ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για «πολύ σοβαρή υπόθεση» έκανε λόγο, προχτές, ο αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας, Φ. Νασιάκος, όταν δημοσιοποίησε το πλέον σοβαρό εύρημα των αρχών, σχετικά με την υπόθεση της έκρηξης στον Πειραιά, το χαμένο για 18 χρόνια 38άρι περίστροφο, ενώ, την ίδια στιγμή, κυβερνητικοί παράγοντες - έστω και ανεπίσημα - έκαναν λόγο για ραγδαίες εξελίξεις στο μέτωπο κατά της τρομοκρατίας. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι όσο περνούν οι ώρες και οι μέρες, τόσο πληθαίνουν τα ερωτήματα, σχετικά με την όλη υπόθεση. Και μπορεί, οι όποιες ανάγκες των αστυνομικών ερευνών και των ανακρίσεων, να συνηγορούν στην τακτική άκρας μυστικότητας και την πρακτική Σφίγγας των αρμοδίων αρχών, αλλά τα ερωτήματα παραμένουν και κάποια στιγμή - αργά ή γρήγορα - πρέπει να απαντηθούν.

Ηταν από τα πριν γνωστός ή όχι στις αρμόδιες αρχές ο Σ. Ξηρός; Ηταν ή όχι αντικείμενο παρακολούθησης κι αν ναι, για πόσο χρονικό διάστημα και ποια ήταν τα στοιχεία, που τον είχαν καταστήσει ύποπτο; Αν όχι, πώς κατάφεραν οι αρχές να εντοπίσουν το εργαστήριο αγιογραφίας στον Κολωνό, μόλις 40 λεπτά μετά την έκρηξη στο λιμάνι του Πειραιά; Και πέρα απ' αυτά, πολλά και εύλογα ερωτήματα γεννούν το σκηνικό της έκρηξης, τα εκεί ευρήματα και, ιδιαίτερα, το 38άρι περίστροφο και οι χειροβομβίδες, η ύπαρξη ή όχι συνεργού ή συνεργών, κλπ., κλπ. Για να αναφερθούμε σε ορισμένες μόνον πλευρές της υπόθεσης...

Από τα Χανιά...

Αντιγράφουμε από τον «μικροπολιτικό» των χτεσινών «Νέων»: «Στα Χανιά, ο νομάρχης κ. Γ. Κατσανεβάκης εκλέγεται με την υποστήριξη του ΣΥΝ - αλλά ο... κόσμος το 'χει τούμπανο ότι ο άνθρωπος είναι μητσοτακικός μέχρι... μυελού οστέων. Αλλωστε, δεν το κρύβει - κατά καιρούς έχει κάνει δημόσιες δηλώσεις για τον επίτιμο πρόεδρο της ΝΔ τόσο θερμές, που... ούτε ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης δε θα μπορούσε να τις έχει διαπράξει...

Ε, τα Χανιά - και όλη τη σημειολογία του... μητσοτακικού Συνασπισμού που κουβαλούν - διάλεξε η κ. Νίτσα Λουλέ για να ανακοινώσει την από καιρό αναμενόμενη υποψηφιότητά της με τον δημοτικό συνδυασμό της κ. Ντόρας Μπακογιάννη...».

Οι πολυεθνικές...

Στη δεκαετία του 1990 έγινε το λεγόμενο μεγάλο μπουμ των «νέων τεχνολογιών». Μεγάλες επιχειρήσεις υπολογιστών και πληροφορικής, τηλεπικοινωνιών και άλλες - και κοντά τους μεγάλες τράπεζες και χρηματιστικοί κολοσσοί - αποκόμισαν αμύθητα κέρδη, εκμεταλλευόμενες το μόχθο εκατομμυρίων εργαζομένων και ενισχύοντας ακόμη παραπέρα το κλίμα στρεβλής υπερκατανάλωσης των προϊόντων τους. Εδώ και δυο τρία χρόνια, καθώς έκαναν την εμφάνισή τους τα σημάδια της καπιταλιστικής κρίσης, οι επιχειρήσεις αυτές προχωρούν, η μια μετά την άλλη, στην αναδιοργάνωσή τους, ώστε να διατηρήσουν και ενισχύσουν τα τεράστια κέρδη τους και να ρίξουν τα βάρη και τις συνέπειες της κρίσης στους εργαζόμενους.

