Γρηγοριάδης Κώστας

Μήπως νομίζουν ότι είναι ευχαριστημένοι οι 600.000 και πλέον συνταξιούχοι του ΙΚΑ, με τις συντάξεις από 300 έως 500 ευρώ το μήνα; ΄Η πιστεύουν ότι ξεγελούν την καθημερινή και εντεινόμενη συνεχώς φτώχεια τους ...με συναίνεση; Για να μη μιλήσουμε για τους εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους του ΟΓΑ, με τις ακόμη μικρότερες συντάξεις, τους 500.000 και πλέον ανέργους, τους ακόμη περισσότερους υποαπασχολούμενους, τα δύο εκατομμύρια των επίσημα φτωχών, τους μεροκαματιάρηδες και τους εκατοντάδες χιλιάδες μικροεπαγγελματίες κλπ., κλπ.

Είτε το θέλουν, είτε όχι, οι κάθε λογής φιλολογούντες περί συναίνεσης, τα προαναφερόμενα εκατομμύρια των εργαζομένων και συνταξιούχων, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας -δηλαδή, η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας - κάθε άλλο παρά ζει και εργάζεται καθημερινά σε συνθήκες συναίνεσης. Το αντίθετο συμβαίνει. Ζει και εργάζεται σε μια καθημερινή μάχη και σύγκρουση με την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα, τα χαμηλά μεροκάματα και την ακρίβεια, τον αυταρχισμό και την ασυδοσία των μεγάλων συμφερόντων και του κράτους τους, την υποκρισία της κυρίαρχης πολιτικής και τις πολύμορφες μεθόδους χειραγώγησης των συνειδήσεων.

Ας σταματήσουν, επομένως, να «συναινολογούν», καθισμένοι στις αναπαυτικές τους πολυθρόνες. Το φαινόμενο, εκτός από προκλητικό, έχει γίνει πλέον και βαρετό...

Τη φράση του πρώην υπουργού Εθνικής Αμυνας, Ακη Τσοχατζόπουλου, «Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη, για ό,τι έχω υπογράψει κι έχω εγγυηθεί στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας», στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής, επέλεξαν αρκετές χτεσινές εφημερίδες να κάνουν τίτλο τους στα σχετικά ρεπορτάζ. Και μας έκανε εντύπωση, γιατί η φράση αυτή δε λέει τίποτε απολύτως. Δηλαδή, ποιος άλλος θα μπορούσε να έχει την πολιτική ευθύνη για ό,τι έχει υπογράψει και έχει εγγυηθεί ο κ. Τσοχατζόπουλος, όσο ήταν υπουργός Αμυνας;

Εάν τα αποτελέσματα της σχετικής με το ΠΑΣΟΚ δημοσκόπησης, που διαβάσαμε στο χτεσινό «Βήμα» είναι σωστά, τότε ο Γ. Παπανδρέου τα έχει καταφέρει σχετικά καλά μέχρι σήμερα, για το κόμμα του. Το λέμε αυτό, γιατί τα πλέον μεγαλύτερα ποσοστά των απαντήσεων λένε ότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε σύγχυση (63%) και δεν έχει ξεκαθαρισμένη πολιτική (60,9%). Και μπορεί, βέβαια, στις σχετικές ερωτήσεις - τουλάχιστον, όσες δημοσιεύονται - να μην υπήρχε καμία του τύπου «υπάρχουν ή όχι ουσιαστικές διαφορές στις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ», αλλά από τα παραπάνω φαίνεται πως η μεγάλη πλειοψηφία των ερωτώμενων δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει την ίδια πολιτική με αυτή που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ. Οπως και να το κάνεις, δεν είναι μικρό πράγμα κι αυτό...

Η μόνη, μέχρι σήμερα, ουσιαστική περίπτωση, όπου ο ανταγωνισμός μεταξύ επιχειρήσεων οδήγησε σε - προσωρινή έστω - μείωση τιμών ήταν τα τσιγάρα. Αναφερόμαστε στον εδώ και οκτώ περίπου μήνες «πόλεμο» μεταξύ των καπνοβιομηχανιών, που είχε ως αποτέλεσμα την κυκλοφορία τσιγάρων με τιμές κάτω του 1 ευρώ το πακέτο. Παρότι, λοιπόν, η περίπτωση αυτή ήταν η μόνη που δικαιώνει τους σχετικούς ισχυρισμούς των κάθε λογής οπαδών της αγοράς, η κυβέρνηση παρεμβαίνει και με τροπολογία, που θα κατατεθεί άμεσα σε νομοσχέδιο, θα ορίσει κατώτατο επίπεδο τιμών στο επίπεδο των 1,40 έως 1,50 ευρώ.

