ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα... »

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πολύ... «αγαπησιάρικη» ήταν η ατμόσφαιρα στη χτεσινή παρουσίαση της έρευνας για τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους, μεταξύ του προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Υπουργείου Πολιτισμού (ΠΟΣΥΠΠΟ) Γ. Τσακοπιάκου και του υφυπουργού Πολιτισμού Π. Τατούλη. Για «κοινούς τόπους» με την πολιτική ηγεσία, για «βελτίωση» αλλά «όχι "ολική νάρκωση"» του υπουργείου» μίλησε ο πρώτος, για «νέα αντίληψη» στο ΥΠΠΟ έκανε λόγο ο δεύτερος, ενώ δεν παρέλειψε να απονείμει «εύσημα» στην ΠΟΣΥΠΠΟ για την πρωτοβουλία και την έρευνα.

Την ίδια στιγμή, κανένα πρόβλημα στο χώρο του ΥΠΠΟ - από τα εργασιακά, μέχρι τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς - δεν έχει αντιμετωπιστεί. Αντίθετα, οξύνονται και πολλαπλασιάζονται, καθώς η κυβέρνηση ακολουθεί με συνέπεια την πολιτική παραπέρα εμπορευματοποίησης του πολιτισμού και των αντιδραστικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις. Προφανώς, όμως, όλ' αυτά, δεν εμπίπτουν στα ενδιαφέροντα της ηγεσίας της ΠΟΣΥΠΠΟ...

Υ.Γ. Η ΠΟΣΥΠΠΟ παρήγγειλε την έρευνα στην εταιρία «GPO ΑΕ» και, στη διάρκεια της παρουσίασης, ο υφυπουργός απευθύνθηκε τρεις φορές στον εκπρόσωπό της τελευταίας, με το μικρό του όνομα, λόγω παλιάς φιλίας. Απλώς, το σημειώνουμε...

Στάχτη στα μάτια

Τη στιγμή που οι κερδοσκόποι του κυκλώματος εμπορίας καυσίμων, μικρότεροι ή μεγαλύτεροι, τρίβουν τα χέρια τους σε βάρος των καταναλωτών και έχουν βάλει φωτιά στις τιμές της βενζίνης, κυρίως σε τουριστικές περιοχές, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης αντί για οτιδήποτε άλλο επιλέγει τη μέθοδο του «στρίβειν διά του αρραβώνος». Ετσι, ο αρμόδιος υπουργός ανέθεσε στην Επιτροπή Ανταγωνισμού να διερευνήσει το θέμα των υψηλών τιμών σε δώδεκα νομούς. Λες και δεν ξέρει η κυβέρνηση ποιοι και πώς διαμορφώνουν τις τιμές στα καύσιμα. Λες, ακόμη κι αν η Επιτροπή Ανταγωνισμού βάλει κάποια πρόστιμα σε μερικά πρατήρια, θα σταματήσει η καταλήστευση των καταναλωτών. 'Η μήπως δεν ξέρουν ότι η απελευθέρωση των τιμών γενικώς και ειδικώς στα καύσιμα είναι η ρίζα του προβλήματος; Τα υπόλοιπα που λένε είναι απλώς στάχτη στα μάτια.

Τα εγκαίνια...

Μεγάλα λόγια περί της ...άφιξης του πολιτισμού στην Υγεία (!), ακούστηκαν στα εγκαίνια του νέου κτιρίου της Διεύθυνσης Υγείας και Πρόνοιας του Ανατολικού Τομέα της Νομαρχίας Αθηνών, που έγιναν χτες στην Αγία Παρασκευή.

Μπορεί, τα δημόσια νοσοκομεία να «πνίγονται» από το βάρος των ελλείψεων, κυρίως σε προσωπικό. Μπορεί, επίσης, οι κάθε λογής ιδιωτικοποιήσεις στον ευαίσθητο τομέα της Υγείας να προχωρούν με ταχείς ρυθμούς και τα λαϊκά στρώματα να μετρούν συνέπειες, αλλά ο υπουργός Υγείας, Νικ. Κακλαμάνης, άδραξε την ευκαιρία κι έκανε λόγο, για σημαντικές αλλαγές στην Υγεία, που τις συνειδητοποιούν οι πολίτες, παρά τη δυσφήμιση αυτού του έργου από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Και εξέφρασε τη χαρά του που η διατύπωσή του «ότι θα κάνουμε μεγάλη προσπάθεια να φέρουμε τον πολιτισμό στην Υγεία, βρίσκει μιμητές, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη»...

