Πέμπτη 28 Ιούλη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η «υπέρβαση» του Γ. Παπανδρέου

Γρηγοριάδης Κώστας

Χαιρετίζει ο φιλοκυβερνητικός Τύπος την απόφαση του Γ. Παπανδρέου να προσφέρει «πολιτική κάλυψη» στους Μάνο - Ανδριανόπουλο και -εμμέσως πλην σαφώς - στις νεοφιλελεύθερες απόψεις που εξέφρασαν για το ωράριο των καταστημάτων και το εργασιακό. Ομως, αυτό δεν αρκεί και ζητείται από τον Γ. Παπανδρέου να κάνει την υπέρβαση, δηλαδή να συμμετέχει πιο αποφασιστικά στη στήριξη των «διαρθρωτικών αλλαγών», που προωθεί η κυβέρνηση. Χαρακτηριστικά, στο χτεσινό κύριο άρθρο του ο «Ελεύθερος Τύπος» υπογραμμίζει: «Η υπέρβαση του κ. Παπανδρέου θα ήταν ουσιαστική αν έμπαινε στον αγώνα και την αγωνία των μεταρρυθμίσεων, όχι για να στηρίξει την κυβέρνηση αλλά για να στηρίξει τη χώρα. Οχι για να συναποφασίσει ούτε για να πάρει μέρος των ευθυνών, αλλά για να συμβάλει στη ζύμωση και, γιατί όχι, στον έλεγχο». Η αλήθεια είναι ότι η κριτική αυτή αδικεί τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ καθώς έχει κάνει προ πολλού την «υπέρβασή» του. Πέρα απ' όσα έχουν κάνει οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ (αποκρατικοποιήσεις, μερική απασχόληση, κλπ.), ειδικά στο θέμα της ζύμωσης και της ανάδειξης της «αναγκαιότητας» των αντιδραστικών αλλαγών έχει βγει πριν από την κυβέρνηση της ΝΔ, στρώνοντας το έδαφος για λογαριασμό της κυρίαρχης κοινής πολιτικής τους.

Σε ρόλο απεργοσπάστη

Χαράματα μπροστά στις πύλες της «Ολύμπικ Κέτερινγκ» οι ταξικές δυνάμεις έδιναν τη μάχη για την περιφρούρηση της προχτεσινής πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας, απέναντι στα τσιράκια της εργοδοσίας και την αστυνομία, όταν εμφανίστηκε στις πύλες, σε ρόλο απεργοσπάστη, συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ και προσπάθησε με κάθε τρόπο να σπρώξει τους απεργούς για δουλιά! Καταγράφουμε ένα ακόμα από τα πολλά κρούσματα απεργοσπασίας, των στελεχών του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που σημειώθηκαν προχτές, ενώ οι εργαζόμενοι συγκρούονταν με την κυβέρνηση, την εργοδοσία και τις δυνάμεις καταστολής, για την υπεράσπιση του 8ωρου, για την υπεράσπιση της ζωής τους. Τα συμπεράσματα για το ρόλο τους είναι χρήσιμα και κρίσιμα για τον καθένα και την παραπέρα πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος.

Χολή

Το αυτονόητο για τον κάθε σκεπτόμενο, απλό άνθρωπο είπε τις προάλλες ο Μίκης Θεοδωράκης και χτες, η Πανδώρα του «Βήματος» επιστράτευσε όλη τη χολή της. Ακούς εκεί, να καταγγέλλει τους Μπους και Μπλερ, ως τους πραγματικούς καρκίνους του σύγχρονου κόσμου και να θεωρεί την πολιτική τους, ως τη βαθύτερη αιτία του φαινομένου της λεγόμενης τρομοκρατίας..! Μα πού ζει; Και, τέλος πάντων, ούτε καν την Πανδώρα δε διαβάζει, ώστε να ενημερώνεται για τις σύγχρονες τάσεις και ρεύματα της νέας τάξης πραγμάτων..;

