Σάββατο 17 Δεκέμβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δημοσκοπικά μηνύματα

Γρηγοριάδης Κώστας

Αλλη μια δημοσκόπηση (της MRB) είδε προχτές το φως της δημοσιότητας, επιβεβαιώνοντας τις τάσεις που είχαν καταγράψει και οι προηγούμενες. Η αποδοχή της κυβέρνησης της ΝΔ φθίνει σταθερά και η λαϊκή δυσαρέσκεια από την κυβερνητική πολιτική μεγαλώνει και, μάλιστα, με αυξανόμενους ρυθμούς. Την ίδια στιγμή, το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να εκμεταλλευτεί το κλείσιμο της ψαλίδας με τη ΝΔ, αλλά τα σχετικά στοιχεία φανερώνουν πως όχι μόνο δε σημειώνει κέρδη από την αυξανόμενη φθορά της κυβέρνησης, αλλά και συναντά μεγαλύτερα ποσοστά λαϊκής δυσαρέσκειας κι απ' αυτά του κυβερνώντος κόμματος. Το ΚΚΕ συνεχίζει, αργά αλλά σταθερά, να αυξάνει το ποσοστό του, στις προτιμήσεις των ερωτώμενων.

Τα παραπάνω - στο βαθμό, που αντανακλούν πραγματικές τάσεις του εκλογικού σώματος - είναι οπωσδήποτε θετικά, αλλά δε συνεπάγονται τον τόσο αναγκαίο, μαζικό, οριστικό και τελεσίδικο απεγκλωβισμό των εργαζομένων από το δόκανο του δικομματισμού. Πόσο μάλλον, όταν οι απαντήσεις σε μια σειρά άλλων ερωτήσεων φανερώνουν την ύπαρξη σοβαρών συγχύσεων και αυταπατών σε πολύ μεγάλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων, που αφορούν σε κρίσιμα ζητήματα της ιδεολογικής και πολιτικής διαπάλης (π.χ., το περιεχόμενο και ο ρόλος των προωθούμενων καπιταλιστικών διαρθρωτικών αλλαγών, ποια είναι η μοναδική φιλολαϊκή διέξοδος στα σημερινά αδιέξοδα και η πρόταση του ΚΚΕ, ο επιτακτικά αναγκαίος και ρεαλιστικός χαρακτήρας της, κλπ.). Οπως γίνεται φανερό, στα ζητήματα αυτά χρειάζεται να ενταθεί ακόμη περισσότερο η καθημερινή δουλιά των κομμουνιστών, να γίνει αποτελεσματικότερη και, βέβαια, να αγκαλιάσει πολύ πλατύτερες μάζες εργαζομένων.

Παράδοση στις αυταπάτες

«Είμαστε όλοι ύποπτοι! Η Ευρωβουλή, παραβιάζοντας τη δημοκρατική παράδοσή της, ψήφισε υπέρ των μέτρων γενικευμένης παρακολούθησης, που αποφάσισαν οι υπουργοί με τη σύμφωνη γνώμη της Κομισιόν»... Αυτά έγραφε προχτές η «Αυγή» και, μάλιστα, στην πρώτη της σελίδα. Και μπορεί, η «δημοκρατική παράδοση» της Ευρωβουλής να βρίσκεται μόνο στη σφαίρα της φαντασίας, αλλά τούτο έχει μικρή σημασία. Η παράδοση στις αυταπάτες να 'ναι καλά...

Ελπιδοφόρο, αλλά όχι αρκετό

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν ευρήματα και της πρόσφατης έρευνας της κοινής γνώμης, που πραγματοποίησε η εταιρία VPRC για λογαριασμό του ρ/σ «Σκάι». Περίπου 8 στους 10 ερωτώμενους (77%) δηλώνουν τη συμφωνία τους με την άποψη ότι «κάποιοι ιδιοκτήτες Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης επηρεάζουν τα τελευταία χρόνια την πολιτική ζωή του τόπου», ενώ διαφωνεί μόνο το 13%. Επίσης, το 64% απαντά ότι οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης «μάλλον παραβιάζουν τις περισσότερες φορές τα ατομικά δικαιώματα, όταν ερευνούν υπόθεση, που αφορά κάποιο πρόσωπο», σε αντίθεση με ένα 21%, που απαντά «μάλλον σέβονται» κι ένα 12%, που απαντά «εξαρτάται».

