Ο πρωθυπουργός, μιλώντας πρόσφατα στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, δήλωσε: «Εχουμε στόχο να προωθήσουμε τη διάκριση των αγροτών σε αυτούς που είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες και ασκούν αγροτική δραστηριότητα και σ' αυτούς που έχουν γεωργικό εισόδημα αλλά η κύρια απασχόλησή τους είναι διαφορετική». Αυτό πραγματοποιείται με το μνημόνιο, στο οποίο υπάρχει πρόβλεψη για «μεγαλύτερη συγκέντρωση της αγροτικής εκμετάλλευσης», στο πλαίσιο της στρατηγικής για την «ανταγωνιστικότητα της γεωργίας». Αλλωστε, τα ίδια τα μέτρα για τους αγρότες, όπως η πλήρης κατάργηση του «μειωμένου» ειδικού φόρου στο αγροτικό πετρέλαιο με την αύξησή του από 66 ευρώ στα 200 ευρώ ανά χιλιόλιτρο από την 1η Οκτώβρη 2015 και στα 330 ευρώ από την 1η Οκτώβρη 2016, η αύξηση του φόρου εισοδήματος από το 13% στο 20% για τα εισοδήματα του 2016 και στο 26% γι' αυτά του 2017, από το πρώτο ευρώ εισοδήματος, ο τριπλασιασμός εισφορών, η φορολόγηση για πρώτη φορά και των κοινοτικών επιδοτήσεων, είναι μέτρα που ωθούν στο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και στην ενίσχυση της καπιταλιστικής αγροτικής παραγωγής. Που όμως παράγει με κίνητρο το κέρδος, και όχι τις διατροφικές ανάγκες του λαού. Δεν είναι τυχαίο που η «Καθημερινή» π.χ. επικροτεί αυτή την προοπτική γράφοντας: «Το τέλος των αγροτών που γνωρίζαμε»...

Το γεγονός ότι ενισχύεται η καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής με το ξεκλήρισμα των φτωχομεσαίων αγροτών και με κινδύνους για το διατροφικό πρόβλημα του λαού, αποτελεί βάση για τη συμμαχία εργατικής τάξης, φτωχομεσαίων αγροτών και αυταπασχολουμένων στις πόλεις, στην πάλη τους ενάντια στο κεφάλαιο, στην ΕΕ και την εξουσία τους, για την εργατική - λαϊκή εξουσία και οικονομία. Οπου δίπλα στην κοινωνική αγροτική παραγωγή θα υπάρχει ο αγροτικός παραγωγικός συνεταιρισμός, που θα συνενώσει τους φτωχομεσαίους στον καπιταλισμό αγρότες και όλοι θα παράγουν ποιοτικά και φτηνά προϊόντα, λύνοντας οριστικά το διατροφικό για το λαό πρόβλημα και εξασφαλίζοντας ικανοποιητικό εισόδημα στους αγρότες, καλύπτοντας και όλες τις ανάγκες τους με τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο.

Εγραφε, λοιπόν, η «Καθημερινή», 13/8/2015, ότι στο τρίτο μνημόνιο «περιλαμβάνεται σειρά διατάξεων που μεταβάλλουν σημαντικά τις διατάξεις του Πτωχευτικού Κώδικα, με στόχο την παροχή δυνατοτήτων σε επιχειρήσεις που πτωχεύουν να σταθούν και πάλι όρθιες στα πόδια τους, δίχως τα βαρίδια πολύπλοκων διαδικασιών και προϋποθέσεων που καθιστούσαν την πτώχευση διαδικασία χωρίς επιστροφή (...) όπως αναφέρεται και στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου (...) Η όσο το δυνατόν συντομότερη λήξη της πτώχευσης και η απαλλαγή των εταίρων που δεν τα κατάφεραν από τις δικαστικές εκκρεμότητες, κρίνονται απαραίτητες προκειμένου να μπορέσουν να στήσουν νέα επιχείρηση από το μηδέν». Ετσι, τους μεγαλοεπιχειρηματίες, που «πτωχεύοντας» έχουν αφήσει απλήρωτους για μεγάλο χρονικό διάστημα τους εργαζόμενους - οι οποίοι με την πτώχευση χάνουν ουσιαστικά τα χρωστούμενα δεδουλευμένα - και αφήνουν μεγάλα φέσια στα ασφαλιστικά ταμεία που ποτέ δεν τα πληρώνουν, τους απαλλάσσουν απ' αυτά, για να ξαναρχίσουν να στήνουν νέες επιχειρήσεις και να κερδοφορούν. Στον Καιάδα οι εργαζόμενοι, να φουσκώνει το κεφάλαιο...

1851 Γεννιέται ο γλύπτης Γιαννούλης Χαλεπάς.

1879 Γεννιέται ο στρατιωτικός, πολιτικός και δικτάτορας Γεώργιος Κονδύλης.

