Πέμπτη 11 Απρίλη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Θέλουν και ντεκόρ για το ξεπούλημα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, με ντεκόρ πράσινες φόρμες και γερανούς, θα γίνει η πέμπτη συνάντηση της ΓΣΕΕ και των εργοδοτικών οργανώσεων, για τη νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ). Αυτό μας πληροφορεί το Δελτίο Τύπου της ΓΣΕΕ και αναρωτιόμαστε: Δεν τους αρκεί που «διαπραγματεύονται» (ως πλειοψηφία) την καθήλωση και παραπέρα χειροτέρευση του εργατικού εισοδήματος; Δεν τους φτάνει ότι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τίθενται μόνον οι απαιτήσεις των εργοδοτών; Θέλουν, σώνει και καλά, όλη την κοροϊδία του «διαλόγου» και της «συναίνεσης», μαζί με το ξεπούλημα της ΕΓΣΣΕ, να το ντύσουν και με «εργατικό ντεκόρ»; Ποιους νομίζουν ότι κοροϊδεύουν; Ας γνωρίζει, όμως, η πλειοψηφία: Οσο «φιλεργατικά» και να ντύσει τους συμβιβασμούς της, όσο και αν φτιασιδώνει με δήθεν ταξικές κορόνες την υποταγή της στα κελεύσματα του ΣΕΒ, δεν ξεγελά πλέον κανέναν εργάτη.

Ρέππας, όπως Σιούφας...

Η ΝΔ στερείται θέσεων, η μόνη θέση της ήταν η αντικοινωνική και αντιασφαλιστική πολιτική, που ακολούθησε την περίοδο 1990-'93. Η πολιτική αυτή οδήγησε σε συντάξεις των 45.000 δραχμών. Εμείς προχωρούμε σε ανατροπή αυτής της πολιτικής. Με αυτό τον τρόπο σχολίασε ο Δ. Ρέππας τις θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το Ασφαλιστικό, που απέστειλε ο αρχηγός της προς τον πρωθυπουργό.

Πράγματι, έχει δίκιο ο υπουργός Εργασίας όταν αναφέρεται στον χαρακτήρα της πολιτικής της ΝΔ. Και αντικοινωνική και αντιασφαλιστική ήταν και τέτοια παραμένει. Πώς όμως χαρακτηρίζει την πολιτική του κόμματός του, που διαδέχτηκε την ΝΔ στην κυβέρνηση και διατήρησε ατόφιο το νομοθετικό έκτρωμα της ΝΔ για 10 χρόνια; Πώς χαρακτηρίζει την πολιτική και τον υπουργό που προτείνει, με βάση τα νέα μέτρα, τη διατήρηση των νόμων αυτών στο διηνεκές; Οπως, π.χ., τα όρια ηλικίας των γυναικών στα 65 χρόνια; Οσο για τα περί ανατροπής, μια και μοναδική ανατροπή κάνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Εκεί, όπου χειροτερεύει ακόμα περισσότερο τους νόμους που εχει ψηφίσει η ΝΔ.

Αυταπάτες

Για το πρωθυπουργικό «όραμα» της «πραγματικής σύγκλισης» γράφει ο Γ. Δραγασάκης στη χθεσινή «Αυγή» και αφού υπογραμμίσει, πως οι «διαβεβαιώσεις του Κ. Σημίτη αυτοαναιρούνται από την πολιτική της κυβέρνησης και από την κατάσταση που βιώνει ο ίδιος ο λαός», σημειώνει και τα εξής: «Αλλά το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Διότι η επίτευξη της πραγματικής σύγκλισης εξαρτάται και από την ίδια τη λειτουργία της ΕΕ, που όπως έχει συγκροτηθεί, χωρίς κοινές πολιτικές και χωρίς τους αναγκαίους αναδιανεμητικούς θεσμούς, δεν ευνοεί την πραγματική σύγκλιση στο εσωτερικό της. Αντίθετα, ευνοεί την αναπαραγωγή, αν όχι και τη διεύρυνση των ανισοτήτων».

