ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τα κέρδη ... της κλωνοποίησης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εχοντας πρωτίστως ως γνώμονα τις επιθυμίες και τα συμφέροντα των πολυεθνικών τροφίμων, η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) χαρακτήρισε ασφαλή τα τρόφιμα (κρέας - γάλα) που προέρχονται από κλωνοποιημένα ζώα.

Η EFSA συνέταξε σχετική έκθεση για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και, όπως έγινε γνωστό σχετικά, η δημοσιοποίησή της έγινε σε μια περίοδο όπου αναμένεται και από την αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) να δοθεί το «πράσινο φως» για τη διάθεση στην αγορά των ΗΠΑ κρέατος και γάλακτος από κλωνοποιημένα ζώα. Στο θέμα αυτό, η επιστημονική κοινότητα εμφανίζεται διχασμένη, αλλά το σίγουρο είναι πως ΕΕ και ΗΠΑ δε θα βάλουν πρώτα την ανθρώπινη υγεία και τις επιπτώσεις στην κτηνοτροφία, αν οι πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στο χώρο έχουν προαποφασίσει να προχωρήσουν τα όποια σχέδιά τους στο όνομα της αύξησης των κερδών τους... Κι ενώ η σχετική έκθεση της EFSA έγινε για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, βγήκε ο επίτροπος Υγείας της ΕΕ να δηλώσει πως πρόκειται περί προκαταρκτικής έκθεσης ...προφανώς για να δημιουργήσει κλίμα καθησυχασμού. Ομως, η ΕΕ έχει δώσει δείγματα γραφής και στα μεταλλαγμένα, όπου αρχικά τα απαγόρευσε και στη συνέχεια, όταν ετοιμάστηκαν οι ευρωπολυεθνικές, επέτρεψε την καλλιέργεια, την κυκλοφορία και την κατανάλωσή τους, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στη γεωργία, στο περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία. Και το έργο μοιάζει να έχει το ίδιο σενάριο και στην κλωνοποίηση των ζώων!1

Θα εκπαιδεύουν «κοσμοπολίτες» τα σχολεία

«Εξυπνο σχολείο» και λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας στα σχολεία. Πρόκειται για τις πραγματικά καίριες παρεμβάσεις ενός υπουργείου που θεωρεί προφανώς ότι έχει λύσει όλα τα λειτουργικά προβλήματα της παιδείας, είναι καιρός να προχωρήσει παραπέρα... Οι δηλώσεις του υπουργού Παιδείας μετά την κυβερνητική επιτροπή χτες, μόνο αγανάκτηση μπορεί να προκαλέσει στους γονείς, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς που κάνουν μάθημα σε μισθωμένα ακατάλληλα κτίρια, σε κοντέινερ, χωρίς αυλές, χωρίς εξαερισμό, χωρίς επαρκή θέρμανση, για να μη μιλήσουμε για το υποβαθμισμένο σε περιεχόμενο και υποταγμένο σε στόχους σχολείο που θέλουν να «οικοδομήσουν».

Ο υπουργός Παιδείας χτες, όπως δήλωσε, παρουσίασε στην Κυβερνητική Επιτροπή «μια πλατφόρμα καινοτόμου πολιτικής στο χώρο της παιδείας υπό τον τίτλο "Ελληνας, πολίτης της Ευρώπης - Ελληνας, πολίτης του κόσμου" που περιλαμβάνει δέσμη μέτρων για την ανθρωποκεντρική, περιβαλλοντική εκπαίδευση, πολυγλωσσία, ελληνομάθεια και γλωσσομάθεια, την ψηφιακή σύγκλιση». Ολα αυτά που θα καλλιεργούν στη συνείδηση των παιδιών τον «κοσμοπολιτισμό», δηλαδή την αντιδραστική ιδεολογία της καπιταλιστικής «παγκοσμιοποίησης» προκειμένου να δημιουργεί ψυχολογία υποταγής στη δράση του μονοπωλιακού κεφαλαίου, σε συνδυασμό με την «υπεροχή» του «ελληνισμού» ως μέσο για τη συμμετοχή και τη δράση της άρχουσας τάξης στους διεθνείς και περιφερειακούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις όπως π.χ. την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αλλά και όλα τα ζητά το μεγάλο κεφάλαιο για να φτιαχτεί η εκπαίδευση που θα παράγει τους αυριανούς «φορτωμένους» με δεξιότητες, απασχολήσιμους, διανθισμένα με περιβαλλοντική συνείδηση, πολιτισμό και αθλητισμό.

