ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το συναίσθημα «πουλάει»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τις μέρες των γιορτών τα ΜΜΕ ασχολούνται και με ανθρώπους που είναι φτωχοί και βασανισμένοι. Οχι, βεβαίως, επειδή τους καναλάρχες και τους ιδιοκτήτες των εφημερίδων τους «πήρε ο πόνος» για τη φτωχολογιά της χώρας μας, αλλά γιατί ξέρουν πως, ιδιαίτερα αυτές τις μέρες, το συναίσθημα «πουλάει» περισσότερο. Ομως φτωχοί και βασανισμένοι άνθρωποι δεν υπάρχουν στον τόπο μας μόνο τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Οι 500.000 και πλέον άνεργοι υποφέρουν όλο το χρόνο, ζώντας σαν «άχρηστοι» στο περιθώριο της άδικης, ταξικής κοινωνίας. Το ίδιο οι εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι, που «ζουν και ζώνονται» με 200 - 500 ευρώ το μήνα. Το ίδιο οι εργαζόμενοι που κοπιάζουν να τα βγάλουν πέρα με το μεροκάματο των 26 ευρώ. Το ίδιο οι φτωχοί αγρότες που ξεκληρίζονται και πετιούνται στον Καιάδα της ΚΑΠ.

Μ' όλους αυτούς, που αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, λίγο ασχολούνται τα ΜΜΕ, στη διάρκεια όλου του χρόνου. Κυρίως, αν όχι αποκλειστικώς, ενδιαφέρονται για τα «προβλήματα» μιας χούφτας ανθρώπων - τραπεζίτες, μεγαλοβιομήχανοι, εφοπλιστές - που κολυμπούν στο χρήμα και πλέουν στη χλιδή. Εξαίρεση, βεβαίως, αποτελεί ο «Ριζοσπάστης», που καθημερινά στις σελίδες του προβάλλει τα προβλήματα, τις αγωνίες και τους αγώνες των εργαζομένων και όλων των άλλων λαϊκών στρωμάτων...

Επικίνδυνες προτροπές

Ακρως επικίνδυνη η θέση που εξέφρασε ο αστυνομικός υποδιευθυντής Χανίων μετά τον πυροβολισμό του 90χρονου κατά 25χρονου αλλοδαπού (Μολδαβού) που επιχείρησε να τον ληστέψει σε χωριό των Χανίων. «Η πράξη βεβαίως του δράστη είναι παράνομη και ποινικά κολάσιμη, πλην όμως βλέπω ότι δεν τυγχάνει - σύμφωνα με το κλίμα που έχει δημιουργηθεί - και ιδιαίτερης κοινωνικής απαξίωσης», δήλωσε ο Βαγ. Δαρατσιανός. Το χειρότερο είναι ότι δεν είδαμε πουθενά να αποδοκιμάζει τη δήλωση ο, κατά τ' άλλα, λαλίστατος υπουργός Δημόσιας Τάξης Β. Πολύδωρας. Γεγονός πολύ πιο επικίνδυνο, καθώς αφήνει να αιωρείται σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα ότι το υπουργείο ενθαρρύνει την αυτοδικία, να παίρνουν δηλαδή οι ίδιοι «οι πολίτες το νόμο στα χέρια τους», ιδιαίτερα μάλιστα όταν στρέφονται κατά ξένων μεταναστών. Η κυβέρνηση και προσωπικά ο υπουργός Δημόσιας Τάξης οφείλουν να αποκηρύξουν και να καταδικάσουν κατηγορηματικά τέτοιες συμπεριφορές, πριν κατηγορηθούν, ως ηθικοί αυτουργοί για μελλοντικά εγκλήματα αυτής της μορφής. Γιατί είναι φανερό ότι κάποιοι οπλίζουν τα χέρια «αγανακτισμένων πολιτών» και ετοιμάζουν νέους εγκληματίες...

