίας; Που μέσα από τα «ειδικά ωράρια» θα ελαφρύνει τους τραπεζίτες από το κόστος των υπερωριών, ενώ την ίδια στιγμή τους δίνεται το δικαίωμα της κατάτμησης των αδειών των εργαζομένων; Πώς να εκτιμηθεί το γεγονός πως το τραπεζικό κεφάλαιο θα έχει ανοιχτά τα μαγαζιά του πάνω από 12 ώρες τη μέρα - διπλασιασμός, σχεδόν, των ωρών λειτουργίας τους και με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται για τους εργαζόμενους; Και οι συνέπειες θα είναι σοβαρές, αφού προβλέπεται λειτουργία βαρδιών και μέσα απ' αυτές υπονόμευση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας. Πολύ περισσότερο, που αυτές οι αλλαγές έρχονται σε ένα περιβάλλον όπου δεσπόζουν ο αυταρχισμός, η εντατικοποίηση και πολλές φορές η ανομία του εργοδότη. Ούτε, βέβαια, στέκουν οι ισχυρισμοί ότι έτσι θα «οριοθετηθεί» η ζούγκλα που παράνομα μέχρι τώρα είχαν δημιουργήσει οι τραπεζίτες. Οι αυθαιρεσίες τους μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με την ταξική πάλη και τους αγώνες και όχι νομιμοποιώντας τες.

Η σύμβαση που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ είναι επικίνδυνη για το σύνολο της εργατικής τάξης. Είναι το «πράσινο φως» στο μεγάλο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Και σαν τέτοια πρέπει να καταδικαστεί στη συνείδηση όλων των εργαζομένων και μαζί της να καταδικαστούν αυτοί που συνέπραξαν σε αυτήν την πράξη.


Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Τα ... εναλλακτικά

Γρηγοριάδης Κώστας

ΩΣΤΕ ΕΧΕΙ και ...σενάρια το επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας που κατέθεσε στην Ευρωπαϊκή Ενωση η κυβέρνηση. Το ένα είναι «αισιόδοξο» και το άλλο «απαισιόδοξο». Προφανώς, για να είσαι υπουργός Οικονομίας στις μέρες μας, εκτός από άγρια εισπρακτική προδιάθεση, πρέπει να έχεις και ...πολλή φαντασία.

Το ένα σενάριο, λοιπόν, λέει ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης την ερχόμενη τριετία θα ξεπεράσουν το 4% και εμείς θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε όλο και περισσότερους φόρους και να παίρνουμε μισθούς όλο και μεγαλύτερης ντροπής.

Το άλλο σενάριο λέει ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης την ερχόμενη τριετία δε θα ξεπεράσουν το 4% και εμείς θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε ακόμη μεγαλύτερους φόρους και να παίρνουμε μισθούς εξίσου μεγάλης ντροπής.

Κουίζ: Ποιο είναι το «αισιόδοξο» και ποιο το «απαισιόδοξο» σενάριο;

Κι όμως, γι' αυτό το Πρόγραμμα Σταθερότητας, η Βάσω Παπανδρέου εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ βρήκε να πει ότι «δεν έχει στόχους» και «δεν έχει πρόγραμμα». Είναι ίσως το μόνο που έχει σε ...μεγάλες δόσεις. Οχι μόνο συμπεριλαμβάνει το στόχο της ...εξόντωσής μας, αλλά έχει και εναλλακτικά προγράμματα για να τον πετύχει.

ΠΩΣ ΠΑΕΙ Η «χριστουγεννιάτικη αγορά» σήμερα, κ. Πολύδωρα; Ρωτάμε, επειδή δεν έγινε καμιά μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας και σκεφθήκαμε πως ίσως το υπουργείο Δημόσιας Τάξης έχει κάποια στοιχεία που να υποστηρίζουν ότι αυξήθηκε ο τζίρος των καταστημάτων.

Εκτός αν ο υπουργός Δημόσιας Τάξης έχει άλλα πράγματα στο μυαλό του αυτόν τον καιρό. Οπως, για παράδειγμα, να σκέπτεται και να αναλύει τα όσα είπε για την υπόθεσή του ο πρωθυπουργός, στην προχτεσινή ομιλία του για τον προϋπολογισμό. Δηλαδή ...ούτε λέξη.

