ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τα υπερκέρδη των τραπεζών

Τα παχυλά κέρδη που εμφανίζουν οι τράπεζες και εν γένει οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Κέρδη και υπερκέρδη με διψήφια ποσοστά δεν εμφανίζουν μόνο οι μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις, αλλά και μια σειρά - πολυεθνικές και άλλες μεγάλες επιχειρήσεις - σε άλλες χώρες.

Για παράδειγμα, προχτές τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, φιλοξενώντας σχετική ανακοίνωση της «Deutsche Bank AG», μας πληροφόρησαν πως τα κέρδη της γερμανικής τράπεζας αυξήθηκαν στο τρίμηνο Ιούλη - Σεπτέμβρη 2006 κατά 25% και ανήλθαν στα 1,24 δισ. ευρώ.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, δηλαδή, τα καθαρά κέρδη που θα μοιραστούν μεταξύ τους οι μεγαλομέτοχοι της «Deutsche Bank AG» για ολόκληρο το 2006, θα ξεπεράσουν τα 5 δισ. ευρώ! Με το ποσό αυτό, θα μπορούσαν να πληρωθούν οι ετήσιοι μισθοί τουλάχιστον 400.000 εργαζομένων στη Γερμανία ή σε κάποια άλλη καπιταλιστική χώρα της ΕΕ, με μηνιάτικο μισθό περίπου 1.000 ευρώ.

Εγκώμια στην Επιτροπή Ανταγωνισμού

Το εγκώμιο του ρόλου της Επιτροπής Ανταγωνισμού έπλεξε πρόσφατα η πλειοψηφία της διοίκησης της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ), που είχε συνάντηση με τον πρόεδρο της Επιτροπής. «Ασπίδα προστασίας» των «μικρών» από τις εναρμονισμένες πρακτικές των μεγάλων επιχειρήσεων, χαρακτηρίζουν την Επιτροπή Ανταγωνισμού στη σχετική ανακοίνωση. Και, βέβαια, από τη γνωστή για τις θέσεις της υπέρ της «ελεύθερης αγοράς» και του «ανταγωνισμού» πλειοψηφία της ΓΣΕΒΕΕ δε θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό.

Τι θα έλεγαν άλλωστε; Οτι τέτοιου είδους θεσμοί το περισσότερο που καλούνται να κάνουν είναι το διαιτητή ανάμεσα στα μονοπώλια; `Η μήπως ότι ο «ανταγωνισμός» είναι μια ζούγκλα που οι υποτιθέμενοι «κανόνες» που θεσμοθετούν οι κυβερνήσεις που τον εξυπηρετούν και που καλούνται να προασπίσουν οι θεσμοί τύπου Επιτροπής Ανταγωνισμού είναι το άλλοθι για να διαιωνίζεται ο νόμος «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό»; Μήπως ο ανταγωνισμός δεν αφανίζει τους ΕΒΕ;

Μεθοδευμένη τρομοϋστερία

Ορισμένοι κάνουν λόγο για ...παράνοια, με αφορμή το νέο κανονισμό που τίθεται σε ισχύ σε όλα τα ευρωπαϊκά αεροδρόμια για την ...απειλή από τα υγρά καύσιμα.

Σύμφωνα με το νέο «αντιτρομοκρατικό» κανονισμό οι επιβάτες δε θα μπορούν πλέον να μεταφέρουν στις χειραποσκευές τους ούτε ένα μπουκαλάκι νερό, χώρια τους εξονυχιστικούς ελέγχους στα πανωφόρια τους.

Τα παραπάνω μέτρα, δήθεν για την «ασφάλεια των πτήσεων», μεθοδεύτηκαν εδώ και καιρό, με αφορμή «τις ενδείξεις για τρομοκρατική απειλή με αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς» της 10ης Αυγούστου σε βρετανικά αεροσκάφη.

Οι «ενδείξεις για τρομοκρατική απειλή, με αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς», του Αυγούστου, στο Λονδίνο γίνονται η αφορμή για την επιδείνωση της θέσης των επιβατών, με ακόμα σκληρότερους ελέγχους.

Και σίγουρα όλα αυτά δε συνιστούν... παράνοια, όπως σκόπιμα και για παραπλανητικούς λόγους ισχυρίζονται ορισμένοι. Αντίθετα, πρόκειται για μεθοδευμένη και καλά ενορχηστρωμένη επιχείρηση καλλιέργειας του κλίματος «τρομοϋστερίας», ώστε με πρόσχημα την «τρομοκρατική απειλή» να λαμβάνονται όλο και πιο σκληρά μέτρα σε βάρος των ατομικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων.