Λωποδύτες

«Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την εξόντωση όλων των "τρομοκρατών". Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την εξάλειψη όλων των βομβών. Και καμία μυστική υπηρεσία και κανένας κατασταλτικός μηχανισμός, ούτε φυσικά ο αμερικανικός, μπορούν να εγγυηθούν τη σωματική ακεραιότητα των πολιτών. H λύση είναι μία. Μοναδική και αδιαπραγμάτευτη. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αποσύρουν κάθε φαντάρο και να διακόψουν κάθε παροχή βοήθειας και στρατιωτικής συνεργασίας με την αμερικανική συμμορία που πλιατσικολογεί τις περιουσίες και σκοτώνει μουσουλμάνους. Κανείς, μα κανείς απλός πολίτης αυτού του πλανήτη δεν έχει το παραμικρό συμφέρον, το τόσο δα όφελος, απ' αυτή την εισβολή που έχει πάρει διαστάσεις γενοκτονίας. Είναι ασύλληπτο και εξωφρενικό. Ο πλανήτης να ζει σε καθεστώς ανεξέλεγκτου τρόμου, προκειμένου μια χούφτα λωποδύτες να φουσκώνουν τα πορτοφόλια τους και να χοντραίνουν τις κοιλάρες τους. Τόσο απλό και τόσο εφιαλτικό. Φίλε μου, η ζωή σου μια χαψιά στα αμερικανικά ταψιά!»

Του Δημήτρη Δανίκα από τη «στήλη άλατος» των χθεσινών «Νέων»

Τα νοθευμένα ποτά, που σερβίρονται σε πρωτοφανή έκταση σε μπαρ και νυχτερινά κέντρα, όπως έδειξε σχετική έρευνα του ΣΔΟΕ, έκαναν πρωτοσέλιδο θέμα τους αρκετές εφημερίδες, χτες, υπογραμμίζοντας, βέβαια, ότι μπορεί να προκαλέσουν νεφρική ανεπάρκεια, τύφλωση, καρκίνο και τελικά θάνατο. Κατά τ' άλλα, ορκίζονται πίστη και κάνουν καθημερινά τεμενάδες στους νόμους της «ελεύθερης αγοράς», το κυνηγητό του κέρδους και την επιχειρηματική ανταγωνιστικότητα...

Ιμπεριαλιστικός τρόμος

Η εν ψυχρώ δολοφονία του 27χρονου Βραζιλιάνου από Βρετανούς αστυνομικούς την περασμένη Παρασκευή, γιατί τον θεώρησαν «ύποπτο τρομοκράτη», ήταν μόνο η αφορμή για να ξεδιπλωθεί αυτές τις μέρες στο διεθνή Τύπο μια «επίθεση αναλυτών», προκειμένου να στηριχτεί ο σχεδιασμός της επιβολής της τρομοφοβίας. Το σύνθημα είναι ότι «προκειμένου να σωθούν οι πολλοί δεν πειράζει να πεθάνουν και κάποιοι αθώοι». Επιχειρείται δε αυτή η αντίληψη να περάσει μαζικά στη συνείδηση τόσο των Βρετανών, όσο και σε όλο τον κόσμο, ως αναγκαία για την ασφάλειά τους!

Οι δηλώσεις μετά τις βομβιστικές επιθέσεις της 7ης Ιούλη, του πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ, ότι «η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας απαιτεί ένταση της μάχης των ιδεών», είναι χαρακτηριστικές για το νέο ιδεολογικο-πολιτικό οπλοστάσιο που ενεργοποιείται, για να αξιοποιηθεί στο έπακρο η «απειλή της τρομοκρατίας». Η «τρομοκρατία» γίνεται το ισχυρό πρόσχημα για την, έτσι κι αλλιώς, σχεδιασμένη επίθεση του ιμπεριαλισμού ενάντια στα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα των λαών. Θέλουν τους λαούς των ιμπεριαλιστικών κρατών υποταγμένους στο κράτος του τρόμου που δημιουργούν οι κυβερνήσεις τους, για να ανέχονται ή και να επικροτούν τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Αυτή η τακτική εκφράστηκε πολύ πιο έντονα μετά την 11 Σεπτέμβρη του 2001 με τα χτυπήματα στη Νέα Υόρκη και οι αφορμές για έντασή της από τότε δεν ήταν και λίγες. Πάντα η οργάνωση - φαντομάς «Αλ Κάιντα» εμφανιζόταν ως υπεύθυνη και το σκηνικό τρομοϋστερίας ήταν το επόμενο στάδιο...

