ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Προεκλογική νομαρχιακή «φιλανθρωπία»

Γρηγοριάδης Κώστας

«Θα σκεφτόσασταν ποτέ ότι το πλύσιμο του αυτοκινήτου σας μπορεί να προσφέρει το χαμόγελο σε ένα παιδί;» Αυτό το ερώτημα θέτει σε σχετική ανακοίνωση και καλεί τον κόσμο να πάει για πλύσιμο το αυτοκίνητό του σήμερα σε συγκεκριμένο σημείο στη Δραπετσώνα, όπου εκεί, με αντίτιμο τρία ευρώ, θα του το πλύνουν τα μέλη του 1ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Δραπετσώνας και τα χρήματα θα τα προσφέρουν στο «Χαμόγελο του Παιδιού»!

Αυτό προτείνει ο νομάρχης Πειραιά Γιάννης Μίχας, βάζοντας ακόμα και την ευαισθησία κάθε ανθρώπου για τα παιδιά στην υπηρεσία των προεκλογικών του σκοπιμοτήτων. Κι αυτό, μάλιστα, την ίδια στιγμή με την πολιτική που καθημερινά υπερασπίζεται και υλοποιεί ως νομάρχης του ΠΑΣΟΚ, βάζει πλάτη στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Την πολιτική που, τελικά, όχι μόνον αφήνει ανυπεράσπιστα τα παιδιά, αλλά οδηγεί στην εξαθλίωση των εργαζομένων και των οικογενειών των παιδιών.

Και, βέβαια, δε λέει κουβέντα για τις τεράστιες ευθύνες και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για τη μη ύπαρξη δημόσιου δικτύου φροντίδας των παιδιών που αντιμετωπίζουν κάθε είδους πρόβλημα. Και, το χειρότερο, με τον τρόπο του προβάλλει τους λογής «φιλάνθρωπους» σε ρόλους που την αποκλειστική ευθύνη οφείλει να έχει το επίσημο κράτος.

«Δάσκαλος» της... Ιεράς Εξετάσεως!

Είναι γνωστό ότι η θρησκοληψία δεν έχει όρια, όπως, άλλωστε, και η βλακεία. Αλλά, μπορεί, μεν, ο θρησκευόμενος να θέτει στον εαυτό του κάθε είδους εξομολογητικά ερωτήματα, πλην όμως δεν έχει το δικαίωμα να τα απευθύνει, υπό τύπον Ιεράς Εξετάσεως, σε μικρά παιδιά. Αυτό έκανε ένας δάσκαλος Δημοτικού στη Λάρισα, διανέμοντας στους μαθητές του σχολείου του, εξομολογητικό ερωτηματολόγιο και ζητώντας ν' απαντήσουν σε ερωτήματα του τύπου:

Μήπως τραγουδάς αισχρά τραγούδια που ακούς στο ραδιόφωνο;
Μήπως λες ψέματα έστω και γι' αστείο;
Μήπως δε διαβάζεις την Αγία Γραφή;
Μήπως δεν κάνεις τον σταυρό σου καλά και ευλαβικά;
Μήπως δεν πηγαίνεις κάθε Κυριακή στην εκκλησία και στο κατηχητικό;
Μήπως δε νηστεύεις στις νηστείες που ορίζει η Εκκλησία μας;

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι, μάλλον, πρόκειται για δάσκαλο που δεν αντιλαμβάνεται πως είναι «αμαρτία» να εκβιάζεις τις ψυχές μικρών παιδιών κι ελπίζουμε ότι δε θα βρει μιμητές στην εκπαίδευση. Βεβαίως, ο ίδιος υποστηρίζει ότι δεν ήταν δική του πρωτοβουλία η «εξομολόγηση» των μαθητών - μια μαθήτρια έφερε το ερωτηματολόγιο στο σχολείο - αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία. Θα πρέπει, δε, να επισημάνουμε ότι «οι καιροί είναι πονηροί» - στην Ελλάδα ενισχύεται η θρησκοληψία, ενώ στην Αμερική του Μπους εξοβελίζουν, διά νόμου, από την εκπαίδευση την επιστημονική αντίληψη για την εξελικτική πορεία του ανθρώπου κι επιβάλλουν τη θεοκρατική - και χρειάζεται να επαγρυπνούμε....