Η σφαγή του παλαιστινιακού λαού

Για τρίτη μέρα χτες ο ισραηλινός στρατός, με τανκς, πεζικό και ελικόπτερα, σάρωνε την Μπέιτ Χανούν, στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας. Σάρωνε, από αέρος και εδάφους, μια πόλη περίπου 50.000 ψυχών, απαγορεύοντας την κυκλοφορία, αναπτύσσοντας ελεύθερους σκοπευτές και πυροβολώντας στο ψαχνό ακόμη και πλήθος γυναικών που συνέρρευσαν σε τέμενος για να προστατεύσουν, με τα κορμιά τους, τους ένοπλους άνδρες, αδελφούς, πατεράδες, γιους τους. Τα τρία τελευταία 24ωρα είναι σαφώς τα αιματηρότερα των τελευταίων μηνών στα παλαιστινιακά εδάφη, καθώς σφαγιάζονται εν ψυχρώ άμαχοι, ακόμη και μέσα στα σπίτια τους, ενώ καταστρέφονται περιουσίες και σπίτια ολοσχερώς. Δεν είναι, όμως, τα μοναδικά και δεν είναι τα πρώτα.

Η Λωρίδα της Γάζας ήταν, ούτως ή άλλως, ανοιχτή φυλακή, ακόμη και μετά την αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων το Σεπτέμβρη του 2005, αφού τα σύνορά της ελέγχονται πανταχόθεν από το Ισραήλ και καμία οικονομική δραστηριότητα δεν μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς τη δική του έγκριση. Από τον Ιούνη, όμως, έχει μετατραπεί σε πραγματικό κολαστήριο, αφού, με το πρόσχημα της σύλληψης του Ισραηλινού στρατιώτη Γκιλάντ Σαλίτ, ο ισραηλινός στρατός έχει αποκλείσει ασφυκτικά τη μικρή αυτή λωρίδα γης. Παράλληλα, έχει πλήξει νευραλγικούς πολιτικούς και οικονομικούς στόχους, όπως σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, υπουργεία, δρόμους.

Αυτό, με απλά λόγια, σημαίνει ότι από τον Ιούνη, τουλάχιστον, 1,5 εκατομμύριο Παλαιστινίων, που ζουν στη Λωρίδα της Γάζας, δεν έχουν τρεχούμενο νερό, παρά μόνον ελάχιστες ώρες, δεν έχουν ρεύμα, δεν έχουν επαρκή τρόφιμα ή φάρμακα, ενώ τα νοσοκομεία υπολειτουργούν. Αυτό δεν είναι, απλώς, συλλογική τιμωρία. Είναι καθολική καταδίκη σε θάνατο. Ανάλογες συνθήκες διαβίωσης μεθοδεύονται καθημερινά και για τους κατοίκους της Δυτικής Οχθης. Διαχωριστικό τείχος, κατασχέσεις γης, κατεδαφίσεις σπιτιών, καταστροφές καλλιεργειών, αποκλεισμοί πόλεων...

Ο παλαιστινιακός λαός ωθείται, με τη συνενοχή όλων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, που είναι λαλίστατοι περί «ανθρωπίνων» δικαιωμάτων, στον αφανισμό. Σπρώχνεται, με επιστημονική μεθοδικότητα, στην αγκάλη της απελπισίας, άρα είναι πιο ευάλωτος και στις ακραίες φωνές. Οι πολιτικές του επιλογές ποδοπατούνται. Ο εκβιασμός είναι δεδομένος: `Η θα δεχτεί το ιμπεριαλιστικό σχέδιο «για την Ευρεία Μέση Ανατολή» ή θα λιμοκτονήσει.

Είναι χρόνια αυτή η επεξεργασμένη τακτική των ισραηλινών ηγεσιών να μπορούν μεθοδικά και με όλα τα μέσα να στραγγαλίζουν και να δολοφονούν τον παλαιστινιακό λαό. Την ίδια ώρα, αυτή η διαρκής σφαγή του παλαιστινικού λαού επιχειρείται να «θαφτεί» από τα μεγάλα ΜΜΕ. Ο πόνος, ο θρήνος, ο θάνατος και ο αγώνας επιβίωσης ενός ολόκληρου λαού επιδιώκεται να μην αποτελεί είδηση. Γιατί ένας τέτοιος αγώνας είναι επικίνδυνο παράδειγμα προς μίμηση. Γι' αυτό ο ηρωικός αγώνας του παλαιστινικού λαού, το αναφαίρετο δικαίωμά του να έχει το δικό του ανεξάρτητο κράτος με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ είναι και πρέπει να γίνει και υπόθεση δική μας.

