Σάββατο 12 Νοέμβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Επικίνδυνες ταυτίσεις

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δηλώσεις του Χ. Κίφερ, προέδρου της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Αστυνομικών, χρησιμοποιεί η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ), σε χτεσινό δελτίο Τύπου, που εκδόθηκε με αφορμή τα τελευταία γεγονότα στη Γαλλία, εκφράζοντας την αλληλεγγύη της ΠΟΑΣΥ στους Γάλλους αστυνομικούς. Σε μια απ' αυτές αναφέρεται ότι «η βία κατά της Αστυνομίας είναι βία κατά της ίδιας της κοινωνίας», ενώ μια άλλη σημειώνει ότι «οι αστυνομικοί πολύ συχνά πρέπει να υποστούν τις συνέπειες, όταν τα κοινωνικά προβλήματα δεν επιλύονται εγκαίρως».

Δεν αναφέρεται το παραμικρό, όμως, για τη βία της πολιτικής, που γεννά και αναπαράγει τη φτώχεια, την ανεργία, την περιθωριοποίηση, την εξαθλίωση και τις κάθε λογής κοινωνικές αδικίες και ανισότητες. Και, βέβαια, δεν αναφέρεται το παραμικρό στο γεγονός πως η απάνθρωπη αυτή πολιτική εφαρμόζεται και υλοποιείται με τη βοήθεια του κράτους και των κατασταλτικών του μηχανισμών, ανάμεσά τους και της Αστυνομίας.

Με δυο λόγια, τα πράγματα στην καπιταλιστική κοινωνία είναι περισσότερο σύνθετα απ' όσο θέλει να τα παρουσιάσει ο κ. Κίφερ. Και, τέλος πάντων, η ταύτιση ενός κρατικού μηχανισμού καταστολής με την κοινωνία δεν είναι μόνο εξόφθαλμα λαθεμένη, αλλά και επικίνδυνη.

Θα βάλει τάξη...

Στην πώληση προϊόντων που δεν καλύπτουν τις ανάγκες των ασφαλισμένων, στις αδικαιολόγητες αυξήσεις των ασφαλίστρων, στα «εγκλήματα» των τελευταίων χρόνων στα συμβόλαια υγείας, αλλά και στις καταγγελίες που δέχεται η Γραμματεία Καταναλωτή για τις πρακτικές των ασφαλιστικών εταιριών αναφέρθηκε χτες ο αρμόδιος Γενικός Γραμματέας, μιλώντας σε εκδήλωση της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδας.

Ε, κάτι περισσότερο θα ξέρει ο Θ. Σκορδάς για τις απατεωνιές των ασφαλιστικών εταιριών, από την προηγούμενη εμπειρία του... Για όσους δεν ξέρουν, σημειώνουμε ότι ο κύριος Γενικός Γραμματέας Καταναλωτή στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξε πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Ασφαλιστικών Συμβούλων...

Και τώρα, θα βάλει, τάχα, τάξη στην ασφαλιστική αγορά. Χα, χα...

Πρόσχημα η εγκληματικότητα

«Για μας είναι αδιάφορο αν οι κάμερες παραμείνουν ή όχι, επειδή πιστεύουμε ότι δεν υπηρετούν ουσιαστικά τον αγώνα μας κατά της εγκληματικότητας». Αυτά δήλωσε τις προάλλες στην «Καθημερινή» ο κ. Καμαρινόπουλος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αξιωματικών Αστυνομίας (ΠΟΑΞΙΑ). Ερχεται, με άλλα λόγια, να συμφωνήσει με τα συμπεράσματα επίσημης έρευνας της βρετανικής αστυνομίας, η οποία κατέδειξε ότι η λειτουργία των «καμεροχαφιέδων» δεν προσφέρει τίποτε το ουσιαστικό στην αντιμετώπιση της εγκληματικότητας. Και όμως, τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και η βρετανική του Τ. Μπλερ και των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, επιμένουν στην υλοποίηση και συνεχή επέκταση της ηλεκτρονικής παρακολούθησης. Και, μάλιστα, με βασικό επιχείρημα την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, παρά τα όσα αντίθετα λένε οι σχετικές έρευνες και οι εμπειρίες των άμεσα υπευθύνων. Το συμπέρασμα είναι προφανές: Πρόσχημα είναι η εγκληματικότητα. Αλλοι είναι οι στόχοι και οι επιδιώξεις που θέλουν να εξυπηρετήσουν με τα κάθε λογής συστήματα «καμεροχαφιέδων» οι κυβερνώντες.

