Τρίτη 22 Νοέμβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δικομματική υποκρισία

Γρηγοριάδης Κώστας

«Είναι υποκριτικό να παριστάνουν τους ανεύθυνους εκείνοι που ευθύνονται για τη δημιουργία των πιο μεγάλων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων στη χώρας μας», δήλωσε προχτές ο Κ. Καραμανλής, αντεπιτιθέμενος στα όσα του καταλογίζει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Και δε λέμε, έτσι είναι. Η στάση του ΠΑΣΟΚ είναι πέρα για πέρα υποκριτική. Το γεγονός αυτό, όμως, δεν κάνει μικρότερες τις ευθύνες της κυβέρνησης και, κυρίως, δεν αλλάζει στο παραμικρό τον βαθιά αντιλαϊκό προσανατολισμό και περιεχόμενο της πολιτικής της. Αλλωστε, όπως βλέπουν καθημερινά οι εργαζόμενοι, η κυβέρνηση της ΝΔ πορεύεται στον ίδιο ακριβώς δρόμο με αυτόν της προηγούμενης κυβέρνησης. Εξυπηρετεί και φροντίζει πολύμορφα τα μεγάλα συμφέροντα από τη μια, κι από την άλλη καταδικάζει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, τα πλατιά λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού γενικότερα, στη συνέχιση της σκληρής λιτότητας, στην ανασφάλεια και στην αβεβαιότητα, σε ακόμη χειρότερες μέρες. Ο,τι ακριβώς έκαναν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

Ας σταματήσουν, επομένως, να παίζουν το δικομματικό τους παιγνίδι στις πλάτες του λαού. Η υποκρισία και η διγλωσσία είναι κοινό τους χαρακτηριστικό και το διαθέτουν σε αφθονία, τόσο οι μεν, όσο και οι δε.

Εκνευρισμός...

Για «αντιπαράθεση στα όρια της πολιτικής συκοφάντησης», έλλειψη επιχειρημάτων και περίσσευμα δογματικής προσήλωσης σε αξίες, που «καθηλώνουν την Αριστερά σε αμυντικό ρόλο, σε μοναχική πορεία και σε απόσταση από τα κινήματα και το διεθνιστικό της χαρακτήρα και ρόλο» έκανε λόγο ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ, Ν. Βούτσης, σχετικά με την εισηγητική ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στη Διεθνή Συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων.

Οι δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες του «Κυριακάτικου Ριζοσπάστη», που είχαν την ευκαιρία να διαβάσουν την εισηγητική ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα, μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Οχι μόνο, για το παντελώς αβάσιμο των ισχυρισμών του Ν. Βούτση, αλλά και για τον εκνευρισμό, που φανερώνουν οι δηλώσεις του...

Συντροφικά «μαχαιρώματα»

Εδώ και μέρες οι μεγαλο-εκδότες/ καναλάρχες/ επιχειρηματίες πλακώνονται μέσω των υπαλλήλων τους, με αφορμή τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της Β. Βεντουράκη, συζύγου του Σερ. Φυντανίδη. Χτες στην «Ελευθεροτυπία» ο γνωστός Γ. Βότσης αφού εκθείασε το διευθυντή του, πέρασε γενιές δεκατέσσερις τον Μ. Τριανταφυλλόπουλο. Ανάμεσα σε άλλα τον χαρακτηρίζει ασύδοτο ασίκη, που μαζί με τον Θ. Αναστασιάδη δεν είναι πια δημοσιογράφοι, ή είναι όσο είναι και εισαγγελείς, ντετέκτιβ, μπάτσοι, δικαστές, γελωτοποιοί. Είναι αφεντικά με γερές κονόμες κλπ.

Απορίες: Σε όλα αυτά μετεξελίχτηκε τώρα; Οταν ο Μ. Τριανταφυλλόπουλος έπιανε στο στόμα του τον Π. Κοσιώνη, ότι δήθεν εγκατέλειψε θύμα τροχαίου, κάνατε τα ίδια απαξιωτικά σχόλια; Ή είναι επιλεκτικές η μνήμη και η ευαισθησία σας; Και ακόμα, πώς δεχτήκατε να είστε σύντροφος με έναν τέτοιο παλιοχαρακτήρα, επισήμως από το 1999;

Θυμίζουμε ότι τότε διάφοροι τέτοιοι τύποι έστησαν τη «Ριζοσπαστική Αντιαπαγορευτική Κίνηση» (ΡΑΚ). Οπως έγραφε, μάλιστα, το σχετικό ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας» (φύλλο της 6/5/1999) «το ΡΑΚ (...) θα κατέλθει στις ευρωεκλογές διεκδικώντας την αποποινικοποίηση του χασίς και των άλλων ψυχοτρόπων ουσιών στην Ελλάδα». Τη διακήρυξη της «Κίνησης» συνυπέγραφαν - μεταξύ άλλων - και οι δύο προαναφερόμενοι, Βότσης και Τριανταφυλλόπουλος. Τώρα, καθένας έχει τη δική του γραμμή κι άλλον καθοδηγητή...

