ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το «σχέδιο Ανάν» και το ΚΚΕ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οταν είχε πρωτοεμφανιστεί το «σχέδιο Ανάν», μόνον το ΚΚΕ είχε εκφράσει τη ριζική αντίθεσή του, τόσο στο περιεχόμενο του σχεδίου, όσο και στις προτεινόμενες τότε εκβιαστικές διαδικασίες της υποτιθέμενης διαπραγμάτευσής του. Και παρότι η αντίθεση αυτή τεκμηριωνόταν με συγκεκριμένα στοιχεία και επιχειρήματα, πολλοί και διάφοροι αναλυτές και αρθρογράφοι είχαν σπεύσει τότε να επικρίνουν το ΚΚΕ, παραβλέποντας και αποσιωπώντας, βέβαια, τα όσα συγκεκριμένα έλεγε το Κόμμα. Ποιο ήταν το βασικό τους... επιχείρημα; Οτι το ΚΚΕ ήταν το μοναδικό κόμμα που συντασσόταν κατά του «σχεδίου Ανάν» και, επομένως, δεν μπορεί να έχει αυτό δίκιο και όλα τ' άλλα άδικο.

Σήμερα, καθώς η Λουκέρνη... θυμίζει όλο και περισσότερο Ζυρίχη, οι περισσότεροι από τους προαναφερόμενους εκφράζουν το σκεπτικισμό και την ανησυχία τους για την όλη υπόθεση, ανακαλύπτουν τα προβλήματα και τα αδιέξοδα του σχεδίου, τα τρωτά της διαδικασίας που συμφωνήθηκε κλπ., κλπ., αναμασώντας - με τον έναν ή άλλον τρόπο και στον έναν ή άλλο βαθμό - τα επιχειρήματα, που λένε τόσο καιρό τώρα οι κομμουνιστές.

Με άλλα λόγια, το ΚΚΕ δικαιώθηκε και, για μια ακόμη φορά, αποδείχτηκε στην πράξη ότι μπορεί να έχει δίκιο ένα κόμμα και όλα τ' άλλα άδικο...

Τα... χούγια του Βούγια

O Σπ. Βούγιας - πρώην υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ - επανήλθε στα μετερίζια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Κι αφού το κόμμα του δεν είναι πλέον στην κυβέρνηση, απηύθυνε πρόσκληση... συνεργασίας στη δημοτική αντιπολίτευση, ως επικεφαλής της παράταξης «Θεσσαλονίκη - Ανθρώπινη Πόλη» (υποστηρίχτηκε από το ΠΑΣΟΚ).

Αναγνώστης, λοιπόν, που διάβασε για τα... συμμετοχικά κολπάκια του Βούγια θυμήθηκε τη μεταγραφή του από το ΣΥΝ στο ΠΑΣΟΚ και το σλόγκαν που είχε λανσάρει τότε το «Ποντίκι» για την περίπτωσή του: «Αν δεν έχεις μπέσα/ κι είσαι όλο χούγια/ τότε χέσε μέσα/ κι ας σε λένε Βούγια», είχε γράψει τότε το «Ποντίκι», πάνω από τον τίτλο του.

Η μπέσα -και μάλιστα η πολιτική μπέσα - είναι μεγάλη υπόθεση και αυτή ο Σπ. Βούγιας όχι μόνο την έχει χάσει αλλά, φαίνεται, να μη θέλει να τη γνωρίζει ούτε καν ως έννοια, με τα γλυκανάλατα αντιπολιτευτικά ναζάκια που κάνει. Επομένως είχε απόλυτο δίκιο ο Αγ. Σαχίνης, τονίζει ο αναγνώστης μας, που αρνήθηκε την «πρόσκληση», δηλώνοντας πως η παράταξη «Θεσσαλονίκη Τώρα» δε θα γίνει «φύλλο συκής».

Στρατός σε ρόλο ... δυνάμεων ασφαλείας!

Ο εκδημοκρατισμός και ο αποκλειστικός προσανατολισμός των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) της χώρας στην υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας από εξωτερική απειλή, όπως και η αυστηρότατη τήρηση της αρχής να μην ανακατεύονται με οποιοδήποτε ζήτημα ή πλευρά των εσωτερικών εξελίξεων, αποτελούσαν πάντα βασικές θέσεις του ΚΚΕ. Θέσεις, οι οποίες βρήκαν δραματική δικαίωση τον Απρίλη του 1967, με την επιβολή της αμερικανόπνευστης στρατιωτικής δικτατορίας.