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

Συμμαχία κυβέρνησης - καναλιών

Γρηγοριάδης Κώστας

Αρνήθηκε πεισματικά ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος να αποδοκιμάσει έστω τον πόλεμο λάσπης και εξαχρείωσης των καναλιών σε βάρος των μαθητικών κινητοποιήσεων, με αφορμή και το περιστατικό στην Αμάρυνθο. Ο Ε. Αντώναρος, κληθείς από το «Ρ» να εκφράσει την πολιτική θέση της κυβέρνησης για τον τηλεκανιβαλισμό των τελευταίων ημερών, προτίμησε «να κλείσει πονηρά το μάτι» στα ιδιωτικά κανάλια, επιβεβαιώνοντας την άτυπη συμμαχία που έχει συναφθεί με στόχο να «πνίξουν» τους αγώνες και τις αγωνίες των μαθητών και να ανοίξει ο δρόμος για την επιβολή των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Κανένα πρόβλημα δεν είδε ο εκπρόσωπος στα πορνοβίντεο, στους χαρακτηρισμούς των σχολείων ως «φροντιστηρίων του εγκλήματος», στις τηλεδίκες με έτοιμη, από τα πριν, την ετυμηγορία, στην ταύτιση των σχολείων με «άντρα ακολασίας» και «αλητείας»... Κι όμως, αξίζει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν είχε καταδικάσει τις τηλεδίκες, αλλά τότε αυτές είχαν βάλει στο στόχαστρο κάποια στελέχη της. Τώρα η κυβέρνηση αφήνει, αν μη τι άλλο, τα κανάλια να κάνουν τη βρώμικη δουλιά, συκοφαντώντας τις μαθητικές κινητοποιήσεις, ώστε να ακολουθήσει ο οδοστρωτήρας των αντιδραστικών αλλαγών στην Παιδεία. Ας είναι σίγουροι ότι δε θα τους περάσει. Εκτός των άλλων, γιατί τα κανάλια έχουν προ πολλού περιπέσει σε πλήρη ανυποληψία στη συνείδηση του κόσμου...

Τα ενδοϊμπεριαλιστικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΣ ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΠΟΛΥ ο Γιασάρ Μπουγκούκανιτ, επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου της Τουρκίας, ο οποίος ζήτησε από την ΕΕ «να αποδεχτεί τον ειδικό ρόλο του στρατού, δεδομένης της δύσκολης γεωγραφικής θέσης της Τουρκίας». Οι - υποτιθέμενοι - εταίροι μας στις Βρυξέλλες ...«το 'πιασαν το υπονοούμενο».

Αλλωστε, δεν απέχουν και πολύ οι επιδιώξεις τους στον ευρύτερο χώρο της Μέσης Ανατολής, κι ας βγαίνει προς τα έξω το ότι υπάρχει «κρίση» στις σχέσεις Τουρκίας και Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η ΕΕ ιμπεριαλιστικό έλεγχο της περιοχής αναζητά, και, μάλιστα, με τις καλύτερες δυνατές ισορροπίες σε σχέση με τις ΗΠΑ. Ο,τι, δηλαδή, ακριβώς και η Τουρκία, με τη δεύτερη απλά να προτάσσει τις δικές της μικρο-επιδιώξεις.

Οπως, λοιπόν, μας έχει δείξει η εμπειρία των τελευταίων χρόνων με τους ανταγωνισμούς ΕΕ και ΗΠΑ για το Ιράκ, οι οποίοι έχουν τους ίδιους στόχους, μπορεί να τσακώνονται «σήμερα», αλλά ...τα βρίσκουν «αύριο».

ΣΧΕΔΟΝ ...ΑΔΙΚΗΜΕΝΕΣ, στο μεταξύ, δηλώνουν οι ΗΠΑ, υποστηρίζοντας ότι η Β. Κορέα και το Ιράκ κάνουν δοκιμές πυρηνικών όπλων, ενώ οι ίδιες δεν κάνουν τίποτε. Προφανώς, ξεχνάνε ότι αυτοί δοκιμάζουν τα όπλα τους σε ...πραγματικές συνθήκες. Συγκεκριμένα, στους πολέμους που έχουν ανοίξει.

