Τα «τερτίπια» που κάνουν οι εμποροβιομήχανοι με τη στήριξη του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, με σκοπό να ρίξουν τις τιμές σε διάφορα αγροτικά προϊόντα δείχνει σε όλο του το μέγεθος το παραμύθι της «ελεύθερης αγοράς» και του «ανταγωνισμού». Για παράδειγμα, στα οινοστάφυλα υπάρχει, φέτος, και μεγάλη σοδειά και σε πολύ καλή ποιότητα, αφού οι καιρικές συνθήκες βοήθησαν σ' αυτό. Ωστόσο, η παραγωγή δεν απορροφείται, αφού οι εμποροβιομήχανοι φροντίζουν να προμηθεύονται σταφύλια ή μούστο από τρίτες χώρες, κατώτερα ποιοτικά μεν, φτηνότερα γι' αυτούς δε. Αντίθετα, στο λάδι λόγω των καιρικών συνθηκών η σοδειά είναι χαμηλή αλλά πάλι δεν απορροφείται η εγχώρια παραγωγή και οι εμποροβιομήχανοι πιέζουν να γίνουν αδασμολόγητες εισαγωγές ελαιολάδου από τρίτες χώρες, αφού οι τιμές παραγωγού στην Ελλάδα, είναι κατά τη γνώμη τους πολύ υψηλές. Είναι αυτό που λέμε, «μονά - ζυγά δικά τους».

Δυο συνεντεύξεις δόθηκαν σε διάστημα μιας βδομάδας (19 και 26 Οκτώβρη 2005), για να παρουσιαστούν τα αποτελέσματα ερευνών για την Ηλικιακή Εκφύλιση της Ωχράς Κηλίδας των ματιών (ΗΕΩ) - μια ασθένεια που θολώνει την οξεία κεντρική όραση και ο ασθενής χάνει σταδιακά την όρασή του απ' το ένα ή και τα δυο μάτια.

Η πρώτη έρευνα με τον τίτλο «THESSALONIKI EYE STUDY» έγινε απ' το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και χρηματοδοτήθηκε απ' τα Πανεπιστήμια της Καλιφόρνιας, του Τέξας και της Ινδιανάπολης, ενώ μικρή, όπως αναφέρθηκε, ενίσχυση πρόσφεραν και τρεις φαρμακευτικές εταιρίες. Ξεκίνησε το 2000 και συμμετείχαν 2.500 άτομα άνω των 60 ετών από τυχαίο δείγμα γενικού πληθυσμού, επιλεγμένο από τα δημοτολόγια της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι εξετάστηκαν στο Εργαστήριο Ερευνας και Κλινικών Εφαρμογών Οφθαλμολογίας του ΑΠΘ.

«H φιλοδοξία του "THESSALONIKI EYE STUDY" ήταν να συγκεντρώσει, να επεξεργαστεί και να παραδώσει για πρώτη φορά, επιδημιολογικά και γενετικά στοιχεία οφθαλμολογικών νοσημάτων στον ελληνικό πληθυσμό, διαθέτοντας το μέγεθος, αλλά και την ποιότητα στη μεθοδολογία προηγούμενων προγραμμάτων που έδωσαν ανάλογα στοιχεία για άλλους πληθυσμούς», αναφέρθηκε στη διάρκεια της παρουσίασης.

Στο ερώτημα για τις προσδοκίες των χρηματοδοτών κατά την παρουσίαση της πρώτης έρευνας η απάντηση ήταν για να παραχθεί επιστημονική γνώση...

Η δεύτερη έρευνα έγινε σε εφτά ευρωπαϊκές χώρες και πήραν μέρος 5.164 άτομα άνω των 65 ετών και χρηματοδοτήθηκε απ' το 5ο Πρόγραμμα Πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Απ' αυτά 630 άτομα ήταν απ' τον Εύοσμο της Θεσσαλονίκης.

