ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η βαθύτερη ουσία

Γρηγοριάδης Κώστας

Δε λέμε, έχει γενικά ενδιαφέρον η -συνήθως- νομική επιχειρηματολογία, που ξεδιπλώνεται τον καιρό αυτό, περί της υπερίσχυσης του ευρωενωσιακού στο εθνικό Δίκαιο ή όχι, περί του εύρους των αρμοδιοτήτων της Κομισιόν, κλπ., κλπ., με αφορμή το νόμο του «βασικού μετόχου», αλλά το ζήτημα είναι πρωτίστως πολιτικό και, μάλιστα, έχει να κάνει με το θεμέλιο των κυριαρχικών δικαιωμάτων του λαού μας. Και, συγκεκριμένα, με το δικαίωμά του να καθορίζει ελεύθερος τα της χώρας του. Εάν έχει αυτό το δικαίωμα ο λαός μας, τότε κάθε νομική ή νομικίστικη συζήτηση περιττεύει.

Η προαναφερόμενη συζήτηση, όμως, δε γίνεται τυχαία. Η ένταξη της χώρας μας στην τότε ΕΟΚ και νυν ΕΕ, όπως και η κατοπινή πορεία της μέσα στην ευρωένωση, συνεπάγεται την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Γεγονός, το οποίο από την πρώτη στιγμή κατάγγειλε το ΚΚΕ, ενώ συστηματικά το αποσιωπούν και το αποκρύπτουν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Ο ελληνικός λαός, όμως, ποτέ δε ρωτήθηκε ευθέως, εάν συμφωνεί με την εκχώρηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του. Ας βγάλει, επομένως, τα συμπεράσματά του και, κυρίως, ας πάρει τα μέτρα του, πριν γίνουν πολύ περισσότερο δυσβάστακτες, έως και ανυπόφορες, οι συνέπειες αυτής της εκχώρησης.

Η «ξεχασμένη» φρεγάτα

Επειδή η κυβέρνηση «κλαίγεται» και «οδύρεται» για τα «άδεια» κρατικά ταμεία, τα μεγάλα ελλείμματα και τις «μαύρες τρύπες» και γι' αυτό - υποτίθεται - εξαπολύει τη νέα φοροεπιδρομή στο λαϊκό εισόδημα, θυμίζουμε ότι μια πολεμική φρεγάτα του ελληνικού πολεμικού ναυτικού βρίσκεται «ξεχασμένη», εδώ και 15 χρόνια, στον Περσικό Κόλπο. Το κόστος για κάθε ώρα πλεύσης της φρεγάτας αυτής ξεπερνά τα 30 εκατομμύρια δραχμές. Με άλλα λόγια και κάνοντας έναν απλό λογαριασμό, η εκεί παρουσία της φρεγάτας και μόνον έχει ήδη κοστίσει στον ελληνικό λαό μερικές εκατοντάδες δισ. δραχμές. Και, βέβαια, ακόμη περισσότερο κοστίζουν -και όχι μόνον οικονομικά...- τα διάφορα ελληνικά εκστρατευτικά σώματα στο Κοσσυφοπέδιο, στο Αφγανιστάν, κλπ. Και πολύ περισσότερο κοστίζουν οι συνεχιζόμενοι ΝΑΤΟικοί εξοπλισμοί, που -εκτός των άλλων- μόνο την εθνική άμυνα της χώρας δεν εξασφαλίζουν. Για να μη μιλήσουμε, για τις συνεχιζόμενες και συνεχώς διευρυνόμενες παροχές προς το μεγάλο κεφάλαιο, τα κάθε λογής «κίνητρα», τις φοροαπαλλαγές, κλπ., κλπ.

Ερμαιο των πολυεθνικών

Σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωση του υπουργείου Υγείας, η Ελλάδα θα παραγγείλει 500.000 δόσεις συγκεκριμένου φαρμάκου, ως απαραίτητο μέτρο για την αντιμετώπιση ενδεχόμενης πανδημίας γρίπης. Η παραγγελία αυτή θα κοστίσει στο δημόσιο το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 6-7 εκατομμυρίων ευρώ.