Αναγκαία και επείγουσα

Πριν από 15 χρόνια, καθώς ανατρεπόταν ο σοσιαλισμός στην Ανατολική Ευρώπη και διαλυόταν η Σοβιετική Ενωση, πολλοί και διάφοροι πανηγύριζαν για το τέλος του «Ψυχρού Πολέμου», της διαπάλης των δύο συστημάτων και του κυνηγητού των εξοπλισμών, προβλέποντας και υποσχόμενοι στον κόσμο ολόκληρο ένα μέλλον ανέφελο και ειρηνικό.

Ελάχιστα μόλις χρόνια μετά υποχρεώθηκαν να καταπιούν τη γλώσσα τους, αφού τα γεγονότα και η ζωή φανέρωναν, πέραν πάσης αμφιβολίας, πως ο πλανήτης βάδιζε προς την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση. Οι εστίες έντασης και οι πόλεμοι, οι αυξανόμενοι συνεχώς εξοπλισμοί, η ενισχυμένη κυριαρχία του ιμπεριαλισμού και όλα όσα αυτή συνεπάγεται, οι εντεινόμενες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, κλπ., κλπ., σφράγισαν τις μετά το 1990 εξελίξεις και έκαναν καθαρό στον οποιονδήποτε καλόπιστο άνθρωπο ότι η ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων και η συνεπαγόμενη αλλαγή του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων μόνο αρνητικές συνέπειες έφεραν στους λαούς, στην ειρήνη και στην ασφάλεια του πλανήτη.

Τα παραπάνω ήρθαν στο νου μας διαβάζοντας την είδηση ότι οι ΗΠΑ συμφώνησαν με την κυβέρνηση της Ρουμανίας για τη δημιουργία αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, ενώ ανάλογες επαφές γίνονται και με κυβερνήσεις άλλων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, με πλέον «ώριμες» αυτές με την κυβέρνηση της Πολωνίας, για την εκεί δημιουργία βάσης πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς. Γεγονότα, που φανερώνουν πόσο αναγκαία και επείγουσα είναι η ισχυρή και συντονισμένη αντιιμπεριαλιστική παρέμβαση των λαών.

Το μερίδιο της Εκκλησίας

Πολλές οι αφορμές πάλι τον τελευταίο καιρό. Κάποιοι σχολίασαν ήδη πως η ηγεσία της Εκκλησίας αυτή τη φορά περνά έγκαιρα στην επίθεση, για να μη βρεθούν απότομα στην άμυνα, αφού αναμένονται... καινούριες αποκαλύψεις. Δεν ξέρουμε κατά πόσο αληθεύει.

Αλλωστε και οι όποιες «αποκαλύψεις» είναι σχεδόν πάντα ενδείξεις κάποιου ντάρε - άβερε (δώσε - πάρε), κάποιας συναλλαγής στα κέντρα της εξουσίας. Οπως και τα όποια αντανακλαστικά απάντησης από πλευράς της ίδιας της Εκκλησίας και των ανθρώπων της είναι πάλι δηλώσεις παρουσίας σ' αυτό το διαρκές ντάρε - άβερε της εξουσίας. Ισως γι' αυτό μερικές φορές ο λόγος τους περνάει όχι μόνο τα σύνορα της πρόκλησης αλλά και του ίδιου του χρόνου, αφού σε μηδέν χρόνο μας πηγαίνει απ' ευθείας πότε στο Βυζάντιο και πότε στο Μεσαίωνα. Η αιτία συνήθως αυτών των «απότομων ταξιδιών» βρίσκεται στο να γίνει η παρουσία όσο πιο βροντερή - προκλητική γίνεται.

