Γρηγοριάδης Κώστας

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η στάση του Λ. Τζιώλα, του αρμόδιου, δηλαδή, για το θέμα αυτό υφυπουργού Εργασίας. Τόσο, στην πρόσφατη συζήτηση σχετικής Επερώτησης του ΚΚΕ στη Βουλή, όσο και σε δημόσιες δηλώσεις του, ο κ. Τζιώλας επιχείρησε να κάνει το μαύρο άσπρο, αμφισβητώντας ακόμη και παλιότερες παραδοχές του υπουργείου Εργασίας. Και, βέβαια, όταν - σύμφωνα με τον υφυπουργό όλα είναι περίπου εντάξει - αρκεί η πρόσληψη μερικών ακόμη επιθεωρητών Εργασίας, για να αντιμετωπιστούν και τα όποια... εναπομείναντα ζητήματα.

Προφανώς, για τους κυβερνώντες, η υγεία, η ασφάλεια και, σε τελευταία ανάλυση, η ζωή των εργαζομένων βρίσκονται σε δεύτερη -τουλάχιστον- μοίρα, σε σύγκριση με τους νόμους της αγοράς, τον ανταγωνισμό και τα κέρδη των «κινητήριων» δυνάμεων της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δηλαδή, των κεφαλαιοκρατών.

«Το οικόπεδον "Η ωραία Ελλάς" έχει βγει στο ξεπούλημα» γράφαμε χτες, με αφορμή την πρόσφατη ομιλία του υπουργού Οικονομίας στο ετήσιο συνέδριο «Η ώρα της ελληνικής οικονομίας». Κι επειδή, κάποιοι μπορεί να πουν, ότι είμαστε υπερβολικοί, σας αναφέρουμε κι ένα συγκεκριμένο παράδειγμα από την τρέχουσα επικαιρότητα.

Τις μέρες αυτές, λοιπόν, στη Βουλή συζητείται ένα νομοσχέδιο, το οποίο -εκτός άλλων- ιδιωτικοποιεί την Εταιρία Τουριστικά Ακίνητα ΑΕ (ΕΤΑ ΑΕ). Ιδιωτικοποιεί, δηλαδή, την τεράστια περιουσία του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, αφού αυτή ανήκει στην ΕΤΑ ΑΕ. Με άλλα λόγια, βγαίνουν στο «σφυρί» ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, πλαζ, μαρίνες, ορεινά καταφύγια, τουριστικές εκτάσεις - φιλέτα, κλπ., κλπ., σε όλη τη χώρα. Και όχι μόνο βγαίνουν στο «σφυρί», αλλά συνοδεύονται και από «προίκα». Με το ίδιο νομοσχέδιο, τα ακίνητα της ΕΤΑ ΑΕ -άρα, οι αυριανοί ιδιοκτήτες τους- θα εξαιρούνται από τους όποιους περιορισμούς ισχύουν για την προστασία του αιγιαλού.

Ο κατάλογος του ξεπουλήματος, βέβαια, δεν τελειώνει εδώ. Το ίδιο νομοσχέδιο ιδιωτικοποιεί την εκπαίδευση των τουριστικών επαγγελμάτων, ενώ περιέχει σωρεία διατάξεων -ακόμη και φωτογραφικών- οι οποίες παραδίδουν τις ακρογιαλιές (κυρίως τις ακτές του Σαρωνικού) στους μεγαλοξενοδόχους.

Βέβαια, μπορεί κάποιοι να αντιτείνουν, ότι το γενικό ξεπούλημα έχει γίνει πλέον αναπόφευκτο, αφού πρέπει, ως χώρα, να μειώσουμε το τεράστιο δημόσιο χρέος. Ας παραδεχτούμε, λοιπόν, ότι πρέπει να το μειώσουμε. Ας αφήσουμε στην άκρη, επίσης, μια σειρά άλλους τρόπους, που μπορεί αυτό να γίνει ή με άλλους ρυθμούς και όχι αυτούς που επιβάλλει το Σύμφωνο Σταθερότητας, κλπ. Το βασικό ζήτημα βρίσκεται στο ερώτημα, ποιος θα πληρώσει το κόστος. Θα το πληρώσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός, όπως συμβαίνει δεκαετίες τώρα, μια και δεν είναι η πρώτη φορά, ή, θα το πληρώσουν οι «έχοντες και κατέχοντες»;