Η καπιταλιστική Ρωσία

Μια και πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν τον τελευταίο καιρό για το ρωσικό όμιλο φυσικού αερίου ΓΚΑΖΠΡΟΜ (4η μεγαλύτερη επιχείρηση στον κόσμο με κεφάλαια 260 δισ. δολαρίων), να σας δώσουμε ορισμένα στοιχεία της ακόμη, που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας στη Ρωσία.

Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, το σύνολο των ετήσιων μισθών των 76 μάνατζερ της ΓΚΑΖΠΡΟΜ φτάνουν τα 36,9 εκατομμύρια δολάρια, ενώ ο βασικός ετήσιος μισθός του προέδρου της διοίκησής της, Αλεξέι Μίλερ, είναι 1,4 εκατομμύρια δολάρια. Από 700 χιλιάδες δολάρια το χρόνο παίρνουν οι 6 αντιπρόεδροι, ο υπεύθυνος του μηχανισμού διοίκησης και ο κύριος ταμίας. Στις 500 χιλιάδες δολάρια ανέρχεται ο βασικός ετήσιος μισθός των γενικών διευθυντών των 20 μεγαλύτερων θυγατρικών εταιριών, ενώ οι γενικοί διευθυντές των 20 επόμενων, πιο μικρών θυγατρικών εταιριών, ξεκινά από 400 χιλιάδες δολάρια ετησίως. Και μιλάμε μόνο για τους βασικούς μισθούς, χωρίς τα διάφορα πριμ, προνόμια, κέρδη από μετοχές, κλπ.

Την ίδια ώρα, ο μέσος μισθός των εργαζομένων στη Ρωσία είναι περίπου 300 δολάρια (στη Μόσχα 600), δηλαδή ο ετήσιος μέσος μισθός δεν ξεπερνά τα 4 (και τα 8 στη Μόσχα) χιλιάδες δολάρια. Με βάση τις κοινωνιολογικές έρευνες, το 40% ζει στα όρια της φτώχειας, ενώ άλλο τόσο, λίγο πάνω από αυτήν.

Ι.Π.

Φόρουμ ενσωμάτωσης...

Η μία μετά την άλλη, οι εξελίξεις παγκόσμια μαρτυρούν από τη μια γιγάντωση του μονοπωλιακού κεφαλαίου κι από την άλλη όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Η επιδίωξη της «ανταγωνιστικότητας» καταλήγει τελικά σε πραγματικό πόλεμο! Η όλη εξέλιξη έχει ένα πολύ σκληρό «διά ταύτα» στη ζωή της εργατικής τάξης όπου Γης: Προϋποθέτει και στη συνέχεια εδραιώνει ως αποτέλεσμα την όλο και μεγαλύτερη μείωση της τιμής πώλησης του εμπορεύματος «εργατική δύναμη», τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, με τις γνωστές δραματικές επιπτώσεις για τους εργαζόμενους.

Οι κομμουνιστές - από την ίδια την επιστημονική ανάλυση της πραγματικότητας - έχουν επαναβεβαιώσει - καταλήξει στη θέση ότι αυτό το σύστημα δε γιατρεύεται, μόνο ανατρέπεται. Κατά συνέπεια, έχουν πετάξει στο καλάθι των αχρήστων και κάθε θεωρία που δίνει παράταση, χρόνο ζωής σ' αυτό το σύστημα. Τέτοιες θεωρίες είναι και αυτές που μιλούν για «καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο» κι αυτές που βλέπουν την αναγκαία αλλαγή να έρχεται μέσα από διάφορα στάδια μεταρρυθμίσεων. Οι κομμουνιστές λένε ανοιχτά στην εργατική τάξη: Καμιά ανοχή στον ιμπεριαλισμό, καμιά συνενοχή με όσους επιδιώκουν να καναλιζάρουν τη ριζοσπαστικοποίηση πλατιών λαϊκών μαζών σε ένα ανώδυνο ρεύμα διαμαρτυρίας που δε θα ξεφεύγει από μία εντός των τειχών προτασιολογία.