ΥΓ: Οσο για την «Αυριανή», που χτες κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο τίτλο «Πολύ καλά έκανε ο 90χρονος Κρητίκαρος και πυροβόλησε τον ληστή», δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Από κόρακα κρα θα ακούσεις...

Τα «παιδιά του Πειραιά»...

Αντιγράφουμε από τον «Μικροπολιτικό» των χτεσινών «Νέων»: «Πλούσιο οικονομικοπολιτικό παρασκήνιο διακρίνω πίσω από τον στολισμό - έστω και στο παρά πέντε - του χριστουγεννιάτικου δέντρου στον Πειραιά. Λίγο πριν από τις γιορτές, ο Χρήστος Αγραπίδης θέλησε να γράψει το μεγάλο φινάλε ως δήμαρχος στολίζοντας την πόλη με λαμπιόνια κι άλλα χριστουγεννιάτικα είδη που κοστολογήθηκαν περίπου 100.000 ευρώ!

Πονηρός γαρ ο Αγραπίδης, θέλησε να εξασφαλίσει τη συναίνεση και της νέας δημοτικής αρχής, που εκ των πραγμάτων θα πλήρωνε και τη... λυπητερή. Επικοινώνησε με το γραφείο Φασούλα που όμως απουσίαζε στις ΗΠΑ και εκ των πραγμάτων ήρθε σε συνεννόηση με συμβούλους του νέου δημάρχου.

Εδώ τώρα οφείλω να παραδεχτώ ότι οι σύμβουλοι Φασούλα έχουν πληθύνει επικινδύνως το τελευταίο διάστημα. Οι κακές γλώσσες λένε ότι ορισμένοι εξ αυτών προέρχονται από δεξιότερους του κ. Αγραπίδη ιδεολογικοπολιτικούς χώρους και ότι κάποιοι άλλοι διατηρούν στενές σχέσεις με τον Πέτρο Μαντούβαλο.

Ενας εξ αυτών, ο κ. Οικονομόπουλος (είχε θητεύσει ως σύμβουλος της πρώην νομάρχου Πειραιά κ. Τσανάκη, η οποία είχε εκλεγεί με τη σημαία της Ν.Δ.) διαμήνυσε στον κ. Αγραπίδη ότι τα "λεφτά για τον στολισμό είναι πολλά" κι ότι "πρέπει να επιλεγούν πιο οικονομικές λύσεις"...».

... και το χριστουγεννιάτικο δέντρο

«Αλλο που δεν ήθελε ο Χρήστος Αγραπίδης. Με πρόφαση τις επιφυλάξεις της νέας διοίκησης, αποφάσισε να σταυρώσει τα χέρια του και να πάρει πίσω το αίμα του από τους Πειραιώτες που τον "μαύρισαν" στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές. Συγχρόνως πήρε την εκδίκησή του και από τον Παναγιώτη Φασούλα, αφού όπως όλα δείχνουν την Πρωτοχρονιά - οπότε και αναλαμβάνει επισήμως καθήκοντα - ο Πειραιάς θα υποδεχτεί το Νέο Ετος σιωπηρά παρακολουθώντας απλώς τα πυροτεχνήματα των όμορων δήμων.

Από το μπάχαλο έσπευσε να επωφεληθεί το άλλο "παιδί του Πειραιά", ο Πέτρος, που πέτυχε να εκλέξει 2-3 ανθρώπους με το ψηφοδέλτιο του κ. Φασούλα, και οι οποίοι, όπως φημολογείται, προορίζονται να αναλάβουν όλοι "θέσεις ευθύνης" στο καινούργιο δημοτικό γκουβέρνο του Πειραιά.

Ως εκ τούτου ο Πέτρος, που βλέπει το μέλλον του στη ΝΔ θολό, άρχισε μαζί με τους συνεργάτες του να δουλεύει από τώρα το σχέδιό του για την επόμενη τετραετία - τη μετά Φασούλα - προβάλλοντας με έργα την υποψηφιότητά του για το Δήμο Πειραιά. Μέσα σε λίγες ώρες έστησε με δικά του έξοδα το χριστουγεννιάτικο δέντρο - παραμονή των Χριστουγέννων - στο κέντρο της πόλης!».

