Είναι αναμφίβολα αρκετοί εκείνοι οι οποίοι όταν ξεκίναγε η δίκη Γιαννόπουλου κατά Κατριβάνου, ήταν με το μέρος του πρώτου. Πολλοί περισσότεροι ήταν αυτοί που ίσως δεν έβρισκαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον σ' αυτή την υπόθεση. Κανένας, όμως, ούτε καν εκείνοι που ανέκαθεν δεν είχαν κανένα λόγο να συμπαθούν ένα άτομο σαν τον Γιαννόπουλο, δεν μπορούσαν να φανταστούν μέχρι ποιου σημείου θα έφτανε η κατάντια του ανθρώπου που προβλήθηκε όσο ελάχιστοι σ' αυτόν τον τόπο. Και δεν εννοούμε μόνο τα συντριπτικά στοιχεία των που εμφανίζουν στο δικαστήριο οι μάρτυρες του Θ. Κατριβάνου, ούτε την παντελή αδυναμία των μαρτύρων του υπουργού, να δώσουν κάποια πειστικά στοιχεία που να ανατρέπουν τις σε βάρος του καταγγελίες.

Εννοούμε και ίσως αυτό να μετρά περισσότερο απ' όλα, την ίδια τη στάση του όλες αυτές τις μέρες. Και κυρίως, το γεγονός ότι δεν είχε τόσα δα φιλότιμο να παραιτηθεί από τη θέση του πολιτικού προϊσταμένου της Δικαιοσύνης πριν βάλει τους λειτουργούς της να δικάζουν τους αντιπάλους του, προεξοφλώντας μάλιστα δημοσίως και το αποτέλεσμα της δίκης!

Επειδή, όμως, το να ζητά κανείς από το Γιαννόπουλο φιλότιμο και αξιοπρέπεια είναι σαν να ζητά «ψύλλους στα άχυρα», το θέμα αφορά ευθέως τον ίδιο τον πρωθυπουργό και έτσι τίθεται πλέον από πολλές πλευρές. Ο,τι και αν φοβάται, όσο και αν τον τρομάζει το στόμα του Γιαννόπουλου, ό,τι και αν συνυπολογίζει, ένα δεν μπορεί να συνεχίσει να κάνει. Να παριστάνει τον παρατηρητή, να «νίπτει τας χείρας του» και να συνεχίσει να έχει αυτό το άτομο υπουργό της κυβέρνησής του!

Ποσά δυσθεώρητα και νούμερα ιλιγγιώδη. Χώρια τα κάθε λογής παράνομα στοιχήματα, κλπ. Αραγε, οι κυβερνώντες, θεωρούν τους εαυτούς και την πολιτική τους άμοιρους ευθυνών, από την ολοφάνερη επέλαση του τζόγου κάθε μορφής; `Η, μήπως, περιμένουν και μπράβο, γιατί αυξάνονται αντίστοιχα και τα κρατικά έσοδα;

Απλά, αναρωτιόμαστε...

Ενα πολύ ενδιαφέρον άρθρο διαβάσαμε στα χτεσινά ΝΕΑ στη σελ. 6 και στη στήλη "Προβολείς", της Σίλας Αλεξίου, με τίτλο «Εξάντληση αυστηρότητας», που αναφέρεται στη βαριά καταδίκη ενός ιδιόρρυθμου ανθρώπου, του Ρέλου, μετά από απαίτηση του υπουργού Δικαιοσύνης, για όσα αυτός είπε στη διάρκεια της δίκης Γιαννόπουλου - Κατριβάνου. Το αναδημοσιεύουμε αυτούσιο για την επικαιρότητα και την ευστοχία των γραφομένων:

«Ηταν μια εμπειρία θλιβερή. Παρέπεμπε σε άλλες εποχές, σε άλλα καθεστώτα. Στη θέση του μηνυτή ο υπουργός Δικαιοσύνης. Στο εδώλιο ένας πολίτης, που ψάχνει να βρει το δίκιο του. Τελευταία έχει επιλέξει την οδό της διαμαρτυρίας -με αβγά ή με λόγια- κατά εκπροσώπων της πολιτείας, σε χώρους όπου δε θα περάσει απαρατήρητος. Στην Εδρα τέσσερις υφιστάμενοι -θα μπορούσαμε να πούμε- του υπουργού. Το κοινό περί δικαίου αίσθημα απουσιάζει! Αλλωστε ποιο ρόλο θα μπορούσε να παίξει;

Ο κατηγορούμενος έχει εκστομίσει μια βαριά κουβέντα. Θέλει να την τεκμηριώσει. Με μάρτυρες. Δεν του το επιτρέπουν. Θέλει να απολογηθεί, να αναφερθεί με κάθε λεπτομέρεια στους λόγους που τον ώθησαν εκεί. Δεν τον αφήνουν. Βιάζονται. Δεν είναι η ώρα να ακουστούν χειρότερα. Ποιος ξέρει; Δείχνει γραφικός, αλλά μπορεί να λέει και αλήθειες. Ισως τα κυκλώματα παιδεραστίας που καταγγέλλει να είναι υπαρκτά και να τυγχάνουν, πράγματι, κάποιας προστασίας. Από οποιονδήποτε. Δεν έχει σημασία.