ΠΟΛΥΣ ΛΟΓΟΣ ΑΥΤΕΣ τις μέρες για ...εξαγορές νοσοκομείων. Ισως για να θυμόμαστε ότι πλέον υπάρχει και ενισχύεται το είδος που λέγεται «αγορά υγείας». Αυτό το είδος, για το οποίο οι αρρώστιες μας είναι πηγή κέρδους...


Γρηγοριάδης Κώστας

«Σάπια» τροφή εντυπώσεων...

Γρηγοριάδης Κώστας

Να επιδείξει αποτελεσματικότερη εικόνα στους ελέγχους εισαγόμενων αγροτικών προϊόντων επιδίωξε για άλλη μια φορά η κυβέρνηση, μέσω του υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Αλ. Κοντού. Κι έτσι ανακοίνωσε ότι το 2006 εντοπίστηκε υπερδιπλάσια ποσότητα αγροτικών προϊόντων που ήταν ακατάλληλα για κατανάλωση σε σύγκριση με το 2005. Με βάση την ανακοίνωση, μέσα στο 2006 απορρίφτηκαν συνολικά 1.359.370 κιλά προϊόντα ζωικής προέλευσης και 3.579.059 κιλά φυτικής προέλευσης. Βέβαια, στη λίστα που ανακοινώθηκε υπάρχουν μόνον απορριφθέντα προϊόντα από τρίτες χώρες και εύλογα τίθεται ένα ερώτημα: Από την Ευρωπαϊκή Ενωση ό,τι μπήκε στη χώρα ήταν κατάλληλο προς κατανάλωση;.. Κι εδώ, αν γενικευτεί το ερώτημα, τότε πώς και πόσο εγγυάται η κυβέρνηση ότι μέσα στη διάρκεια του 2006 δεν καταναλώθηκαν ποσότητες εισαγόμενων αγροτικών προϊόντων και τροφίμων που δεν ήταν κατάλληλες ή ήταν και επιβλαβείς για τη δημόσια υγεία;!

Πάντως, με τέτοιους είδους ανακοινώσεις, δε «χρυσώνεται το χάπι» και ούτε μπορεί να δημιουργηθεί αίσθημα διατροφικής ασφάλειας στους καταναλωτές. Και το πρόβλημα αυτό δε λύνεται με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της σαβούρας και της σαπίλας που εντοπίστηκε από τους ελέγχους. Γιατί, όσο υπάρχουν και βάζουν τη σφραγίδα τους το καπιταλιστικό κέρδος και ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, τόσο η ποιότητα των τροφίμων, όσο και η υγεία των καταναλωτών, θα περνούν πάντα σε δεύτερη μοίρα.

Η απογραφή που χρειάζεται...

Η απογραφή που πρέπει να γίνει είναι η καταγραφή και ανάδειξη των διαστάσεων του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, σημείωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας τις προάλλες στη Βουλή για το νέο κρατικό προϋπολογισμό και συμπλήρωσε: Τότε θα αποκαλυφθεί ότι υπάρχουν σοβαρές δυνατότητες να ζήσει καλύτερα ο λαός. Τότε θα απαντηθεί το ερώτημα από το πού θα βρεθούν τα λεφτά για να αυξηθούν οι μισθοί των εργαζομένων.

Και έχει απόλυτο δίκιο. Για παράδειγμα, παλιότερες επεξεργασίες, σχετικά με την κατανομή του παραγόμενου πλούτου, φανέρωναν ότι το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού απολάμβανε περισσότερο πλούτο από το φτωχότερο 50%, δηλαδή τον μισό πληθυσμό της χώρας. Κι όταν παρθεί υπόψη ότι οι επεξεργασίες αυτές γίνονταν από το ΠΑΣΟΚοκρατούμενο ΙΝΕ - ΓΣΕΕ πριν από οκτώ χρόνια - δηλαδή, επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ - και, επιπλέον, χρησιμοποιούσαν τα επίσημα στοιχεία, τότε ο καθένας καταλαβαίνει ότι σήμερα τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα και οι πραγματικές ανισότητες στην κατανομή του πλούτου είναι πολύ μεγαλύτερες και περισσότερο κραυγαλέες. Αλλωστε, μια ματιά και μόνο στα επίσημα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και τα προκλητικά ποσοστά αύξησης, που σημειώνουν κάθε χρόνο, είναι αρκετή...