Και χτες, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της έρευνας, αναφέρθηκε: «Ξαφνικά άρχισαν οι φαρμακοβιομηχανίες να ενδιαφέρονται για την ΗΕΩ, καθώς βλέπουν ότι όλο και περισσότερα άτομα πάσχουν από αυτή και προσπαθούν να βρουν το φάρμακο». ΄Η, όπως έλεγε ειδικός στη στήλη, οι φαρμακοβιομηχανίες «ενδιαφέρθηκαν γιατί μυρίστηκαν κέρδη».

Και έχουν απεριόριστη «πρώτη ύλη». Στην πανευρωπαϊκή έρευνα διαπιστώθηκε ότι 3,3% του πληθυσμού πάσχει από ΗΕΩ, ενώ στην έρευνα στη Θεσσαλονίκη βρέθηκε ότι 54,1% είναι αδιάγνωστοι, ενώ το 63,8% αυτών των ασθενών δεν παίρνουν καμία αγωγή. Μια θεραπεία για την ΗΕΩ στις ΗΠΑ στοιχίζει 22.000 δολάρια για δυο χρόνια, ενώ φάρμακο που στοιχίζει στις ΗΠΑ 1.280 ευρώ στην Ελλάδα πωλείται 1.800 ευρώ.

Να, λοιπόν, πώς αξιοποιείται η παραγωγή της «επιστημονικής έρευνας - γνώσης» - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο επιστήμονας έχει την πρώτη ευθύνη, απ' τη στιγμή που το ελληνικό κράτος δε βάζει ούτε δραχμή.

Και σε ό,τι αφορά στο γενετικό υλικό, που συγκεντρώνεται, οι επιστήμονες λένε ότι δεσμεύονται απ' τις Επιτροπές Βιοηθικής των Πανεπιστημίων και των πρωτοκόλλων που υπέγραφαν. Ο θεός και η (επιστημονική) ψυχή τους δηλαδή...

Ο ΣΥΝ, πιστός στις πάγιες πολιτικές του θέσεις, για τη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος, δεν παραδέχεται ότι μόνη αποτελεσματική πάταξη της διαπλοκής βρίσκεται στο ξερίζωμα των αιτιών που τη γεννούν και την αναπαράγουν. Ψελλίζει τα περί δικομματισμού, πάντα στο πλαίσιο που εκτονώνει τη δυσαρέσκεια χωρίς να εμπνέει αγωνιστικές διεργασίες αμφισβήτησης του συστήματος. Προσπαθεί να διατηρήσει την αντίδραση του λαού στο επίπεδο που να μη θίγει τα θεμέλιά του, στο επίπεδο που δε χτυπάει την πηγή της διαπλοκής.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ομολογουμένως, είναι αξιοθαύμαστα και τα δύο κόμματα. Καταφέρνουν - παρά τη συμφωνία τους στη βασική κατεύθυνση - να δείχνουν ότι είναι μόνιμα «στα μαχαίρια» και, μάλιστα, προς το συμφέρον του πολίτη και του ελληνικού αθλητισμού...

Φυσικά, αν τους ζητήσει κανείς να δεσμευτούν πως οι κατασκευές που πλήρωσε ο Ελληνας φορολογούμενος δε θα παραχωρηθούν σε κανέναν ιδιώτη, ...θα κάνουν πως δεν κατάλαβαν ή θα μιλήσουν για «μη ρεαλιστικές προσεγγίσεις» του όλου πράγματος.

Αρα, η «ρεαλιστική προσέγγιση» αφορά αποκλειστικά και μόνο το ποιοι θα ξεπουλήσουν, πώς και σε ποιους, τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις ή την όποια άλλη δημόσια περιουσία. Πράγματι, ...ενδιαφέρουσα η άποψη.

«Ο ΣΚΟΠΟΣ της αντικειμενικής ενημέρωσης δεν πρέπει να επηρεάζεται από τον ανταγωνισμό και την αντιπαράθεση συμφερόντων». Μπορεί η πρόταση να μην πάσχει συντακτικά, αλλά το πολιτικό της νόημα παραπέμπει στον ...ορισμό της αντίφασης.