Η κυβέρνηση, βέβαια, κινείται στην πρώτη κατεύθυνση, είτε με τις μόνιμες πολιτικές σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, είτε με τη συρρίκνωση των λεγομένων κοινωνικών δαπανών του κράτους, είτε με την αύξηση των αντιλαϊκών φορολογικών βαρών, είτε με το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας και των δημοσίων επιχειρήσεων, οι οποίες έχουν οικοδομηθεί από τον μόχθο των εργαζομένων. Κατεύθυνση, όμως, η οποία είναι -εκτός πολλών άλλων- κατάφωρα άδικη. Δεν ωφελήθηκαν οι εργαζόμενοι από τη δημιουργία του τεράστιου σήμερα δημόσιου χρέους. Δεκαετίες τώρα, οι εργαζόμενοι δίνουν στο καπιταλιστικό κράτος πολύ περισσότερα, απ' όσα παίρνουν απ' αυτό. Αυτή είναι η αλήθεια.

Παγκόσμια Μέρα του Παιδιού χτες και τα στοιχεία που έδωσε η «Γιούνισεφ» στη δημοσιότητα προκαλούν απέραντη θλίψη. Περίπου 700 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον πλανήτη επιβιώνουν με λιγότερο από ένα δολάριο τη μέρα. Περισσότερα από 250 εκατομμύρια ανήλικοι εργάζονται παρανόμως, ενώ 60 εκατομμύρια εργάζονται κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες. Επίσης, 100 εκατομμύρια παιδιά ζουν στους δρόμους, ενώ άλλα 100 εκατομμύρια, κυρίως κορίτσια, δεν πηγαίνουν σχολείο.

Δεν προκαλούν μόνο θλίψη, όμως, τα προαναφερόμενα στοιχεία. Προκαλούν, επίσης και αγανάκτηση, οργή και θυμό. Πολύ περισσότερο, γιατί η ποσότητα του παραγόμενου απ' τους λαούς παγκόσμιου πλούτου φτάνει και περισσεύει -πάλι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΟΗΕ- για να στείλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τα φαινόμενα της πείνας και της εξαθλίωσης. Γιατί, κάπου ανάμεσα στους ωκεανούς των φτωχών και εξαθλιωμένων παιδιών, υπάρχουν κάποιες ελάχιστες νησίδες απροσμέτρητου πλούτου. Και υπάρχουν, ακριβώς, γιατί καταληστεύουν τους λαούς όλου του κόσμου, επειδή, με τον ένα ή άλλο τρόπο, ακόμη και με την ωμή βία των όπλων και των επεμβάσεων, καταδικάζουν δισεκατομμύρια ανθρώπους, ακόμη και παιδιά, στην απέραντη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αν η κυβέρνηση Σημίτη είναι αυτή, που προσπάθησε να μην απαξιωθεί η εταιρία, τότε ισχύει το «άμα έχεις τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους εχθρούς»! Ξεχνάμε μήπως την έλευση της «Μπρίτις Εργουέις» που έκανε την αρπαχτή της κι έφυγε και τόσα άλλα απαξιωτικά που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια;

'Η, να ξεχάσουμε, μήπως, ότι όσα λέει η ΕΕ έχουν και την υπογραφή της κυβέρνησης Σημίτη από κάτω...

Ανεξαρτήτως, λοιπόν, του ποιος παίζει τον «καλό» και ποιος τον «κακό» σ' αυτό το θέατρο του παραλόγου, είναι σαφές ότι και η Ευρωπαϊκή Ενωση και η ελληνική κυβέρνηση ένα πράγμα ψάχνουν από την αρχή: Πώς θα «απελευθερώσουν» την αγορά από την «Ολυμπιακή».

Σε αυτή τη μακρόχρονη υπόθεση πολλοί, πάρα πολλοί, είναι αυτοί που έχουν τεράστιες ευθύνες για όσα έχουν συμβεί. Αυτό αφορά και τους Ευρωπαίους «εταίρους», και τους κυβερνώντες και την αξιωματική αντιπολίτευση. Κι ο κόσμος καταλαβαίνει.

ΑΚΟΜΗ και χρήση πυρηνικών όπλων εναντίον του Ιράκ προβλέπεται σε έκθεση της αμερικανικής κυβέρνησης. Μάλλον, θέλει να μας θυμίσει ποιοι έχουν σίγουρα όπλα μαζικής καταστροφής, όπως και ότι δεν τα 'χουν, μόνο για να τα βλέπουν...

