Τρίτη 19 Οχτώβρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ενδιαφέροντα στοιχεία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ενδιαφέρουσες εκτιμήσεις και συμπεράσματα εξάγονται από τα στοιχεία πανευρωενωσιακής δημοσκόπησης, για λογαριασμό της ΕΕ, σχετικά με το πρόβλημα των ναρκωτικών στους νέους. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε την περασμένη άνοιξη, ανάμεσα σε νέους 15 έως 24 χρονών. Σύμφωνα, λοιπόν, με τη δημοσκόπηση αυτή, προκύπτουν τα εξής: Μόλις το 7% των Ελλήνων δηλώνει ότι έχει δοκιμάσει κάνναβη και το 1% άλλα ναρκωτικά, φέρνοντας τη χώρα μας στις τελευταίες (ευτυχώς) θέσεις της σχετικής λίστας, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά στη Δανία και την Ιρλανδία είναι 45% και 22%.

Από την άλλη, όμως, η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων δηλώνει ότι γνωρίζει πού να προμηθευτεί ναρκωτικά, με τους δύο στους τρεις να δηλώνει ότι θεωρούν εύκολη την προμήθεια «μέσα ή κοντά» στο σχολείο, με τα πρωτεία να καταλαμβάνουν τα κλαμπ, τα μπαρ και τα ποικίλα πάρτι (ποσοστά από 81% έως 87% των Ελλήνων θεωρούν εύκολη την προμήθεια στους χώρους αυτούς). Ποσοστά, τα οποία είναι υψηλότερα απ' αυτά των άλλων χωρών της ΕΕ. Τέλος, σκόπιμο είναι να σημειωθεί - μια και φανερώνει λαθεμένους προσανατολισμούς - πως ένα εξαιρετικά υψηλό ποσοστό των νέων της χώρας μας (90%) υποστηρίζει την επέκταση του αλκοτέστ και του τεστ διαπίστωσης χρήσης ναρκωτικών στο δρόμο, ενώ το 85% υποστηρίζει την επέκταση αυτών των τεστ και μέσα στα σχολεία και στους χώρους εργασίας, ενώ ο μέσος κοινοτικός όρος βρίσκεται στο 58%.

Ιδού ο φταίχτης!

Οι αγρότες που, αυτές τις μέρες, βρίσκονται στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι επειδή οι τιμές των προϊόντων τους είναι πολύ χαμηλές και μεγάλο μέρος της παραγωγής τους μένει απούλητο - όπως και πολλοί άλλοι που δεν αγωνίζονται, αλλά αγωνιούν - πρέπει να 'χουν ξεκάθαρο στο μυαλό τους, τι και ποιος φταίει. Πρέπει, για παράδειγμα, να συνειδητοποιήσουν ότι οι αθρόες εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, που εκτοπίζουν από την αγορά τα ντόπια, είναι αποτέλεσμα της «ελεύθερης» αγοράς και των συμφωνιών που υπογράφουν οι ελληνικές κυβερνήσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.

Μια τέτοια συμφωνία είναι η ΓΚΑΤΤ, με την οποία η χώρα μας δεσμεύτηκε να διευκολύνει τις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων από τρίτες χώρες, μειώνοντας τους δασμούς κατά 36% και να δυσκολέψει τις εξαγωγές της, μειώνοντας το ύψος των εξαγωγικών επιδοτήσεων κατά 36% και την ποσότητα των επιδοτήσεων εξαγωγών κατά 21%. Ταυτόχρονα, μειώνει τις επιδοτήσεις στην εγχώρια παραγωγή κατά 20%.

Εχοντας αυτά υπόψη τους οι αγρότες θα πρέπει αναλόγως να διαμορφώσουν το διεκδικητικό πλαίσιο των κινητοποιήσεών τους, στοχεύοντας στην ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής που δημιουργεί τα προβλήματά τους. Διότι, αν περιοριστούν στο αίτημα για απορρόφηση της φετινής σοδειάς, με μερικά λεπτά παραπάνω στην τιμή, δεν πρόκειται να δουν καλύτερες μέρες...

Αυτός είναι...