Σημειώνουμε τα ποσοστά αυτά επειδή φανερώνουν μια αρνητική - στον έναν ή άλλο βαθμό - στάση της κοινής γνώμης έναντι της πολύμορφης επιχείρησης χειραγώγησης και αποχαύνωσης των συνειδήσεων, που ξεδιπλώνεται από τα κρατικά και τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια. Γεγονός, το οποίο είναι θετικό και ελπιδοφόρο, βέβαια, αλλά όχι και αρκετό, για να αποκρουστεί αποφασιστικά η προαναφερόμενη επιχείρηση χειραγώγησης και, ακόμη περισσότερο, για να κατακτηθεί η ουσιαστική ενημέρωση, μέσα στη σύγχρονη λαίλαπα της παραπληροφόρησης και της «σκουπιδοενημέρωσης».

Ευχαριστίες από καρδιάς

Την περασμένη Τετάρτη, λίγο μετά το τέλος της πορείας του ΠΑΜΕ στο κέντρο της Αθήνας, στο πλαίσιο της πανεργατικής απεργίας, δυο συνάδελφοι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, ο καμέραμαν Αλέξανδρος Πονσέ και ο δημοσιογράφος του «ΜΕΓΚΑ» Χρήστος Μιχαλόπουλος δέχτηκαν απρόκλητη επίθεση από ομάδα των αυτοαποκαλούμενων αναρχικών στο ύψος του Μουσείου. Είχαν μόλις ολοκληρώσει την κάλυψη της απεργιακής συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ. Ευτυχώς, τη γλίτωσαν με ελαφρά τραύματα και μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο για προληπτικούς μόνο λόγους. Χτες, ο Αλέξανδρος Πονσέ τηλεφώνησε στην εφημερίδα μας και ζήτησε να καταγράψουμε τις από καρδιάς ευχαριστίες του προς τους εργαζόμενους και συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, που εκείνη την ώρα βρέθηκαν τυχαία στον τόπο της επίθεσης και επενέβησαν για να προστατεύσουν τον ίδιο και τον συνάδελφό του δημοσιογράφο. Μεταφέρουμε, λοιπόν, την ανθρώπινη αντίδρασή του, αφού, όπως ο ίδιος σημείωσε, «είπα παντού ποιοι ήταν αυτοί που μας βοήθησαν, αλλά κανένα μέσο δε θέλησε να το καταγράψει και να το προβάλει...».

«Ελεύθερος»... προς το παρόν

Εξάρχεια. Πέμπτη βράδυ. Ανύποπτος, φιλήσυχος και ανυποψίαστος, ένας πολίτης πίνει με την παρέα του το ποτό του σε κατάστημα της περιοχής. Ξαφνικά, το μαγαζί γεμίζει ένστολους αστυνομικούς. Φωνές, διαταγές, φασαρία. «Πληρώστε και στην "κλούβα"», κραυγάζει ο αξιωματικός των κρανοφόρων. Πριν προλάβει να διαμαρτυρηθεί, ο πολίτης, στοιχισμένος και ζυγισμένος, οδηγείται στο όχημα της Αστυνομίας, ακολουθεί ο συνηθισμένος σωματικός έλεγχος και από εκεί «γραμμή» για το αστυνομικό μέγαρο στη λεωφόρο Αλεξάνδρας.

Εκεί, καθισμένος στο πάτωμα σε κάποιο διάδρομο της Ασφάλειας, περιμένει αρκετή ώρα, για να δηλώσει τα στοιχεία του σε κάποιον αρμόδιο. Ακολουθεί κι άλλη αναμονή, αφού τα στοιχεία της ταυτότητάς του πρέπει να τα δώσει και σε άλλον υπάλληλο. Ο χρόνος κυλά, ο εκνευρισμός μεγαλώνει. Ζητά το λόγο της ταλαιπωρίας του. «Δε μας παρατάς»! Στο ...επιχείρημα, ο πολίτης δεν απαντά. Επιστρατεύει την ευγένειά του και ζητά κάποιον αρμόδιο. Η ώρα περνά και κανείς δεν του δίνει σημασία. Υπομένοντας, περιμένει να ολοκληρωθεί η εξακρίβωση των στοιχείων του. Τελικά, του ανακοινώνεται ότι είναι ελεύθερος. Προς το παρόν...