Γρηγοριάδης Κώστας

Για την ελληνική κυβέρνηση ας μη συζητήσουμε καλύτερα. Η απαιτούμενη «βοήθεια» στις ΗΠΑ, σε μια ακόμα επέμβαση όπως αυτή που σχεδιάζουν ενάντια στο Ιράκ, έχει ήδη εξασφαλιστεί κι ακόμα και τώρα, που το έγκλημα φαίνεται να παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις, δεν πτοούνται.

Γρηγοριάδης Κώστας

Με άλλα λόγια, δηλαδή, ακόμη και η «Αυγή» παραδέχεται, ότι η διαδικασία της ένταξης χρησιμοποιείται ως μοχλός ενός ωμού εκβιασμού για την αποδοχή του «σχεδίου Ανάν» από τους Κυπρίους. Για την αποδοχή, δηλαδή, της νομιμοποίησης των διχοτομικών τετελεσμένων και τη δημιουργία ενός κρατικού μορφώματος, που όχι μόνον αναπαράγει σε μεγαλύτερη έκταση και ένταση τα όσα χώριζαν τις δυο κοινότητες, αλλά δεν είναι και πρακτικά βιώσιμο, όπως ομολογούν οι πάντες σχεδόν. Ολ' αυτά, όμως, είναι δευτερεύοντα για την ηγεσία του ΣΥΝ. Ο «ευρω-μονόδρομος» να 'ναι καλά...

Πολλά λέγονται κι ακόμη περισσότερα ψιθυρίζονται τελευταία, τόσο για τη στροφή της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της αυξανόμενης συνεχώς λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης, όσο και για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο του 2003. Αν νομίζετε, πάντως, ότι θα γίνει λιγότερο αντιλαϊκή η πολιτική των κυβερνώντων, έστω και κάτω από την επίδραση των προαναφερομένων παραγόντων, πέφτετε έξω. Το πολύ, να... βελτιωθούν τα «επικοινωνιακά» κόλπα της παρουσίασης και εφαρμογής της και να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο ο ρουσφετολογικός της χαρακτήρας.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της πρόσφατης διυπουργικής σύσκεψης, υπό τον Κ. Σημίτη, η οποία συζήτησε τη διεύρυνση της μερικής απασχόλησης στο Δημόσιο. Σύμφωνα, με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, η σύσκεψη κατέληξε στην πρόσληψη 30.000 έως 35.000 πολιτών στο Δημόσιο, με καθεστώς μερικής απασχόλησης, μέσα στο 2003, με συμβάσεις ολίγων και έως το πολύ 24 μηνών, ενώ ανατέθηκε στον υπουργό Δημόσιας Διοίκησης η προετοιμασία της απαιτούμενης νομοθετικής ρύθμισης εντός 15μέρου. Οι προαναφερόμενες θέσεις μερικής απασχόλησης θα καλύψουν τον πλέον του 8ώρου χρόνο λειτουργίας υπηρεσιών σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, νοσοκομεία, αρχαιολογικούς χώρους, εφορίες και δήμους και το ετήσιο κόστος θα ανέλθει στα 176 εκατ. ευρώ (60 δισ. δρχ.)

Οπως καταλαβαίνετε, με το προαναφερόμενο μέτρο η κυβέρνηση επιχειρεί μ' ένα σμπάρο να χτυπήσει πολλά τρυγόνια μαζί.

Πρώτον, θέλει να δώσει την εντύπωση ότι καταπολεμά την ανεργία, ενώ στην πραγματικότητα μετατρέπει το δημόσιο τομέα σε βασικό μοχλό προώθησης και εφαρμογής της μερικής απασχόλησης, στα πλαίσια των γενικότερων αντιδραστικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις. Δεύτερον, ανοίγει ένα ακόμη πεδίο ρουσφετολογίας, το πραγματικό εύρος του οποίου θα γίνει πιο συγκεκριμένο, όταν γίνει γνωστή η προετοιμαζόμενη νομοθετική ρύθμιση και, πάντως, είναι πολλαπλάσιο του αριθμού των όσων τελικά προσληφθούν. Τρίτον, θέλει να μπαλώσει τα πολλά και συσσωρευμένα προβλήματα στο χώρο των δημοσίων κοινωνικών υπηρεσιών.