Από παντού φόροι

Την ανάθεση μελέτης στο Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης για τη φορολογική μεταρρύθμιση, δηλαδή για τους νέους φόρους που θα μπορούσαν να διαχειριστούν οι Νομαρχίες, αποφάσισε στη χτεσινή του συνεδρίαση το Διοικητικό Συμβούλιο της Ενωσης Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας (ΕΝΑΕ). Συνεπής στην απόφαση του πρόσφατου τακτικού συνεδρίου της, η προσκείμενη σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ ηγεσία της ΕΝΑΕ, επιλέγει το δρόμο της φορολογικής επιδρομής προς τους εργαζόμενους για να λύσει τα όποια προβλήματα στη λειτουργία του θεσμού.

Τα νέα προβλήματα που θα σημάνει μια τέτοια εξέλιξη στο επίπεδο ζωής των εργαζομένων δεν απασχολούν τους νομάρχες. Αυτό άλλωστε δείχνει και η συμφωνία τους στον νέο Κώδικα Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης που έχει ετοιμάσει το υπουργείο Εσωτερικών, με τον οποίο, ανάμεσα σε άλλα, διασπώνται βασικές ευθύνες του κράτους, με την υποχρεωτική μεταβίβασή τους στις Νομαρχίες, αλλά και διευρύνονται οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για την άσκηση αρμοδιοτήτων και την εκτέλεση έργων. Κατά τα άλλα, η ηγεσία της ΕΝΑΕ προειδοποίησε χτες με κινητοποιήσεις αν δεν εισακουστούν τα... αιτήματά της από την πολιτεία.

Η ... τύχη

«Η Ελλάδα σήμερα κατά τύχη λειτουργεί, εάν λειτουργεί και όπως λειτουργεί (...). Δεν υπάρχει κυβέρνηση σε τραπέζια συσκέψεων και αποφάσεων (...). Είναι σε ένα τραπέζι τζόγου με ομερτά, εκβιασμούς (...)», είπε χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Αλαβάνος. Και όλως τυχαίως αυτή η «κατά τύχη λειτουργία» της Ελλάδας αποβαίνει σε όφελος λίγων «τυχερών», όσων απαρτίζουν και την πλουτοκρατία της χώρας. Επίσης, όλως τυχαίως αποφάσεις, όπως αυτές για κατεδάφιση του Ασφαλιστικού, καθήλωση του λαϊκού εισοδήματος, εκποίηση των λιμανιών κλπ., παίρνονται από μόνες τους και όχι από την κυβέρνηση. Ταξικά προσανατολισμένη και η ...«τύχη», ο αντίπαλος των εργαζομένων, οι οποίοι προφανώς δεν έχουν καμιά τύχη ακόμα κι αν αποφασίσουν να αναμετρηθούν μαζί της. Αυτά και άλλα ανανεωτικά παραμυθάκια από τις εκδόσεις Κουμουνδούρου.