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η υπ' αριθμόν δύο εταιρία κινητής τηλεφωνίας «Μοτορόλα», η οποία συσσώρευσε αμύθητα κέρδη τα τελευταία δέκα - δώδεκα χρόνια. Η τελευταία, πριν από δύο μόλις χρόνια είχε 150.000 υπαλλήλους. Πέρυσι, προχώρησε σε 40.000 περίπου απολύσεις και τις προάλλες ανακοίνωσε άλλες 7.000. Μέσα σε δύο χρόνια, δηλαδή, ένας στους τρεις εργαζόμενους απολύθηκαν. Ο λόγος για την υπ' αριθμόν δύο εταιρία κινητής τηλεφωνίας, «Μοτορόλα» και σκοπός των απολύσεων - σύμφωνα με τις δηλώσεις των διευθυνόντων της - είναι η επιστροφή της επιχείρησης στην κερδοφορία, εντός του 2002 μάλιστα, μια και πέρυσι παρουσίασε για πρώτη φορά κάποιες ζημιές.

... και το δικαίωμα στην εργασία

Βέβαια, η «Μοτορόλα» δεν είναι η μόνη μεγάλη επιχείρηση που προχωρά σε απολύσεις αυτές τις μέρες. Αλλο παράδειγμα είναι η γερμανική «Ντόιτς Μπανκ», η τράπεζα με τις μεγαλύτερες χορηγήσεις στην Ευρώπη, η οποία σχεδιάζει να απολύσει επιπλέον 3.500 εργαζομένους, μετά την περσινή μείωση των κερδών της. Απολύσεις, οι οποίες θα προστεθούν σε άλλες 9.000, οι οποίες έχουν, ήδη, αποφασιστεί και ανακοινωθεί.

Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Πρώτιστος, ιερός και απαράβατος στόχος του είναι η διαφύλαξη και ενίσχυση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας και, βέβαια, των κεφαλαιοκρατικών κερδών. Το δικαίωμα των εργαζομένων στη δουλιά, ουσιαστικά το δικαίωμά τους στην ίδια τη ζωή, υπάρχει - όσο και όπως υπάρχει - αποκλειστικά και μόνο, για να εξυπηρετεί τον ιερό σκοπό της ανάπτυξης των κερδών. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτή διακονούν και φροντίζουν, με τον έναν ή άλλο τρόπο, οι κάθε λογής «πράσινοι», «γαλάζιοι», «ροζ» κλπ. πολιτικοί εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου.

Τα επιστρατεύσιμα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ κιόλας ο υπουργός Παιδείας Πέτρος Ευθυμίου το ενδεχόμενο επιστράτευσης των πανεπιστημιακών που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, επικαλούμενος - ως συνήθως - το καλό του κοινωνικού συνόλου. Φαίνεται τελικά ότι τους άρεσε ως ιδέα των ΠΑΣΟΚων...

Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε μάλλον λύνεται για τον πρωθυπουργό και το θέμα του κυβερνητικού σχήματος. Τι να τα κάνουμε τόσα υπουργεία και τόσες γραμματείες; Να υπαχθούν άπαντα και άπαντες στους τρεις κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων.

Οσο γι' αυτό το περίφημο «κοινωνικό σύνολο», η κυβέρνηση έχει αναπτύξει, ομολογουμένως, μια νέα τακτική. Πρώτη φορά, στο όνομα του «κοινωνικού συνόλου» γενικώς, έχουν αντιμετωπιστεί με τόσο αυταρχισμό όποιοι κλάδοι εργαζομένων τολμούν να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις.

Πάντως, έτσι που το πάνε σε αυτή τη χώρα, δε θα μπορείς να κανείς το παραμικρό, χωρίς να κινδυνεύεις να κατηγορηθείς για ...υπονόμευση του εθνικού συμφέροντος: Ζητάς αυξήσεις και συντάξεις, υπονομεύεις την πορεία προς την ΟΝΕ. Ζητάς πάρκα στη γειτονιά σου, υπονομεύεις του Ολυμπιακούς Αγώνες. Ζητάς να μπει τέρμα στην αστυνομική ασυδοσία, υπονομεύεις τον «αντιτρομοκρατικό αγώνα»! Και πάει λέγοντας...

Τελικά, η μόνη φορά που είσαι σύμφωνος με τα «εθνικά συμφέροντα» είναι όταν στηρίζεις τον Σημίτη και την παρέα του. Δεν μπορείτε να πείτε, το... κριτήριο αξιολόγησης είναι εκπληκτικό.