Οπως καταλαβαίνετε, άλλο πράγμα τι λέμε στο πόπολο κι άλλο πράγμα τι πρέπει να κάνει στην πράξη η κυβέρνηση ενός καπιταλιστικού κράτους, που σέβεται τον εαυτό της...

Μόλις χτες ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Αθήνας Δημ. Δημητράκος σε άρθρο του στο «Βήμα», υπό τον τίτλο «Πλην Λακεδαιμονίων», διατυπώνει κάποιες πολύ παλιές απόψεις, οι οποίες όμως αποκτούν σημασία εξαιτίας της συγκυρίας και της «συγχορδίας» του αναχρονισμού.

Και για να μη μείνει αμφιβολία, ο κ. Δημητράκος προσδιορίζει τις συντεταγμένες του «συστήματος». Είναι, λέει, «η σταθερή ένταξη στο δυτικό οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό πρότυπο, δηλαδή στη δημοκρατία και την ελεύθερη οικονομία»! Με λίγα λόγια, ο κ. καθηγητής διατυπώνει τον κανόνα της νομιμότητας του «συστήματος», την οποία αυτονόητα στερείται το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ ποτέ δε χρησιμοποίησε τη μεζούρα του «συστήματος» για να προσδιορίσει τη θέση του. Για τη δράση του από το 1917 μέχρι σήμερα, τη μόνη νομιμοποίηση που ζητάει είναι η νομιμοποίηση που του παρέχουν οι δεσμοί του με τα λαϊκά στρώματα, τους αγώνες τους, τις ελπίδες τους, τα συμφέροντά τους.

Γρηγοριάδης Κώστας

Μάλλον, όμως, απέδειξε ότι πράγματι οι βιομήχανοι αυτής της χώρας (όπως και παντού) είναι αχόρταγοι. Φέρονται σαν να έχουν ...«φάει» λίγα επί ΠΑΣΟΚ, την ίδια ώρα που η ΝΔ έχει ετοιμάσει νέο «φαγοπότι» με τον αναπτυξιακό της νόμο.

Οσο για τις συνέπειες όλης αυτής της κατάστασης, δεν είναι δύσκολο να τις διαπιστώσει κανείς. Αρκεί να ρίξει μια ματιά στα εργοστάσια, που κλείνουν το ένα μετά το άλλο για να μεταφερθούν σε άλλες βαλκανικές χώρες. Επιδοτούμενες, φυσικά...

ΔΙΝΟΥΝ ΚΑΙ παίρνουν οι κατηγορίες μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ για το θέμα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών και, ομολογουμένως, δε λείπουν οι χαρακτηρισμοί εκατέρωθεν.

Εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων από τον υπουργό Ναυτιλίας, καταγγέλλει ο Χρήστος Παπουτσής, για δημιουργία μονοπωλίου επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, λέει, ανταπαντώντας, ο Μανώλης Κεφαλογιάννης.

Πάντως, στα της ...«απελευθέρωσης της αγοράς», συμφωνούν και οι δύο και, φυσικά, ούτε κουβέντα για τις σχετικές ευρωπαϊκές οδηγίες, που το ΠΑΣΟΚ θεσμοθέτησε και η ΝΔ ενισχύει.

Κι ενώ τα δύο κόμματα «ναυμαχούν», οι κάτοικοι των νησιών του Αιγαίου βλέπουν τα δρομολόγια των πλοίων να μειώνονται και τα καράβια να μένουν (υποτίθεται για επισκευές) στον Πειραιά.