ΕΥΓΕΝΙΚΗ προσφορά του υπουργείου Εσωτερικών και του Προκόπη Παυλόπουλου προσωπικά η έκδοση ...λεξικού για τις συντομογραφίες του Δημοσίου Τομέα. Να ξέρει, βρε παιδί μου, ο καθένας τι σημαίνουν τα αρχικά κάθε υπηρεσίας.

Τώρα, λοιπόν, κάθε μικρομεσαίος θα γνωρίζει ποια ακριβώς υπηρεσία του υπουργείου Οικονομικών τού «βάζει το μαχαίρι στο λαιμό». Ο κάθε συμβασιούχος θα ξέρει ποια υπηρεσία τον κρατά όμηρο έως τις επόμενες εκλογές και κάθε πολίτης θα γνωρίζει ποιο τμήμα του Δημοσίου τον ταλαιπωρεί γενικότερα.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αντιθέτως, δεν παρέχεται και ιδιαίτερη υπηρεσία σε εφοπλιστές, ιδιοκτήτες ΜΜΕ, βιομηχάνους και μικρότερης εμβέλειας «τρωκτικά». Αυτοί συνήθως δεν ψάχνουν τις δημόσιες υπηρεσίες. Τους ...αναζητούν αυτές ...με άνωθεν εντολές, προκειμένου να τους διευκολύνουν σε οτιδήποτε χρειαστούν.

Εφιαλτικές «προφητείες»

Η συζήτηση γινόταν σε συνοικιακό καφενείο και αφορούσε σε όσα λέγονται και γράφονται τις τελευταίες μέρες για το μέλλον του ασφαλιστικού και των συντάξεων, την πρόταση Γ. Παπανδρέου, τις σχετικές δηλώσεις του υπουργού Εργασίας, κλπ. Και το τελικό συμπέρασμα - όπως «έκλεισε» τη συζήτηση ένας της παρέας - ήταν το εξής: Να δείτε, που θα το φέρουν από δω, θα το φέρουν από κει, στο τέλος, θα συνδυάσουν την πρόταση του Παπανδρέου, για «κατώτερη εγγυημένη σύνταξη» και την πρόταση του Αναλυτή (σ.σ. προέδρου της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, που έχει διορίσει η κυβέρνηση), για όρια ηλικίας συνταξιοδότησης που θα κινούνται από τα 60 μέχρι τα 70 χρόνια, ανάλογα με τη δήθεν ελεύθερη επιλογή του κάθε εργαζόμενου. Οταν βγαίνεις στη σύνταξη στα 60 χρόνια θα παίρνεις το επίδομα ελεημοσύνης της «κατώτερης εγγυημένης σύνταξης» του Παπανδρέου. Οσο πλησιάζεις τα 70, τόσο θα προσεγγίζεις μια σύνταξη φτώχειας, σαν τη σημερινή. Κι αν θέλεις να πάρεις μια σύνταξη, ανάλογη των αναγκών μιας στοιχειωδώς αξιοπρεπούς ζωής, τότε θα πρέπει να δουλεύεις μέχρι τα 75 ή και περισσότερο. 'Η, αλλιώς, μέχρι να πεθάνεις...

Μεταφέρουμε το προαναφερόμενο «κλείσιμο» της φιλικής συζήτησης, γιατί περιέχει - πράγματι - πολλά βάσιμα στοιχεία. Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρχει και δε δικαιολογείται, πλέον, για τα σχέδια και τις επιδιώξεις του δικομματισμού.

Γροθιά στο στομάχι

Μια χωρίς προηγούμενο επιχείρηση συκοφάντησης του αγώνα των μαθητών βρίσκεται αυτές τις μέρες σε πλήρη εξέλιξη, με βασικούς πρωταγωνιστές τα ιδιωτικά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Δρώντας μέσα σ' ένα καθεστώς απόλυτης ανοχής και νομιμοποίησης από την κυβέρνηση και τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που έχουν αντικειμενικό συμφέρον από το στιγματισμό του μαζικού μαθητικού κινήματος, ξεπερνούν κάθε όριο στην άθλια προπαγάνδα τους. Ο στόχος της επιχείρησης είναι διττός: Από τη μια να ταυτιστούν οι αγώνες με μια μειοψηφία μαθητών οι οποίοι, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, επιδεικνύουν από «ανάρμοστη» έως και «παραβατική» συμπεριφορά. Και από την άλλη, να φύγει όπως όπως η κουβέντα από το κύριο, που δεν είναι άλλο από τα δίκαια αιτήματα αυτού του αγώνα, την παρακαταθήκη που δημιουργεί, τα προβλήματα που αναδεικνύει και τα οποία ακουμπούν την ουσία της παρεχόμενης εκπαίδευσης, το περιεχόμενο και την πραγματική της στόχευση.

