Παπαγεωργίου Βασίλης

Πάντως, εμείς λέμε ότι η απάντηση είναι απλή: Οσο η πολιτική και οικονομική εξουσία βρίσκεται στα χέρια της ολιγαρχίας του κεφαλαίου και των πολιτικών της εκπροσώπων, η ίδια και χειρότερη κατάσταση θα υπάρχει για τα λαϊκά στρώματα, είτε τα δημόσια οικονομικά είναι «ισχυρά», είτε «χάλια». Αυτή είναι η αλήθεια και, ταυτόχρονα, η καρδιά του προβλήματος.

Οσοι δυσπιστούσαν απέναντι σε όσους έλεγαν ότι τα διάφορα μέτρα, που παίρνονται με αφορμή την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων, θ' αφήσουν πίσω τους μια βαριά και επικίνδυνη κληρονομιά, ας το ξανασκεφθούν.

Για παράδειγμα, το εκτεταμένο δίκτυο παρακολούθησης διαφόρων σημείων της πρωτεύουσας με κάμερες θα μείνει. Η προχτεσινή δήλωση του υπουργού Δημόσιας Τάξης δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία. «Το σύστημα αυτό τοποθετείται για να μείνει και όχι για να ξηλωθεί», δήλωσε ο Γ. Βουλγαράκης. Συνολικά, θα τοποθετηθούν περισσότερες από 1.600 ηλεκτρονικές κάμερες παρακολούθησης, οι περισσότερες του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και οι λιγότερες του ΥΠΕΧΩΔΕ. Με άλλα λόγια, το μάτι του «Μεγάλου Αδελφού» εγκαθίσταται μόνιμα στη ζωή μας και θα παρακολουθεί τα πάντα.

Γιατί; Αποκλειστικά και μόνο για να βοηθούν την Τροχαία στη ρύθμιση της κυκλοφορίας, είναι η επίσημη απάντηση... Εμείς, απλά σημειώνουμε ότι η Αθήνα παίρνει όλο και περισσότερο την εικόνα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, σε σύγχρονη, βέβαια, έκδοση.

Σα να έπεσαν ξαφνικά από έναν κόσμο των αγγέλων στον κόσμο της κόλασης. Ο λόγος για τους διάφορους Μπους, Μπλερ, Ράμσφελντ, Τσένεϊ και όποιους άλλους ζητούν αριστερά και δεξιά «συγνώμες» για τις «αποκαλύψεις» των βασανιστηρίων από τους κατοχικούς στρατιώτες στον ιρακινό λαό. Αν, δηλαδή, δεν είχαν αποκαλυφτεί οι φωτογραφίες από το κολαστήριο της φυλακής Αμπού Γράιμπ όλα θα ήταν μέλι - γάλα; Για παράδειγμα, τα μαζικά πογκρόμ στα σπίτια, όπου έχουμε δει τα μικρά παιδάκια να τρέμουν στις γωνίες, ενώ οι κατοχικοί ξυλοφορτώνουν μπροστά στα μάτια τους τους γονείς τους δεν είναι βασανιστήρια; Για όλ' αυτά «τα μαθήματα δημοκρατίας», που όλος ο κόσμος παρακολουθεί στις τηλεοπτικές του οθόνες από την πρώτη στιγμή της κατοχής και - πολλές φορές - σκόπιμα διοχετεύονται στα τηλεοπτικά δίκτυα για να τρομοκρατούν και τον υπόλοιπο κόσμο, πότε θα ζητήσουν συγνώμη;

Με την ευκαιρία, πάντως, να σημειώσουμε και το εξής: Πουθενά στις χώρες τους δε χρησιμοποιείται η λέξη «βασανιστήριο». Παντού έχουν βρει εκφράσεις όπως «κακομεταχείριση»,«σεξουαλικά σκάνδαλα», κλπ... Η υποκρισία και μέσω της σημειολογίας περνάει στον «ελεύθερο κόσμο» τους, σαν από θαύμα, σε όλα σχεδόν τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ...