Οπως βλέπετε, εκτός των άλλων, τα «συγκοινωνούντα δοχεία» του δικομματισμού έχουν πολύμορφες παρενέργειες...

Το Ιράκ... διδάσκει

Η απόφαση στη λεγόμενη δίκη του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ, αυτές τις μέρες, που προβλέπει την εκτέλεση της θανατικής ποινής στις επόμενες 30 μέρες, επιχειρείται να παρουσιαστεί από την αμερικανική κυβέρνηση ως μια ακόμη νίκη της πολιτικής των ΗΠΑ στο Ιράκ και μέγα βήμα επιτυχίας που δείχνει ότι τα πράγματα στην κατεχόμενη χώρα μπορούν να πάνε καλύτερα για τους κατακτητές. Το σίγουρο είναι ότι το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν, που στηρίχτηκε από τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές (μέχρι το σημείο που τα σπάσανε), δικάστηκε από χειρότερους εγκληματίες πολέμου. Μόνο που και όταν τον στήριζαν ως δικτάτορα τον Σαντάμ οι ΗΠΑ αλλά και όταν τον έχρισαν εχθρό τους, τους ήταν το ίδιο χρήσιμος, για διαφορετικούς λόγους σε διαφορετικές συνθήκες. Αλλωστε, ο Σαντάμ είχε εγκαθιδρύσει ένα στυγνό αντιλαϊκό βάρβαρο καθεστώς. Αλλά σε τίποτα όλα τα παραπάνω δε δικαιολογούν το ιμπεριαλιστικό αιματοκύλισμα στο Ιράκ.

Την ίδια στιγμή που ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζ. Μπους, προσπαθεί να εμφανίσει «αποτελεσματικό έργο» στο Ιράκ, ο αριθμός των νεκρών στρατιωτών, τουλάχιστον αυτών που αναγνωρίζονται επίσημα, ξεπέρασε και τυπικά τον αριθμό των θυμάτων στους δίδυμους πύργους, με το νούμερο να φτάνει περίπου τους 3.000. Ταυτόχρονα, η εμφύλια σύρραξη που βρίσκεται σε εξέλιξη στη ρημαγμένη χώρα, ανάμεσα στους σιίτες και σουνίτες μουσουλμάνους (έργο και αυτό που υποδαυλίστηκε συστηματικά από τους κατακτητές), η ίδια η κατοχή, με τις δολοφονίες αμάχων και ενόπλων και τους χιλιάδες των νεκρών από την πείνα, τη φτώχεια και την ανέχεια, ανεβάζουν τα θύματα των Ιρακινών από το 2003 σε πάνω από 1 εκατομμύριο (επίσημα λόγος γίνεται για 650 χιλιάδες). Αυτό είναι το φρικιαστικό αποτέλεσμα στο Ιράκ.

Ο ιμπεριαλιστικός αυτός πόλεμος, που είναι μέρος των συνολικότερων γεωστρατηγικών σχεδίων των ΗΠΑ και των άλλων ιμπεριαλιστών, με φόντο τις πρώτες ύλες, τις πηγές και τους δρόμους της ενέργειας, αποδεικνύει για άλλη μια φορά τη φύση αυτού του βάρβαρου συστήματος. Ο πόλεμος και η καταστροφή είναι αυτά που τον συντηρούν. Και αυτό όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουν οι λαοί τόσο πιο γρήγορα και η πάλη τους, η αντίστασή τους, που θα βλέπει την αιτία των συμφορών τους, θα αποκτήσουν περιεχόμενο ανατρεπτικό.

