ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Χαρακτηριστικά στοιχεία

Γρηγοριάδης Κώστας

Εχουμε έναν από τους υψηλότερους πληθωρισμούς στην ΕΕ. Στην Ελλάδα ο επίσημος πληθωρισμός «τρέχει» με ρυθμό γύρω στο 3,9%, ενώ στην «ευρωζώνη» (ΕΕ, των 12 χωρών του ευρώ) βρίσκεται στο 2,4%. Την ίδια στιγμή, όμως, στη χώρα μας έχουμε ένα από τα χαμηλότερα επιτόκια τραπεζικού ταμιευτηρίου (το μέσο κυμαίνεται στο 1,5%), ενώ ο Ελληνας δανειολήπτης δανείζεται με το υψηλότερο επιτόκιο για καταναλωτικά δάνεια (11,62% στην Ελλάδα, όταν το μέσο επιτόκιο της ζώνης ευρώ είναι 9,81% και το ελάχιστο 5,45%). Και δε φτάνουν μόνον αυτά. Με τα χρήματα που καταθέτουν οι εργαζόμενοι στις τράπεζες, οι τελευταίες δανείζουν το ελληνικό Δημόσιο με επιτόκιο που φτάνει και ξεπερνά το 5%. Και πληρώνει ο κρατικός προϋπολογισμός, δηλαδή, πάλι οι εργαζόμενοι και ο λαός.

Με άλλα λόγια, οι εγχώριοι τραπεζίτες κλέβουν δυο και τρεις φορές περισσότερο, απ' ό,τι στην ευρωζώνη, τους Ελληνες εργαζόμενους και όσους συναλλάσσονται μαζί τους. Το σημειώνουμε, για να ...ενισχύσουμε, όσα λένε συχνά πυκνά ο Κ. Σημίτης και οι αρμόδιοι υπουργοί, για την «καλή πορεία της οικονομίας».

Οι διατροφικές «βόμβες»

Πότε τα μεταλλαγμένα, πότε οι ισχυρισμοί για ελλοχεύοντες κινδύνους στα τηγανητά σνακ - ακόμα και για πατάτες που προκαλούν καρκίνο ακούστηκε - πότε οι έρευνες με βάση τις οποίες τα «αθώα» κηπευτικά δέχονται επικίνδυνες ποσότητες φυτοφαρμάκων, οι καταναλωτές βομβαρδίζονται καθημερινά από ομοβροντίες πληροφοριών, σχετικά με τη διατροφή τους, που δημιουργούν εύλογες ανησυχίες για το τι βάζουν στο τραπέζι τους. Οι ειδικοί (εντός και εκτός εισαγωγικών) σπεύδουν να διατυπώσουν πρόθυμα τις απόψεις τους και οι καταναλωτές, οι εργαζόμενοι οικογενειάρχες που ανησυχούν για την ασφάλεια τής διατροφής των παιδιών τους, εκείνοι που σίγουρα δεν είναι ειδικοί, καλούνται να βγάλουν συμπεράσματα. Οσο για τους πλέον αρμόδιους, τις κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ, αυτοί είναι απασχολημένοι με την παραπέρα νομοθέτηση και διασφάλιση της «ελεύθερης αγοράς». Ε, σ' αυτό το πλαίσιο το μόνο σίγουρο είναι ότι κάθε τόσο θα «σκάνε» και καινούριες διατροφικές «βόμβες».

Νέες, σοβαρές αποκαλύψεις...

Ο «Ριζοσπάστης» είχε σημειώσει, από την πρώτη στιγμή, μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη, το εύλογο και κρίσιμο ερώτημα: Πώς έγινε δυνατή η τόσο δύσκολη και σύνθετη αυτή επιχείρηση, μέσα στην καρδιά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, χωρίς να πάρουν μυρωδιά οι παντοδύναμες μυστικές και φανερές υπηρεσίες του; Στην πορεία, το ερώτημα αυτό ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο, καθώς οι μήνες πέρναγαν και το παραμικρό στοιχείο των σχετικών ερευνών, από τις αμερικανικές υπηρεσίες, δεν έρχονταν στο φως της δημοσιότητας.