Αντίσταση στο πετσόκομμα των ΒΑΕ

Μόλις την περασμένη Παρασκευή, η Επιτροπή που συνέστησε η κυβέρνηση για την αναθεώρηση της λίστας των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (ΒΑΕ), ζήτησε και πήρε παράταση μέχρι τα τέλη του Φλεβάρη προκειμένου να καταθέσει το πόρισμά της. Η Επιτροπή, στην οποία συμμετέχει με εκπρόσωπό της και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, συγκροτήθηκε στη βάση του νόμου Ρέππα. Εργο της είναι να «στηρίξει» με επιστημονικοφανή επιχειρήματα την καθαρά πολιτική απόφαση για πετσόκομμα των ΒΑΕ. Αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης που προωθεί η ΝΔ, κατ' εφαρμογή και σε συνέχεια των νόμων του ΠΑΣΟΚ.

Το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η Επιτροπή δεν είναι τυχαίο. Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε εντεταλμένη υπηρεσία, η αδυναμία «επιστημονικής» τεκμηρίωσης των πολιτικών αποφάσεων που έχει ήδη πάρει η κυβέρνηση είναι αντικειμενικά δεδομένη. Κι αυτό επειδή στη χώρα μας δεν υπάρχει ούτε στο ελάχιστο ένα ολοκληρωμένο σύστημα καταγραφής και αναγγελίας των επαγγελματικών ασθενειών, που θα μπορούσε, ακόμα και με «μαγειρεμένα» στοιχεία, να δικαιολογήσει συρρίκνωση της λίστας των ΒΑΕ.

Την ίδια ώρα, η εμπειρία εκατομμυρίων εργαζομένων καθιστά ακόμα πιο δύσκολο να πέσουν θύματα της κυβερνητικής προπαγάνδας. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται ότι οι συνθήκες στους τόπους δουλιάς χειροτερεύουν αντί να βελτιώνονται. Ο εργάτης που βλέπει πάνω από 110 συναδέλφους του να σκοτώνονται κάθε χρόνο, που ζει την κατάργηση του οχτάωρου, την αύξηση του απλήρωτου χρόνου της εργασίας, δύσκολα μπορεί να πειστεί για την «αναγκαιότητα» να συρρικνωθούν αντί να αυξηθούν τα ΒΑΕ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που τέτοιου είδους Επιτροπές δηλώνουν ανήμπορες να καταλήξουν σε κάποιο «επιστημονικό» συμπέρασμα. Το ίδιο έγινε και με τη γνωμοδοτική Επιτροπή Κρίσης Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, που συστάθηκε με το νόμο 1902/90. Ενώ επί των κυβερνήσεων Σημίτη, στην Εκθεση Σπράου (1997) ομολογούνταν απροκάλυπτα ότι ο πραγματικός στόχος της κατάργησης των ΒΑΕ είναι να δοθεί «μια ανάσα σε χειμαζόμενους κλάδους της βιομηχανίας». Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οπως πραγματικότητα είναι ότι τα σενάρια που έχει ήδη συζητήσει η Επιτροπή και έχουν δει το φως της δημοσιότητας, συγκλίνουν όλα στο μαζικό αποχαρακτηρισμό επαγγελμάτων από τη λίστα των ΒΑΕ και στην κατάργηση επί της ουσίας του θεσμού. Η κατηγοριοποίησή τους ανάλογα με το βαθμό επικινδυνότητας και οι αντίστοιχες παροχές που προτείνει η Επιτροπή, κάθε άλλο παρά σε καθεστώς ΒΑΕ παραπέμπουν.

