ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η αντίφαση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μήπως, υπάρχει και η παραμικρή αμφιβολία, ότι οι πρόσφατες ανακοινώσεις του υπουργού Ανάπτυξης, Δ. Σιούφα, σχετικά με το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων 7 Κυριακές το χρόνο, συνεπάγονται την αρχή του συνολικού «ξηλώματος» της Κυριακάτικης αργίας; Αμφιβάλλει κανείς, επίσης, ότι το μέτρο ευνοεί ολοφάνερα τις μεγάλες εμπορικές «αλυσίδες», σε βάρος των εμποροϋπαλλήλων αλλά και των δεκάδων χιλιάδων μικρών καταστηματαρχών; 'Η, μήπως, πιστεύει κανείς, ότι η αργία της Κυριακής εμπόδιζε μέχρι σήμερα τους εργαζόμενους να πάνε στα μαγαζιά και ν' αγοράσουν τα όσα έχουν ανάγκη;

Δε νομίζουμε πως υπάρχουν σκεπτόμενοι εργαζόμενοι που αμφιβάλουν για τα παραπάνω. Θεωρούμε σκόπιμο, όμως, να σημειώσουμε τις δραματικές αλλαγές στο επίπεδο και τον τρόπο ζωής των λαϊκών στρωμάτων, που ήδη συντελούνται και τις πολύ χειρότερες προοπτικές που προδιαγράφουν η κυβερνητική πολιτική και τα αντίστοιχα μέτρα. Κι όλ' αυτά, ενώ ο παραγόμενος κοινωνικός πλούτος και τα τεράστια επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνικής επιτρέπουν τόσο τη μείωση του ημερήσιου και βδομαδιάτικου χρόνου εργασίας όσο και την πλήρη κάλυψη των συγχρόνων αναγκών όλων των εργαζομένων και της κοινωνίας συνολικά. Μια εντεινόμενη συνεχώς αντίφαση, η οποία αναδείχνει την επικαιρότητα και αναγκαιότητα της πρότασης διεξόδου του ΚΚΕ.

«Φιλεύσπλαχνη» υποκρισία...

Η προχτεσινή παρουσίαση, από τη δήμαρχο Αθηναίων Ντ. Μπακογιάννη, του ιδρύματος αστέγων και του Συλλόγου Φίλων του, δεν ήταν απλώς μια ακόμη κοινωνική δεξίωση, όπου παραβρέθηκε η πολιτική ηγεσία καθώς και πλήθος «επώνυμων» ιδιωτών. Δείχνει τον τρόπο και το δρόμο με τον οποίο η Πολιτεία θα ...«αντιμετωπίζει»(;) πλέον τα συνεχώς αυξανόμενα φαινόμενα φτώχειας και εξαθλίωσης. Ολες οι σχετικές δραστηριότητες θα περνάνε σταδιακά από το κράτος στην «ιδιωτική πρωτοβουλία», την οποία άλλωστε εξήρε και η δήμαρχος στην προχτεσινή της ομιλία. Η λεγόμενη «κοινωνική αλληλεγγύη» θα είναι απλώς ένα «φιλόπτωχο ταμείο», με το οποίο οι κυρίες και οι κύριοι της «καλής κοινωνίας» θα «βοηθούν» τους αστέγους, τους ναρκομανείς και άλλες ...«ασθενής ομάδες του πληθυσμού». Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο...

Το «λιγότερο κράτος»

Είναι γνωστή η εμμονή των βιομηχάνων - και όχι μόνο... - με το «λιγότερο κράτος». Εμμονή, η οποία δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού, όταν λένε «λιγότερο» ή «μικρότερο κράτος», τόσο αυτοί, όσο και οι όποιοι άλλοι οπαδοί των ίδιων αντιλήψεων, εννοούν λιγότερο δημόσιο χρήμα για τις λεγόμενες κοινωνικές κρατικές δαπάνες ή την κατάργηση θεσμοθετημένων εργατικών κατακτήσεων ή την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων και περιουσίας. Δεν ήταν ποτέ, όμως, υπέρ του «λιγότερου κράτους» σε ό,τι αφορά στην ενίσχυση των συμφερόντων τους. Για παράδειγμα, με τα κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητα προνόμια και κίνητρα, όπως και με τις κάθε λογής διευκολύνσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο. `Η, με τη συνεχή αύξηση των πολύμορφων φορολογικών βαρών στα λαϊκά στρώματα, την ενίσχυση των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών, κλπ. Και, βέβαια, τόσο οι βιομήχανοι, όσο και οι κάθε λογής πολιτικοί τους εκπρόσωποι, κάνουν πως δε βλέπουν τον ταξικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού κράτους, είτε το θεωρούν «μεγάλο» είτε «μικρό»...