Κι ενώ, ακόμη και σήμερα, τίποτε δεν έχουν ανακοινώσει οι αμερικανικές αρχές ασφαλείας σχετικά με τις έρευνές τους, υποχρεώθηκαν να παραδεχτούν - μετά από αποκαλύψεις εφημερίδων και άλλων ΜΜΕ - ότι γνώριζαν κρίσιμες πληροφορίες, αρκετούς μήνες πριν το χτύπημα. Μετά τα σχετικά με το FBI δημοσιεύματα και διάφορα άλλα, ήρθε κι αυτό, που αφορά την CIA, από το περιοδικό «Νιούσγουικ». Σύμφωνα, με το αμερικανικό περιοδικό, η CIA παρακολουθούσε δύο αεροπειρατές, από τον Γενάρη του 2000, γνωρίζοντας ότι είναι μέλη της «Αλ Κάιντα» και ότι βρίσκονταν από τότε στις ΗΠΑ. Μάλιστα, οι τελευταίοι ζούσαν στις ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας τα πραγματικά τους ονόματα, βγάζοντας άδειες οδήγησης, ανοίγοντας τραπεζικούς λογαριασμούς και εγγραφόμενοι σε σχολές πιλότων, παρότι συμπεριλαμβάνονταν στη «λίστα τρομοκρατών» της CIA και χωρίς, η τελευταία, να ειδοποιήσει σχετικά το FBI ή την Υπηρεσία Μετανάστευσης και Πολιτογράφησης.

... δίνουν άλλη διάσταση στα ερωτήματα

Ολ' αυτά δίνουν άλλη διάσταση στο αρχικό, σοβαρό και κρίσιμο ερώτημα. Πολύ περισσότερο, όταν σκεφθεί κανείς τις πάμπολλες επιχειρήσεις συνωμοσίας, προβοκάτσιας και τρομοκρατίας, που έχει οργανώσει η CIA και οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες γενικότερα, στις περασμένες δεκαετίες. Οταν σκεφθεί, τις πολυπλόκαμες διασυνδέσεις τους με τις εμφανιζόμενες, είτε ως φανατικές θρησκευτικές είτε ως «επαναστατικές» οργανώσεις, όπως έχει αποκαλυφθεί σε μια σειρά άλλες περιπτώσεις (π.χ., Ερυθρές Ταξιαρχίες της Ιταλίας). Αλλωστε και ο Οσάμα μπιν Λάντεν, πρώην «μισθοφόρος» της CIA ήταν, ενώ η οργάνωσή του, όπως και οι υπόλοιπες ισλαμιστικές οργανώσεις του Αφγανιστάν - μαζί με τον «ιερό πόλεμο» - αποτέλεσαν τον καρπό της συνεργασίας των αμερικανικών και πακιστανικών μυστικών υπηρεσιών, στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, ενάντια στο αφγανικό, λαϊκοδημοκρατικό τότε, καθεστώς.

Ολ' αυτά είναι απλά και αδιαμφισβήτητα στοιχεία, τα οποία οδηγούν σε νέα, ακόμη πιο κρίσιμα ερωτήματα και ακόμη περισσότερες υποψίες. Και μπορεί, ο Τζ. Μπους και οι υπόλοιποι ηγέτες της «λυκοσυμμαχίας», να κουνάνε κάθε τόσο τη σημαία της «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας», οι εργαζόμενοι όμως και οι λαοί όλου του πλανήτη δεν τρώνε και κουτόχορτο...

Τα ... όμορφα

ΕΓΙΝΑΝ και τα επίσημα «βαφτίσια» χθες του συνδυασμού του Χρ. Παπουτσή και το όνομα αυτού «Ομορφη Πόλη». Προφανώς, δεν εννοεί πως η Αθήνα είναι σήμερα μια όμορφη πόλη. Φανταζόμαστε πως διαθέτει ένα στοιχειώδες ...γνώθι σ' αυτόν.

Είναι προφανές, επίσης, πως το όνομα του συνδυασμού υποδηλώνει - υποτίθεται - το βασικό στόχο του. Θέλει να κάνει την Αθήνα μια όμορφη πόλη. Πράγματι, ακούγεται ωραίο. Ποιος δε θέλει να ζει σε μια όμορφη πόλη;

Οπως όλοι ξέρουμε, όμως, από τα λόγια μέχρι τα έργα υπάρχει, πολλές φορές, μεγάλη έως αβυσσαλέα απόσταση. Χώρια, που και τα μεγαλύτερα εγκλήματα, σε βάρος των λαών, έγιναν στο όνομα των καλύτερων προθέσεων, όπως λένε και οι ιστορικοί...

