ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι τράπεζες αρνούνται την υπογραφή συλλογικής κλαδικής σύμβασης. Την ίδια στιγμή, μοιράζουν ένα ελάχιστο μέρος των τεράστιων κερδών τους, σαν «μπόνους» στους τραπεζοϋπαλλήλους, ανάλογα με την «παραγωγικότητα» του καθένα και προσλαμβάνουν νέους με απαράδεκτους όρους (εξευτελιστικό μισθό 500 ευρώ και ποσοστό επί των συμβολαίων που θα κλείσουν, ασύδοτα ωράρια, κλπ.). Ο ΟΤΕ, αφού προχώρησε στην «εθελούσια έξοδο» των 5.500 εργαζομένων, δίνει σε περισσότερα από 1.000 στελέχη της επιχείρησης αυξήσεις στα επιδόματα θέσης έως και 35% και ετοιμάζεται να προσλάβει νέους, με όρους σαν αυτούς των τραπεζών, ενώ, στις διάφορες θυγατρικές του οι αντιδραστικές εργασιακές σχέσεις (μερική απασχόληση, κλπ.) αποτελούν ήδη καθεστώς, εδώ και χρόνια.

Τα παραπάνω είναι ορισμένα μόνον παραδείγματα απ' όλα όσα συμβαίνουν στις τράπεζες και τις λεγόμενες ΔΕΚΟ και δεν έχουν ως μόνο στόχο την ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των επιχειρηματικών κερδών, αφού φτηναίνει η εργατική δύναμη και αυξάνεται η εκμετάλλευση. Στοχεύουν, επίσης, στην πολυδιάσπαση των εργαζομένων, στη δημιουργία νέας εργατικής αριστοκρατίας - στηρίγματος της εργοδοσίας, στην παραπέρα αποδυνάμωση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, την παραπέρα υπονόμευση και χτύπημα του ταξικού προσανατολισμού και της ενότητάς του. Αλλωστε, οι εργαζόμενοι στους χώρους αυτούς έχουν μπόλικη πείρα από τις ανάλογες τακτικές, επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, όπως και τις «πλάτες» που έβαλαν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Ας βγάλουν, επομένως, τα συμπεράσματά τους.

Ντε Βιλπέν, όπως ... Γ. Παπανδρέου

Γρηγοριάδης Κώστας

Ας θυμίσουμε, λοιπόν, ποια ήταν και τι σημαίνει η διαβόητη πρόταση του Γ. Παπανδρέου, για την ανεργία των νέων, μια και συνεχίζεται η σχετική συζήτηση. Σύμφωνα με αυτήν, οι εργοδότες θα έχουν δικαίωμα να προσλαμβάνουν νέους -απόφοιτους δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έως 24 χρονών και τριτοβάθμιας έως 29 χρονών - για τέσσερα χρόνια, χωρίς να πληρώνονται εργοδοτικές και εργατικές εισφορές στα Ταμεία. Στο διάστημα των τεσσάρων αυτών χρόνων, οι εργαζόμενοι νέοι θα έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μόνον - μάλιστα κι αυτή από τον ασφαλιστικό φορέα των γονιών τους. Οι εργοδότες, μετά την παρέλευση της τετραετίας, θα υποχρεούνται να επαναπροσλάβουν το 50% του συγκεκριμένου προσωπικού. Εάν οι νέοι θελήσουν να συνυπολογιστούν ως συντάξιμα τα χρόνια αυτά, θα πρέπει να πληρώσουν τις ανάλογες εισφορές (το τελευταίο συμπληρώθηκε εσχάτως...).

Ουσιαστικά, η πρόταση αυτή λέει τα εξής: Απαλλάσσει τους εργοδότες από τις ασφαλιστικές εισφορές, όσο απασχολούν άνεργους νέους. Φορτώνει στα ασφαλιστικά Ταμεία και επομένως στους εργαζόμενους το κόστος της ιατροφαρμακευτικής κάλυψης των ανασφάλιστων νέων - παρότι όλοι, μαζί τους και το ΠΑΣΟΚ, κλαίγονται για τα ελλείμματα. Επίσης, δίνει το δικαίωμα στους εργοδότες να απολύουν το 50% όσων νέων έχουν προσληφθεί, μετά την παρέλευση της τετραετίας.

