Παπαγεωργίου Βασίλης

Συνήθως, επίσης, δε διευκρινίζουν για ποιο σκοπό θα αγωνιστούν. Το συγκεκριμένο ζήτημα, το αφήνουν να... αιωρείται στον αστερισμό της ασάφειας και της αοριστίας. Προφανώς, για να καλύπτονται όλα τα... γούστα και να συμπεριλαμβάνονται όλες οι... επιθυμίες των ψηφοφόρων. Πάντως, να αγωνιστούν ενάντια στις πολιτικές των κομμάτων, στα οποία ανήκουν και στηρίζονται για την εκλογή τους, ούτε καν το διανοούνται οι άνθρωποι. Ισα ίσα, τις πολιτικές αυτές υπηρέτησαν και συνεχίζουν να υπηρετούν. Αυτό θα κάνουν και αύριο, από τη θέση του δημάρχου ή του νομάρχη, εάν τυχόν εκλεγούν. Ας το 'χουν υπόψη τους οι εργαζόμενοι ψηφοφόροι και ας αποφασίσουν ανάλογα.

Μπόλικες ήταν οι συνεντεύξεις των Παπουτσή, Τζαννετάκου, Γεννηματά και Μπακογιάννη, στις κυριακάτικες εφημερίδες. Και όλοι τους μίλησαν για τους εργαζόμενους της πρωτεύουσας και τα προβλήματά τους, το κυκλοφοριακό, την έλλειψη ελεύθερων χώρων και πρασίνου, κλπ., κλπ. και, βέβαια, τις θέσεις και προτάσεις των προγραμμάτων τους, το... όραμά τους για την Αθήνα του αύριο. Και χτες, τα «Νέα», παρουσίασαν τις διαφημιστικές εταιρίες που έχουν αναλάβει την «επικοινωνιακή» τακτική των προαναφερομένων υποψηφίων και των συνδυασμών τους. Δηλαδή, την επεξεργασία των συνθημάτων, των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών μηνυμάτων, τα φυλλάδια, κλπ., κλπ. Με άλλα λόγια, όσα είπαν στις προχτεσινές εφημερίδες οι υποστηριζόμενοι από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ υποψήφιοι δήμαρχοι και νομάρχες, σε Αθήνα και Πειραιά.

Πρέπει να το παραδεχτούμε, το «δούλεμα» γίνεται πλέον με «επιστημονικές» μεθόδους...

Στο εδώλιο, κατηγορούμενοι για «συκοφαντική δυσφήμιση», κάθονται ο πρόεδρος και ο γραμματέας του Συνδέσμου Οδηγών Υπαλλήλων Ταξί και Αγοραίων Νομού Μαγνησίας «Η ΑΡΓΩ», επειδή κατήγγειλαν τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις της Νομαρχίας σχετικά με τη χορήγηση αδειών ταξί. Τη μήνυση υπέβαλε η Υπηρεσία Επικοινωνιών και Μεταφορών της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, όταν οι δύο συνδικαλιστές κατήγγειλαν πως ο διαγωνισμός για τη χορήγηση αδειών ταξί, που πραγματοποιήθηκε από το Δεκέμβρη του 2000 έως το Φλεβάρη του 2001, έγινε από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, παρά και ενάντια στο σχετικό νόμο, για καθαρά ρουσφετολογικούς λόγους.

Είναι φανερό ότι η δίωξη αποτελεί ευθεία βολή κατά του δικαιώματος ενός σωματείου να προστατεύει τα δικαιώματα του κλάδου που εκπροσωπεί και η ευθύνη βαρύνει την, υπό τον Π. Σκοτινιώτη, Νομαρχιακή Αρχή που δεν μπορεί να «χωνέψει» ότι οι δύο συνδικαλιστές «σήκωσαν κεφάλι» και κατήγγειλαν τις μεθοδεύσεις της.

Ας το πάρουν υπόψη τους αυτό οι ταξιτζήδες του Βόλου - κι όλοι όσοι αναγνωρίζουν το δίκιο των συνδικαλιστών - κι ας απαντήσουν καταλλήλως και στον Π. Σκοτινιώτη, που τώρα ζητάει την ψήφο ως υποψήφιος δήμαρχος, και προς τον νέο υποψήφιο της «κεντροαριστεράς» για τη Νομαρχία Μαγνησίας...