"Βάλτε την ποινή να τελειώνουμε", λέει στους δικαστές, παραιτούμενος από την προσπάθεια να τους πείσει να τον ακούσουν. Και τότε προσφέρει στον υπουργό τη μεγάλη ευκαιρία. Να φανεί μεγαλόψυχος. Τον παρακαλεί να αποσύρει τη μήνυση. Ολα τα βλέμματα στρέφονται στον κ. Γιαννόπουλο. Ο πρόεδρος του δικαστηρίου ελπίζει. Ο μηνυτής ακλόνητος. Σα να μην άκουσε...

Η ευκαιρία που άλλοι συνάδελφοί του "εκμεταλλεύτηκαν", κερδίζοντας ό,τι πιο πολύτιμο για έναν πολιτικό -την εκτίμηση της κοινής γνώμης- φεύγει μέσα από τα χέρια του. Η απόφαση εκδίδεται στα γρήγορα. Επί της Εδρας. "Στη φυλακή"! Για να συνετιστεί ο κατηγορούμενος, τονίζουν. Για να ικανοποιηθεί ο υπουργός μας, υπονοούν.

Στην αίθουσα επικρατεί σιγή. Η αγανάκτηση εκδηλώνεται έξω, στο διάδρομο. Ο κατηγορούμενος τιμωρήθηκε. Κέρδισε όμως τη συμπάθεια όλων. Επειδή ακριβώς την έχασε ο μηνυτής. Η χαριστική βολή μάλλον τραυμάτισε τον ίδιο. Φαίνεται πως οι δικαστές έκαναν... σωστά το καθήκον τους. Εστω κι αν θυσίασαν για λίγο την αυτοεκτίμησή τους».

Φανταστείτε τι θα γίνει όταν θα μπούμε για τα καλά στην προεκλογική περίοδο...

Να σταματήσει η εκλογολογία, να μετρήσει η ανάγκη της πολιτικής σταθερότητας, οι υπουργοί να πάψουν να ασχολούνται με τις εκλογικές περιφέρειες και να επιστρέψουν στα καθήκοντά τους, ζήτησε - λέει - ο πρωθυπουργός προχτές σε σύσκεψη με τους συνεργάτες του. Και - προφανώς - για να σηματοδοτήσει μια τέτοια κατεύθυνση, ματαίωσε την προγραμματισμένη για τις αρχές Γενάρη συνεδρίαση της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ...

Κι εκεί που πήγαν να συμφωνήσουν τα δημοσιεύματα των περισσότερων εφημερίδων ότι το πιθανότερο είναι πως ο πρωθυπουργός προσανατολίζεται για κάλπες αφού «κλειδώσει» η ΟΝΕ, ήρθε η εφημερίδα του Κακαουνάκη να διαλαλήσει από την πρώτη σελίδα της: «Θα τους πιάσει όλους στον ύπνο! Ανοίγουν οι κάλπες!». Προβλέπει μάλιστα ως πιθανή ημερομηνία εκλογών την 19η Μάρτη... Αντε τώρα να ησυχάσουν όσοι ξέρουν ποιοι και πώς παίζουν στα παιχνίδια του Μαξίμου. Που ξέρουν, επίσης -όπως εξάλλου όλοι - ότι ο χρόνος των εκλογών είναι το «κρυφό χαρτί», που θα παίξει ο Σημίτης ασφαλώς όταν θα εκτιμήσει ή θα νομίσει ότι «κλείδωσε» η νίκη του ΠΑΣΟΚ.

Οσο για τους υπουργούς του, δε βλέπουμε να γυρίζουν με τίποτα στα καθήκοντά τους. Κι αν για το επόμενο διάστημα μόλις δυο νομοσχέδια υπάρχουν για ψήφιση στη Βουλή - λες και τους τελείωσαν τα προβλήματα - βάλε τι θα γίνει παραπέρα...