Σημειώνουμε τα παραπάνω, γιατί η προαναφερθείσα ανακοίνωση του υπουργείου έγινε αφορμή να αποκαλυφθεί ότι το συγκεκριμένο φάρμακο παρασκευάζεται και διατίθεται στην παγκόσμια αγορά αποκλειστικά και μόνον από μία πολυεθνική φαρμακευτική εταιρία. Μάλιστα, σε παρατήρηση δημοσιογράφων ότι το ενδεχόμενο παγκόσμιας πανδημίας γρίπης θα εκτινάξει την κερδοφορία της εν λόγω εταιρίας, ο πρόεδρος του ΔΣ του ΚΕΕΛ σημείωσε: «Οταν υπάρχει ένα πρόβλημα μεγάλο δημόσιας υγείας πραγματικά δημιουργείται ζήτηση και δε σας κρύβω ότι κάποιοι κερδίζουν. Αλλά αυτός είναι ο τρόπος λειτουργίας της οικονομίας».

Θα λέγαμε πως θα ήταν πολύ περισσότερο ακριβής ο πρόεδρος του ΚΕΕΛ, αν έλεγε ότι αυτός είναι ο τρόπος λειτουργίας της καπιταλιστικής οικονομίας. Ετσι κι αλλιώς, πάντως, γίνεται φανερό ότι η αντιμετώπιση μιας πανδημίας γρίπης, ακόμη και αυτή η ίδια η ανθρώπινη ζωή, εξαρτάται από τις κερδοσκοπικές ορέξεις μιας πολυεθνικής.

Απώλεια... μνήμης

Τις συνέπειες που υφίστανται οι μικρές επιχειρήσεις από την πολιτική απελευθέρωσης του ωραρίου, «ανακάλυψε» ξαφνικά η πρόεδρος της Ενωσης Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας (ΕΝΑΕ), Φ. Γεννηματά - όπως και σύσσωμη η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ετσι, με την ιδιότητα της προέδρου της ΕΝΑΕ και όχι πάντως του στελέχους του ΠΑΣΟΚ, έστειλε στον υπουργό Ανάπτυξης επιστολή με την οποία... διαμαρτύρεται για τις αλλαγές, που προωθεί η κυβέρνηση, αποφεύγοντας να πει κουβέντα για τις σκληρές συνέπειες που αντιμετώπισαν οι μικρές επιχειρήσεις από το ωράριο λειτουργίας που θέσπισε, πριν λίγα μόλις χρόνια, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε αγαστή συνεργασία με το μεγάλο κεφάλαιο. Και δε διανοείται καν, ότι εκείνο το ωράριο προετοίμασε το έδαφος και άνοιξε το δρόμο για τα όσα προωθεί σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ.

Η περίπτωσή της, βέβαια, δεν είναι η μοναδική. Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ τον τελευταίο χρόνο ανταγωνίζονται στην... απώλεια μνήμης. Δεν έχουν όμως ασθενή μνήμη οι εργαζόμενοι και κάνουν πολύ καλά που καταδικάζουν απερίφραστα την πολιτική και τις μεθοδεύσεις της ΝΔ, από τη μια και ακούνε βερεσέ τις... αντιπολιτευτικές κορόνες των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, από την άλλη.

Κούφια λόγια

Τις κρίσιμες στιγμές ορισμένες ομολογίες έχουν ίσως μεγαλύτερη αξία. Τέτοιες στιγμές ζει και η κυβέρνηση, που βαφτίζει «το ψάρι κρέας» μήπως και πείσει τον ταλαιπωρημένο, καταχρεωμένο και βαθιά εκμεταλλευόμενο λαό ότι τα σκληρά μέτρα που ανακοίνωσε δεν πρόκειται να τον θίξουν! Αναλαμβάνοντας το ρόλο του «ρεαλιστή», που θέλει να λέει «τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη», ο Δ. Σιούφας ενέδωσε στον πειρασμό μιας ομολογίας που μάλλον δε θα έκανε σε άλλη στιγμή. Πόσο μάλλον, όταν συστηματικά εδώ και 12 μήνες από τη θέση της κυβέρνησης, πλέον, η ΝΔ συνεχίζει και επεκτείνει την πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Την πολιτική των κάθε λογής «απελευθερώσεων», «βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας» και ενίσχυσης της κερδοφορίας και της ασυδοσίας των μεγάλων επιχειρήσεων.