Από το 1967, βέβαια, έχουν περάσει τριάντα εφτά χρόνια, αλλά οι πολιτικές ηγεσίες του δικομματισμού δεν μπορούν ή δε θέλουν να βγάλουν τα απαραίτητα συμπεράσματα. Ετσι, η προηγούμενη κυβέρνηση, με τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ, άλλαξε το δόγμα των Ενόπλων Δυνάμεων - υλοποιώντας σχετικές κατευθύνσεις του ΝΑΤΟ - δίνοντάς τους ρόλο και αρμοδιότητες στην εσωτερική ασφάλεια της χώρας και τις προάλλες είχαμε την πρώτη συγκεκριμένη έκφραση της αλλαγής αυτής. Δημοσιεύτηκε η υπουργική απόφαση, σύμφωνα με την οποία, για πρώτη φορά μετά την εφτάχρονη στρατιωτική δικτατορία, επισημοποιείται η παρουσία και δράση ένοπλων στρατιωτών έξω από τα στρατόπεδα. Περισσότεροι από 7.000 ένοπλοι στρατιώτες θα φυλάνε με το χέρι στη σκανδάλη τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις σε όλη τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων.

Κι έτσι, με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την ασφάλειά τους, οι ΕΔ της χώρας αναλαμβάνουν ρόλο για την εσωτερική ασφάλεια και την τήρηση της δημόσιας τάξης. Και, βέβαια, επιχειρείται ήδη η νομιμοποίηση του ρόλου αυτού στη συνείδηση της κοινής γνώμης...

Πολύ επικίνδυνο μονοπάτι

Μερικοί, βέβαια, θα μας αντιτείνουν τους κινδύνους ασφάλειας, λόγω της τρομοκρατίας. Κι άλλοι θα μας πουν, ότι έχουν περάσει τέσσερις δεκαετίες από το 1967 κι έχουν αλλάξει τα πράγματα.

Ας μας επιτρέψουν, όμως, να επιμείνουμε στην άποψη, ότι η παλιά θέση του ΚΚΕ έχει και σήμερα όλη την τότε ισχύ της και ακόμη μεγαλύτερη. Οχι μόνο γιατί πολλά και διάφορα γίνονται τον καιρό αυτό με πρόσχημα την τρομοκρατία και ο βασικός τους προσανατολισμός και στόχος είναι ο περιορισμός των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Ούτε μόνο, γιατί τα όποια προβλήματα ασφάλειας μπορούσαν να αντιμετωπιστούν διαφορετικά. Στους 60.000 ανέρχονται οι αστυνομικές δυνάμεις της χώρας κι έχουμε μια από τις μεγαλύτερες αναλογίες αστυνομικών, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο πληθυσμό, σε όλη την Ευρώπη. Κυρίως, γιατί η ανάμειξη των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) στην τήρηση της δημόσιας τάξης και κατ' επέκταση στις εσωτερικές εξελίξεις της χώρας χαράζει ένα πολύ επικίνδυνο μονοπάτι. Ακόμη περισσότερο, όταν πάρει κανείς υπόψη του τις όποιες αλλαγές έχουν γίνει τις τελευταίες δεκαετίες, τόσο γενικά όσο και ειδικά στο χώρο των ΕΔ (εντεινόμενη συνεχώς ενσωμάτωσή τους στο ΝΑΤΟ, μετατροπή του έμψυχου δυναμικού σε «επαγγελματικό», με ό,τι αυτό συνεπάγεται στον προσανατολισμό τους, κλπ.).

Τα ... αντιπολιτευτικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΜΕΙΣ ΘΑ είχαμε προτείνει αυξήσεις 5,5%! Είναι η θέση του πρώην υπουργού Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκη ενόψει της σημερινής πανεργατικής απεργίας. Ετσι βρε, για να ...ξέρουμε τι είχαμε και δεν το εκτιμούσαμε.

(Για όσους δεν το κατάλαβαν αυτή την πρόταση την παρουσίασε ως ...φιλεργατική και απόδειξη της ...κοινωνικής ευαισθησίας της απελθούσας κυβέρνησης).

