Τρίτη 20 Γενάρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Το μέτρο των ... ρήξεων

Γρηγοριάδης Κώστας

«Προσωπικές δεσμεύσεις Γιώργου από τη Θράκη - ΤΡΕΙΣ ΡΗΞΕΙΣ για ειρήνη, ισότητα, ανάπτυξη». Αυτός ήταν ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας «Τα Νέα». Και σε ό,τι αφορά τη ...ρήξη για την ειρήνη η απάντηση υπάρχει σε άλλη σελίδα του σημερινού φύλλου. Σε ό,τι αφορά την ισότητα της μειονότητας και την ανάπτυξη, οι αντίστοιχες «προσωπικές δεσμεύσεις Γιώργου» είναι οι εξής: Πρώτον, θα ζητήσει από το υπουργείο Παιδείας να καθιερωθεί η ελεύθερη επιλογή δεύτερης γλώσσας, ώστε να γίνει δυνατή η επιλογή τουρκικής γλώσσας. Δεύτερον, θα χρησιμοποιήσει το διεθνές του κύρος για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα.

Αυτές είναι οι «ρήξεις με κατεστημένες αντιλήψεις και καταστάσεις», για τις οποίες «δεσμεύτηκε προσωπικά» ο διάδοχος του Κ. Σημίτη. Αυτές είναι οι θέσεις, οι οποίες - πάλι σύμφωνα με τα «Νέα» - δίνουν «σαφές δείγμα γραφής για τις συγκεκριμένες προγραμματικές θέσεις» του «νέου ξεκινήματος»...

Δηλαδή, αν υποθέσουμε ότι από την ερχόμενη Δευτέρα οι νέοι της μειονότητας θα μαθαίνουν και την τουρκική γλώσσα, θα βρίσκουν δουλιά και θα λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας; `Η, μήπως, οι ξένοι κεφαλαιοκράτες θα επενδύσουν στην Ελλάδα μόλις αντικρίσουν το χαμόγελο του Γ. Παπανδρέου, πλαισιωμένο με το κασκόλ; Μάλλον υποτιμούν τους αναγνώστες τους τα «Νέα»...

Λύνονται οι γλώσσες...

«Να βγάλουν φουσκάλες τα πόδια μας αυτές τις μέρες, για να φέρουμε την κατάσταση τούμπα και να έρθουμε τρίτο κόμμα»! Η φράση ανήκει στον Μήτσο Κωστόπουλο και την αλιεύσαμε από τη χτεσινή «Ελευθεροτυπία». Η «τούμπα» στην οποία αναφέρεται και την οποία ευελπιστεί και εύχεται να συμβεί αφορά στο να βρεθεί στην τέταρτη θέση, και γιατί όχι εκτός Βουλής, το ΚΚΕ. Οσο πλησιάζουν οι εκλογές, οι γλώσσες θα λύνονται περισσότερο και δε θα κρύβουν λόγια, στοχεύσεις και ευσεβείς πόθους. Ετσι ή αλλιώς, πάντως, δηλώσεις σαν αυτές βοηθάνε να συνειδητοποιεί ένας κόσμος το ρόλο ορισμένων και να ξεδιαλύνονται τυχόν αυταπάτες.

Χειμερινές... δημαγωγίες

Οχι μόνο αντιμετωπίζουν τα ζητήματα της Παιδείας, της Μόρφωσης και του Πολιτισμού με όρους αγοράς, αλλά χαίρονται κι από πάνω! Οι υπουργοί Ανάπτυξης Α. Τσοχατζόπουλος και Παιδείας Γ. Ευθυμίου, εκμεταλλεύτηκαν με το παραπάνω χτες την ανακοίνωση του προγράμματος για τις χειμερινές εκπαιδευτικές εκδρομές 50.000 μαθητών για το 2004. Η παρουσίαση έγινε με όρους φιέστας και προεκλογικής προβολής των δύο υπουργών και με τη συμμετοχή μαθητών που τους έβαλαν να περιγράψουν την εμπειρία τους, αφού πρώτα προβλήθηκε ταινία με τα όσα διαδραματίστηκαν στο χιονοδρομικό κέντρο της Πάρνηθας πέρυσι. Ολοι μέσα στα χιόνια, με μπόλικα γέλια και ανάλογη αμφίεση, τόσο οι μαθητές, όσο και τα κυβερνητικά στελέχη...