Διευρύνεται το χάσμα και, μάλιστα, με εντεινόμενους ρυθμούς, μεταξύ πλούσιων και φτωχών κρατών. Αυτό είναι το συμπέρασμα από την έκθεση, που έδωσε τις προάλλες στη δημοσιότητα ο ΟΗΕ, για την κατάσταση του παγκόσμιου πληθυσμού. Ενώ, το 1960 η αναλογία (του κατά κεφαλήν εισοδήματος) ήταν 1:30, το 1999 έφτασε το 1:60 και σήμερα είναι 1:75. Κι όλ' αυτά, όταν ο παγκόσμιος πλούτος οκταπλασιάστηκε από το 1950 μέχρι σήμερα.

Βέβαια, η τάση αυτή δεν υπάρχει μόνο στις τελευταίες δεκαετίες. Η εμφάνιση και κυριαρχία του καπιταλισμού, τον 18ο και 19ο αιώνα, σε μια σειρά χώρες έδωσε σοβαρή ώθηση στη διεύρυνση των ανισοτήτων και την όξυνση των αντιθέσεων. Κι ακόμη περισσότερο, όταν ο καπιταλισμός πέρασε στο ανώτατο και τελευταίο στάδιό του, τον ιμπεριαλισμό. Χαρακτηριστική γι' αυτό απόδειξη αποτελούν τα παρακάτω στοιχεία: Το 1820 η αναλογία φτωχών και πλούσιων χωρών ήταν 3 προς 1. Το 1913 η αναλογία έγινε 11 προς 1. Το 1950 έγινε 35 προς 1. Το 1973 έγινε 44 προς 1 και το 1992 έφτασε στις 72 προς 1.

... ο σύγχρονος καπιταλισμός

Τα προαναφερόμενα στοιχεία, βέβαια, αδυνατούν να εμφανίσουν το πραγματικό μέγεθος και ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων στο σύγχρονο κόσμο. Ο καθένας καταλαβαίνει ότι οι μεσοσταθμικοί όροι, είτε αναφέρονται στο μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είτε συνολικά σε χώρες, μόνο σ' ένα βαθμό φανερώνουν την πραγματικότητα. Αλλωστε, ακόμη και στις φτωχές χώρες της Αφρικής και της Ασίας υπάρχουν πλούσιες μικρές μειοψηφίες - «τοποτηρητές» των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών. Οπως υπάρχουν και εκατοντάδες εκατομμύρια φτωχοί στις λεγόμενες πλούσιες χώρες της Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής.

Στην πραγματικότητα και παρά την τεράστια αύξηση του παραγόμενου παγκόσμιου πλούτου, που έχει συντελεστεί τις τελευταίες δεκαετίες, ο πλανήτης Γη μοιάζει σήμερα με μια τεράστια έρημο μεγαλύτερης ή μικρότερης φτώχειας και εξαθλίωσης, με κάποιες ελάχιστες οάσεις τεράστιου και απροσμέτρητου πλούτου.

Καμία αγωνία για Πρόεδρο...

Δε χρειάζονται ούτε «μυστικές επαφές» ούτε «παρασκηνιακές διαβουλεύσεις» για να επιτευχθεί η συναίνεση μεταξύ κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Απλούστατα, γιατί η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι «προϊόν» δικομματικής συναίνεσης, που ιστορικά έχει επαληθευτεί. Αυτό, άλλωστε, αποτελεί και συνταγματική «επιταγή». Αν ήθελαν οι δύο μονομάχοι, θα μπορούσαν να είχαν «κλείσει» το θέμα, ανακοινώνοντας τη συμφωνία τους σε μια κοινή υποψηφιότητα. Υπάρχει, άλλωστε, ατέλειωτη λίστα «προθύμων», πολιτικών και μη, να ανταποκριθούν στο «κάλεσμα» των ηγεσιών του δικομματισμού. Ομως δεν το κάνουν και οι λόγοι είναι προφανείς...