Πράγματι, η πρόταση έχει κάποιες, μικρές διαφορές από το νόμο του Ντε Βιλπέν. Είναι ολοφάνερο, όμως, ότι και οι δυο εξυπηρετούν τους εργοδότες και την αύξηση των κερδών τους, με πρόσχημα τη μεγάλη ανεργία των νέων.

Ρητορική ερώτηση

Με κοινή τους Ερώτηση προς το Συμβούλιο Υπουργών Απασχόλησης της ΕΕ, η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μαίρη Ματσούκα και η συνάδελφός της από τη Γαλλία Μαρί - Νοέλ Λίνεμαν (Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα) εκφράζουν την ...ανησυχία τους, για το εάν «το προτεινόμενο από τη γαλλική κυβέρνηση Συμβόλαιο Πρώτης Απασχόλησης συνάδει με την - από τις είκοσι πέντε κυβερνήσεις της ΕΕ συμφωνημένη - Στρατηγική της Λισαβόνας και εάν οι κοινωνικές συγκρούσεις που διεξάγονται στους κόλπους της γαλλικής κοινωνίας βοηθούν μιαν επανέναρξη του δημόσιου διαλόγου σχετικά με την τόνωση της ευρωπαϊκής Συνταγματικής Διαδικασίας».

Σημειώνουμε την είδηση για τρεις λόγους: Πρώτον, επειδή ο πρόεδρος της Κομισιόν, Μ. Μπαρόζο, «πρόλαβε» το Συμβούλιο Υπουργών και ευθαρσώς δήλωσε τις προάλλες ότι ο γαλλικός νόμος όχι μόνο συνάδει με τη στρατηγική της Λισαβόνας, αλλά αποτελεί και πρότυπο για τα υπόλοιπα κράτη - μέλη, στο πλαίσιο της εφαρμογής της. Δεύτερον, επειδή σωστά οι δυο ευρωβουλευτές υπενθυμίζουν ότι ομόφωνα οι 25 κυβερνήσεις, μεταξύ αυτών και το ΠΑΣΟΚ, συμφώνησαν στη στρατηγική της Λισαβόνας και σε όσα αντεργατικά προβλέπει. Και, τρίτον, επειδή το ΠΑΣΟΚ και συνολικά η σοσιαλδημοκρατία αφήνουν να φανεί η πραγματική αγωνία τους για το λεγόμενο «ευρωσύνταγμα», που ηχηρά απέρριψαν οι Γάλλοι. Ο πραγματικός τους καημός είναι αν οι διαδηλώσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη κλείνουν την πόρτα για την επαναφορά του «ευρωσυντάγματος», το οποίο ενσωματώνει το σύνολο των αντιλαϊκών συνθηκών της ΕΕ.

Οργή στους δρόμους της Γαλλίας

Στους δρόμους βρίσκονται σχεδόν καθημερινά χιλιάδες φοιτητές, μαθητές και εργαζόμενοι στη Γαλλία, διαμαρτυρόμενοι για το νομοσχέδιο νεανικής απασχόλησης που προωθεί η κυβέρνηση ντε Βιλπέν και δίνει το δικαίωμα στους εργοδότες να απολύουν, χωρίς αιτιολογία και αποζημίωση, τους νέους κάτω των 26 χρόνων τα πρώτα δύο χρόνια της πρόσληψής τους. Το «Συμβόλαιο Πρώτης Απασχόλησης», όπως λέγεται, μοιάζει να λειτούργησε σαν σταγόνα που ξεχείλισε τη συσσωρευμένη οργή.

Οργή για σειρά πολιτικών που εφαρμόστηκαν και από τις προηγούμενες σοσιαλιστικές κυβερνήσεις και έφεραν το δείκτη ανεργίας των νέων στο 23%, ενώ διαλύουν σταδιακά το κράτος πρόνοιας και κοινωνικής ασφάλισης, αποδιοργανώνουν το εργασιακό ωράριο με τη δήθεν εφαρμογή του 35ωρου, ιδιωτικοποιούν κρατικές επιχειρήσεις, παγώνουν μισθούς. Οργή και ανησυχία που εκφράστηκε με την αρνητική ψήφο στο «ευρωσύνταγμα», που εξερράγη στα γκέτο το Νοέμβρη, που κατακλύζει τώρα τα πανεπιστήμια, τα λύκεια, τους δρόμους.

