ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

1.126.462 ευρώ για μια κινητοποίηση!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κι όμως, έγινε και αυτό. Αντιδρώντας στις τρίωρες στάσεις εργασίας που είχαν κηρύξει οι 76 υπάλληλοί της στις 3 - 7 Δεκέμβρη 2006, η εταιρεία GROUP (πρώην WACKENHUT), που έχει αναλάβει τον έλεγχο των χειραποσκευών στο χώρο του αεροδρομίου, κατέφυγε στα δικαστήρια, διεκδικώντας περισσότερα από 1 εκατομμύριο ευρώ (!) σαν αποζημίωση. Παρά το γεγονός ότι υπήρχε προσωπικό ασφαλείας και ο έλεγχος γινόταν με κάποια καθυστέρηση, η εταιρεία διεκδικεί 1.126.462 ευρώ, επειδή, κατά την άποψή της, εξαιτίας της απεργίας έχασε το 1/3 του έργου του αεροδρομίου (των πτήσεων σε χώρες εκτός Σένγκεν). Η εταιρεία ζητάει την «αλληλεγγύως και εις ολόκληρο» πληρωμή του υπέρογκου αυτού ποσού. Κάτι που σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν με όποιο περιουσιακό στοιχείο έχει ο καθένας.

Η δίκη έγινε στις 4 του Μάρτη και η απόφαση αναμένεται. Οπως προέκυψε, οι πτήσεις δε ματαιώθηκαν λόγω της απεργίας, ενώ η εταιρεία που ανέλαβε το έργο (1/3 της σύμβασης), ίσως, είναι «αδελφή» εταιρεία, γιατί εργαζόμενοι της GROUP βοηθούν την άλλη εταιρεία και αντίστροφα. Εν αναμονή της απόφασης, οι εργαζόμενοι έχουν ακόμα ένα παράδειγμα για τις μορφές που μπορεί να πάρει η τρομοκρατία σε βάρος τους, προκειμένου να κάτσουν στ' αυγά τους και να μη διεκδικούν. Παράδειγμα ιδιαίτερα επίκαιρο σε μια περίοδο που πυκνώνουν οι πολύμορφες πιέσεις προς τους απεργούς της ΔΕΗ και άλλων κλάδων να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις.

Αντεργατική επίθεση από το ΥΠΠΟ

Χτες το μεσημέρι, ο υπουργός Πολιτισμού, Μ. Λιάπης, κοινοποίησε αγωγή στο αρμόδιο δικαστήριο ζητώντας να κηρυχτεί «παράνομη και καταχρηστική» η απεργία του Ενιαίου Συλλόγου των εργαζομένων στο ΥΠΠΟ. Θυμίζουμε ότι η απεργία γίνεται για εργασιακά και θεσμικά αιτήματα, για συμπαράσταση στους χιλιάδες συμβασιούχους του υπουργείου και για τη μη μεταστέγαση του ΥΠΠΟ στις πρώην καπναποθήκες του Κεράνη. Αυτή η στάση της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΟ απέναντι στους εργαζόμενους στον Πολιτισμό, υπογραμμίζει ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να επιβάλει το στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου για πλήρη εμπορευματοποίηση του πολιτισμού και για πλήρη εφαρμογή των αντεργατικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς. Και ότι είναι διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο. Για τους εργαζόμενους στο ΥΠΠΟ και για την εργατική τάξη γενικότερα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν του αγώνα.

Διασπορά σύγχυσης

Λίγο «καρότο» και λίγο «μαστίγιο» είναι η τακτική της κυβέρνησης απέναντι στους απεργούς της ΔΕΗ, νομίζοντας είτε ότι έχει να κάνει με ηλίθιους (εργαζόμενους ή λαό), είτε ότι έχει πρόθυμους ακροατές σε κάποιες συνδικαλιστικές παρατάξεις.

Ετσι, χτες, ο υπουργός Ανάπτυξης Χ. Φώλιας δήλωσε ότι δεν τίθεται θέμα επιστράτευσης των απεργών, αλλά πρόσθεσε με ...νόημα και ύφος κατάλληλο: «Αρκετά. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να αντιληφθούν όλοι ως πού φτάνουν τα δικά τους δικαιώματα και πού αρχίζουν τα δικαιώματα των άλλων». Για να καταλήξει, απαντώντας σε ερώτηση για το τι θα πράξει η κυβέρνηση εάν συνεχιστεί η απεργία και την ερχόμενη βδομάδα, «βλέποντας και κάνοντας». Μόνο που τα δικαιώματα των απεργών είναι δικαιώματα εργατών, ενώ των «άλλων» είναι αυτά των επιχειρηματιών. Που έχουν μόνιμα και απλόχερα το δικαίωμα να εκμεταλλεύονται τους εργάτες και να τους κλέβουν τον πλούτο που παράγουν. Γι' αυτών τα δικαιώματα μιλά ο κ. υπουργός.

