Παπαγεωργίου Βασίλης

Και σαφώς, θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε με την παραπάνω διαπίστωση, αλλά έχει μια εμφανή έλλειψη: Ποιοι επιχειρούν να εδραιώσουν αυτή την αντίληψη στη χώρα μας; Είναι μήπως κάποια σκοτεινά και άγνωστα κέντρα; Δεν είναι συγκεκριμένες και γνωστές οι πολιτικές δυνάμεις στη χώρα μας που στήριξαν και στηρίζουν τη στρατηγική του κεφαλαίου, που ψήφισαν το Μάαστριχτ κλπ.; Δεν είναι η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ;

Γιατί λοιπόν, δεν κατονομάζονται αυτές οι δυνάμεις από την ΟΛΜΕ; Μήπως επειδή το κείμενο της εισήγησης συνδιαμορφώθηκε από τις παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, που θέλουν κάτω από ορισμένες φαινομενικά σωστές διαπιστώσεις να κρύψουν πλήρως τις δικές τους ευθύνες...;

«Νέες αξιώσεις της διαπλοκής - Απευθείας ανάθεση έργων Αττικής Οδού. Πιέσεις υπέρ της Ιντρακόμ στον ΟΛΠ». Αυτά έλεγαν ο πρωτοσέλιδος τίτλος και ο αντίστοιχος υπότιτλος της χτεσινής «Καθημερινής», ενώ το σχετικό ρεπορτάζ ξεκινούσε ως εξής: «Ενθαρρημένη από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ανοχής που επικρατεί στη χώρα, η διαπλοκή επανέρχεται δριμύτερη στο προσκήνιο προβάλλοντας νέες αξιώσεις».

Χωρίς να παραγνωρίζουμε το γεγονός πως η «Καθημερινή» συστηματικά και μόνιμα θεωρεί και καταγράφει ως διαπλοκή τις σχέσεις του δημοσίου μόνο με ορισμένα και συγκεκριμένα μεγάλα συμφέροντα (αυτά που παλιότερα ο νυν πρωθυπουργός ονόμαζε «εθνικό εργολάβο» και «εθνικό προμηθευτή»), θεωρούμε το χτεσινό της πρωτοσέλιδο ως μια ακόμη επιβεβαίωση των όσων χρόνια τώρα φωνάζουμε: Η λεγόμενη διαπλοκή είναι συστατικό και αναπόσπαστο στοιχείο της αντιλαϊκής πολιτικής των εκάστοτε κυβερνώντων, είτε οι τελευταίοι είναι «πράσινοι», είτε «γαλάζιοι». Είτε ορκίζονται πίστη στη διαφάνεια, είτε όχι...

Το γεγονός ότι η τρίτη ηλικία κινδυνεύει περισσότερο από τη φτώχεια είναι γνωστό και διαπιστωμένο. Καταγράφεται, άλλωστε, σε μια σειρά από έρευνες. Τη διαπίστωση αυτή, λοιπόν, επαναλαμβάνει και η έκθεση για τις συντάξεις που υπέβαλε το υπουργείο Απασχόλησης στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Εκείνο, όμως, που αποφεύγουν συστηματικά να αναφέρουν ορισμένοι μελετητές, αλλά και η συγκεκριμένη έκθεση, είναι το γεγονός ότι αυτές οι ηλικίες απειλούνται περισσότερο κυρίως γιατί λαμβάνουν μικρές έως εξευτελιστικές συντάξεις. Ετσι, τα άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών αντιμετωπίζουν κίνδυνο φτώχειας σε ποσοστό 26%, το οποίο για τα άτομα άνω των 65 ετών αυξάνεται στο 28,1%. Μάλιστα, στα άτομα άνω των 75 ετών το ποσοστό εκτινάσσεται στο 37,5%. Η δυσμενής αυτή εξέλιξη, όσο αυξάνεται η ηλικία, δεν είναι άσχετη με το γεγονός ότι όσο τα χρόνια περνούν τόσο περισσότερο οι συντάξεις χάνουν την όποια αξία τους, αφού ακολουθούν τις εξευτελιστικές αυξήσεις που επιβάλλουν οι δημοσιονομικές πολιτικές των κυβερνήσεων, ενώ, ταυτόχρονα, «χτυπιούνται» από την ακρίβεια, την πολύμορφη ιδιωτικοποίηση των τομέων της Υγείας, της Πρόνοιας, κλπ.

Με άλλα λόγια, όσοι απόμαχοι της δουλιάς νικήσουν το χρόνο και φτάσουν στις προαναφερόμενες ηλικίες, συνθλίβονται στις Συμπληγάδες της αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής των κυβερνώντων.