Το πρόβλημα, δηλαδή, βρίσκεται απλά και μόνο στη μη ύπαρξη «κοινών πολιτικών και των αναγκαίων αναδιανεμητικών θεσμών» στην ΕΕ; Οχι στην κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων, όπως και των κάθε λογής πολιτικών τους εκπροσώπων στα εθνικά και κοινοτικά κέντρα εξουσίας, στους συνεχώς εντεινόμενους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και αντιθέσεις, την αντικειμενική λειτουργία του νόμου της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης, τόσο σε κοινοτικό επίπεδο όσο και στο εσωτερικό της κάθε χώρας - μέλους; `Η, μήπως, νομίζει ο Γ. Δραγασάκης, ότι με τους όποιους «κοινωνικούς διαλόγους» θα έρθει η ευτυχής στιγμή, που τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές θα πειστούν και θα λειτουργήσουν προς όφελος των εργαζομένων και όχι, σύμφωνα με όσα επιτάσσουν τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών ιδιοκτητών τους;

Κατήφορος...

Την ώρα που η ισραηλινή πολεμική μηχανή αιματοκυλά το λαό της Παλαιστίνης, την ώρα που συντελείται μια ασύλληπτη τραγωδία, μια πραγματική γενοκτονία, αυτή την ώρα διάλεξε η ΑΕΚΑ του Ν. Μπίστη να εκδώσει ανακοίνωση στην οποία αναφέρει: «Η βομβιστική ενέργεια στη Χάιφα με θύματα Ισραηλινούς πολίτες δεν έχει ούτε ηθική ούτε πολιτική δικαιολογία και την καταδικάζουμε απερίφραστα»!

Ντροπή; Αίσχος; Ο,τι και να πούμε πάλι λίγο είναι...

Το ... παράνομο βαμβάκι

Μήπως τελικά οι βαμβακοπαραγωγοί πρέπει να δηλώσουν υπευθύνως ότι είναι πιο χαζοί κι από τα λάπατα για να εισπράξουν το «εύγε κορόιδο» της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού; Μήπως πρέπει να δεχτούν αδιαμαρτύρητα μια αντιαγροτική πολιτική -τους κοινοτικούς κανονισμούς της ΕΕ, όπως διαλαλεί και ο Σημίτης - που αποδεδειγμένα οδηγεί στη δραματική συρρίκνωση του εισοδήματος και της παραγωγής τους; Μήπως πρέπει να απαρνηθούν τους κόπους, τις φροντίδες, τα έξοδα και την αγωνία τους, για να βγάλουν μια καλή παραγωγή και ένα υποφερτό εισόδημα επιβίωσης, προκειμένου να μην τους λέει ο πρωθυπουργός παράνομους;

Το βασικό ερώτημα, όμως, και στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι: Οταν με κάθε έννοια «παρανομεί» η κυβέρνηση σε βάρος των βαμβακοπαραγωγών, ποιος πρέπει να της το πει και πώς; Και πώς αντιπαλεύονται οι εκάστοτε κυβερνητικές αυθαιρεσίες; Μήπως μέσω των κοινοτικών κανονισμών, ή στους δρόμους του αγώνα; Οι αγωνιζόμενοι βαμβακοπαραγωγοί διάλεξαν το δεύτερο κι αυτό είναι που «τρομάζει» την κυβέρνηση, και όχι μόνο. Κι επειδή η κυβέρνηση βλέπει πλέον ότι τα ψέματα δεν περνάνε στους βαμβακοπαραγωγούς, πασχίζει με κάθε μέσο να τους σπιλώσει στα μάτια όσων δε γνωρίζουν τι ακριβώς έγινε. Δηλαδή στα μάτια των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Αλλά γιατί δεν εξηγεί... πιο αναλυτικά η κυβέρνηση ποια είναι η παρανομία των βαμβακοπαραγωγών; Γιατί δε λέει την αλήθεια, δηλαδή τι προηγήθηκε και δεν πληρώνονται 200.000 τόνοι, τουλάχιστον, παραγμένου βαμβακιού; Εχει να... φοβηθεί τίποτα; Πάντως, τα περί ΟΣΔΕ, δορυφόρων, ΙΝΤΕΡΝΕΤ και αποδόσεων 700 κιλών το στρέμμα δεν πείθουν... Και η εκσυγχρονιστική «κουζίνα» δεν μπορεί να κάνει βρώσιμο το βαμβακόχορτο... ό,τι «καρύκευμα» και να ρίξει. Γιατί αυτοί οι κοινοτικοί κανονισμοί που ψηφίζει επιμελώς η κυβέρνηση του Σημίτη στην ΕΕ, όπως στην περίπτωση του βαμβακιού, δεν καταπίνονται.

Δεν καταπίνονται, γιατί πέρσι στις 24 του Απρίλη, κι ενώ το βαμβάκι είχε ήδη σπαρεί, ψηφίστηκε ένας νέος κανονισμός στην ΕΕ, που - με βάση την παραγωγή που προέκυψε (1.350.000 τόνοι) - δίνει μια τιμή στο βαμβάκι 140 δρχ. το κιλό, δηλαδή γύρω στις 160 δραχμές λιγότερες σε σύγκριση με το 2000. Για να αποκρύψει η κυβέρνηση την ολέθρια αυτή εξέλιξη, ανακοίνωσε στις 14 του Μάη του 2001 διοικητικά μέτρα περιορισμού της βαμβακοκαλλιέργειας στα 3.937.700 στρέμματα, ενώ ήδη είχε φυτρώσει το βαμβάκι σε τουλάχιστον 4.080.000 στρέμματα. Και στις 3 του Σεπτέμβρη ανακοινώθηκε από το υπουργείο Γεωργίας ότι στο ΟΣΔΕ δηλώθηκαν 3.805.000 στρέμματα και η παραγωγή θα είναι 1.095.000 τόνοι! Στα τέλη του Νοέμβρη του 2001 ανακοινώθηκε πως η παραγωγή θα είναι 1.147.000 τόνοι και έκτοτε γνωστοποιείται πως μόνο αυτοί θα επιδοτηθούν.

Κι αυτό γίνεται, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά πως η πραγματική παραγωγή βαμβακιού, που επιχειρήθηκε να κοπεί στα χαρτιά, είναι 1.350.000 τόνοι. Ομως, ποιος παρανόμησε στη συγκεκριμένη περίπτωση, η κυβέρνηση ή οι βαμβακοπαραγωγοί; Και ποιος λογικός βαμβακοπαραγωγός μπορεί να ανεχθεί μια τέτοια μεταχείριση;


Κώστας ΔΕΤΣΙΚΑΣ

Τα καλά και συμφέροντα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΚΟΜΑ και ο πλέον αφελής άνθρωπος στον πλανήτη να είσαι, πολύ δύσκολο να δεχτείς τις αστείες δικαιολογίες των ηγετικών κλιμακίων της ΕΕ για την απαράδεκτη στάση τους, την ώρα που συντελούνται τα εγκλήματα του Σαρόν στην Παλαιστίνη.

Εδώ, μια πρόταση αναστολής μιας εμπορικής συμφωνίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έγινε χθες και προκλήθηκε τεράστια φασαρία, ενώ εφευρέθηκαν και αναφέρθηκαν τα μύρια όσα γραφειοκρατικά προβλήματα.

Ποιος δε θυμάται, άραγε, ότι τα ίδια όργανα μπορούσαν και αποφάσιζαν, σε χρόνο ρεκόρ, και για την επέμβαση στο Αφγανιστάν, και για την επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία; Οπως καταλαβαίνετε, ισχύει κι εδώ η λαϊκή παροιμία, που λέει πως «όποιος δε θέλει να ζυμώσει...».

Οχι τίποτε άλλο, μα αποτελεί, τουλάχιστον, υποκρισία το γεγονός, οι Ευρωπαίοι ακόμα να αναρωτιούνται τι ακριβώς συμβαίνει στην Παλαιστίνη και να εξετάζουν χίλιες δυο παραμέτρους, ενώ ακόμα και ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ μίλησε για σφαγή.