Οσο για το ίδιο το πρόγραμμα, η κυβέρνηση προβάλλει ως στόχο την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου και την οικονομική ενίσχυση του τοπικού πληθυσμού. Και κάπου εκεί μπαίνει και το θέμα «μιας νέας παιδαγωγικής αντίληψης για τις σχολικές εκδρομές».

Από τη μια, η τηλεοπτικών προδιαγραφών προβολή μιας πλαστής εικόνας, για τις παροχές του εκπαιδευτικού συστήματος προς τους μαθητές κι από την άλλη η πραγματική κατάσταση αυτού του συστήματος, με τις γνωστές σε όλους ταξικές διακρίσεις, στρεβλώσεις, ελλείψεις, κενά και λάθος κατευθύνσεις. Κάπου ανάμεσα βρίσκονται οι εκλογές και, φυσικά η, ψηφοθηρική, δήθεν οικονομική ενίσχυση των «τοπικών πληθυσμών»....

Αποκαλυπτήρια

Ο κ. Κέλι είχε καλύψει τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας το 1999, ως δημοσιογράφος μεγάλης αμερικανικής εφημερίδας. Τα δημοσιεύματά του τότε είχαν προκαλέσει μεγάλη εντύπωση στο αμερικανικό κοινό, καθώς, στο μέτρο των δυνάμεών του, συνέβαλε κι αυτός, στην αποκάλυψη των ...εγκλημάτων που διέπραξαν οι Σέρβοι κατά των άλλων εθνοτήτων της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Ηταν ο δημοσιογράφος, ο οποίος έφερε στο φως της δημοσιότητας στρατιωτικά έγραφα που ενοχοποιούσαν την κυβέρνηση της Σερβίας, ως υπεύθυνη για τις ωμότητες και την εθνοκάθαρση που πραγματοποιούσε τότε ο σέρβικος στρατός.

Για τη λαμπρή αυτή δημοσιογραφική αποστολή, ο δαιμόνιος δημοσιογράφος τιμήθηκε το 2002 με το βραβείο «Πούλιτζερ»... Ερχεται όμως σήμερα η ίδια η εφημερίδα, στην οποία εργαζόταν ο κ.Κέλι, να αποκαλύψει ότι οι δημοσιογραφικές επιτυχίες του συντάκτη της, δεν ήταν παρά αποκύημα της φαντασίας του, ενώ τα περιβόητα στρατιωτικά έγραφα που «αποκάλυψε» ήταν κατασκευασμένα. Και μετά από όλα αυτά, η διεύθυνση της εφημερίδας ανακοίνωσε την απόλυση του ...τιμημένου δημοσιογράφου.

Ο κ. Κέλι δεν ήταν παρά μέρος του μηχανισμού προπαγάνδας, ψεύδους και παραπληροφόρησης της διεθνούς κοινής γνώμης, που είχαν στήσει τότε οι Αμερικανοί, για να δικαιολογήσουν τα αποτρόπαια εγκλήματα κατά του γιουγκοσλαβικού λαού. Ενας πράκτορας, του οποίου τα ίδια του τα αφεντικά, ποιος ξέρει για ποιο λόγο, αποκαλύπτουν το βρώμικο ρόλο του.

Το δήθεν... νέο του Γιώργου

Σε όλες τις πτώσεις κλίνεται αυτές τις προεκλογικές μέρες από τους εκπροσώπους του δικομματισμού, το «νέο», η «νέα εποχή», το «νέο ξεκίνημα», η «νεολαία». Ιδιαίτερα το ρόλο του «νεοτεριστή» έχει αναλάβει ο υπουργός Εξωτερικών και αναμενόμενος νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου. Τα εκλογικά επιτελεία του Γ. Παπανδρέου είναι ιδιαίτερα προσανατολισμένα, έχουν βάλει στο στόχαστρο τους νέους ψηφοφόρους από 18 - 24 χρονών. Και αυτό δε γίνεται τυχαία.

