Τρίτη 21 Μάρτη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Για να μην ξεχνιόμαστε...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αποτελεί μέγιστη υποκρισία η διαμάχη κυβέρνησης - αξιωματικής αντιπολίτευσης γύρω από το "γαλλικό ζήτημα", όταν και οι δύο αυτές δυνάμεις έχουν εφαρμόσει ή εξαγγείλει μέτρα κατά της νέας γενιάς, όταν και οι δύο αυτές δυνάμεις υποκλίνονται στη στρατηγική της Λισαβόνας που αποτελεί το εφαλτήριο αυτών των πολιτικών». Αυτά λέει, μεταξύ άλλων, ο Αλέκος Καλύβης, επικεφαλής της παράταξης του ΣΥΝ στη ΓΣΕΕ, με αφορμή τη δικομματική δημαγωγία γύρω από τις κινητοποιήσεις στη Γαλλία. Και κανείς, βέβαια, δεν αμφιβάλλει ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ «υποκλίνονται στη στρατηγική της Λισαβόνας», αλλά αυτό σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αποτελεί «άφεση αμαρτιών» για το κόμμα του ΣΥΝ και την ευρωλάγνα πολιτική του. Θα αρκεστούμε να υπενθυμίσουμε στον Αλ. Καλύβη μόνο το εξής: Στην πρόταση νόμου που κατέθεσε πρόσφατα ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ Γ. Δραγασάκης για τη θέσπιση του λεγόμενου «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», οι «διέξοδοι» απασχόλησης που περιγράφονταν για τους άνεργους - δικαιούχους του επιδόματος (μερική απασχόληση, εργασία με οποιουσδήποτε όρους) αποτελούσαν πιστή εφαρμογή της Λισαβόνας και των «ενεργητικών πολιτικών» της για την ανεργία. Ο ΣΥΝ δηλαδή, και μ' αυτήν του την πρόταση, επιχείρησε να φέρει τη Λισαβόνα από την πίσω πόρτα. Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε και για να μη νομίζουν μερικοί ότι οι εργαζόμενοι τρώνε το κουτόχορτο με το κιλό...

Χάνουν τον ύπνο τους

Το ένα τρίτο των παιδιών που βρίσκονται στην εφηβεία δεν έχουν κανονικό ύπνο κυρίως λόγω των σχολικών φορτωμάτων και των φροντιστηρίων, σύμφωνα με έρευνα που έγινε στην Αθήνα. Επίσης, όπως αναφέρθηκε χτες σε συνέντευξη Τύπου, τα τελευταία 100 χρόνια οι άνθρωποι έχασαν το 20% του ύπνου τους, καθώς μπήκαν οι διπλοβάρδιες και οι τριπλοβάρδιες εργασίας.

Οι πρόοδοι, δηλαδή, της επιστήμης, αντί να διασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων και ανάπτυξης της κοινωνίας, τους έχουν κάνει στην κυριολεξία να «χάσουν τον ύπνο τους». Και γι' αυτό δε φταίει η επιστημονική εξέλιξη αυτή καθεαυτή: Φταίει το γεγονός ότι βρίσκεται στα χέρια της πλουτοκρατίας και χρησιμοποιείται απ' τους κυρίαρχους ως μέσο εντεινόμενου ξεζουμίσματος των εργαζομένων και συνεχούς αύξησης των τεράστιων κερδών τους. Απόδειξη η Γαλλία, όπου το κεφάλαιο θέλει να έχει στη δούλεψή του τους νέους επιστήμονες για ένα κομμάτι ψωμί και να τους πετάει στο δρόμο χωρίς καμιά αποζημίωση.

Η ... επανάσταση του ΠΑΣΟΚ...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Επαναστάτες με αιτία» κάλεσε τους νέους να γίνουν, τις προάλλες, ο Γ. Παπανδρέου, με αφορμή τις μεγάλες διαδηλώσεις στη Γαλλία. Πρόσκληση, η οποία βάζει ευθέως το ερώτημα, για ποια επανάσταση μιλάει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Σίγουρα, πάντως, δε σκέφτεται να επαναφέρει τα αλήστου μνήμης συνθήματα «Εξω οι βάσεις του θανάτου», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», κλπ., κλπ. Ούτε καν σκέφτεται, να εγκαταλείψει τη λογική του ευρωμονόδρομου, της ΟΝΕ και του ευρώ, των νόμων της αγοράς και της ανταγωνιστικότητας. Ο «άλλος δρόμος», που συνθηματολογικά προτείνει εσχάτως, είναι η ίδια αντιλαϊκή πολιτική, που εφάρμοζε η κυβέρνηση Σημίτη και την καταδίκασε ο λαός μας στις εκλογές του 2004. Είναι ουσιαστικά η ίδια πολιτική, με αυτήν που εφαρμόζει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ. Ο «άλλος δρόμος» είναι κι αυτός «σφραγισμένος» από τις ίδιες, στην ουσία τους, με τις προωθούμενες και σήμερα «μεταρρυθμίσεις». Από τις αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, τις κάθε λογής «απελευθερώσεις», τις αποκρατικοποιήσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις.