Κατά τα άλλα, οι «ακρίτες» στο Αιγαίο αποτελούν (όπως λένε) εθνικό κεφάλαιο, που πρέπει να στηριχτεί και όλα τα σχετικά. Μόνο, που κανείς δεν μπορεί να «δουλεύει» τον κόσμο για τόσο πολύ καιρό...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δε λέμε, η έκθεση PISA του ΟΟΣΑ, που βρήκε πρόσφατα αρκετή δημοσιότητα στη χώρα μας, μπορεί να δώσει ορισμένες χρήσιμες εκτιμήσεις και συμπεράσματα για τα σοβαρά προβλήματα, που βασανίζουν το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι την αναγωγή της σε κριτή της εκπαίδευσης και, ακόμη περισσότερο, σε οδηγό για τις απαιτούμενες αλλαγές, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Και δεν το λέμε αυτό, επειδή - σύμφωνα με την έκθεση - οι Ελληνες 15χρονοι κατατάσσονται στην καθόλου τιμητική 32η θέση, ανάμεσα σε 40 χώρες όλου του κόσμου, στις επιδόσεις στα μαθηματικά ή στην 30ή στις φυσικές επιστήμες και την ανάγνωση - κατανόηση κειμένου. Οχι, βέβαια. Αλλωστε, τα προβλήματα της παπαγαλίας, της αποσπασματικότητας και του κατακερματισμού των παρεχομένων γνώσεων στο εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι γνωστά σε όλους. Η συγκεκριμένη έρευνα, όμως, είναι προσανατολισμένη και δομημένη, στη βάση των κατευθύνσεων και στόχων του ΟΟΣΑ. Ερευνά και «μετρά» την εκπαίδευση της κάθε χώρας, με βασικά κριτήρια αυτές τις κατευθύνσεις. Για παράδειγμα, ερευνά και μετρά τις «δεξιότητες», που παρέχει η εκπαίδευση και αν δημιουργεί «παραγωγικά εργαλεία» και όχι το επίπεδο και βαθμό παροχής ολοκληρωμένης μόρφωσης. Τα κριτήρια γι' αυτούς που αγανακτούν με τη μιζέρια της Παιδείας δεν μπορεί να ταυτίζονται με αυτά οργανισμών που εξυπηρετούν τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου. Κριτήριο είναι, και πρέπει να είναι, οι πραγματικές, σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

«Και μόνο στην ιδέα, με διαπερνάει ηλεκτροσόκ. Σκέψου να ήμουν κι εγώ εκεί. Μπρρρ! Γιατί όχι; Κάθε περαστικός, από τη μια στιγμή στην άλλη υποψήφιος όμηρος και νεκρός! Τι να κάνουμε; Ξέρω κι εγώ; Πάντως στις ΗΠΑ περισσότερη Αστυνομία, περισσότερη ανεξέλεγκτη βία. Το ένα χέρι πλένει το άλλο και τα δυο το ίδιο πρόσωπο. Για δύο λόγους. Ο πρώτος, ότι όσο η κοινωνική αδικία αυξάνεται τόσο το αστυνομικό δελτίο μεγαλώνει. Ενας ας πούμε που έχει κερδίσει στο ΑΣΕΠ και από το 1998 περιμένει το κράτος να εφαρμόσει το νόμο, μπορεί πάνω στη μούρλια του ν' αρπάξει κατσαβίδι και να το χώσει στην κοιλιά του πρώτου τυχόντα κυβερνητικού που θα πέσει μπροστά του. Ο δεύτερος είναι οργανωμένο έγκλημα, μαφία, ναρκωτικά, όπλα, προστασία. Οσο το σύστημα επιδίδεται σε ακραίες μορφές αχαλίνωτης κερδοφορίας τόσο θα αγριεύει και η ασύμμετρη, "εσωτερική", εγκληματική βία. Τέτοια κοινωνία, τέτοια "λεωφορεία". Να το ξέρετε: Με τέτοιο σύστημα, καλοντυμένοι μεν, γυμνοί ανάμεσα σε λύκους δε!»...

Του Δημήτρη Δανίκα, από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».

Τον Απρίλη του 1999 η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας (ΟΔΓ) προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, για τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς στο Κοσσυφοπέδιο. Στην αγωγή της κατηγορούσε οχτώ χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ, για παραβίαση της εθνικής της κυριαρχίας και σκόπιμη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για «τη φυσική καταστροφή μιας εθνοτικής ομάδας». Προχτές, το Δικαστήριο εξέδωσε την απόφασή του, η οποία απορρίπτει την αγωγή. Με ποια αιτιολογία; Με το επιχείρημα ότι «δεν είναι αρμόδιο για να κρίνει τα αιτήματα που υπέβαλε το κράτος της Σερβίας - Μαυροβουνίου». Κι αυτό, γιατί η Σερβία - Μαυροβούνιο, που πήρε τη σκυτάλη από την ΟΔΓ, δεν ήταν μέλος του ΟΗΕ το 1999!

Αν νομίζετε πως σας κοροϊδεύουμε, κάνετε λάθος. Ετσι ακριβώς έχει η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου. Αλλωστε, αυτό ήταν και το βασικό επιχείρημα των οχτώ χωρών (Βελγίου, Γαλλίας, Καναδά, Γερμανίας, Ιταλίας, Ολλανδίας, Πορτογαλίας και Βρετανίας) εναντίον των οποίων κατετέθη η αγωγή.