Ποντάρουν στη μικρή εμπειρία αυτών των ηλικιών και στο γεγονός ότι είναι πολύ ευάλωτες στη δημαγωγία. Φυσικά η ίδια τακτική των υποσχέσεων, της καλλιέργειας μεγάλων προσδοκιών, μερικές φορές της δήθεν αυτοκριτικής και αποστασιοποίησης από τη μέχρι τούδε πολιτική, ακολουθείται και για όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. Απλά τα «καθρεφτάκια» (βλέπε χρήση νέων τεχνολογιών, τζόκινγκ και άλλα επικοινωνιακά) που προσφέρει ο νεοφώτιστος ηγέτης θαμπώνουν πιο πολύ τους νέους. Ομως η εικονική πραγματικότητα της «επένδυσης στην παιδεία, στην κοινωνία της πληροφορίας και γνώσης» που ευαγγελίζεται, έρχεται σε αντίθεση με την πραγματικότητα που βιώνουν οι νέοι από τα λαϊκά στρώματα.

Οι νέοι βλέπουν τη ζωή τους να σπαταλιέται σε μια Παιδεία που χρυσοπληρώνεται και η στάθμη της όλο και πέφτει. Που η ταξική πολιτική διώχνει χιλιάδες μαθητές από την εκπαίδευση (τι άλλο είναι τα υποβαθμισμένα ΤΕΕ για όσα παιδιά το βαλάντιο δε φτάνει για την παραπαιδεία του λυκείου;). Ποιος νέος αρκείται στην εκμάθηση ξένης γλώσσας μόνο από το σχολείο; Πώς οι νέοι ικανοποιούν τις ανάγκες τους για αθλητισμό, μουσική, πολιτισμό; Ολα αυτά δεν καλύπτονται από την εκπαίδευση.

Μήπως όμως τους περιμένει κανένα καλύτερο μέλλον ως φοιτητές ή αυριανούς εργαζόμενους; Περιπλανιούνται από την ανεργία στην απασχολησιμότητα και τούμπαλιν. Τι μπορεί να πουν τα... νεοτεριστικά του Γιώργου, στους νέους των τετράωρων, στους πτυχιούχους... πιτσαδόρους, στους νέους που αντέδρασαν στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, που ξεχύθηκαν στους δρόμους ενάντια και στην ελληνική συμμετοχή και συνενοχή με τη χρήση της βάσης της Σούδας;

Και όμως το μαύρο βάφεται άσπρο και με ιδιαίτερο θράσος ο κ. Γ.Α.Π. καλεί τη νεολαία με μια γομολάστιχα να σβήσει, να ξεχάσει τα έργα και ημέρες αυτού και της κυβέρνησης Σημίτη. Είναι όμως συνυπεύθυνος και πρωτεργάτης για τη βαρβαρότητα που βιώνουν οι νέοι από τα λαϊκά στρώματα. Αυτό δεν αλλάζει. Και ο ίδιος προσωπικά άνοιξε το δρόμο για αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση, έχει προτείνει την αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών, την ατομική χρήση χασίς, ενώ είναι το «βαποράκι» του ιμπεριαλισμού (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) για ό,τι εξυπηρετεί την πλουτοκρατία. Στήριξε και εφάρμοσε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που χτυπούν τους νέους και τις οικογένειές τους. Αν όλα αυτά δεν είναι ορισμένοι - γιατί υπάρχουν κι άλλοι - σημαντικοί λόγοι για να τον «μαυρίσει» και η νεολαία - όπως και τον άλλο εταίρο του τον Κ. Καραμανλή - τότε τι είναι;


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Οι ατάκες...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ε, ΛΟΙΠΟΝ, αυτή η έκφραση του Γιώργου Παπανδρέου περί «ΠΑΣΟΚ πέρα από το ΠΑΣΟΚ» μόνον ως ...προσβλητική, για την ελληνική κοινωνία, μπορεί να εκληφθεί. Μπορεί αυτοί να είναι περήφανοι για τον εαυτό τους, δεν είναι όμως δυνατόν να αφήνουν υπονοούμενα ότι υπάρχουν όμοιοί τους και ...κυκλοφορούν ανάμεσά μας...

Οσον αφορά, πάντως, στην προεκλογική αντιπαράθεση ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, μετά τα γκάλοπ, περάσαμε στη φάση που πρέπει να βγάλουμε τα «κομπιουτεράκια» και να υπολογίζουμε τους ...μέσους όρους ηλικίας του ψηφοδελτίου. Οποιος έχει μικρότερο κερδίζει...