Η ...επανάσταση στην οποία καλεί τους νέους ο Γ. Παπανδρέου, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ και η ανάδειξή του στην κυβερνητική εξουσία, για να εφαρμόσει ουσιαστικά την ίδια πολιτική με αυτήν της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ. `Η, αν προτιμάτε, την ίδια ουσιαστικά πολιτική με αυτήν της γαλλικής κυβέρνησης του Ντε Βιλπέν.

... και η «αναμόρφωση»

Βέβαια, μάλλον, δεν ήταν τυχαία η διατύπωση που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Κάλεσε τους νέους να γίνουν «επαναστάτες με αιτία», σπεύδοντας, μάλιστα, να τους θέσει ως στόχο «την αναμόρφωση της χώρας». Αφησε έτσι να αιωρείται η υποψία πως οι Γάλλοι νέοι είναι «επαναστάτες χωρίς αιτία». Πόσο μάλλον, όταν το ξεσήκωμά τους αντιπαρατίθεται σε μια ανάλογη επιχείρηση «αναμόρφωσης», την οποία προωθεί η κυβέρνηση της Γαλλίας. Μια αναμόρφωση που δεν έχει ουσιαστικές διαφορές απ' αυτή που προώθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζει η κυβέρνηση της ΝΔ και προτείνει κι ο Γ. Παπανδρέου για τη χώρα μας.

Αλλωστε, ο Γ. Παπανδρέου, ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (ΣΔ), γνωρίζει καλύτερα από τον καθέναν ότι το Σοσιαλιστικό Κόμμα Γαλλίας, «αδελφό» κόμμα του ΠΑΣΟΚ και μέλος της ΣΔ, ζήτησε τελικά την απόσυρση του νόμου Ντε Βιλπέν - κάτω από το εύρος και το δυναμισμό της λαϊκής κατακραυγής - αλλά δεν προτείνει μια ουσιαστικά διαφορετική πολιτική. Το πολύ πολύ να υιοθετήσει κι αυτό τη διαβόητη πρόταση του Γ. Π., περί ανασφάλιστης εργασίας των νέων...

Είναι όλοι τους συνένοχοι

«Το νομοσχέδιο που ψηφίζεται αυτές τις μέρες στη Βουλή θεσπίζει κίνητρα μείωσης του έμμεσου μη μισθολογικού κόστους της εργασίας για την πρόσληψη γυναικών, νέων και μακροχρονίως ανέργων, ηλικίας 55 ετών και άνω. Είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για τις κατηγορίες αυτές. Επίσης, όπως γνωρίζετε, υπάρχει και η 18μηνη πρακτική άσκηση χωρίς την ασφαλιστική εισφορά, που επιτρέπει επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν χωρίς μεγαλύτερο κόστος. Θα ήθελα λοιπόν να επεκτείνω αυτή την πρόταση προς διάλογο, έτσι ώστε να βοηθήσουμε ακόμα περισσότερο τους νέους και μάλιστα τους νέους που θα μπουν για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας. Συγκεκριμένα, όλοι οι νέοι απόφοιτοι Λυκείου ή ΤΕΕ μέχρι ηλικίας 25 ετών να μπορούν να προσλαμβάνονται από κάθε είδους επιχειρήσεις για 4 χρόνια με πλήρη μισθό, πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς οι επιχειρήσεις ή οι νέοι να υποχρεώνονται να καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές. Για τους αποφοίτους ΤΕΙ και ΑΕΙ το όριο ηλικίας θα μπορούσε να είναι 29 ετών».

(Γ. Παπανδρέου, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, από την προεκλογική ομιλία στο Λαύριο, 20/1/2004).

