Πολλοί είναι εκείνοι που δεν εννοούν να βάλουν μυαλό και με αφορμή την εκλογική άνοδο των Δημοκρατικών στη Γερουσία και το Κογκρέσο των ΗΠΑ επιχειρούν με άρθρα και σχόλια να σκορπίζουν καινούριες αυταπάτες για «διαφορετική στρατηγική». Λες και δεν υπάρχει η πολύ πρόσφατη εμπειρία της Προεδρίας Κλίντον και λες και είναι δυνατόν ποτέ ο ιμπεριαλισμός και οι εκπρόσωποί του (Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι) να πάψουν απότομα να είναι ιμπεριαλιστές. Πάντως, οι ίδιοι οι εκπρόσωποι φροντίζουν από μόνοι τους να διαλύουν τις αυταπάτες. Στην αμερικάνικη έκδοση των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», δημοσιεύτηκε άρθρο γνώμης του νέου προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ, Δημοκρατικού Τζο Μπάιντεν, όπου, ούτε λίγο - ούτε πολύ, αναφέρει ότι «θα πρέπει να τερματιστούν οι μακροχρόνιες διαφωνίες για το μελλοντικό καθεστώς του Κοσσόβου και τους επόμενους μήνες η διπλωματία να διασφαλίσει την ανεξαρτησία της περιοχής». Υπογραμμίζει, δε, με έμφαση ότι «η ανεξαρτησία αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία μιας επιτυχημένης μουσουλμανικής δημοκρατίας και, ταυτόχρονα, σε ένα καλύτερο μέλλον για τη ΝΑ Ευρώπη, καθώς και την επιβράβευση μιας συνετής χρήσης της αμερικανικής ισχύος και επιρροής». Δηλαδή, σε πιο απλά λόγια, άλλο ένα προτεκτοράτο να εξυπηρετεί τα ατλαντικά συμφέροντα στα Βαλκάνια. Εμείς δεν περιμέναμε τίποτα άλλο φυσικά από τον πιθανό υποψήφιο των Δημοκρατικών και για την Προεδρία. Ο ιμπεριαλισμός δεν αλλάζει, ανατρέπεται...
Η διεύρυνση της ευρωένωσης...
Χαράς ευαγγέλια για τους κάθε λογής οπαδούς του ευρωμονόδρομου. Μέχρι και τα μουστάκια τους γελάνε. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία ανήκουν κι αυτές πλέον στη μεγάλη «ευρωπαϊκή οικογένεια». Η ευρωένωση των πολυεθνικών απλώνεται πλέον απ' τον Ατλαντικό μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα, στο υπογάστριο της Ρωσίας, δίπλα στις μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, κλπ., κλπ.
Κι από κοντά, μαζί με τις φιέστες, τα σόου και τα πυροτεχνήματα, τα διάφορα «παπαγαλάκια» σκορπίζουν ανέξοδες υποσχέσεις και φρούδες ελπίδες στους λαούς. Η «συνταγή» είναι η ίδια και το παραμύθι γνωστό. Σύγκλιση μισθών και βιοτικών επιπέδων, ανάπτυξη, άνοιγμα νέων αγορών, ανταγωνιστικότητα, κλπ. Ακόμη και οι αγρότες των νέων μελών της ευρωένωσης ετοιμάζονται να φάνε με τα «χρυσά κουτάλια» της ΚΑΠ. Σαν αυτά που «τάιζαν με φρούδες ελπίδες» και τους Ελληνες αγρότες για να τους ξεκληρίσουν, στην πορεία.
... και οι «κερδισμένοι»
Απ' τη διεύρυνση, όμως, δε θα «κερδίσουν» μόνον οι λαοί της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας. Θα ...«ξανακερδίσουν» και οι Ελληνες. Γιατί άνοιξε δίπλα μας μια μεγάλη ενδοχώρα των 30 εκατομμυρίων πολιτών. Μια μεγάλη αγορά που θα συμβάλει στην ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης, της Μακεδονίας και της Θράκης. Ετσι διαδίδουν οι πολιτικοί εκφραστές της ΕΕ και του κεφαλαίου.
Από αύριο, λοιπόν, όλοι οι μικροί και αυτοαπασχολούμενοι έμποροι, οι μικροβιοτέχνες, όλοι οι εργαζόμενοι, πάρτε από ένα τσουβάλι και πηγαίνετε να μαζέψετε το χρήμα που θα εισρεύσει από τους γείτονες. Από αυτούς (Βούλγαρους και Ρουμάνους) που τους ...καλοπληρώνουν οι Ελληνες επιχειρηματίες και οι υπόλοιποι κεφαλαιοκράτες, που έχουν ήδη εγκατασταθεί στις χώρες αυτές και τους εκμεταλλεύονται ασύστολα.