Την ίδια ώρα, βέβαια, έχουν την τιμητική τους και οι «αμερικανιές» στην εμφάνιση, στο λόγο αλλά και στην τηλεοπτική παρουσία των υποψηφίων ανεξαρτήτως ηλικίας. Το «στιλ», χαμογελάμε πάντα και λέμε (ανεξάρτητα αν ταιριάζουν με το θέμα που συζητάμε) προγραμματισμένες ατάκες, έχει διαπιστωθεί επανειλημμένως τελευταία στα τηλεοπτικά «παράθυρα».

Το ότι οι πολιτικές επιλογές των δυο κομμάτων όχι μόνο δεν ανανεώνονται αλλά ...γερνάνε επιμένοντας στην «παραδοσιακή συνταγή» της λιτότητας και της πειθήνιας υπακοής σε ΕΕ και ΗΠΑ, δε φαίνεται φυσικά να απασχολεί.

ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ: Τα ΜΑΤ, που όλοι είδαμε να ρίχνουν δακρυγόνα και να χτυπάνε τις προάλλες στα Καλύβια τους δημότες που εναντιώθηκαν στην πώληση της παραλίας τους και χτες τους αγρότες στο Αίγιο, εντάσσονται στη «συμμετοχική δημοκρατία» που μας λέει ο Γιώργος Παπανδρέου;

Γιατί, όπως έχουμε διαπιστώσει και από τη μέχρι τώρα κυβέρνηση Σημίτη, υπήρχε ομολογουμένως μια ...δημοκρατική προδιάθεση των κατασταλτικών μηχανισμών: Επιτίθονταν σε όλους χωρίς εξαιρέσεις και διακρίσεις.

Αραγε, ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα κινηθεί στην ίδια κατεύθυνση ή θα ...βαθύνει περισσότερο τη «δημοκρατία» αυτή, υιοθετώντας ακόμη περισσότερο τις μεθόδους, που εφαρμόζονται πέραν του Ατλαντικού, που φαίνεται να θαυμάζει;


Γρηγοριάδης Κώστας

SMS: Παιδιά, κάντε λίγο κουράγιο ακόμη, όπως πάνε αυτοί, μέχρι τις 7 του Μάρτη, θα την έχουν καταργήσει εντελώς τη στρατιωτική θητεία...

Οι αλλαγές του ΠΑΣΟΚ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στα χρόνια, μετά τη μεταπολίτευση του 1974, το ΠΑΣΟΚ και η τότε ηγεσία του χρησιμοποίησε τα συνθήματα του ΚΚΕ και υποσχέθηκε «αλλαγή», «στις 18 σοσιαλισμό» και ο «λαός στην εξουσία». Το 1981, το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές και οι πάντες γνωρίζουν - είτε το ομολογούν δημόσια είτε όχι - ότι στις επόμενες τετραετίες, η αλλαγή μετατράπηκε σε μια παραλλαγή της συντηρητικής πολιτικής. Φτάσαμε έτσι στα 1996 και το ΠΑΣΟΚ άλλαξε ηγεσία και, ταυτόχρονα, συνθήματα. Ο νέος τότε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο Κ. Σημίτης, σήκωσε τη σημαία του εκσυγχρονισμού, με μπόλικη, βέβαια, δόση κοινωνικής δικαιοσύνης και διάφορες άλλες φιλολαϊκές υποσχέσεις. Νέες ελπίδες και νέες προσδοκίες γεννήθηκαν σε πολλούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, που είχαν στο μεταξύ απογοητευτεί. Το αποτέλεσμα και πάλι είναι γνωστό σε όλους. Ο εκσυγχρονισμός αποδείχτηκε στην πράξη μια ακόμη χειρότερη εκδοχή της ίδιας και με την προηγούμενη συντηρητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων έγιναν ακόμη περισσότερα, διογκώθηκε η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση, ενώ τα κέρδη της ολιγαρχίας αυξάνονταν αλματωδώς, χρόνο με το χρόνο. Οι πάντες προεξοφλούσαν την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις ερχόμενες εκλογές.