Κι αυτό γιατί, αν περπατήσεις στην Αθήνα, υπάρχει η πιθανότητα να πέσεις πάνω σε κάποιο από τα μπλόκα που στήνονται, στο πλαίσιο των αστυνομικών επιχειρήσεων «Πόλις» ή των προγραμμάτων ελέγχου πλατειών και ελεύθερων χώρων, όπου πολίτες ελέγχονται αυθαίρετα και μαζικά από αστυνομικούς. Στο πλαίσιο αυτών των «δράσεων», που εφαρμόζονται εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου, έχουν ελεγχθεί χιλιάδες πολίτες και δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν προσαχθεί στα αστυνομικά καταστήματα. Με πρόσχημα την πάταξη της εγκληματικότητας, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους καλλιεργούν μαζικά την ψυχολογία του τρόμου στους εργαζόμενους, στο όνομα της ενίσχυσης της ασφάλειας και προστασίας τους. Τα κατασταλτικά μέτρα και η ένταση της δράσης των μηχανισμών, στην υπηρεσία της υποταγής και για το σπάσιμο κάθε σκέψης για αντίσταση. Οι τελευταίες «στοχευμένες και επιλεκτικές δράσεις» πραγματοποιήθηκαν στις αρχές του Δεκέμβρη σε όλη τη χώρα. Συνολικά, ελέγχθηκαν 39.525 άτομα.

Στο πλαίσιο του δόγματος της «ολικής ασφάλειας» και της «μηδενικής ανοχής», έγιναν και οι προχτεσινές αθρόες προσαγωγές στο κτίριο της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής από τα Εξάρχεια. Οι αστυνομικές αρχές εκτίμησαν ότι κάθε θαμώνας των καταστημάτων της περιοχής είναι εν δυνάμει ύποπτος και αποφασίστηκε να οδηγηθούν στην Ασφάλεια μερικές εκατοντάδες για εξακρίβωση στοιχείων.

Αυτή η πρακτική να αντιμετωπίζονται οι εργαζόμενοι ως εν δυνάμει ύποπτοι και παράνομοι έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια. Αποτελεί τακτική επιβολής της λογικής του «κράτους του νόμου», δηλαδή της κρατικής τρομοκρατίας, εντάσσεται σε ένα θεσμικό πλαίσιο περιορισμού, έως και κατάργησης ατομικών και συλλογικών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, ακόμη και αυτών των αστικοδημοκρατικών. Είναι η εποχή, που η κυρίαρχη τάξη έχει τραβήξει ολοκληρωτικά στην αντίδραση. Το δικαίωμα να κινείται ο πολίτης ελεύθερα στην πόλη χωρίς την ανάσα του κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού στο σβέρκο του γίνεται «όνειρο θερινής νυκτός». Καμιά νομιμοποίηση αυτής της πραγματικότητας από το λαό. Απαιτείται οργάνωση της αντίστασης και πάλης, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, στην κατεύθυνση εναντίωσης και ανατροπής αυτής της πολιτικής.


Γιώργος ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ

Τα ευρω-παζάρια

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΝ τα παζάρια στις Βρυξέλλες, όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές και η πιθανότητα συμφωνίας των «25» ήταν 50 - 50. Τούτο, όμως, έχει μικρή σημασία, αφού η ουσία του όλου ζητήματος δε βρίσκεται στην επίτευξη ή μη, τελικά, κάποιας συμφωνίας. Ετσι ή αλλιώς, υπάρχουν μια σειρά δεδομένα, τα οποία δεν αλλάζουν, είτε υπάρξει συμφωνία, είτε όχι, και αυτά είναι τα πλέον σοβαρά και κρίσιμα.

Δεδομένο πρώτο: Ο αντιλαϊκός προσανατολισμός της ευρωενωσιακής πολιτικής, ο οποίος ξεδιπλώνεται εντεινόμενος και δεν αμφισβητείται στο παραμικρό από καμιά κυβέρνηση χώρας - μέλους της Ευρωένωσης, αλλά και όσες δυνάμεις δηλώνουν οπαδοί, με τον έναν ή άλλο τρόπο, του «ευρωμονόδρομου» (Στρατηγική Λισαβόνας και άλλες ευρωενωσιακές κατευθύνσεις και αποφάσεις).