Και οι αγρότες, μην απελπίζεστε. Και για σας, θα έχει φτηνούς κι ανασφάλιστους εργάτες για να μαζεύετε τη σοδειά σας. Αυτή που θα μένει αδιάθετη - μέχρι να εγκαταλείψετε την παραγωγή σας...- αφού, εκτός των άλλων, οι μεγαλέμποροι θα κατακλύσουν την αγορά με φθηνά προϊόντα από τις νέες χώρες - μέλη της ευρωένωσης. Είπαμε καλές δουλιές για το μεγάλο κεφάλαιο... Μέχρι να ξεσηκωθούν μαζικά οι καταληστευόμενοι λαοί...
Περί βασανιστηρίων
Σύμφωνα με όσα μετέδωσαν όλα σχεδόν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, είκοσι έξι πράκτορες του FBI έγιναν μάρτυρες βασανιστηρίων στις αμερικανικές φυλακές του Γκουαντάναμο, στην Κούβα, αναφέρεται σε ανακοίνωση της υπηρεσίας. Για παράδειγμα, τα έγγραφα του FBI αναφέρουν μεταξύ άλλων πως «σε αρκετές περιπτώσεις, οι πράκτορές μας είχαν κρατούμενους στις αίθουσες ανακρίσεων αλυσοδεμένους στα χέρια και στα πόδια σε εμβρυακή θέση στο πάτωμα, χωρίς καρέκλα, νερό ή τροφή. Οι περισσότεροι έκαναν πάνω τους τις σωματικές τους ανάγκες, έχοντας αφεθεί εκεί για 18, 24 ή περισσότερες ώρες». Οι φύλακες διατηρούσαν επίσης τη θερμοκρασία στα κελιά είτε πολύ υψηλή ή πολύ χαμηλή, τα μεγάφωνα έπαιζαν μουσική πολύ δυνατά για να μην μπορούν οι κρατούμενοι να κοιμηθούν. Οι υπεύθυνοι της φυλακής τόνιζαν συνεχώς στους πράκτορες του FBI ότι η μεταχείριση των κρατουμένων είχε την έγκριση του υπουργείου Αμυνας. Το τρομερό στην υπόθεση δεν είναι το γεγονός πως ακόμα και οι πράκτορες του FBI έφτασαν να καταγγείλουν το γεγονός. Το χειρότερο απ' όλα είναι πως είναι τόσο πολλές και συχνές αυτές οι καταγγελίες που πλέον κινδυνεύουμε να μη μας εκπλήσσουν πλέον...
Υπόθεση των εργαζομένων
Την Τετάρτη ο λαός θα βγει στους δρόμους για να υπερασπιστεί τη μόρφωση των παιδιών του. Οι εκπρόσωποι της δικομματικής κολεγιάς και μόνο στην ιδέα ότι δίπλα στους μαθητές, τους φοιτητές και τους εκπαιδευτικούς θα βρεθούν χιλιάδες εργαζόμενοι ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16, και μόνο στη σκέψη ότι η απαίτηση για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία γίνεται παλλαϊκή υπόθεση, τρομάζουν.
Η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση βλέπουν την προπαγάνδα που χρησιμοποίησαν όλο το προηγούμενο διάστημα, όταν ισχυρίζονταν ότι η προώθηση των «μεταρρυθμίσεων» στην εκπαίδευση είναι δήθεν ...«λαϊκή απαίτηση», να καταρρέει μπροστά στον παλλαϊκό ξεσηκωμό. Ετσι, στην επιχείρηση της χειραγώγησης των λαϊκών συνειδήσεων ρίχτηκαν τα γνωστά «παπαγαλάκια» τους. Οι «έμπιστοι» αρθρογράφοι τους, λοιπόν, φροντίζουν με την προπαγάνδα τους να αποτρέψουν την έκφραση παλλαϊκής εναντίωσης στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση της Παιδείας. Κάνουν και υποδείξεις σε συνδικαλιστική οργάνωση που αποφάσισε στάση εργασίας στις 10 του Γενάρη, ότι δεν μπορεί να «παίζει» με μια σοβαρή υπόθεση όπως η απεργία. Γιατί, τάχα, δεν μπορεί να συμβάλλει στην παράλυση του χώρου που εκπροσωπεί συνδικαλιστικά! Αλλωστε, λένε, τι δουλιά έχουν οι εργαζόμενοι με τους μαθητές, τους φοιτητές, τους καθηγητές και δασκάλους τους; Θέλουν, λοιπόν, να περάσουν στη συνείδηση των εργαζομένων ότι η μόρφωση των παιδιών τους δεν είναι υπόθεση και δικής τους διεκδίκησης. Να μη συμμετέχουν στα συλλαλητήρια. Να αποτρέψουν τις όποιες δυνάμεις σε συνδικάτα που οι πολιτικοί φορείς τους συμφωνούν με την αναθεώρηση του άρθρου 16 να πάρουν μέρος στην κινητοποίηση.