Απευθυνόμενος λοιπόν προς επιχειρηματίες και με «φρέσκια» ακόμη την αναγγελία της αύξησης των συντελεστών του ΦΠΑ, ο Δ. Σιούφας επισήμανε ότι είναι προς το συμφέρον τους να συμπιέσουν τις τιμές, κάτι που έχουν περιθώριο και δυνατότητα να κάνουν σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία. Με λακωνικότητα και σαφήνεια ο υπουργός της ΝΔ - όχι από θέση αρχής, αλλά υπό την πίεση της συγκυρίας - ανέφερε ότι ενώ την τελευταία πενταετία το πραγματικό ΑΕΠ στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 22%, ο κύκλος εργασιών του λιανικού εμπορίου αυξήθηκε κατά 30%. Και όταν στην ΕΕ το ΑΕΠ, το ίδιο διάστημα, αυξήθηκε κατά 10%, ο κύκλος εργασιών του λιανικού εμπορίου αυξήθηκε κατά 6%! Αντίστοιχα, την τελευταία επταετία (1998 - 2004) οι τιμές καταναλωτή στην Ελλάδα αυξήθηκαν περίπου 26% και οι τιμές παραγωγού στη βιομηχανία αυξήθηκαν κατά 24,6%. Το ίδιο διάστημα στην ΕΕ των 15 οι τιμές καταναλωτή αυξήθηκαν κατά 13% και οι τιμές παραγωγού 9,6%. Για να προσθέσει, ότι ειδικά στον κλάδο τροφίμων - ποτών αυτά τα τελευταία επτά χρόνια οι τιμές παραγωγού στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 24,6% και οι τιμές λιανικής κατά 28,5%!

Η υπουργική «παράκληση» προς τους βιομηχάνους, χονδρεμπόρους και μεγάλους λιανεμπόρους, οι οποίοι καταληστεύουν συστηματικά τα λαϊκά νοικοκυριά με τις συνεχείς ανατιμήσεις και την ακρίβεια, μπορεί να συμπυκνωθεί στο εξής: Εχετε ήδη βγάλει τόσα πολλά κέρδη, που υπάρχει δυνατότητα να συγκρατηθείτε λίγο για ένα μικρό διάστημα, ώστε να «περάσουν» χωρίς πολλά «νταραβέρια» τα νέα μέτρα της κυβέρνησης. Και ύστερα πιάστε πάλι το γαϊτανάκι της ακρίβειας και των ανατιμήσεων.

Βέβαια, αν έστω και για μια στιγμή η κυβέρνηση πίστευε πράγματι ότι χρειάζεται να ελεχθεί η ακρίβεια, θα μπορούσε να το κάνει και μάλιστα πολύ άμεσα: Θα πάγωνε τις τιμές. Δεν το κάνει όμως, γιατί δε θέλει ούτε αυτό το μέτρο, (το οποίο βεβαίως δεν αρκεί για να ανακουφιστούν τα λαϊκά στρώματα), αφού είναι απαρασάλευτα προσηλωμένη στην «ελεύθερη αγορά», κι όπως επιχειρηματολογεί ο Δ. Σιούφας «το πρωτεύον ζήτημα δεν είναι η αστυνόμευση». Είναι κι αυτό μια κυβερνητική ομολογία. Αλλά αυτές οι υποθέσεις δεν αντιμετωπίζονται με «εκκλήσεις». Γιατί το κεφάλαιο δεν μπορεί να αγνοήσει τη φύση του και, επομένως, τη με κάθε τρόπο μεγιστοποίηση των κερδών του. Επιχειρούν να αποκρύψουν, επίσης, ότι η πολιτική τους αποτελεί το θερμοκήπιο αυτής της αυξανόμενης συνεχώς κερδοφορίας.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Τα ... λεωφορειακά

Γρηγοριάδης Κώστας

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ κανείς να το πάρει για αστείο, ή για ανέκδοτο, αν το θέμα δεν ήταν τόσο σοβαρό! Η προσφορά της ελληνικής κυβέρνησης στην «ενημέρωση» του Ελληνα πολίτη για τη συνταγματική συνθήκη της ΕΕ θα είναι ένα ...λεωφορείο με ενημερωτικό υλικό, που θα περάσει - λέει - από τις πρωτεύουσες των νομών της χώρας!

