Οπως όλοι γνωρίζουν, οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, πιστές στα δόγματα της ΕΕ, ανέθεσαν σε εκδοτικούς οίκους - μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις - την προεκτύπωση των σχολικών βιβλίων. Κάποιες από αυτές τις επιχειρήσεις «έστησαν» και «δικές τους» συγγραφικές ομάδες ή προσέγγισαν τις συγγραφικές ομάδες που τα βιβλία τους επιλέχτηκαν από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, προκειμένου να φτιάξουν για λογαριασμό των εκδοτικών οίκων τα αντίστοιχα «βοηθήματα» των βιβλίων, τα γνωστά λυσάρια. Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει και, προπάντων, κερδίζει...

Σημειώνουμε όλα τα παραπάνω, γιατί -εκτός των άλλων- πρόσφατα διαβάσαμε την παρακάτω αγγελία: «Η .....(αναφέρεται η επωνυμία της εκδοτικής επιχείρησης) ζητά ιστορικό για τη συγγραφή εκπαιδευτικών βιβλίων ιστορίας δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να στείλουν βιογραφικό στη διεύθυνση..., κλπ κλπ».

Προφανώς, κάπως έτσι, επιλέγουν και προσλαμβάνουν τους συγγραφείς των εκπαιδευτικών βιβλίων και των «βοηθημάτων». Μέσω «μικρών αγγελιών». Και μετά, οι κυβερνώντες και διάφοροι άλλοι επικρίνουν τους ξεσηκωμένους μαθητές και κόπτονται για την ανάγκη λειτουργίας των σχολείων.

Σαφής ήταν ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφης, στην πρόσφατη και εφ' όλης της ύλης συνέντευξη Τύπου. Η αναμενόμενη έξοδος της ελληνικής οικονομίας από το καθεστώς δημοσιονομικής επιτήρησης των Βρυξελλών δε συνεπάγεται τη λήξη της πολιτικής σκληρής λιτότητας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, ούτε το σταμάτημα των αντεργατικών διαρθρωτικών αλλαγών. Η λιτότητα θα συνεχιστεί τουλάχιστον ως το 2012, με στόχο την επίτευξη ισοσκελισμένων ή ελαφρά πλεονασματικών προϋπολογισμών, σημείωσε ο υπουργός και συμπλήρωσε, σχετικά με τις αντεργατικές αλλαγές: «Ειδικά οι μεταρρυθμίσεις που αφορούν τη διαδικασία της Λισαβόνας θα πρέπει να ενταθούν τα επόμενα χρόνια για να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας».

Σημειώνουμε τα παραπάνω, για όλους όσοι έτρεφαν αυταπάτες ότι η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης αποτελεί ένα αναγκαίο κακό και οφείλεται στην επιτήρηση των Βρυξελλών. Να είστε σίγουροι ότι και μετά το 2012, ακόμη κι αν επιτευχθούν οι πλεονασματικοί προϋπολογισμοί, οι τότε εκπρόσωποι του δικομματισμού θα βρουν κάποιες άλλες δικαιολογίες για να συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο. Αλλωστε, η ανάγκη «ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας» (δηλαδή, η ενίσχυση των επιχειρηματικών κερδών) είναι μόνιμη και συνεχώς εντεινόμενη, ιδιαίτερα στον σύγχρονο καπιταλισμό. Η μόνη, ωφέλιμη για το λαό διέξοδος βρίσκεται στην ανατροπή της πολιτικής αυτής και στη ριζική αλλαγή πορείας της χώρας.

Ανακοινώθηκε και επισήμως ότι το εργοστάσιο της «Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης» (ΕΒΖ), στη Λάρισα κλείνει. Ανάλογη εξέλιξη θα υπάρξει για το εργοστάσιο στην Ξάνθη, ενώ ουδείς εγγυάται ότι θα μείνουν σε λειτουργία τα υπόλοιπα τρία. Το κλείσιμο του εργοστασίου της Λάρισας - που ήρθε μετά την απόφαση της ΕΕ για δραστική μείωση της τιμής των τεύτλων και της ζάχαρης - θα εξαναγκάσει τους 4.000 και πλέον τευτλοπαραγωγούς στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας και της Φθιώτιδας να εγκαταλείψουν μια δυναμική καλλιέργεια, η οποία τους άφηνε ένα καλό εισόδημα. Ταυτόχρονα 900 εργαζόμενοι του εργοστασίου της Λάρισας θα χάσουν τη δουλιά τους και εκατοντάδες άλλοι - μεταφορείς, εξαγωγείς κ.ά. - θα μείνουν ξεκρέμαστοι.