Είναι επίσης σημαντικό να γίνει πεποίθηση σε όλο και περισσότερους ανθρώπους από τα λαϊκά στρώματα, τόσο στη χώρα μας όσο και σε όλο τον κόσμο, ότι δε νομιμοποιείται καμιά ιμπεριαλιστική δύναμη, κανένας διεθνής οργανισμός να διατυπώνει αποφάσεις κατά λαών, να επεμβαίνει και να καθορίζει την πορεία άλλων κρατών. Το πρόσχημα του πολέμου στο Ιράκ ήταν ότι το καθεστώς του Σαντάμ ήταν απειλή για την παγκόσμια ειρήνη, γιατί δήθεν διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής. Το ίδιο πρόσχημα χρησιμοποιείται και πάλι με την περίπτωση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Οι ιμπεριαλιστές προσπαθούν να «νομιμοποιήσουν» τις επεμβάσεις τους και να κοιμίσουν τους λαούς εμφανιζόμενοι ως οι προστάτες τους, ως «προστάτες» της ειρήνης, αυτοί που ματοκυλούν τον κόσμο. Αυτό το παραμύθι πρέπει να ξεφτίσει ακόμα περισσότερο. Και ο μοναδικός τρόπος για να γίνει είναι να δυναμώσει η αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή λαϊκή πάλη. Και συνεπής αντιιμπεριαλιστικός αγώνας είναι αυτός που αντιτίθεται σε όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, σε όλους τους δήθεν ...ανθρωπιστές.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Τα απολογιστικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΚΑΛΑ, δηλαδή, από τις αναλύσεις που διαβάζουμε, τις μέρες αυτές, συμβαίνουν τα εξής: Ο πρωθυπουργός κάθεται σπίτι του και προσπαθεί να επιλέξει το καλύτερο σενάριο, σχετικά με το ενδεχόμενο κυβερνητικού ανασχηματισμού ή πρόωρων εκλογών, χωρίς, βέβαια, να αποκλείεται να γίνουν και τα δυο.

Επίσης ο Γιώργος Παπανδρέου κάθεται σπίτι του και σκέπτεται ποιο σενάριο θα επιλέξει ο πρωθυπουργός, για να αναπροσαρμόσει ανάλογα τα σχέδιά του και να «ξεκαθαρίσει» το εσωτερικό μέτωπο του κόμματός του.

Αν αληθεύουν αυτά, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Αυτό, πάντως, που με σαφήνεια προκύπτει, είναι ότι κανείς από τους δύο δε σκέπτεται τα προβλήματα που έχει ο ελληνικός λαός.

Και μιλάμε γι' αυτόν το λαό που αρέσκονται να «μετράνε» και να «αναλύουν», για να μπορέσουν να καταλήξουν στα καλύτερα γι' αυτούς συμπεράσματα. Κάτι σαν ...πειραματόζωο, δηλαδή.

ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης, δηλώνοντας μάλιστα ότι μέσα στο 2006 «επιτύχαμε δυναμική ανάπτυξη, αισθητή αποκλιμάκωση της ανεργίας, σημαντική πρόοδο στα δημόσια οικονομικά».

Δυστυχώς γι' αυτόν, διάλεξε άσχημη περίοδο να το κάνει, γιατί συμπίπτει με την περίοδο που (αναγκαστικά) κάνει οικονομικό απολογισμό και ο Ελληνας εργαζόμενος, βλέποντας το «δώρο» να έχει ήδη εξαντληθεί, σε αντίθεση με τα έξοδα που έχει ακόμη να κάνει και τα χρέη που έχουν μείνει απλήρωτα.

Και είναι βέβαιο ότι αυτοί οι δύο απολογισμοί δε συμπίπτουν, ούτε ως προς την αισιοδοξία, ούτε ως προς τα συμπεράσματα.

Το ερώτημα είναι ποιος «βλέπει» σωστά. Ο υπουργός Οικονομίας με τα «επιτεύγματά» του, ή ο μισθωτός, που διαπιστώνει ακρίβεια, λιτότητα και φορομπηχτικές επιδρομές στο εισόδημά του; Κι είναι ένα ερώτημα με αυτονόητη απάντηση.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οσο για τον Ελληνα άνεργο (που σαφώς δεν αποτελεί το 9,9% που θέλει η κυβέρνηση), βεβαιώνουμε τον υπουργό Οικονομίας ότι δε νιώθει καθόλου άνετα, ούτε διακρίνει «αποκλιμάκωση» της ανεργίας. Κλιμάκωση της κοροϊδίας ίσως...