Προκλητικές αυξήσεις

Η μία καμαρώνει στην ανακοίνωσή της, επειδή σημείωσε την «υψηλότερη επίδοση στην ιστορία της τράπεζας». Η άλλη ότι τα αποτελέσματα του 9μηνου αποτυπώνουν τη δυναμική του ομίλου και θυμίζει τους σχεδιασμούς του τελευταίου, για την ενδυνάμωση της παρουσίας του στην εγχώρια αγορά, καθώς και στις χώρες της Νοτιοανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης.

Για τους ομίλους των τραπεζών «Πειραιώς» και «Γιούρομπανκ» μιλάμε. Σύμφωνα με όσα ανακοίνωσαν, στο 9μηνο Γενάρης - Σεπτέμβρης, ο μεν πρώτος σημείωσε αύξηση κερδών κατά 49% και ο δεύτερος κατά 53,8%. Κέρδη τα οποία δεν ήρθαν από το πουθενά, αλλά από την καταλήστευση των λαϊκών στρωμάτων και των εργαζομένων στους προαναφερομένους ομίλους, ελέω της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνώντων, της «ελεύθερης αγοράς» και όλων όσα συνοδεύουν τη λογική του «ευρωμονόδρομου».

Ισχυροποιούνται οι «μεγάλοι»

Τη συμμετοχή της με ποσοστό 34% σε αλυσίδα μίνι μάρκετ, στην «OK anytime markets», ανακοίνωσε η «Carrefour-Μαρινόπουλος». Σιγά που θ' άφηνε το μεγάλο εμπορικό κεφάλαιο αυτή την αγορά, τα μικρά καταστήματα, δηλαδή, που δραστηριοποιούνται κυρίως στις γειτονιές. Την παραπάνω αλυσίδα «έστησαν» αρχικά ως παρακλάδι τους τα σούπερ μάρκετ «Ξυνός» και ακολούθησε η «κολεγιά» με την πολυεθνική «Carrefour». Για την ιστορία να σημειωθεί ότι η «Carrefour» έχει μερίδιο και στα σούπερ μάρκετ «Ξυνός». Αν αυτό δεν είναι ισχυροποίηση των μονοπωλίων, τότε τι είναι;

Το φονικό «πέταλο» και οι ευθύνες

Για άλλη μια φορά το «φονικό» Πέταλο του Μαλιακού έγινε τόπος τραγωδίας. Για άλλη μια φορά ξεχείλισαν η οργή και η θλίψη για τους τρεις νεκρούς, που προστέθηκαν στο ματωμένο μακρύ κατάλογο άλλων 530 ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους από το 1992 μέχρι σήμερα. Για άλλη μια φορά έχουμε το αστυνομικό δελτίο να αναζητά τις αιτίες κάπου ανάμεσα στο «στιγμιαίο λάθος» ενός οδηγού και στην «κακιά την ώρα»... Είναι όμως έτσι τα πράγματα; `Η μήπως έχουμε να κάνουμε με ένα δρόμο που κατ' ευφημισμόν ονομάζεται «εθνική οδός», αφού έχει διατηρηθεί με τις προδιαγραφές του 1960, όταν κατασκευάστηκε - για να καλύψει τις ανάγκες, τους κυκλοφοριακούς φόρτους και τα στάνταρ των οχημάτων της εποχής - ενώ τώρα δε «συγχωρεί» ούτε το παραμικρό στιγμιαίο λάθος, δεν επιτρέπει ούτε τον ελάχιστο ελιγμό σωτηρίας;

Η αλήθεια βρίσκεται ακριβώς εκεί. Επί 20 και πλέον χρόνια οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν έκαναν τίποτε για την αναβάθμιση του τμήματος αυτού σε κανονικό αυτοκινητόδρομο, παρά το «χορό δισεκατομμυρίων» από κοινοτικά και άλλα «πλαίσια στήριξης». Δεν έκαναν τίποτε, επικαλούμενες «στενότητα χρημάτων» και «μαύρες τρύπες προϋπολογισμών», την ώρα που υποχρέωναν το λαό να πληρώσει 10 δισ. ευρώ για την επιτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων, δηλαδή για τη μετατροπή τους σε πανδαισία εμπορευματοποίησης και κερδοφορίας του κεφαλαίου. Μόνο για την κατασκευή του περιβόητου - και προβληματικού, όπως αποδεικνύεται - στεγάστρου Καλατράβα και για την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας και των συμφερόντων κάποιων «χορηγών» και «αθανάτων», ξοδεύτηκαν πάνω από 100 δισ. δρχ., ποσό που θα αρκούσε για την ολοκλήρωση 20 χιλιομέτρων του Μαλιακού...