Ολα τα άλλα περί «ελευθερίας του λόγου και της σκέψης», όπως και οι απαντήσεις από την άλλη τόσο κάποιων μελών του ΠΑΣΟΚ όσο και του ΣΥΝ, περί «περιορισμού στα πνευματικά τους καθήκοντα», είναι στην ουσία τους «θόρυβος να γίνεται» για να μην αφήνουν να τους ξεχάσουμε, τόσο τους μεν όσο και τους δε.

Αν αυτοί που διοικούν την Εκκλησία ήταν πραγματικά υπέρ της ελεύθερης συνείδησης, θα έπρεπε να ήταν οι πρώτοι, που θα υπερασπίζονταν τον πραγματικό διαχωρισμό από το αστικό κράτος. Πώς μπορεί και σηκώνει το ιδεολογικό «φιλότιμό τους», να χρειάζονται πρόσθετο μηχανισμό ιδεολογικής καταπίεσης και χειραγώγησης για να πείσουν; Από πού ως που δέχονται να παραμένει η επιβολή απαραίτητο μέσο εξασφάλισης της θρησκευτικής πίστης; Πώς ανέχονται το διαχωρισμό των ανθρώπων σε πιστούς και μη;

Ελα όμως, που «μόνο μαζί κάνουνε και για χώρια δε γίνεται λόγος». Αυτό γιατί το μεν κράτος αξιοποιεί την επιρροή και τους μηχανισμούς της Εκκλησίας για να διαιωνίζει την ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία του και να εξασφαλίζει την υποταγή ή έστω τη συναίνεση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Ταυτόχρονα, η ηγεσία της Εκκλησίας δεν ξεκολλάει από το αστικό κράτος, αφού απολαμβάνει το δικό της μερίδιο στην οικονομική, πολιτική, ιδεολογική ισχύ της κρατικής εξουσίας.

Ανάλογα τη συναλλαγή και το παζάρι στα μερίδια της εξουσίας πότε οι μεν «υψώνουν φωνή» στο όνομα της «πίστης», που την ανακατεύουν κατά περίπτωση και με πολύ «πατρίδα», και πότε οι δε καθυστερούν κάποια νομοθεσία, προωθούν κάποια άλλη ή στη μεγάλη ανάγκη... διοχετεύουν κάποια «αποκάλυψη».

Ολα αυτά αποδείχνουν πως το αίτημα του διαχωρισμού Εκκλησίας και κράτους είναι υπερώριμο. Τα αστικά κόμματα είχαν την ευκαιρία τους με τη συζήτηση για την Αναθεώρηση του Συντάγματος. Δεν το ήθελαν και γι' αυτό απέρριψαν τις προτάσεις του ΚΚΕ. Σφιχταγκαλιασμένοι παραμένουν αστικά κόμματα και Εκκλησία για να διατηρούν σε λειτουργία το σφυγμό του άδικου συστήματος και ταυτόχρονα πότε ο ένας και πότε ο άλλος πάει να «κλέψει στο ζύγι» για το μερίδιο της εξουσίας αυτού του συστήματος...


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Τα παγωμένα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Η ΠΑΓΩΝΙΑ γενικώς και σε όλα τα επίπεδα είναι το χαρακτηριστικό των ημερών, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία.

Ο καιρός χάλασε, το θερμόμετρο έπεσε αρκετά και αναμένονται «ζόρικα» φαινόμενα. Ο Προκόπης Παυλόπουλος εξαίρει από τώρα την ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού, επί ανύπαρκτων υποδομών και μπορούμε από τώρα να ανησυχούμε για όσα θα συμβούν. Πολλές φορές έχουμε ακούσει παρόμοιες δηλώσεις ετοιμότητας και αισιοδοξίας...

Ψύχρα και από τον προϋπολογισμό, που κατατέθηκε. Οχι μόνον οι κοινωνικές δαπάνες είναι «παγωμένες» (αυτό πια το έχουμε συνηθίσει), αλλά και τα φορολογικά έσοδα προβλέπονται αυξημένα και, βέβαια, δε θα τα πληρώσουν οι ΑΕ και οι επιχειρήσεις.

«Πάγος» και σε όσους πίστευαν ότι με αυτήν την κυβέρνηση θα δουν «καλύτερες μέρες» (αν υπάρχει, δηλαδή, κανένας ακόμα). Οσο για τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, ότι τα κυβερνητικά μέτρα θα αποδώσουν στο ...μέλλον, η μεγάλη πλειοψηφία τις ακούει βερεσέ.