ΥΓ: Τις προάλλες, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, μιλώντας στο ρ/σ «Σκάι», ισχυρίστηκε, επίσης, ότι «ένα πιο μικρό και λιτό κράτος» θα σημαίνει και λιγότερη διαπλοκή..! Με την ίδια λογική, ο περιορισμός του μεγάλου κεφαλαίου σε ...ποσότητα και ισχύ θα είχε το ίδιο αποτέλεσμα. `Η, μήπως, διαφωνεί ο κ. Κυριακόπουλος..;

Η πρωθυπουργική... σύζυγος

Η Κα Σέριλ Μπλερ, σύζυγος του Βρετανού πρωθυπουργού, είναι δικηγόρος. Και δε γνωρίζουμε, βέβαια, τις επιστημονικές δυνατότητες και δικηγορικές ικανότητές της, αλλά, δε νομίζουμε ότι σ' αυτές υπολογίζουν κυρίως οι εταιρίες των Βρετανών και Τουρκοκυπρίων δικηγόρων, που ζήτησαν τη συνεργασία της. Οι τελευταίες έχουν αναλάβει υποθέσεις Βρετανών οι οποίοι έχουν αγοράσει ελληνοκυπριακές ιδιοκτησίες που βρίσκονται στα κατεχόμενα και τις έχουν σφετεριστεί Τουρκοκύπριοι. Οι Ελληνοκύπριοι ιδιοκτήτες, όμως, έχουν προσφύγει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, όπου και επίκειται η εκδίκαση μιας σειράς ανάλογων υποθέσεων.

Η πρώτη υπόθεση, στην οποία η Σέριλ Μπλερ θα προσφέρει τη συνδρομή της είναι αυτή του βρετανικού ζεύγους Οράμς, που ανέγειραν κατοικία στην περιουσία του Μελέτη Αποστολίδη στην κατεχόμενη Λάπηθο. Η αμοιβή της για κάθε υπόθεση θα ανέρχεται στο σεβαστό ποσό των 50.000 στερλινών (75.000 ευρώ).

Κατά τ' άλλα, οι επιτελείς του Βρετανού πρωθυπουργού βεβαιώνουν πως η δραστηριότητα της πρωθυπουργικής συζύγου είναι προσωπική της υπόθεση και δε σημαίνει αλλαγή στην πολιτική γραμμή της βρετανικής κυβέρνησης. Προφανώς, ούτε καν το γνωμικό, περί της συζύγου του Καίσαρα, δε γνωρίζουν στην Ντάουνιγκ Στριτ...

Στη «γη της επαγγελίας»...

Τρεις μετανάστες από την Γκάνα κρύφτηκαν στον άξονα του τιμονιού φορτηγού πλοίου και επί δεκαπέντε ολόκληρα μερόνυχτα ταξίδευαν με προορισμό την Ελλάδα. Χωρίς νερό και φαγητό, εκτεθειμένοι στα κύματα της θάλασσας, απροστάτευτοι από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, σε βαθμό τέτοιο ώστε ο ένας να μην αντέξει και να πεθάνει εν πλω. Οι άλλοι δυο έγιναν αντιληπτοί από εργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης στο Πέραμα, την ώρα που το πλοίο προσέγγιζε για επισκευές. Από την τρύπα πάνω από το τιμόνι, στην πρύμνη του πλοίου, κουνούσαν τα χέρια τους για να απεγκλωβιστούν. Σκηνικό φρίκης, όπως καταγράφηκε στο ρεπορτάζ του «Ρ» την περασμένη Τρίτη...