Το χειρότερο, βέβαια, είναι πως όλες αυτές οι καθυστερήσεις έγιναν συνειδητά για να πριμοδοτηθεί η περίφημη ζεύξη του Μαλιακού με τη μέθοδο της «σύμβασης παραχώρησης». Για τους ίδιους λόγους, δηλαδή, που παρέμειναν και παραμένουν «εθνικές λαιμητόμοι» και τα οδικά τμήματα των Τεμπών και Κορίνθου - Πάτρας. Οι κυβερνήσεις του δικομματισμού επέλεξαν τη μέθοδο αυτή κατασκευής για να εξυπηρετήσουν καλύτερα τα συμφέροντα των μεγαλοτραπεζιτών και μεγαλοεργολάβων, υποχρεώνοντας το λαό να πληρώνει πολλαπλά: Και για την κατασκευή από τον κρατικό προϋπολογισμό και για τη λειτουργία τους μέσω πανάκριβων διοδίων. Αλλωστε, αυτό ομολογήθηκε καθαρά το 2002, όταν ματαιώθηκε η ζεύξη του Μαλιακού επειδή το μεγάλο κόστος της δεν μπορούσε να καλύψει την κερδοφορία που προσδοκούσε το κεφάλαιο! Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν, λοιπόν, την πλήρη πολιτική ευθύνη γι' αυτό το διαρκές έγκλημα.

Ακόμη και τώρα, όμως, που αποφασίστηκε επιτέλους η αναβάθμιση του Πετάλου, τα έργα προχωρούν με «βήματα χελώνας». Εγκαταστημένες εργολαβίες βρίσκονται μόνο στα 34,5 από τα 77 χιλιόμετρα του συνολικού του μήκους, το κράτος αρνείται να πληρώσει δίκαιες αποζημιώσεις απαλλοτριώσεων, ενώ έχει «παγώσει» επί δύο μήνες συνολικά τις πιστώσεις! Δυστυχώς, με τους ρυθμούς που προχωρούν τα έργα, ο δρόμος θα εξακολουθεί να παραμένει καρμανιόλα τουλάχιστον μέχρι το 2012! Επιβεβαιώνεται αυτό που τόνιζε χαρακτηριστικά η ΝΕ Φθιώτιδας του ΚΚΕ στις 13 του Ιούλη, με αφορμή ένα ακόμη πολύνεκρο δυστύχημα: «Η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού δεν μπορεί να γίνει όσο κυριαρχούν τα κόμματα του κεφαλαίου, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, και οι συνεργάτες τους».


Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ

Τα ευκαιριακά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ εντυπωσιακό να βλέπεις τον πρωθυπουργό της χώρας - όποιος κι αν είναι - σε επίσημες επισκέψεις σε μακρινές χώρες, όπως, για παράδειγμα, αυτή του Κώστα Καραμανλή στην Ιαπωνία. Ιδίως όταν ακούς πώς οι αρμόδιοι περιγράφουν την Ελλάδα...

Μιλάνε για έναν παράδεισο ευκαιριών, δυνατοτήτων και ανάπτυξης. Τόσο, που αρχίζεις και έχεις ...υπαρξιακές ανησυχίες, σκεπτόμενος αν ζεις κι εσύ στην ίδια χώρα, η οποία εγκωμιάζεται.

Πάντως, ενδεικτική ήταν η φράση του Κ. Καραμανλή, που περιέγραψε το σημερινό εγχώριο καθεστώς στους Ιάπωνες βιομήχανους ως «ένα κράτος πιο κοντά στον επενδυτή, στον επιχειρηματία»! Συγκρίνετέ το με τις ατάκες των υπουργών του για «ένα κράτος κοντά στον πολίτη» και καταλαβαίνετε την ουσία τους.