Βολεύει τόσο την κυβέρνηση όσο και το ΠΑΣΟΚ να «σέρνεται» η υπόθεση και να επισκιάζει την επικαιρότητα, τουλάχιστον για τους δύο επόμενους μήνες. Μαζί με τη διαπλοκολογία, τη σκανδαλολογία και τις εξεταστικές επιτροπές, η προεδρολογία είναι ένα ακόμα εργαλείο αντιπερισπασμού και δημιουργίας σύγχυσης στην «κοινή γνώμη». Οπως οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, έτσι και η κυβέρνηση της ΝΔ γοητεύεται από την ιδέα να προκαλεί τεχνητά επικοινωνιακό κουρνιαχτό, ώστε στη σκιά του να προωθούνται σειρά σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Και η αλήθεια είναι ότι το προσεχές δίμηνο η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην υλοποίηση σειράς πολιτικών μέτρων, που μόνο δυσάρεστες εκπλήξεις επιφυλάσσουν στις λαϊκές μάζες. Από τον προϋπολογισμό της λιτότητας και το νέο φορολογικό (φορομπηχτικό) νομοσχέδιο, μέχρι τον «αναπτυξιακό» νόμο (των κινήτρων στο κεφάλαιο) και τις νέες ιδιωτικοποιήσεις («σπάμε αυγά» σε ΔΕΗ, ΟΤΕ, «Ολυμπιακή Αεροπορία», σύμφωνα την πρωθυπουργική ρήση). Την ίδια ώρα η ακρίβεια γδέρνει στην κυριολεξία τα λαϊκά νοικοκυριά, ενώ ο εφιάλτης της ανεργίας έχει φωλιάσει σε κάθε σπίτι... Εύλογα, λοιπόν, η κυβέρνηση προτιμά να αιωρείται το θέμα μέχρι την «ύστατη στιγμή», προωθώντας ταυτόχρονα και άλλα παιγνίδια «ηγεμονισμού». Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, προτιμά να «παίζει» με την προεδρολογία, παρά να απογυμνώνεται καθημερινά στα μάτια των οπαδών της με τη νεοφιλελεύθερη πλειοδοσία στις κυβερνητικές επιλογές.

Η πραγματικότητα είναι ότι κανένας εργαζόμενος δεν αγωνιά για το ποιος θα τοποθετηθεί στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα, αφού είναι απολύτως βέβαιο ότι θα συμβολίζει και στηρίζει την κυρίαρχη πολιτική σε όλες τις πτυχές της. Ο Κ. Στεφανόπουλος είναι λαμπρό παράδειγμα, έχοντας ανεβάσει ψηλά τον πήχη για το διάδοχό του. Δεν έχει, λοιπόν, την παραμικρή σημασία αν ο επόμενος Πρόεδρος είναι ο Μολυβιάτης, ο Σημίτης ή ο Κωνσταντόπουλος, που εσχάτως ανακάλυψε ότι μπορεί να μετατοπίσει τον «συναινετικό άξονα (σ.σ. του δικομματισμού) σε προοδευτική κατεύθυνση».

Αν κάτι μένει από την προεδρολογία, είναι ότι παρά τους εικονικούς εν πολλοίς καυγάδες τους, στο τέλος η συναίνεση «νικά» και μαζί συγκροτούν ένα ενιαίο μπλοκ απέναντι στις λαϊκές μάζες. Ακριβώς γι' αυτό οι εργαζόμενοι δεν έχουν την πολυτέλεια ούτε το χρόνο να ασχολούνται με τα αστεία καμώματά τους. Εχουν να κοιτάξουν το δικό τους δρόμο...


Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Τα θεσμικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ, όπως διαβάζουμε (οι περισσότεροι - φοβόμαστε - υποκριτικά), ότι είναι ...θεσμικό το πρόβλημα της διαπλοκής και της διαφθοράς και ήρθε η ώρα να θωρακιστούν αποφασιστικά οι μηχανισμοί. Μάλλον ξεχνούν, όμως, ότι τα υποτιθέμενα «παγκόσμια πρότυπα» στο θέμα έχουν αποτύχει παταγωδώς!

Μήπως, οι ...φοβεροί και ...τρομεροί μηχανισμοί διαφάνειας των ΗΠΑ και της Γερμανίας έχουν κάνει τέτοια φαινόμενα να εκλείψουν και την αγορά να κινείται τίμια και με τους «ίδιους για όλους» κανόνες;

Οχι, βέβαια, αν αναλογιστεί κανείς τα σκάνδαλα στα οποία έχουν εμπλακεί κορυφαία στελέχη των κυβερνήσεων των δύο χωρών και ποιος ξέρει τι έχουμε να δούμε ακόμη...

Φαίνεται ότι κάποιοι έχουν τους λόγους τους να μη θέλουν να κατανοήσουν πως όταν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα «μυριστούν» κέρδος, όχι απλά συγκρούονται, αλλά προσπερνούν και κάθε είδους κανόνα.