Οι εργαζόμενοι και οι ταξικοί τους αγώνες έχουν τη δική τους συμβολή σ' αυτό το αδιέξοδο της κυβέρνησης και των Επιτροπών της. Εχουν μέχρι σήμερα κατορθώσει να διασώσουν το θεσμό των ΒΑΕ, να ακυρώσουν κάθε προσπάθεια κατάργησής του. Στο χέρι τους είναι να βάλουν για μια ακόμη φορά φρένο στις προσπάθειες που βρίσκονται σε εξέλιξη. Η ένταση της πάλης με επιθετικά αιτήματα, όπως αυτά που προβάλλει το ΠΑΜΕ, η κλιμάκωση των αγώνων με τα ταξικά συνδικάτα, η συνολική αντιπαράθεση με την αντιασφαλιστική πολιτική της κυβέρνησης και των κομμάτων του κεφαλαίου, μπορούν όχι μόνο να διασώσουν τα ΒΑΕ, αλλά σε μια πορεία να οδηγήσουν και στη διεύρυνση της λίστας, όπως επιτάσσουν οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Στη φύση του συστήματος...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΕΛΙΚΑ, ΠΡΕΠΕΙ να το παραδεχτούμε. Το ...διαπλεκόμενο σύστημά τους είναι απόλυτα ολοκληρωμένο. Τίποτε δεν πετιέται, τίποτε δεν πάει ανεκμετάλλευτο, όλα τα ανακυκλώνουν και κερδίζουν από την ανακύκλωση αυτή.

Τι εννοούμε; Οτι τρώνε τα χρήματα του φορολογούμενου μισθωτού και συνταξιούχου. Οτι είναι ικανοί να σφαχτούνε, για το ποιος θα φάει τα περισσότερα και το ποιος θα κοροϊδέψει περισσότερο. Και το χειρότερο; Οτι έχουν το θράσος να μας «πασάρουν» τους καυγάδες τους ως «δημοσιογραφία», «ειδησεογραφία» και «ενημέρωση».

Ακόμα και τη στιγμή που στις οθόνες και τα ραδιόφωνά μας εκτοξεύεται το άθλιο παρασκήνιο της διαπλοκής και της «λαμογιάς» τους, αυτός ο χρόνος πληρώνεται μέσω των διαφημίσεων. Ακόμη και από αυτό κερδοσκοπούν.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ των ευρώ, συνεχίζουν να «φτερουγίζουν» από κανάλι σε κανάλι. Ψίχουλα για τον Θ. Αναστασιαδη τα 5 εκατομμύρια ευρώ, 50 εκατομμύρια ευρώ λένε ο Ψυχάρης, 170 εκατομμύρια ευρώ ο ΔΟΛ και ο Λαμπράκης και τι θα ακούσουμε ακόμη ποιος μπορεί να ξέρει...

Ετσι όπως πάνε, «τσιγκλώντας» ο ένας τον άλλον, στο τέλος είναι πιθανό να εμφανιστεί ολόκληρο το «γαϊτανάκι». Γιατί όλοι κάνουν «δουλιές» μεταξύ τους. Κι όταν λέμε «δουλιές», εννοούμε να απομυζούν αυτά που εμείς πληρώνουμε.

ΚΑΠΟΙΟΙ, πάντως, έχουν σπεύσει να χαρακτηρίσουν και ...«δημοσιογραφική» την όλη υπόθεση. Αν με αυτό εννοούν ότι είναι θέμα των εργαζομένων στα Μέσα Ενημέρωσης είναι το λιγότερο αστείο, για να μην πούμε τίποτε χειρότερο.

Προφανώς, με αυτά τα πράγματα, δεν έχουν καμία δουλιά άνθρωποι που εξαναγκάζονται να δουλεύουν για χαμηλότατους μισθούς, πολλές φορές ανασφάλιστοι, χωρίς ωράριο, χωρίς εργασιακά δικαιώματα. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα του χώρου.

Ολοι αυτοί καμία σχέση δεν έχουν (και δεν πρέπει να έχουν) με τους πρωταγωνιστές αυτών των άθλιων ιστοριών.

«Βήματα προς το μέλλον» της κερδοφορίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Βήματα σταθερά, βήματα προς το μέλλον», χαρακτήρισε την παράδοση των λιμανιών στις πολυεθνικές ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, σε χτεσινές του δηλώσεις. Πρόσθεσε, μάλιστα, με περίσσιο θράσος ότι «δεν πρόκειται για την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, αλλά για παραχώρηση μέρους των δραστηριοτήτων τους στον ιδιωτικό τομέα».