Πάντως, το ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι ανήκει στον πρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης Ι. Λασκαρίδης. Και, μάλιστα, με βάση τη λογική αυτή, έκανε και σχετικές συστάσεις προς τους ραδιοφωνικούς σταθμούς...

Θα είχε ενδιαφέρον να μαθαίναμε τη γνώμη του Συμβουλίου για το πώς ...μπορεί να μην ...επηρεάζεται η ενημέρωση από τα συμφέροντα, όταν ιδιοκτήτες και αφεντικά των ραδιοτηλεοπτικών μέσων είναι τα ίδια τα συμφέροντα;

Πόσο, δε, μάλλον, όταν - και με ευθύνη του ΕΣΡ - αυτά τα «συμφέροντα» δρουν ασύδοτα, χωρίς να λογοδοτούν για καμία δραστηριότητά τους, είτε είναι νόμιμη (σύνηθες), είτε είναι παράνομη (εξίσου σύνηθες).

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι ή όχι σκάνδαλο, να ζουν εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι με 300 έως 500 ευρώ το μήνα; Είναι ή όχι σκάνδαλο, να αρνείσαι σε δεκάδες χιλιάδες νέους ανθρώπους και ακόμη περισσότερους άνεργους, το ύψιστο δικαίωμα στη δουλιά και με άλλα λόγια, το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή και την αξιοπρέπεια; Είναι ή όχι σκάνδαλο, να υπερδιπλασιάζεται μέσα σε δέκα χρόνια - από το 1995 έως το 2004 - ο παραγόμενος κοινωνικός πλούτος, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των λαϊκών νοικοκυριών να ζουν στον αστερισμό τού κάθε φέτος και χειρότερα, ενώ, μια ελάχιστη μειοψηφία κεφαλαιοκρατών, να συσσωρεύει αμύθητα πλούτη;

Τα προαναφερόμενα και πολλά ακόμη ανάλογα παραδείγματα είναι αδιαμφισβήτητα γεγονότα, αλλά, σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό, δεν είναι σκάνδαλα. Γιατί; Επειδή, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, δεν έχουν προκαλέσει τη γενική αγανάκτηση. Αντίθετα, ονομάζονται σκάνδαλα, τα όσα βλέπουν τις τελευταίες μέρες το φως της, τηλεοπτικής κυρίως, δημοσιότητας. Δε γνωρίζουμε, αν και πόσο τα τελευταία έχουν προκαλέσει τη γενική αγανάκτηση. Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι, τόσο το περιεχόμενό τους, όσο και ο τρόπος προβολής και ανάδειξής τους, στοχεύουν - εκτός των άλλων - στη μη μετατροπή των προηγούμενων γεγονότων σε σκανδάλων.

Σε υπερασπιστές της διαβόητης «φορολογικής αποκέντρωσης» αναδείχτηκαν για μια ακόμα φορά οι εκπρόσωποι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ στο ετήσιο συνέδριο της Τοπικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Νομού Αττικής, επιβεβαιώνοντας ότι το μοναδικό μέλημά τους είναι πώς να χαρατσώνουν, όλο και περισσότερο τους δημότες. Οσο κι αν προσπάθησαν να δείξουν ότι διαφέρουν σε κάτι, με τις ανούσιες κοκορομαχίες τους, δεν τα κατάφεραν. Μάλιστα, έδειξαν όλοι τους ικανοποιημένοι όταν άκουσαν τον Πρ. Παυλόπουλο να λέει πως «η οικονομική αυτοτέλεια των δήμων θα γίνει πράξη». Βεβαίως, δε θα περίμενε κανείς από τους εκπροσώπους της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ ν' ακούσει κάτι άλλο, καθώς είναι γνωστό ότι ο ρόλος τους, όλα αυτά τα χρόνια, είναι να προωθούν και να υλοποιούν τις αντιλαϊκές επιλογές της κυβέρνησης μέσω της Αυτοδιοίκησης.