... και ο διάδοχος του Κ. Σημίτη

Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ αλλάζει και πάλι αρχηγό και συνθήματα. Η διαδοχή του Κ. Σημίτη από τον Γ. Παπανδρέου συνοδεύεται από μια σειρά εύηχα συνθήματα, περί αλλαγής, ρήξης με το παρελθόν, ανατροπής της μέχρι σήμερα πορείας, νέου ξεκινήματος, κλπ., κλπ. Τι κρύβουν όλ' αυτά; Πρώτον, την επιδίωξη του ΠΑΣΟΚ να ξανακερδίσει τις εκλογές, δημιουργώντας και πάλι νέες προσδοκίες και ελπίδες στους εργαζόμενους. Με άλλα λόγια, ξεγελώντας και κοροϊδεύοντας για μια ακόμη φορά τους ψηφοφόρους. Και δεύτερον, την ακόμη χειρότερη εκδοχή της ίδιας με τη μέχρι σήμερα πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, που κρύβει ο διάδοχος του Κ. Σημίτη στα συρτάρια του.

Ισως, αναρωτιέστε, πώς είμαστε τόσο σίγουροι, ιδιαίτερα για το δεύτερο. Εκτός αρκετών άλλων, γιατί αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και η απαίτησή της για πολύ μεγαλύτερα κέρδη, ο εντεινόμενος συνεχώς ανταγωνισμός μεταξύ των πολυεθνικών και των μεγάλων επιχειρήσεων, οι κατευθύνσεις και αποφάσεις της ΕΕ (ΟΝΕ, Σύμφωνο Σταθερότητας, αποφάσεις Συνόδων Κορυφής Λισαβόνας, Νίκαιας, Χαλκιδικής, κλπ., κλπ.). Εχει κανείς, την παραμικρή αμφιβολία, ότι η όποια αυριανή κυβέρνηση, είτε του Γ. Παπανδρέου, είτε του Κ. Καραμανλή, θα κινηθεί στα προαναφερόμενα πλαίσια; Στις ερχόμενες εκλογές, ο μόνος τρόπος ουσιαστικής αντίστασης βρίσκεται στη λαϊκή ψήφο καταδίκης, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, στην αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ.

Ποια θετική κατεύθυνση;

Η Ελληνική Οδοντιατρική Ομοσπονδία (ΕΟΟ) θεωρεί «ιδιαίτερα θετικό και προς τη σωστή κατεύθυνση το πρόγραμμα Υγείας που εξήγγειλε η ΝΔ», όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της πρώτης. Επίσης, ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος (ΠΦΣ) θεωρεί πως «σε ό,τι αφορά τον τομέα του φαρμάκου οι εξαγγελίες βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση».

Η βασική κατεύθυνση, όμως, του προγράμματος της ΝΔ είναι η γενίκευση των κανόνων της αγοράς και η παραπέρα εμπορευματοποίηση στον τομέα της Υγείας. Οπως ακριβώς κάνει και το ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, για το λόγο αυτό οι προτάσεις της ΝΔ «αποτελούν τρέχουσα πραγματικότητα», όπως σημείωσε ο υπουργός Υγείας, Κ. Στεφανής. Είναι η πολιτική, που οδήγησε τον Ελληνα να πληρώνει απ' την τσέπη του το 44% των συνολικών δαπανών Υγείας - και ειδικότερα το 25% απ' την τσέπη του για τα φάρμακα.

Πού τη βρήκαν, λοιπόν, τη θετική κατεύθυνση για τα λαϊκά στρώματα, αλλά και για τα ίδια τα συμφέροντα των κλάδων που υποτίθεται πως υπηρετούν, οι ηγεσίες της ΕΟΟ και του ΠΦΣ; Ή μήπως προέχει το μικροκομματικό συμφέρον, καθότι οι δύο ηγεσίες πρόσκεινται στη ΝΔ;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η απάτη της «συμμετοχικής δημοκρατίας»

Κυρίαρχο στοιχείο στη νέα επιχείρηση εξαπάτησης του ελληνικού λαού, στην οποία επιδίδεται το δήθεν ρετουσαρισμένο ΠΑΣΟΚ ή η «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» του Γ. Α. Παπανδρέου, είναι η «συμμετοχική δημοκρατία». Και μόνο ο όρος αποδεικνύει την απάτη. Υποτίθεται ότι η δημοκρατία, ως μορφή πολιτικής οργάνωσης της κοινωνίας, βασίζεται στην αναγνώριση του λαού σαν πηγής εξουσίας και του δικαιώματός του να συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων για τα κρατικά θέματα. Αυτά, βέβαια, στη θεωρία. Στην πράξη, οι ανάγκες του κεφαλαίου επιβάλλουν την εφαρμογή αντιλαϊκών πολιτικών, οπότε τα περί δημοκρατίας πάνε περίπατο, έτσι ή αλλιώς.