ΟΧΙ ΤΙΠΟΤΕ άλλο, μα έχει και το θράσος να ...δίνει συμβουλές και να δηλώνει «κόουτς» στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό. Ο λόγος για τον Γ. Παπανδρέου φυσικά, που - στις σχετικές παραινέσεις του προς την κυβέρνηση - ζητά να μην αντιμετωπίζεται «φοβικά» η όλη διαδικασία, αλλά να επιδειχτεί νηφαλιότητα και τόλμη...

Με τη διαφορά όμως πως όταν ...σύρεσαι κάπου και η στάση που επιδεικνύεις είναι ένα χαμόγελο... ψυχραιμίας και γενικότερα μια ...διάθεση προσαρμογής, αυτό δεν αποκαλείται ούτε «τόλμη» ούτε «νηφαλιότητα». Αλλιώς λέγεται.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι βασικοί υπεύθυνοι για τα σημερινά αδιέξοδα στην υπόθεση του Κυπριακού ούτε να ασκούν κριτική νομιμοποιούνται, ούτε να παρέχουν συμβουλές. Αν θέλουν να προσφέρουν μια χρήσιμη υπηρεσία, απλούστατα ας ...πουν την αλήθεια.

Οσο γι' αυτό το «κοινοτικό κεκτημένο» καλύτερα να σταματήσουν να το «αναμασάνε» οι πάντες. Λόγω των εξελίξεων, βλέπετε, ο κόσμος πληροφορείται για το τι συμβαίνει και καταλαβαίνει τι γίνεται.

ΤΕΛΙΚΑ, τι ήθελε τον Κ. Καραμανλή και τον Ερντογάν ο Τζορτζ Μπους στο τηλέφωνο; Να ρωτήσει «τι χαμπάρια» και πώς πάνε τα πράγματα στην Ελβετία; Μάλλον όχι, αν κρίνουμε από τα όσα λέει ο εδώ εκπρόσωπός του, Τόμας Μίλερ, και τα οποία συνίστανται στο ...δίλημμα «ή σχέδιο Ανάν... ή σχέδιο Ανάν». Διαλέγετε και παίρνετε...

Κι εδώ αυτή η θέση συναντάται με τους ...«μελλοντολόγους», που ρωτούν και ξαναρωτούν τι θα γίνει με την Κύπρο εάν δε γίνουν αποδεκτές οι επιδιώξεις ΗΠΑ και ΕΕ στην παρούσα φάση. Αραγε, κάθε τι κακό πρέπει να το κάνουμε και χειρότερο..;

Γρηγοριάδης Κώστας

Δρομολογημένη πορεία...

Η όποια τελική έκβαση των «διαπραγματεύσεων» για το Κυπριακό στη Λουκέρνη της Ελβετίας, με βάση την πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα, δεν πρόκειται ν' ανατρέψει, αντίθετα θα επιβεβαιώσει, την εκτίμηση για την κατεύθυνση στην οποία έχει δρομολογηθεί η υπόθεση της Κύπρου. Δηλαδή ότι το πρόβλημα δεν πάει για λύση αλλά, στην καλύτερη περίπτωση, για προσωρινό κλείσιμο, σε βάρος των δικαίων του κυπριακού λαού και της υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας και υπέρ των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στην περιοχή.

Η πορεία προς τη διχοτόμηση και τη δημιουργία ενός κρατικού μορφώματος, ενός κράτους - προτεκτοράτου «νέας τάξης» στη θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι δρομολογημένη. Η ουσία του «σχεδίου Ανάν», είτε του αρχικού είτε του τελικού, που αναμένεται να οριστικοποιηθεί σήμερα, δεν αλλάζει από το αν οι πρόσφυγες που θα επιστρέψουν είναι 18% ή 22%, εάν τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής που θα μείνουν είναι 6.000 ή 16.000 ή 36.000 στρατιώτες, το εάν οι αποκλίσεις από το λεγόμενο «κοινοτικό κεκτημένο» είναι μόνιμες ή 30 χρόνων και από το εάν το έδαφος που θα επιστραφεί από τα Κατεχόμενα είναι 6% ή 8%. Το αδιέξοδο, λοιπόν, δηλαδή η αρνητική εξέλιξη σε σχέση με τις προοπτικές της Κύπρου είναι μπροστά μας, άσχετα από το πώς θα βαφτιστεί η έκβαση των συνομιλιών της Λουκέρνης «ναυάγιο» ή «επιτυχία». Αυτό το αδιέξοδο είχε δρομολογηθεί εδώ και καιρό.