Για τους διαδηλωτές αλλά και για όλους, πλέον, είναι σαφές ότι το «Συμβόλαιο» είναι η κορυφή του παγόβουνου μιας ολόκληρης πολιτικής, που, φυσικά, δεν οφείλεται στις «προσωπικές φιλοδοξίες» του κυρίου ντε Βιλπέν, όπως υποστηρίζει το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Είναι μια πολιτική που, όπως αντέτεινε δικαίως ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών, εφαρμόζεται, ήδη, στον έναν ή στον άλλο βαθμό και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. Ισπανία, Βρετανία), ενώ άλλες τη σχεδιάζουν (κυβερνητικός συνασπισμός Γερμανίας).

Είναι μια πολιτική που, όπως είπε τόσο ο Πρόεδρος Σιράκ όσο και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο, «είναι αναπόφευκτη» προκειμένου (με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας) να επιτευχθεί ο στόχος της ανταγωνιστικότητας και να ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα. Προκειμένου, δηλαδή, να υλοποιηθούν οι κατευθύνσεις που τίθενται για την κάθε ευρωπαϊκή οικονομία από τη Στρατηγική της Λισαβόνας, κατευθύνσεις που εγκρίθηκαν από όλους όσοι, σήμερα, οψίμως, στη Γαλλία αλλά και στη χώρα μας, «συντάσσονται με την επανάσταση με αιτία» της γαλλικής νεολαίας.

Γιατί μπορεί στη Γαλλία η νεολαία να εξεγείρεται απέναντι σε ένα, ήδη, έτοιμο νομοσχέδιο, όμως, και στην Ελλάδα, όλα τα τελευταία χρόνια, με το ένα ή το άλλο πρόσχημα, έχει προωθηθεί σειρά αντιλαϊκών αντεργατικών μέτρων, τόσο από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ όσο και από της ΝΔ, που θέτουν υπό αμφισβήτηση θεμελιώδη δικαιώματα, όπως είναι η σταθερή εργασία, η ασφάλιση, το ωράριο εργασίας και η μορφή του. Ο εργασιακός μεσαίωνας που οδήγησε τους Γάλλους φοιτητές στους δρόμους, έχοντας δοκιμάσει, ήδη, και ορισμένες συνέπειές του, δε διαφέρει παρά μόνο στο ρυθμό και τις τακτικές εφαρμογής του απ' ό,τι προωθείται στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες.

Και πίσω από τα ευχολόγια ή τις μικροπολιτικού στόχου εξάρσεις αλληλεγγύης προς τους Γάλλους διαδηλωτές, ουδείς από όλους αυτούς τολμά να αρθρώσει την ουσία: την ανάγκη αντίστασης σε τέτοιου είδους προσχηματικά μέτρα που προωθούν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, Την ανάγκη ενιαίας, συντονισμένης και αποφασιστικής πάλης της νεολαίας, των εργαζομένων, με στόχο όχι μόνο την απόσυρση ή το πάγωμα τέτοιου είδους «νόμων», αλλά την ανατροπή του συστήματος που τους γεννά, χωρίς αυταπάτες περί δυνατότητας «εξανθρώπισης ή βελτίωσης» του καπιταλισμού.

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

Ολα τα ... καλά παιδιά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΛΑ παιδιά είναι στις Βρυξέλλες! Σύνοδος Κορυφής, βλέπετε, και δε λείπει κανείς. Εκεί οι πρωθυπουργοί, εκεί οι υπουργοί Οικονομίας, εκεί και οι υπουργοί Εξωτερικών. Προσθέστε και μερικούς «κοινωνικούς εταίρους», όπως τους λένε, κι ...έδεσε το πράγμα.

Και τι θα συζητήσουν τις επόμενες μέρες όλοι αυτοί; Μα, τι άλλο από το θέμα της «ανταγωνιστικότητας» στην Ευρωπαϊκή Ενωση; Τίποτε άλλο δεν τους απασχολεί εδώ και πολλά χρόνια. Κι επειδή στην «ατζέντα» υπάρχουν και θέματα που τιτλοφορούνται «απασχόληση» και «ανάπτυξη μικρομεσαίων», εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι κάτι κακό μαγειρεύεται.