... και ο ... πολιτισμός των ελλείψεων

Κι επειδή, μπορεί να ισχυριστούν ορισμένοι ότι αδικούμε την όλη ιστορία και ιδιαίτερα την προσπάθεια της κυβέρνησης και ειδικά του υπουργού Υγείας, ας γίνουμε συγκεκριμένοι.

Σύμφωνα με όσα ανέφερε ο Νομάρχης Αθηνών, Γ. Σγουρός - στηρίχτηκε από το ΠΑΣΟΚ - στους 45 δήμους, τις τρεις κοινότητες και τα τρία εκατομμύρια πολίτες της Νομαρχίας υπάρχουν μόλις 45 επόπτες Υγείας. Σημείωσε, επίσης, ότι το οργανόγραμμα της Νομαρχίας συμπεριλαμβάνει 3.200 οργανικές θέσεις προσωπικού, αλλά σ' αυτήν υπηρετούν μόνο 1.200 υπάλληλοι. Υπάρχουν, δηλαδή, 2.000 κενές οργανικές θέσεις. «Ξέχασε», βέβαια, ο κ. Σγουρός, ότι η ίδια κατάσταση υπήρχε και πριν δύο χρόνια, όταν στην κυβέρνηση βρισκόταν το ΠΑΣΟΚ...

Από την πλευρά του, ο υπουργός Υγείας, Νικ. Κακλαμάνης, μοίρασε γενικόλογες υποσχέσεις, περί της κάλυψης των κενών, ρίχνοντας τις ευθύνες για τη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση στους «γραφειοκράτες του Λογιστηρίου». Θα γίνει «προσπάθεια να πειστούν οι γραφειοκράτες του Λογιστηρίου, ώστε να γίνουν οι απαραίτητες προσλήψεις που έχει ανάγκη η Νομαρχία για το χώρο της Υγείας και της Πρόνοιας», δήλωσε συγκεκριμένα. «Ξέχασε» κι αυτός ότι η κυβερνητική πολιτική υποβάθμισης του δημόσιου συστήματος Υγείας και Πρόνοιας ευθύνεται για τα προαναφερόμενα προβλήματα και όχι οι «γραφειοκράτες του Λογιστηρίου». Κατόπιν όλων αυτών, γίνεται φανερό ότι οι πολίτες της Νομαρχίας θα συνεχίσουν να βιώνουν τον «πολιτισμό» της ουράς και της ταλαιπωρίας.

Να ξηλωθούν όλοι τώρα

Προχτές η ονομαζόμενη «Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα» ανανέωσε μέχρι το Μάη 2006 την άδεια λειτουργίας 342 καμερών παρακολούθησης της Αστυνομίας, των εγκαταστημένων σήμερα στην Αττική. Κι αυτό ενώ πληθαίνουν τα συνδικάτα, οι μαζικοί φορείς που καταγγέλλουν την παρακολούθηση που υφίστανται όταν διαδηλώνουν, και ζητούν την αποκαθήλωση των ηλεκτρονικών χαφιέδων. Διάφορες εφημερίδες παρουσίασαν ως επίτευγμα το γεγονός ότι δε δόθηκε (ακόμα) η άδεια στην Αστυνομία να εγκαταστήσει άμεσα κι άλλες κάμερες, να «νομιμοποιήσει» την καταγραφή και ήχου, το ζουμάρισμα σε πρόσωπα, κλπ. Είναι έτσι;

Το αν δεν ικανοποιήθηκε τώρα συνολικά το αίτημα δε σημαίνει ότι πρέπει να εφησυχάζει κανείς. Αλλωστε, όσοι κατήγγειλαν στην «Αρχή» ότι σε διαδηλώσεις τους κάμερες στράφηκαν προς την πορεία ζουμάροντας και καταγράφοντας πρόσωπα διαδηλωτών, ουδεμία ενημέρωση είχαν για το αν εξετάστηκε η καταγγελία τους. Τι μέτρα πάρθηκαν για την προστασία των ατομικών - κοινωνικών - πολιτικών δικαιωμάτων τους και αν τιμωρήθηκαν όσοι τα καταπάτησαν. Αλλά και αν είχαν ενημέρωση για όλ' αυτά καθόλου δεν αλλάζει την ουσία. Τους παρακολουθούσαν τους διαδηλωτές.