«Πρέπει λοιπόν να σκεφθούμε κίνητρα, όπως είχε άλλωστε πει και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προεκλογικά, να σκεφθούμε με τι μηχανισμούς, τι είδους κίνητρα πρέπει να δώσουμε ώστε να μπορέσουν οι νέοι να ενταχθούν στην αγορά εργασίας μια ώρα αρχύτερα».

(Οδ. Κυριακόπουλος, πρόεδρος του ΣΕΒ, από τη συνέντευξη στη «ΝΕΤ 105,8», 17/3/2006, μια μέρα μετά την πρόταση για εφαρμογή του «γαλλικού μοντέλου» απολύσεων των νέων).

Οι υπογράφοντες τις παραπάνω δηλώσεις, ελάχιστα θα διαμαρτύρονταν εάν στη θέση του ενός εμφανιζόταν το όνομα του άλλου. Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ είναι νύχι - κρέας με τις προτάσεις του ΣΕΒ, όπως σπεύδει να επιβεβαιώσει και ο πρόεδρος των βιομηχάνων. Αλλωστε, τα δείγματα γραφής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, είναι η καλύτερη απόδειξη για τη «μαεστρία» με την οποία η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση προώθησε τις αξιώσεις των εργοδοτών, πριν παραδώσει την αντιλαϊκή σκυτάλη στη ΝΔ. Η «έκρηξη οργής» των στελεχών του ΠΑΣΟΚ για τις πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου του ΣΕΒ, μόνο σαν προκλητική κοροϊδία μπορεί να ακουστεί στα αυτιά των εργαζομένων.

Παρεμπιπτόντως, μεθαύριο ξεκινάει στις Βρυξέλλες η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, με αποκλειστικό θέμα τη στρατηγική της Λισαβόνας. «Προτάσεις» σαν αυτές του Κυριακόπουλου, στα επίσημα κείμενα της Συνόδου αποτελούν «συστάσεις» και «κατευθυντήριες γραμμές» προς τα κράτη - μέλη, οι οποίες συνδιαμορφώθηκαν με τη σύμφωνη γνώμη τόσο του ΠΑΣΟΚ, όταν ήταν στην κυβέρνηση, όσο και της ΝΔ. Είναι όλοι τους συνένοχοι: Κυβέρνηση ΝΔ, ΕΕ, ΠΑΣΟΚ, βιομήχανοι, συνδικαλιστικοί εκφραστές και πολιτικοί δορυφόροι τους. Και σαν τέτοιους, οι εργαζόμενοι έχουν καθήκον να τους τιμωρήσουν. Με κάθε τρόπο, σε κάθε ευκαιρία, χωρίς καμιά εξαίρεση...


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Τα ... πΟΝΕμένα

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ τσακώνονται Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ για το αν η Ελλάδα μπήκε «δίκαια» ή «άδικα» στην ΟΝΕ, μετά τις γνωστές δηλώσεις Αλογοσκούφη. Προσέξτε, δεν τσακώνονται για την ένταξη, αλλά για το πώς αυτή έγινε. Αλλωστε, για το πρώτο, είναι και οι δυο απολύτως σύμφωνοι...

Πάντως, ανεξάρτητα από το «πώς», η ένταξη στην ΟΝΕ δικαίωσε την πλευρά των βιομηχάνων, τραπεζιτών και εφοπλιστών. Ολοι γνωρίζουν ότι τα επιχειρηματικά κέρδη αυξάνονται ακόμη περισσότερο τα τελευταία χρόνια.

Αντίθετα, η πλευρά των εργαζομένων «πληρώνει» τα σπασμένα της ΟΝΕ. Μόνο τι έγινε με την αντικατάσταση της δραχμής απ' το ευρώ να θυμηθείτε, φτάνει και περισσεύει. Και να σκεφθείτε ότι αυτό είναι η κορυφή του παγόβουνου και μόνο...

Και κάτι ακόμη: Ο ελληνικός λαός δε ρωτήθηκε για όλα αυτά, ούτε και του είπαν την αλήθεια οι κάθε λογής οπαδοί του δήθεν ευρωμονόδρομου. Οπως την κρύβουν και σήμερα, με τους ανούσιους καυγάδες για το «πώς»...