Ωστόσο επιχειρείται από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς να δημιουργηθεί η ιδέα του «πολέμου δύο πολιτισμών». Αυτού της «δημοκρατίας και της ελευθερίας των δυτικών χωρών» και αυτού του «ισλαμιστικού εξτρεμισμού», που μισεί την ελευθερία και θέλει να ταράξει τη ζωή των ανθρώπων στη Δύση». Με αυτό το σχήμα, θέλουν να κρύψουν το γεγονός ότι η δήθεν δημοκρατική Δύση, έχει σφαγιάσει λαούς στα Βαλκάνια, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και αλλού, για να θυμηθούμε τα πιο πρόσφατα εγκλήματα, προκειμένου να εξαπλώνεται η ασύδοτη δράση των μονοπωλίων και με την εξαπόλυση πολέμων στο όνομα της «τρομοκρατίας», για την εκμετάλλευση άλλων χωρών και λαών. Δηλαδή να αθωώσει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Επίσης θέλει να σπρώξει «κάτω από το χαλί» το γεγονός ότι η «ισλαμιστική τρομοκρατία» είναι δημιούργημα του ιμπεριαλισμού, που αξιοποιήθηκε ποικιλοτρόπως για το χτύπημα του αντίπαλου δέους, του σοσιαλισμού.

Το ιδεολόγημα του «πολέμου πολιτισμών» είναι άκρως επικίνδυνο. Αυτό όμως που είναι το πιο επικίνδυνο, είναι αυτό που ομολογούν σε πρόσφατο άρθρο τους σύμβουλοι του Μπους στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Λένε, η «τρομοκρατία» πρέπει να αντιμετωπιστεί όπως και ο κομμουνισμός και τα απολυταρχικά καθεστώτα»... Αυτός λοιπόν είναι ο στόχος, ο κομμουνισμός, και αυτό που εννοούν με τον κομμουνισμό, τα λαϊκά κινήματα που εναντιώνονται στην πολιτική και την εξουσία των μονοπωλίων. Αυτή η εξέλιξη πρέπει να προβληματίσει βαθιά κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, κάθε αγωνιστή. Η αποκάλυψη των ιμπεριαλιστικών σχεδίων που εξελίσσονται με τον μπαμπούλα της «τρομοκρατίας» είναι ανάγκη να συνδυαστεί με την ανάπτυξη ενός ρωμαλέου αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού κινήματος για την ανατροπή της σημερινής τάξης πραγμάτων.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Τα καταργούμενα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΜΑ, ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΜΕΝΕΙ αυτός ο Γιώργος Παπανδρέου στο ίδιο μοτίβο; Πήγε χτες στη Βουλή και είπε ότι θα καταργήσει το εργασιακό νομοσχέδιο, εφόσον γίνει κυβέρνηση. Ο,τι ακριβώς είχε πει, δηλαδή, πριν μια βδομάδα για το νομοσχέδιο με το ωράριο των καταστημάτων.

Νομίζει, άραγε, ότι με αυτά θα μας καθησυχάσει και θα κοιμηθούμε ήσυχοι; Αραγε, γιατί να νιώθει καλά ένας εργαζόμενος, ακόμη και στην υποθετική περίπτωση μιας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ; Τόσα πέρασε...

Οσο για τους νόμους, που «θα» καταργήσει, όπως υπόσχεται ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, νομίζει πως δεν ξέρουμε ότι στην απίθανη περίπτωση που κάποτε το πραγματοποιήσει, μπορεί να τους αντικαταστήσει με ακόμη χειρότερους;

ΕΙΔΗΣΗ ΚΙ ΑΥΤΗ! Ο Δημήτρης Σιούφας συναντήθηκε - λέει - με τον Αυστριακό ομόλογό του (μια και η Αυστρία αναλαμβάνει την Ευρωπαϊκή Προεδρία από το Γενάρη) και συζήτησαν για τη ...διαστημική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Φταίμε εμείς μετά να μιλάμε για «ούφο»;

Εκτός πια κι αν ο δικός μας υπουργός Ανάπτυξης μετέφερε την «τεχνογνωσία» του, σχετικά με το πώς γίνεται να ασκείς κυβερνητική πολιτική «υπέρ του πολίτη» και, ταυτοχρόνως, να έχεις καταφέρει να φτάσουν οι τιμές ...στα άστρα.

ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΞΑΝΑ χτες ο υπουργός Υγείας Νικήτας Κακλαμάνης, σχετικά με τα δισεκατομμύρια, που χάνονται από τις προμήθειες των νοσοκομείων, εξαιτίας των συμφωνιών και του θεσμικού πλαισίου του ΠΑΣΟΚ. Μόνο που τα έχουμε ακούσει πολλές φορές αυτά...

Για τα δισεκατομμύρια που πρόκειται να χάσουν τα ασφαλιστικά ταμεία και οι τσέπες των εργαζομένων από τη συνεχώς κλιμακούμενη εμπορευματοποίηση της Υγείας, που προωθεί το υπουργείο του, πρόκειται να κάνει κάποιον απολογισμό ο κ. Κακλαμάνης;

Αν και γνωρίζουμε ότι αυτό αποτελεί - σύμφωνα με τους κυβερνώντες - αναγκαίο κακό, προκειμένου να «εκσυγχρονιστεί» η Υγεία, με τον ίδιο τρόπο που εκσυγχρονίζονται τα πάντα σ' αυτήν τη χώρα: Την παράδοση στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.


Γρηγοριάδης Κώστας

«Φύλλο συκής»

Γρηγοριάδης Κώστας

Για την «υποτονική συμμετοχή» των εργαζομένων στην προχτεσινή απεργιακή συγκέντρωση της ΓΣΕΕ (λίγες εκατοντάδες συγκεντρώθηκαν μπροστά στη Βουλή) παραπονείται το κύριο άρθρο της χτεσινής «Αυγής». Κι αφού ρίξει τις ευθύνες για το γεγονός αυτό στην «κρίση εκπροσώπησης», αφού «η σημερινή ηγεσία της ΓΣΕΕ δεν πείθει» και στη «διχαστική τακτική του ΠΑΜΕ», κάνει λόγο για την ανάγκη «βαθιάς ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος», για «γνήσιο, αυτόνομο και δημοκρατικό συνδικαλισμό της βάσης».

Για την επιτακτική ανάγκη της ενίσχυσης του ταξικού προσανατολισμού του κινήματος, του απεγκλωβισμού του από τη στρούγκα του κοινωνικού εταιρισμού και της κοινωνικής συναίνεσης, της αποφασιστικής και μαζικής καταδίκης του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, της ανάδειξης και διεκδίκησης αιτημάτων, που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, δε λέει τίποτε το κύριο άρθρο της «Αυγής». Προφανώς, τόσο η «βαθιά ανασυγκρότηση», όσο και ο «γνήσιος, αυτόνομος και δημοκρατικός συνδικαλισμός της βάσης», για τα οποία μιλά η «Αυγή», δεν έχουν τέτοιο προσανατολισμό και περιεχόμενο. Είναι δική τους ευθύνη, βέβαια, να ξεκαθαρίσουν τι εννοούν. Για την ώρα, πάντως, τόσο εμείς, όσο και οι εργαζόμενοι, μένουμε στην πρακτική τους. Να παριστάνουν το «φύλλο συκής» της συμβιβασμένης πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ.

Ζαχαρώνουν το χάπι...

Το παραμύθι της βελτίωσης των ολέθριων προτάσεων της ΕΕ για τη ζάχαρη, αρχίζουν να δουλεύουν τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη, προκειμένου να σπείρουν νέες αυταπάτες στους τευτλοπαραγωγούς και στους εργαζόμενους στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ).