Από τότε που το πρόβλημα εισβολής και κατοχής μπήκε σε μια διαδικασία διολίσθησης, αποδιεθνοποίησης και μετατροπής του σε ελληνοτουρκική διαφορά υπό αμερικανική διαιτησία. Από τότε που όλες οι ελπίδες για επίλυση του Κυπριακού εναποτέθηκαν στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, σε αυτούς δηλαδή που δημιούργησαν το κυπριακό ζήτημα. Από τότε που η διαδικασία ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ ανακηρύχτηκε σε αυτόματο πιλότο για μια πορεία επίλυσης, που αργά ή γρήγορα ήταν σίγουρο ότι θα αποδεικνυόταν ότι οδηγεί στην ευρωδιχοτόμηση. Από τότε που η Κύπρος εγκλωβίστηκε στα ιμπεριαλιστικά γρανάζια με την αυταπάτη ότι αυτά θα δώσουν λύση. Από τότε, για να πάμε και στα πιο πρόσφατα, που το απαράδεκτο και εκβιαστικό «σχέδιο Ανάν» έγινε δεκτό από την κυβέρνηση Σημίτη με τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ, ως βάση για διαπραγμάτευση.

Από τότε, λοιπόν, το Κυπριακό είχε πάρει το «στραβό» δρόμο. Και το ΚΚΕ ήταν αυτό που είχε τοποθετηθεί ξεκάθαρα. Είχε τονίσει ότι το «σχέδιο» δε δρομολογεί ούτε δίκαιη, ούτε βιώσιμη, ούτε λειτουργική λύση και ότι αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει δε θα είναι διαπραγμάτευση, αλλά υπαγόρευση λύσης μέσα σε συνθήκες ασφυκτικών πιέσεων και εκβιασμών για την ελληνοκυπριακή πλευρά. Οπως και γίνεται και αναμένεται να ενταθεί εάν το «σχέδιο» τελικά τεθεί υπό την κρίση του κυπριακού λαού.

Υπό αυτές τις συνθήκες, οι προοπτικές είναι δυσοίωνες. Ακόμα και εάν επιβληθεί η διαφαινόμενη «λύση», το Κυπριακό ως πρόβλημα δε θα πάψει να υπάρχει, απλώς θα περάσει σε άλλη φάση. Θα συνεχίσει να αποτελεί παράγοντα για την προώθηση της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε» και να χρησιμοποιείται σαν μοχλός για την προώθηση της πολιτικής των ιμπεριαλιστών στην ευρύτερη περιοχή.

Αστυνομοκρατούμενη προοπτική

Γρηγοριάδης Κώστας

Αστυνομικοί της ΕΛ.ΑΣ., λιμενικοί, δημοτικοί αστυνομικοί, ειδικοί φρουροί, συνοροφύλακες. Είναι οι υπάρχουσες μέχρι σήμερα δυνάμεις τήρησης της δημόσιας τάξης, όπως λένε οι σχετικοί νόμοι. Κι αν δεν το ξέρετε, σας πληροφορούμε ότι έχουμε το μεγαλύτερο αριθμό δυνάμεων καταστολής, σε όλη την Ευρώπη, συγκριτικά, βέβαια, με τον πληθυσμό της χώρας μας. Παρ' όλ' αυτά, η κυβέρνηση προσανατολίζεται στην ακόμη μεγαλύτερη μεγέθυνσή τους. Σύμφωνα με όσα λέει ο υφυπουργός Δημόσιας Τάξης, Χρ. Μαρκογιαννάκης, σε συνέντευξή του στο χτεσινό «Ελεύθερο Τύπο», η κυβέρνηση σχεδιάζει τη συγκρότηση Αγροτικής Ασφάλειας και Σχολικής Αστυνομίας, όπως και Δικαστικής Αστυνομίας.

Λογαριάζοντας, επομένως, ότι ο συνολικός αριθμός των υπαρχουσών σήμερα δυνάμεων ξεπερνά τις 60.000 και προσθέτοντας τις ανάγκες κάλυψης ολόκληρης της υπαίθρου, των σχολείων όλης της χώρας και αυτές της λειτουργίας των δικαστηρίων, τότε θα ξεπεράσουμε - ίσως κατά πολύ - τις 100.000. Με άλλα λόγια, ανά 100 κατοίκους θα αναλογεί κι ένας αστυνομικός τουλάχιστον κάποιου εκ των προαναφερομένων σωμάτων. Μιλάμε, δηλαδή, για μια χώρα πέρα για πέρα αστυνομοκρατούμενη. Τύφλα να 'χουν οι ΗΠΑ...