Βέβαια, μάλλον κάναμε λάθος, λέγοντας ότι δε λείπει κανείς. Είναι - ως συνήθως - απούσα η γνώμη των λαών και των εργαζομένων της Ευρώπης, οι πραγματικές ανάγκες, οι αγωνίες και τα προβλήματά τους. Βλέπετε, αυτά δεν έχουν, αντικειμενικά, καμιά θέση σε μια τέτοια συζήτηση.

Ε, ΟΧΙ ΑΔΙΚΕΙ την κυβέρνηση η δήλωση του υπουργού της Μιχάλη Λιάπη, που είπε ότι «μεταρρυθμίσεις χωρίς κοινωνική συναίνεση δε γίνονται». Τόσον καιρό, δηλαδή, τι κάνει η Νέα Δημοκρατία; Γιατί δε γνωρίζουμε κανένα μέτρο της να είχε ή να έχει κοινωνική αποδοχή.

Εκτός κι αν ο όρος «κοινωνική συναίνεση» σημαίνει άλλο πράγμα. Οπως, για παράδειγμα, τα χειροκροτήματα του ΣΕΒ, των εφοπλιστών, των καναλαρχών και των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών. (Στην Ελλάδα είναι γνωστό ότι οι ιδιότητες αυτές κάλλιστα συμπίπτουν στα ίδια φυσικά πρόσωπα).

Σε αυτή την περίπτωση, ο υπουργός έχει απόλυτο δίκιο για να μην πούμε ότι αυτού του είδους η «κοινωνική συναίνεση» είναι προϋπόθεση για οποιαδήποτε κυβερνητική πρωτοβουλία.

«ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ» ΤΟ επίπεδο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, σύμφωνα με την επίσημη δήλωση εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ενόψει της συνάντησης Ράις - Μπακογιάννη. Σωστά, πιο ...εξαιρετικό δε γίνεται.

Να φανταστείτε η ελληνική κυβέρνηση ακόμη και αμερικανικό δίκτυο υποκλοπών να εντόπιζε στην Ελλάδα δε θα έλεγε κουβέντα. Φυσικά, υπερβάλλουμε ...τέτοια πράγματα δε γίνονται.

Οι «εθνικές» των ατυχημάτων...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Και με τη βούλα έχει, πλέον, τα θλιβερά πρωτεία στα θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα στην Ελλάδα, το οδικό δίκτυο στην Πελοπόννησο και συγκεκριμένα η εθνική οδός Κορίνθου - Πατρών, ενώ ακολουθεί αμέσως μετά η εθνική οδός Πατρών - Πύργου. Αυτό μαρτυρούν τα θλιβερά στοιχεία που παρουσίασε τις προάλλες το Παρατηρητήριο Οδικής Ασφάλειας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας.

Οσοι έχουν ταξιδέψει στους συγκεκριμένους δρόμους, εύκολα διαπιστώνουν ότι τα ατυχήματα, που συμβαίνουν καθημερινά στην περιοχή της Πελοποννήσου, οφείλονται, κυρίως, στην κακή ποιότητα του οδοστρώματος των δρόμων (λακκούβες κι εξογκώματα ξεφυτρώνουν καταμεσής σαν μανιτάρια), στην ολισθηρότητά του (σε αρκετές περιπτώσεις οι πίστες πατινάζ ωχριούν...) και γενικά στις αμέτρητες κακοτεχνίες των εργολάβων, ενώ οι προστατευτικές νησίδες απουσιάζουν παντελώς, αν εξαιρέσει κανείς την Περιμετρική της Πάτρας (15 χιλιόμετρα) και λίγα χιλιόμετρα στην εθνική οδό Κορίνθου - Πατρών.

... και του αίματος

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι συγκεκριμένοι δρόμοι κατά μήκος τους είναι σπαρμένοι με αμέτρητα προσκυνητήρια που μαρτυρούν πολλές απώλειες ζωής. Δεν είναι τυχαίο ότι η διαδρομή Κόρινθος - Πάτρα - Πύργος έχει χαρακτηριστεί δρόμος - καρμανιόλα καθώς είναι πάμπολλα τα επικίνδυνα σημεία (Παναγοπούλα, Αίγιο, Ακράτα, Ξυλόκαστρο, Λεχαινά, Γαστούνη κ.ά.), που οι οδηγοί χάνουν τον έλεγχο με μοιραία πολλές φορές αποτελέσματα.