Τι απαντούν οι κυβερνώντες στις διαμαρτυρίες αγροτών και εργαζομένων γι' αυτή την εξέλιξη; Προσπαθούν να προλάβουν τις αντιδράσεις, υποσχόμενοι ότι στη θέση του εργοστασίου θα δημιουργηθεί μονάδα παραγωγής βιοαιθανόλης, η οποία θα λειτουργήσει σε δυο με τρία χρόνια. Για την παραγωγή βιοαιθανόλης - λένε - θα χρησιμοποιούνται και τεύτλα και στο νέο εργοστάσιο θα συνεχίσουν να δουλεύουν οι σημερινοί εργαζόμενοι, μετά από μετεκπαίδευσή τους στη νέα τεχνολογία.

«Ολα... ζάχαρη», δηλαδή, για την κυβέρνηση, αλλά όλοι αντιλαμβάνονται ότι αυτές οι υποσχέσεις είναι «παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του». Η ουσία είναι ότι η τευτλοκαλλιέργεια συρρικνώνεται στη Θεσσαλία και μια ακόμα βιομηχανία κλείνει στη Λάρισα, όπου, όπως ανακοίνωσε το τοπικό Επιμελητήριο, στα τελευταία τρία χρόνια, έκλεισαν 4.000 επιχειρήσεις....

Η ίδια πάντα αλλά και εξαντλημένη πλέον τακτική: Μπόλικες αερολογίες, που ελπίζουν ότι καμουφλάρουν το πραγματικό αποτέλεσμα και επίσης τον χαρακτήρα του ιμπεριαλισμού, που όσο και να τον πλένεις...

Με βάση αυτά και μόνο, το δίκιο, που μπορεί να έχουν οι επιτήδειοι προπαγανδιστές του συστήματος, είναι πως πραγματικά θα γίνει «αλλαγή κατεύθυνσης» έτσι που ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ, να μπορεί να είναι ακόμα πιο επιθετικός και αποτελεσματικός. Ετσι που να ικανοποιηθούν και άλλα μονοπώλια, που έχουν συμφέροντα σε διαφορετικές περιοχές (ΝΑ Ασία, Αφρική κ.α.) Αυτό φυσικά δεν αναιρεί πιθανούς ελιγμούς και ίσως κάποια πισωγυρίσματα (π.χ. στη διαχείριση του πολέμου στο Ιράκ). Η στρατηγική όμως όχι μόνο παραμένει αλλά και ομολογείται τόσο για να περνάει εξετάσεις από το κεφάλαιο όσο και για να απειλεί αντίπαλους ιμπεριαλιστές και οπωσδήποτε να τρομοκρατεί λαούς.

Αλλωστε σε όλες αυτές τις εξετάσεις έχουν αριστεύσει και οι Δημοκρατικοί. Από τις πιο πρόσφατες είναι ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας, του Σουδάν, του Αφγανιστάν, η επέμβαση στη Σομαλία, οι για χρόνια αεροπορικές επιδρομές στο Ιράκ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το μόνο που δεν έχει σκεφτεί ο Κώστας Καραμανλής είναι πως όποιο όχημα παρασέρνει οτιδήποτε στο διάβα του, στην καλύτερη των περιπτώσεων, τρακάρει στο τέλος σε κάποια κολόνα ή ακόμη χειρότερα καταλήγει σε κανέναν γκρεμό.

Εμάς όμως μας ανησυχεί τι ζημιά θα κάνει μέχρι τότε. Οπότε υποχρέωση όλων όσοι καταλαβαίνουν τι γίνεται είναι να βρει το φορτηγό, όσο γίνεται γρηγορότερα, σε ...τοίχο και μάλιστα στιβαρό.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ, αν δεν το ξέρετε, οι βαθυστόχαστες αναλύσεις του ΠΑΣΟΚ για το ...σοσιαλισμό. Ο πρόεδρός του ανακοίνωσε χτες τον νέο ορισμό της κοινωνικής πολιτικής.

Οπως είπε, είναι έξω από το σκεπτικό του η «επιδοματική» πολιτική, γιατί αυτό οδηγεί τους εργαζόμενους στο περιθώριο και δεν τους φέρνει στο κέντρο της κοινωνικής ζωής.

Αν αυτό σας θυμίζει τις εκφράσεις του Σάββα Τσιτουρίδη, όταν κόβει επιδόματα ανεργίας, προκειμένου να επιδοτήσει τις ασφαλιστικές εισφορές ή να επιχορηγήσει την εργασία, αυξάνοντας ακόμη παραπέρα τις παροχές προς τους εργοδότες, δεν είναι φυσικά καθόλου τυχαίο.

Φανταζόμαστε θα υπάρχει μια εξίσου ...σοσιαλιστική προσέγγιση και για τους συνταξιούχους. Δεν είναι δυνατόν να τους αφήσει ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς να οδηγηθούν στην κοινωνική απομόνωση, παίρνοντας ας πούμε μια σύνταξη στα 60 τους χρόνια. Θα τους αφήσει να βαριούνται και να μην έχουν τι να κάνουν στο υπόλοιπο της ζωής τους;..

Αυτά τα πράγματα είναι αντικοινωνικά και απαράδεκτα. Οπότε με βάση αυτό το σκεπτικό, πρέπει να υπάρξουν «κίνητρα» παραμονής στην «κοινωνική ζωή». Οπως π.χ. μια μείωση των συντάξεων και μια αύξηση του ορίου ηλικίας για σύνταξη. Αλλωστε, το ΠΑΣΟΚ ξέρει να φτιάχνει ασφαλιστικά συστήματα. Το απέδειξαν στο παρελθόν ο Σημίτης και ο Γιαννίτσης.

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

• Η παραγωγική συρρίκνωση θα μεγαλώσει κι άλλο το έλλειμμα του αγροτικού ισοζυγίου, δημιουργώντας πρόσθετα προβλήματα στην ελληνική οικονομία, εντείνοντας τη διατροφική εξάρτηση της χώρας.
• Η μείωση του αγροτικού εισοδήματος θα οδηγήσει τους μικρομεσαίους αγρότες στο ξεκλήρισμα, αναγκάζοντάς τους να εγκαταλείψουν τα χωριά τους. Ετσι, θα ενταθεί το πρόβλημα ερήμωσης της υπαίθρου και θα διογκωθεί η ανεργία στις πόλεις.
• Ισχυρό πλήγμα θα δεχτούν και οι εργαζόμενοι που απασχολούνται στην αγροτική οικονομία - εργοστάσια επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων, μεταφορές, εξαγωγές κλπ. - αλλά και οι επαγγελματοβιοτέχνες και οι μικρέμποροι, που στηρίζονται και στο αγροτικό εισόδημα.

Αυτές οι επιπτώσεις και πολλές άλλες στη συνέχεια αναδεικνύουν την ανάγκη οργάνωσης της πάλης του λαϊκού κινήματος για την ανατροπή της ΚΑΠ και, γενικότερα, της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων.

Πολλά και καθημερινά τα παραδείγματα που αποδείχνουν, πέραν πάσης αμφισβήτησης ή αμφιβολίας, ότι η οικονομία της χώρας μας - εκτός πολλών άλλων - έχει και μια... ιδιάζουσα ιδιομορφία. Μιλάμε, για την αντοχή της, όπως συνηθίζουν να λένε οι κυβερνώντες και, ιδιαίτερα, ο υπουργός Οικονομίας, όταν αντιμετωπίζουν τα δίκαια αιτήματα των λαϊκών στρωμάτων.

Οταν, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με αιτήματα εργαζομένων, περί αυξήσεων, έστω κι αν αυτές αφορούν εξευτελιστικές συντάξεις των 450 ευρώ και μισθούς πείνας των 700 και 800 ευρώ, τότε η οικονομία της χώρας δεν αντέχει, παρά μόνο τις αυξήσεις-ψίχουλα, που αποφασίζει η εκάστοτε κυβέρνηση. Οταν, όμως, έχουμε να κάνουμε με «αιτήματα» βιομηχάνων, τότε η οικονομία αντέχει και, μάλιστα, έχει και διευρυμένα περιθώρια. Τελευταία χαρακτηριστική απόδειξη είναι η περίπτωση των αυξήσεων στις τιμές των φαρμάκων. Οπως ανακοίνωσε τις προάλλες ο υπουργός Ανάπτυξης, οι τιμές εκατοντάδων φαρμάκων, ευρέως διαδεδομένων, αυξήθηκαν μέχρι και 50%. Μάλιστα, ο κ. Σιούφας τόνισε: «Υπάρχουν ακόμα περιθώρια εξορθολογισμού και εκλογίκευσης, σήμερα κάναμε το πρώτο μεγάλο βήμα, θα ακολουθήσουν κι άλλα». Με άλλα λόγια, θα ακολουθήσουν κι άλλες αυξήσεις, αφού δεν ικανοποιήθηκαν πλήρως οι ορέξεις των φαρμακοβιομηχάνων...

Συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στην ηλεκτρονική διεύθυνση της επιθεώρησης «The Lancet» για το έγκλημα που συντελείται στο Ιράκ από την εισβολή των Αμερικανών και των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Η επιθεώρηση, επικαλούμενη πόρισμα Αμερικανών ειδικών στον τομέα της Υγείας και του Πανεπιστημίου της Βαγδάτης, αναφέρει ότι το ποσοστό θνησιμότητας στη χώρα ανέρχεται σε 13,3 άτομα ανά 1.000 κατοίκους, έναντι 5,5 πριν την ιμπεριαλιστική εισβολή.

Η εντυπωσιακή αυτή αύξηση των νεκρών αποδίδεται από τους ίδιους τους μελετητές στους 650.000 αμάχους που έχουν χάσει τη ζωή τους στο Ιράκ από το Μάρτη του 2003. Οπως επισημαίνεται, οι ξένες στρατιωτικές δυνάμεις ευθύνονται για το 31% από αυτούς τους θανάτους, ενώ για τους υπόλοιπους τα βίαια καθημερινά γεγονότα που προκαλεί η κατοχή της χώρας από τις δυνάμεις αυτές. Πρόκειται - σημειώνουν οι μελετητές - για μια από τις αιματηρότερες πολεμικές τραγωδίες του 20ού και 21ου αιώνα, ενώ προσθέτουν ότι μόνο στο Νταρφούρ, σε διάστημα 31 μηνών, έχουν πεθάνει κάπου 200.000 άτομα!

Εκείνο που δε λένε οι μελετητές είναι πόσο αυξήθηκαν και τα κέρδη των πετρελαϊκών και άλλων πολυεθνικών που προκάλεσαν αυτόν τον βρώμικο πόλεμο. Ομως, όλοι ξέρουμε, πλέον, ότι τα κέρδη αυτά στάζουν τόνους από άδικο αίμα...

Πάντα διαλεκτικός ο τακτικός αναγνώστης μας, Θ. Κρουστάλλης, εκπαιδευτικός, αντλεί διδάγματα από την ανεξάντλητη σοφία του λαού μας.

«Στα αρχαία χρόνια, ο μύθος λέει ότι ο Διόνυσος τιμώρησε πολύ σκληρά, με φρικτό θάνατο, τον σεμνότυφο για την εποχή του βασιλιά της Θήβας Πενθέα.

Τι ήταν αυτό που οδήγησε τον Διόνυσο να συμπεριφερθεί μ' αυτόν το σκληρό τρόπο απέναντι στον Πενθέα; Ο Πενθέας, ως βασιλιάς και εκφραστής των συμφερόντων της τάξης του, αποφάσισε να συνετίσει το λαό της Θήβας, περιφρονώντας τις λαϊκές ανάγκες που εξυπηρετούσε η Διονυσιακή λατρεία και απαγορεύοντας την οινοποσία και την αμπελοκαλλιέργεια.

Ποια τιμωρία θα επέβαλε σήμερα ο Διόνυσος στην κυβέρνηση, αν μάθαινε ότι στην Ελλάδα των απογόνων του οι κυβερνώντες νομιμοποιούν την παραγωγή με χημικά μέσα των παραδοσιακών ποτών (ούζο - τσικουδιά), με μοναδικό σκοπό το κέρδος;

Θα τους αποκήρυσσε δημόσια ως ανάξιους κληρονόμους του και θα διακήρυσσε ότι η λατρεία του διασώθηκε και διατηρήθηκε, επειδή ανταποκρίνεται στην ψυχή του λαού, ο οποίος εξακολουθεί να διατηρεί, ανά τους αιώνες ως τις μέρες μας, την παράδοση της αμπελοκαλλιέργειας και της οινοποσίας.

Μέλλον έχει, όχι ό,τι νομοθετείται από μια κυβέρνηση, αλλά ό,τι εξυπηρετεί διαχρονικά λαϊκές ανάγκες».