ΔΕ ΔΟΘΗΚΕ ΜΑΧΗ στην Ευρωπαϊκή Ενωση για τα «αγροτικά» κονδύλια από την κυβέρνηση, διατυμπάνιζε προχτές, σε περιοδεία του στην Αιτωλοακαρνανία, ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο,τι ακριβώς έλεγε, δηλαδή, πριν από μερικά χρόνια ο Κ. Καραμανλής από το ίδιο ίσως βήμα.

Από τότε μέχρι σήμερα, όμως, η Ευρωπαϊκή Ενωση συνέχισε τη δική της μάχη εναντίον των Ελλήνων μικρομεσαίων αγροτών με συμμάχους και τις δύο ελληνικές κυβερνήσεις. Γι' αυτό και οι καπνοπαραγωγοί στην Αιτωλοακαρνανία πάνε από το κακό στο χειρότερο.

ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΟΡΤΑΣΜΟ την ...επέτειο από την εισβολή τους στο Ιράκ οι Αμερικανοί, με τον πρόεδρό τους να δηλώνει πως «οι επόμενες γενιές των Ιρακινών θα ζήσουν σε ένα καλύτερο Ιράκ».

Μόνο, που, έτσι όπως το πάνε οι ΗΠΑ, το ερώτημα δεν είναι αν θα υπάρξει «ένα καλύτερο Ιράκ» (με αυτούς, άλλωστε, δεν είναι δυνατόν), αλλά το αν θα υπάρξουν «επόμενες γενιές» στην πολύπαθη αυτή χώρα...

Η δίχρονη εμπειρία...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο «Ριζοσπάστης» το 'λεγε και το φώναζε συνεχώς, τόσο παλιότερα, όσο και ιδιαίτερα την τελευταία χρονική περίοδο, πριν τις εκλογές του 2004. Η γενικόλογη και αοριστόλογη συνθηματολογία του κόμματος της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης, της ΝΔ, για την ακρίβεια, την ανεργία, την άσχημη κατάσταση στην Υγεία, την Παιδεία κλπ., κλπ., η ανούσια και δημαγωγική κριτική της προς την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δε σημαίνει ότι έχει άλλη και, μάλιστα, φιλολαϊκή πολιτική. Οποιος διάβαζε τότε το πρόγραμμα της ΝΔ θα μπορούσε να δει, ότι πίσω από ωραίες, αλλά κούφιες, λέξεις και διακηρύξεις, κρυβόταν η ίδια με αυτή της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, λογική και πολιτική του δήθεν ευρωμονόδρομου. Η ίδια ουσιαστικά πολιτική και λογική της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας.

Δύο χρόνια μετά, όλα όσα έλεγε τότε ο «Ριζοσπάστης» επαληθεύονται από τη ζωή. Κι αυτό δεν αλλάζει, ούτε έχει καμιά σχέση με τα όποια επιχειρήματα έντυσε την πολιτική της η ΝΔ -π.χ. απογραφή και ελλείμματα. Ετσι κι αλλιώς, θα 'βρισκε κάποιες δικαιολογίες. Ούτε με την εκπλήρωση ή όχι κάποιων ελαχίστων και αποσπασματικών προεκλογικών υποσχέσεών της - π.χ. τα ψίχουλα στο ΕΚΑΣ και στις αγροτικές συντάξεις. Αλλωστε, όλες οι αντιλαϊκές κυβερνήσεις κάτι κάνουν, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού.

Αυτή είναι η αλήθεια, που επιχειρούν να κρύψουν, τόσο οι μεν όσο και οι δε από τους εργαζόμενους.

... και η γενικότερη σημασία της

Οι εμπειρίες και τα συμπεράσματα, όμως, που αποκομίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι, από τη δίχρονη «νέα διακυβέρνηση» της ΝΔ, θα έχουν μικρή και, πάντως, αναποτελεσματική σημασία και αξία, εάν τους οδηγούν, απλά και μόνο, στην καταδίκη της ΝΔ. Εάν δε συνειδητοποιούν ότι η ουσία και οι ρίζες των προβλημάτων δεν οφείλονται στο όνομα του υπουργού Οικονομίας ή του πρωθυπουργού ή του κόμματος που κυβερνά. Ούτε στην τέτοια ή άλλη μορφή εφαρμογής του δήθεν ευρωμονόδρομου και διαχείρισης των πραγμάτων, π.χ. στον περισσότερο ή λιγότερο «διάλογο» και «συναίνεση». Εάν απογοητεύονται από τη ΝΔ και ξαναγυρίζουν στο ΠΑΣΟΚ, παρασυρμένοι τη φορά αυτή όχι από συνθήματα του τύπου «νέα διακυβέρνηση» και «επανίδρυση του κράτους», αλλά του τύπου «άλλος δρόμος» και ανέξοδες ...επαναστάσεις...