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η παράδοση των λιμανιών αποτελεί «βήμα προς το μέλλον». Το ζήτημα είναι όμως ποιανού το μέλλον βελτιώνεται και ποιανού υπονομεύεται από μια τέτοια απόφαση. Ορισμένα μόνο από τα στοιχεία που περιέχονται στις διακηρύξεις των διαγωνισμών, τις οποίες ενέκριναν διά ροπάλου ΟΛΠ και ΟΛΘ ΑΕ, είναι αποκαλυπτικά: 690.000 τετραγωνικά μέτρα γης και υποδομών, δυναμικότητας 2,6 εκατ. TEU (αφορά στο ΣΕΜΠΟ του ΟΛΠ ΑΕ), παραδίδονται σε ιδιώτη για 40 ολόκληρα χρόνια (δηλαδή πουλιούνται) έναντι του ποσού των 50.000.000 ευρώ εφάπαξ στον ΟΛΠ και μιας απλής εγγυητικής επιστολής ύψους 5.000.000 ευρώ για τη συμμετοχή του στο διαγωνισμό.

Το ενοίκιο που θα καταβάλλει ο ιδιώτης στον ΟΛΠ για τη χρήση του μήκους του προβλήτα είναι 1,80 ευρώ το χρόνο ανά μέτρο και για την «ενδοχώρα» τέσσερα ευρώ το χρόνο ανά τετραγωνικό μέτρο! Ενώ και οι εργάτες περνάνε στην κυριότητα της πολυεθνικής, με πετσοκομμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Χρειάζονται άραγε και άλλες αποδείξεις για το ότι η ληστρική ιδιωτικοποίηση γίνεται για την κερδοφορία των πολυεθνικών και μόνο και ότι καμιά σχέση δεν έχει με τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα;

Θράσος απύθμενο

Τη βία και την αστυνομοκρατία «του κράτους της δεξιάς» ανακάλυψαν χτες, στη διάρκεια της κινητοποίησης στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Χ. Καστανίδης, Γ. Μαγκριώτης και Χ. Αράπογλου. Ο Χ. Καστανίδης μάλιστα, διακήρυξε πως «η πρόσβαση στο λιμάνι, δεν μπορεί να απαγορεύεται με αστυνομικά μέσα».

Το θράσος τους δεν έχει όρια. Δυστυχώς γι' αυτούς όμως, είναι πολύ πρόσφατο το 1999 και ο λαός της Θεσσαλονίκης θυμάται ότι επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ:

Το λιμάνι είχε παραδοθεί στους ΝΑΤΟδολοφόνους για να περνούν και να μακελεύουν το λαό της Γιουγκοσλαβίας.
Οι δυνάμεις καταστολής είχαν αναλάβει να εμποδίζουν την πρόσβαση στο λιμάνι και να χτυπούν το φιλειρηνικό λαό που διαδήλωνε ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς στρατούς.

Ας μην διαμαρτύρονται λοιπόν. Αλλωστε, τα χημικά που ξέμειναν στις αποθήκες επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί σήμερα και η κυβέρνηση της ΝΔ.