Κι αν αναρωτιέστε, γιατί να προσληφθούν εργαζόμενοι, με καθεστώς μερικής απασχόλησης, σε νοσοκομεία, βρεφονηπιακούς σταθμούς και άλλες κοινωνικές υπηρεσίες και, μάλιστα, με συμβάσεις μερικών μηνών, όταν οι ανάγκες είναι πολλές και πάγιες, καλά κάνετε. Είναι το πρώτο βήμα, για να μην πέσετε θύματα της πολύμορφης πλύσης εγκεφάλου, που σίγουρα θα συνοδεύσει την όλη επιχείρηση.

Την ανάγκη θέσπισης ποινών για παραβιάσεις, που αφορούν στα χημικά προϊόντα και θα στηρίζονται στην αρχή, ότι οι επιχειρήσεις θα πρέπει να παρέχουν εγγυήσεις για την έλλειψη παρενεργειών των προϊόντων τους, πριν τα διαθέσουν στην αγορά, υπογράμμισαν στην προχτεσινή σύνοδό τους οι υπουργοί Περιβάλλοντος της ΕΕ, μαζί και η κ. Β. Παπανδρέου. Αυτά μετέδωσαν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Και μεις αναρωτιόμαστε: Αν οι παρενέργειες κάποιων χημικών προϊόντων εμφανιστούν μετά από 3, 5 ή 10 χρόνια, τι γίνεται; Κι από ποιους θα ζητηθούν ευθύνες, αν οι παρενέργειες αυτές αποβούν θανάσιμες για κάποιους ανθρώπους;

Με δυο λόγια, μπορεί να βασίζεται η δημόσια υγεία και ασφάλεια, στις όποιες εγγυήσεις θα παρέχουν οι πολυεθνικές - παραγωγοί των όποιων προϊόντων, όταν οι πάντες γνωρίζουν, ότι αυτές έχουν πρώτιστο -αν όχι μοναδικό- στόχο τους τη μεγιστοποίηση των κερδών τους;

***

Το ερώτημα - με αφορμή τις «θαυματουργές» εικόνες - επανέρχεται: Τι είδους «ελευθερία» είναι αυτή, που ανάγει το μυστικισμό σε «πίστη» και πόσο «ελεύθερη πίστη» είναι αυτή που σε οδηγεί να στοιβάζεσαι σε ουρές, να ποδοπατάς και να ποδοπατιέσαι, για να φτάσεις στη «θεία εικόνα», που, κάθε φορά, οι επιτήδειοι έχουν βάλει παραδίπλα της το παγκάρι;...

***

Ομως, μιας και οι ίδιοι οι παπάδες μας άρχισαν να τσακώνονται για τα παγκάρια και τις εικόνες, είναι μια ευκαιρία να δούμε πίσω από αυτόν τον κουρνιαχτό. Η δική μας πρόταση, ειδικά προς αυτούς τους ανθρώπους που πίσω από το «πίστευε και μη ερεύνα» τους κατευθύνουν στο «πλήρωσε να δεις το θαύμα», είναι να σκεφτούν τα παρακάτω λόγια: «Οι πηγές της θρησκείας δε θα βρεθούν στον ουρανό, αλλά εδώ στη Γη. Μόλις αυτή η διαστρεβλωμένη πραγματικότητα, της οποίας η θρησκεία είναι αντανάκλαση, διαλυθεί, η τελευταία θα πεθάνει από φυσικό θάνατο», έλεγε ο Μαρξ.

***

Ας σκεφτούμε, λοιπόν. Αλλά, πριν σκεφτούμε, ας απαιτήσουμε η διάδοση των προλήψεων να αντικατασταθεί με τη διδαχή της γνώσης. Και τότε το ερώτημα δε θα είναι να μετρήσουμε, αν έχουν δίκιο οι σύγχρονοι εικονομάχοι ή οι εικονολάτρες, αλλά το πώς θα απελευθερωθεί η κοινωνία από το σκοταδισμό και των δυο.

- Στου ΟΗΕ το σχέδιο

πιέζομαι να στέρξω,

αλλιώς, μου λεν,

απ' την ΕΟΚ

θα με αφήσουν έξω,

με άλλα λόγια μ' έβαλαν

στα δυο στενά, στην πρέσα

κι όποια

κι αν πάρω απόφαση

χ..., που λένε, μέσα!

* * *

- Δύσκολο όντως δίλημμα

κι έχω μεγάλο ζόρι,

μονά, ζυγά κερδίζουνε

του κόσμου οι εμπόροι

κι εγώ χαμένη σίγουρα

σ' αυτό τ' αλισβερίσι,

όπου κι η Ελλάς,

η μάνα μου,

με έχει ξεπουλήσει!