Γιατί τα λέμε αυτά; Μα, όταν ακούς τον εκλεκτό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, για το Δήμο της Αθήνας, να υπόσχεται τα παραπάνω, τι άλλο να πεις... Είκοσι περίπου χρόνια κυβερνούν τη χώρα και η Αθήνα - εκτός πολλών πολλών άλλων - πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και, τώρα, θα την κάνει ο Χρ. Παπουτσής όμορφη, μέσα σε μια τετραετία; Υπερβολικό δεν είναι; Το λιγότερο, δηλαδή...

Και κάτι ακόμη. Πόσο όμορφη μπορεί να κάνει την Αθήνα ή οποιαδήποτε άλλη πόλη, ο οποιοσδήποτε κυβερνητικός υποψήφιος, όταν την ίδια στιγμή υποστηρίζει τη σκληρή μονόπλευρη λιτότητα σε βάρος των εργαζομένων, το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, που βρίσκεται από προχτές στη Βουλή, την εντεινόμενη εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα των εργαζομένων, με τις «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις, τη συνεχή υποβάθμιση και υπονόμευση της δημόσιας Παιδείας, της Υγείας, κλπ., κλπ.;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σίγουρα, κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Γι' αυτό προσέξτε μην πέσετε μέσα... Κι όχι μόνον εσείς. Βοηθήστε και τους διπλανούς σας. Οσοι περισσότεροι γλιτώσουν, τόσο το καλύτερο για την Αθήνα...

Βέβαια, δεν είναι η μοναδική παγίδα η «Ομορφη Πόλη». Σήμερα, κάνει τα «βαφτίσια» του ο συνδυασμός της Ντόρας Μπακογιάννη. Με την παγίδα αυτή, όμως, θα ασχοληθούμε αύριο.

Μας χωρίζει άβυσσος

Δυο γεγονότα χαρακτηριστικά το τελευταίο διάστημα ανέδειξαν δύο διαφορετικούς κόσμους. Δυο κόσμους, που τους χωρίζει μια πραγματική άβυσσος. Από τη μια ο ηρωικός αγώνας και οι αξίες της εργατικής τάξης όπως αναδείχτηκαν ειδικά στη μάχη των ναυτεργατών. Από την άλλη, τα όσα διαδραματίστηκαν στη δίκη της «Ρικομέξ», όπου οι συγγενείς που ζητούν δικαίωση για τα τραγικά θύματα του σεισμού, εκτός από την εργοδοσία, έχουν να αντιμετωπίσουν και τους παρακεντέδες της τελευταίας, ορισμένους ξεπουλημένους από τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο αυτό σήμερα.

Στον ηρωικό αγώνα των ναυτεργατών: Οι απεργοί δίνουν τη μάχη για τα συμφέροντα ολόκληρης της ναυτοσύνης και, συνολικά, της εργατικής τάξης. Οπως και για το δικαίωμα του λαού, ιδιαίτερα των νησιωτικών περιοχών, για φτηνές και ασφαλείς θαλάσσιες μεταφορές. Αμέριστη εκδηλώνεται η αλληλεγγύη του ναυτεργάτη στο συνάδελφό του και η συμπαράσταση των άλλων εργαζομένων και της νεολαίας, που έσπευσαν και πήραν θέση στις αλυσίδες της περιφρούρησης του κοινού αγώνα ενάντια στα αιματοβαμμένα συμφέροντα του αδίστακτου κεφαλαίου.

Ολοι μαζί βάζουν τα στήθια τους για να προστατέψουν το συνάδελφο που δέχεται την επίθεση. Αψηφούν τον κίνδυνο με αποτέλεσμα να βρεθούν με ματωμένα κεφάλια, σπασμένα πλευρά και πόδια, διακινδυνεύοντας την ίδια τους τη σωματική ακεραιότητα. Ενώ, μοναδική είναι η εικόνα του προέδρου της ΠΕΜΕΝ Γ. Τούσια που κρεμόταν από τον καταπέλτη, βάζοντας σε άμεσο κίνδυνο την ίδια τη ζωή του, για να υπερασπίσει το ιερό δικαίωμα της απεργίας.