Αυτή η άθλια κατάσταση, όπως άλλωστε απεικονίζεται σε όλους σχεδόν τους δρόμους της χώρας, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που φρόντιζαν (και εξακολουθούν να φροντίζουν) να «μπουκώνουν» με πολλά δισ. τους κατασκευαστές - εργολάβους, να αδιαφορούν για τις κακοτεχνίες και τη συντήρηση των δρόμων και να «φορτώνουν» με διόδια τις οδικές αρτηρίες, προετοιμάζοντας την εκχώρησή τους στις μεγάλες εταιρίες. Κι όλ' αυτά, ενώ, από τις ανοιχτές πληγές των δρόμων τρέχει άφθονο το αίμα οδηγών και ταξιδιωτών...

Εισβολή αλυσίδων

Μια νέα αλυσίδα σούπερ μάρκετ ετοιμάζεται να εισβάλει στην ελληνική αγορά τροφίμων. Πρόκειται, για την εταιρία «Hellas Plus» της γερμανικής πολυεθνικής «Tengelman», η οποία έχει καταστήματα σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, απασχολεί μερικές δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους και συγκαταλέγεται στην κατηγορία των «φτηνών αλυσίδων», όπως η υπάρχουσα ήδη στη χώρα μας «Λιντλ».

Τι σημαίνει η εξέλιξη αυτή; Οι περισσότεροι έσπευσαν να εκτιμήσουν ότι θα ωφεληθούν οι καταναλωτές, αφού θα λειτουργήσει μια ακόμη «φτηνή αλυσίδα» και θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο ο ανταγωνισμός, πιέζοντας τις τιμές. Η πλευρά αυτή είναι υπαρκτή, αλλά δεν είναι η μόνη και ούτε η σοβαρότερη. Υπάρχουν αρκετές ακόμη. Η παραπέρα ένταση του επιχειρηματικού ανταγωνισμού θα σημάνει, πρώτα και κύρια, πολύ μεγαλύτερο κυνήγι του επιχειρηματικού κέρδους και, επομένως, ακόμη μεγαλύτερη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, ανάλογη αύξηση της πίεσης στους άλλους κρίκους του κλάδου (παραγωγούς, κλπ.), ενίσχυση των τάσεων συγκέντρωσης σε λιγότερα χέρια του εμπορίου τροφίμων, μεγαλύτερη ανασφάλεια και αβεβαιότητα για την ποιότητα των προϊόντων, κλπ. Και σε όλ' αυτά, πρέπει να προστεθούν οι συνέπειες στην εγχώρια παραγωγή, από το γεγονός πως η νέα αλυσίδα, η οποία στοχεύει στην κατάκτηση ενός 10% της εγχώριας αγοράς τροφίμων, θα πωλεί εισαγόμενα προϊόντα δικής της συσκευασίας.

Τραπεζικές... εκπλήξεις

Οσο κι αν έχει κανείς τα μάτια και τα αυτιά του ανοιχτά, όταν έχει να κάνει με τράπεζες, οι... εκπλήξεις που επιφυλάσσει η τραπεζική κερδοσκοπία δεν έχουν τέλος. Αδιάψευστοι μάρτυρες τα περιστατικά με τα οποία καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι οι καταναλωτές στις τραπεζικές τους συναλλαγές. Με μια τέτοια έκπληξη έρχονται αντιμέτωποι και οι πελάτες του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου (ΤΤ) οι οποίοι έχουν πάρει από εκεί στεγαστικό δάνειο. Οταν ο πελάτης ζητήσει για περισσότερες από δύο φορές να γίνει αυτοψία από το μηχανικό του ΤΤ σε υπό κατασκευή ακίνητο, προκειμένου να εκταμιευτεί κάθε φορά ένα ακόμα μέρος του ποσού του δανείου, τότε ενημερώνεται, ότι μετά τη δεύτερη αυτοψία όλες οι επόμενες πληρώνονται με 50 ευρώ. Σημειωτέον ότι η αυτοψία είναι υποχρεωτική πριν από κάθε εκταμίευση. Αυτό, όμως, είναι δευτερεύον για την τράπεζα. Αλλωστε, η σχετική διαφήμιση, που λέει «χωρίς έξοδα μηχανικού και δικηγόρου» δε διευκρινίζει τέτοιες... λεπτομέρειες. Ετσι δεν είναι..;