Επομένως, οι περιορισμοί που τάχα μπαίνουν στις επιθυμίες της κυβέρνησης μόνο ως «φύλλο συκής» χρησιμεύουν. Με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την «τρομοκρατία» στήθηκε και λειτουργεί ένα ολοκληρωμένο ηλεκτρονικό δίκτυο παρακολούθησης. Οι κάμερες είναι μόλις ένα κομμάτι του, δίπλα στην αστυνομοκρατία, στην ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής σε προσωπικό και μέσα, στο φακέλωμα των προσωπικών μας δεδομένων και στην ανταλλαγή τους μεταξύ των υπηρεσιών καταστολής, στη χρήση βιομετρικών στοιχείων στα ταξιδιωτικά έγγραφα, στην παρακολούθηση των τηλεπικοινωνιών, της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης, των φιλοσοφικών πεποιθήσεων όσων οι αρχές κρίνουν «ύποπτους», κλπ.

Τίποτε από τα παραπάνω δε γίνεται για τη «ρύθμιση της κυκλοφορίας» και την «ασφάλεια» των εργαζομένων, της νεολαίας, των ανέργων, των συνταξιούχων. Οι χαφιεδομηχανισμοί (ηλεκτρονικοί και «παραδοσιακοί») καταγράφουν κάθε λαϊκή κινητοποίηση. Οι δε δυνάμεις καταστολής έρχονται για να την «περιφρουρήσουν», να την περιορίσουν και, με το πρώτο πρόσχημα που θα βρουν, να τη διαλύσουν. Δηλαδή, να τρομοκρατήσουν τους εργαζομένους, να τους αποτρέψουν από το να αγωνίζονται ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, για την ικανοποίηση των αναγκών των λαϊκών οικογενειών, για να ανατρέψουν την πολιτική του κεφαλαίου και να ανοίξουν το δρόμο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας ως μονόδρομου για τα συμφέροντά τους.

Αυτός είναι ο κύριος στόχος όλων των κατασταλτικών μέτρων και μηχανισμών, να καλλιεργούν την ψυχολογία του τρόμου στους εργαζόμενους, να προλάβουν το δυνάμωμα των λαϊκών κοινωνικοπολιτικών αγώνων για την ανατροπή της σημερινής αντιδραστικής καπιταλιστικής πραγματικότητας. Και ο μόνος δρόμος για τα λαϊκά στρώματα, τους πληττόμενους από την ανεργία, την ακρίβεια, την ανέχεια, τους ολοένα αυξανόμενους φόρους, είναι ν' αγωνιστούν για την αποκαθήλωση των καμερών και την κατάργηση όλων των συστημάτων παρακολούθησης. Συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα ότι αυτός ο αγώνας είναι συνυφασμένος με τις άλλες τους διεκδικήσεις. Και απαιτεί επίσης να εγκαταλείψουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας, να οργανώσουν το δικό τους μέτωπο πάλης μαζί με τους κομμουνιστές. Είναι μονόδρομος.

Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ

Τα ... καθυστερημένα

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΣΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ το έχει ρίξει η Κομισιόν - όπως μαθαίνουμε - και στέλνει αράδα διαμαρτυρίες και συστάσεις για τη μη κύρωση ευρωπαϊκών οδηγιών στο δίκαιο χωρών-μελών της ΕΕ, σχετικά με την εσωτερική αγορά, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας...

Προφανώς συγχύζονται εκεί στις Βρυξέλλες όταν τους καθυστερούν την «ολοκλήρωση» της ευρωπαϊκής αγοράς αυτά τα ...ασήμαντα εμπόδια, όπως είναι τα Κοινοβούλια, οι εθνικές νομοθεσίες, τα «τοπικά» συμφέροντα και, πολύ περισσότερο, οι αντιστάσεις των εργαζομένων και των λαών.