Η μπόχα που αναδύεται από τα κατασκευασμένα ρεπορτάζ αυτών των ημερών είναι ίδια με τη δυσωδία του συστήματος που κόβει και ράβει την εκπαίδευση στα συμφέροντα των επιχειρήσεων. Ενα σύστημα που, με την καθοριστική συμβολή και των ΜΜΕ, καλλιεργεί την αποξένωση, το ρατσισμό και τον ατομισμό, θεοποιεί το κέρδος, ευτελίζει τις πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις, συκοφαντεί έννοιες όπως η δημιουργικότητα, ο αγώνας, η αλληλεγγύη. Το σύστημά τους είναι υπεύθυνο ακόμα και για τα μεμονωμένα νοσηρά κρούσματα που εμφανίζονται στους κόλπους της νεολαίας, για την αντιμετώπιση των οποίων μάλιστα το υπουργείο καταφεύγει σε κατασταλτικού τύπου «λύσεις», ηθικολογώντας ξεδιάντροπα για να κρύψει τις ευθύνες του.

Τα ίδια τα ΜΜΕ που νομιμοποίησαν τη λογική της κλειδαρότρυπας, που προσφέρουν ανεμπόδιστα, κάθε ώρα και με κάθε ευκαιρία την άθλια εκδοχή της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, έρχονται τώρα να δηλώσουν τη δήθεν έκπληξή τους για τα μεμονωμένα περιστατικά που ανακάλυψαν «ξαφνικά», εν μέσω μαθητικών αγώνων. Κι αυτό όταν δεν τους βγήκε το σκηνικό που πήγαν να στήσουν, παρουσιάζοντας προβοκατόρικα δήθεν γενικευμένους «βανδαλισμούς» στα σχολεία, «διαπληκτισμούς ανάμεσα σε ομάδες» και «αγανάκτηση» από την πλευρά των γονέων. Η τακτική τους είναι γνωστή, κάθε φορά που το κίνημα σηκώνει κεφάλι και με τη δυναμική του φέρνει τη συζήτηση στο κύριο: στα πολιτικά αίτια που πυροδοτούν τις αγωνιστικές αντιδράσεις. Τηρουμένων των αναλογιών, τα ίδια έκαναν με τον μεγαλειώδη αγώνα των ναυτεργατών το Φλεβάρη, αλλά και με κάθε αγώνα που μπορεί να προκαλέσει έστω και μικρά ρήγματα στην αντιλαϊκή πολιτική που υπερασπίζονται.

Η απάντηση των μαθητών βουλώνει στόματα. Τα σταράτα λόγια στις προκηρύξεις τους, στις γενικές συνελεύσεις των σχολείων τους, στις συνεδριάσεις των συντονιστικών τους οργάνων, στις μαζικές πορείες τους, κάνουν θρύψαλα κάθε αθλιότητα των καναλαρχών και των υφισταμένων τους, που σιγοντάρουν την κυβερνητική προσπάθεια να τσακιστεί το κίνημα. Η μαχητικότητα και η αποφασιστικότητά τους, η πείρα που συσσωρεύουν από τον εξελισσόμενο αγώνα τους, αποτελεί γροθιά στο στομάχι όσων τους συκοφαντούν. Οι σημερινοί μαθητές γράφουν τη δική τους ιστορία. Κι αυτό είναι που φοβίζει περισσότερο τα κόμματα του κεφαλαίου και τα τηλεοπτικά τους τσιράκια.