ΜΟΝΗ πηγή «θερμότητας» οι κόντρες της διαπλοκής, όπως τις βλέπουμε σε τηλεοπτικά «παράθυρα» και τις διαβάζουμε σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων. Αντιπαραθέσεις, όπου δεν μπορεί (και είναι λογικό) να καταλάβει κανείς, ποιος είναι ψεύτης και ποιος ...ακόμη πιο ψεύτης.

Μάλλον, όμως, δεν έχει και μεγάλη αξία να το μάθουμε αυτό. Το μόνο σίγουρο είναι πως σάπιοι φορείς ενός ακόμη πιο σάπιου συστήματος, μόνο «διαφάνεια» και «καθαρότητα» δεν μπορούν να επιφέρουν, ανεξαρτήτως του ποια μέθοδο ακολουθούν ή του ποιες ...αξίες δηλώνουν ότι πρεσβεύουν.

ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ μέσω της μείωσης των κοινωνικών παροχών, είναι η πρόταση της Αυστριακής Προεδρίας για την Ευρωπαϊκή Ενωση και είναι σίγουρο πως η ιδέα δεν είναι τέτοια επειδή προέρχεται από τη συγκεκριμένη χώρα.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Αλλωστε, όποιος κι αν προεδρεύει, προειλημμένες αποφάσεις καλείται να εφαρμόσει και μάλιστα σε πολύ συγκεκριμένες κατευθύνσεις.

Δεν έχουμε όμως αντιληφθεί, πού το είδαν το «κοινωνικό κράτος» που θέλουν να μειώσουν. Μήπως ...στη Γαλλία;

«Ας βγάλουν την απόκρυψη»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Φωτιά πήραν τα τηλέφωνα στα γραφεία της ΝΔ τόσο στην Αθήνα όσο και στα Γρεβενά, με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο νομό το περασμένο Σάββατο. Υπάλληλοι του κυβερνώντος κόμματος έβαλαν μπροστά τους τον κατάλογο του ΟΤΕ και τηλεφωνούσαν αδιακρίτως, για να καλέσουν τους κατοίκους της περιοχής στις φιέστες των εγκαινίων μιας σειράς δρόμων και κτιρίων που διοργάνωσε η κυβέρνηση, σ' έναν από τους πιο φτωχούς νομούς της χώρας. Δικαιολογημένα, πολλοί ήταν εκείνοι που αντέδρασαν στην αυθαίρετη τηλεφωνική εισβολή στα σπίτια τους, βρίσκοντας μάλιστα την ευκαιρία να «στολίσουν» από το ακουστικό την κυβέρνηση για το θράσος της. Στην πλειοψηφία τους, οι κάτοικοι του νομού ασχολούνται με τη γεωργία και ήδη ζουν από πρώτο χέρι τις συνέπειες της αντιαγροτικής πολιτικής της ΝΔ, συνέχεια εκείνης του ΠΑΣΟΚ. Αυτός ήτανε άλλωστε και ένας από τους λόγους για τον οποίο ελάχιστοι πέραν του στενού κομματικού μηχανισμού παραβρέθηκαν τελικά στις κυβερνητικές εκδηλώσεις.

Παρεμπιπτόντως, κάποιοι θυμήθηκαν ότι το σύστημα της «τηλε- προπαγάνδας» δεν είναι αποκλειστικότητα της ΝΔ. Τα ίδια έκανε (και κάνει) και το ΠΑΣΟΚ, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τις τελευταίες... συμμετοχικοδημοκρατικές εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων στο συνέδριό του. Κι όπως σχολίασε ένας από τους «παθόντες» σε χωριό του νομού, «τώρα που τους μάθαμε, ας βγάλουν τουλάχιστον την απόκρυψη κλήσεων για να καταλαβαίνουμε ποιος παίρνει τηλέφωνο και να μην το σηκώνουμε...».

Οι προτεραιότητες...

Οχι λίγες φορές ο «Ρ» - αλλά και άλλες εφημερίδες και ηλεκτρονικά ΜΜΕ - έχει δημοσιεύσει ρεπορτάζ και έχει καταγγείλει τις απαράδεκτες συνθήκες που βασιλεύουν στους «χώρους υποδοχής προσφύγων». Στους χώρους, δηλαδή, όπου οι κυβερνώντες και οι αρμόδιες υπηρεσίες στοιβάζουν, σα να είναι ζώα και ακόμη χειρότερα, τα όσα θύματα της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης «χτυπούν» - με τον έναν ή άλλον τρόπο - την πόρτα της χώρας μας, ψάχνοντας απεγνωσμένα για μια καλύτερη τύχη.