Κι όποιος κάτοικος χώρας-μέλους της ευρωένωσης απορεί πού έχουν βρει το θράσος να συμπεριφέρονται σαν επιθεωρητές, επόπτες και διαιτητές, θα βρει σίγουρα την απάντηση στην ...κυβέρνησή του. Γιατί, βλέπετε, οι μηχανισμοί αυτοί έχουν προκύψει με τη συμφωνία των εκάστοτε κυβερνήσεων (και αντιπολιτεύσεων τύπου ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ).

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, η Ελλάδα καίγεται από τον καύσωνα και εισάγει μάλιστα και ηλεκτρικό ρεύμα. Να υποθέσουμε ότι οι διοικούντες της ΔΕΗ ...αιφνιδιάστηκαν και φέτος από τις τιμές του υδράργυρου;

Μάλλον δεν είναι εκεί το ...μυστικό, αφού ζέστη τα καλοκαίρια έχουμε στην Ελλάδα τα τελευταία 100 χρόνια τουλάχιστον (έστω κι αν δεν είχαμε πάντα κλιματιστικά μηχανήματα). Στο πού πάνε τη ΔΕΗ πρέπει να αναζητήσουμε απαντήσεις.

Είναι προφανές ότι υπάρχουν εκείνοι που έχουν σκεφθεί πόσο ωραία θα ήταν, εάν υπήρχαν διάφορες ιδιωτικές ηλεκτροπαραγωγικές εταιρίες, οι οποίες θα μας πουλάνε το ρεύμα τους σε προνομιακές τιμές κάθε καλοκαίρι.

Εταιρίες που φυσικά δε θα ασχολούνται με ...«βρωμοδουλειές» όπως η ηλεκτροδότηση απομακρυσμένων περιοχών και άλλα παρεμφερή. Ως γνωστόν, οι «επενδυτές» (οι οποίοι κατά τους κυβερνώντες φέρνουν την ανάπτυξη) αρέσκονται στο σίγουρο και μεγάλο κέρδος και, βέβαια, στα «φιλέτα». Αλλωστε, αυτά πάνε μαζί...

Γρηγοριάδης Κώστας

Οπως άλλωστε ακούγεται, υπάρχει έντονο ενδιαφέρον και από εγχώριους και από ξένους ομίλους (ή από συνεργασίες και των δύο «ειδών» μαζί). Απλά, περιμένουν περαιτέρω μέτρα «απελευθέρωσης» της αγοράς ενέργειας.

Συνεργοί στο αντεργατικό έγκλημα

Γρηγοριάδης Κώστας

Θα ακουστεί παράξενο, αλλά δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με τη δήλωση του υπουργού Εργασίας, με αφορμή τις ευρωπαϊκές «συστάσεις» για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών στο Δημόσιο. Είπε, λοιπόν, ο αυτοαποκαλούμενος και «συνάδελφος» ότι «η σχέση της Ελλάδας με τις Βρυξέλλες δεν είναι σχέση των Ινδιών κάτω από την εποχή της αποικιοκρατίας με το βρετανικό στέμμα». Και έχει δίκιο. Το σύνολο των αντεργατικών αποφάσεων της ΕΕ φέρουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή και των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων. Κι αυτό δε γίνεται, επειδή υποτάσσονται στο μέγεθος και την ισχύ άλλων χωρών - μελών. Ο αντιλαϊκός προσανατολισμός των αποφάσεων έχει τη σύμφωνη γνώμη τους, πέρα κι ανεξάρτητα από τα παζάρια για τη διαφύλαξη και ενίσχυση των συμφερόντων του ντόπιου κεφαλαίου.

Ετσι και η τελευταία «σύσταση» της ΕΕ για την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών - έστω και με τη μέθοδο της σαλαμοποίησης - δεν προέκυψε από ...παρθενογένεση. Αποτελεί βασικό και μετρήσιμο δείκτη στην πορεία επίσπευσης της στρατηγικής της Λισαβόνας, την οποία, τόσο η προηγούμενη, όσο και η σημερινή κυβέρνηση, έχουν εγκρίνει σε όλα τα ευρωπαϊκά όργανα, συνδιαμορφώνοντας με τους άλλους εταίρους την αντεργατική πολιτική της ΕΕ. Αποτελεί, επίσης, συστατικό στοιχείο της ευρωενωσιακής πολιτικής «ισότητας γυναικών και ανδρών», στην οποία και πάλι έχουν συμφωνήσει οι εγχώριοι κυβερνώντες.