Επίσης, οι έμμεσες απειλές και η προσπάθεια τρομοκράτησης ήταν το «μαστίγιο» της υπόθεσης. Το «καρότο» ήταν οι διαρροές «κύκλων» του υπουργείου Ανάπτυξης ότι έχουν γίνει «τεχνικές αλλαγές» στο νομοσχέδιο, με συνέπεια να διασφαλίζεται η χρηματοδότηση και το κεφάλαιο του ασφαλιστικού οργανισμού των εργαζομένων στη ΔΕΗ, οπότε «τα αιτήματά τους ικανοποιήθηκαν και δεν υπάρχει κανένα νόημα να συνεχιστεί η απεργία»!!!

Ατυχής προσπάθεια διασποράς σύγχυσης, που ευνοείται, όμως, από το κλίμα που καλλιεργείται στους εργαζόμενους ότι κάτι «έρχεται»...

Αφισοκυνηγός σε σχολείο

Σύμφωνα με καταγγελία της Γραμματείας Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη, η διευθύντρια του 2ου ΕΛ Θεσσαλονίκης και στέλεχος του ΣΥΝ έσκισε αφίσα του ΠΑΜΕ, που καλούσε τους εργαζόμενους σε συμμετοχή στην απεργία για το Ασφαλιστικό και είχε αναρτηθεί μέσα στο γραφείο των καθηγητών. Η διευθύντρια, Μ. Αθανασιάδου, είναι μέλος της Γραμματείας της Πολιτικής Επιτροπής Θεσσαλονίκης του ΣΥΝ, πρώην μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ. Οταν καθηγητής του σχολείου, στέλεχος του ΠΑΜΕ και εκλεγμένος στο ΔΣ της Δ' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, αντέδρασε, οργισμένη και έξω φρενών η διευθύντρια τον περιέλουσε με υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Μέχρι σήμερα, είχαμε συνηθίσει δημάρχους και βαλτούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να σκίζουν αφίσες του ΠΑΜΕ. Τώρα φαίνεται πως προκύπτουν και στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αναμενόμενο θα σκεφτεί κανείς, αφού είναι γνωστό ότι τους ενώνει το κοινό μένος ενάντια στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα...

Αλληλεγγύη στη σοσιαλιστική Κούβα

H επίθεση στη σοσιαλιστική Κούβα είναι μια μόνιμη πολιτική που εφαρμόζουν οι ιμπεριαλιστές από τότε που επικράτησε η Επανάσταση, το 1959, κυρίως για το παράδειγμα που εκπέμπει αυτή η μικρή χώρα. Στην αιχμή του δόρατος είναι φυσικά ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός αλλά και ο ευρωπαϊκός συμμετέχει ενεργά. Είτε με τη λεγόμενη κοινή θέση της ΕΕ που σιγοντάρει τον πολύμορφο αποκλεισμό των ΗΠΑ, είτε με παρεμβάσεις πιο εξειδικευμένες, μεμονωμένων χωρών. Ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα μετά την εκλογή στη θέση του Προέδρου του Ραούλ Κάστρο οι πιέσεις αυτές έχουν πυκνώσει.