Κοινωνικές οι αιτίες

Ισως, βέβαια, κάποιοι μας αντιτείνουν ότι τα προαναφερόμενα νέα σώματα καταστολής και η γενικότερη αύξηση των δυνάμεων αυτών είναι απαραίτητη, για να εμπεδωθεί το αίσθημα ασφάλειας του πολίτη, να αντιμετωπιστεί η αυξανόμενη συνεχώς εγκληματικότητα και παραβατικότητα, κλπ., κλπ.

Θα δεχόμασταν τα επιχειρήματα αυτά, εάν μας έφερναν σαν απόδειξη, έστω και μια χώρα, όπου τα όποια προβλήματα παραβατικότητας και εγκληματικότητας αντιμετωπίστηκαν με αποκλειστικό ή κύριο όπλο την ενίσχυση της καταστολής. Η ζωή, όμως, φανερώνει το αντίθετο, όπως γνωρίζουν ακόμη και οι μη ειδικοί. Τα όποια φαινόμενα παραβατικότητας έχουν στις ρίζες τους, πρωτίστως, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και όσο τα τελευταία οξύνονται, τόσο τα πρώτα θα πολλαπλασιάζονται. Για να μη μιλήσουμε για τη γενικότερη και εντεινόμενη συνεχώς κοινωνική κρίση, τη συνεχή υπονόμευση και αποδόμηση των αξιών, τα πολλαπλασιαζόμενα συνεχώς φαινόμενα αποξένωσης και αλλοτρίωσης, κλπ., κλπ.

Ο σύγχρονος καπιταλισμός, το κοινωνικό σύστημα, μέσα στο οποίο ζούμε, σαπίζει καθημερινά και περισσότερο, ανεξάρτητα από τον περισσότερο ή λιγότερο παραγόμενο κοινωνικό πλούτο. Αυτή είναι η αλήθεια. Οπως αλήθεια είναι ότι η συνεχής αύξηση των δυνάμεων καταστολής έχει βασικό στόχο - σε τελευταία ανάλυση - την υπεράσπιση του συστήματος από τις συνεχώς διογκούμενες τάσεις αμφισβήτησής του.

ΠΑΣΕΓΕΣ - Bank...

Νέα κόλπα «αφαίμαξης» των φτωχομεσαίων αγροτών σχεδιάζονται στην ΠΑΣΕΓΕΣ. Μετά τις πάγιες εντολές εξουσιοδότησης που επέβαλαν εκβιαστικά από κοινού ΠΑΣΕΓΕΣ και ΑΤΕ σε εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες, προκειμένου να πληρώνονται οι τελευταίοι τις όποιες επιδοτήσεις, μελετάται τώρα από την ΠΑΣΕΓΕΣ και μια νέα επωφελής συνεργασία με την τράπεζα... Να κυκλοφορήσει - λέει - η ΠΑΣΕΓΕΣ, μέσω των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών, μια πιστωτική κάρτα (VIZA), σε συνεργασία πάντα με την ΑΤΕ. Από τη συνεργασία αυτή η ΠΑΣΕΓΕΣ θα έχει, βέβαια και την «προμήθειά» της.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΑΤΕ είχε επιχειρήσει να λανσάρει μόνη της τη δική της πιστωτική κάρτα προ μερικών ετών, αλλά δεν υπήρξαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα... Τώρα κάποιοι στην ΠΑΣΕΓΕΣ φιλοδοξούν να μπει η κάρτα τους σε νέες «παρθένες αγορές». Και σε μια εποχή, όπου τα χρέη των αγροτών ξεπερνούν τα 6 τρισ. δραχμές, δεν αποκλείεται να δούμε συντόμως και την ΠΑΣΕΓΕΣ - Μπανκ... αν πάει καλά η κάρτα της. Πάντως αν γίνουν πράξη τα συγκεκριμένα σχέδια, θα έχουν και τα... τυχερά τους οι αγρότες: Υποθέτουμε πως θα μπορούν να πληρώνουν τα «χαράτσια» του ΟΣΔΕ και με πιστωτική κάρτα της ΠΑΣΕΓΕΣ!...

Εχουμε αγώνα...