Το ίδιο τροπάρι

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ούτε η «Αυγή», ούτε η «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» δείχνουν να έχουν διάθεση να ζητήσουν από τους αναγνώστες τους συγνώμη για τα όσα επί μήνες ισχυρίζονταν, μαζί με πολλούς άλλους, περί «μυστικής συνεργασίας ΚΚΕ και ΝΔ στις τοπικές εκλογές». Αντίθετα, δείχνουν πως έχουν μεγάλη ανάγκη να συνεχίσουν το ίδιο τροπάρι. Αυτό μαρτυρούν τα σχόλιά τους, όπου επιχειρούν να δημιουργήσουν την εντύπωση πως στην (προχτεσινή) συζήτηση στη Βουλή που έγινε σε επίπεδο αρχηγών για την εξωτερική πολιτική υπήρξε κάποιου είδους συνεννόηση και συμφωνία μεταξύ του πρωθυπουργού και του ΚΚΕ!

Επιχειρούν να το στηρίξουν στην απάντηση που έδωσε ο πρωθυπουργός στην καταγγελία της Αλέκας Παπαρήγα για την επικίνδυνη τακτική μέσω ψηφισμάτων για διάφορα ιστορικά γεγονότα στο Ευρωκοινοβούλιο, στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση κ.ά., να προωθούνται αντικομμουνιστικές επιδιώξεις, να δικαιολογούνται σημερινές πολιτικές πρακτικές, να ποινικοποιούνται απόψεις κλπ., ο οποίος είπε: «Η επιλεκτική, η αποσπασματική αξιοποίηση ιστορικών γεγονότων είναι έδαφος ιδιαίτερα ολισθηρό...». Για να καταλήξει πως «σήμερα αξιώνουν και τελικά επιβάλλουν μετριοπάθεια, ανεκτικότητα και συνεννόηση»!

Ομως, την απάντηση που έδωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στον πρωθυπουργό οι σχολιογράφοι των παραπάνω εφημερίδων προσποιούνται πως δεν την άκουσαν! Ανάμεσα σε άλλα, είπε η Αλέκα Παπαρήγα: «Δεν είμαστε υπέρ του να σβήσει η ιστορική μνήμη, και να μην υπάρχει σύγχρονη διαπάλη για ιστορικά γεγονότα. Οχι όμως με πολιτικές αποφάσεις». Για να τονίσει με έμφαση: «Για την εθνική στρατηγική να το ξεκαθαρίσουμε, ευχή θα ήταν όλα τα κόμματα να είχαμε κοινή θέση για την εξωτερική πολιτική, αλλά δε γίνεται και αυτό είναι αντικειμενικό».

Αυτά η «Αυγή» και η «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» έκαναν ότι δεν τα κατάλαβαν...

Να τι τους «υποκινεί»!

Πέρασαν κοντά δυο μήνες από την έναρξη της σχολικής χρονιάς και σε πολλά μουσικά σχολεία της Θεσσαλίας ακόμα δεν έχουν πάει καθηγητές μουσικών μαθημάτων, με αποτέλεσμα να μη γίνονται τα σχετικά μαθήματα. Αλλά δεν είναι μόνο οι ελλείψεις καθηγητών που δημιουργούν σοβαρό πρόβλημα λειτουργίας στα μουσικά σχολεία. Δεν έχουν καταρτιστεί αναλυτικά προγράμματα για όλα τα μουσικά όργανα, δεν έχουν συγγραφεί και διανεμηθεί βιβλία μουσικής, δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές. Ολα αυτά και πολλά άλλα έχουν ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση των δημόσιων μουσικών σχολείων, τη δραματική μείωση του αριθμού των μαθητών τους και, βεβαίως, τη γιγάντωση των ιδιωτικών ωδείων.

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι η πολιτική της κυβέρνησης οδηγεί στην υποβάθμιση της δημόσιας μουσικής εκπαίδευσης, όπως, γενικότερα, της δημόσιας Παιδείας. Κατά τα άλλα, το υπουργείο Παιδείας «παραξενεύεται» για τη «μαθητική αναταραχή» και «ψάχνει να βρει» ποιος... υποκινεί τις μαθητικές κινητοποιήσεις.

Βεβαίως, η μαθητιώσα νεολαία έχει αντιληφθεί ποιος φταίει και ξέρει πώς πρέπει να αντιδράσει. Η κινητοποίηση που έκαναν οι μαθητές μουσικών σχολείων πριν λίγες μέρες, μαζί με τους καθηγητές και τους γονείς τους - αποχή από τα μαθήματα και μαζικές και δυναμικές διαδηλώσεις έγιναν στη Λάρισα και στα Τρίκαλα - δείχνει ότι το μαθητικό κίνημα συνεχίζει στον αγωνιστικό δρόμο και δεν πρόκειται να παρεκκλίνει...