Τι να πει κανείς! Ακόμη και ένα CD με «σκυλάδικα» της «τελευταίας υποστάθμης» οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μπορεί να τύχει καλύτερης μεταχείρισης, από όσο το κείμενο που ενσαρκώνει - υποτίθεται - τις θεμελιακές αξίες των κατοίκων της ευρωένωσης.

Να μην παρεξηγηθούμε, όχι ότι δεν «καίει» τους κυβερνώντες η αποδοχή και κύρωση του λεγόμενου «ευρωσυντάγματος». Ομως, γνωρίζουν ότι όσα περισσότερα μαθαίνουν οι εργαζόμενοι γι' αυτό, τόσο λιγότερο θα μπορούν να το «χωνέψουν» και, το κυριότερο, τόσο περισσότερο καταλαβαίνουν τα κίνητρα και τους στόχους των συντακτών του.

Οσο για την αξιωματική αντιπολίτευση, καλύτερα να μην επεκταθούμε ιδιαίτερα. Αυτοί πια - μετά και τη φασαρία με τον «βασικό μέτοχο» - βρίσκονται ένα «κλικ» από το να προτείνουν την ...κατάργηση του ελληνικού συντάγματος, ως ένδειξη «ευρωπαϊκού προσανατολισμού»!

Βεβαίως, η ευρωενωσιακή συνθήκη κάτι λέει για κυριαρχικά δικαιώματα κάθε χώρας, κάτι κάνει στα δικαιώματα των εργαζομένων και κάτι ορίζει για την πλήρη ελευθερία των εταιριών και του κεφαλαίου. Ομως αυτά είναι ...μικρολεπτομέρειες.

Προφανώς, η συμπαιγνία είναι η εξής: Επιβάλλεται να αντιληφθούμε το «ευρωσύνταγμά» τους σχεδόν ως «φυσικό φαινόμενο», που έχει μεν μεγάλη σημασία, αλλά δεν είναι να το πολυσυζητάμε κιόλας. Ετσι κι αλλιώς, θα ...μας συμβεί!

Τώρα για το συμβολισμό του «ευρω-λεωφορείου»... Μάλλον πρόκειται για το πρώτο μέσο μαζικής μεταφοράς, το οποίο σε πηγαίνει σ' έναν προορισμό που δεν επιθυμείς, με ...αντίτιμο εισιτηρίου την εκχώρηση της ελευθερίας σου. Κι από κοντά, διάφοροι τσακώνονται για το ποιος θα καθίσει στη θέση του οδηγού.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν πάνε μαζί

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Η αποτελεσματική συμμετοχή της χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής πολιτικής ενοποίησης προϋποθέτει τη δυνατότητα έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας» είπε τις προάλλες ο Φ. Κουβέλης, σε συγκέντρωση του ΣΥΝ στη Χίο για το «ευρωσύνταγμα», σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ της «Αυγής», που έφερε τον τίτλο «Η λαϊκή κυριαρχία προϋπόθεση της ευρωπαϊκής ενοποίησης».

Τα πράγματα, όμως, δεν είναι έτσι. Η λεγόμενη ευρωπαϊκή ενοποίηση βρίσκεται σε αγεφύρωτη και αυξανόμενη συνεχώς αντίθεση με τη λαϊκή κυριαρχία. Δεν πάνε μαζί, ούτε το ένα μπορεί να είναι προϋπόθεση του άλλου. Πάμπολλα είναι τα σχετικά παραδείγματα (Συνθήκη Μάαστριχτ, Ενιαία Εσωτερική Αγορά, ΟΝΕ και ευρώ, Συνθήκη Σένγκεν, «αντιτρομοκρατικό» πλαίσιο, ευρωστρατός και επεμβάσεις, εισαγωγή μεταλλαγμένων, κλπ, κλπ) Και δεν μπορούσε να είναι διαφορετικά. Η «ευρωπαϊκή ενοποίηση» είναι μια πορεία αυξανόμενης συνεχώς διασφάλισης και θωράκισης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών της Ευρώπης, σε βάρος όλων των λαών των χωρών - μελών, του συνόλου των λαϊκών δικαιωμάτων, μαζί και των δημοκρατικών ελευθεριών. Αλλωστε, το προωθούμενο τον καιρό αυτό αντιδραστικό «ευρωσύνταγμα» αποτελεί μια ακόμη χαρακτηριστική απόδειξη.