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ δίνουν και παίρνουν οι ...αστυνομικές ιστορίες μετά τη σύλληψη του Σάββα Ξηρού κι αυτό γιατί επισήμως η κυβέρνηση μπορεί να μη μιλάει, αλλά φροντίζει ωραιότατα να παίζει διάφορα παιγνίδια γρίφων, διοχετεύοντας - συνήθως αλληλοσυγκρουόμενα - στοιχεία κι εκτιμήσεις.

Το σίγουρο είναι πως αν ρωτήσει κανείς τον μέσο Ελληνα, ουδεμία εμπιστοσύνη έχει και σε όσα ανακοινώνονται και σε όσα διαρρέουν και κυρίως σε όσα έχουν να κάνουν με τις κάθε λογής κυβερνητικές μυστικοπάθειες.

Πάντως, οι κυβερνώντες φρόντισαν να βάλουν τον κόσμο ...στην αναμονή εξελίξεων. Οπως καταλαβαίνετε όμως, σε μια υπόθεση όπου οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία έχουν βάλει την ομπρέλα της «αντιτρομοκρατικής τους δράσης» είναι, μάλλον, απίθανο να προκύψει οτιδήποτε θετικό.

Τα ΜΜΕ φιμώνουν και παραπλανούν

Η επιστολή διαμαρτυρίας των επικεφαλής υποψήφιων του συνδυασμού της «Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας», υπερνομάρχη Θανάση Παφίλη, νομάρχη Αθήνας Ηλία Νικολόπουλου και Πειραιά Ελπίδας Παντελάκη, προς τα ιδιωτικά και κρατικά κανάλια (ΜΕΓΚΑ, ΑΝΤΕΝΝΑ, ΑΛΦΑ, ΣΤΑΡ, ΑΛΤΕΡ, ΕΤ-1, ΝΕΤ και ΕΤ-3) για παντελή αποσιώπηση της πολιτικής-εκλογικής δραστηριότητας του συνδυασμού, σε αντίθεση μάλιστα με τους άλλους, επαναφέρει οξυμένο το μείζον ζήτημα της δημοκρατικής πληροφόρησης του λαού, ή, για την ακρίβεια, της κατευθυνόμενης ενημέρωσης από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα.

Σε τρεις μόλις μήνες η χώρα οδεύει στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, μια κορυφαία εκλογική πολιτική μάχη. Βεβαίως, οι αγωνιστικοί συνδυασμοί αντιπαρατίθενται στις αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ και της κυβέρνησης στην Αυτοδιοίκηση, που στηρίζουν και η ΝΔ αλλά και ο ΣΥΝ, και με την καθημερινή πολιτική δραστηριότητά τους πασχίζουν για την πραγματική ενημέρωση των εργαζομένων.

Αντίθετα, οι δυνάμεις του δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) και τα στηρίγματα της πολιτικής τους και στους δήμους και στις νομαρχίες επιδιώκουν την αποσιώπηση της πραγματικότητας και την αντιστροφή της. Ετσι, αντί άλλων, οι εκπρόσωποί τους αναπτύσσουν θεατρινίστικες δραστηριότητες, π.χ., παρουσιάζοντας, συμπαθή κατά τα άλλα πρόσωπα, μανεκέν, ποδοσφαιριστές ή καλλιτέχνες, που προκρίνουν για την κατάρτιση των συνδυασμών τους. `Η προβάλλοντας διάφορα στιγμιότυπα και προσωπικές στιγμές των υποψηφίων τους, αντί πολιτικών θέσεων, απόψεων και προγράμματος για την αντιμετώπιση των μεγάλων λαϊκών προβλημάτων.

Κι όμως! Είναι αυτές οι δραστηριότητες των υποψηφίων των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ που προβάλλονται αποκλειστικά από όλα τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Το ...σουλάτσο, το παραπολιτικό κουτσομπολιό, τα ...βαφτίσια και οι αρραβώνες, όπου συμμετέχουν οι υποψήφιοί τους, προβάλλονται ανελλιπώς από τα κανάλια. Ταυτόχρονα, αποσιωπώνται η πολιτική δραστηριότητα και οι θέσεις και το πρόγραμμα των αγωνιστικών συνδυασμών, για να μπορούν να αποκρύβουν τη ζοφερή πραγματικότητα της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια κατευθυνόμενη - από τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και την κυβέρνηση - επιχείρηση παραπλάνησης των εργαζομένων.