Αυτή την αντιδραστική προπαγάνδα η εργατική τάξη πρέπει να τη συντρίψει με τη μαζική και καθολική της συμμετοχή στα μεγάλα εκπαιδευτικά συλλαλητήρια. Οι εργαζόμενοι πρέπει να γεμίσουν τους δρόμους της Αθήνας, αναλογιζόμενοι ότι παλεύουν για τη ζωή και το μέλλον των παιδιών τους. Οφείλουν να αντισταθούν στους σχεδιασμούς των «μπλε» και «πράσινων» πολιτικών εκφραστών του κεφαλαίου που στο όνομα του «ανταγωνισμού» θέλουν να εμπορευματοποιήσουν πλήρως την εκπαίδευση, προσαρμόζοντάς τη στις ανάγκες των επιχειρηματιών, που υπηρετούν και τα «παπαγαλάκια» αυτής της προπαγάνδας, υποβαθμίζοντας την ποιότητα των σπουδών, προσαρμόζοντας το περιεχόμενό της στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου, αυξάνοντας ακόμα περισσότερο για τα λαϊκά στρώματα το κόστος της εκπαίδευσης με το να βάζουν δίδακτρα παντού, μετατρέποντάς τη σε ακριβό προϊόν.
Το μεγάλο κεφάλαιο επιδιώκει να εμφυσήσει στα παιδιά της εργατικής τάξης τη λογική της «αγοράς», της «κοινωνικής συναίνεσης», της «ατομικής ευθύνης». Επιδιώκει μέσα από τα βιβλία να μετατρέψει τους αυριανούς εργαζόμενους σε ημιμαθείς, ανιστόρητους και άβουλους ανθρώπους, οι οποίοι θα ταυτίζουν την προσωπική τους πορεία και ...«επιτυχία» με τα συμφέροντα του εργοδότη τους και την οικονομική ευμάρεια της επιχείρησης στην οποία εργάζονται. Αυτό τον εφιάλτη τον βιώνουν ήδη οι γονείς των παιδιών που την Τετάρτη θα διαδηλώσουν στο κέντρο της Αθήνας και μάλιστα χωρίς να τον διδαχτούν στα σχολικά βιβλία. Η πάλη για ενιαία δημόσια δωρεάν Παιδεία, για μόρφωση που το περιεχόμενό της θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, είναι υπόθεση της ίδιας της εργατικής τάξης, γιατί οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δώσουν βορά τα παιδιά τους στις ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου. Σ' αυτή τη μάχη δεν μπορούμε να αφήσουμε μόνα τους τα παιδιά μας.
Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Τα ... χρονολογημένα
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΡΟΛΟΪ ΜΕ απόκλιση ...νανοδευτερολέπτων, έστησε μπροστά στο υπουργείο Ανάπτυξης ο Δημήτρης Σιούφας, αφού, όπως λέει, είμαστε χώρα της συνέπειας και, ως εκ τούτου, χρειαζόμαστε την ύψιστη δυνατή ακρίβεια στη λειτουργία των υπηρεσιών μας. Σαν να λέμε, δηλαδή, πως όλα λειτουργούν ...ρολόι στην Ελλάδα και πρέπει με κάποιο τρόπο να συμβολίσουμε το γεγονός.
Η κυβέρνηση με την πολιτική και το πρόγραμμά της, ούτως ή άλλως, μας εκσυγχρόνισε και μας έκανε μια χώρα «ανεπτυγμένη», τεχνολογικά εξελίξιμη και εφάμιλλη των Ευρωπαίων εταίρων μας. Δεν έχουμε κανένα λόγο να γκρινιάζουμε.