1904 Ξεκινά τις εργασίες του το συνέδριο της Β' Διεθνούς στο Αμστερνταμ (14/8 - 20/8/1904). Κεντρικό ζήτημα ήταν η στάση της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας απέναντι στον οπορτουνισμό. Το συνέδριο καταδίκαζε μεν φραστικά τον αναθεωρητισμό, καθώς και τη συμμετοχή των σοσιαλιστών στις αστικές κυβερνήσεις, ωστόσο υποτιμούσε σαφώς την επαναστατική πάλη του προλεταριάτου χάριν μιας αδιαμφισβήτητης έμφασης στον «κοινοβουλευτικό αγώνα».

1908 Γεννιέται ο κομμουνιστής ηθοποιός Μάνος Κατράκης. «Η ζωή άρχισε από τότε που μπήκα στο Κόμμα μου», είχε πει ο ίδιος. «Από τη ζωοδότρα πηγή αυτού του λαού παίρνουμε εμείς οι καλλιτέχνες το υλικό, που το κάνουμε λόγο, εικόνα, ποίηση, μουσική, θέατρο και ό,τι άλλο βοηθά στην καλυτέρευση του νου και της ψυχής».

1941 Υπογράφεται μεταξύ ΗΠΑ και Βρετανίας η «Χάρτα του Ατλαντικού», που επισφράγιζε τη συμμαχία των δύο μερών στον Β' Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο, ενώ αντικατόπτριζε την αναβαθμιζόμενη θέση των ΗΠΑ στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα και την αντίστοιχη υποβάθμιση της Βρετανίας.

1946 Δολοφονείται, μετά από άγρια βασανιστήρια, από τη συμμορία του Σούρλα στη Θεσσαλία, ο δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη» Κώστας Βιδάλης.

1947 Το Πακιστάν ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του από τη Βρετανία.

1949 Διεξάγονται οι πρώτες μεταπολεμικές εκλογές στη Δυτική Γερμανία. Το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα του Κ. Αντενάουερ έρχεται πρώτο με 31%, ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες έπονται με 29,2%. Το Κομμουνιστικό Κόμμα λαμβάνει το 5,7% των ψήφων, παρά τον έντονο αντικομμουνισμό.

1951 Συγκροτείται ο Ενιαίος Λαϊκός Αγώνας (ΕΛΑ) από τους Γιώργη Δαμασκηνό, Τριάδη Σωτηράκο και Σωτήρη Κούκουρα, προκειμένου να πιέσει υπέρ της υποψηφιότητας των Μπελογιάννη και Πλουμπίδη στα ψηφοδέλτια της ΕΔΑ στις εκλογές της 9ης Σεπτέμβρη 1951. Δεν θα τα καταφέρει. Οι Μπελογιάννης και Πλουμπίδης θα μείνουν τελικά εκτός ψηφοδελτίων.

1954 Στις 5.25 τα χαράματα στην Αγία Μαρίνα στο Δαφνί ο Νίκος Πλουμπίδης πέφτει νεκρός από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος.

1956 Πεθαίνει ο Γερμανός κομμουνιστής ποιητής και δραματουργός Μπέρτολτ Μπρεχτ. Τα έργα του, εμπνευσμένα από τους αγώνες της εργατικής τάξης, μπαίνουν στο στόχαστρο των ναζί (όπως και ο ίδιος) μετά την άνοδό τους στην εξουσία. Ετσι, ο Μπρεχτ εγκαταλείπει τη Γερμανία για σχεδόν 15 χρόνια. Επιστρέφει στη Λαοκρατική πια Δημοκρατία της Γερμανίας (ΓΛΔ) το 1949. Το 1950 εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας Τεχνών. Τιμήθηκε επίσης με το Εθνικό Βραβείο της ΓΛΔ το 1951 και το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη το 1954.

1958 Πεθαίνει ο Φρεντερίκ Ζολιό Κιουρί, μέλος της ΚΕ του ΚΚ Γαλλίας και βραβευμένος το 1935 με το Νόμπελ Φυσικής.

1974 Στις 3.30 τα χαράματα της 14ης του Αυγούστου 1974 τελειώνουν με πλήρη αποτυχία στη Γενεύη οι τριμερείς διαπραγματεύσεις (Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας) για την κατάσταση στην Κύπρο και το κυπριακό πρόβλημα. Μία ώρα αργότερα, τα τουρκικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν τη Λευκωσία, την Αμμόχωστο και άλλα σημεία της Κύπρου. Ο «Αττίλας 2» είχε ξεκινήσει. Μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση ο Κ. Καραμανλής, το πρωί της 14ης του Αυγούστου, ανακοινώνει την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Ηταν ένας ελιγμός για τον οποίο, πέρα από τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, έπαιξε αναμφισβήτητα ρόλο και η λαϊκή κατακραυγή εναντίον των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, με τον οποίο ωστόσο επιβεβαιωνόταν περίτρανα ο ρόλος της «Συμμαχίας» τόσο στα όσα προηγήθηκαν, όσο και στο συνεχιζόμενο έγκλημα κατά της Κύπρου.