Συνένοχοι της παράτασης ζωής στον καπιταλισμό, είναι οι δυνάμεις που ελέγχουν - ηγούνται στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ. Στη διοργάνωση της Αθήνας, τα πράγματα ειπώθηκαν με το όνομά τους: Η ανοιχτή υποστήριξη του Φόρουμ από το ΠΑΣΟΚ - που ευθύνεται για τα 77 λεπτά αύξησης στα μεροκάματα της πείνας, του ΠΑΣΟΚ που ευθύνεται για τις 3.000 απογειώσεις αεροσκαφών από τη Σούδα για το βομβαρδισμό του Ιράκ, του ΠΑΣΟΚ που με το νόμο Ρέππα πήγε τη σύνταξη στα 67 χρόνια - αφαίρεσε από το Φόρουμ κάθε φερετζέ.

Ακόμα χειρότερα αναδεικνύονται τα πράγματα από το ίδιο το φινάλε αυτής της διοργάνωσης: Ανεξάρτητα από τις διαθέσεις διαφόρων ομάδων που μετέχουν στο Φόρουμ, η «Διακήρυξη της Συνέλευσης των Κινημάτων του Φόρουμ», όπως αυτή διατυπώνεται στο σχετικό δελτίο Τύπου, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας: Η ΕΕ ως καπιταλιστική ενοποίηση δεν υπάρχει πουθενά στο κείμενο. Διαπιστώνεται μόνο πως όσα συμβαίνουν δεν είναι άλλο παρά το περιεχόμενο μιας «νεοφιλελεύθερης» πολιτικής, διαπίστωση που αφήνει διάπλατα ανοιχτή την πόρτα ότι μια σοσιαλδημοκρατική πολιτική, με δεδομένη πάντα αυτήν την ΕΕ της Συνθήκης του Μάαστριχτ, μπορεί να είναι η εναλλακτική λύση. Η «άλλη Ευρώπη» περιγράφεται ως: «φεμινιστική, οικολογική, μια Ευρώπη ανοιχτή, της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της βιώσιμης ανάπτυξης, της επάρκειας σε τρόφιμα, της αλληλεγγύης, με σεβασμό στα δικαιώματα των μειονοτήτων και της αυτοδιάθεσης των λαών». Αυτό είναι όλο κι όλο το όραμα - πρόταγμα για το οποίο καλούνται να παλέψουν τα κινήματα. Υπάρχει έστω και ένα κείμενο του ...Βατικανού που να μην περιέχει ακριβώς αυτό το πλαίσιο; Κανένα!

Το Φόρουμ, που δεν κρύβει πως φιλοδοξεί να είναι μια νέα διευρυμένη σοσιαλδημοκρατικής ομπρέλας «Διεθνής», το Φόρουμ που έχει εξαρχής απαγορεύσει σε ένοπλα επαναστατικά κινήματα να συμμετέχουν, αυτό το Φόρουμ μέσα και από το πολιτικό του πλαίσιο, κάνει καθαρό ότι έχει στόχο να παροπλίσει όσα από τα αγωνιζόμενα τμήματα της εργατικής τάξης, αμφισβητούν - θέλουν να ανατρέψουν τον πυρήνα μιας πολιτικής που εντέλει ασκεί δυναστεία!

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Ευρωπαϊκή κατάθλιψη...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΣΕ ΦΑΣΗ «πολιτικής δραστηριοποίησης» η ΕΕ, κατά τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζ. Μπαρόζο. Πέρασε - λέει - η Ευρωπαϊκή Ενωση μια «καταθλιπτική περίοδο», μετά τα αρνητικά δημοψηφίσματα για το «ευρωσύνταγμα» σε Γαλλία και Ολλανδία.