Αυτό αποδεικνύεται καθημερινά. Στους χώρους εργασίας κυριαρχεί η εργοδοτική ασυδοσία και η τρομοκρατία, οι οποίες στηρίζονται, βέβαια, στην αντεργατική κυβερνητική πολιτική. Η συνδικαλιστική δράση διώκεται και ο φόβος της απόλυσης (και μάλιστα σε συνθήκες αυξημένης ανεργίας) επικρέμαται ωσάν δαμόκλειος σπάθη. Ολα αυτά στοχεύουν στην καλλιέργεια της ηττοπάθειας, της παθητικοποίησης και του συμβιβασμού των εργαζόμενων. Οποιο συνδικάτο, ή ομάδα εργαζομένων, ή κοινωνική οργάνωση επιχειρεί να αμφισβητήσει την αντιλαϊκή πολιτική, αντιμετωπίζει το σκληρό αυταρχικό πρόσωπο του κράτους (η «μαύρη βίβλος» του αυταρχισμού των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ, είναι πολύ μεγάλη). Ταυτόχρονα, και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι κατακτήσεις συρρικνώνονται συνεχώς, με μια σειρά αντιδραστικούς νόμους (Συνθήκη Σένγκεν για ηλεκτρονικό φακέλωμα, ευρωτρομονόμος, ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης κλπ.).

Μόλις τις τελευταίες μέρες, η κυβέρνηση έδειξε το πραγματικό αυταρχικό πρόσωπό της ενάντια στους αγρότες της Αχαΐας (που αμφισβητούν την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και αγωνίζονται για να αποφύγουν το ξεκλήρισμά τους), ενάντια στους οικοδόμους της Πάτρας (που θρηνούσαν τον αδικοχαμένο συνάδελφό τους και διαμαρτύρονταν για την παντελή έλλειψη μέτρων και την ασυδοσία των εργοδοτών που έχουν μετατρέψει τα γιαπιά σε καρμανιόλες), ενάντια στους Καλυβιώτες (που αντέδρασαν στην παράδοση παραλίας σε ξενοδοχειακό όμιλο). Αυτά συνέβησαν, μάλιστα, σε προεκλογική περίοδο. Δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς τι θα συμβεί στην περίπτωση που ο δικομματισμός, είτε με τη μία, είτε με την άλλη του μορφή, βγει αλώβητος από τη μάχη των εκλογών της 7ης Μάρτη.

Με τα περί «συμμετοχικής δημοκρατίας», η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να πείσει ότι θα εφαρμόσει ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης, ότι το κύριο δεν είναι η ουσία της πολιτικής, αλλά ο τρόπος που εφαρμόζεται αυτή η πολιτική. Ομως, για να εφαρμόζεται στην πράξη η πολιτική της λιτότητας, της ανεργίας, της κατεδάφισης του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, της εμπορευματοποίησης της Υγείας και της Παιδείας, της ακρίβειας, του ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτών, του αφανισμού των επαγγελματοβιοτεχνών, της συνεχούς περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, της εμπλοκής στους πολέμους της «νέας τάξης», δεν μπορεί παρά να χρησιμοποιεί αυταρχισμό και καταστολή. Γιατί, οι εργαζόμενοι και ο λαός, δεν πρόκειται να γίνουν «συνέταιροι» αυτής της πολιτικής που τόσα δεινά τους προκαλεί, όσα κόλπα «συμμετοχικής δημοκρατίας» και αν επιστρατεύσουν οι κυβερνώντες.

Η Δευτέρα

Σκεφτείτε όλοι, αγαπητοί,

των εκλογών τη μέρα

ότι μετά την Κυριακή

που... καταργείται η λογική,

έρχεται κι η Δευτέρα

και τότε μπαίνει το μυαλό

ξανά μες στο τσερβέλο

μα είναι αργά γιατί καλά

σας 'βαλαν το «καπέλο»!

***

Σκεφτείτε όλοι, αγαπητοί,

ότι σαν έρθει η άλλη

όλα τα «θα» κι η «αλλαγή»

τα πετραχήλια κι οι λαγοί,

ψέμα θα βγούνε πάλι

και τότε κι αν φωνάξετε

κι αν κόψετε το... χέρι,

δε θα ωφελεί γιατί οι δυο

θα σας την έχουν φέρει!


Ο οίστρος



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