ΕΔΩ, ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, πάντως, η άποψή μας και οι σκέψεις μας έχουν γίνει, για μια ακόμα φορά, εύπλαστο υλικό στα χέρια των γνωστών εταιριών, που διενεργούν δημοσκοπήσεις.

Ξέρετε, μιλάμε γι' αυτά τα γκάλοπ, όπου ουδείς έχει πρόβλημα με το μισθό που παίρνει, με τις απολύσεις, με την ακρίβεια, με τους όρους διαβίωσής του και με τα δικαιώματά του, που καταπατιούνται.

Αντιθέτως, έχει γνώμη και εμπεριστατωμένη άποψη για το «ποιος» είναι ο καλύτερος πολιτικός, ποιος είναι πιο πιστευτός και ποιος ο περισσότερο όμορφος....

Πέρα απ' αυτά, πάντως, θα μας υποχρέωναν οι δημοσκόποι, εάν καταλήξουν και δεν παρουσιάζουν μεταξύ τους τόσο μεγάλες αποκλίσεις. Ετσι, για να ξέρουμε κι εμείς ...τι πιστεύουμε!

ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΑΣ θα τεθεί σύντομα μια ακόμη «ανεξάρτητη αρχή». Αυτή για την καταπολέμηση του «μαύρου χρήματος», που περιέχεται σε κυβερνητικό νομοσχέδιο. Οπως καταλαβαίνετε ...θα έχουν να παραπέμπουν οι υπουργοί της κυβέρνησης και γι' αυτό το θέμα.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Κι αν βρεθεί ποτέ άκρη με αυτές τις ιστορίες, ...γράψτε μας.

«Ο Γιώργος είναι πονηρός»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο Κ. Σημίτης μιλάει για το παρελθόν και ο Γ. Παπανδρέου δηλώνει πως «κοιτάζει στο μέλλον». Πολλοί υποστηρίζουν ότι μ' αυτήν τη δήλωσή του ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θέλει να διαφοροποιηθεί από τον προκάτοχό του κι άλλοι, προχωρώντας παραπέρα, ισχυρίζονται πως, εμμέσως πλην σαφώς, «αποκηρύσσει» και τη «σημιτική διακυβέρνηση». Αλλά, αν είναι έτσι, γιατί δεν το λέει καθαρά; Ομως, πώς να το πει και να μη γίνει καταγέλαστος, όταν οι πάντες γνωρίζουν ότι ήταν από τους πιο στενούς κυβερνητικούς συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού κι από τους συνδιαμορφωτές της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεών του, την οποία και υπηρέτησε με ζήλο και συνέπεια; Και ποιος θα τον πιστέψει αν το πει, αφού ποτέ - ούτε και εκ των υστέρων - δε διαφοροποιήθηκε, στο παραμικρό, απ' αυτήν την πολιτική, αλλά, αντίθετα, επιχειρεί να τη δικαιώσει και να πείσει πως χρειάζεται και για το παρόν και το μέλλον;

Βεβαίως, «ο Γιώργος είναι πονηρός», όπως λέει και το γνωστό άσμα, και δε θέλει να «φορτωθεί» στις πλάτες του όλες τις αποτυχίες του «σημιτικού εκσυγχρονισμού», ούτε «τα ορφανά του Σημίτη», που έχουν ξεφτιλιστεί στα μάτια της κοινής γνώμης. Ξέρει ότι αν δεν κάνει πως διαφοροποιείται από το «σημιτικό παρελθόν», δεν πρόκειται να βρει στήριγμα στους ψηφοφόρους, ενώ αν δεν «ξεφορτωθεί» τα «σημιτικά εξαπτέρυγα» και δε φτιάξει δική του «αυλή», δεν πρόκειται να «επιζήσει» μέσα στην «πασοκική αρένα». Γι' αυτό και, δήθεν, «σφυρίζει αδιάφορα»...