Τελικά φαίνεται ότι η Παιδεία έχει χίλιους δυο τρόπους για να γίνει πιο φτηνή και άλλους τόσους, βέβαια, για να γίνει ακόμα πιο υποβαθμισμένη. Στις ΗΠΑ, όπου κατά κανόνα η εκπαίδευση υπολογίζεται σε δολάρια και μόνο, το νέο που σκαρφίστηκαν ήταν να μειώσουν κατά μία μέρα το εβδομαδιαίο πρόγραμμα μαθημάτων, σε 100 περίπου εκπαιδευτικές περιφέρειες (αγροτικές κατά κανόνα) προκειμένου να εξοικονομήσουν λεφτά από τα έξοδα μετακίνησης και θέρμανσης, όπως και από προσλήψεις αναπληρωτών.

Η είδηση αντιγράφεται από την ιστοσελίδα του CNN στην οποία φιλοξενούνται και γεμάτες ενθουσιασμό δηλώσεις υπευθύνων, που λένε στους μαθητές, ότι με μία μέρα μάθημα λιγότερο, θα έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο για άλλες ασχολίες και για να δουλέψουν(!).

Αναφέρουμε το γεγονός, για να το έχει υπόψη της και η δική μας κυβέρνηση... Ενόψει «αξιολόγησης» των σχολείων και με δεδομένη την κυβερνητική πολιτική υποβάθμισης της δημόσιας Παιδείας, αλλά και στα πλαίσια του «εξορθολογισμού των δαπανών», θα μπορούσε να δει ανάλογα μέτρα και στη δική μας χώρα. Στο κάτω κάτω, λιγότερο έξυπνοι είμαστε εμείς από τους Αμερικάνους... Αλλωστε, αφού τα φροντιστήρια δουλεύουν, τόσο τις καθημερινές όσο και τα περισσότερα Σαββατο-κύριακα, μπορεί να γίνει κάποιο σκόντο στη λειτουργία των σχολείων...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Φαίνεται αστείο, αλλά, σε μια χώρα που οι δανειακές οφειλές στις τράπεζες έχουν ξεπεράσει το σύνολο του προϋπολογισμού, τίποτε δεν είναι αδύνατον και όλα να τα περιμένεις.

Πάντως, το σίγουρο είναι, πως η φορολογική πολιτική των κυβερνώντων συνίσταται στο να ξεζουμιστούν οι κάθε λογής μικρομεσαίοι, την ώρα που οι μεγάλες ανώνυμες εταιρίες και τα κάθε λογής «διαπλεκόμενα» απολαμβάνουν έναν φορολογικό παράδεισο.

Οσο για το θέμα των τιμών των προϊόντων (γενικώς), σε αντίθεση με το θέμα της φορολογίας, ουδεμία παρέμβαση μπορεί και πρέπει να υπάρξει και η αγορά είναι παντελώς ...ελεύθερη.

Εξίσου «ελεύθεροι» είμαστε κι εμείς που μπορούμε να επιλέξουμε ό,τι θέλουμε: `Η να ψωνίζουμε ακριβά ή να μην ψωνίζουμε καθόλου.

ΧΑΛΑΡΩΣΗ στην εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας και των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας δηλώνει ότι αντιλήφθηκε το υπουργείο Εργασίας και μάλιστα ο Δ. Ρέππας θα προτείνει μέτρα στο Υπουργικό Συμβούλιο της Πέμπτης.

Mega Channel

Εχουν σκεφτεί μήπως το ενδεχόμενο, η προώθηση της μερικής απασχόλησης και η «απελευθέρωση» της εργατικής νομοθεσίας, που δημιούργησαν τα τελευταία νομοσχέδιά τους, να επιτείνουν το πρόβλημα;

Οι εργαζόμενοι, πάντως, έχουν συνηθίσει σε τέτοιου είδους ...αυτόκλητους προστάτες και είναι μάλλον δύσκολο να πιστέψουν αυτά τα παραμύθια.