Μπορεί η φυλακή - κολαστήριο Αμπού Γκράιμπ της Βαγδάτης να έγινε παγκοσμίως γνωστή από τα βασανιστήρια, αλλά είναι μόνο μία από τις εκατοντάδες ή χιλιάδες (άγνωστο) φυλακές που διαθέτουν οι ΗΠΑ σε πολλά μέρη ανά τον κόσμο. Οι φυλακές αυτές μπορεί να είναι μικρές όσο κι ένα εμπορευματοκιβώτιο(!), ενώ άλλες φορές είναι όσο το «συγκρότημα» Γκουαντανάμο. Πρόκειται για ένα δίκτυο φυλακών που έχει δημιουργηθεί από τη CIA και τον αμερικανικό στρατό και κρατούνται και βασανίζονται «ύποπτοι για τρομοκρατικές ενέργειες», ακριβώς για να αποφεύγονται τα αμερικανικά ή τα διεθνή δικαστήρια, όπου η σχετική διαδικασία γίνεται δημοσία. Σε αυτές τις φυλακές «κρατούνται» (διάβαζε αργοπεθαίνουν), σύμφωνα με τα «στοιχεία» που οι ίδιες οι αρχές των ΗΠΑ δίνουν, πάνω από 9.000 άτομα. Είναι περιττό να μιλάει κανείς για δικαιώματα των μελλοθάνατων - «κρατουμένων», όπως πρόσβαση σε δικηγόρο ή εγγυήσεις για ανθρώπινη μεταχείριση. Δε θα μπορούσαν βέβαια από το τυραννικό καθεστώς της νέας τάξης να λείπουν οι φυλακές και τα βασανιστήρια, που τείνουν να γίνουν σήμα - κατατεθέν. Δεν μπορούν όμως να κρατάνε για πολύ τους λαούς «με το λουρί στο σβέρκο».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τόσα χρόνια τώρα, με το σλόγκαν της «ισχυρής οικονομίας» ξυπνάγαμε το πρωί και με τους πρωτόγνωρους και μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης κοιμόμαστε το βράδυ. Τα μεροκάματα και οι συντάξεις, όμως, παρέμεναν στα επίπεδα της φτώχειας και μόνο τα κέρδη της πλουτοκρατίας αύξαιναν. Μέχρι και πρωταθλητές κερδοφορίας στην Ευρώπη αναδείχτηκαν...

Κι όχι μόνον αυτά. Μπήκαμε στο «κλαμπ των ισχυρών» της ΟΝΕ, κυκλοφόρησε και το ευρώ, πήραμε και τους Ολυμπιακούς Αγώνες και πάει λέγοντας...

Σε τίποτε, όμως, δεν άλλαξε η ζωή των πολλών. ΄Η, για να είμαστε περισσότερο ακριβείς, μάλλον χειροτέρευσε. Ακόμη λιγότερο ανταποκρίνονται τα μεροκάματα και οι μισθοί στις αυξανόμενες συνεχώς ανάγκες της ζωής και την ακρίβεια του ευρώ. Η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα έγιναν ο καθημερινός σύντροφος των εργαζομένων, ενώ η ανεργία και η μερική απασχόληση τσακίζουν κόκαλα...

Δε συνέβη το ίδιο, όμως, με τους λίγους «έχοντες και κατέχοντες». Ολα για πάρτη τους «δουλεύουν»: Η ΟΝΕ, το ευρώ, οι διαρθρωτικές αλλαγές, οι μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού, της Παιδείας, της Υγείας, κλπ., οι αποκρατικοποιήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τα «μεγάλα και μικρά» έργα, είτε Ολυμπιακά είτε όχι. Κι όχι μόνον αυτά...

Κι έτσι, σε καιρούς «ισχυρής οικονομίας» και «αναβάθμισης της Ελλάδας» στην ευρωπαϊκή και διεθνή πολιτική σκηνή, οι πολλοί έγιναν φτωχότεροι και οι λίγοι πολύ πλουσιότεροι.

Τώρα, το τροπάριο αλλάζει. Η νέα κυβέρνηση κατηγορεί τους προηγούμενους για χάος, τεράστια, φανερά ή κρυφά ελλείμματα, χρέη και «μαύρες τρύπες». Και, βέβαια, καλούνται και πάλι οι εργαζόμενοι και ο λαός να πληρώσουν τα όποια «σπασμένα».

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Χρειάζεται πολλή αφέλεια -τουλάχιστον - για να πιστέψει κάποιος ότι οι μεγαλοεπιχειρηματίες θα προχωρήσουν σε συναγωνισμό μείωσης των τιμών ή αύξησης των μισθών, για να μειωθεί η συνεχώς διευρυνόμενη απόσταση μεταξύ των αναγκών του λαού και της αγοραστικής του ικανότητας. Και, βέβαια, δε θεωρούμε αφελή τα στελέχη της κυβέρνησης. Απλώς, προσπαθούν μάταια να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα...

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, στη Ρώμη, ο ΣΥΝ υπέγραψε ως ιδρυτικό μέλος, μαζί με ορισμένα ακόμη κόμματα, το καταστατικό και τη διακήρυξη του «Ευρωπαϊκού Κόμματος της Αριστεράς», δηλώνοντας την προσήλωσή του στις «αρχές και συνθήκες» της ΕΕ, όπως προβλέπουν οι σχετικές ευρωενωσιακές αποφάσεις και κανονισμοί.