Τα συνεχώς πολλαπλασιαζόμενα και οξυνόμενα λαϊκά προβλήματα οφείλονται στο περιεχόμενο της πολιτικής των κυβερνήσεων και ποια ταξικά συμφέροντα αυτή εξυπηρετεί, των εργαζομένων ή της πλουτοκρατίας. Καμιά σημασία δεν έχει το χρώμα της λιτότητας και της ακρίβειας, της μερικής απασχόλησης και των απολύσεων, της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας και της Παιδείας, κλπ., κλπ. Το ίδιο επώδυνα είναι για τα λαϊκά στρώματα, είτε γαλάζιο χρώμα έχουν, είτε πράσινο. Είτε εφαρμόζονται κατόπιν «διαλόγου» και «συναίνεσης», είτε όχι. Αλλωστε, δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από την εικοσαετή διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ και όλοι θυμούνται τα κυβερνητικά έργα και ημέρες του.

Η έφοδος

Την πρακτική των αιφνιδιαστικών ελέγχων των υπουργών Υγείας και - μάλιστα νύκτωρ - στα νοσοκομεία για τον έλεγχο των γιατρών, την είχε χρησιμοποιήσει κατά κόρον ο πρώην υπουργός Υγείας Γιώργος Σούρλας επί της προηγούμενης διακυβερνήσεως της ΝΔ στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Στην πρακτική αυτή τον ακολούθησε ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ιδιαίτερα μετά την εφαρμογή της διαβόητης «μεταρρύθμισης του ΕΣΥ», που συνοδεύτηκε με την τοποθέτηση διοικητών - μάναντζερ στα νοσοκομεία. Τώρα την πρακτική αυτή τη μετέρχεται και νυν υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος, προσθέτοντας και κάποιες... πρωτοτυπίες: Εκτός απ' τις δικές του εφόδους υπάρχουν και έφοδοι των εισαγγελέων με τη συνοδεία της Αστυνομίας, όπως έγινε στο νοσοκομείο του Βόλου.

Σε καμιά περίπτωση η στήλη δεν πρόκειται να δικαιολογήσει κανέναν λειτουργό της Υγείας που αποδεικνύεται ασυνεπής προς τις εργασιακές του υποχρεώσεις. Ομως όσοι έφοδοι κι αν γίνουν στα νοσοκομεία δεν πρόκειται ν' αλλάξει η κατάσταση, αν δεν αντιμετωπιστούν οι αιτίες που προκαλούν τα προβλήματα τόσο για τους λειτουργούς της Υγείας όσο και τους ασθενείς.

Και αυτές μόνο μια έφοδος μπορεί να τις βάλει στο περιθώριο: Η... έφοδος του λαϊκού κινήματος που θα επιβάλει ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας για όλο το λαό και θα διασφαλίσει αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας για τους λειτουργούς του.

«Κώδικας δεοντολογίας»

Στην εφαρμογή «κώδικα δεοντολογίας» για τα στελέχη του ΣΥΝ, σχετικά με τις απόψεις που εκφράζουν διά του Τύπου και των ΜΜΕ, προσανατολίζεται η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή (ΚΠΕ) του κόμματος, προκειμένου να ...περιοριστούν οι δημόσιες αντιπαραθέσεις στελεχών και τα προβλήματα εσωκομματικής συνοχής. Η πρόταση κατατέθηκε στην προχτεσινή συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ και θα αποτελέσει το αντικείμενο ειδικής συνεδρίασής της τον ερχόμενο Μάη.

Αλήθεια, η πρόταση δε σας φέρνει - έστω και ελάχιστα - στο μυαλό το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και τα όσα πολλά και διάφορα συκοφαντικά έχουν κατά καιρούς πει οι ίδιοι άνθρωποι σε βάρος του..;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Περί «νομιμότητας»...