Ας μπουν στον κόπο να ρωτήσουν και λίγο τη γνώμη του απλού κόσμου που ακούει όλες αυτές τις θεωρίες. Στην καλύτερη των περιπτώσεων γελάει, αν και οι περισσότεροι βρίζουν. Κανείς δεν ανέχεται την κοροϊδία.

ΠΑΝΤΩΣ, μάλλον, προστατευτικός και όχι επικριτικός προς την κυβέρνηση ήταν με τις χτεσινές δηλώσεις του ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για το θέμα, όταν είπε ότι «η επιλεκτική εχθρότητα είναι εξίσου απαράδεκτη με την επιλεκτική εύνοια»!

Είναι προφανές ότι κατανοεί τη ματαιότητα των κυβερνητικών χειρισμών που θέλουν να δείχνουν πρόσκαιρη «εχθρότητα» με εκείνα τα συμφέροντα με τα οποία αύριο θα συνεργαστούν θαυμάσια.

Προφανώς, κάτι γνώριζε επί του θέματος και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που επέλεξε να μην απαντήσει στις δηλώσεις. Αλλωστε, νομοσχέδιο διασφάλισης συμφερόντων ετοιμάζει, επ' αυτού δεν υπάρχει καμία αμφιβολία.


Γρηγοριάδης Κώστας

Κραυγαλέες συγκρίσεις (1)

Γρηγοριάδης Κώστας

Επειδή, συχνά πυκνά, οι αρμόδιοι λένε ότι η οικονομία δεν αντέχει μεγαλύτερες αυξήσεις στους μισθούς, στα μεροκάματα και στις συντάξεις. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μειωθεί παραπέρα το λεγόμενο εργασιακό κόστος, να αυξηθεί ο βαθμός εκμετάλλευσης, κλπ., κλπ., ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας (δηλαδή, των εγχώριων επιχειρήσεων), τους αφιερώνουμε τα παρακάτω στοιχεία:

Πρώτον, κατά 36,87% αυξήθηκαν τα επίσημα καθαρά κέρδη το 2003, σε σύγκριση με το 2002, των 96 μεγαλύτερων εγχώριων επιχειρήσεων παραγωγής και εισαγωγής φαρμάκων. Με άλλα λόγια, αυξήθηκαν με ρυθμό υπερδεκαπλάσιο του επίσημου πληθωρισμού και ακόμη μεγαλύτερο από αυτόν της αύξησης των μισθών και των μεροκάματων.

Δεύτερον, τα επίσημα καθαρά κέρδη των εγχώριων διυλιστηρίων το 2003, σε σχέση με το 2001 - χρονιά που άρχισαν οι ανατιμήσεις στα καύσιμα - αυξήθηκαν κατά 138%! Περιττό να κάνουμε τη σύγκριση με τον επίσημο πληθωρισμό και την αύξηση στους μισθούς, στα δύο αυτά χρόνια.

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Κραυγαλέες συγκρίσεις (2)

Κατά 40% - τουλάχιστον - ακριβότερο πωλείται από χτες το πετρέλαιο θέρμανσης στη χώρα μας, συγκριτικά με τον περσινό Οκτώβρη. Κι ενώ η θέρμανση μετατρέπεται σε ...είδος πολυτελείας - αν δε γίνεται απλησίαστη... - για τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε χτες ότι η κυβέρνηση εξάντλησε τα περιθώριά της, με τη μείωση της σχετικής φορολογίας. Δεν είπε, όμως, τίποτε απολύτως για τα τεράστια περιθώρια κέρδους των διυλιστηρίων και των μεγάλων εταιριών εμπορίας των καυσίμων. Οπως γίνεται φανερό από τους σχετικούς πίνακες της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ, Γιούροστατ, και σημείωνε η στήλη του «Κυριακάτικου Ριζοσπάστη», η Ελλάδα έχει μία από τις υψηλότερες τιμές καυσίμων στην ευρωένωση, όταν αυτές συγκριθούν χωρίς τους φόρους και τους δασμούς, αλλά συμπεριλαμβανομένων των περιθωρίων κέρδους των εμπλεκομένων στην αγορά καυσίμων (διυλιστηρίων, εταιριών εμπορίας, κλπ.). Συγκεκριμένα, η Ελλάδα έχει την τρίτη υψηλότερη τιμή στην ευρωένωση των «25», μετά την Ολλανδία και τη Μάλτα, η οποία είναι κατά 11% μεγαλύτερη από το μέσο όρο. Ούτε είπε το παραμικρό, βέβαια, για το γεγονός πως μπορεί η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης στη χώρα μας να διαμορφώνεται σήμερα από 47 έως 53 λεπτά το λίτρο και στη Γερμανία από 53 έως 56 λεπτά το λίτρο, αλλά ο μέσος μισθός στη δεύτερη είναι δυόμισι έως τρεις φορές μεγαλύτερος απ' αυτόν της χώρας μας.