Πάντως, στο περίφημο Ειδικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία φαίνεται ότι βιάζονται! Ετσι μείωσαν σε ένα από δυο χρόνια τη διάρκεια της δίκης που έχει ξεκινήσει.

Θα έχουν τους λόγους τους, βέβαια, οι άνθρωποι. Λέγανε για δύο χρόνια, όταν λογάριαζαν να έχουν έναν ψοφοδεή Μιλόσεβιτς στη θέση του κατηγορουμένου και να τον σφυροκοπούν. Τώρα, που ο πρώην Πρόεδρος έχει μετατραπεί σε κατήγορο, αλλάζουν τα σχέδια. Ετσι ή αλλιώς, πάντως, γίνεται ολοφάνερο ότι όποτε τους συμφέρει μπορούν ωραιότατα να επιταχύνουν και αυτές τις διαδικασίες.

ΘΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑΤΕ ότι ξανάγιναν της μόδας τα γκάλοπ. Δυο μέσα στην ίδια βδομάδα δεν είναι και λίγα. Από ό,τι φαίνεται, οι «παραγγελιές» στις εταιρίες δημοσκοπήσεων δε θα σταματήσουν και θα κάνουν οι άνθρωποι χρυσές δουλιές.


Γρηγοριάδης Κώστας

Από την άλλη, όμως, και η κυβέρνηση, με απαραίτητο βοηθό τον κρατικό μηχανισμό, δεν πάει πίσω. Και οι ...ρουσφετοειδείς τροπολογίες στη Βουλή πληθαίνουν σιγά - σιγά και διάφορες εξαγγελίες έργων έχουμε στην Αθήνα και στις άλλες περιοχές της χώρας.

Βρε, μήπως έρχονται τίποτε εκλογές..;

Η απλή αναλογική...

Γρηγοριάδης Κώστας

Αρκετά αποκαλυπτική ήταν η προχτεσινή συζήτηση των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή, σχετικά με την απλή αναλογική, που προκάλεσε το ΚΚΕ. Ο Κ. Σημίτης έδωσε μπόλικες διαβεβαιώσεις, ότι τόσο αυτός όσο και η κυβέρνησή του δεν έχουν καταλήξει στο συγκεκριμένο, νέο εκλογικό σύστημα. Το ζήτημα θα αποτελέσει αντικείμενο βαθιού, ουσιαστικού και δημοκρατικού διαλόγου με όλους, συμπλήρωσε ο Κ. Σκανδαλίδης. Οπως ομολόγησαν οι ίδιοι, όμως, έχουν καταλήξει στους βασικούς στόχους, που θέλουν να εξυπηρετεί το νέο εκλογικό σύστημα (σταθερές και ισχυρές κυβερνήσεις, αναβάθμιση του ρόλου του βουλευτή, κλπ.). Και, μάλιστα, όπως δήλωσε ο Κ. Σημίτης, «προηγείται σαφώς η πολιτική σταθερότητα και η συμβολή της αλλαγής στην ποιότητα της δημοκρατίας και έπονται οι δυνατότητες αντιπροσωπευτικότερης εκπροσώπησης».

Με άλλα λόγια, έχουν καταλήξει στα εξής: Πρώτον, έχουν αποκλείσει την απλή αναλογική. Και δεύτερον, θέλουν να επιβάλουν ένα παρόμοιο με το σημερινό αντιδημοκρατικό και άδικο εκλογικό σύστημα, που θα δίνει και πάλι στο πρώτο κόμμα την απόλυτη και άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, κλέβοντας τις ψήφους και τις έδρες των μικρότερων κομμάτων. Ο... βαθύς και ουσιαστικός διάλογος, επομένως, περιλαμβάνει ένα και μόνο θέμα: Με ποιον συγκεκριμένο τρόπο θα γίνει η κλοπή! Αντε και πόσο μεγάλη θα είναι...

Ευτυχώς, που έχουμε κυβέρνηση με... δημοκρατικές ευαισθησίες.

... ο «διάλογος»...