Ασφαλώς, μόνον αφελείς θα πίστευαν πως μπορεί να σεβαστούν τα δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων τα κανάλια των αφεντικών και της κυβέρνησης και να αλλάξουν χαβά. Να παρουσιάσουν, δηλαδή, ισότιμα, απέναντι στους υποψηφίους του δικομματισμού, τους αγωνιστικούς συνδυασμούς ώστε να ενημερωθεί πραγματικά ο λαός. Αυτό δεν έγινε, ακόμα και όταν το ίδιο το ΕΣΡ διαπίστωνε χονδροειδέστατες παραβιάσεις της νομοθεσίας σε βάρος του ΚΚΕ αλλά και άλλων κομμάτων. Φυσικά, αυτό δεν απαλλάσσει από τις ευθύνες τους ούτε την κυβέρνηση ούτε την αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι, ωστόσο, πέραν της αντιλαϊκής πολιτικής, κι αυτός ένας λόγος να μαυρίσουν οι εργαζόμενοι με την ψήφο τους τους υποψήφιους του δικομματισμού και να στηρίξουν τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια, όπως της «Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας» σε Αθήνα-Πειραιά.

Γιάννης ΖΑΓΓΑΝΑΣ

Φρούτα «Εποχής»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Φαίνεται, ότι η εφημερίδα «Εποχή» βάλθηκε να μην κυκλοφορεί, δίχως να έχει δύο τρία κακόβουλα σχόλια κατά του ΚΚΕ. Ετσι, στο τελευταίο φύλλο της πασκίζει να εμφανίσει το ΚΚΕ, ως κόμμα με «δύο - σχεδόν - πολιτικές». Μία προς το εσωτερικό και μια άλλη(!) προς το διεθνή χώρο. Για να αποδείξει, μάλιστα, του λόγου της το... αληθές, επικαλείται την πρόσφατη ομιλία της Αλ. Παπαρήγα στη Μυτιλήνη και την ομιλία της στη διεθνή συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών κομμάτων στην Αθήνα!.. Οπου διαπιστώνει, ότι ενώ στην πρώτη μίλησε κατά των «ανανεωτικών στα λόγια κομμάτων» της Ελλάδας, στη δεύτερη το απέφυγε.

Είναι πολύ δύσκολο ν' απαντήσεις στην ανοησία. Το ίδιο και στην προσπάθεια να ψάχνει κανείς, για να εφεύρει κάτι οπωσδήποτε, προκειμένου να επικρίνει ή να χτυπήσει το ΚΚΕ. Ξεχνώντας (;) ότι το ΚΚΕ έχει ένα πρόσωπο. Ενώ, περισσότερα του ενός πρόσωπα έχουν διάφοροι άλλοι (με τους οποίους οι της «Εποχής» συχνωτίζονται), που ψάχνουν φόρμουλα για να κολλήσουν στο ΠΑΣΟΚ (δίχως να το λένε).

Ο παραγόμενος πλούτος...

Ενα παράδοξο, με μια πρώτη ματιά, εμφανίζεται και πάλι έντονα τις μέρες αυτές. Από τη μια, τόσο τα κυβερνητικά στοιχεία όσο και αυτά διεθνών οργανισμών - όπως του ΟΟΣΑ - πιστοποιούν τους συνεχιζόμενους, σχετικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας (οι υψηλότεροι στην ΕΕ), άρα και της αντίστοιχης αύξησης του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), όπως λένε οι ειδικοί. Και από την άλλη, η κυβέρνηση ισχυρίζεται - με τον ένα ή άλλο τρόπο - ότι τα κρατικά ταμεία είναι άδεια και, επομένως, συνεχίζει την πολύμορφη σκληρή μονόπλευρη λιτότητα, απαντά αρνητικά στα πολλά και δίκαια αιτήματα διαφόρων κατηγοριών εργαζομένων (π.χ. μισθοί δημοσίων υπαλλήλων), παραπέμπει τη χρηματοδότηση του Ασφαλιστικού σε υποσχέσεις, για την έκδοση ομολόγων ύψους τρισεκατομμυρίων δραχμών, ξεπουλά κερδοφόρες και στρατηγικής σημασίας δημόσιες επιχειρήσεις, για να κλείσει «μαύρες τρύπες» (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΛ.ΠΕ. κλπ.), προχωρά σε περικοπές εκατοντάδων δισ. δραχμών κλπ., κλπ.