Μόνο που ο κ. Σιούφας μάλλον παρεξήγησε τα πράγματα. Οταν ο κόσμος διαμαρτύρεται για την «ακρίβεια», δεν εννοεί την ακρίβεια του χρόνου. Για την ακρίβεια στα προϊόντα μιλάει και τις στοιχειώδεις ανάγκες του, που δεν μπορεί να καλύψει με τον πενιχρό μισθό του.
Και το πρόβλημα αυτό δε λύνεται με ρολόγια. Πόσο μάλλον με την εμμονή στην «ελεύθερη αγορά» και την υποτιθέμενη μείωση των τιμών που φέρνει ο ανταγωνισμός.
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, η εκλογολογία συνεχίζεται. Πού θα πάει, με τέτοια εμμονή που δείχνουν τα τηλεοπτικά κανάλια, όλο και κάποιο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας θα βρεθεί να παραδεχτεί στο τέλος πως θα γίνουν εκλογές το φθινόπωρο. Εστω και μόνο για να κερδίσει λίγο τηλεοπτικό χρόνο.
Μιλάμε, πάντως, για τον ορισμό της κενολογίας. Οσοι σεναριολογούν περί των εκλογών, υποτίθεται ότι ασχολούνται με την πολιτική και νοιάζονται γι' αυτήν, ενώ την ίδια ώρα το μόνο που κάνουν είναι να μη μιλάνε πολιτικά.
Να τους θυμίσουμε ίσως ότι - διαχρονικά - η ουσία της πολιτικής είναι το περιεχόμενο και οι πολιτικές επιλογές του κάθε φορέα; `Η, μήπως, κουραζόμαστε άδικα;
Παπαγεωργίου Βασίλης
Ιδια γεύση...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Μπορεί τα επιτελεία του δικομματισμού και τα διάφορα «παπαγαλάκια» τους να κάνουν ό,τι μπορούν για να πείσουν την κοινή γνώμη, σχετικά με τις δήθεν μεγάλες διαφορές μεταξύ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά - για την ώρα, τουλάχιστον - δεν έχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Αυτό φανερώνουν τα ευρήματα της τελευταίας δημοσκόπησης, που πραγματοποίησε η εταιρεία ΚΑΠΑ Research και δημοσιεύτηκε στο «Βήμα». Σύμφωνα με τα στοιχεία της σχετικής έρευνας, το 27,6% των ερωτηθέντων απαντά ότι στην ουσία δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των δύο κομμάτων και το 42,6% ότι είναι μικρές, ενώ, μόνο το 15,3% τις θεωρεί μεγάλες και το 14,1% μάλλον μεγάλες.
Στα ίδια ουσιαστικά συμπεράσματα οδηγούν και οι απαντήσεις σε άλλα ερωτήματα. Για παράδειγμα, το 36,2% θεωρεί ότι αν ήταν κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου τα πράγματα θα ήταν περίπου τα ίδια, ενώ το 32,2% λέει πως θα ήταν χειρότερα και το 29,8% καλύτερα. Επίσης, το 53% των ερωτηθέντων δηλώνει δυσαρεστημένο από την κυβερνητική πολιτική και, ταυτόχρονα, το 67% δυσαρεστημένο από την πορεία του ΠΑΣΟΚ.
Βέβαια, από το «είναι ίδια» και τη δυσαρέσκεια, μέχρι τον ουσιαστικό απεγκλωβισμό των συνειδήσεων απ' τις κάθε λογής παγίδες του δικομματισμού και τη συστράτευση για μια ριζικά διαφορετική πορεία της χώρας, υπάρχει απόσταση...
Φωνάζει ο θύτης...
Θέλει θράσος να τολμάς να μιλάς για διάσπαση του αγώνα και να δείχνεις το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ. Πολύ περισσότερο όταν είσαι αυτός που με τις «διαβουλεύσεις» οδήγησες στην απόλυση 200 εργαζομένων και έβαλες πλάτη στην υλοποίηση των σχεδίων κυβέρνησης και Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων να απαξιώσει παραγωγικά το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης, ώστε αμέσως μετά να προχωρήσει στο κλείσιμό του. Ο λόγος για τον Γ. Μιχαηλίδη, στέλεχος της ΠΑΣΚΕ και πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων στο εργοστάσιο Λιπασμάτων της Θεσσαλονίκης, ο οποίος κατά τη χτεσινή του τοποθέτηση στη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων αναλώθηκε σε μια θρασύτατη επίθεση στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ.
