Παπαγεωργίου Βασίλης

Τον ισχυρισμό αυτό διαψεύδει η εργοδοτική ασυδοσία και τρομοκρατία που επικρατεί στους χώρους δουλειάς, στα πλαίσια των αντεργατικών πολιτικών που προώθησαν και προωθούν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας που χρόνο με το χρόνο αυξάνονται στον Ιδιωτικό Τομέα. Την ίδια ώρα οργιάζουν στο Δημόσιο η μερική απασχόληση, οι συμβάσεις έργου και χρόνου, η ανασφάλιστη εργασία. Ενώ η κυβέρνηση εδώ και καιρό, στα πλαίσια της συζήτησης για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, έχει αναγγείλει την πρόθεσή της για ευθύ χτύπημα της μονιμότητας στο Δημόσιο χρησιμοποιώντας ως «Δούρειο Ιππο» τους συμβασιούχους αορίστου χρόνου. Τέλος, τον ισχυρισμό της υπουργού διαψεύδει η δήλωση του ομόλογού της υπουργού Οικονομίας περί χτυπήματος της μόνιμης και σταθερής εργασίας στις πρώην ΔΕΚΟ προκειμένου οι εργασιακές σχέσεις σε αυτές να εξισωθούν, προς το χειρότερο, με τις σχέσεις βαρβαρότητας που επικρατούν στον ιδιωτικό τομέα.

«Νέο γίγαντα στα Βαλκάνια - στην ταχύτατα αναπτυσσόμενη τηλεπικοινωνιακή αγορά της Ευρώπης - θα αναδείξει το σχέδιο της Deutsche Telekom να αποκτήσει έλεγχο στο άλλοτε κραταιό ελληνικό μονοπώλιο τηλεφωνίας ΟΤΕ, στο πλαίσιο συμφωνίας που αναμένεται να ανακοινωθεί τις προσεχείς δύο εβδομάδες». Με αυτό τον τρόπο σχολιάζει το ξεπούλημα του ΟΤΕ στο γερμανικό κολοσσό η «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», γνωστό όργανο της διεθνούς χρηματιστικής ολιγαρχίας. Και επεξηγεί: «Για τη Deutsche Telekom, η συμφωνία σημαίνει πρόσβαση σε αγορές που εποφθαλμιούσε καιρό, όπως Ρουμανία και Βουλγαρία, διευρύνοντας τις δραστηριότητές της στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη από τη Βαλτική έως τη Μεσόγειο. Πολύ περισσότερο, οι ταχύτατα αναπτυσσόμενες οικονομίες των Βαλκανίων θα αποτελέσουν νέο κίνητρο για το γερμανικό κολοσσό, που βλέπει το μερίδιο αγοράς του και την κερδοφορία του να συρρικνώνονται σταδιακά με την απελευθέρωση της εγχώριας αγοράς του». Δεν είχαμε την παραμικρή αμφιβολία για τα κέρδη της γερμανικής εταιρείας. Πρόκειται όμως για αναπόφευκτη εξέλιξη από τη στιγμή που ο «δικός μας» ΟΤΕ, χάρη στην πολιτική της απελευθέρωσης των τηλεπικοινωνιών που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, είχε βγει στην ελεύθερη αγορά και έπαιζε με τους κανόνες της. Από τους πιο γνωστούς «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό».

Ενας από τους λόγους που η κυβέρνηση προχωρά με επιταχυνόμενους ρυθμούς στο «δεύτερο κύμα των μεταρρυθμίσεων», δηλαδή σε σαρωτικές ανατροπές των εργασιακών δικαιωμάτων, ιδιωτικοποιήσεις παντού κ.ο.κ., είναι τα μηνύματα που παίρνει από τις συμβιβασμένες ηγεσίες των συνδικάτων. Η κυβέρνηση δεν πιστεύει ότι μπορεί να οργανώσουν αγώνες και να ορθώσουν μέτωπο αντίστασης που να θέσει σε δοκιμασία τις επιλογές της. Εχει βγάλει τα συμπέρασμά της από τις απεργίες που οργάνωσε η ΟΜΕ-ΟΤΕ ενάντια στην παράδοση του μάνατζμεντ στην «Ντόιτσε Τέλεκομ», και ιδού πώς τα μεταφέρει η έγκυρη φιλοκυβερνητική «Καθημερινή»: «Κρίσιμο στο να γείρει η πλάστιγγα υπέρ μιας συμφωνίας Δημοσίου και Deutsche Telekom(DT) ήταν η μικρή απήχηση της παρεμβάσεων των συνδικαλιστών του ΟΤΕ την περασμένη εβδομάδα. Στον ΟΤΕ απήργησε λιγότερο από 40% και στην Cosmote λιγότερο από το 5% του προσωπικού. Η ανάκληση δε των απεργιών την περασμένη Τρίτη, ήταν η καθοριστική παράμετρος που έκανε το οικονομικό επιτελείο ν' ανασάνει. Η κυβέρνηση, αναθαρρημένη από τη μικρή δυνατότητα παρέμβασης των συνδικαλιστικών οργανώσεων σε κοινωνικό επίπεδο αλλά και στην επιχειρησιακή λειτουργία του Οργανισμού, άρχισε να κινείται επιθετικά προς την ολοκλήρωση της συμφωνίας». Αυτό θα πει συνδικαλιστική δράση υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζομένων. Να βάζεις αίτημα με το ελληνικό κεφάλαιο, ενάντια στο ξένο, για να κάνουν όλοι τη δουλειά τους...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γράφονται αναλύσεις επί αναλύσεων στις εφημερίδες και γίνονται δηλώσεις επί δηλώσεων σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα.