Τι δεν έχουν καταλάβει στο ΣΥΝ;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πολύτιμο σύμμαχο στην προσπάθειά του να «θολώσει τα νερά» σχετικά με τη θέση του για το άρθρο 16 του Συντάγματος βρίσκει το ΠΑΣΟΚ στο πρόσωπο του ΣΥΝ και της «Αυγής». Η κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας, λοιπόν, έθετε το εξής ερώτημα:

«Γιατί ο Γ. Παπανδρέου απορρίπτει τη σοφότερη πράξη να μην δώσει τώρα τις ψήφους τους, ώστε να απαιτείται η δική του συναίνεση στην τελική ρύθμιση; Ποτέ δε δόθηκε απάντηση στο κρίσιμο αυτό ερώτημα». Ψέμα! Από την πρώτη στιγμή που ο Γ. Παπανδρέου ανέλαβε την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, από τις πρώτες θέσεις που διατύπωσε και διαμόρφωσε ήταν και η θέση του υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 16. Το ψήφισαν ομόφωνα στο συνέδριο ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια το κατέθεσαν γραπτώς οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή ενόψει της αναθεώρησης. Ετσι, είτε τώρα, είτε στην επόμενη Βουλή, η απαιτούμενη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ στην αναθεώρηση του άρθρου 16 είναι δεδομένη, καθώς αποτελεί διακηρυγμένη θέση του κόμματος. Αλλωστε, οι όποιες διαφωνίες διατυπώνονται τώρα από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είναι τεχνικού χαρακτήρα και δεν έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο.

Τι δεν έχουν καταλάβει, λοιπόν, οι του ΣΥΝ και ρωτούν και ξαναρωτούν; Ποιον εξυπηρετούν όταν καλλιεργούν αυταπάτες ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να γείρει κατά της αναθεώρησης του άρθρου;

Δεν πληρώθηκαν οι εφημερίες!

Απλήρωτοι για τις εφημερίες που έκαναν τον περασμένο Νοέμβρη παραμένουν οι γιατροί του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας. Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που καθυστερεί η πληρωμή των εφημεριών στους γιατρούς του συγκεκριμένου νοσοκομείου, όπως άλλωστε και σε πολλά άλλα νοσοκομεία της χώρας. Να σημειώσουμε ότι στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας τα κονδύλια για τις εφημερίες υπολογίζονται χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η λειτουργία των νέων κλινικών που συνεπάγεται και την αύξηση του αριθμού των εφημερευόντων γιατρών, με αποτέλεσμα οι πιστώσεις που διατίθενται να μην επαρκούν για το σύνολο των εφημεριών. Πρόσθετες ανησυχίες στους γιατρούς και τους άλλους εργαζόμενους στο χώρο της Υγείας δημιουργεί και το νέο καθεστώς των εφημεριών που θα διαμορφωθεί το νέο έτος μετά την ενσωμάτωση σχετικής οδηγίας της ΕΕ που αφορά στις ώρες απασχόλησης του ιατρικού προσωπικού.

Ο υπουργός Υγείας, Δ. Αβραμόπουλος, φαίνεται να αναθεωρεί τη στάση του γι' αυτό το θέμα, εξετάζοντας το ενδεχόμενο νέας παράτασης του ισχύοντος καθεστώτος, αν και κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Λάρισα διαβεβαίωνε για το αντίθετο. Φυσικά, τα μεγάλα προβλήματα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου και όλων των νοσοκομείων της χώρας δε θα λυθούν με την όποια «αλλαγή» στο σύστημα των εφημεριών, αλλά με την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης και με όλες τις προσλήψεις επιστημονικού και άλλου προσωπικού που είναι αναγκαίο να γίνουν. Ομως, η κυβέρνηση δεν έχει αυτόν τον προσανατολισμό καθώς αυτό που την ενδιαφέρει είναι η υποβάθμιση και η πλήρης εμπορευματοποίηση του «δημόσιου» τομέα της Υγείας και η αύξηση των κερδών των ιδιωτών επιχειρηματιών που λυμαίνονται το χώρο.