Αυτός, με την επικουρία των συναδέλφων του συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, που έχουν την πλειοψηφία στο ΔΣ του Σωματείου, ενώ έχουν απόλυτη συνυπευθυνότητα για τις αρνητικές εξελίξεις με τις οποίες σήμερα βρίσκονται αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι, τολμούν να εγκαλούν το ΠΑΜΕ και τους εκπροσώπους του, γιατί δε συμμετείχαν στο παζάρι που έστησαν μαζί με την κυβέρνηση και την εταιρεία. Εγκαλούν το ΠΑΜΕ γιατί δεν καλλιεργεί αυταπάτες στους εργαζόμενους πως τώρα, με αγωγές και προσφυγή στη δικαιοσύνη, μπορούν να ανατρέψουν το τετελεσμένο που δημιούργησαν οι πρασινογάλαζοι συνδικαλιστές με την καθοδήγηση ΕΚΘ και ΓΣΕΕ, δηλαδή τις απολύσεις.
Ολο το κρίμα στο λαιμό τους. Γιατί αυτοί έβαλαν την υπογραφή τους σε συμφωνίες που καταργούν θέσεις εργασίας, στερώντας και από τα παιδιά τους την προοπτική να βρουν δουλιά.
... και τιμά τις ... παραδόσεις
Οσο όμως κι αν προσπαθούν να φιμώσουν το ΠΑΜΕ, στερώντας το λόγο από τους συνδικαλιστές του, όπως χτες στη Γενική Συνέλευση, ας γνωρίζουν πως δε θα το καταφέρουν. Οι αντιδημοκρατικές πρακτικές τους, που συνοδεύουν την υποτακτική τους στάση στα σχέδια της εργοδοσίας, δεν μπορούν να κρύψουν πως είναι συνεργοί στην επίθεση που εκδηλώνεται σε βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων.
Και για να μην ξεχνιόμαστε: Το εν λόγω σωματείο, με πρόεδρο τον Γ. Μιχαηλίδη και τη γνωστή ΠΑΣΚΕΔΑΚίτικη πλειοψηφία, ήταν το μοναδικό που με απόφασή του δε συμμετείχε στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων ενάντια στην επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματά τους με το νόμο Γιαννίτση. Φαίνεται πως ακόμα επιμένουν να τιμούν τις (αντεργατικές) παραδόσεις...
Αποκαλυπτικές ομολογίες
Οι περισσότεροι αγρότες θα έχουν ανάγκη κι από ένα δεύτερο εισόδημα, μετά το 2013, όταν θα λήξει η ισχύς της σημερινής Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) και οι κοινοτικές επιδοτήσεις θα μειωθούν πολύ περισσότερο, δήλωσε τις προάλλες στις Βρυξέλλες, η αρμόδια για τη Γεωργία Κοινοτική επίτροπος Μαριάν Φίσερ Μπουλ. Οπως είπε η ίδια, οι αγρότες θα πρέπει να πραγματοποιούν το δεύτερο αυτό εισόδημα, εκτός των αγροτικών ενασχολήσεών τους. Εξέφρασε, μάλιστα, την επιθυμία να αρχίσουν εγκαίρως οι διαβουλεύσεις μεταξύ χωρών - μελών και γεωργικών οργανώσεων για να βρουν κοινά αποδεκτούς τρόπους προσαρμογής των αγροτών.
Κι όταν τα όσα παραπάνω δήλωσε η Κοινοτική επίτροπος ειπώθηκαν για όλες τις χώρες - μέλη της ευρωένωσης, όπου ο μέσος αγροτικός κλήρος είναι αρκετά μεγαλύτερος απ' τον αντίστοιχο εγχώριο, τότε για τη δική μας χώρα ισχύουν στο πολλαπλάσιο. Με άλλα λόγια, το ήδη εντεινόμενο - λόγω της σημερινής ΚΑΠ - ξεκλήρισμα των φτωχών και μικρομεσαίων αγροτών θα πάρει σαρωτικές διαστάσεις μετά το 2013, με ανυπολόγιστες συνέπειες, όχι μόνο στην αγροτική οικονομία και την ύπαιθρο, αλλά στο σύνολο των οικονομικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων της χώρας.
Η ταξική σκοπιά
Ολα βαίνουν καλώς... «Το σχέδιό μας για την οικονομία εξελίσσεται σε σωστή κατεύθυνση. Νοικοκυρεύουμε τα δημόσια οικονομικά, προχωρούμε στις μεταρρυθμίσεις που έχουν σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη της χώρας και φροντίζουμε για την ενίσχυση των οικονομικά ασθενέστερων...».