Ετοιμοι για συνεργασία

Την ώρα που τα λαγωνικά του συστήματος ψάχνουν εναγωνίως για τις συναλλαγές μεταξύ του Μεγάρου Μαξίμου και μεγαλοδημοσιογράφων και εκδοτών, λες και τα καθόλα νόμιμα «δωράκια» που κάνουν διαρκώς οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις στα μεγάλα συγκροτήματα δεν είναι συναλλαγή, την ίδια ώρα ένα άλλο deal (σ.σ. συμφωνία) ξετυλιγόταν σε δημόσια θέα. Ο λόγος για την ευθεία πρόταση συνεργασίας που έκανε ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής στον Γ. Παπανδρέου τόσο για την από κοινού ψήφιση του «γερμανικού μοντέλου» ως πάγιου εκλογικού συστήματος με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την περαιτέρω συνεργασία τους, με βάση τη γερμανική εμπειρία. Ιδού τι επί λέξει πρότεινε στην προχτεσινοβραδινή ομιλία του ο πρωθυπουργός στον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ: «Ανταποκρινόμαστε θετικά στην πρόταση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η οποία -επανερχόμενη συνεχώς, κατά το τελευταίο διάστημα, στην ανάγκη ενίσχυσης των κομμάτων απέναντι σε εξωθεσμικά κέντρα- προτείνει τώρα το λεγόμενο "γερμανικό σύστημα"! Υιοθετεί ουσιαστικά και επαναφέρει μια παραλλαγή παλαιότερης πρότασής μας. Εφόσον λοιπόν το εννοεί, οφείλει να συμπράξει στις αναγκαίες συνταγματικές εγγυήσεις. Από την πλευρά μας, είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε, έτσι ώστε, αμέσως μετά την Αναθεώρηση του Συντάγματος, να προχωρήσουμε σε ουσιαστικό διάλογο για το περιεχόμενο ενός νέου εκλογικού νόμου»... Τα συμπεράσματα εύκολα.

Φωνάζει ο κλέφτης...

Με προφανή στόχο να δικαιολογήσει την πραξικοπηματική διαγραφή του «Βύρωνα», του ταξικού σωματείου εργαζομένων στα ξενόγλωσσα φροντιστήρια, από την ΟΙΕΛΕ, η παράταξη της «Ενότητας» εξέδωσε δελτίο Τύπου που καταγγέλλει - χωρίς να λυπηθεί χαρακτηρισμούς - τα μέλη του ΠΑΜΕ και του «Βύρωνα» που διεκδίκησαν το αυτονόητο, τη συμμετοχή τους δηλαδή στο συνέδριο της Ομοσπονδίας τους. «Τα θλιβερά επεισόδια με τα οποία η ομάδα κρούσης συνδικαλιστών εκπαιδευτικών της ΑΣΠΙΔΕ (παράταξης ιδιωτικών εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ) και του ΚΚΕ αποπειράθηκε να ματαιώσει τη διεξαγωγή του 33ου Συνεδρίου της ΟΙΕΛΕ έπεσαν στο κενό», αναφέρει χαρακτηριστικά, κάνοντας λόγο για «απόπειρα άλωσης και λεηλασίας υπέρ του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ» του ομοιοεπαγγελματικού χαρακτήρα της ΟΙΕΛΕ.

Δεν είναι πρωτοφανής η στάση της «Ενότητας». Είναι χαρακτηριστική συμπεριφορά όσων φοβούνται την άνοδο των ταξικών δυνάμεων, όσων επιλέγουν το δρόμο της συκοφαντίας και του αντικομμουνισμού για να βγάλουν λάδι τις επιλογές τους, για να μην αφήσουν τους «ενοχλητικούς» να χαλάνε τη «σούπα» της συναίνεσης.

Ρήξη με τους ιμπεριαλιστές

Η περιοδεία του αρχιδολοφόνου Μπους στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, που ολοκληρώνεται αύριο, είχε πολλαπλές στοχεύσεις αλλά στην πραγματικότητα έναν κεντρικό στόχο. Να προωθήσει τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και να προετοιμάσει τη νέα επέμβαση στο Ιράν. Το γεγονός ότι στην περιοχή ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν έχει πετύχει τα αποτελέσματα που θα ήθελε, λόγω των αντιστάσεων που συναντά από τους λαούς, τον υποχρεώνει να αναπροσαρμόζει την τακτική του.