Χωρίς πόσιμο νερό

Περισσότεροι από 1,8 εκατομμύρια άνθρωποι, οι περισσότεροι παιδιά κάτω των πέντε ετών, χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους από διάρροια. Το τραγικό αυτό στοιχείο αποτελεί μια απ' τις πολλές και βαρύτατες συνέπειες του γεγονότος, πως δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό και βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής. Σύμφωνα με τη σχετική έκθεση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) και της «Γιούνισεφ», περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πίνουν ακατάλληλο νερό και 2,6 δισεκατομμύρια -περίπου το 40% του πληθυσμού του πλανήτη - δεν έχουν πρόσβαση σε βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής.

Κι αν νομίζετε πως το πρόβλημα αφορά αποκλειστικά και μόνο τις χώρες του λεγομένου Τρίτου κόσμου (πχ υποσαχάρια και κεντρική Αφρική, Ασία κλπ), κάνετε μεγάλο λάθος. Ακόμη και στην πρώην Σοβιετική Ενωση, μόνο το 83% του πληθυσμού έχει πρόσβαση σε επαρκείς εγκαταστάσεις υγιεινής, σημειώνει η έκθεση, ως συνέπεια της παλινόρθωσης του καπιταλισμού και όλων όσα αυτή κουβάλησε μαζί της (πχ, άναρχη και αυξανόμενη αστυφιλία, υποβάθμιση της περιφέρειας, ραγδαία μείωση των κρατικών κονδυλίων για τα απαραίτητα έργα υποδομής, ανεργία, κλπ, κλπ).

Οι μεγαλύτεροι χαμένοι...

Βέβαια, οι συνέπειες από την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων είναι πολύ σοβαρότερες. Μια άλλη πλευρά τους δίνει έκθεση της Γιούνισεφ, που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα. Σύμφωνα με αυτή, τα παιδιά είναι οι μεγαλύτεροι χαμένοι από την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην πρώην Σοβιετική Ενωση και την Ανατολική Ευρώπη, όπου ένα στα τρία παιδιά ζει σήμερα στη φτώχεια. Μολονότι, η οικονομία ορισμένων χωρών στην περιοχή ανέκαμψε - σημειώνει η έκθεση - κοινωνικά προβλήματα, όπως ο αλκοολισμός και η χρήση ναρκωτικών, έχουν οδηγήσει σε υψηλά ποσοστά θνησιμότητας και μόλυνσης από AIDS μεταξύ των ανηλίκων και των νέων, υπογραμμίζει η υπηρεσία του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Παιδιών.

«Η οικονομική ανάπτυξη (σ.σ. μετά το 1990) στην Ανατολική Ευρώπη και την πρώην ΕΣΣΔ απέκλεισε τα παιδιά» δήλωσε η διευθύντρια της Γιούνισεφ, Κάρολ Μπέλαμι και έφερε την πρώην Σοβιετική Δημοκρατία του Ουζμπεκιστάν, ως χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπου λιγότερα από 70 στα 100 παιδιά πηγαίνουν σήμερα στο δημοτικό σχολείο. Η οικονομική δυσπραγία και τα συνεχώς εντεινόμενα κοινωνικά προβλήματα συμβάλλουν στη διάλυση των οικογενειών και στην αύξηση των διαζυγίων. Σύμφωνα με τη Γιούνισεφ, μόνο στη Ρωσία 700.000 παιδιά βρίσκονται σε ιδρύματα.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Οργή και αγανάχτηση

«Η αρνητική κατάσταση καταγράφεται και στην εικόνα που δίνουν οι κοινωνικοί δείκτες της αστικής στατιστικής (...) στο διαθέσιμο εισόδημα, στο συγκριτικό επίπεδο της ακρίβειας, στην υπερχρέωση των λαϊκών οικογενειών» (Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ στο 17ο Συνέδριο του Κόμματος)