Θέμα ... εμφάνισης

«Το θέμα της κυβερνητικής συνεργασίας έχει μπει πια στο τραπέζι. Η συνεργασία είναι θέμα χρόνου, αλλά πρέπει να εμφανιστεί ως εναλλακτική, συμμαχική πρόταση αριστερής διακυβέρνησης έναντι της συντηρητικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ασκείται σήμερα», δήλωσε ο Ακης Τσοχατζόπουλος στον ρ/σ Αθήνα 9,84, για τη συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ. Οπως καταλαβαίνετε, το πρόβλημα βρίσκεται ουσιαστικά στο «πλασάρισμα» της όλης υπόθεσης ή, αλλιώς, στην επιλογή του κατάλληλου περιτυλίγματος...

Χωρίς ετοιμότητα

Παραμονές Χριστουγέννων κλήθηκε, και συνεδρίασε χτες εκτάκτως, η Διακομματική Επιτροπή - είναι πρόεδρος ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος - για την προμήθεια αντιδραστηρίων και αιμοδοσίας με συνοδό εξοπλισμό για το μοριακό έλεγχο του αίματος (σύστημα ΝΑΤ). Θέμα της συνεδρίασης ήταν η εξέταση της ένστασης της εταιρείας «Roche Diagnostics Hellas», με την οποία προσβάλλει ως παράνομη τη διακήρυξη του διαγωνισμού για την προμήθεια των αντιδραστηρίων. Ο διεθνής μειοδοτικός διαγωνισμός, ύψους 208.250.000 ευρώ και συνολικής διάρκειας πέντε ετών, θα γίνει στις 9/1/2006.

Στη χτεσινή, λοιπόν, συνεδρίαση, ο αναπληρωτής πρόεδρος της Επιτροπής και γενικός γραμματέας του υπουργείου Υγείας, Αριστείδης Καλογερόπουλος, ζήτησε παράταση του διαγωνισμού μέχρι τις 25/1/2006 για να υπάρξει καλύτερη προετοιμασία για τη συζήτηση της ένστασης. Παράταση στο διαγωνισμό δε δόθηκε και η συζήτηση θα γίνει στην επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής. Διαγωνισμοί, όμως, τέτοιων μεγεθών είναι εύλογο να προκαλούν ενστάσεις και κάθε είδους ανταγωνισμούς, για τους οποίους κάθε δημόσιος φορέας πρέπει να είναι προετοιμασμένος για να εφοδιάζει τις αντίστοιχες Επιτροπές με τα απαραίτητα στοιχεία για να προχωρούν, με τη σειρά τους, στις σωστές κρίσεις. Αλλιώς οι καθυστερήσεις, και μάλιστα στον ευαίσθητο τομέα του ελέγχου του αίματος, μπορεί να αποβούν όχι απλώς επιβλαβείς, αλλά μοιραίες - όπως έχει δείξει η εμπειρία - για την ανθρώπινη ζωή.

Αντιλαϊκή εκλογολογία

Η υποκινούμενη, από κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ, εκλογολογία των τελευταίων ημερών δεν έχει μόνο το συνήθη αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα. Είναι πολύ πιο επικίνδυνη αφού η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες επισείεται ως απειλή ή ωμός εκβιασμός για να περάσουν πιο εύκολα οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις!