Από την άλλη πλευρά η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος, θέλοντας να αποφύγει το πικρό ποτήρι μιας εκλογικής - πολιτικής ήττας, ξαναζεσταίνει την παλιά σούπα περί «προοδευτικής πλειοψηφίας». Θέλει να αναβιώσει το «φόβο της Δεξιάς» για να καλέσει στην υπερψήφιση των συνδυασμών του ΠΑΣΟΚ, είτε στο πρώτο, είτε στο δεύτερο γύρο και από τους ψηφοφόρους των «άλλων δημοκρατικών δυνάμεων».

Οι εκλογές αυτές δίνουν, εκτός των άλλων, τη δυνατότητα σε ευρύτατες μάζες να απελευθερωθούν από τα δεσμά του εκβιασμού και της δικομματικής απάτης. Οι εργαζόμενοι, η μικρομεσαία αγροτιά, οι επαγγελματοβιοτέχνες, η νεολαία έχουν την ευκαιρία να καταστήσουν σαφές ότι δεν επιλέγουν μεταξύ του ενός ή του άλλου διαχειριστή της πολιτικής την οποία καταδικάζουν. Οτι δεν είναι διατεθειμένοι να υποκύψουν στα ψεύτικα διλήμματα και τους εκβιασμούς.

Με κριτήριο τα ίδια τους τα προβλήματα από τη λιτότητα και την ανεργία μέχρι τα μικρά και μεγάλα τοπικά προβλήματα, από την ανάγκη υπεράσπισης των δημοκρατικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων μέχρι την αντίθεση στον πόλεμο και την εμπλοκή της Ελλάδας σ' αυτόν, θα στείλουν το μήνυμά τους. Ενα μήνυμα που δε θα επιτρέψει ούτε στον ένα ούτε στον άλλο συνεταίρο του δικομματισμού να πανηγυρίζουν στις 13 και τις 20 Οκτώβρη.

«Υπάρχει τρία χρόνια, τώρα, στην πολιτική σκηνή ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Θυμάστε καμιά δήλωσή της; Κάποια ενέργεια ή πρωτοβουλία που ν' άξιζε τον κόπο; Κάτι τέλος πάντων - έστω και κακεντρεχές, κακόβουλο ή ένα ανέκδοτο, βρε αδελφέ - που να είναι συνδεδεμένο με τ' όνομά της; Μην κουράζεστε: Δεν υπάρχει τίποτε άξιο λόγου, που να έχει εκπορευτεί από την ίδια. Απελπιστικά ουδέτερη ως παρουσία, δραματικά απούσα από την πολιτική σκηνή. Αν δεν είχε το βάρος του επωνύμου, πιθανώς να ξεχνούσε και η ίδια ότι μετέχει ενεργώς στην πολιτική. Ομως, απ' ό,τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, αυτό είναι το μεγάλο όπλο της κυρίας Φώφης Γεννηματά.

Η περίπτωση του αντιπάλου της προβάλλει κάπως χειρότερη: Πληθωρικός, ικανός και συγκροτημένος, ο Γιάννης Τζαννετάκος, προσγειώθηκε στην αυλή του Κώστα Καραμανλή, αφού στροβιλίστηκε επί μακρόν στον εκσυγχρονιστικό ουρανό του κ. Σημίτη. Ο μεγαλύτερος εχθρός του είναι τα οξύαιχμα, ηθικοπλαστικά γραπτά του: Αν τα ξαναδιαβάσει, δε θα βρει στην κάλπη ούτε τη δική του ψήφο.

Μία και μόνη η επιτυχία της: Μπήκε στην πολιτική με το επώνυμό της. Και "θριαμβεύει" με το μικρό της όνομα...».

Του Γιάννη Τριάντη από τον «Τύπο των ήλων» της Παρασκευής. Το δημοσιεύουμε, έστω και καθυστερημένα, γιατί αποτελεί τον πλέον σύντομο και εύστοχο απολογισμό των δυο εκλεκτών του δικομματισμού στην υπερνομαρχία Αθήνας - Πειραιά.