Λίγες μέρες νωρίτερα, ο πρόεδρος και η γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, χόρευαν για τις ανάγκες της κάμερας κογκολέζικους παραδοσιακούς χορούς, στην εκδήλωση που διοργάνωσε το ΠΑΣΟΚ για τους μετανάστες σ' ένα - μισοάδειο - γυμναστήριο της Αθήνας. Και μέσα σ' όλα αυτά, ένας από τους εκπροσώπους του ΣΥΝ στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, ανερυθρίαστα δήλωνε σε πρόσφατη συνεδρίαση του οργάνου ότι οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας θα παραμένουν ανεφάρμοστες στην Ελλάδα όσο δε φεύγουν οι ξένοι εργάτες. Παραφωνία; Ισως. Σίγουρα όμως επικίνδυνη. Οσο για την επίσημη κυβερνητική πολιτική, η αντιμεταναστευτική νομοθεσία στα πλαίσια της ΕΕ είναι από μόνη της δηλωτική για την κρατική «πρόνοια» απέναντι στους μετανάστες σε όλες τις χώρες της Ευρωένωσης.

Η αγωνία της φυγής με κάθε μέσο από τη ρημαγμένη πατρίδα, στο κυνήγι μιας καλύτερης ζωής, είναι αυτό που έσπρωξε τους τρεις μετανάστες στην απέλπιδα απόφαση να «ταξιδέψουν» από την Γκάνα μισοχωμένοι για δυο βδομάδες στα νερά της θάλασσας. Ποιος πραγματικά ευθύνεται για το γεγονός ότι χρειάστηκε να παίξουν κορόνα γράμματα τη ζωή τους (με τον έναν τελικά να χάνει το μακάβριο στοίχημα) και τι θα έβρισκαν στη νέα τους πατρίδα, ίσως να μην τους απασχόλησε καθόλου. Οπως και χιλιάδες άλλους, ανώνυμους και κάθε ηλικίας, στη συντριπτική τους πλειοψηφία από τις γωνιές εκείνες της Γης που ο ιμπεριαλισμός φρόντισε να ρημάξει με τον πιο βάρβαρο τρόπο.

Στους απόκληρους από την Γκάνα, κανείς ποτέ δεν είπε ότι οι χώρες της ΕΕ θεωρεί «ευπρόσδεκτους» τόσους μετανάστες, όσους ακριβώς χρειάζεται το κεφάλαιο. Οτι χτίζει σύγχρονα στρατόπεδα για να τους στεγάσει. Οτι για να αποκτήσεις πράσινη κάρτα πρέπει να «φτύσεις αίμα», να πληρώσεις χρήμα. Οτι ακόμα κι αν νομιμοποιηθείς, η εκμετάλλευση του εργοδότη θα παραμείνει ίδια, διπλά σκληρή. Οτι το πολιτικό άσυλο δίνεται με το σταγονόμετρο. Κανείς δεν τους προειδοποίησε ότι εκείνοι που θα τους κάνουν τα γλυκά μάτια, είναι οι ίδιοι που στηρίζουν τις επεμβάσεις και ρημάζουν πατρίδες, οι ίδιοι που ευθύνονται για την αντιμεταναστευτική νομοθεσία. Κανείς δεν τους είπε ότι ο ιμπεριαλισμός είναι ίδιος, είτε τους διώχνει από την πατρίδα, είτε τους «υποδέχεται» στη «γη της επαγγελίας», για να τους απελάσει ξανά ή να τους εντάξει με δυσβάσταχτους όρους στη μηχανή της βαθιάς εκμετάλλευσης.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Τα ... παρατηρητικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ η παρατήρηση του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη και, μάλιστα, στη Βουλή κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού, για τις δημοσκοπήσεις που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας. Τίποτε - λέει - δεν μπορεί να δημιουργήσει στον κόσμο αισιοδοξία...

Κάτι μας λέει ότι αυτή η εκτίμηση μόνο ευτυχισμένο δεν κάνει τον σημερινό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Γιώργο Παπανδρέου. Οπως και να 'χει, με μια τέτοια, απόλυτου χαρακτήρα, δήλωση, όλους τους «παίρνει η μπάλα».

Πόσο δε μάλλον όταν παρατηρήθηκε και σχολιάστηκε η απουσία του Γιώργου Παπανδρέου από την αίθουσα του Κοινοβουλίου κατά τη διάρκεια της ομιλίας του πρώην πρωθυπουργού.

Πάντως, και ο Κώστας Σημίτης είναι εκτός πραγματικότητας, αν πιστεύει - όπως δείχνουν οι απόψεις του - ότι ο μέσος Ελληνας ...αναπολεί χαμογελώντας το παρελθόν της πρωθυπουργίας του.