Δεδομένο δεύτερο: Οι αντιθέσεις και τα παζάρια μεταξύ των «25» αφορούν στους εντεινόμενους ανταγωνισμούς μεταξύ των αντίστοιχων ολιγαρχιών, στις προτεραιότητες και τους ρυθμούς προώθησης των καπιταλιστικών διαρθρωτικών αλλαγών και, βέβαια, την ενδοευρωενωσιακή αντανάκλαση των γενικότερων αντιθέσεων μεταξύ των αμερικανικών και των μεγάλων ευρωπαϊκών πολυεθνικών και επιχειρηματικών ομίλων.

Κι όλ' αυτά, μέσα σ' ένα γενικότερο πλαίσιο όξυνσης - στον έναν ή άλλο βαθμό - των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων σε όλες τις χώρες - μέλη της Ευρωένωσης και μιας εντεινόμενης αμφισβήτησης της λογικής του «ευρωμονόδρομου» από τους λαούς, όπως φανέρωσαν και τα «όχι» στο «ευρωσύνταγμα», σε σειρά δημοψηφισμάτων. Ενα πλαίσιο, δηλαδή, που περιορίζει τα περιθώρια ελιγμών και συμβιβασμών μεταξύ των κυβερνήσεων, αφού οι τελευταίες είναι υποχρεωμένες, λίγο - πολύ, να πάρουν υπόψη τους την αυξανόμενη συνεχώς όξυνση των ταξικών αντιθέσεων στις χώρες τους.


Γρηγοριάδης Κώστας

Δεδομένο τρίτο: Είτε υπάρξει τελικά συμφωνία, είτε όχι και αυτή μετατεθεί για αργότερα, ο όποιος ευρωενωσιακός προϋπολογισμός και κονδύλια - ποσά, που έχουν ληστευτεί από τους λαούς - θα είναι προσανατολισμένα στην εξυπηρέτηση της φιλομονοπωλιακής ευρωενωσιακής πολιτικής: Στην προώθηση των καπιταλιστικών διαρθρωτικών αλλαγών, στην εφαρμογή της σημερινής - ή μιας ακόμη χειρότερης - αντιαγροτικής ΚΑΠ, στην παραπέρα ενίσχυση της κερδοφορίας και της ισχύος των πολυεθνικών της ΕΕ, για να τα βγάλουν πέρα στον αδυσώπητο ανταγωνισμό τους με τις αντίστοιχες αμερικανικές.

Το «κλείδωμα»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι αγρότες θυμούνται τον πρωθυπουργό του ΠΑΣΟΚ, Κ. Σημίτη, να δηλώνει, μετά την τελευταία αναθεώρηση της ΚΑΠ στην ΕΕ, ότι τα ευρωπαϊκά κονδύλια για τη γεωργία της Ελλάδας είναι «κλειδωμένα» μέχρι το 2013. Κι άκουσαν, μετά την κυβερνητική αλλαγή, το σημερινό πρωθυπουργό της ΝΔ Κ. Καραμανλή, να επαναλαμβάνει ακριβώς τα ίδια, με σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Αλλά, να που τώρα ο τελευταίος διαπραγματεύεται στις Βρυξέλλες το «ξεκλείδωμα» των κονδυλίων, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η χώρα μας είναι διατεθειμένη να συμφωνήσει με νέα μείωσή τους, στο πλαίσιο των «νέων δεδομένων» που διαμορφώνονται στην ΕΕ.

Κάτ' αρχήν, να πούμε ότι τα κονδύλια η ΕΕ δεν τα δίνει στην Ελλάδα για να βοηθήσει τους μικρομεσαίους αγρότες να αναπτύξουν την αγροτική παραγωγή και να αυξήσουν το πενιχρό εισόδημά τους. Αντιθέτως, όπως έδειξε και με την αναθεώρηση της ΚΑΠ, προωθεί τη μείωση της αγροτικής παραγωγής και το μαζικό ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, για να περάσει η γη και η παραγωγή στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και εταιριών.

... γίνεται «ξεκλείδωμα»

Εκτός αυτού, όμως, αποδεικνύεται, επίσης, ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όταν μιλούσαν για «κλείδωμα» έλεγαν ψέματα στους αγρότες, για να τους παραπλανήσουν και να αποδεχτούν την καταστροφική νέα ΚΑΠ. Βεβαίως, «οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ» ήξεραν από το τότε - και η ΠΑΣΥ το είχε καταγγείλει στον αγροτικό κόσμο - ότι η ΕΕ θα συνέχιζε να εξοικονομεί κονδύλια από τη γεωργία για να τα διαθέτει σε άλλες ευρωενωσιακές πολιτικές (ΚΕΠΑ, ευρωστρατός, αντιμετώπιση της τρομοκρατίας κλπ.) και για την περαιτέρω ενίσχυση των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Αλλωστε, αυτό επιβάλλει η πολιτική του ανταγωνισμού, όπως αποφασίστηκε στη Λισαβόνα και προωθείται μέσω του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.