Σε αντιπαράθεση μ' αυτήν την πραγματικότητα και τις αξίες της εργατικής τάξης, δεν μπορεί παρά να προκαλεί απέραντη θλίψη και αγανάκτηση η στάση των εξαγορασμένων - ξεπουλημένων λακέδων της εργοδοσίας που τις προηγούμενες μέρες βρέθηκαν απέναντι στα θύματα στη δίκη της «Ρικομέξ». Οι οποίοι με το επιχείρημα της εξασφάλισης της δικής τους, προσωπικής εργασίας, ζητούν να δοθεί συγχωροχάρτι στα εγκλήματα του εργοδότη τους που με τις σκόπιμες παραλείψεις και αμέλειες έστειλε στο θάνατο 39 αθώους εργαζόμενους στην επιχείρησή του και προκάλεσε ανείπωτη ψυχική οδύνη.

Η ιδιοτελής στάση αυτών των ελάχιστων παρακεντέδων της εργοδοσίας, δεν προσβάλλει μόνο τη μνήμη των θυμάτων, αλλά καταρρακώνει τις αξίες της ίδιας εργατικής τάξης, όλων των εργαζομένων που σέβονται τον ιδρώτα τους. Και γι' αυτό θα έπρεπε να ντρέπονται όσοι συμπεριφέρονται έτσι. Τι μας λένε; Ο θάνατός σου η ζωή μου! Να γίνουμε λύκοι, ανάλγητοι όπως εκείνοι, για το μικροσυμφέρον μας! Οχι κύριοι, όποιο προσωπικό συμφέρον κι αν επικαλείστε, η στάση σας είναι ανήθικη και καταδικαστέα και δεν έχει καμία σχέση με τα ανώτερα ιδανικά και τις αξίες της εργατικής τάξης. Πολύ χειρότερα, που δίνοντας συγχωροχάρτι στα εργοδοτικά εγκλήματα, προετοιμάζονται ουσιαστικά τα επόμενα και ακόμη χειρότερα κακουργήματα, σε βάρος κι άλλων αθώων εργαζομένων. Οχι! Η ιδιοτέλεια, η εξαγορά και η ανηθικότητα που εκπροσωπεί το μεγάλο καπιταλιστικό κεφάλαιο, δεν έχει καμία σχέση με τις αξίες της εργατικής τάξης, είναι δύο κόσμοι που τους χωρίζει άβυσσος...

Γιάννης ΖΑΓΓΑΝΑΣ

Ενα σκάνδαλο ξεπουλήματος...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο «Ριζοσπάστης» είναι κατηγορηματικά αντίθετος σε κάθε μορφής, νόμιμο ή παράνομο, τζόγο, όπως και στην ιδιωτικοποίηση των δημοσίων επιχειρήσεων, και η στήλη πολλές φορές έχει σχολιάσει ανάλογα τα - δυστυχώς - πολυάριθμα παρόμοια φαινόμενα. Το γεγονός αυτό, όμως, δε μας εμποδίζει στο παραμικρό, να σημειώσουμε το εξελισσόμενο, τον καιρό αυτό, σκάνδαλο ξεπουλήματος (49% των μετοχών) του καζίνο της Πάρνηθας.

Σύμφωνα με όσα εκτιμούν οι ειδικοί, τα κέρδη του προαναφερόμενου καζίνο, μόνον για το 2001, θα φτάσουν ή και θα ξεπεράσουν τα 21 δισ. δραχμές. Και αυτό, παρά το γεγονός της υπολειτουργίας του. Αρκεί να σκεφθείτε, ότι το καζίνο Λουτρακίου έχει υπερδιπλάσιους πελάτες απ' αυτό της Πάρνηθας. Ερχεται, λοιπόν, η κυβέρνηση και ξεπουλά το καζίνο Πάρνηθας αντί 31,3 δισ. δραχμών. Ουσιαστικά, δηλαδή, ο όποιος «αετονύχης» αγοραστής θα βγάλει το ποσό της «εξαγοράς» σε τρία το πολύ χρόνια υποβαθμισμένης λειτουργίας ή σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα, εάν το καζίνο λειτουργήσει κανονικά. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση προσφέρει δώρο το καζίνο Πάρνηθας, αντί ενός ...συμβολικού τιμήματος. Ετσι, για τα συμβολαιογραφικά έξοδα...

... και οι πολύμορφες συνέπειές του

Και κάτι ακόμη, εξίσου αποκαλυπτικό: Στο εξευτελιστικό τίμημα των 31,3 δισ. δραχμών συμπεριλαμβάνονται, εκτός του καζίνο, τα δύο ξενοδοχεία, το τελεφερίκ και η «εκμετάλλευση» του εθνικού δρυμού! Ηδη, ο «αγοραστής» (κοινοπραξία «Hyatt» - Ελληνική Τεχνοδομική) ανακοίνωσε, ότι θα προχωρήσει σε αναμόρφωση των υπαρχουσών εγκαταστάσεων -ώστε να βγάλει σε λιγότερο από ένα χρόνο τα «ψίχουλα», που έδωσε ως «τίμημα»- με στόχο να δημιουργήσει «υπερπολυτελές κέντρο φιλοξενίας και αναψυχής». Κι όπως εκτιμάται, περίπου 3.000 στρεμμάτων δάσους θα καταστραφούν, προκειμένου να γίνουν γήπεδα, κέντρα υδροθεραπείας, χώροι ιππασίας κλπ, κλπ.

Με άλλα λόγια, η πολιτική της κυβέρνησης, όπου τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό της «ανάπτυξης», αποκαλύπτεται σε όλη της τη... μεγαλοπρέπεια. Και βάζουμε τα εισαγωγικά, γιατί πρόκειται για μια καπιταλιστική ανάπτυξη, η οποία είναι πλήρως υποταγμένη στην αύξηση και συσσώρευση των κεφαλαιοκρατικών κερδών, βάζοντας στο περιθώριο τις όποιες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού και καταστρέφοντας το ήδη υποβαθμισμένο περιβάλλον.

Πολυεθνικός ανταγωνισμός

Πολλά, πάρα πολλά τα δισεκατομμύρια δολάρια που τζιράρονται με αφορμή το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Μη νομίζετε, όμως, ότι οι πολυεθνικές - γιατί απ' αυτές προέρχονται τα χρήματα - δίνουν τα τεράστια αυτά ποσά, είτε επειδή αγαπούν το ποδόσφαιρο, είτε για να ευχαριστηθούν τα δισεκατομμύρια των τηλεθεατών. Οπως ομολογούν, δημόσια, οι ίδιοι οι μεγαλομέτοχοι και διευθύνοντες των μονοπωλίων, τα χρήματα αυτά θα επιστρέψουν πολλαπλάσια στα θησαυροφυλάκιά τους. Πώς; Κυρίως, με τη διαφημιστική εκμετάλλευση του Μουντιάλ, των ομάδων, των παικτών, κλπ., κλπ. και την αντίστοιχη προβολή και πώληση των προϊόντων τους. Και, βέβαια, οι σχετικές δυνατότητες και προοπτικές διαφέρουν, ανάλογα με τη θέση που θα πάρει η κάθε ομάδα, την απόδοση του τάδε ή δείνα παίκτη, το βαθμό της προβολής τους, κλπ., κλπ. Ετσι, ο όποιος αθλητικός συναγωνισμός, μεταξύ των ομάδων και των παικτών, μετατρέπεται ουσιαστικά σε σκληρό και αδυσώπητο ανταγωνισμό μεταξύ πολυεθνικών και μονοπωλίων. Και μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι στον ανταγωνισμό αυτό υπάρχει ένας και μόνον κανόνας, ο γνωστός και από τη λειτουργία της «ελεύθερης αγοράς»: Ο θάνατός σου η ζωή μου...

Η μάχη του Ασφαλιστικού

Το αντιασφαλιστικό έκτρωμα βρίσκεται ήδη στη Βουλή. Ο χρόνος άρχισε να μετρά αντίστροφα για τη μεγαλύτερη κατάκτηση της εργατικής τάξης τον αιώνα που πέρασε. Κι αυτή τη στιγμή περισσότερο από κάθε άλλη επισήμανση έχει αξία αυτή που λέει ότι μπορούμε να ανακόψουμε την αντίστροφη μέτρηση, αξιοποιώντας κάθε λεπτό, κάθε στιγμή για την οργάνωση της πάλης, για να δοθεί η μάχη της υπεράσπισης του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος με όρους ταξικού κινήματος, στους δρόμους του αγώνα.