Ανοσιούργημα

Προφανώς, το γεγονός πέρασε απαρατήρητο από τους απλούς ανθρώπους. Ευτυχώς, όμως, όχι απ' όλους. Σύμφωνα με επιστολή, που δημοσιεύτηκε στα «Χανιώτικα Νέα» στις 9 του Νοέμβρη και υπογράφεται από τον κ. Νίκο Βλασσόπουλο, στην εξέδρα των επισήμων, στην παρέλαση της 28ης Οκτώβρη στα Χανιά, παραβρισκόταν κι ένας αξιωματικός των πεζοναυτών των ΗΠΑ. Η παρουσία του -σημειώνει ο επιστολογράφος - δημιουργεί ερωτήματα, όταν είναι γνωστή η απλόχερη στήριξη των ΗΠΑ στη φασιστική Ιταλία, στις δεκαετίες του '20 και του '30, όπως και στη ναζιστική Γερμανία, τουλάχιστον μέχρι το Δεκέμβρη του 1941. Κι αφού θυμίζει ανάλογη περίπτωση και πάλι στα Χανιά, όταν στα τέλη της δεκαετίας του '50, στη διάρκεια εθνικής γιορτής, παρέλασε αμερικανικό στρατιωτικό άγημα, με αποτέλεσμα να εισπράξει το γιουχάισμα του χανιώτικου λαού, κλείνει την επιστολή του με τα παρακάτω:

«Προχθές, οι ιθύνοντες υποτροπίασαν. Δε θέλουν να χωνέψουν, ή είναι ανίκανοι να καταλάβουν, ότι η παρουσία εκπροσώπου των ΗΠΑ στην εθνική μας γιορτή, και μάλιστα ως τιμώμενου προσώπου, θα δημιουργεί εσαεί ένα τεράστιο θέμα ηθικής τάξεως, δεδομένου ότι στην καθημαγμένη μας χώρα μετά τον πόλεμο, ΗΠΑ και Αγγλία όχι μόνον ενθάρρυναν, αλλά επέβαλαν τον καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο. Βρε "ιθύνοντες", πώς τολμήσατε να επιτρέψετε αυτό το ανοσιούργημα; Τα παιδάκια που συμμετείχαν στην παρέλαση και οι γονείς τους ξέρανε ότι απέτιαν φόρο τιμής στον εκπρόσωπο μιας τέτοιας πολιτείας;

Για αυτούς που στην προκειμένη περίπτωση αντιπαραθέτουν το "περασμένα ξεχασμένα", ας αναλογιστούν τις τρέχουσες ωμότητες του υπερπόντιου "συμμάχου" μας στο Ιράκ και αλλού».

Εντείνεται η ιδεολογική διαπάλη

Ούτε στιγμή δεν έχουν πάψει να δουλεύουν οι μηχανισμοί και τα επιτελεία του ιμπεριαλισμού. Ερευνητικά κέντρα, ινστιτούτα, «δεξαμενές ιδεών», πανεπιστημιακά ιδρύματα, ομάδες μελετητών και κάθε λογής υπηρεσίες χρηματοδοτούνται απλόχερα, με πρώτιστο στόχο τον πολύμορφο εξωραϊσμό του κεφαλαιοκρατικού συστήματος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, την ιδεολογική και πολιτική χειραγώγηση των λαών, την κατασυκοφάντηση του ταξικού και πολιτικού αντίπαλου.

Πραγματικός οχετός είναι η παραγωγή των προαναφερόμενων μηχανισμών, τόσο στην ποσότητα, όσο και στην ...ποιότητα. Και τα «προϊόντα» τους διανέμονται συνήθως τζάμπα σε όλο τον πλανήτη. Ο βασικός στόχος τους είναι η δηλητηρίαση του μυαλού και της ψυχής, ο εγκλωβισμός των συνειδήσεων. Ολες οι μορφές είναι αξιοποιήσιμες. Βιβλία, φυλλάδια, κινηματογραφικές ταινίες και ντοκιμαντέρ, cd και dvd, διαλέξεις, συζητήσεις, κλπ., κλπ. Κι όλα τα μέσα στη διάθεσή τους. Η εκπαίδευση, η εκκλησία, η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, οι εφημερίδες, οι εκδοτικοί μηχανισμοί, κλπ. κλπ. Πάμπολλα είναι τα σχετικά παραδείγματα. Ανάμεσά τους συμπεριλαμβάνονται και διάφορα ντοκιμαντέρ του BBC ή του «History Channel», που προβάλλονται από τηλεοπτικές εκπομπές, μοιράζονται δωρεάν σε μορφή dvd από εφημερίδες και περιοδικά και αποτελούν άλλη μιαν απόδειξη της ασίγαστης και εντεινόμενης ιδεολογικής διαπάλης.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αγώνας με προοπτική