Μάλλον οι περισσότεροι κατανοούν σιγά σιγά και, μάλιστα, στην πράξη, ότι τα όσα συμβαίνουν σήμερα είναι η συνέχεια του χτες, στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση και χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση.

ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΙΔΕ τη λύση του προβλήματος των συμβασιούχων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος μίλησε χτες για σταμάτημα της ομηρίας τους λόγω των ενισχύσεων που δίνονται στους δήμους;

Φαίνεται πως η κυβέρνηση λύνει το πρόβλημα όπως το έλυσε και στην περίπτωση των συμβασιούχων στις δημόσιες επιχειρήσεις. Με την υπαγωγή τους στις «εκτιμήσεις» των διοικήσεων των οργανισμών, που, βέβαια, οδηγούν σε ...περικοπές και νέες στρατιές εργαζομένων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.

Οσο για τα οικονομικά των δήμων οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης καλύτερα θα ήταν να σιωπούν, αφού τις μέρες αυτές συζητείται και ο προϋπολογισμός. Ψίχουλα δίνονται για μια ακόμη χρονιά. Οσο για τα χρέη προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι προφανές ότι ...γίνονται και πάλι «γαργάρα»!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι προϋποθέσεις της αντιστροφής

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το 2004, στο νομό Αττικής, απασχολήθηκε το 60% των μισθωτών όλης της χώρας, ενώ οι επιχειρήσεις που εδρεύουν στο νομό συγκέντρωσαν το 75% των συνολικών εσόδων και το 87% των συνολικών επιχειρηματικών κερδών. Τα στοιχεία προκύπτουν από πανελλαδική έρευνα της Hellastat σε 550.000 εργαζόμενους και 14.141 επιχειρήσεις (ΑΕ και ΕΠΕ) και επιβεβαιώνουν αυτό που γνωρίζουμε όλοι, με πρώτους τους κατοίκους της υδροκέφαλης πρωτεύουσας: Την πολύχρονη τάση υπερσυγκέντρωσης των οικονομικών δραστηριοτήτων και του πληθυσμού στην Αθήνα και την Αττική, όπως και τις πολύμορφες και συνεχώς εντεινόμενες αρνητικές συνέπειες, που η τάση αυτή συνεπάγεται.

Και μπορεί, βέβαια, η κυβέρνηση της ΝΔ - όπως και η προηγούμενη της του ΠΑΣΟΚ - να λέει πολλά και μεγάλα λόγια, για αποκέντρωση και ενίσχυση της περιφέρειας, αλλά, ας μην αμφιβάλλει κανείς ότι η προαναφερόμενη τάση θα συνεχιστεί. Η αντιστροφή αυτής της πορείας προϋποθέτει και απαιτεί μια κυβέρνηση, που θέλει και μπορεί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του λαού και όχι της πλουτοκρατίας. Απαιτεί το γκρέμισμα του καπιταλιστικού κέρδους, από τη θέση του βασικού κινήτρου της ανάπτυξης και την αντικατάστασή του από την ικανοποίηση των αυξανόμενων συνεχώς λαϊκών αναγκών. Απαιτεί το δημοκρατικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, βάζοντας στην άκρη τη σημερινή άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη. Απαιτεί, με δυο λόγια, την κατάκτηση της εξουσίας από το λαό και τη μετατροπή των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων σε λαϊκή περιουσία.

Ο ρόλος των μηχανισμών καταστολής

Κοινότητες χορτοφάγων, η φιλοζωική οργάνωση ΡΕΤΑ, περιβαλλοντικές οργανώσεις, η οργάνωση «Καθολικοί εργάτες», των οποίων τα μέλη χαρακτηρίζονται ως «ημι-κομμουνιστικής»(!) ιδεολογίας, ακόμη και φιλανθρωπικές οργανώσεις και διάφορες άλλες, παρακολουθούνται στενά και συστηματικά από το αμερικανικό Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (FBI). Η αποκάλυψη γίνεται από την Αμερικανική Ενωση Πολιτικών Ελευθεριών (ACLU), η οποία απέκτησε τα σχετικά αποδεικτικά έγγραφα, από εσωτερικούς φακέλους του FBI, μετά από δικαστική προσφυγή. Παρότι τα σχετικά έγγραφα είναι εκτενώς λογοκριμένα, φανερώνουν «ότι η κυβέρνηση ενέπλεξε κάθε κυβερνητική κατασκοπευτική υπηρεσία, από το Πεντάγωνο και την Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας (NSA) μέχρι το FBI, στην κατασκοπία Αμερικανών πολιτών», όπως δήλωσε η Αν Μπίσον, επικεφαλής των δικηγόρων της ACLU.