Προκλητικές αμοιβές

Στο ίδιο συμπέρασμα οδηγεί και η τελευταία ετήσια γενική έρευνα αποδοχών και παροχών στην αγορά στελεχών επιχειρήσεων στην Ελλάδα που εκπόνησε η εταιρεία KPGM, για δέκατη τρίτη συνεχή χρονιά. Σύμφωνα με την έρευνα αυτή, τα ανώτατα και ανώτερα διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων απολαμβάνουν αμοιβές που φτάνουν έως και το εικοσιπενταπλάσιο του βασικού μισθού.

Συγκεκριμένα, οι μέσες ετήσιες αποδοχές των ανώτατων διευθυντικών στελεχών κυμαίνονται από 117.000 έως 137.000 ευρώ. Οι χαμηλότερες ετήσιες αποδοχές δεν «πέφτουν» κάτω από 85.000 ευρώ, ενώ οι υψηλότερες μπορεί να φθάσουν και στις 240.000 ευρώ. Σε ό,τι αφορά στα ανώτερα διευθυντικά στελέχη (μάνατζερ τμημάτων) οι ετήσιες αποδοχές ξεκινούν από 42.000 ευρώ και φθάνουν στις 116.000 ευρώ.

Και, βέβαια, πρέπει να πάρετε υπόψη σας ότι οι συνολικές αμοιβές των παραπάνω δεν περιορίζονται μόνο στο μισθό τους. Εχουν κι άλλες πλούσιες παροχές, όπως πριμ απόδοσης, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά προγράμματα, εταιρικά αυτοκίνητα, εταιρικές πιστωτικές κάρτες κλπ. Παροχές, οι οποίες ξεπερνούν πολλές φορές σε ύψος τον ετήσιο μισθό τους.

Ομολογίες, έστω και έμμεσες...

Στο χρονικό διάστημα 1995 - 2004, στην Ελλάδα παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης των εργαζομένων ως ποσοστό του ΑΕΠ, σε σύγκριση με τις άλλες χώρες της ευρωένωσης. Από 6,5% περίπου του ΑΕΠ, που ήταν το 1995, έφτασε το 7,5% του ΑΕΠ το 2004. Ακολουθούν η Ουγγαρία στη δεύτερη θέση και η Γαλλία στην τρίτη. Στην έννοια «φορολογική επιβάρυνση εργαζομένων», περιλαμβάνονται οι φόροι εισοδήματος και οι ασφαλιστικές εισφορές.

Την ίδια περίοδο, η συνολική φορολογική επιβάρυνση στα επιχειρηματικά κέρδη, στις επενδύσεις χαρτοφυλακίου και την περιουσία αυξήθηκε πολύ λιγότερο και η χώρα μας ήταν το 2004 το κράτος - μέλος της ΕΕ με το χαμηλότερο συντελεστή φορολόγησης των εισοδημάτων αυτής της κατηγορίας.

Τα παραπάνω αποτελούν ορισμένα από τα συμπεράσματα μελέτης, που πραγματοποίησε το Ινστιτούτο Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών (ΙΣΤΑΜΕ) «Ανδρέας Παπανδρέου», για τα φορολογικά συστήματα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τα σημειώνουμε για τους εξής λόγους: Πρώτον, επειδή για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ - έστω και μέσω του ΙΣΤΑΜΕ - ομολογεί ότι φορολεηλάτησε τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα την περίοδο 1995 - 2004, προς όφελος των «εχόντων και κατεχόντων». Δεύτερον, γιατί σήμερα συνεχίζεται και εντείνεται η ίδια πολιτική, καθώς η κυβέρνηση της ΝΔ μείωσε ακόμη περισσότερο τα ήδη λιγοστά φορολογικά βάρη των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Επειδή τους αποκαλύπτουμε

Η διαπίστωση ότι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ συμπίπτουν στις βασικές πολιτικές τους επιλογές γίνεται, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις των δύο τελευταίων χρόνων, από την πλειοψηφία της «κοινής γνώμης». Επομένως, δεν είναι ούτε εφεύρεση, ούτε εμμονή του ΚΚΕ. Σύμπτωμα της πολιτικής ομογενοποίησης των δύο κομμάτων είναι, εξάλλου, οι εσωκομματικές αναταράξεις στο ΠΑΣΟΚ, που οφείλονται στην αδυναμία άσκησης ουσιαστικής αντιπολίτευσης στην κυβερνητική πολιτική.