Στις επιθέσεις τους εντάσσεται και η επίκληση των γνωστών ψευτοεπιχειρημάτων περί «έλλειψης ελευθερίας της έκφρασης», «φυλακισμένων δημοσιογράφων» και «διωκόμενης αντιπολίτευσης», «καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Σε αυτό το σκηνικό συκοφάντησης εντάσσεται και η νέα καμπάνια που κάνουν αυτές τις μέρες οι λεγόμενοι Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα, που μιλάνε για «ανελευθερία πρόσβασης στο Ιντερνετ» και για «24 φυλακισμένους δημοσιογράφους». Ολα αυτά τη στιγμή που οι ΗΠΑ έχουν μπλοκάρει έως σήμερα κοντά 4.000 ιστοσελίδες στο διαδίκτυο που ανήκουν σε κουβανικούς φορείς. Ολα αυτά τη στιγμή που η Κούβα πληρώνει βαρύ τίμημα από τον αμερικανικό αποκλεισμό, με δέσμη νόμων που καταπατούν κατάφωρα το διεθνές δίκαιο, με πιο χαρακτηριστικούς αυτούς των Χελμς - Μπάρτον και Τοριτσέλι. Για όλα αυτά οι περιβόητοι «δημοσιογράφοι» δε βγάζουν άχνα. Ούτε για τους δηλωμένους εχθρούς του κουβανικού λαού. Η δήθεν ευαισθησία τους όμως «στηρίζεται» σε αυτό που θεωρούν οι ίδιοι και οι εντολοδότες τους «δημοκρατία» για ένα λαό που επέλεξε να διαφεντεύει ο ίδιος τις τύχες του. Κάνουν πως το αγνοούν ότι ο υπερήφανος αυτός λαός έχει κάνει εδώ και χρόνια και κάνει καθημερινά την επιλογή του και αντιμετωπίζει τις όποιες δυσκολίες με αξιοπρέπεια.

Ομως, η απάντηση στο γιατί οι «Δημοσιογράφοι» μας, σηκώνουν πάλι κουρνιαχτό, είναι εύκολο να δοθεί, από τον ίδιο το χαρακτήρα αυτής της οργάνωσης. Πρόεδρός της είναι ο Ρομπέρ Μενάρντ, με πολλές επαφές με μυστικές υπηρεσίες και από το 1995 χρηματοδοτείται και επίσημα από το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών. Σήμερα είναι στις λίστες των επιδοτούμενων οργανώσεων, των παραρτημάτων της αμερικανικής CIA, «Κέντρο για την Ελεύθερη Κούβα», «Αμερικανοκουβανικό Ιδρυμα» (είναι το δημιούργημα της αντικουβανικής μαφίας του Μαϊάμι που εκτρέφει εγκληματίες όπως ο Λούις Ποσάδα Καρίλες), το «Εθνικό Ιδρυμα για τη Δημοκρατία», απευθείας μαγαζί του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ. Επίσης, τους δήθεν ανεξάρτητους δημοσιογράφους ενισχύουν ένα σωρό πολυεθνικές, από τις μεγαλύτερες που υπάρχουν, καθώς και ο πολύς ...Τζορτζ Σόρος.

Και για να μη μείνει καμία αμφιβολία, οι λεγόμενοι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι της Κούβας, για τους οποίους κόπτεται η εκ Γαλλίας οργάνωση, ήταν όλοι τους μισθοδοτούμενοι από τα ...ευαγή ιδρύματα που αναφέραμε παραπάνω, πράγμα που αποδείχτηκε με αδιάσειστα στοιχεία, τα οποία παρουσίασαν οι κουβανικές αρχές. Γι' αυτό και αυτή η νέα καμπάνια ενάντια στη σοσιαλιστική Κούβα πρέπει να κάνει τον κάθε καλοπροαίρετο αγωνιστή ακόμα πιο αταλάντευτο συμπαραστάτη του Νησιού της Επανάστασης.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Οι εχθροί και οι φίλοι του λαού...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟΙ» οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα που απεργούν, «κατά του κοινωνικού συνόλου» οι απεργοί της ΔΕΗ!

Εν ολίγοις όσοι αντιστρατεύονται το «Ασφαλιστικό» αναγορεύονται σε «εχθρούς του λαού» από τους κυβερνώντες.

Ενώ οι ίδιοι, που καταργούν τα ασφαλιστικά δικαιώματα των πάντων είναι ...«φίλοι του» και στοχεύουν στην ευημερία του.

Αμα έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς.

Σε όλα αυτά δεν μπορεί να διακρίνει κανείς τίποτε άλλο παρά προετοιμασία αυταρχικών μέτρων, γιατί αυτό έχει στο μυαλό της η Νέα Δημοκρατία.

Να πείσει φυσικά δεν μπορεί, οπότε θα καταφύγει σε κάθε είδους μέτρα βίας που διαθέτει.

Αλλωστε οι μηχανισμοί (άτυποι και θεσμοθετημένοι) είναι έτοιμοι εδώ και πολύ καιρό ακριβώς για τέτοιες καταστάσεις.

«ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ» και «νέα ενότητα» θέλει λέει το ΠΑΣΟΚ στο συνέδριό του!

Από τις τελευταίες εκλογές υποτίθεται ότι έχουν ανανεωθεί και τα «έχουν αλλάξει όλα» τουλάχιστον 10 φορές.

Πώς γίνεται άραγε και σε εμάς αλλά και στον μέσο Ελληνα να φαίνονται ακριβώς ίδιοι, ίσως και χειρότεροι;

Μήπως - λέμε μήπως - γιατί δεν έχουν αλλάξει πολιτική; `Η για να είμαστε πιο ακριβείς, επειδή το τελευταίο που θέλουν είναι να αλλάξουν πολιτική;

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ με τις εταιρείες κάνει - λέει - ο υφυπουργός Ανάπτυξης προκειμένου να τις πείσει «οι αυξήσεις να είναι όσο το δυνατόν μικρότερες και να επιβληθούν χρονικά όσο το δυνατόν αργότερα».

Να ένας ενδιαφέρον ρόλος λοιπόν. Η κυβέρνηση είναι ...«διαχειριστής αυξήσεων»!

Το ότι εμείς θα πληρώνουμε όλο και πιο ακριβά ό,τι αγοράζουμε, είναι το δεδομένο. Το πώς θα μοιραστεί αυτό, θέμα της ...πολιτείας και των εταιρειών.

Κατά τα άλλα συνεχίζεται η «μάχη ενάντια στην ακρίβεια».

Γρηγοριάδης Κώστας

Ανοχή διά της αποχής

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα αστικά πολιτικά κόμματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων ευρωβουλευτών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.Ο.Σ., έδωσαν τη συγκατάθεσή τους για την τοποθέτηση ένοπλων αστυνομικών στις ενδοευρωενωσιακές πτήσεις. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (που θα αποκτήσει αυξημένες αρμοδιότητες με τη νέα Ευρωσυνθήκη) υπερψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία το νέο Κανονισμό Ασφάλειας για τα αεροδρόμια και τις πτήσεις στην ΕΕ, που προβλέπει ακόμη περισσότερα μέτρα ελέγχου και ασφάλειας των χώρων των αεροδρομίων, των επιβατών και των πτήσεων, με έναρξη εφαρμογής το αργότερο το 2010, περιφρονώντας ακόμη και τις αντιρρήσεις των πιλότων, που είχαν ταχθεί εναντίον των ένοπλων ιπτάμενων αστυνομικών με σοβαρά επιχειρήματα, όπως ότι το μέτρο αυτό μπορεί να αποδειχθεί τελικά επικίνδυνο για τους επιβάτες. Μάλιστα, το κόστος των νέων μέτρων καλούνται να το πληρώσουν τελικά οι επιβάτες. Διαβάζοντας τις δηλώσεις και τα γλαφυρά παραδείγματα του ευρωβουλευτή του Συνασπισμού Δ. Παπαδημούλη, που αιτιολογούσε γιατί «αρνήθηκε να δώσει θετική ψήφο», νομίζει κανείς ότι ο Συνασπισμός καταψήφισε το νέο Κανονισμό (όπως έκανε το ΚΚΕ) και με τα δύο χέρια. Λάθος! Ο Συνασπισμός ψήφισε αποχή! Πρόκειται για τη συνηθισμένη στάση ενός ανούσιου εντυπωσιασμού και θολώματος των νερών, ενώ επί της ουσίας υπάρχει ανοχή ή σαφής υποστήριξη πληθώρας αντιδημοκρατικών μέτρων της ΕΕ.

Υποκατάσταση της πρόληψης

Το περίγραμμα της εμπλοκής της Αυτοδιοίκησης, επιχειρηματιών, εθελοντών και πανεπιστημιακών φορέων στην πρόληψη, με καμπανιακού τύπου πρωτοβουλίες, δίνουν οι ανακοινώσεις για δωρεάν προληπτικές εξετάσεις για τον καρκίνο του παχέος εντέρου από τα διαγνωστικά κέντρα ενός επιχειρηματικού Ομίλου που δραστηριοποιείται στην παροχή υπηρεσιών υγείας.