To σημερινό πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ γίνεται σε μια περίοδο ιδιαίτερης έντασης της συνδυασμένης επίθεσης κεφαλαίου και κυβέρνησης κατά των εργαζομένων. Οι διεθνείς ανακατατάξεις τη δεκαετία του '90 είχαν ως αποτέλεσμα τη διαμόρφωση ενός αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων για το εργατικό κίνημα. Το καπιταλιστικό σύστημα, ενθαρρημένο από αυτήν την εξέλιξη επιχειρεί να ξεπεράσει τη γενικευμένη κρίση του με πρωτοφανή σκληρότητα. Απειλεί όχι μόνο να πάρει πίσω ό,τι υποχρεώθηκε να παραχωρήσει στην εργατική τάξη τις προηγούμενες δεκαετίες. Απαιτεί ακόμη περισσότερα, να κλείσει μια και καλή τους λογαριασμούς μαζί της. Με όπλο την αλλοτρίωση, επιχειρεί να ενσωματώσει ένα μέρος της στον «κοινωνικό εταιρισμό», θέλει να την εξουδετερώσει πολιτικά.

Οι εργαζόμενοι στη χώρα μας αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη ίσως πρόκληση στο πρόσωπο μιας πολιτικής, η οποία στο όνομα του «κοινού συμφέροντος» και της «ανταγωνιστικότητας», περνάει σαν οδοστρωτήρας πάνω από τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους. Μια πολιτική κοινή και αδιαίρετη για το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Κάθε τι που μπορεί να εμποδίσει την ασύδοτη δράση του κεφαλαίου και την κερδοφορία του κρίνεται άχρηστο, «προκλητικό προνόμιο», αντιπαραγωγικό, ακόμη και... αντεθνικό! Τα δικαιώματα στην εργασία και την Κοινωνική Ασφάλιση ζυγίζονται με τα σταθμά της «ανταγωνιστικότητας» και κρίνονται επικίνδυνα, επομένως, προς κατάργηση. Οι δημοκρατικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα αντιμετωπίζονται σαν «τρομοκρατία». Το δίκαιο του ισχυροτέρου καθιερώνεται από το Ιράκ και το Αφγανιστάν έως τα εργοστάσια και τους άλλους τόπους δουλιάς.

Οι εργαζόμενοι, στο βαθμό συμμετοχής τους στους συνδικαλιστικούς και πολιτικούς αγώνες, αντιλαμβάνονται ότι αυτή η επίθεση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με όρους άμυνας. Αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουν την προσπάθεια υπεράσπισης των κατακτήσεών τους. Κάθε άλλο. Επιβάλλεται να αναπτύξουν ενωμένοι, στη βάση των ταξικών τους συμφερόντων, τους αγώνες για τα καθημερινά μεγάλα και μικρά προβλήματα. Πρέπει να γνωρίζουν όμως ότι αν μείνουν σ' αυτό, θα είναι καταδικασμένοι σε μια σισύφεια προσπάθεια, αφού θα μένει ανέπαφη η γενεσιουργός αιτία των δεινών τους.

Το καθήκον που επιβάλλει η περίσταση σε κάθε εργαζόμενο και στην εργατική τάξη ως σύνολο είναι να χτυπήσουν τη ρίζα αυτής της πολιτικής. Η αλλαγή των συσχετισμών, τόσο στο συνδικαλιστικό κίνημα, όσο και στο πολιτικό πεδίο, είναι η ικανή και αναγκαία προϋπόθεση, για να ανοίξει ο δρόμος για μια πολιτική εξυπηρέτησης των λαϊκών αναγκών, που θα φέρει τα λαϊκά στρώματα στο επίκεντρο των εξελίξεων και τη λαϊκή εξουσία στη θέση της εξουσίας της ολιγαρχίας. Η ενίσχυση του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ είναι αυτή τη στιγμή η επιλογή που οδηγεί σ' αυτήν την ανατροπή, όχι για λόγους κομματικού εγωισμού, αλλά ως προϊόν της νηφάλιας ανάλυσης της πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας που απαιτεί απαντήσεις εδώ και τώρα.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