Διαβάζοντας τις δηλώσεις αυτές, που έκανε ο υπουργός Οικονομίας χτες μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό, ίσως σχηματίσει κάποιος την άποψη ότι ο Γ. Αλογοσκούφης διακατέχεται από αλαζονεία και αυταρέσκεια. Αλλά δεν έχει δίκιο. Η πολιτική της κυβέρνησής του πράγματι κινείται σε σωστή κατεύθυνση, ενισχύοντας την καπιταλιστική οικονομία, γεγονός που φαίνεται από την κερδοφορία της. Από την άλλη όμως εκατομμύρια εργαζόμενοι, λαϊκοί άνθρωποι της χώρας βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανέχεια και τη φτώχεια, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι με πτυχία και μεταπτυχιακά να εκλιπαρούν για μια κακοπληρωμένη θέση εργασίας, οι αγροτικές τιμές ισοπεδώνονται, τα χωριά ερημώνουν, η εργοδοτική αυθαιρεσία και η ωμή βία στους τόπους δουλιάς κάνουν θραύση. Αυτό εννοεί ο υπουργός Οικονομίας, ο οποίος είναι άριστος γνώστης της κατάστασης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία, όταν δηλώνει με αυτοπεποίθηση ότι το σχέδιο που έχουν για την οικονομία αποδίδει...
Την αλήθεια λέει ο άνθρωπος. Μόνο που οι αλήθειες του Γ. Αλογοσκούφη υπόκεινται σε ταξικούς περιορισμούς. Μιλάει από συγκεκριμένη οπτική γωνία, εκφράζει συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα. Τα συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, τα οποία εξυπηρετεί και εκφράζει η σημερινή πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Οπως τα ίδια συμφέροντα εξυπηρετούσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Πράγματι, το κυβερνητικό σχέδιο για την οικονομία εξελίσσεται σε σωστή κατεύθυνση. Αρκεί να δει κανείς τους ισολογισμούς των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, τα προκλητικά τραπεζικά υπερκέρδη, την αισιοδοξία επιχειρηματιών και του πολιτικού τους προσωπικού για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας... Οι κεφαλαιοκράτες στη χώρα μας - αλλά και διεθνώς - ζούνε μια παρατεταμένη άνοιξη. Τα κέρδη ανακάμπτουν, το διεθνές και περιφερειακό εμπόριο ανθεί, τα χρηματιστήρια -μετά τις γνωστές περιπέτειες - έχουν αναζωογονηθεί. Το κεφάλαιο γιορτάζει και οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι του υμνούν την «παγκοσμιοποίηση», η οποία εμφανίζεται να έχει δώσει νέα αναζωογονητική πνοή στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα.
Σε ποια υλικά στηρίζεται αυτή η νέα καπιταλιστική ανάπτυξη σήμερα είναι λίγο - πολύ γνωστό. Το κεφάλαιο, εφαρμόζοντας το στρατηγικό σχέδιο των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, επιδόθηκε σε μια πρωτοφανή καταλήστευση της εργατικής δύναμης, οι όροι αναπαραγωγής της οποίας ανατράπηκαν πλήρως. Κοινωνικές κατακτήσεις αφαιρέθηκαν βίαια, οι σταθερές εργασιακές σχέσεις διαλύθηκαν, ζωτικοί κοινωνικοί τομείς της Παιδείας, της Υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης ιδιωτικοποιούνται, κερδοφόρες και επιχειρήσεις κρατικής ιδιοκτησίας πέρασαν σε ιδιωτικά χέρια, η τοκογλυφία και η ακρίβεια στην αγορά οργιάζουν, οι κοινωνικοί αγώνες και τα δημοκρατικά δικαιώματα, πριν αφαιρεθούν, σπιλώνονται και συκοφαντούνται.
Και τίθεται επιτακτικά και βασανιστικά το ερώτημα «τι να κάνουμε», πώς θα αντιμετωπίσουμε τη λαίλαπα αυτή του αδηφάγου κεφαλαίου; Η απάντηση βέβαια είναι γνωστή. Αντισκεκόμαστε, κλιμακώνουμε την πάλη μας για τα δίκια των εργαζομένων και οργανώνουμε τον αγώνα μας με στόχο την αντεπίθεση. 16 χρόνια μετά τις ανατροπές, το όραμα του σοσιαλισμού και της οικοδόμησης του νέου εργατικού κράτους προβάλλει επίκαιρο όσο ποτέ!
Feeds