Το πρόγραμμα έχει χορηγό την πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία Roche (Hellas) A.E. και θα εφαρμοστεί το Μάρτη απ' την Υπερνομαρχία Αθηνών - Πειραιώς, το Κέντρο Μελετών Υπηρεσιών Υγείας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, τον Ομιλο Εθελοντών κατά του Καρκίνου «Αγκαλιάζω» και την Ελληνική Εταιρεία Ογκολογίας Πεπτικού. Αφορά τους άντρες και τις γυναίκες ηλικίας 55-70 χρονών στο λεκανοπέδιο Αττικής και οι εξετάσεις θα γίνονται στα υποκαταστήματα Αθήνας και Πειραιά της «Βιοϊατρική» -διαθέτει συνολικά 15 διαγνωστικά εργαστήρια στην Αθήνα και ένα στη Θεσσαλονίκη. Η Υπερνομαρχία Αθηνών - Πειραιώς θα αποτελεί τον ενδιάμεσο κρίκο με τη «Βιοϊτρική», καθώς μέσω αυτής θα προσφέρονται πληροφορίες.

Είναι φανερό ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση, χέρι χέρι με εθελοντές και άλλους, μετατρέπεται σε πλασιέ και διαφημιστή των ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων, στα πλαίσια της ραγδαίας εμπορευματοποίησης της Υγείας. Την ίδια ώρα που οι πραγματικές λαϊκές ανάγκες επιβάλλουν ολοκληρωμένη, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν πρόληψη για όλους, οι ιδιώτες αναζητούν περισσότερο χώρο δράσης στο πεδίο του ανταγωνισμού και τον εξασφαλίζουν μέσω της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και όχι μόνο.

Εργοδοτικά «φροντιστήρια»

Απροκάλυπτη παρέμβαση της εργοδοσίας υπέρ της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης που προωθεί η κυβέρνηση, αποκαλύφθηκε σε δύο επιχειρήσεις της Θεσσαλονίκης. Η «ΦΙΛΚΕΡΑΜ - JOHNSON ΑΕ» και η θυγατρική της «ΒΙΟΜΕ ΑΕ», μαζί με την εξοφλητική απόδειξη της μισθοδοσίας για το μήνα Φλεβάρη, έδινε στους εργαζόμενους και άρθρο του Νίκου Νικολάου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» και καλεί την κυβέρνηση να αντιπαλέψει τις «αντιδράσεις των ολίγων και βολεμένων».

Στο συγκεκριμένο άρθρο ο Ν. Νικολάου υμνεί τους νόμους Σιούφα - Σουφλιά που, όπως ισχυρίζεται, απέτρεψαν την κατάρρευση του Ασφαλιστικού και το έκαναν βιώσιμο μέχρι σήμερα. Θυμίζει τη συμβολή του ΠΑΣΟΚ με το νόμο Ρέππα, που κινήθηκε στην ίδια κατεύθυνση. Και καταλήγει τονίζοντας ότι «η ώρα μιας νέας παρέμβασης στο ασφαλιστικό έχει σημάνει και η κυβέρνηση δεν πρέπει να υποκύψει στις δυνάμεις της αδράνειας που υπαγορεύονται από τα συμφέροντα των ολίγων και των βολεμένων».

Το «φροντιστήριο» της εργοδοσίας προς τους εργαζόμενους απλά αποκαλύπτει πως η ασφαλιστική «μεταρρύθμιση» που προωθεί η κυβέρνηση, συνεχίζοντας στη ρότα που χαράχτηκε με τους νόμους Σιούφα - Σουφλιά (ΝΔ) και Ρέππα (ΠΑΣΟΚ), γίνεται κατ' εντολή των αφεντικών. Και φυσικά εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα και μόνο. Αποκαλύπτει επίσης και το φόβο τους πως ο αγώνας των εργαζομένων μπορεί να τους χαλάσει τα σχέδια. Γι' αυτό και προσπαθούν με κάθε μέσο να τον πλαγιοκοπήσουν και να τον καταστείλουν.

Απόλυτος σκοταδισμός

Μέσα σε λίγες βδομάδες, οι διευθυντές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Θεσσαλονίκης και Σερρών απαγόρευσαν στους μαθητές του Γυμνασίου και του Λυκείου να επισκεφθούν έκθεση σκίτσων του Πικάσο και να παρακολουθήσουν την παράσταση του έργου «Λεωφορείο ο Πόθος» του Τένεσι Ουίλιαμς, αντίστοιχα. Την ίδια περίοδο, ένας πίνακας ζωγραφικής, που απεικονίζει έναν εργάτη να διαβάζει «Ριζοσπάστη», αποτέλεσε αφορμή για καθηγητή της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών να εξαπολύσει αντικομμουνιστική επίθεση.