Οι μικρομεσαίοι αγρότες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι όσο οι τύχες τους θ' αφήνονται στα χέρια της ΕΕ και των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η μοίρα τους είναι προδιαγεγραμμένη. Για ν' αλλάξει, χρειάζεται ο αγώνας τους να μαζικοποιηθεί, να πολιτικοποιηθεί και να συντονιστεί με την πάλη της εργατικής τάξης, με στόχο την ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας.

Εμπρός στο δρόμο της Ολυμπιάδας...

Δρόμοι - ποτάμια, πλημμυρισμένες εκτάσεις - λίμνες μετά από κάθε νεροποντή, ανύπαρκτες υποδομές και αθλητικές (Ολυμπιακές) εγκαταστάσεις να «σαπίζουν»... Κι όμως πρόκειται για έναν «ολυμπιακό Δήμο», που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας τον περασμένο χρόνο, με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα έργα βιτρίνας όμως ξεθώριασαν πολύ γρήγορα, φανερώνοντας το πραγματικό πρόσωπο και το μέγεθος των προβλημάτων. Μιλάμε για το Δήμο Μαρκόπουλου Αττικής στα Μεσόγεια, με τη δημοτική του αρχή και τις εποπτευόμενες από αυτή υπηρεσίες. Απ' ό,τι μαθαίνουμε, πάντως, οι τελευταίες κινητοποιούνται τάχιστα, όταν θέλουν να δώσουν τυπική κάλυψη σε διάφορες αυθαιρεσίες, όπως τα παράνομα κτίσματα που ξεφυτρώνουν στο λιμάνι του Πόρτο Ράφτη. Κι έτσι, άδειες εκδίδονται σε μια μέρα, ή καλύτερα σε μια... νύχτα. Αλήθεια, εκείνες οι εργασίες εκσκαφής στο λιμάνι, πέρα από παράνομες, μήπως επηρεάζουν την ασφάλεια και τη στατικότητα της προβλήτας; Με ποιών και τι είδους άδεια επιτρέπονται τέτοιες εργασίες; Λιμεναρχείο και Λιμενικό Ταμείο έχουν κάτι να πουν;

Αταξικό... κόμμα η ΝΔ

Μεγάλη... ανακούφιση θα πρέπει να ένιωσαν όσοι εργάτες, αγρότες, γενικότερα άνθρωποι του μόχθου, άκουσαν προχτές την ομιλία του βουλευτή της ΝΔ Κ. Κιλτίδη στη Βουλή, όταν ισχυρίστηκε, επιχειρώντας να απαντήσει στην ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, που είχε προηγηθεί στο βήμα, ότι η ΝΔ ουδέποτε είχε ταξικό χαρακτήρα, είναι αταξικό και διαταξικό κόμμα καθώς δέχεται «τη μετατόπιση και αλλαγή θέσεων των ανθρώπων είτε από εργάτης επιστήμονας, είτε από επιστήμονας επιχειρηματίας, είτε από αγρότης γιατρός...». Οσοι λοιπόν εκ των λαϊκών στρωμάτων άκουσαν τον κ. Κιλτίδη μάλλον δοκίμασαν την ανακουφιστική ιδιότητα του άκρατου γέλιου από τα λεγόμενά του. Η ΝΔ φυσικά και είναι ταξικό κόμμα, εγγράφεται στο πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης, τα συμφέροντα της τελευταίας εκπροσωπεί και υπερασπίζεται. Οπως και το ΠΑΣΟΚ. Το γεγονός, πως ο δικομματισμός καταφέρνει να κρατά εγκλωβισμένα τα φτωχά λαϊκά στρώματα, διόλου δε μεταστρέφει την ταξική, υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, φύση του. Τα περί ταξικών μετατοπίσεων καλύτερα να μη σχολιαστούν...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Καμιά νομιμοποίηση

Η υπόθεση της ευρωαμερικανικής συνεργασίας και της συμφωνίας του 2003, επί Ελληνικής Προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως αποκάλυψε ο «Ρ», για να πετούν ελεύθερα και να προσγειώνονται στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια τα αεροπλάνα - φυλακές και θάλαμοι βασανιστηρίων της CIA, είναι άκρως αποκαλυπτική της πορείας, στην οποία βρίσκεται η ανθρωπότητα, αλλά και των νέων προκλήσεων, μπροστά στις οποίες βρίσκονται οι λαοί και τα κινήματά τους. Μιας πορείας, που οδηγεί στην κατάργηση βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων των λαών, ακόμη και σ' αυτήν την αστική δημοκρατία, στην Ευρώπη και σ' όλο τον κόσμο.

Αποκαλύπτει, για μια ακόμη φορά, τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που εξυφαίνει νέα δεσμά για τους λαούς, αυτοί είναι οι εχθροί, στο όνομα του «αντιτρομοκρατικού πολέμου», που έχουν κηρύξει από κοινού με τους Αμερικάνους. Ενώ, όσον αφορά στη χώρα μας, αποκαλύπτει την κυνική δικομματική συμπαιγνία, καθώς το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση της ΝΔ, με περισσή υποκρισία, ομολόγησαν τη συνενοχή τους στην ελληνική συγκατάθεση για τις απαγωγές από τη CIA και τα αεροπλάνα της, που αλωνίζουν τον εναέριο χώρο και τα αεροδρόμια των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οσα τον τελευταίο καιρό βλέπουν το φως της δημοσιότητας (ιπτάμενες φυλακές της CIA, απαγωγές και ανακρίσεις «υπόπτων» για τρομοκρατία στο ελληνικό έδαφος), μαζί με τις αποφάσεις που λαμβάνονται στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης (η συγκατάθεση του Ευρωκοινοβουλίου στην καθολική παρακολούθηση και καταγραφή των τηλεπικοινωνιών), είναι μόνο μια μικρή γεύση όσων θ' ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια, εάν οι λαοί δε σηκώσουν ανάστημα στον ιμπεριαλισμό.

Η ευρωαμερικανική συνεργασία, σε επίπεδο κατασταλτικών μηχανισμών και μυστικών υπηρεσιών, με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, είναι ένα αποφασιστικό βήμα, στην κατεύθυνση της κλιμάκωσης του πολέμου κατά του «εσωτερικού εχθρού», αναδεικνύοντας, ταυτόχρονα, και τον πραγματικό χαρακτήρα και τη στρατηγική του λεγόμενου «αντιτρομοκρατικού» πολέμου, που είναι το τσάκισμα κάθε ιδέας για αντίσταση των λαών ενάντια στην εκμετάλλευσή τους. Αυτό, εξάλλου, το καθεστώς υπαγορεύει η κυριαρχία των μονοπωλίων. Αυτές τις κοινωνίες θέλουν οι πολυεθνικές, για να μπορούν ανεξέλεγκτα να αυξάνουν τα κέρδη τους.

Θέλουν ανθρώπους, συνολικά λαούς, τρομοκρατημένους και ανασφαλείς και, τελικά, ευάλωτους και υποταγμένους στις διαθέσεις της πλουτοκρατίας, που θα εργάζονται με σκυμμένο κεφάλι. Αν, από τη μια, η εξουσία των μονοπωλίων, προκειμένου να διευκολύνει την επίτευξη των σχεδίων της, τσαλαπατάει κατακτήσεις και δικαιώματα λαών ποτισμένα με αίμα, από την άλλη, προβάλλει η πρόκληση για αντίσταση και ανατροπή. Αλλωστε, αυτή η άκρατη επιθετικότητα αναδεικνύει και την αδυναμία του συστήματος να κυβερνά διαφορετικά, αφού οι ίδιες οι αντιφάσεις του οξύνουν τα λαϊκά προβλήματα και τις ταξικές αντιθέσεις, δημιουργώντας και τις συνθήκες υπονόμευσής του. Αυτός είναι ο φόβος των κυριάρχων. Η αξιοποίηση από το λαϊκό κίνημα μιας γενικευμένης κρίσης για την ανατροπή του. Οι αποκαλύψεις αυτές ηχούν, όχι μόνο σαν προσκλητήριο για τη μη νομιμοποίηση από τον ελληνικό λαό και τους λαούς της Ευρώπης των σκοτεινών ιμπεριαλιστικών σχεδίων, αλλά και σαν πεδίο ανάπτυξης της αντεπίθεσής τους. Οταν οι λαοί θέλουν, μπορούν. Η δύναμή τους είναι ανεξάντλητη.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