Ας σταματήσουν, επομένως, να σπέρνουν αυταπάτες και να εξωραΐζουν το αντιλαϊκό ευρωοικοδόμημα.

Υποκρισία

Οταν ο «Ρ» χαρακτήριζε τη φορολογική πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, ως αντιλαϊκή, δεξιά και συντηρητική, επειδή μεγάλωνε συνεχώς τους έμμεσους φόρους και μοίραζε πλουσιοπάροχα προνόμια και φοροαπαλλαγές στους κεφαλαιοκράτες, οι τότε κυβερνώντες έσκιζαν τα ρούχα τους από... ιερή αγανάκτηση.

Διαβάστε, λοιπόν, τι δήλωσε ο Γ. Παπανδρέου, προχτές, σχετικά με τα νέα κυβερνητικά μέτρα: «Αυτή είναι η πολιτική της Δεξιάς, αυτή είναι η πολιτική της συντήρησης», κατάγγειλε σε ψηλούς τόνους, σημειώνοντας, ότι η γενική αύξηση στους έμμεσους φόρους, που είναι η πιο άδικη φορολογία, «πλήττει όλους τους Ελληνες, αλλά ιδιαίτερα τους χαμηλόμισθους, τους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους, τους αγρότες και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, δηλαδή κάθε ελληνικό νοικοκυριό».

Τα σχόλια δικά σας...

Τα ολοφάνερα

Eurokinissi

Προχτές, ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης, στη διάρκεια ανακοίνωσης των νέων κυβερνητικών μέτρων, τόνισε με ιδιαίτερη έμφαση ότι ο περιορισμός των κρατικών δαπανών θα γίνει με το χτύπημα της σπατάλης και χωρίς να μειωθούν οι κοινωνικές δαπάνες.

Δίπλα του (πρώτος αριστερά στη διπλανή φωτογραφία) καθόταν ο υφυπουργός Οικονομίας, Π. Δούκας, ο οποίος προ ελαχίστων ημερών απέστειλε εγκύκλιο προς όλα τα υπουργεία και τις νομαρχίες και ορίζει ότι οι πιστώσεις για το β΄ τρίμηνο του έτους σε μια μεγάλη γκάμα - έτσι κι αλλιώς ισχνών - πιστώσεων κοινωνικού χαρακτήρα του φετινού κρατικού προϋπολογισμού περικόπτονται έως και 55%. Διαβάστε τώρα και ορισμένες από τις κατηγορίες που πετσοκόβονται:

Επιχορηγήσεις στις παιδικές εξοχές και κατασκηνώσεις.
Επιχορηγήσεις στον Οργανισμό Εκδοσης Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ).
Δαπάνες λειτουργίας της Επιτροπής Αθλητισμού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Επιχορηγήσεις στα ΑΕΙ, ΤΕΙ και λοιπά επιστημονικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως και δαπάνες για προμήθεια επιστημονικών συγγραμμάτων και βοηθημάτων για σπουδαστές εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Επιχορηγήσεις στους συγκοινωνιακούς φορείς της πρωτεύουσας και της Θεσσαλονίκης.
Επιχορηγήσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για μεταφορές μαθητών.
Επιδοτήσεις άγονων γραμμών.
Χρηματοδότηση Κοινωνικής Ασφάλισης.
Επιχορηγήσεις σε μουσεία, θέατρα, κλπ.

Ολοφάνερη είναι η άποψη του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης για τις ...σπατάλες. Οπως ολοφάνερα είναι και τα ψέματα που πετάνε στο λαό κατάμουτρα...