Το εκβιαστικό δίλημμα «ή θα κάνουμε (σ.σ. αντιδραστικές) αλλαγές ή θα πάμε σε εκλογές», που με τον πιο καθαρό τρόπο έθεσε η Ντόρα Μπακογιάννη σε κυριακάτικη συνέντευξή της, δείχνει πεντακάθαρα πώς αξιοποιεί η κυβέρνηση την εκλογολογία για να προωθήσει τους αντιλαϊκούς στόχους της πολιτικής της. Στην πραγματικότητα επιχειρεί συστηματικά και επίμονα να εμποδίσει τη διεκδίκηση λύσης στα λαϊκά προβλήματα, να πλήξει τους λαϊκούς αγώνες που γίνονται ενάντια στην αντιδραστική πολιτική της, καθώς τους «ενοχοποιεί» για την ...καθυστέρηση ή μη υλοποίηση των «μεταρρυθμίσεών» της! Επιδιώκει δε μ' αυτή τη λογική να δείξει ότι η παρεμπόδιση της υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων καθυστερεί την ανάπτυξη, άρα είναι σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Μέγα ψέμα, αφού η ανάπτυξη είναι για το κεφάλαιο. Οι υπόγειες διαρροές από κυβερνητικά στελέχη πως «αν η κυβέρνηση βρεθεί αντιμέτωπη με ένα ογκώδες λαϊκό κίνημα ενάντια στο άρθρο 16 ή τις αλλαγές στην Παιδεία, ο Καραμανλής θα πάει σε εκλογές», δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολιών για τους επιδιωκόμενους στόχους της εκλογολογίας. Σε κάθε περίπτωση, οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις θα συνεχιστούν και τώρα και μετά τις εκλογές, είτε γίνουν πρόωρα είτε, πράγμα απίθανο, κανονικά.

Από την άλλη, είναι εξαιρετικά βολικό να κυριαρχεί στην επικαιρότητα το «βασανιστικό» ερώτημα πότε θα αποφασίσει να πάει σε πρόωρες εκλογές ο Κ. Καραμανλής (Ιούνη ή Οκτώβρη) και την ίδια ώρα να περνά στις λαϊκές συνειδήσεις σε «δεύτερη μοίρα» η υλοποίηση βαθιά αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Εξυπηρετεί περίφημα την κυβέρνηση η ανακύκλωση της εκλογολογίας την ώρα που προχωρά στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και στην ψήφιση του αντιδραστικού νόμου - πλαισίου, που οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης. Ασφαλώς και προτιμά να αποσπάται η προσοχή της «κοινής γνώμης» με τα εκλογικά σχέδια και «αιφνιδιασμούς» της και την ίδια στιγμή να προχωρά η εκποίηση των λιμανιών, οι ανατροπές στο Ασφαλιστικό και στις εργασιακές σχέσεις, η πλήρης ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, της «Ολυμπιακής», ή να ψηφίζεται η αναθεώρηση του Συντάγματος που ανοίγει το δρόμο για τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις της επόμενης τετραετίας (ιδιωτικά ΑΕΙ, κατάργηση μονιμότητας στο δημόσιο, παράδοση των δασών και του περιβάλλοντος στο κεφάλαιο, κ.ά.). Από αυτή την άποψη δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής φρόντισε να πυροδοτήσει την εκλογολογία, αφήνοντας με την ομιλία του κατά τη διάρκεια ψήφισης του προϋπολογισμού όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.

Στην εκλογολογία «παίζει» και το ΠΑΣΟΚ, συμμετέχοντας και στον αποπροσανατολισμό και στην καλλιέργεια αυταπατών για άλλη διαχείριση της ίδιας αντιδραστικής πολιτικής. Αλλά ας το ξεκαθαρίσουμε: Το δίλημμα των πρόωρων εκλογών δεν πρέπει να αγγίζει στο ελάχιστο τους εργαζόμενους, που από τη μια είναι ανάγκη να δυναμώσουν τους αγώνες τους ενισχύοντας τον ταξικό προσανατολισμό τους και από την άλλη να γυρίσουν αποφασιστικά τις πλάτες σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που υποστηρίζουν τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. Και τώρα και μετά τις εκλογές, όποτε και αν γίνουν.