Ενα πρώτο δείγμα έδωσε ο πρόεδρος της ΕΒΖ Χρ. Κοσκινάς, ο οποίος αντί να δηλώσει την κατηγορηματική αντίθεσή του στις αρνητικότατες προτάσεις της Κομισιόν για την αναθεώρηση της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς Ζάχαρης, άρχισε τις προσφορές... Ο πρόεδρος της ΕΒΖ αντιπρότεινε η μείωση της τιμής παρέμβασης στη ζάχαρης να είναι 20% και όχι 39% που πρότεινε η Κομισιόν. Δηλαδή, αν μετά από τα σχετικά παζάρια η μείωση της τιμής γίνει 25% ή 30%, ο κύριος Κοσκινάς και οι κυβερνώντες της ΝΔ θα πανηγυρίζουν για άλλη μια εθνική επιτυχία... Πρόκειται σαφώς για μια διαχειριστική πρακτική της συμφοράς, όπου μπρος στην εξυπηρέτηση των τεράστιων συμφερόντων του μεγάλων κεφαλαίου και των πολυεθνικών, οι αγρότες και οι εργαζόμενοι μόνο θα χάνουν και οι εκάστοτε κυβερνώντες θα διαπραγματεύονται το πόσο! Ειδικά στον τομέα της ζάχαρης είναι καιρός παραγωγοί και εργαζόμενοι να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, γιατί αλλιώς τους περιμένει φτώχεια, ξεκλήρισμα και ανεργία!

Χιούμορ...

Η στήλη ποτέ δε συμφώνησε με όσους υποστήριζαν παλιότερα ότι ο Ακης Τσοχατζόπουλος δεν έχει χιούμορ. Και η χτεσινή του τοποθέτηση στη Βουλή, σχετικά με το εργασιακό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, μας δικαίωσε. Ορίστε, ένα μικρό δείγμα: «Αυτή λοιπόν, την ταξικού χαρακτήρα επίθεση, εμείς έχουμε την υποχρέωση να την αντιμετωπίσουμε με πολιτικό τρόπο στηρίζοντας τους εργαζόμενους. Πρέπει και οι άλλες πτέρυγες της αριστεράς, τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης στο Κοινοβούλιο, να συνειδητοποιήσουν ότι σε αυτόν τον αγώνα, στο πλευρό των εργαζομένων, δεν μπορεί να είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ».

Εισβολή των ΗΠΑ στην Αφρική

Πολλαπλά χρήσιμο και επωφελές για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό είναι το κυνήγι του πάντα «αόρατου εχθρού», της «Αλ Κάιντα». Στα νέα σχέδια του αμερικανικού Πενταγώνου είναι η επέμβαση στην Αφρική, στο όνομα της αντιμετώπισης των «πυρήνων» της «Αλ Κάιντα». Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η έγκυρη σε αυτά «Γουόλ Στριτ Τζουρνάλ» ο αμερικανικός στρατός «ξεκινά ένα μακροπρόθεσμο εγχείρημα» εισβολής και εδραίωσης της κυριαρχίας των ΗΠΑ στην Αφρική, το οποίο δεν παραλείπει να χαρακτηρίσει ως «μία νέα φάση του πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία». Προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους οι ΗΠΑ θα χρησιμοποιούν εναλλακτικά άλλοτε επεμβάσεις με αμερικανικά στρατεύματα και άλλοτε θα κινητοποιούν Αφρικανούς στρατιώτες. Για το σκοπό αυτό, το Πεντάγωνο σχεδιάζει να εκπαιδεύσει χιλιάδες Αφρικανούς στρατιώτες με εξοπλισμό για εκτεταμένες επιχειρήσεις στην έρημο και σε μεθοριακές περιοχές και να συνδέσει στρατεύματα διαφόρων χωρών με «δικές του» δορυφορικές επικοινωνίες. Η αμερικανική πρωτοβουλία, με προτεινόμενη χρηματοδότηση 500 εκατομμυρίων δολαρίων για περίοδο επτά ετών καλύπτει την Αλγερία, το Τσαντ, το Μάλι, τη Μαυριτανία, το Νίγηρα, τη Σενεγάλη, τη Νιγηρία, το Μαρόκο και την Τυνησία, ενώ ο στρατός των ΗΠΑ προτίθεται να συμπεριλάβει και τη Λιβύη εάν βελτιωθούν οι σχέσεις των δύο χωρών.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Οι φόβοι τους

Η αποχώρηση του ΚΚΕ από τη Βουλή, κατά τη χτεσινή συζήτηση του βαθιά αντεργατικού νομοσχεδίου που χτυπά τον ημερήσιο χρόνο εργασίας, ενεργοποίησε τα ταξικά υπέρ του κεφαλαίου αντανακλαστικά του υπουργού Απασχόλησης, Π. Παναγιωτόπουλου, ο οποίος έσπευσε να σχολιάσει τη στάση του Κόμματος, διατυπώνοντας αντιεπιστημονικές δοξασίες, κάνοντας το άσπρο - μαύρο.