Αν καταλάβαμε καλά δηλαδή, οποιαδήποτε έκφραση λαών, που δεν είναι σύμφωνη με τις επιδιώξεις τους, τους προκαλεί ...κατάθλιψη και, φυσικά, κάθε άλλο παρά τους οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αυτά που προωθούν κάθε άλλο παρά προς τα συμφέροντα των λαών της Ευρώπης είναι.

Αφού είναι έτσι, τους προτιμούμε σε ...μόνιμη μελαγχολία. Γιατί όταν αυτοί χαμογελούν και χαίρονται, τότε τα δικά μας προβλήματα πολλαπλασιάζονται και η ζωή μας χειροτερεύει.

ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΗ ...αντιπολίτευση από το ΠΑΣΟΚ! Διάλεξαν να εκδώσουν ανακοίνωση για ένα θέμα, που δε θα 'πρεπε καν να μιλάνε, την ...απελευθέρωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, που φυσικά επιβαρύνει και φέτος τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια...

Τι λένε; Ούτε κι αυτοί δεν ξέρουν. Ζητάνε από το υπουργείο Ναυτιλίας να προχωρήσει σαφώς στην απελευθέρωση και να μην κάνει «άνευ όρων υποχωρήσεις» σε όσα ζητάνε οι εφοπλιστές.

Εν ολίγοις, να απελευθερωθεί η αγορά, να γίνουν σαφώς οι υποχωρήσεις στις απαιτήσεις των εφοπλιστών, αλλά προφανώς ...με άλλο στιλ!

Οχι πως είδαμε κάτι διαφορετικό (έστω και στο στιλ) τότε που ήταν το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, αλλά, τέλος πάντων, μπορούν να εξηγήσουν στους εργαζόμενους, που θα πληρώσουν χρυσάφι και τις φετινές τους θερινές διακοπές, τι εννοούν;

Από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ναυτιλίας δεν περιμένουμε, φυσικά, τίποτε θετικό. Εδειξε ξεκάθαρα τις πρακτικές του με την επιστράτευση των ναυτεργατών και οι δηλώσεις περί «καραγκιόζηδων» κάθε άλλο παρά σώζουν τον Μανώλη Κεφαλογιάννη.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αντιδρά κι ο αμερικανικός λαός...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κάποιοι ισχυρίζονται, «ελαφρά τη καρδία», ότι ο αμερικανικός λαός είναι «χαζός» και «ευκολόπιστος» κι εύκολα ξεγελιέται και παρασύρεται από τους ηγέτες του, αποδεχόμενος τα ιμπεριαλιστικά τους εγκλήματα. Εν μέρει φυσικά ισχύει, αν δούμε τα αποτελέσματα των εκλογών, παραδείγματος χάριν, που έστειλαν τον Μπους στην προεδρία. Ομως, δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια αυτή. Παρά το γεγονός ότι στις ΗΠΑ η «πληροφόρηση» ελέγχεται ασφυκτικά από τους μηχανισμούς των «κρατούντων», που επιχειρούν την πλήρη ποδηγέτηση και χειραγώγηση της «κοινής γνώμης» στο «άρμα» της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας, η πλειοψηφία του αμερικανικού λαού καταλαβαίνει πολλά. Και υπάρχουν πάρα πολλοί Αμερικανοί, οι οποίοι όχι μόνο διαφωνούν με την ιμπεριαλιστική πολιτική της χώρας τους, αλλά αντιδρούν σ' αυτήν, όπου κι όπως μπορούν. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πώς αντέδρασε ο αμερικανικός λαός στον πόλεμο του Βιετνάμ και τι ρόλο έπαιξε αυτή η αντίδραση στην έκβασή του...