Βέβαια, το φαινόμενο δεν είναι καθόλου περίεργο. Οπως έχει αποδείξει πολλές φορές η Ιστορία και γνωρίζουν πολύ καλά οι κομμουνιστές, οι κάθε λογής κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί είναι, πρώτα και κύρια, φρουροί και προστάτες του καπιταλιστικού συστήματος, της εξουσίας των κεφαλαιοκρατών και των πολιτικών τους εκπροσώπων. Τα περί προστασίας του πολίτη και των δικαιωμάτων του είναι απλώς το περιτύλιγμα...

Πριν ή μετά;

«Δεν τίθεται θέμα λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές». Την κατηγορηματική αυτή διαβεβαίωση έδινε δημόσια στις 23 Μάη 2005 ο Δ. Σιούφας, ως αρμόδιος υπουργός Ανάπτυξης, όταν ήθελε να «περάσει» την επιχειρούμενη τότε «απελευθέρωση». Τώρα, προτείνει τη λειτουργία των καταστημάτων για 7 Κυριακές το χρόνο. Εσείς τι λέτε, πότε θα επιχειρήσει η κυβέρνηση την ολοκληρωτική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, πριν τις επόμενες βουλευτικές εκλογές ή μετά απ' αυτές;

Πολιτικό είναι το πρόβλημα

Ο σιδηρόδρομος μπορεί να είναι το πλέον ασφαλές, οικονομικό, άνετο και φιλικό στο περιβάλλον μέσο μαζικής μεταφοράς. Ολ' αυτά, βέβαια, όταν υπάρχουν οι αναγκαίες και σύγχρονες υποδομές, το απαραίτητο σε αριθμό και κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό και, βέβαια, οι αναγκαίοι συρμοί. Τι υπάρχει απ' όλ' αυτά στη χώρα μας; Αρκετά έως πολύ λίγα, ακόμη και στη γραμμή Αθήνα - Θεσσαλονίκη.

Κι αν αναρωτιέστε γιατί συμβαίνει αυτό, σας πληροφορούμε ότι οι σχετικές ανάγκες είναι γνωστές στους αρμοδίους και τεράστια ποσά έχουν ξοδευτεί, δήθεν για την ικανοποίησή τους. Απλούστατα, ο ΟΣΕ είναι μια ακόμη, πρώην ΔΕΚΟ, που τη λυμαίνονται, δεκαετίες τώρα, τα «μεγάλα συμφέροντα», με πρόσχημα τη βελτίωση των υπηρεσιών προς τον πολίτη. Κι ας ήταν 100% δημόσια. Αλλωστε, οι σημερινοί κυβερνώντες είναι και πάλι, που - συνεχίζοντας στην ίδια πορεία με τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - φροντίζουν για την... αναβάθμιση της λεηλασίας του ΟΣΕ και των άλλων πρώην ΔΕΚΟ από τα επιχειρηματικά συμφέροντα, με το «σπάσιμο» του Οργανισμού σε επιμέρους εταιρίες, τις ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα), το νομοσχέδιο - έκτρωμα για τις πρώην ΔΕΚΟ, τα προωθούμενα νέα έργα εκσυγχρονισμού και την προοπτική ιδιωτικοποίησης όσων τμημάτων μπορούν να αποφέρουν επιχειρηματικά κέρδη.

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Το πρόβλημα είναι πρωτίστως πολιτικό και εστιάζεται στο ποιες δυνάμεις βρίσκονται στην εξουσία και ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετούν με την πολιτική τους.

Κώδικας του κεφαλαίου

Εργαλείο στην υπηρεσία του συστήματος αποτελεί ο νέος Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων, που ενέκρινε προχτές η Κυβερνητική Επιτροπή. Μέσα από το νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ενισχύονται οι ισχύουσες αντιδραστικές διατάξεις, που θέλουν το θεσμό να είναι μέσο για την αποτελεσματικότερη προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Στην κατεύθυνση αυτή, παρέχονται εγγυήσεις για παραπέρα άλωση του πεδίου δράσης των δήμων από το ιδιωτικό κεφάλαιο, στη συνεργασία με το οποίο παραπέμπονται για να «λύσουν» το πρόβλημα της πενιχρής χρηματοδότησής τους, που οι ίδιες οι κυβερνήσεις δημιούργησαν.