Γεννώνται, επομένως, τα ερωτήματα: Πού πηγαίνει αυτό το αυξανόμενο συνεχώς ΑΕΠ; Ποιοι επωφελούνται από τον αυξανόμενο συνεχώς κοινωνικό πλούτο, από τη δουλιά και τον ιδρώτα εκατομμυρίων εργαζομένων; Και ακόμη, γιατί να είναι άδεια τα κρατικά ταμεία, αφού οι πάντες γνωρίζουν όχι μόνο τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της φορολογίας, αλλά και τις τεράστιες και δυσβάστακτες διαστάσεις της;

... και οι ωφελημένοι

Οι απαντήσεις, βέβαια, στα ερωτήματα αυτά δεν είναι και τόσο δύσκολες. Ο συνεχώς και μεγαλύτερος παραγόμενος κοινωνικός πλούτος δε χάνεται, ούτε... εξαερώνεται. Και αφού, οι εργαζόμενοι της πόλης και του χωριού - η συντριπτικά μεγάλη τους πλειοψηφία, τουλάχιστον - τα φέρνουν όλο και πιο δύσκολα πέρα και μεγαλώνουν συνεχώς οι στρατιές των φτωχών, των ανέργων και των υποαπασχολούμενων, ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι αυτοί που πρωτίστως και κυρίως ωφελούνται από τον αυξανόμενο συνεχώς κοινωνικό πλούτο είναι οι «έχοντες και κατέχοντες» και τα όποια «τσιράκια» τους. Με άλλα λόγια, οι κεφαλαιοκράτες, ντόπιοι και ξένοι, που λυμαίνονται τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και δυνάμεις της χώρας.

Οι ίδιοι, βέβαια, λυμαίνονται και τον - κάθε χρόνο και μεγαλύτερων διαστάσεων - κρατικό προϋπολογισμό, ο οποίος έχει μεταβληθεί σ' έναν πολύμορφο και ισχυρότατο μοχλό ανακατανομής του κοινωνικού πλούτου, αφού τα παίρνει από τους εργαζόμενους (φορολογία) και τα δίνει στους πρώτους απλόχερα και με διάφορους τρόπους (κίνητρα, παροχές, δανεικά κι αγύριστα, κλπ., κλπ.), μειώνοντας συνεχώς τις λεγόμενες κοινωνικές δαπάνες.

Δραστικές περικοπές

Και επειδή, με αφορμή το τελευταίο - «μειώνοντας συνεχώς τις λεγόμενες κοινωνικές δαπάνες» - μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι κατηγορούμε χωρίς στοιχεία την κυβέρνηση, σημειώνουμε το εξής: Μόλις προχτές, το υπουργείο Οικονομικών, με κατεπείγουσα απόφαση του αρμοδίου υφυπουργού, Γ. Φλωρίδη, περιέκοψε τις προϋπολογισμένες κρατικές επιχορηγήσεις σε πληθώρα οργανισμούς και φορείς του Δημοσίου, για το διάστημα μέχρι τα μέσα Σεπτέμβρη. Τα ποσοστά περικοπών κυμαίνονται από 15% έως 40% και ανάμεσα στους φορείς και τομείς, που έχουν την τύχη της ιδιαίτερης κυβερνητικής ...φροντίδας, συμπεριλαμβάνονται το ΙΚΑ, η επιδότηση άγονων γραμμών, νοσηλευτικά ιδρύματα, το ΕΚΑΒ, το ΙΓΜΕ, κλπ.

Οχι - απ' όσα γνωρίζουμε, τουλάχιστον - δεν επιβλήθηκε η παραμικρή περικοπή στα διάφορα και πολύμορφα «κίνητρα» και «διευκολύνσεις», προς τους «φορείς της ανάπτυξης», δηλαδή, τους κάθε λογής κεφαλαιοκράτες...