Προχτές, η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ «επιβεβαίωσε τη στήριξή της στον ΣΥΡΙΖΑ», όπως έλεγε η χτεσινή «Αυγή», από την πρώτη της σελίδα, με αφορμή την απόφαση να μη διεκδικηθεί από τον ΣΥΝ η πρώτη θέση στο ευρωψηφοδέλτιο. Στο σχετικό ρεπορτάζ, μάλιστα, τονίζεται η δήλωση του Ν. Κωνσταντόπουλου, ότι «η συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν μια ευκαιριακή επιλογή, ούτε τακτικισμός, είχε πολιτική προοπτική, ήταν στρατηγική επιλογή».

Βέβαια, οι άλλες συνιστώσες έχουν διαφορετική άποψη, για τα θέματα της ΕΕ. Παράδειγμα, η απόφαση της πρόσφατης συνδιάσκεψης της ΑΚΟΑ, που κάνει λόγο, για σαφείς οριοθετήσεις προς τις διάφορες ευρωπαϊκές Συνθήκες Αμστερνταμ, Μάαστριχτ, Νίκαια, όπως, επίσης, προς το ευρωσύνταγμα και τον ευρωστρατό. Με άλλα λόγια, για θεμελιακά ζητήματα, στα οποία ο ΣΥΝ έχει δηλώσει, ήδη, την υποστήριξη και την προσήλωσή του. Και, όμως, ο καβγάς γίνεται για τις θέσεις του ευρωψηφοδελτίου...

Ως πρώτο βήμα για την αναγνώριση και επίσημη λειτουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα χαρακτηρίστηκαν από αρκετούς οι τελευταίες πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες, το υπουργείο Παιδείας σκοπεύει να συστήσει μηχανισμό ελέγχου των λειτουργούντων ήδη στη χώρα μας Κέντρων Ελεύθερων Σπουδών (ΚΕΣ) και κολεγίων. Και δεν έχουν άδικο. Η συγκρότηση του μηχανισμού αυτού συνεπάγεται ουσιαστικά την αναγνώρισή τους ως εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και κατόπιν θα επακολουθήσουν τα επόμενα βήματα, με την ανάλογη «βοήθεια» και της ΕΕ (αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων κλπ.).

Αρκετοί, βέβαια, παρουσιάζουν την εξέλιξη αυτή ως φυσιολογική και, μάλιστα, ως μια διέξοδο στη σημερινή εικόνα υποκρισίας και διγλωσσίας, όπου τα ΚΕΣ λειτουργούν ως εμπορικές επιχειρήσεις, ενώ όσοι σπουδάζουν σ' αυτά, πληρώνοντας τσουχτερά δίδακτρα, δεν μπορούν μετά να αναγνωρίσουν τα πτυχία τους. Καμιά αντίρρηση ότι η σημερινή κατάσταση είναι έτσι και ακόμη χειρότερη. Η ωφέλιμη για το λαό και τη νέα γενιά διέξοδος, όμως, κάθε άλλο παρά βρίσκεται στην παραπέρα εμπορευματοποίηση και υποταγή της Παιδείας και, μάλιστα, της Ανώτατης, στο μεγάλο κεφάλαιο και τους κάθε λογής... αετονύχηδες. Ποιος νοιάζεται, όμως, γι' αυτά. Η «ελεύθερη αγορά» να 'ναι καλά...

Στα «όρια του φόβου και του πανικού» βρίσκονται οι μικρές επιχειρήσεις από τα δημοσιεύματα που αποδίδουν στην κυβέρνηση την πρόθεση φορολογικών αλλαγών, με έμφαση στη χρήση αντικειμενικών κριτηρίων φορολόγησης. Αυτό επισημαίνει συνοπτικά η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου σε ανακοίνωσή της, θεωρώντας ότι τα δημοσιεύματα... «εκπορεύονται από διάφορους κύκλους» και ζητώντας από την κυβέρνηση την παραπομπή των φορολογικών θεμάτων στην αρμόδια... επιτροπή.

Και μπορεί, βέβαια, η ανακοίνωση της ΕΣΕΕ να υπονοεί ότι ξέρει ποιοι είναι αυτοί οι «κύκλοι», αλλά οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν πολύ καλά πως τα σενάρια για... αντικειμενικό προσδιορισμό του φόρου εκπορεύτηκαν από τον ίδιο τον υπουργό Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφη.

Ας καταλάβει, επομένως, η διοίκηση της ΕΣΕΕ πως δεν μπορεί να είναι και με τον «κλέφτη» και με τον «νοικοκύρη». Η πρόθεση της κυβέρνησης να υπηρετήσει με συνέπεια το μεγάλο κεφάλαιο, θέτει αυτόματα τις κατευθύνσεις της πολιτικής της απέναντι στους μικρούς ΕΒΕ, που έχουν κάθε δίκιο να τρομοκρατούνται. Ωστόσο, η άποψη της ΕΣΕΕ ότι το πρόβλημα μπορεί να λυθεί από μια επιτροπή είναι επίσης... επίφοβη.