Η λογική αυτή προωθήθηκε επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και εδραιώνεται επί ΝΔ, ενώ εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται με ζήλο από τη συντριπτική πλειοψηφία των προσκείμενων σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ δημάρχων, κάτι που εξηγεί το γιατί ποτέ δε διεκδίκησαν ουσιαστικά τους παρακρατημένους υπέρ της Τοπικής Αυτοδιοίκησης πόρους και την αύξηση της κρατικής επιχορήγησης προς αυτούς. Αντίθετα, σημαία του «αγώνα», που δίνει η ηγεσία της ΚΕΔΚΕ, είναι να αποκτήσουν οι δήμοι τη δυνατότητα να επιβάλλουν και να εισπράττουν φόρους σε βάρος των δημοτών.

Περισσότερα τέλη και φόρους σε βάρος των δημοτών κατοχυρώνει και ο νέος Κώδικας, αφού προβλέπεται η παράδοση στο ιδιωτικό κεφάλαιο έργων και υπηρεσιών των δήμων, τα οποία, βεβαίως, θα εκμεταλλεύονται έναντι αντιτίμου. Προς εκμετάλλευση από το κεφάλαιο παραδίδεται και η δημοτική περιουσία. Πηγή κερδοφορίας θα αποτελέσουν και οι όποιες υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας, Αλληλεγγύης, Παιδείας κλπ., μέσα από το νέο καθεστώς λειτουργίας των δημοτικών επιχειρήσεων, το οποίο δεν αλλάζει την ουσία, δηλαδή την εμπορευματοποίησή τους. Αυτό που αλλάζει είναι η απόλυση - και με τη βούλα του Κώδικα - των εργαζομένων στις δημοτικές επιχειρήσεις, αφού προβλέπεται η συγχώνευση δύο ή τριών σε μία και η απόλυση του πλεονάζοντος προσωπικού. Και, βέβαια, με το νέο Κώδικα, κατοχυρώνονται οι συμπράξεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με τον ιδιωτικό τομέα, γεγονός, που, ανάμεσα σε άλλα, αναμένεται να επιδεινώσει τις εργασιακές σχέσεις. Την εξέλιξη αυτή εξυπηρετούν και οι διατάξεις του Κώδικα, που θέλουν την Αυτοδιοίκηση να αναλαμβάνει ρόλο στην υπόθεση της απασχόλησης, ακυρώνοντας έτσι την ευθύνη για τη δημιουργία θέσεων σταθερής εργασίας με πλήρη δικαιώματα.

Ακόμα, διατηρείται - και με τη θεσμοθέτηση της εκλογής δημάρχου με ποσοστό 42% - η κλοπή των ψήφων, στο όνομα της συγκρότησης ισχυρής πλειοψηφίας. Υποθηκεύεται έτσι η αιρετότητα, στο όνομα της άσκησης αποτελεσματικότερης διοίκησης και μ' αυτήν την έννοια μόνον εκδημοκρατισμός του συστήματος διακυβέρνησης των δήμων - όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση - δεν είναι η αύξηση του αριθμού των δημοτικών συμβούλων και ο ορισμός αντιδημάρχου από τη μειοψηφία, που προβλέπονται στον Κώδικα. Οπως επίφαση δημοκρατίας αποτελούν και το τοπικά δημοψηφίσματα που προβλέπεται να διενεργούνται.

Είναι προφανές ότι από ένα δήμο - επιχείρηση, από ένα δήμο που συνεργάζεται με το ιδιωτικό κεφάλαιο, οι δημότες τίποτα καλό δεν έχουν να προσμένουν. Οπως είναι αναγκαίο να εγκαταλείψουν τις δυνάμεις που στηρίζουν αυτήν την πολιτική και να αναδείξουν εκείνες που θα διεκδικούν λύσεις σε όφελός τους, κόντρα στα συμφέροντα των ισχυρών. Οι επικείμενες τοπικές εκλογές είναι μια ευκαιρία...