Καμία αυταπάτη. Οι ανατροπές που εισάγονται είναι βαθύτατες. Και - ίσως το πλέον σοβαρό - ανοίγουν το δρόμο για τα πολύ χειρότερα. Η κυβέρνηση, αξιοποιώντας κάθε μέσο που διαθέτει, θέτοντας σε λειτουργία όλους τους μηχανισμούς προπαγάνδας, υποβοηθούμενη από τα συγκροτήματα του Τύπου, την πλειοψηφία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, επιχειρεί να κάνει το μαύρο άσπρο και επιλέγει το δρόμο της σύγκρουσης με την εργατική τάξη. Αλλωστε η συγκυρία είναι ευνοϊκή γι' αυτήν. Στην κεφαλή της ΓΣΕΕ βρίσκονται οι έμπιστοί της, αυτοί που επέλεξαν να γραφτούν με μαύρα γράμματα στην ιστορία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας.

Καμία ψευδαίσθηση. Το νομοσχέδιο δεν παρεκκλίνει στην ουσία του από τις περσινές προτάσεις Γιαννίτση. Η μόνη «ουσιαστική» αλλαγή είναι η μέθοδος που το πλασάρουν για να μην ξεσηκωθούν ως και οι πέτρες. Προβάλλουν κάποιες ψευτορυθμίσεις ως ευνοϊκές για τους εργαζόμενους, όμως κι αυτές ακυρώνονται από την πραγματικότητα των ολοένα και περισσότερο ελαστικών εργασιακών σχέσεων, που καθιστά απαγορευτική για όλο και περισσότερους τη συμπλήρωση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης. Αποκρύπτουν την ουσία των μέτρων. Οι συντάξεις μειώνονται, τα όρια συνταξιοδότησης αυξάνονται, χτυπιέται το σύνολο των παροχών της Κοινωνικής Ασφάλισης. Ακόμη περισσότερο, χτυπιέται ο δημόσιος χαρακτήρας του, ενώ ενισχύονται οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες που καραδοκούν στη γωνία για να βάλουν άγριο χέρι στα αποθεματικά των ταμείων και όχι μόνο σ' αυτά.

Δουλιά λοιπόν ως το θάνατο. Σύνταξη - ελεημοσύνη. Παροχές φτώχειας και αθλιότητας. Αυτό το μέλλον σχεδιάζει σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, συνεπικουρούμενη από τη ΝΔ, τα διάφορα φερέφωνα και τα στηρίγματά της, όπου κι αν αυτά συναντώνται. Ολα αυτά όταν με τον ιδρώτα των εργαζομένων ο πλούτος αυξάνει και συγκεντρώνεται προκλητικά στα χέρια όλο και λιγότερων. Οταν η τεχνολογία είναι τέτοια που θα επέτρεπε σημαντικά και γενικευμένα μέτρα ανακούφισης των εργαζομένων. Η κυβέρνηση εντείνει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Νομοθετεί τις αξιώσεις του μεγάλου κεφαλαίου. «Χορταίνει» την απληστία και την αδηφαγία του, προσφέροντάς του στο πιάτο κατακτήσεις που θεμελιώθηκαν με αίμα.

Το νομοσχέδιο ισοδυναμεί με την κήρυξη πολέμου ενάντια στους εργάτες, τους υπαλλήλους, όλο το λαό. Και πέρα από την ύπαρξη μιας οικτρής μειοψηφίας λιποτακτών και προδοτών - όπως σε κάθε πόλεμο - υπάρχουν πολύ περισσότεροι μαχητές. Κι αυτοί είμαστε χιλιάδες και αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε την Κοινωνική Ασφάλιση και να διεκδικήσουμε αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Αποφασισμένοι να δώσουμε τη μάχη από θέσεις ταξικής ενότητας και πάλης και με την αισιοδοξία ότι μπορούμε να νικήσουμε!

Η σύνταξη

Αποκούμπι

και ελπίδα

στα γεράματα

του εργάτη

και την «τρώει»

κι αυτή η «ακρίδα»

μ' ένα νόμο

σκέτη απάτη!

* * *

Αποκούμπι

ως τα τώρα