Η ταύτιση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ αρχίζει από τον κοινό ευρωατλαντικό προσανατολισμό τους και εκτείνεται σε όλες τις πτυχές της εσωτερικής πολιτικής, στην Οικονομία, στην Παιδεία, στην Υγεία, στο Περιβάλλον. Βεβαίως, μια τέτοια εξέλιξη είναι απότοκη του δικομματικού συστήματος, το οποίο απαιτεί από τα δύο κόμματα να υπερασπιστούν, κατά την εναλλαγή τους στην κυβερνητική εξουσία, τα ίδια ταξικά συμφέροντα. Από την άποψη αυτή, το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι δικομματικοί συνεταίροι και σε πολλές άλλες χώρες, όπως στη Γερμανία, στη Γαλλία, στη Βρετανία, στις ΗΠΑ, κ.α.

Παρ' όλα αυτά, συνεχίζεται η φιλολογία σχετικά με το ότι το ΚΚΕ, επειδή εναντιώνεται και στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ εκτός από αυτήν της κυβέρνησης, ουσιαστικά, διευκολύνει τη ΝΔ, γιατί έτσι αδυνατίζει το «αντικυβερνητικό μέτωπο». Αυτή η επικίνδυνη προπαγάνδα εκπορεύεται από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ. Και είναι επικίνδυνη, γιατί αυτή η αντικυβερνητική δήθεν τακτική συγκαλύπτει το γεγονός ότι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ ταυτίζεται με την πολιτική της ΝΔ, και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις το ΠΑΣΟΚ πιέζει την κυβέρνηση για ακόμη περισσότερες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. Είναι, επίσης, επικίνδυνη, γιατί επιδιώκει τον εγκλωβισμό των λαϊκών ανθρώπων στη λογική του «μικρότερου κακού», δηλαδή την υποταγή τους στην αντιλαϊκή πολιτική. Διαφορές μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ υπάρχουν, όμως αυτές εξαντλούνται στη διαχείριση μιας κοινής πολιτικής. Ομως, μπορούν αυτές οι διαφορές να είναι κριτήριο επιλογής για τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα;

Επιτίθενται στο ΚΚΕ, γιατί αποκαλύπτει την αντιδραστικότητα της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ στο λαό, επιμένοντας πως η μοναδική διέξοδος για την ικανοποίηση των αναγκών του είναι, μαζί με την ταξική πάλη, η μαζική καταδίκη και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή της αντιλαϊκής πολιτικής της πλουτοκρατίας, με τη μαζική εγκατάλειψη και των δύο κομμάτων. Επομένως, για τον εργαζόμενο, μια είναι η αλήθεια: Είτε η Νέα Δημοκρατία, είτε το ΠΑΣΟΚ, την ίδια πολιτική έχουν και κριτήριο για την κατανόηση αυτής της αλήθειας και για την επιλογή του είναι τα ταξικά του συμφέροντα. Από αυτήν την αφετηρία, αποκρούοντας τα πάσης φύσεως διλήμματα και με πίστη στη δύναμη του αγώνα, να προχωρήσει στην επιλογή εκείνη, που ανατρέπει το σημερινό συσχετισμό στο πολιτικό σύστημα εις βάρος της πλουτοκρατίας. Η ολόπλευρη ενίσχυση του ΚΚΕ είναι η επιλογή, που δε δίνει μόνον απάντηση στον ασφυκτικό εναγκαλισμό του δικομματισμού, αλλά και στην ανάγκη να ανοίξει η προοπτική για τη συγκρότηση του Μετώπου για τη διεκδίκηση μιας εξουσίας λαϊκής, που θα έχει στο επίκεντρο της πολιτικής της την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