Περισσότερες από 10.500 φιάλες αίματος έχουν συγκεντρώσει οι εθελοντές αιμοδότες της Σαντορίνης στις εθελοντικές αιμοδοσίες που γίνονται δυο φορές το χρόνο στο νησί από το 1992. Ομως, μέχρι πέρσι η μεταφορά του αίματος στην Αθήνα γινόταν αεροπορικά από την «Ολυμπιακή» και οι ασκοί με το πολύτιμο αίμα πληρώνονταν για τη μεταφορά ως ένα οποιοδήποτε εμπόρευμα!

Αυτές τις μέρες γίνεται στη Σαντορίνη η 28η εθελοντική αιμοδοσία και ο έπαρχος του νησιού κατάφερε να μεταφέρει δωρεάν η «Ολυμπιακή» το αίμα που προοριζόταν για το Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία». Πληρώθηκε όμως ο ΦΠΑ, δηλαδή 13,50 ευρώ. Επίσης, όταν χρειάστηκε να μεταφερθεί με την αεροπορική εταιρία «Ετζίαν» (Aegean) ένα δέμα με αίμα, πληρώθηκε σαν ένα οποιοδήποτε δέμα. Την ίδια λογική είχε και το «Μπλου Σταρ Νάξος», αφού για να μεταφέρει απ' την Αθήνα στη Σαντορίνη 15-20 μικρές αφίσες για την αιμοδοσία έκοψε φορτωτική(!) και χρέωσε για τη μεταφορά τρία ευρώ!

Φαίνεται ότι οι επιχειρηματίες των μεταφορών έπιασαν πρώτοι το μήνυμα από τον πρόσφατο νόμο της κυβέρνησης για την αιμοδοσία, που μετατρέπει ακόμα περισσότερο το αίμα σε εμπόρευμα. Και σαν εμπόρευμα, το μεταφέρουν επί πληρωμή...

Υπάρχει, όμως, και συνέχεια: Στη σύμβαση ορισμένου χρόνου που παρουσιάστηκε στη νεαρή κοπέλα, ήταν γραμμένη η ημερομηνία έναρξης, αλλά όχι η ημερομηνία λήξης. Ο λόγος; «Οταν μείνεις έγκυος, θα κανονίσουμε 2-3 μήνες μετά, να διακόψουμε τη συνεργασία μας»...!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αραγε, όταν κάποτε θα κάνει (γιατί έτσι γίνεται συνήθως σε όλες τις κυβερνήσεις) ανασχηματισμό ο Κώστας Καραμανλής, οι ...μεγάλοι αναλυτές των δελτίων των 8.30 θα βγαίνουν και θα λένε ότι επιβεβαιώθηκαν τα σενάριά τους;

Οπως και να 'χει, πάντως, το σε ποιους θα μοιράσει τη «βρωμοδουλιά» της εφαρμογής του κυβερνητικού προγράμματος ο πρωθυπουργός, είναι δικό του πρόβλημα. Αυτό που κυρίως απασχολεί τον κόσμο είναι αυτά που, έτσι κι αλλιώς, γίνονται. Οχι το ποιος υπουργός τα υπογράφει.

ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ στοιχείο είναι για την Υγεία οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην κατασκευή και λειτουργία νοσοκομείων, κατά τον υπουργό Υγείας, Νικήτα Κακλαμάνη, και ουδεμία έκπληξη μας προκαλεί η δήλωση.

Αλλωστε, είναι γνωστό πως οπουδήποτε στο χώρο της Υγείας εμπλέκεται το ιδιωτικό κεφάλαιο, θεωρείται από την κυβέρνηση «θετικό βήμα». Στραβομουτσουνιάζει, όμως, όταν γίνεται λόγος για αύξηση των σχετικών δαπανών του προϋπολογισμού.

Φυσικά, η εμπλοκή ιδιωτών κατασκευαστών στα νοσοκομεία θα είναι ...με το αζημίωτο κι αυτό φροντίζουν να μην το πολυλένε οι κυβερνώντες. Αραγε, τι δικαιώματα θα έχουν μετά στη χρήση των εγκαταστάσεων; Και, το κυριότερο, ποιος θα πληρώσει αυτά τα δικαιώματα;

Είναι προφανές ότι ο λογαριασμός θα πάει στο «συνήθη ύποπτο», τον χρήστη, δηλαδή, των υπηρεσιών υγείας - όπως λένε οι οπαδοί της αγοράς - που ήδη πληρώνει αρκετά για κάτι, που θεωρητικώς θα έπρεπε να του παρέχεται απολύτως δωρεάν.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γιατί να προεδρεύει στην κορυφαία συνεταιριστική οργάνωση των αγροτών της ΠΑΣΕΓΕΣ, κάποιος που αρέσκεται σε «κολιγιές» με ιδιωτικά συμφέροντα;

Ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ Τζ. Καραμίχας «πρωταγωνίστησε» στη δημιουργία δύο μαγαζιών στο κέντρο της Αθήνας, που θα πωλούν αγροτικά προϊόντα, πολλά εκ των οποίων δε θα είναι καν συνεταιριστικά! Το ένα θα έχει τρόφιμα και το άλλο λουλούδια. Η ΠΑΣΕΓΕΣ έκανε «συνεταιριλίκι» με έναν κύριο που ονομάζεται Γ. Μπαρπαλιάς και εκπροσωπεί μια εταιρία που λέγεται ATENCO. Τα δύο μαγαζιά, που εγκαινιάστηκαν το βράδυ της Πέμπτης 20 Οκτωβρη, αποτελούν άλλη μια πράξη υποβάθμισης του συνεταιριστικού κινήματος, από ανθρώπους που στη μέχρι τώρα διαδρομή τους έκαναν ό,τι μπορούσαν για να το εκφυλίσουν και να το διαλύσουν. Θέλουν, όμως, να καρπώνονται τα ...οφέλη που προσφέρει η θέση του προέδρου της ΠΑΣΕΓΕΣ. Κι αν σε κάποιους κυρίους προέδρους δεν τους αρέσει το συνεταιριστικό κίνημα και η υγιής ανάπτυξή του σε όφελος των αγροτών και των συνεταιρισμών τους, ας πάνε απευθείας στον ιδιωτικό τομέα για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και να ζητούν να πληρωθούν από εκεί! Οχι να κάνουν ό,τι κάνουν, έχοντας έναν παχυλό μισθό από τα λεφτά των αγροτών, που εισπράττονται από την ΠΑΣΕΓΕΣ νομίμως και «παρανόμως»...

Ακόμη και οι πλέον ένθερμοι εγχώριοι υποστηριχτές της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ παρουσιάζονται σήμερα επιφυλακτικοί και δύσπιστοι έναντι της δίκης-φιάσκο, που άρχισε τις προάλλες στη Βαγδάτη. Δεν προσφέρονται τα ανάλογα εχέγγυα αξιοπιστίας, μουρμουρίζουν, και επιχειρούν να αποστασιοποιηθούν από τη δικαστική παρωδία, που σκηνοθετούν οι ΗΠΑ τις μέρες αυτές στο Ιράκ.

Τους καταλαβαίνουμε... Πρώτον, από την εποχή της εισβολής μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει αρκετά. Για παράδειγμα, έχει αποδειχτεί, πέραν πάσης αμφισβητήσεως, ότι τα διαβόητα όπλα μαζικής καταστροφής δεν υπήρχαν, παρά μόνο ως πρόσχημα και άλλοθι της αμερικανικής προπαγάνδας και στρατιωτικής εισβολής. Δεύτερον, φοβούνται ότι η παρωδία δίκης θα αποτελέσει άλλο ένα χτύπημα στο δεύτερο βασικό επιχείρημα δικαιολόγησης της εισβολής. Αυτό της δήθεν αποκατάστασης της δημοκρατίας. Λες και δε φτάνουν όλα όσα τραγικά έχουν γίνει μέχρι σήμερα στην πολύπαθη αυτή χώρα. Λες και μπορεί να υπάρξει το παραμικρό ίχνος δημοκρατίας σε οποιαδήποτε χώρα βρίσκεται υπό στρατιωτική κατοχή.

Να σώσουν τα προσχήματα προσπαθούν και, μαζί τους, τη χαμένη τους αξιοπιστία. Και είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως γράφουν πολλά και διάφορα, ρίχνουν εναλλακτικές ιδέες και προτάσεις, αλλά μόνο μια σκέψη δεν κάνουν: Ο μόνος που έχει δικαίωμα να δικάσει τον Σαντάμ είναι ο ιρακινός λαός.

Γιατί η Τέχνη είναι συστατικό στοιχείο της επίδρασης στις συνειδήσεις. Αποτελεί παράγοντα διαμόρφωσής τους και μάλιστα ισχυρό όπλο ιδεολογικής παρέμβασης, επομένως και διαπάλης στην αστική κοινωνία όπου η κυρίαρχη τάξη την υποτάσσει ποικιλοτρόπως στους σκοπούς υποταγής του λαού και της νεολαίας στο σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης. Ετσι την τελευταία περίοδο «τρέχουν» με γοργότερους ρυθμούς οι διαδικασίες για την υπαγωγή της πολιτιστικής δημιουργίας και της διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς στους «στρατηγικούς» στόχους του κεφαλαίου.