... αλλά αυτό δε φτάνει

Και σήμερα η πλειοψηφία του αμερικανικού λαού τάσσεται κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων, που εξαπολύει η ηγεσία των ΗΠΑ. Ζητάει να σταματήσει η κατοχή του Ιράκ και του Αφγανιστάν και απαιτεί να μην ξεκινήσει ένας νέος πόλεμος κατά του Ιράν. Κι όπου βρίσκει την ευκαιρία εκδηλώνει τα αντιπολεμικά και αντιιμπεριαλιστικά αισθήματά του. Αυτό δείχνουν οι αντιπολεμικές - αντιιμπεριαλιστικές πορείες που γίνονται σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ, οι εκδηλώσεις σε πανεπιστήμια κ.α. Αυτό διαπίστωσε και ο υπουργός Αμυνας, Ντ. Ράμσφελντ, όταν προχτές, μιλώντας σε συγκέντρωση, άκουσε «τα εξ αμάξης» από συγκεντρωμένους, οι οποίοι τον «έλουσαν» με διάφορα επίθετα και τον χαρακτήρισαν «εγκληματία πολέμου»...

Αυτό που χρειάζεται να γίνει τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε άλλες χώρες του κόσμου είναι να αντιστοιχηθεί το λαϊκό αίσθημα, η καθημερινή αγανάκτηση και δυσαρέσκεια με πολιτική απάντηση και πράξη. Στέλνοντας μια και καλή στον αγύριστο όλους αυτούς που υπηρετούν το κεφάλαιο, τις πολυεθνικές θανάτου και των πολέμων. Δηλαδή το ιμπεριαλιστικό σύστημα...

Περιμένοντας την Κριστιάν...

Ναι, συμφωνούμε με όσους λένε ότι ο πόλεμος εναντίον του Ιράν αργεί ακόμη. Απ' όσα ξέρουμε, το πάντα «ενημερωμένο» σε κάτι τέτοια CNN δεν έχει στείλει ακόμα τη γνωστή «δημοσιογράφο» του Κριστιάν Αμανπούρ στην περιοχή.

Αμα τη δείτε να καταφθάνει, ετοιμαστείτε...

Ο μπερντές του «διαλόγου»

Το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι θέλουν να συγκαλύψουν τον πραγματικό χαρακτήρα και να νομιμοποιήσουν τη νέα επίθεση σε βάρος των ασφαλιστικών δικαιωμάτων εργατών και υπαλλήλων. Να ενοχοποιήσουν τους εργαζόμενους για την κατάσταση στην οποία οδήγησαν τα Ταμεία οι αντιασφαλιστικές πολιτικές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και να τους πείσουν ότι αυτοί είναι που πρέπει, για μια ακόμη φορά, να πληρώσουν για τη δήθεν «σωτηρία» της Κοινωνικής Ασφάλισης. Η κυβέρνηση της ΝΔ προετοιμάζει το νέο αντιασφαλιστικό χτύπημα με τη διαδικασία του «κοινωνικού διαλόγου». Αυτή η μορφή για το πέρασμα των αντεργατικών αλλαγών, την οποία χρησιμοποίησαν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, επιβάλλει το δρόμο ταξικής υποταγής των εργαζομένων στα συμφέροντα του κεφαλαίου και έχουν συμβάλλει σ' αυτό, τα κόμματα της πλουτοκρατίας, αλλά και ο ΣΥΝ, όπως και οι δυνάμεις τους στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, που απαρτίζουν την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και πρωτοστατούν στην υπονόμευση της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης.

Το αποτέλεσμα και αυτού του «διαλόγου» είναι προαποφασισμένο. Αρκεί να ανατρέξει κανείς στις προτάσεις της κυβέρνησης, του ΣΕΒ, του ΠΑΣΟΚ και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ για να καταλάβει ότι κοινή συνισταμένη τους είναι το βάθεμα των ανατροπών στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, στη βάση των προηγούμενων νόμων 3029/02 του ΠΑΣΟΚ, 1902/90 και 2084/92 της ΝΔ. Οποια μορφή και αν πάρει ο «διάλογος» τους, όσο κι αν διαρκέσει, το σίγουρο είναι ότι μόνοι χαμένοι θα είναι ξανά οι εργαζόμενοι. Οι κατευθύνσεις της ΕΕ, με κύριες αυτές της στρατηγικής της Λισαβόνας, την οποία συνδιαμόρφωσε στα ευρωενωσιακά όργανα τόσο το ΠΑΣΟΚ το 2000, όσο και η ΝΔ το 2005, η πείρα από τις νομοθετικές παρεμβάσεις των κυβερνήσεων του δικομματισμού, η τακτική της συναίνεσης από τη συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για αυταπάτες.