Καπιταλιστικό «τσουνάμι»

Χίλιες και μία δικαιολογίες θα βρουν - αυτή άλλωστε είναι η «δουλιά» τους - οι εκάστοτε κυβερνήσεις για να «πλασάρουν» τα «έκτακτα πακέτα» των αντιλαϊκών μέτρων. Το αποτέλεσμα όμως δεν αλλάζει και η πραγματικότητα δεν κρύβεται: Ποτέ δεν πλήρωσε - κάθε άλλο - η πλουτοκρατία τα σπασμένα, αλλά τα λαϊκά στρώματα, που βουλιάζουν ολοένα και πιο βαθιά στη φτώχεια, την ανέχεια και την εξαθλίωση.

Καμία σημασία δεν έχουν, λοιπόν, οι φτηνές έτσι και αλλιώς δικαιολογίες της κυβέρνησης Καραμανλή για το νέο πλιάτσικο στα λαϊκά εισοδήματα. Ετσι και αλλιώς ο κόσμος τις ακούει βερεσέ. Το γεγονός είναι ότι το νέο πακέτο φορτώνει άλλα 5 δισ. ευρώ (1,8 τρισ. δρχ.!) στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων για τα επόμενα τρία χρόνια. Και το κάνει με ξεδιάντροπο ταξικό τρόπο: με την επιβολή νέων έμμεσων φόρων, των πλέον επαχθών φόρων για τα λαϊκά στρώματα που ξοδεύουν μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους στα βασικά είδη κατανάλωσης. Η πρόκληση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη αν αναλογιστεί κανείς ότι τα λεφτά που μαζεύει η κυβέρνηση με τη νέα φοροεπιδρομή στα λαϊκά εισοδήματα τα έχει ήδη χαρίσει στο μεγάλο κεφάλαιο, μέσω της μείωσης των φορολογικών συντελεστών κατά δέκα ποσοστιαίες μονάδες στα κέρδη των επιχειρήσεων. Υπολογίζονται γύρω στα 2,5 δισ. ευρώ τα έσοδα που χάνει το δημόσιο από τη συγκεκριμένη φοροαπαλλαγή του κεφαλαίου...

Η νέα φοροεπιδρομή, όσο και αν «καίει» από μόνη της, δεν πρέπει να οδηγήσει στο να χαθεί το «δάσος», δηλαδή η συνολικότερη αντιλαϊκή επίθεση, οι καταστροφικές συνέπειες της οποίας στα λαϊκά στρώματα ξεπερνούν αυτές του φυσικού «τσουνάμι». Η επιβολή των έμμεσων φόρων δεν είναι η μόνη ούτε η κύρια αντιλαϊκή «διαρθρωτική αλλαγή» που υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ σε αγαστή συνεργασία με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο και των πρόσφατων αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, που έχουν στόχο να μειώσουν το «εργατικό κόστος» και να αυξήσουν την «ανταγωνιστικότητα». Το συνολικότερο «πακέτο» της επίθεσης κατά του λαού περιλαμβάνει απελευθέρωση του ωραρίου, ανατροπές στα ασφαλιστικά δικαιώματα, εκχώρηση στρατηγικής σημασίας ΔΕΚΟ στις πολυεθνικές, ένταση της «επιχειρηματικότητας» σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δραστικές περικοπές κοινωνικών δαπανών, ξεπούλημα της δημόσιας και ολυμπιακής περιουσίας κ.ο.κ. Ολα αυτά είναι ενταγμένα στο «εθνικό πρόγραμμα δράσης» που έχει καταρτίσει και εφαρμόζει η κυβέρνηση, στο πλαίσιο των επιταγών του Συμφώνου Σταθερότητας και της Στρατηγικής της Λισαβόνας.

Με άλλα λόγια, η αντιλαϊκή επίθεση είναι ολομέτωπη και άρα δεν μπορεί παρά τέτοια να είναι και η «απάντηση» των εργαζομένων. Ας είναι πεντακάθαρο ότι το διεκδικητικό πλαίσιο στη βάση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, που έχουν επεξεργαστεί και προωθούν οι ταξικές δυνάμεις, πρέπει να κρατάει ανοιχτό τον ορίζοντα της λαϊκής εξουσίας.