Τέτοια είναι η δήθεν ευαισθησία του για την επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος που υποτίθεται ότι προωθεί μετά τη διάσκεψη της Ανάπολης, ενώ κάνει πλάτες στην ισραηλινή επιθετικότητα που ματοκυλάει καθημερινά τον πληθυσμό στα παλαιστινιακά εδάφη και θέλει να έχει τον έλεγχο σε ένα γεωστρατηγικής σημασίας πέρασμα. Η λογική της εξίσωσης του θύτη με το θύμα δεν είναι τυχαία. Σκοπεύει μακροπρόθεσμα να αφοπλίσει τις δυνάμεις που αντιστέκονται και δεν κρατάνε συμβιβαστική στάση ούτε και νομιμοποιούν τους ιμπεριαλιστές να εμφανίζονται ως «ειρηνευτές» και «ουδέτεροι διαπραγματευτές».

Ταυτόχρονα, ο Μπους πέρα από τη χειραγώγηση και τα επαναλαμβανόμενα ευχολόγια για το Παλαιστινιακό προχώρησε στον κύριο συγκεκριμένο στόχο του, να εξασφαλίσει συμμάχους για την προετοιμαζόμενη επίθεση κατά του Ιράν, όπως επίσης και πρόθυμους να συμβάλουν στο «ξελάσπωμα» από το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Για άλλη μια φορά ο αρχιτρομοκράτης κραδαίνει την «τρομοκρατική απειλή» που προέρχεται από το ισλαμικό Ιράν και τις «ακραίες οργανώσεις» και χρησιμοποιεί το χαρτί του «πυρηνικού κινδύνου», όπως είχε χρησιμοποιήσει τα περί «χημικών όπλων του Σαντάμ» όταν ματοκυλούσε το Ιράκ. Οι ιμπεριαλιστές (Αμερικανοί αλλά και άλλοι) χρησιμοποιούν, και εδώ, τη δοκιμασμένη σε πολλές επεμβάσεις τακτική του «διαίρει και βασίλευε». Ηδη χρηματοδοτούν παραστρατιωτικές ομάδες και ωθούν σε μια εμφύλια σύγκρουση ανάμεσα σε θρησκευτικά δόγματα (σουνίτες και σιίτες) για να ελέγξουν πλήρως την κατάσταση. Την ίδια στιγμή το αμερικανικό κεφάλαιο προωθεί την πώληση υπερσύγχρονων όπλων σε αραβικά αντιδημοκρατικά καθεστώτα που σιγοντάρουν την πολιτική του ιμπεριαλισμού, όπως η Σαουδική Αραβία. Βεβαίως, όπως δείχνει και το ταξίδι του Γάλλου Προέδρου, Ν. Σαρκοζί, την ίδια περίοδο στην ίδια περιοχή, που πρόσφερε στην ίδια χώρα «πυρηνική τεχνογνωσία», ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός καλά κρατεί.

Πάντως, το παραμύθι της προώθησης της «δημοκρατίας» και της «ασφάλειας» στην ευρεία Μέση Ανατολή πλέον συναντά δυσκολία να πιάσει. Το δείχνουν αυτό και οι δυναμικές μαζικές κινητοποιήσεις που έγιναν στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη. Ολο και περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν ότι η δράση του ιμπεριαλισμού είναι συνυφασμένη - γιατί αυτή είναι η φύση του καπιταλιστικού συστήματος στο ανώτατο στάδιό του - με τον πόλεμο, την κατάκτηση νέων σφαιρών επιρροής, αγορών, πηγών ενέργειας και δρόμων μεταφοράς της. Σε αυτό το «παιχνίδι» συμφερόντων μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να μπει τέρμα. Ο λαϊκός αγώνας να αποκτήσει ενιαία ταξικά πολιτικά χαρακτηριστικά. Η σύγκρουση να είναι με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, για να γίνουν οι λαοί αφέντες στον τόπο τους. Συνεπής αντιιμπεριαλιστικός αγώνας σε εθνικό και διεθνές επίπεδο σημαίνει αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους εργάτες και στα λαϊκά στρώματα, σημαίνει ρήξη με όλους τους οργανισμούς που στηρίζουν το εκμεταλλευτικό σύστημα.