Κλιμακώνουμε με το ΠΑΜΕ

Πολύ πριν ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για τη νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και τις αντίστοιχες κλαδικές, το ΠΑΜΕ ξεκαθάρισε ότι θα πρωτοστατήσει στη μάχη για την οργάνωση του αγώνα των εργαζομένων, με στόχο η μάχη των Συμβάσεων να δοθεί με όρους συνολικής αντιπαράθεσης με το κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκφραστές του. Τα συλλαλητήρια, οι απεργιακές συγκεντρώσεις και οι πολύμορφες πρωτοβουλίες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος αποτέλεσαν αδιάψευστο μάρτυρα της μαχητικότητας και της ταξικής συνέπειας του ΠΑΜΕ. Απελευθέρωσαν δυνάμεις, τάραξαν τα νερά, έθεσαν ακόμα ψηλότερα τον πήχη των εργατικών κινητοποιήσεων, άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα των ταξικών συνδικάτων στους αγώνες των εργαζομένων.

Η απεργία στις 13 του Απρίλη αποτελεί συνέχεια αυτής της πλούσιας και κλιμακούμενης δράσης για τις Συλλογικές Συμβάσεις. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ βγαίνουν μπροστά, καλώντας τους εργαζόμενους να ασκήσουν τη μέγιστη δυνατή πίεση στις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις, προκειμένου, μέσα από μια νέα καθολική απεργιακή κινητοποίηση, να δοθεί απάντηση στην προκλητικότητα του ΣΕΒ και των κομμάτων που την ενθαρρύνουν. Σε μια περίοδο όπου τα κέρδη του κεφαλαίου εκτινάσσονται σε δυσθεώρητα επίπεδα, σαν αποτέλεσμα της έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, οι «αυξήσεις» και οι συνολικότερες ανατροπές που προτείνει ο ΣΕΒ έρχονται να επιτείνουν την ανέχεια των λαϊκών στρωμάτων. Να εντείνουν τη λιτότητα, να διευρύνουν τη φτώχεια για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων.

Και στη μάχη των Συμβάσεων, το κεφάλαιο θέτει συνολικά τα αιτήματα των πραγματικών αναγκών του. Η αύξηση της κερδοφορίας του, μέσα από τη μείωση ουσιαστικά των μισθών και την ένταση των εργασιακών και ασφαλιστικών ανατροπών, αποτελεί μονόδρομο για τους εργοδότες, στην προσπάθειά τους να σταθούν στον ανταγωνισμό. Αυτό επιβάλλει η Λισαβόνα, αυτό επικροτούν και προωθούν με την πολιτική και την τακτική τους τα κόμματα του κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλο δρόμο πέρα από το να αντεπιτεθούν με το δικό τους συνολικό πλαίσιο διεκδικήσεων, το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, που απαντά στις δικές τους σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες. Να κοντραριστούν ολομέτωπα με τους εργοδότες και την κυβέρνηση. Να διαμορφώσουν τους συσχετισμούς εκείνους που θα οδηγήσουν στην απόσπαση ουσιαστικών κατακτήσεων μέσα και από την υπογραφή των Συλλογικών Συμβάσεων.

Η πρόταση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ απέχει παρασάγγας από τις πραγματικές ανάγκες της εργατικής τάξης. Βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τη συνολική λυσσαλέα επίθεση του ΣΕΒ και της κυβέρνησης. Οι «αυξήσεις» που προτείνει στο βασικό μισθό μεταφράζονται σε 0,78 ευρώ ημερησίως από 1/1/2006 (από 591,18 ευρώ σε 614,82) και σε 0,71 ευρώ από 1/7/2006 (από 614,82 σε 636,34). Η υποχωρητικότητα και η τακτική της ανοίγει ακόμα περισσότερο την όρεξη των βιομηχάνων. Να γιατί η απεργία στις 13 Απρίλη πρέπει να αποτελέσει καθολικό αίτημα των εργαζομένων, σε κάθε κλάδο και τόπο δουλιάς. Να γιατί πρέπει όλοι οι εργαζόμενοι να μπουν άμεσα, χωρίς καθυστερήσεις και αναστολές στη μάχη της προετοιμασίας της, με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ.