Διαβάζουμε, μεταξύ άλλων, στη συμφωνία «για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και της εγκληματικότητας» Ελλάδας - Τουρκίας: Τα συμβαλλόμενα μέρη ανταλλάσσουν πληροφορίες, που θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση τρομοκρατικών ενεργειών και εγκλημάτων... Προχωρούν στην ανταλλαγή πληροφοριών και στοιχείων για άτομα ή ομάδες, που εμπλέκονται σε τρομοκρατικές ενέργειες... Ανταλλάσσουν σε τακτά χρονικά διαστήματα εμπειρίες και τεχνολογικές γνώσεις σχετικά με την ασφάλεια... Ανταλλάσσουν εμπειρογνώμονες και μεθόδους... Και, ακόμα, ότι μέχρι να ολοκληρωθεί η σχετική συμφωνία, τα εμπλεκόμενα μέρη θα επαναπροωθούν τα άτομα υπηκοότητάς τους ή υπηκοότητας τρίτων χωρών, που έχουν περάσει παράνομα τα σύνορα...
Κείμενο σαφέστατο, πολύ περισσότερο όταν υπογράφεται από μια χώρα σαν την Τουρκία, όπου ως πρώτος και κύριος τρομοκράτης θεωρούνται οι Κούρδοι, αλλά και από Ελληνες αξιωματούχους, που, ουσιαστικά, ασπάστηκαν αυτή την ...εκτίμηση, προβαίνοντας σε μια πράξη εξαιρετικά ατιμωτική για τη χώρα μας.
Εχουμε, όμως, μια ερώτηση: Μήπως η συμφωνία ισχύει ετεροχρονισμένα και αναδρομικά; Ρωτάμε, γιατί αν είναι έτσι, η παράδοση Οτσαλάν πρέπει να θεωρηθεί απλά και μόνο μια «επαναπροώθηση»...
Και κάτι ακόμα: Αντί να προβλέπουν τόσες και τόσες «ανταλλαγές», γιατί δε βάζουν την απ' ευθείας ανταλλαγή ή παράδοση «τρομοκρατών», αφού υπάρχει και κατακτημένη εμπειρία;
Μια δραματική ιστορία έφερε στη δημοσιότητα η εφημερίδα «Πρωινή» του Πύργου Ηλείας.
Ενας άνεργος 35χρονος, που τραυματίστηκε σοβαρά πριν δέκα χρόνια, δήλωσε ότι πουλάει το νεφρό του, για να ζήσει αυτός και οι ανάπηροι γονείς του. Μετά τον τραυματισμό του δούλεψε δυο χρόνια στον ΟΠΑΠ και αργότερα, όταν τον έδιωξαν, μπήκε στο λαβύρινθο των ναρκωτικών, απ' όπου - όπως δηλώνει ο ίδιος - κατάφερε να βγει.
Στη χώρα μας απαγορεύεται η εμπορία των ανθρωπίνων οργάνων. Αλλά πέρα απ' τη νομική απαγόρευση, η στήλη σε καμιά περίπτωση δε θα συμφωνούσε με μια τέτοια επιλογή.
Ομως, η όλη πορεία αυτού του ανθρώπου και η κραυγή του αποκαλύπτουν το αποκρουστικό πρόσωπο της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας, των «νόμων της αγοράς», των κάθε λογής «απελευθερώσεων» και «εκσυγχρονισμών», όπως και των αντίστοιχων αντιλήψεων.
«Κατ' αρχήν θετικά», χαρακτήρισε τα μέτρα του υπουργού Γεωργίας, Γ. Ανωμερίτη, για δραστική μείωση της βαμβακοκαλλιέργειας, η υπεύθυνη του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής του ΣΥΝ, Νατάσα Θεοδωρακοπούλου, σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε προς τα ΜΜΕ στην Καρδίτσα. «Ο εστί μεθερμηνευόμενον» πως ο ΣΥΝ θεωρεί θετικό το γεγονός ότι χιλιάδες βαμβακοπαραγωγοί θα καλλιεργήσουν φέτος λιγότερα στρέμματα, με αποτέλεσμα να μειωθεί το εισόδημά τους. Είναι, δε, προκλητικό ότι οι δηλώσεις της υπεύθυνης του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής του ΣΥΝ έγιναν στην Καρδίτσα, όπου οι αγρότες αντιδρούν σφόδρα στην απόφαση του υπουργού Γεωργίας και βρίσκονται σε κινητοποιήσεις με αίτημα - εκτός των άλλων - και την ανατροπή της απόφασης για τη βαμβακοκαλλιέργεια, με την, ταυτόχρονη, λήψη μέτρων για την προστασία του προϊόντος.
Είναι, δε, τόσο εξόφθαλμο ότι το μέτρο του Γ.Ανωμερίτη στρέφεται κατά των αγροτών, ώστε δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για την εκπρόσωπο του ΣΥΝ, η οποία δεν μπορεί να επικαλεστεί κανένα επιχείρημα, για να στηρίξει τη θέση της. Επομένως μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο ΣΥΝ λέει «ναι» στα μέτρα κατά της βαμβακοκαλλιέργειας, είτε διότι θεωρεί εκ προοιμίου θετικό, ό,τι αποφασίζουν για τους αγρότες η ΕΕ και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είτε διότι τάσσεται υπέρ του ξεκληρίσματος της ελληνικής αγροτιάς, εγκρίνοντας κάθε μέτρο που κινείται προς αυτή την κατεύθυνση.
Κάποιοι θα μπορούσαν ν' αναλογιστούν, γιατί ο ΣΥΝ παίρνει αυτή τη θέση, διακινδυνεύοντας να πληρώσει πρόσθετο πολιτικό κόστος στις ερχόμενες εκλογές μέσα στους αγρότες. Η απάντηση είναι απλή: Πολλές ψήφους από τους αγρότες - και ιδιαίτερα τους Θεσσαλούς - ούτε πήρε ούτε περιμένει να πάρει ο ΣΥΝ, οπότε «τι είχε, τι έχασε»...
Σημείωμα μας απέστειλε το Γραφείο Τύπου του ΔΗΚΚΙ, σχετικά με το προχτεσινό σχόλιο της στήλης «Αδικαιολόγητη επίθεση». Στο σημείωμα γίνεται αναφορά στα σχετικά αποσπάσματα της ομιλίας του Δ. Τσοβόλα, όπως και στο φυλλάδιο για τους αγρότες, που κυκλοφόρησε το ΚΚΕ.
Σύμφωνα, λοιπόν, με όσα αναφέρει το σημείωμα, ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ χαρακτήρισε την ηγεσία του ΚΚΕ ανιστόρητη, μίλησε για ολισθηρό δρόμο, κλπ., κλπ., όπως αναφέραμε στο σχόλιο. Αιτία γι' αυτό - πάντα σύμφωνα με την ομιλία του Δ. Τσοβόλα - στάθηκε «ένα φυλλαδιάκι, που μοιράζει πανελλαδικά το ΚΚΕ και λέει ότι το ΔΗΚΚΙ εκφράζει την πλουτοκρατία».
Το φυλλάδιο, όμως, στο οποίο αναφέρεται ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ, αναφέρει τα εξής: «Αποδυνάμωσε το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Καταδίκασε την αντιλαϊκή πολιτική τους. Απέρριψε το συμβιβασμό και την υποταγή. Ξεπέρασε τα κόμματα, σαν το ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ, που όχι μόνο δε συγκρούονται, μα συμμορφώνονται με τις βασικές επιλογές της πλουτοκρατίας. Ψήφισε τώρα ΚΚΕ».
Ας μας επιτρέψει, λοιπόν, το Γραφείο Τύπου του ΔΗΚΚΙ να παρατηρήσουμε πως υπάρχει διαφορά ανάμεσα σ' ένα κόμμα που εκφράζει την πλουτοκρατία, με κάποιο άλλο που δε συγκρούεται και συμμορφώνεται με τις βασικές επιλογές της. Ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ, βέβαια, έχει κάθε δικαίωμα, να διαφωνεί με την κριτική του ΚΚΕ. Ας απαντήσει, όμως, σ' αυτή και όχι χρεώνοντας το ΚΚΕ με πράγματα που δεν έχει πει.
Κατά των μεταλλωρύχων της ΒΙΟΜΑΓΝ, που «προκάλεσαν έμφραγμα στο κέντρο της Αθήνας, καταταλαιπωρώντας χιλιάδες εργαζόμενους», ξεσπάθωσε με σχόλιό του στα «Νέα» ο Γ. Παπαχρήστος, με αφορμή την προχτεσινή διαδήλωση έξω από τη Βουλή. Δεν είναι βέβαια ο μόνος που ενοχλείται από το μόνιμο κυκλοφοριακό χάος - αλλά μόνο όταν αυτό συμπίπτει και με κάποια διαδήλωση - ούτε ο μόνος που ζητά περιοριστικά και κατασταλτικά μέτρα. Δεν έχουμε όμως συναντήσει μέχρι τώρα σε δημοσιογραφικό, τουλάχιστον, κείμενο τη φράση που διαβάσαμε στο συγκεκριμένο σχόλιο: «Τι ζητούσαν κανείς δεν ξέρει, ούτε και έχει σημασία»!
Λοιπόν, κ. Παπαχρήστου, αυτοί οι εργάτες μεταλλωρύχοι - όπως γενικώς και αορίστως τους αποκαλείτε - είναι οι ελάχιστοι εναπομείναντες εργαζόμενοι στα μεταλλεία πρώην Σκαλιστήρη στην Εύβοια, όπου η κυβέρνηση της ΝΔ είχε βάλει λουκέτο. Την επιχείρηση αυτή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκανε χάρισμα στον επιχειρηματία Βαρβούτη, ο οποίος αφού ξεκοκάλισε ό,τι είχε απομείνει, βάζει τώρα - για δεύτερη φορά - λουκέτο! Οι εργάτες αυτοί, που παίρνουν ξανά το δρόμο της ανεργίας, είναι 6-7 μήνες απλήρωτοι και δεν έχουν πάρει ούτε καν το δώρο των Χριστουγέννων. Οι προοπτικές, δε, να βρουν μια άλλη δουλιά είναι όσες και των υπόλοιπων κατοίκων της Βορειοκεντρικής Εύβοιας, όπου η ανεργία έχει εκτιναχτεί στο 75%!
Μήπως, λοιπόν, αν φροντίζατε να μάθετε ή, πολύ περισσότερο, αν ήσασταν στη θέση τους, θα είχατε άλλη άποψη για το τι σημαίνει πραγματική ταλαιπωρία, αντί να ξεσπάτε για την «εξοργιστικά παθητική στάση της Αστυνομίας»;
Δε λέμε, η θητεία μιας κυβέρνησης τελειώνει, όταν γίνονται οι επόμενες εκλογές, πρόωρες ή όχι. Οπως και να το κάνουμε, όμως, όταν μια κυβέρνηση ανακοινώνει μέτρα - όπως η χτεσινή μείωση επιτοκίων για τους αγρότες - ενώ η χώρα βρίσκεται ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο, τότε τα μέτρα αυτά έχουν έντονο τον ψηφοθηρικό χαρακτήρα.
Αυτό σημείωσε χτες και ο συντάκτης του «Ρ», στη διάρκεια της σχετικής συνέντευξης Τύπου των αρμόδιων υπουργών. Φαίνεται, όμως, πως η παρέμβαση ενόχλησε τον υφυπουργό Οικονομικών και θέλησε, τελειώνοντας η συνέντευξη, να... πάρει το αίμα του πίσω. «Να μεταφέρεις στον Μπούτα, ότι επιδιώκουμε να μετατρέψουμε την ΑΤΕ σ' ένα τεράστιο κολχόζ», είπε στον συντάκτη του «Ρ».
Μη στενοχωριέστε, κ. Χριστοδουλάκη. Η ΑΤΕ, αργά ή γρήγορα, θα γίνει κολχόζ, γιατί μόνον έτσι θα γίνει μοχλός ανάπτυξης, προς όφελος της μικρομεσαίας και φτωχής αγροτιάς. Και οι τελευταίοι, θα συνεχίσουν να υπάρχουν -ως συντριπτική, μάλιστα, πλειοψηφία του αγροτικού κόσμου- είτε βάλετε την ΑΤΕ στο Χρηματιστήριο και μοιράσετε κάποιες μετοχές της, είτε όχι.
Με το «μετρό»
και την ΟΝΕ
δε με γελάς
μπαμπέση
το τρένο
είναι «κολοβό»
η «ένταξη»
είναι «φέσι»
κι η ψήφος μου
με τίποτε
σε σένα
δε θα πέσει!
Με το «μετρό»
και τα λοιπά
δεν πείθεις
κατεργάρη,
δε θα ξεχάσουμε
μ' αυτά
τις «τράκες»,
το «ζωνάρι»,
«φούμο» θα πάρει
ο λαός
κι όχι, όπως θες,
σφουγγάρι!
ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ κάποιων κύριων, όπως ο Βόλφγκανγκ Σιουσέλ ή ο Γιερκ Χάιντερ ήταν - μέχρι τώρα τουλάχιστον - άγνωστα στην Ελλάδα, και δικαίως, αφού για ποιο λόγο να θυμάται ο μέσος Ελληνας τους αρχηγούς του συντηρητικού και του ναζιστικού κόμματος της Αυστρίας αντίστοιχα.
Πλην, όμως, θα γίνουν και εδώ αρκετά γνωστοί, έστω και με αρνητικό τρόπο, αφού «κανόνισαν» τη για πρώτη φορά συμμετοχή ναζιστικού κόμματος σε κυβέρνηση χώρας στην Ευρώπη από το 1945! Κι εδώ, βέβαια, δε φτάνει να θυμηθούμε μόνο τα ονόματά τους, αλλά και τι σημαίνει ναζισμός στην ιστορία αυτού του πλανήτη.
Οι τελευταίοι, πάντως, που δικαιούνται να φωνάζουν είναι οι Αμερικανοί και οι μεγάλες χώρες της ΕΕ, που τώρα θυμήθηκαν να ευαισθητοποιηθούν. Ας μην ξεχνάμε ότι οι πρακτικές και οι αποφάσεις τους στη γειτονική μας Γιουγκοσλαβία ελάχιστα διαφέρουν από αυτές της ναζιστικής Γερμανίας.
Κι ας μη νομίζουν ότι δεν καταλαβαίνουμε τι ακριβώς συντελείται, με αφορμή αυτές τις εξελίξεις στην Αυστρία. Μιλάμε για την πρώτη, ωμή και ανοιχτή επέμβαση της ΕΕ στις εσωτερικές υποθέσεις ενός κράτους-μέλους της.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η καλλιέργεια μεταλλαγμένων τροφίμων στην Ελλάδα. Ετσι, λέει, πως αποφάσισε το υπουργείο Ανάπτυξης, προκειμένου - όπως υποστηρίζει - να προστατέψει τον καταναλωτή. Αυτό καλό ακούγεται και, τέλος πάντων, το υπουργείο μιας χώρας έχει δικαίωμα να διαμορφώνει τα δικά του δεδομένα υγιεινής.
Αραγε, όμως, θα απαγορευτεί και η εισαγωγή μεταλλαγμένων τροφίμων; `Η μήπως εδώ θα ισχύσει το ό,τι μπορεί να διακινείται στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα πρέπει να διακινείται και στην Ελλάδα; Γιατί αν ισχύει το δεύτερο, τότε μάλλον το κίνητρο του υπουργείου Ανάπτυξης δεν είναι δα και τόσο αγαθό όσο φαίνεται, και σίγουρα, μα σίγουρα, δεν έχει να κάνει με την προστασία του καταναλωτή.