«... Κατά τα άλλα, το ΠΑΣΟΚ βρήκε τη λύση (και το μέτρον πάσης ανάλυσης) για όλα τα προβλήματα στο πρόσωπο της κυρίας Φώφης Γεννηματά!

Το αντίστοιχον του "Τίποτα", που υπήρξε για τη Δεξιά ο κ. Αβραμόπουλος, προβάλλει τώρα η κυρία Φώφη Γεννηματά, ήγουν το "Τίποτα" του ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως ο κ. Αβραμόπουλος διερχόμενος από δω διερχόμενος από κει, κατέληξε απερχόμενος - ένα φθαρμένο πλέον "Τίποτα", ενώ αντιθέτως η κυρία Φώφη Γεννηματά παραμένει ακόμα ένα άφθαρτο "Τίποτα".

Η αλήθεια είναι ότι το εκλογικό σώμα επιδεικνύει μια προτίμηση σ' αυτά τα "τίποτα" - όσο λιγότερο ενοχλείς (Γιωργάκης), όσο λιγότερο δυσάρεστος γίνεσαι (Γιωργάκης), όσον πιο πιασάρικα ομιλείς (Γιωργάκης), όσον περισσότερο με τα εύκολα ασχολείσαι αντί να κατατρίβεσαι με τα δύσκολα (Γιωργάκης), άλλο τόσον πιο δημοφιλής καθίστασαι (Φώφη).

Εκτός κι αν τα πράγματα δεν είναι έτσι (διόλου απίθανον), οπότε η άφθαρτη Φώφη, η δημοφιλής Φώφη, η λύση για πάσαν δυσπραγίαν Φώφη, αντί για υπερνομάρχης (θέση άλλωστε άνευ προσόντων και ειδικότητας) πάει για Πρωθυπουργός!!!

Αφού το ποσοστό Φώφης θα είναι το μέτρον της ευδόκιμης παρουσίας ΠΑΣΟΚ στις ante portas Δημοτικές Εκλογές, γιατί να μην εξετάσει το ΠΑΣΟΚ στα σοβαρά την εύθυμη αυτή προοπτική (να πάει η κυρία Φώφη για Πρωθυπουργός);

Τα ίδια προβλήματα που έλυσε και ο κ. Σημίτης θα λύσει, σχεδόν κανένα!..». Του Στάθη από τον χτεσινό «Ναυτίλο» του.

«Μεταξύ Μπους και Γκορμπατσόφ χίλιες φορές ο Μπους. Η πολιτική ταυτότητα του ανεγκέφαλου μικρού Αδόλφου από το Τέξας είναι κρυστάλλινη σαν τα νερά της Φλώρινας. Ενώ η δημοκρατική περεστρόικα του εκσυγχρονιστή Γκορμπατσόφ είναι παρόμοια με εκείνη του Πόντιου Πιλάτου. Εστειλε την ανθρωπότητα στο εκτελεστικό απόσπασμα κι εκείνος, σαν καλός καθολικός επί Κατοχής, κάνει τον σταυρό του παρακολουθώντας την εξαέρωση εκατομμυρίων Εβραίων. Το θέλουμε δεν το θέλουμε, μας αρέσει δε μας αρέσει - προσωπικώς δε μ' αρέσει - οι τελευταίες εξελίξεις και πολύ περισσότερο αυτά που θα δουν τα μάτια μας, επιβεβαιώνουν θριαμβευτικά τις πιο σκληροπυρηνικές απόψεις. Η ισορροπία του τρόμου εξασφάλιζε το μίνιμουμ, το ελάχιστο, το τόσα δα της ανθρώπινης επιβίωσης. Η κατεδάφιση του τείχους, ενθάρρυνε και απελευθέρωσε τις πιο ακραίες, κανιβαλικές, ιμπεριαλιστικές ορέξεις. Το ξέρω. Είναι μελαγχολικό, είναι κυνικό, είναι εφιαλτικό. Αλλά στον θεό σας, πέστε μου. Αν ήμασταν Ιράκ - που τίποτα δεν αποκλείει να γίνουμε - ποιον θα καταριόμασταν, τον Γκορμπατσόφ ή τον Στάλιν;».

Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «Στήλη Αλατος».