Οι ανατιμήσεις

Οι ανατιμήσεις στα διάφορα είδη πλατιάς κατανάλωσης είναι τόσο καθημερινό φαινόμενο που δυστυχώς πολλές φορές το εκλαμβάνουμε και ως φυσιολογικό. Αυτός ακριβώς ο αλλόκοτος συμβιβασμός, ο δικός μας συμβιβασμός, είναι συχνά ο αέρας στα πανιά της πλήρους ασυδοσίας και της επιθετικότητας των μεγαλοεπιχειρηματιών. Της κάστας των κεφαλαιοκρατών που δε διστάζουν μπροστά σε τίποτα όταν γίνεται λόγος για τα κέρδη τους και πώς θα τα αυξήσουν. Γι' αυτό, μήνας μπαίνει - μήνας βγαίνει σχεδόν πάντα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με νέες αυξημένες τιμές, που εκ περιτροπής και κυκλικά επιβάλλονται στο σύνολο των προϊόντων και των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, ως πιστή θεραπαινίδα, δε χαλάει το χατίρι στις διάφορες ομάδες μεγαλοσυμφερόντων. Το αντίθετο μάλιστα. Εκμεταλλευόμενη τους υπάρχοντες συσχετισμούς δύναμης, γίνεται η ίδια και οι υπουργοί της σπόνσορες των επιχειρηματικών επιδιώξεων και μεθοδεύσεων, με τρόπο που δεν είναι απλά αποκαλυπτικός, αλλά προκαλεί την οργή και την αγανάκτηση. Αυτό έγινε και προχτές όταν ανέκυψε θέμα ...«στήριξης της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας». Ενίσχυσης, δηλαδή, μιας χούφτας μεγαλοβιομηχάνων που θησαυρίζουν χρυσοπουλώντας στους εργαζόμενους το φάρμακο, επειδή ακριβώς είναι δεδομένη η άρνηση των κυβερνώντων για ένα δημόσιο, ολοκληρωμένο και καθολικό σύστημα υγειονομικής και νοσοκομειακής περίθαλψης.

Αυτή τη φορά, όμως, ο κυνισμός τους ξεπέρασε την αθλιότητα. Επειδή, λέει, δεν ήθελαν να επιβάλουν ανατιμήσεις σε όλη την γκάμα των πολλών χιλιάδων φαρμάκων, επέλεξαν τα θεωρούμενα «φτηνά φάρμακα», όσα, δηλαδή, κάνουν μέχρι 1 ευρώ. Αλλά επειδή και πάλι ήθελαν να περιορίσουν τον αριθμό των φαρμάκων που θα ανατιμηθούν, η κοινοπραξία κυβέρνησης-φαρμακοβιομηχάνων έφτιαξε ακόμα μια υποκατηγορία. Τα «άκρως απαραίτητα για την υγεία». Σ' αυτά, λοιπόν, αποφάσισαν να εφαρμόσουν τις αυξημένες τιμές. Για να μη γλιτώσει κανείς από το νέο χαράτσι, αφού κάτι που είναι απαραίτητο για την υγεία ο καθένας θα το αγοράσει όποια κι αν είναι η τιμή του.

Η πρακτική των ανατιμήσεων είναι γνωστή. Στην αρχή του χρόνου ήταν το σύνολο των προϊόντων που ανατιμήθηκαν λόγω ευρώ και στρογγυλοποιήσεων. Μετά ήρθαν τα τιμολόγια των ιδιωτικοποιημένων ΔΕΚΟ, λόγω συνθηκών αγοράς και παραπέρα ανάπτυξης. Από κοντά τα εισιτήρια των συγκοινωνιών, τα οπωρολαχανικά, τα ασφάλιστρα, τα δίδακτρα στα διάφορα φροντιστήρια, οι φόροι, τα δημοτικά τέλη και πάει λέγοντας. Κι αν κάποιος, όπως έκανε χτες ο «Ρ», ρωτήσει τον αρμόδιο υπουργό Ανάπτυξης για το θέμα των ανατιμήσεων, ο κ. Τσοχατζόπουλος θα δώσει τη φιλοσοφημένη απάντηση: «Ανατιμήσεις που κινούνται στα πλαίσια του πληθωρισμού δεν είναι ανατιμήσεις»... Μια άποψη που ίσως θα πρέπει να την πάρουν στα σοβαρά όλοι οι εργαζόμενοι, που στενάζουν κάτω από την πολιτική της λιτότητας και της ακρίβειας, και να αντιτείνουν με τη φωνή και τον αγώνα τους ότι «αυξήσεις μισθών που κινούνται στα πλαίσια του πληθωρισμού δεν είναι αυξήσεις», αλλά ψίχουλα που τα καταβροχθίζουν οι ανατιμήσεις και ο πληθωρισμός...

Επιφυλάξεις

Πολλές φορές

μας είπανε

πως βρήκαν

τρομοκράτες

και φούσκες

όλα ήτανε

μπαρούφες

και πατάτες,

θυμάμαι

τους Σκυφτούληδες,

θυμάμαι το Μαρίνο,