Ο υπουργός ισχυρίστηκε ότι «δεν είναι δυνατό με θεωρίες και αναλυσιακά (sic) "εργαλεία" των μέσων του 19ου αιώνα να εξηγήσουμε και να αντιμετωπίσουμε την πολυσύνθετη και περίπλοκη πραγματικότητα που έχουμε μπροστά μας» και λίγο πιο κάτω, αυθαιρετώντας, έφτασε στο σημείο να πει «τον πλούτο τον δημιουργεί κυρίως η ιδιωτική οικονομία».

Αφήνοντας κατά μέρος τη συζήτηση για το αν έχει πρακτική αξία ο χρόνος ανακάλυψης και επεξεργασίας μιας θεωρίας και κρίνεται η ορθότητά της αποκλειστικά απ' αυτό, η συγκεκριμένη θεωρία που ο υπουργός, στρουθοκαμηλίζοντας, τη θεωρεί ξεπερασμένη είναι η μαρξιστική πολιτική οικονομία του καπιταλισμού. Το αξεπέραστο, και στους αιώνες που έρχονται, επιστημονικό έργο του Μαρξ, «Το Κεφάλαιο». Αλλά τα θεωρητικά εργαλεία ανάλυσης και ερμηνείας της πραγματικότητας που χρησιμοποιεί ο ίδιος ο υπουργός - και η αστική τάξη που εκπροσωπεί - είναι πολύ παλαιότερα. Εχουν τουλάχιστον πάνω από 4 αιώνες ζωής. Και το περιεχόμενο των αστικών αυτών θεωριών είναι ότι τα πράγματα είναι αιώνια και ακίνητα. Αυτό ακριβώς θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε σήμερα το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι. Οτι ο καπιταλισμός είναι αιώνιος και αμετάβλητος. Οτι δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από αυτόν.

Από την άλλη, με τα δύο αυτά τσιτάτα ο υπουργός εξέφρασε τους πραγματικούς φόβους του κεφαλαίου: Οτι το κεφάλαιο νιώθει πως απειλείται όταν απειλούνται τα κέρδη του και απειλούνται από τις ίδιες τις αντιφάσεις του. Αλλά ο φόβος μεγαλώνει, όταν η εργατική τάξη αμφισβητεί τις κυρίαρχες επιλογές του, που στόχο έχουν τη διαρκή συρρίκνωση της τιμής της εργατικής δύναμης, προκειμένου να αυξήσει τα κέρδη του. Που προσπαθεί να ακυρώσει στην πράξη τα αντεργατικά μέτρα για το σμπαράλιασμα του χρόνου εργασίας και της ζωής των εργαζομένων.

Ακόμα περισσότερο το κεφάλαιο φοβάται όταν έχει απέναντί του το κόμμα της εργατικής τάξης και την επιστημονική θεωρία του. Το μαρξισμό - λενινισμό που αναμφισβήτητα αποδεικνύει επιστημονικά ότι οι μοναδικοί παραγωγοί του πλούτου είναι η εργατική τάξη και όχι η ιδιωτική οικονομία - οι επιχειρηματίες το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να κλέβουν τον κόπο και τις ζωές των εργαζομένων. Οτι η παραγωγή χωρίς εργάτες δεν μπορεί να υπάρξει, ενώ χωρίς αφεντικά μπορεί να αναπτύσσεται.

Και αποδεικνύει, επίσης, ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ούτε αιώνιος, ούτε ανίκητος. Η οργάνωση της πάλης των εργαζομένων, ο ταξικός προσανατολισμός του αγώνα τους μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα όχι μόνο την αντίσταση, αλλά και την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής και των φορέων της. Με στόχο την κατάκτηση της εξουσίας, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας που θα έχει στο επίκεντρό της τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