Βέβαια, δε μιλούν οι κυβερνώντες για διάλογο, μόνο και μόνο, για να συγκαλύψουν τις αντιδημοκρατικές λογικές και πρακτικές τους. Το προπέτασμα του διαλόγου κρύβει κι άλλες επιδιώξεις. Θέλει να εξυπηρετήσει κι άλλες σκοπιμότητες. Πρώτον, η κυβέρνηση θέλει να προσελκύσει στην επεξεργασία και επιβολή του νέου ληστρικού εκλογικού συστήματος την ηγεσία της ΝΔ. Αλλωστε, όλοι οι μέχρι σήμερα εκλογικοί νόμοι φέρουν ουσιαστικά τη σφραγίδα του δικομματισμού, ανεξάρτητα ποιος «μονομάχος» ήταν στην κυβέρνηση. Δεύτερον, θέλει να εξυπηρετήσει τα σχέδια περί κεντροαριστεράς και της συγκρότησης του «νέου προοδευτικού μπλοκ των πολιτικών δυνάμεων», χρησιμοποιώντας το εκλογικό σύστημα, τόσο σαν μοχλό εκβιασμού όσο και σαν δόλωμα. Τρίτον, εντάσσει τη διαμόρφωση νέου εκλογικού συστήματος στους γενικότερους πολιτικούς σχεδιασμούς της και, ιδιαίτερα, στο γεγονός, πως τα επόμενα χρόνια θα έχουμε -κατά πάσα πιθανότητα- δυο εκλογικές αναμετρήσεις. Μία μέχρι την άνοιξη του 2004 και μία με την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας την άνοιξη του 2005. Ο όποιος δε νέος εκλογικός νόμος θα εφαρμοστεί στη δεύτερη αναμέτρηση.

Προφανώς, όλ' αυτά τα άθλια μαγειρέματα και παζάρια, εντάσσονται στην ενίσχυση της ...ποιότητας της δημοκρατίας, σύμφωνα με τον Κ. Σημίτη...

... και η δημοκρατία

Οσο για την ηγεσία της ΝΔ, στάθηκε στο δικομματικό ύψος της. Συμφώνησε πλήρως με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στον αποκλεισμό της απλής αναλογικής και στις αντιδημοκρατικές, καλπονοθευτικές λογικές των «ισχυρών και σταθερών κυβερνήσεων», ενώ έκανε σαφή την προτίμησή της στο σημερινό ληστρικό εκλογικό σύστημα, καταγγέλλοντας τα προετοιμαζόμενα από την κυβέρνηση εκλογικά παιχνίδια και εκλογομαγειρέματα. Οχι, βέβαια, την αντιδημοκρατική ουσία των «παιχνιδιών» αυτών, αλλά το ενδεχόμενο να αποβούν σε βάρος της ΝΔ. Αλλωστε, τα ίδια «παιχνίδια» έκανε και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν ήταν κυβέρνηση. Και, σίγουρα, τα ίδια θα ξανακάνει, εάν και όταν ανέλθει ξανά στις καρέκλες της εξουσίας.

Ευτυχώς, δηλαδή, που η ...δημοκρατική ευαισθησία της ΝΔ συναγωνίζεται αυτήν της κυβέρνησης...

Ενα χρόνο μετά

Το πόρισμα της επιτροπής για τη φορολογική μεταρρύθμιση παρουσίασε, χτες, ο υπουργός Οικονομίας, Ν. Χριστοδουλάκης, (ρεπορτάζ για το αντιλαϊκό και φιλομονοπωλιακό περιεχόμενο των προτάσεων στις οικονομικές σελίδες) και μας θύμισε ορισμένους (πχ. τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ), που συνέδεαν -πέρυσι τέτοιον καιρό- την αντιμετώπιση του Ασφαλιστικού με μια φορολογική μεταρρύθμιση, η οποία θα αποτελούσε δήθεν το μοχλό αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου, προς όφελος των εργαζομένων και την πηγή εσόδων για το ασφαλιστικό σύστημα.