Προς δημοσιογράφο Παύλο Τσίμα, που πάνω στην ανασκόπηση που επιχειρεί αυτές τις μέρες στην εκπομπή του στο «Φλας», «ανέδειξε» και τον Μ. Γκορμπατσόφ ως μία από τις μεγάλες προσωπικότητες του αιώνα που πέρασε: Απ' όσο ξέρουμε, η ιστορία γράφεται με σελίδες διαφόρων χρωμάτων. Εχει σελίδες χρυσές, αλλά και έχει και σελίδες μαύρες. Εχει, επίσης και έναν σκουπιδοντενεκέ για να ρίχνει τους προδότες και τους καραγκιόζηδες. Τώρα, πού ακριβώς ρίχνει αυτούς που είναι και προδότες και καραγκιόζηδες, όπως η εν λόγω «προσωπικότητα», δεν ξέρουμε ακόμα, γιατί είναι εντελώς μοναδική. Οπως μοναδική είναι και η πράξη που σφράγισε την πορεία του και που σίγουρα θα γραφτεί στην ιστορία ως η προδοσία του αιώνα.

Αύριο φτάνει

ο «ιός»

και, όπως λεν

οι φήμες

των «εγκεφάλων»

ολωνών

θα «τρελαθούν»

οι «μνήμες».

Κατόπιν τούτου

προσοχή θέλει,

λαέ,

μεγάλη

μην και τη μνήμη μας

τυχόν

ο... τρελοϊός

προσβάλει.

Και αν η μνήμη μας,

φτωχοί,

μιαν άσπρη γίνει

οθόνη

και διαγράψει

την ΟΝΕ,

την «κούρα»

και τη «ζώνη»

τότε

από τους γδάρτες μας

τίποτε

δε μας σώνει!

ΑΥΤΟΣ ο ιός του 2000 θα μπορούσε τελικά να είναι ένα πολύ θετικό φαινόμενο αν έκανε ολοκληρωμένη δουλιά. Διότι, είναι δυνατόν να παρενοχλήσει τα μηχανογραφικά συστήματα και τα δίκτυα υπολογιστών και να χαλάσει, π.χ., λογιστικές καταστάσεις, πλην όμως δεν μπορεί να εξαφανίσει τους λογιστές!

Και φυσικά δεν αναφερόμαστε στον ομώνυμο κλάδο των εργαζομένων, αλλά στους «λογιστές» που μας κυβερνούν. Τι ιός είναι αυτός που μπορεί μεν να προκαλέσει μπλακ άουτ στην Αθήνα, δεν μπορεί όμως να σβήσει το πρόγραμμα σύγκλισης του Παπαντωνίου λίγο πριν το παραδώσει με τα τελικά συμπεράσματα στην ΕΕ;

Αν το έκανε αυτό τότε μάλιστα, να τον παραδεχτούμε! Μόνο και μόνο για να δει κανείς τη φάτσα του Γιάννου όταν θα του ανακοίνωνε ο υπεύθυνος μηχανογράφησης ότι από τα στοιχεία που «μαγειρεύει» τόσα χρονιά δεν υπάρχουν πλέον τίποτε, αξίζει τον κόπο.

Πάντως αν ακούσατε τι είπε η Ενωση Ελληνικών Τραπεζών, για τις καταθέσεις σας (όσοι έχετε τέλος πάντων) δεν υπάρχει κάτι να φοβηθείτε. Οι τραπεζίτες είπαν ότι έχουν κάνει τεράστιες επενδύσεις για την προστασία των δεδομένων τους. Μόνο που δεν κλάψανε για το μέγεθος τους κόστους.

Λες και το βγάλανε από το υστέρημά τους κι όχι από τα κέρδη που μαζέψανε όλη τη χρονιά κι από όσα έχουν ακόμα να μαζέψουν, αφού ως γνωστόν όλη η Ελλάδα είναι χρεωμένη σε δάνεια και πιστώσεις από τις τράπεζες.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ όπως ακούμε και διαβάζουμε, είναι και κάτι άλλοι «οργανισμοί» που φέτος αναμένεται να έχουν πολλαπλάσια κέρδη από ό,τι στο παρελθόν, δηλαδή χρήμα με ουρά. Ο λόγος για τα καζίνο της χώρας (γνωστό αναπτυξιακό έργο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ) που περιμένουν αφελείς και «ψυλλιασμένους» με ανοιχτές πόρτες.

Ας πάει από εκεί καμιά βόλτα κι ο Σημίτης με τον Δρυ. Οχι τίποτε άλλο, δηλαδή, απλώς επειδή έχουν απορίες σχετικά με το μέγεθος και τις αιτίες της παραοικονομίας και του μαύρου χρήματος.