Ο δρόμος του λαού

Ας μην επιχειρούν, λοιπόν, ο υπουργός Απασχόλησης και όλοι όσοι «αναμασούν» τα λεγόμενά του, να συσκοτίσουν την αλήθεια και την ουσία των πραγμάτων. Για τα συμφέροντα της εγχώριας πλουτοκρατίας και όχι γι' αυτά, των εργαζομένων και του λαού, έβαλαν οι κυρίαρχες δυνάμεις τη χώρα στην τότε ΕΟΚ και νυν ΕΕ. Για τα ίδια συμφέροντα πάλευαν στις περασμένες δεκαετίες και παλεύουν σήμερα στις Βρυξέλλες, τόσο οι προηγούμενες όσο και η νυν κυβέρνηση. Γι' αυτό και μόνον τότε θα μπορέσουν οι εργαζόμενοι να χαράξουν τη ρότα που ανταποκρίνεται στα πραγματικά τους συμφέροντα, όταν καταφέρουν με την πάλη τους να στείλουν στο καλάθι των αχρήστων την πολιτική που ταΐζει με κέρδη το κεφάλαιο σε εθνικό επίπεδο, παλεύοντας ταυτόχρονα για την αποδέσμευση της χώρας από το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ. Το συμφέρον του λαού μας δε βρίσκεται στον ευρωμονόδρομο της πλουτοκρατίας και την ευρωένωση των πολυεθνικών, αλλά στην Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, σε μια Ευρώπη της ειρήνης και του σοσιαλισμού.

Αυταπάτες αλά γαλλικά...

Οταν πριν από λίγες μόλις μέρες συζητούνταν στη Βουλή ο νόμος για τον οριστικό ενταφιασμό του 8ωρου, ο πρόεδρος του ΣΥΝ εγκαλούσε την κυβέρνηση για την εμμονή της στην «αύξηση της παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας» μόνο μέσω της μείωσης του «εργασιακού κόστους». Πρότεινε στην κυβέρνηση, μάλιστα, να βάλει σε εφαρμογή κλαδικές πολιτικές, όπως γίνεται στη Γαλλία. Εκεί όπου - σύμφωνα με τον Α. Αλαβάνο - «μετά το γαλλικό δημοψήφισμα ο πρωθυπουργός εντοπίζει 65 κλάδους που θεωρεί ότι η γαλλική οικονομία μπορεί να αναπτυχθεί μέσα σ' αυτό το πιεστικό διεθνές κλίμα. Εσείς τίποτα. Μόνον εργασιακό κόστος».

Θα ήταν αφέλεια να ισχυριστεί κανείς ότι ο ΣΥΝ δε γνωρίζει τα αντεργατικά πεπραγμένα των γαλλικών κυβερνήσεων, παλιότερα και τωρινά. Μέτρα που στο σύνολό τους στόχευαν και στοχεύουν στη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Αν, ωστόσο, κάνει πως δεν τα θυμάται, - στην πρεμούρα του να συγκαλύψει τις αυταπάτες που θρέφει για τον ...εξανθρωπισμό της καπιταλιστικής ΕΕ - τον ενημερώνουμε εμείς για ένα μόνο από τα τελευταία «κατορθώματα» του Γάλλου πρωθυπουργού: Με πρόσφατη απόφαση, επιχειρήσεις με προσωπικό κάτω από 20 άτομα θα μπορούν να απολύουν ανά πάσα στιγμή εργαζόμενους που απασχολούνται σε αυτές για λιγότερο από δυο χρόνια, με μειωμένη αποζημίωση. Δηλαδή, μετά από δυο χρόνια ξεζούμισμα, ο εργαζόμενος θα πηγαίνει σπίτι του με ένα «φιλοδώρημα» από τον εργοδότη για τα πρώτα έξοδα στην ανεργία!

Προφανώς, από την παραπάνω διάταξη δεν εξαιρούνται και οι εργαζόμενοι που απασχολούνται στους ...65 κλάδους τους οποίους επέλεξε να «αναπτύξει» η γαλλική κυβέρνηση, μεταλαμπαδεύοντας το ... όραμα της «κλαδικής πολιτικής» και στον ΣΥΝ.