Πόσες και πόσες φορές δεν προκάλεσε την «μήνιν» του αστικού πολιτικού κόσμου και των φιλικών σ' αυτόν γραφίδων του Τύπου, η επιμονή του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και του ΚΚΕ στο σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Πιο πρόσφατες οι αντιδράσεις τους, όταν κατά τη διάρκεια της ναυτεργατικής απεργίας, το ΚΚΕ υπερασπίστηκε το δικαίωμα των εργατών της θάλασσας να ανατρέψουν μια νομιμότητα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Τούτες τις μέρες, οι ίδιες εφημερίδες -κυρίως του αντιπολιτευόμενου την κυβέρνηση Τύπου, αλλά και συμπολιτευόμενες - προβάλλουν, και μερικές υποτίθεται υπερασπίζονται, τις κινητοποιήσεις των Γάλλων φοιτητών, μαθητών και εργαζομένων, ενάντια σε ένα νόμο που τορπιλίζει τα εργασιακά τους δικαιώματα και είναι αντίστοιχος με αυτά που είχε προτείνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προεκλογικά, αλλά και που συμφωνεί με τον ένα ή άλλον τρόπο και η κυβέρνηση της ΝΔ.

Ενάντια στη «νομιμότητα» των νόμων της κυβέρνησής τους και του κράτους τους στρέφονται οι νέοι και νέες της Γαλλίας και πολύ καλά κάνουν. Νόμος ψηφισμένος είναι στη Γαλλία. Νόμος άδικος και αποκρουστικός για τα εργασιακά δικαιώματα των νέων στη Γαλλία. Δικαιούνται ή όχι οι εργαζόμενοι εκεί να τον ανατρέψουν και να βροντοφωνάξουν «νόμος είναι το δίκιο μας»; Φυσικά και δικαιούνται ή σωστότερα είναι υποχρέωσή τους, όπως υποχρέωση και δικαίωμα όλων μας είναι να τους υπερασπιστούμε και να εκφράσουμε την ενεργητική αλληλεγγύη μας.

Νόμοι ψηφισμένοι δεν είναι και στην Ελλάδα, αυτοί που το ταξικό εργατικό κίνημα διεκδικεί να καταργήσει; Και μάλιστα, στο πρόσφατο παράδειγμα της μεγαλειώδους απεργίας των ναυτεργατών, όχι νόμος, αλλά απλό νομοσχέδιο ήταν αυτό που έθετε ως αίτημα να αποσυρθεί. Κατάργηση νόμου διεκδικούν οι νέοι της Γαλλίας, κατάργηση νόμου διεκδικούσαν χτες οι ναυτεργάτες, προχτές κάποιοι άλλοι στην Ελλάδα. Και μάλιστα με πολλές και ανεβασμένες μορφές πάλης. Με όλες τις μορφές πάλης που επιλέγουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, η ίδια η νεολαία, μέσα από μαζικές διαδικασίες. Εκτός κι αν κάθε φορά το κριτήριο ή μη της «νομιμότητας» καθορίζεται από ποιο κόμμα της αστικής τάξης βρίσκεται στην κυβέρνηση. Μα, το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής και στη Γαλλία και την Ελλάδα και παντού, καθορίζεται από το τι επιτάσσουν τα συμφέροντα της τάξης στην οποία ανήκει η εξουσία, κι όχι από τα πρόσωπα που τη διαχειρίζονται. Και πολύ απλά αποδεικνύεται ότι αυτή η δημοκρατία, είναι επίφαση δημοκρατίας, είναι δικτατορία της αστικής τάξης πάνω στην εργατική τάξη, στα πλατιά λαϊκά στρώματα, στη νεολαία.

Φυσικά, οι ντόπιοι πολιτικοί υπάλληλοι των εφοπλιστών και βιομηχάνων είτε βρίσκονται στο ΠΑΣΟΚ είτε στη ΝΔ, κανένα πρόβλημα δεν έχουν να διατυπώσουν «εκ του ασφαλούς» συμπάθεια προς τους ξεσηκωμένους νέους της μακρινής Γαλλίας, μέσω των ΜΜΕ. Οταν προκύπτει εκδήλωση ταξικής λαϊκής πάλης στην Ελλάδα τότε κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, ξαναθυμάται τη «νομιμότητα» και ωρύεται για την περιφρούρησή της και το δικαίωμα της κυβέρνησης να νομοθετεί κατά πώς νομίζει, θέτοντας ζήτημα μέχρι και «ορίων νομιμότητας» του ΚΚΕ και των εξεγερμένων, αγωνιζόμενων εργατών και νέων. Εστω κι έτσι βέβαια, αποκαλύπτεται τι πραγματικά φοβούνται...



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