Ξεκινώντας από το πετσόκομμα των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, το χτύπημα λεγόμενων πρόωρων συντάξεων, την αξιοποίηση της περιουσίας των Ταμείων προς όφελος του κεφαλαίου και την ταχύτερη εφαρμογή όσων προβλέπονταν στον προηγούμενο νόμο του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση στοχεύει στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, στη μείωση των συντάξεων, στην παράταση του εργάσιμου βίου, στην ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης. Η κινδυνολογία της κυβέρνησης για τη «βιωσιμότητα» των ταμείων, την αναγκαιότητα του «διαλόγου» και των «αναλογιστικών μελετών», η πρεμούρα του ΠΑΣΟΚ να συμβάλει στο «διάλογο» με προτάσεις πανομοιότυπες εκείνων της ΝΔ και η σπουδή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ να καπαρώσει τη θέση της στο τραπέζι των «κοινωνικών εταίρων», στόχο έχουν να εμποδίσουν την ανάπτυξη της πάλης των εργαζόμενων, να αποπροσανατολίσουν, δημιουργώντας το κατάλληλο κλίμα για την εκδήλωση της νέας επίθεσης.

Οι θέσεις όλων είναι γνωστές και δημόσια κατατεθειμένες, είτε μέσα στη Βουλή, όσον αφορά στα κόμματα, είτε στα συνδικαλιστικά όργανα, όσον αφορά στις παρατάξεις τους. Το «διάλογο» οι εργαζόμενοι πρέπει να τον καταδικάσουν. Με αδιαπραγμάτευτη τη θέση ότι «δε χρωστάνε σε κανένα, τους χρωστούν», το πραγματικό συμφέρον κάθε εργάτη και υπάλληλου είναι στην πάλη με το ΠΑΜΕ, στον αγώνα για την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων, τη διεύρυνση των δικαιωμάτων στη βάση των σύγχρονων και πραγματικών αναγκών των ανθρώπων του μόχθου.

Οι λαοί δεν ξεχνούν!

Ο πρωθυπουργός κ. Καραμανλής ένιωσε, χτες, την ανάγκη να στείλει μήνυμα την 9η Μάη για τη μέρα της Ευρώπης και να αναφέρει τις επιθυμίες και εκτιμήσεις του για την Ευρωπαϊκή Ενωση (δε θ' ασχοληθούμε εδώ για ποια Ευρώπη και Ευρωπαϊκή Ενωση μιλούν, υπηρετούν και υποστηρίζουν). Ομως, αν και δηλώνει ότι σέβεται τους αγώνες των λαών - και μάλιστα και των κομμουνιστών - δε βρήκε κουβέντα να πει για την 9η Μάη, Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των λαών, που κατακτήθηκε με ποτάμια αίμα, πρώτα απ' όλους της ΕΣΣΔ, αλλά και του ελληνικού λαού. Την επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης στις 9 Μάη, οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ προσπαθούν να ξεχάσουν - και μαζί τους, φαίνεται, και οι ηγεσίες του δικομματισμού στη χώρα μας - και το χειρότερο επιχειρούν να διαστρεβλώσουν το νόημα του τιτάνιου αυτού αγώνα, που έρχεται σε αντίθεση με τη «νέα τάξη» που σήμερα υπηρετούν, και υπενθυμίζει ιστορικά διδάγματα ενάντια στις ιμπεριαλιστικές πολιτικές. Γι' αυτό και προσπαθούν να περάσουν τη λησμονιά στους λαούς, ορίζοντας τη μέρα αυτή ως «ημέρα της Ευρώπης». Μάταιος κόπος, όμως, γιατί οι λαοί δεν ξεχνούν και η επιχείρηση της λήθης και της διαστρέβλωσης της Ιστορίας δε θα περάσει!