Με το ίδιο, πάντως, σκεπτικό, μπορούμε να πούμε ότι το ΠΑΣΟΚ κάνει αντιπολίτευση και μάλιστα από ...φιλολαϊκές θέσεις.

Εμείς αν καταλάβαμε καλά, ο Π. Τατούλης είπε ότι συμφωνεί (κι επαυξάνει) με την πολιτική της κυβέρνησης, θα ήθελε όμως να έχει «ευρύτερες συναινέσεις».

Εδώ που τα λέμε ...κι ο Καραμανλής θα το ήθελε. (Κι ο Παπανδρέου θα το ήθελε επίσης, μια και η πολιτική των Βρυξελλών εφαρμόζεται).

Για να μην μπερδευόμαστε λοιπόν, «σκληρή κριτική» είναι αυτή που αντιτίθεται στον πυρήνα των κυβερνητικών επιλογών.

Ιδίως σήμερα που πιο απροκάλυπτα από ποτέ η Νέα Δημοκρατία νομοθετεί κατά των εργαζομένων και υπέρ του κεφαλαίου.

Τα υπόλοιπα είναι μάλλον ...παιγνίδια με τις λέξεις. Αλλωστε, όπως είπε κι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, «ο καθένας μπορεί να εκφράζει την άποψή του».

Αρκεί να ψηφίζει «σωστά» όταν πρέπει, συμπληρώνουμε εμείς.

ΕΝΑΣ (ΑΚΟΜΗ) «διεθνής οίκος» (τον λένε Φιτς Ρέιτινγκς) εκτιμά ότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για την ελληνική οικονομία από τα στεγαστικά δάνεια των τραπεζών. Θα πάθουμε - λένε - «επιτοκιακό σοκ» κάποια στιγμή.

Μόνο που ο Ελληνας εργαζόμενος δεν περιμένει την κινδυνολογία κανενός διεθνούς οίκου.

Το «σοκ» το παθαίνει κάθε μήνα που ψάχνει πώς να πληρώσει μια δόση μεγαλύτερη των 1.000 ευρώ, όταν πολλές φορές ο μισθός του είναι μικρότερος από αυτήν.

Φυσικά, τους διεθνείς οίκους δεν τους νοιάζει το τι θα απογίνει ο κάθε δυστυχής δανειολήπτης. Για τα κέρδη των τραπεζών καίγονται.

Πρέπει, βλέπετε, να μας ξεζουμίζουν ακριβώς μέχρι το σημείο που «δεν πάει άλλο». Το μόνο που φοβούνται είναι μήπως ο ανταγωνισμός τους το ξεπεράσει...

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Μπορεί τα χρόνια να πέρασαν, αλλά ο οπορτουνισμός του Λ. Κύρκου παραμένει ακμαιότατος. Κι αυτό γιατί:

Πρώτον, η ...«αρχική» ταλάντευση του ΣΥΝ τον οδήγησε και στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και στις συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών, που έβγαζαν πορίσματα «όχι στο "Μακεδονία" και τα παράγωγά του» και στη συμμετοχή του στην αντιΚΚΕ επίθεση, που είχε ξεσπάσει εκείνη τη χρονιά.

Δεύτερον, το πόσο ισορρόπησε ο ΣΥΝ, φαίνεται από τις θέσεις που ανέπτυσσε και τα επόμενα χρόνια γύρω από τα ζητήματα που αφορούσαν τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την απόλυτη ταύτισή του με την ΕΕ, αλλά και το 1999, όταν έβαζε στη ζυγαριά την επέμβαση των ΗΠΑ με την πολιτική Μιλόσεβιτς.

Τρίτον, το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που όχι μόνο δεν παρατηρούσε παθητικά την εθνικιστική έξαρση που σημειώθηκε το 1992, και με την ενεργό συμμετοχή του ΣΥΝ, αλλά ίσα ίσα, επειδή ακριβώς κατάγγειλε εκείνες τις μεθοδεύσεις, βρέθηκε στο στόχαστρο κάθε αντιδραστικής δύναμης, αλλά και του ΣΥΝ και του Λ. Κύρκου.