Ενα χρόνο μετά, ο Χρ. Πολυζωγόπουλος έχει «κάνει γαργάρα» το Ασφαλιστικό και, φανταζόμαστε, θα κάνει εξίσου «γαργάρα» και την προωθούμενη από την κυβέρνηση φορολογική μεταρρύθμιση, η οποία φιλοδοξεί, βέβαια, να αποτελέσει ένα μοχλό αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου, αλλά προς όφελος και πάλι των ολίγων, εχόντων και κατεχόντων.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Δικομματική παράσταση

Τόσο η συνέντευξη του πρωθυπουργού όσο και η νέα «φουρνιά» από γκάλοπ έδωσαν το έναυσμα ώστε οι μηχανές καλλιέργειας του γνωστού, τεχνητού κλίματος της δικομματικής «αντιπαράθεσης», να αρχίσουν να δουλεύουν ακόμα πιο έντονα. Ηδη η πολιτική επικαιρότητα κατακλύζεται από ανούσια έως φαιδρά «διλήμματα», του τύπου «Σημίτης ή Καραμανλής». Για μια ακόμα φορά οι εργαζόμενοι επιδιώκεται να εγκλωβιστούν στη λογική του «μονόδρομου» και το μοναδικό «δικαίωμα» που τους αναγνωρίζεται από τους κάθε λογής «επικοινωνιολόγους» και τηλεπαραθυρόβιους «αστέρες» και επιδιώκουν να τους το επιβάλουν είναι να διαλέξουν ανάμεσα στο αν θα είναι «μπλε» ή «πράσινος» ο οδηγός του νεοφιλελευθερισμού.

Ο στόχος τους είναι σαφέστατος. Σε μια περίοδο που η απόσταση που χωρίζει τα πραγματικά προβλήματα και τις ανάγκες του λαού από την ακολουθούμενη πολιτική γίνεται ευρύτερα αντιληπτή, σε μια στιγμή επίσης που ουδείς «διαμορφωτής κοινής γνώμης» τολμά να ισχυριστεί ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ διαφέρουν στο ελάχιστο όσον αφορά σ' αυτή την πολιτική, εκείνο το χαρτί που θα αξιοποιηθεί στο έπακρο είναι το χαρτί της παραπλάνησης.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο, όμως, πρέπει οι εργαζόμενοι να «τραβήξουν την κουρτίνα» για να φανεί σε όλο του το μεγαλείο το παρασκήνιο της εξαπάτησης. Ας κρίνει ο καθένας, λοιπόν, τους δικομματικούς «αντιπάλους», όχι με όρους «διακαναλικής» συσκότισης της αλήθειας, αλλά με όρους πραγματικής πολιτικής συμπεριφοράς:

α) Οι αγρότες βλέπουν τα προϊόντα τους να πετιούνται στα σκουπίδια επειδή «αυτοί είναι οι κανόνες της ΕΕ»! Και το ΠΑΣΟΚ τι λέει; Οτι οι αγρότες «παρανομούν» έναντι της ΕΕ! Η δε ΝΔ τι λέει; Οτι οι αγρότες πρέπει να είναι ευτυχείς «με τα λεφτά που τους δίνει η ΕΕ»!

β) Οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την καρατόμηση των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων. Και τι παρακολουθούν; - μπροστά στα μάτια τους, μάλιστα. Το μεν ΠΑΣΟΚ να «κόβει» και τη δε ΝΔ να «ράβει»!

γ) Ο ελληνικός λαός ακούει το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να δηλώνουν ότι «είμαστε με τους Αμερικάνους». Και την ίδια ώρα οι σύμμαχοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σφάζουν στη Γιουγκοσλαβία, σφάζουν στο Αφγανιστάν, σφάζουν στην Παλαιστίνη και καταργούν τα σύνορα στο Αιγαίο.

Αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα για τον ελληνικό λαό. Αυτός είναι και ο λόγος που έχουν τόσο πολύ ανάγκη το κλίμα της δικομματικής «αντιπαράθεσης» για να τον εξαπατήσουν. Και ακριβώς γι' αυτό οι εργαζόμενοι, τ' άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να τους γυρίσουν την πλάτη, δυναμώνοντας το δικό τους κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης, το πιο αποτελεσματικό όπλο για τους αγώνες τους, για μια πολιτική προς όφελός τους.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