Αυτά τα γεγονότα είναι ήδη αρκετά για να μη θεωρηθούν «μεμονωμένα». Οσοι μάλιστα εκπλήσσονται, ορμώμενοι έστω από καλές προθέσεις, για το πώς είναι δυνατό να βρίσκει χώρο ο «καθαρόαιμος» σκοταδισμός στην Ευρώπη των αρχών του 21ου αιώνα - σκέψη που εμπεριέχει το λανθάνοντα συλλογισμό για την ΕΕ των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και της «πολυ-πολιτισμικότητας» - οφείλουν να δουν καθαρά ότι το κεφάλαιο δεν ξεχνά το βασικό στόχο της κερδοφορίας του μέσω της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, ανεξάρτητα από τη σημερινή μορφή των πολιτικών δομών του. Ιδιαίτερα στην εποχή του ιμπεριαλισμού που τραβά ανεπιστρεπτί στον παρασιτισμό και στην αντίδραση, η σαπίλα του έχει μπολιάσει ως το μεδούλι κάθε πτυχή της κοινωνικής του υπόστασης, και πρώτ' απ' όλα το εποικοδόμημα. Πιο απλά: Οι νεκροί εργάτες στην Ελλάδα από το 1974 μέχρι σήμερα ανέρχονται σε πάνω από 4.000. Τουλάχιστον 113 σκοτώθηκαν για τα κέρδη των αφεντικών πέρυσι. Στην «πολυ-πολιτισμική» και «ανεκτική» στη «διαφορετικότητα» των «ριάλιτι» και των αξιών του βούρκου της ΕΕ, σκοτώνεται ένας εργάτης κάθε 3,5 λεπτά.

Τι σχέση έχουν, όμως, οι νεκροί εργάτες και η ταξική εκμετάλλευση με τις απαγορεύσεις του Πικάσο, του Τ. Ουίλιαμς και της στρατευμένης ζωγραφικής; Απόλυτη! Η ιστορία του περασμένου αιώνα, για να μην πάμε ακόμη πιο πίσω, δείχνει ότι η προοδευτική Τέχνη αποτελούσε πάντα στόχο της αστικής τάξης, όταν η τελευταία είχε ανάγκη να χειραγωγήσει τη συλλογική συνείδηση, ώστε να ξεδιπλώσει τις νέες επιθέσεις της στους εκμεταλλευόμενους. Αλλά δεν αρκείται σε αυτό. Ανεξάρτητα με την πολιτική μορφή που παίρνει η δικτατορία των αστών (φασισμός ή αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία), το κεφάλαιο επιβάλλει την κυριαρχία της δικής του, αντιδραστικής τέχνης και, γενικά, πολιτισμικής αντίληψης.

Είναι, λοιπόν, πολιτική επιλογή και τακτική των αστικών δομών του εποικοδομήματος να «σαβουριάζουν» τα μυαλά και τις συνειδήσεις της νεολαίας, μέσω της ιμπεριαλιστικής κουλτούρας τους και, ταυτόχρονα, να αποτρέπουν ή ακόμη και να απαγορεύουν, όποτε χρειάζεται, τους νέους από την επαφή με την προοδευτική δημιουργία. Σήμερα, με την επίθεση στις λαϊκές κατακτήσεις, με το στόχο για πλήρη εμπορευματοποίηση της Εκπαίδευσης και την παράδοσή της στους επιχειρηματικούς ομίλους, για πλήρη εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής του Πολιτισμού, για πλήρη ιδιωτικοποίηση της Υγείας και της Ασφάλισης, του - όποιου - ελεύθερου χρόνου και, τελικά, της επιδίωξης να «σκοτώνουν» την ίδια τη συνείδηση, αυτό το χρειάζονται ακόμη περισσότερο. Και ξέροντας από τι απειλούνται, δε διστάζουν να ξαναγράφουν την Ιστορία «ταυτίζοντας» το σοσιαλισμό με το φασισμό. Να επιχειρούν να «ταυτίσουν» στις νεανικές συνειδήσεις τα δικά τους εκτρώματα, όπως η πορνογραφία, με τον Πικάσο και τον Τ. Ουίλιαμς. `Η να «φρίττουν» με έναν εργάτη που διαβάζει «Ριζοσπάστη»...