Τώρα, ήρθε και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, να πιστοποιήσει και να επιβεβαιώσει την προαναφερόμενη άθλια πραγματικότητα και, βέβαια, να καταδικάσει τη χώρα μας. Οπως επισημαίνει σε προχτεσινή απόφασή του, δεν υπάρχουν οι ελάχιστες προδιαγραφές παροχής προσωρινής προστασίας των προσφύγων. Κι επειδή, σύμφωνα με τις σχετικές ευρωενωσιακές αποφάσεις και οδηγίες, η χώρα μας όφειλε να προχωρήσει στις σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις εδώ και αρκετά χρόνια (από το τέλος του 2002), αλλά δεν το έχει κάνει, ήρθε αναπόφευκτα και η καταδίκη.

Προφανώς, το όλο ζήτημα και η απαράδεκτη στάση των κυβερνώντων (προηγούμενων και νυν) δεν είναι άσχετα με τον τρόπο αντιμετώπισης του γενικότερου θέματος των μεταναστών, ενώ είναι ενδεικτικά των πολιτικών αξιολογήσεων και προτεραιοτήτων τους. Σίγουρα, εάν το θέμα αφορούσε τους κεφαλαιοκράτες και τα συμφέροντά τους, δε θα πήγαινε στο καλάθι των αχρήστων...

Η «πρωτιά» στον Τζανακούλη!

Δεν πρωτοτυπεί ούτε πρωτοπορεί η δημοτική αρχή του Αιγάλεω, επιχειρώντας να «μπάσει» την ιδιωτική ασφάλιση στα σχολεία. Την «πρωτιά» έχει η δημοτική αρχή της Λάρισας, η οποία, πέρσι το Μάη, άνοιξε την «κερκόπορτα» των σχολείων (Σχετικό ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε, τότε, στον «Ρ»). Η υπό τον Κ. Τζανακούλη δημοτική αρχή, η οποία πρόσκειται στη ΝΔ, ασφάλισε σε ιδιωτική εταιρία τους 24.051 μαθητές όλων των σχολικών βαθμίδων - των νηπιαγωγείων, δημοτικών, γυμνασίων, λυκείων της πόλης - και το συνολικό κόστος της ασφάλισης ανέρχεται στα 42.300 ευρώ.

Ο δήμαρχος ισχυρίστηκε ότι η ιδιωτική ασφάλιση αποτελεί προσφορά στους μαθητές, όταν οι πάντες γνωρίζουν πως τελικά αυτοί που την πληρώνουν είναι οι γονείς τους και οι άλλοι δημότες, μέσω των συνεχών αυξήσεων στα δημοτικά τέλη και της επιβολής νέων φόρων. Ο Κ. Τζανακούλης και οι συν αυτώ - να σημειωθεί ότι κουβέντα αντίρρησης δεν εξέφρασαν οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ στο Δήμο Λάρισας - «μπάζουν» την ιδιωτική ασφάλιση στα σχολεία όχι για να εξυπηρετήσουν τους μαθητές, αλλά για να προωθήσουν την κυβερνητική πολιτική κατάργησης της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Ας το έχουν υπόψη τους κι αυτό οι Λαρισαίοι στις ερχόμενες δημοτικές εκλογές...

Τι θα κάνουν τώρα;

Κάθε μέρα, οι πρωινές τηλεοπτικές ενημερωτικές εκπομπές συνηθίζουν να αναφέρουν τα πρωτοσέλιδα θέματα των εφημερίδων. Το ίδιο κάνει και η εκπομπή «Πρωινή Γραμμή» της ΝΕΤ και, επιπλέον, ξεφυλλίζει ορισμένες εφημερίδες, αναδεικνύοντας εκτενέστερα το περιεχόμενό τους. Ομως, πάντα - ή έστω, σχεδόν πάντα - το «Ρ» τον προσπερνά ταχιά - ταχιά. Στις διαμαρτυρίες τηλεθεατών, οι δυο παρουσιαστές έχουν παραπέμψει κατά καιρούς στις κυκλοφορίες των εφημερίδων. Με άλλα λόγια, προβάλλουν περισσότερο τις εφημερίδες που έχουν μεγαλύτερη κυκλοφορία. Η στήλη, βέβαια, δεν έχει ποτέ καταλάβει το επιχείρημα αυτό, αλλά, αναρωτιέται, τώρα, που ο καθημερινός «Ριζοσπάστης» έχει ξεπεράσει σε πανελλαδική κυκλοφορία πχ το «Βήμα», η «Πρωινή Γραμμή» θα ξεφυλλίζει το «Ρ» και θα... θάβει τη «ναυαρχίδα» του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη; Μπα...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ο,τι και όπως θέλει το κεφάλαιο