Η εικόνα δεν είναι άγνωστη. Την ξέρουν οι εργαζόμενοι, από πρώτο χέρι. Από τις αρχές του χρόνου, οι τιμές στο πετρέλαιο θέρμανσης έχουν ακριβύνει περί το 45%. Οι επίσημες ανατιμήσεις, όπως τις καταγράφει η κυβέρνηση, στα διάφορα είδη πλατιάς κατανάλωσης φτάνουν και ξεπερνούν το 10%. Οι άλλες, οι κανονικές ανατιμήσεις που πληρώνει ο καθένας μας όταν προσπαθεί να καλύψει τις στοιχειώδεις οικογενειακές ανάγκες, σε πολλές περιπτώσεις αγγίζουν το 15% και ίσως περισσότερο. Μεγάλη είναι και η αύξηση που έχουν οι τιμές στις διάφορες υπηρεσίες Πρόνοιας, Υγείας, κ.ο.κ.

Αυξήσεις είχαμε από τις αρχές του χρόνου και στα μεροκάματα των μισθωτών. Το βασικό μεροκάματο, από 24,16 ευρώ στις αρχές του χρόνου, σήμερα έχει διαμορφωθεί στα 24,95 ευρώ. Ποσοστό αύξησης; Ολο κι όλο 3,3%!!! Και μ' αυτά τα σκάρτα 25 ευρώ πρέπει να πληρωθεί η στέγαση. Να εξοφληθούν οι λογαριασμοί για φως-νερό-τηλέφωνο. Να μπει τσουκάλι. Να εξασφαλιστεί το ντύσιμο και άλλα στοιχειώδη. Να καλυφθούν τόσες και τόσες ανάγκες, που μπορεί να είναι άμεσης προτεραιότητας, αναγκαστικά όμως ...σπρώχνονται όλο και πιο πίσω. Κι όμως, όπως λένε, στη σημερινή του έκθεση ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας θα διαμηνύσει πως χρειάζεται ...αυτοσυγκράτηση και ακόμα πιο περιορισμένες αυξήσεις στους μισθούς.

Αυτή ήταν η πολιτική που ακολουθούσε τόσα χρόνια το ΠΑΣΟΚ, αυτή ακολουθεί σήμερα και η ΝΔ. Το 'χουν, άλλωστε, και δημόσια ξεκαθαρισμένο. Μπούσουλάς τους είναι οι αποφάσεις της Συνόδου της Λισαβόνας του 2000, όπου κωδικοποιούνται οι σύγχρονοι στόχοι της οικονομικής ολιγαρχίας, για τις «νέες» εργασιακές σχέσεις και τα «νέα» συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης και προστασίας. Στόχος και επιδίωξή τους είναι να ενισχύσουν, λέει, την υπόθεση της ανταγωνιστικότητας. Να δημιουργήσουν, δηλαδή, τις προϋποθέσεις, ώστε ο ντόπιος καπιταλιστής (ή κάποιος «αεριτζής» από το εξωτερικό που έρχεται ως επενδυτής) να παράγει με υπερκέρδη στην Ελλάδα, ανταγωνιζόμενος άλλους συναδέλφους του. Ποιους; Κυρίως εκείνους που δραστηριοποιούνται σε χώρες όπου το μεροκάματο είναι-δεν είναι 1 ευρώ τη μέρα και όπου τα αφεντικά διαφεντεύουν, σχεδόν απόλυτα, τη ζωή και το θάνατο των ιθαγενών.

Το γεγονός ότι ούτε η επίσημη στατιστική, ούτε οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης μπορούν να κρύψουν την άσχημη κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι, ή να αποσιωπήσουν τα αλλεπάλληλα πλήγματα που δέχεται το βιοτικό τους επίπεδο, δεν αποτελεί βεβαίως το οποιοδήποτε άλλοθι για τους κυβερνώντες, ή όσους σέρνονται πίσω από την πολιτική τους. Ισα ίσα, οι κορόνες για την κατανόηση που δήθεν έχουν, προκαλούν την ακόμα μεγαλύτερη οργή και αγανάχτηση της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων. Ολων εκείνων που καθημερινά συνθλίβονται και από την ακρίβεια και από τα άθλια μεροκάματα.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