Νέο πλήγμα στη λαϊκή κατοικία

Οι προχτεσινές αποφάσεις της Κυβερνητικής Επιτροπής για τις επικείμενες αλλαγές στη φορολογία ακινήτων - όσες από αυτές παρουσιάστηκαν από τον αρμόδιο υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών - αποτελούν ένα ακόμη πλήγμα στην υπόθεση της λαϊκής κατοικίας. Οπως και αν διαβαστούν οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις, το τελικό συμπέρασμα είναι πως από το Γενάρη του 2006 θα γίνουν ακόμη πιο ακριβά τα ήδη πανάκριβα διαμερίσματα, κάνοντας άπιαστο το όνειρο χιλιάδων εργαζόμενων νοικοκυριών που πασχίζουν να αποκτήσουν δικό τους σπίτι και να απαλλαγούν από το βραχνά του ενοικίου.

Η πρόθεση της κυβέρνησης για αυξήσεις των «αντικειμενικών αξιών» ώστε αυτές να «προσεγγίσουν τις «αγοραίες τιμές των ακινήτων» - όπως είπε και ο Γ. Αλογοσκούφης - είναι η καλύτερη απόδειξη ότι έρχονται νέες επιβαρύνσεις για την κατοικία. Οχι για τη δεύτερη ή τρίτη κατοικία, όπως διατείνονται οι κυβερνώντες, αλλά και για την πρώτη κατοικία, που αποτελεί όνειρο για εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά τα οποία ζουν στο νοίκι και κάθε μήνα ξοδεύουν - πολλοί - το μισό τους μισθό ή σύνταξη.

Το πόσο ακριβότερη θα γίνει η λαϊκή κατοικία (δηλαδή, το δικαίωμα κάθε εργαζόμενου νοικοκυριού να 'χει «κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του»), αυτό θα εξαρτηθεί από τους εξής τρεις, τουλάχιστον, παράγοντες. Πρώτον, το ποσοστό που θα αποφασίσει να αυξήσει η κυβέρνηση τις αντικειμενικές αξίες (με βάση τις οποίες φορολογείται η μεταβίβαση ακινήτων). Δεύτερον, το αν η κυβέρνηση θα αποφασίσει παράλληλα να αυξήσει και πόσο το αφορολόγητο όριο για την αγορά πρώτης κατοικίας. Τρίτον, από την κερδοσκοπία με τα ακίνητα, η οποία ευνοείται από την όλη κυβερνητική πολιτική.

Στα παραπάνω δεν περιλαμβάνουμε την ώθηση στην κερδοσκοπία που θα εκδηλωθεί με αφορμή την καθιέρωση του ΦΠΑ 19% στις νεόδμητες οικοδομές και του φόρου υπερτιμήματος. Γίνεται, στην ουσία, φανερό πως με τις επιβαρύνσεις αυτές, ούτε και το σπίτι από δεύτερο χέρι δε θα είναι προσιτό για τα εργαζόμενα νοικοκυριά με χαμηλά ή και μεσαία εισοδήματα. Ακόμη και αν καταχρεωθούν στις τράπεζες, τα χρήματα δε θα φτάνουν για την απόκτηση πρώτης κατοικίας και την απαλλαγή από το ενοίκιο.

Οσο για τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς πως οι αλλαγές στη φορολογία ακινήτων αποσκοπούν στην «αντιμετώπιση φαινομένων φοροδιαφυγής-φοροαποφυγής», αυτά είναι «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», όπως λέει και ο λαός μας. Τελικά, ο αγοραστής, δηλαδή ο καταναλωτής, θα πληρώσει και τους νέους φόρους.

Απέναντι στα νέα μέτρα, που αποτελούν έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα των αντιλαϊκών φοροεισπρακτικών ρυθμίσεων που εφαρμόζονται τα τελευταία 15 χρόνια (με τις περικοπές επιδοτήσεων στα επιτόκια, των επιχορηγήσεων και φοροαπαλλαγών που ίσχυαν για την απόκτηση πρώτης κατοικίας), οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα έχουν μόνο ένα όπλο: Τη συσπείρωση στο δικό τους κοινωνικοπολιτικό μέτωπο και τον αγώνα τους για τη ματαίωση αυτών των σχεδίων συνδέοντας αυτό τον αγώνα με την προοπτική της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας που θα εξασφαλίσει στη λαϊκή οικογένεια στέγη, αφού θα είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.