Σε αντίθετη κατεύθυνση κινούνται οι δήμαρχοι που υποστηρίχτηκαν από το ΚΚΕ και είναι χαρακτηριστικό ότι π.χ. ο δήμαρχος Καρδίτσας Χρ. Τέγος αρνήθηκε ν' αυξήσει τα τέλη και να επιβάλει νέους φόρους στους δημότες του. Είναι κι αυτός ένας λόγος για να στηριχτούν στις ερχόμενες τοπικές εκλογές τα ριζοσπαστικά ψηφοδέλτια που θα στηρίξει το ΚΚΕ. Οι ψηφοφόροι έχουν κι απ' αυτή την άποψη όφελος να εγκαταλείψουν τους εκπροσώπους της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ και να στραφούν στα ριζοσπαστικά ψηφοδέλτια.

Το ιρακινό σχέδιο «συντάγματος» εγκρίθηκε, σύμφωνα με τα αποτελέσματα που ανακοίνωσε η Εκλογική Επιτροπή στη Βαγδάτη. Και, μάλιστα, με 78%. Μόνο δύο, λέει, επαρχίες το καταψήφισαν -ενώ χρειαζόταν η καταδίκη και σε μια τρίτη επαρχία για να μην εγκριθεί το κατοχικό σύνταγμα. Ασφαλώς, κάθε λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να έχει αμφιβολία πως θα μπορούσε να μην εγκριθεί το «σύνταγμα» που διαμόρφωσαν οι Αμερικανοί κατακτητές με εκτελεστικό όργανο τις μαριονέτες τους της κυβέρνησης των κουίσλιγκ. Οπως και για την όλη μεθόδευση εκλογών στο Ιράκ με το όπλο των Αμερικανών κατακτητών στον κρόταφο των Ιρακινών και με τις κάλπες να τις φυλάνε οι ίδιοι οι Αμερικανοί. Αρκεί να φανταστούμε τους ναζί κατακτητές να οργανώνουν εκλογές στη χώρα μας με τις κυβερνήσεις μαριονέτες των κουίσλιγκ Τσολάκογλου -Ράλληδων. Ποιος μπορεί να αμφιβάλει για το αποτέλεσμα; Μιλάμε για αμερικανικά ανέκδοτα!

«Οι επιχειρήσεις (και ιδιαίτερα οι εμπορικές) καλούνται να βγουν έξω από τα σύνορά τους και να κατακτήσουν υψηλά μερίδια, τόσο στην εγχώρια αγορά, όσο και στο εξωτερικό». Η επισήμανση ανήκει στον υπουργό Ανάπτυξης Δ. Σιούφα, που μίλησε προχτές σε εκδήλωση της ΕΣΕΕ, του ΣΕΛΠΕ και του περιοδικού «Retail Business».

Είναι μια αναφορά με σημασία. Γιατί - όχι για πρώτη φορά - δείχνει τι ακριβώς έχει στο «μυαλό» της η κυβέρνηση, όταν αναφέρεται τόσο στις μεγάλες, όσο και στις μικρές επιχειρήσεις. Αποσαφηνίζει το μοντέλο της επιχειρηματικής δραστηριότητας, που θεωρείται σκόπιμο για την κυβέρνηση και, επομένως, θα τύχει της βοήθειας της πολιτικής της. Μια πολιτική, που ενισχύει αυτές ακριβώς τις επιχειρηματικές δράσεις, που έχουν το αντικείμενο, το μέγεθος και την οικονομική επιφάνεια, για να «μεγαλουργήσουν» εντός και εκτός συνόρων.

Είναι μερικοί αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ, που επιμένουν στις ψευδαισθήσεις. Νομίζουν ότι οι ίδιοι θα επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον, που δε διακρίνεται μόνον από τη διαρκή επέκταση των μεγάλων επιχειρήσεων, αλλά και από την εχθρική πολιτική προς τις μικρές. Τέτοιοι αφορισμοί, όπως αυτός του υπουργού Ανάπτυξης, δείχνουν το μέγεθος της πλάνης τους.