«Για να αυξήσουμε τις ευκαιρίες απασχόλησης για όλους, δε σημαίνει πάντα ίδιες συνθήκες εργασίας και αμοιβών. Ισως πρέπει να ξεφύγουμε απ' την ιδέα ότι υπάρχει ένα μόνο πρότυπο απασχόλησης για όλους. Πρέπει να διευρύνουμε τις ευκαιρίες απασχόλησης με την επέκταση ποικίλων μορφών εργασίας, μερικής ή και προσωρινής απασχόλησης και αυτοαπασχόλησης». Αυτά προτείνει το ΠΑΣΟΚ ως μέτρα καταπολέμησης της ανεργίας των νέων, όπως εκφράστηκαν από τον Γ. Παπανδρέου σε ημερίδα που διοργάνωσε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με θέμα «Νέοι και ανεργία». Υπηρετώντας τις απαιτήσεις της ολιγαρχίας πρότεινε τη διεύρυνση του μοντέλου της «ευλυγισίας» στις εργασιακές σχέσεις για τους νέους εργαζόμενους αλλά και γενικότερα, ώστε να δουλεύουν «μερικά» ή ακόμα και «προσωρινά» με αμοιβές που δε χρειάζεται να υπάγονται σε συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Αυτές οι «νέες ιδέες» έρχονται ακριβώς την κατάλληλη στιγμή και όταν η κυβέρνηση είναι έτοιμη να προχωρήσει σε νέα επίθεση κατά των εργασιακών δικαιωμάτων. Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ανοίγει στην κυβέρνηση το δρόμο που αυτό έστρωσε και έρχεται και ζητάει από τον εργαζόμενο να δουλεύει δυο ώρες, δυο μέρες, όποτε υπάρχει δουλιά, με μεροκάματο και όρους που θα καθορίζει το αφεντικό με βάση τα συμφέροντά του και το πώς θα αυξάνει συνεχώς την κερδοφορία του. Από τα πριν, βέβαια, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν φροντίσει να «πιπιλίσουν» το μυαλό των εργαζομένων με όρους περί «ανταγωνισμού» και «παγκόσμιας αγοράς», οι οποίοι καθορίζουν την «αγορά εργασίας», με στόχο να πειστεί ο λαός ότι ο εργασιακός «μεσαίωνας» αποτελεί μονόδρομο.

Το ΠΑΣΟΚ ζητά από τους εργαζόμενους να υποταχτούν στη λογική της άκρατης ευελιξίας στην εργασία, με αμοιβές-ψίχουλα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς δικαιώματα. Στόχος του δεν είναι μόνο να εξασφαλίσει φτηνά εργατικά χέρια στους κεφαλαιούχους, αλλά να υπονομεύσει και το ίδιο το εργατικό κίνημα. Να εξασφαλίσει στο ντόπιο κεφάλαιο «κοινωνική ειρήνη», ανυπαρξία εργατικών αγώνων. Το ΠΑΣΟΚ φιλοδοξεί να επιτευχθεί οριστικά η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, να γενικευτούν οι «ατομικές», έτσι ώστε να γίνουν οι εργαζόμενοι έρμαια του αδηφάγου κεφαλαίου.

Το ΠΑΣΟΚ από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης δίνει σήμερα εξετάσεις στην άρχουσα τάξη της χώρας και χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση. Στην αγωνία της να υπηρετεί αποτελεσματικά τα συμφέροντα του κεφαλαίου, υποτάσσοντας τους εργαζόμενους στην κυριαρχία του και στην πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά του, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δείχνει ότι είναι αποφασισμένη να συμβάλει στην εφαρμογή των αντεργατικών μεταρρυθμίσεων, στην οριστική κατάργηση κάθε εργατικού δικαιώματος, από κοινού με τη ΝΔ. Απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα, οι εργαζόμενοι, με τον οργανωμένο ταξικό αγώνα τους, με το ΠΑΜΕ, πρέπει να εγκαταλείψουν μαζικά και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Να δώσουν αντιμονοπωλιακό περιεχόμενο στην πάλη τους μαζί με τους κομμουνιστές, στο δικό τους μέτωπο για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