Τέταρτον, το σενάριο που τώρα προβάλλεται από τον Κύρκο, για δήθεν «προσπάθεια να επηρεάσει προς τη σωστή κατεύθυνση», είναι μια καραμπινάτη περίπτωση καιροσκοπισμού, που εκ των υστέρων θέλει να δικαιολογήσει τις πομπές εκείνης της εποχής.

Αυτός είναι ο ΣΥΝ. Ετσι κάνει πάντα. Και όταν κομπάζει ότι υιοθετεί τη Συνθήκη του Μάαστριχτ για να αλλάξει την ΕΕ και όταν παίρνει μέρος σε διάφορους «κοινωνικούς διαλόγους» που οδηγούν στην επιβολή αντιλαϊκών μέτρων και όταν συζητά, με την οικονομική ολιγαρχία, το μέγεθος των αλλεπάλληλων επιθέσεων στα εργατικά δικαιώματα.

«Το ΚΚΕ περιέρχεται σε δεινή θέση. Βλέποντας την άνοδο του ΣΥΝ, βλέπει το χαμένο έδαφος για το ίδιο (...). Με την άνοδο του ΣΥΝ βλέπει την εικόνα της αποτυχίας της πολιτικής του κι αυτό του γεννά έναν τεράστιο εκνευρισμό. Υποθέτω - δεν έχω καμία πληροφόρηση - ότι στο εσωτερικό του η ανησυχία και η αβεβαιότητα για το αύριο θα έχουν πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις (...). Παρά την πλύση εγκεφάλου των συνειδήσεων από την καθοδήγηση προς τα μέλη μέσα στο κόμμα υπάρχουν σκεπτόμενοι άνθρωποι (...). Δεν αποκλείω να έχουμε και μια ακόμη εσωτερική περιπέτεια. Δε θα το ευχόμουν. Οι διασπάσεις δεν είναι μια θετική εξέλιξη (...). Οσο το ΚΚΕ συνεχίσει την πορεία του σε ένα λαθεμένο δρόμο, στο τέλος τα αδιέξοδα θα μεγαλώνουν».

Απάνθισμα της περί του ΚΚΕ ανάλυσης στην κυριακάτικη «Αυγή» από τον Λεωνίδα Κύρκο, διανθισμένης με μπόλικη εμπάθεια, μπόλικα απωθημένα. Ο Λ. Κύρκος κάτι ξέρει βέβαια κι από διασπάσεις κι από αδιέξοδα. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η προσωποποίησή τους, αφού ήταν από τους πρωταγωνιστές της διάσπασης του ΚΚΕ το 1968 παλεύοντας από τα μέσα για τη διάλυσή του. Αλλά απ' ό,τι λέει και τώρα στα βαθιά του γεράματα ο μύχιος πόθος του, που και τότε, αλλά και στον ενιαίο Συνασπισμό, εκφράστηκε και με συνειδητή προσπάθεια χτυπήματος του ΚΚΕ, θα παραμείνει τέτοιος. Πολέμιος του ΚΚΕ. Πολλοί θέλησαν να «αλλαξοπιστήσει» το ΚΚΕ, πολλοί προσπάθησαν να το διαλύσουν, πολλοί επιχείρησαν να το συκοφαντήσουν, να σπείρουν στις γραμμές του την αμφιβολία και την έριδα και πρώτ' απ' όλα η πλουτοκρατία. Απέτυχαν παταγωδώς. Ανάμεσά τους και ο Λ. Κύρκος. Κατανοούμε τη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται, με βάση τον αντιΚΚΕ ρόλο τον οποίο ανέλαβε να διαδραματίσει μέσα στο εργατικό κίνημα.

Η Σούλα Παναγιώτου είναι στέλεχος του ΣΥΝ, υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στο νομό Λάρισας και εργαζόμενη στο Οινοποιείο Τυρνάβου. Στην πρόσφατη συνέλευση του σωματείου της για την κήρυξη απεργίας στις 16 του Απρίλη, ξεσπάθωσε στην κυριολεξία ενάντια στην προτεινόμενη κινητοποίηση. Η πλειοψηφία των εργαζόμενων βέβαια αποφάσισε να κηρύξει απεργία, απαντώντας θετικά στο κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου Λάρισας. Είναι φανερό ότι οι προθέσεις του στελέχους του ΣΥΝ ήταν σε πλήρη αντίθεση με τις διαθέσεις των συναδέλφων της. Προφανώς επειδή οι εργαζόμενοι θεωρούν εμπαιγμό και κοροϊδία την «αύξηση» του ενός ευρώ και αντιλαμβάνονται ότι μόνο με τον αγώνα τους μπορούν να κερδίσουν ικανοποιητικές αυξήσεις. Πράγμα με το οποίο δε φαίνεται να συμφωνεί ο ΣΥΝ και τα στελέχη του, γι' αυτό και προσπαθούν να βάλουν εμπόδια στην απεργιακή κινητοποίηση. Καθείς εφ ω ετάχθη...