Σήμερα σταματάνε τα πάντα. Η εργατική τάξη της χώρας μας απεργεί. Σήμερα οι εργάτες και οι εργάτριες παλεύουν και διεκδικούν τα αυτονόητα: Το μεροκάματο, τη σύνταξη, τη μείωση του χρόνου εργασίας, ανθρώπινες και ασφαλείς συνθήκες δουλιάς, μέτρα για τους ανέργους, πλήρη και σταθερή εργασία για όλους. Με το ύστατο - για τη συνδικαλιστική δράση - όπλο που διαθέτουν, το όπλο της απεργίας, αντιστέκονται, διεκδικούν, σπρώχνουν τον τροχό της ιστορίας. Απέναντί τους ο αντίπαλος στέκει ισχυρός και πάνοπλος. Ο ΣΕΒ, το μεγάλο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, αλαζονικό και προκλητικό, τίποτα δε χαρίζει, τίποτα δεν απεμπολεί. Τα θέλει όλα δικά του. Με τα κόμματά του, την προπαγάνδα του, με το κνούτο και το «καρότο» επιζητά πρόσθετα κέρδη.

Σε αυτόν τον άνισο αγώνα, τίποτα δεν είναι εύκολο. Το παραμικρό βήμα μπροστά - η ιστορία αδιάψευστος μάρτυρας - η εργατική τάξη το έχει κατακτήσει με αίμα και ιδρώτα. Ο,τι κέρδισε, το κέρδισε με το σπαθί της. Ποτέ και τίποτα δεν της χαρίστηκε. Ο δρόμος του αγώνα ήταν γι' αυτή μονόδρομος. Αλλά μόνο αυτός, έστω και με μικρά βήματα, την οδηγούσε μπροστά.

Με αυτά στο κεφάλι, οι εργαζόμενοι πρέπει να πορευτούν σήμερα στην απεργία και αύριο μέσα στο εργοστάσιο. Πρέπει να γίνει καθαρό ότι αυτό το βάρβαρο δέντρο της εκμετάλλευσης, που πικροί καρποί του είναι το λειψό μεροκάματο, οι συντάξεις πείνας, οι νεκροί εργάτες στα γκέτο, η ανεργία και η φτώχεια, δεν πέφτει με ένα χτύπημα. Γι' αυτό από αύριο χρειάζεται συνέχεια. Απαιτείται κλιμάκωση της πάλης και με όλες τις μορφές.

Ενας τέτοιος δύσκολος, σκληρός και μακρόχρονος αγώνας απαιτεί και ένα άλλο επίπεδο οργάνωσης. Οργάνωση στους τόπους δουλιάς. Κουβέντα μέσα στις φάμπρικες, για τις ανάγκες των εργαζομένων, για την ανάγκη της συμμετοχής και της κοινής δράσης. Χρειάζεται πιο ζωντανή και δημιουργική λειτουργία των πρωτοβάθμιων σωματείων. Πρέπει ο κάθε εργάτης να δώσει τη μάχη, ώστε τα συνδικάτα να γίνουν κύτταρα συσπείρωσης. Να γίνουν, αυτό που πρέπει να είναι. Αποκούμπι και μετερίζι αγώνα για τις πλατιές μάζες των εργαζομένων. Αταλάντευτοι υπερασπιστές των δικών τους συμφερόντων.

Οι θέσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, η Εκθεση του ΟΟΣΑ για την ελληνική οικονομία, οι αποφάσεις του Συμβουλίου Κορυφής στις Βρυξέλλες που προσυπέγραψε και η νέα κυβέρνηση, όλα αυτά μαρτυρούν ότι η επίθεση του κεφαλαίου θα ενταθεί. Τα προβλήματα μεγάλων λαϊκών στρωμάτων θα οξύνονται. Η κατάσταση των εργαζομένων θα χειροτερεύει. Η βαρβαρότητα και εδώ και στην Ευρώπη, αλλά και παγκόσμια, θα βαθαίνει.

Ο μόνος που μπορεί να ανακόψει αυτήν την επιταχυνόμενη κάθοδο στη βαρβαρότητα, είναι η εργατική τάξη, οι αγώνες της μαζί με τους φυσικούς της συμμάχους. Αγώνες που θα σπάνε τα δεσμά τις εκμετάλλευσης και με θάρρος θ' ανοίγουν το δρόμο προς το αύριο. Αγώνες που θα διακηρύσσουν και θα διεκδικούν έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση.