«Τρομοκρατικό» και «παράνομο» στο σύνολο της ευρωπαϊκής επικράτειας κήρυξε το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ) η Ευρωπαϊκή Ενωση. Η σχετική ομόφωνη απόφαση - συμφώνησε και ο εκπρόσωπος της Ελλάδας - ελήφθη νύκτωρ, σε κατεπείγουσα συνεδρίαση των πρέσβεων, μονίμων εκπροσώπων των 15 χωρών - μελών της Ενωσης και παραδόθηκε από την ισπανική προεδρία και την Κομισιόν στον Αμερικανό Πρόεδρο Μπους ως ευρωπαϊκή συμβολή στην προσπάθειά του να διευρύνει την παγκόσμια «τρομοκρατική λίστα»! Βεβαίως, το γεγονός ότι το ΡΚΚ διεξάγει εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, μάχεται υπέρ του δικαιώματος των εκατομμυρίων Κούρδων να ζουν σε καθεστώς Ελευθερίας, Δημοκρατίας και Δικαιοσύνης ουδόλως απασχολεί τους «δημοκράτες» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεν εκπλήσσει, όμως, η στάση τους, ιδίως τους κομμουνιστές, που είχαν εγκαίρως προειδοποιήσει ότι η «αντιτρομοκρατική υστερία» μετά το «τρομοκρατικό χτύπημα» στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης και στο Πεντάγωνο, δεν αποσκοπούσε στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, αλλά στην εξολόθρευση κάθε είδους εθνικοαπελευθερωτικού και προοδευτικού κινήματος επί Γης...
Τα ολέθρια σχέδια του Λευκού Οίκου
Στις αρχές του 2003 τοποθετεί η αμερικανική εφημερίδα «Δε Νιου Γιορκ Τάιμς» την εισβολή των αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ, αφού τα εναλλακτικά σχέδια, είτε του πραξικοπήματος είτε της χρησιμοποίησης τοπικών δυνάμεων, προσκείμενων στις ΗΠΑ, απορρίπτονται ως αναποτελεσματικά και δεν αρκούν για την ανατροπή του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν. Σύμφωνα, με το δημοσίευμα, το οποίο στηρίζεται σε πληροφορίες υψηλά ιστάμενων κρατικών αξιωματούχων, η εισβολή θα περιλαμβάνει μεγάλη αεροπορική εκστρατεία και χρήση χερσαίων δυνάμεων και θα χρειαστεί μια δύναμη από 70.000 έως 250.000 στρατιώτες όλων των όπλων. Η καθυστέρηση αυτή - πάντα σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα - θεωρείται απαραίτητη, ώστε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες στρατιωτικές, οικονομικές και διπλωματικές προϋποθέσεις. Στο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τότε, «οι Αμερικανοί ιθύνοντες ελπίζουν να έχει σημειωθεί μια πρόοδος στην κρίση της Μέσης Ανατολής» και «να προετοιμαστεί η οικονομία της χώρας για μια παγκόσμια κρίση πετρελαίου».
Σας μεταφέραμε αναλυτικά το δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας, για να καταλάβετε καλύτερα τους τεράστιους κινδύνους που συνεπάγονται τα σχέδια της ηγεσίας των ΗΠΑ, για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής μας. Για να γίνει ακόμη περισσότερο φανερή η επιτακτική ανάγκη της αποφασιστικής παρέμβασης των λαών, μαζί και του δικού μας - και του καθενός μας χωριστά - του μόνου παράγοντα που μπορεί να αποτρέψει την ολέθρια αυτή προοπτική.
Ποιοι μιλάνε!
Μετά τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, το δίλημμα «ΠΑΣΟΚ ή Δεξιά» τροποποιήθηκε ελαφρώς ...σε «ΠΑΣΟΚ ή ακροδεξιά». Να ποιοι θα μας σώσουν από τη νεοφασιστική λαίλαπα, λένε: οι ...δημοκράτες του ΠΑΣΟΚ! Οι άνθρωποι, οι οποίοι επί είκοσι χρόνια, λεηλάτησαν, υπέρ συμφερόντων των μεγαλοεπιχειρηματιών, τον πλούτο της χώρας. Σήμερα, «κοτεράτοι» και μέσα από τις απαστράπτουσες υπουργικές λιμουζίνες, σηκώνουν τα λάβαρα του ...αντιφασιστικού αγώνα! Σιγά τον αγώνα δηλαδή, και σιγά τους αντιφασίστες. Τόσα χρόνια μέσα στη χλιδή των «κοινωνικών διαλόγων» με το ΣΕΒ, όλοι τους πλέον σεβαστά μέλη της high society (χάι σοσάιετι= υψηλή κοινωνία) και με οικήματα κατά προτίμηση στα βόρεια προάστια, ακόμα και για να κατανοήσουν τις λέξεις αυτές, χρειάζονται πλέον λεξικό... Πλειοδοτούν σε αντιφασιστική ρητορεία, ενώ το μόνο που τους ενδιαφέρει, για το μόνο για το οποίο πραγματικά «πονάνε», είναι να διατηρήσουν την εξουσία τους, τα οφίτσια τους. Και για να τα διατηρήσουν, είναι ικανοί - και αδίστακτοι συνάμα - να κάνουν τα πάντα.
Πόσο κάλπικη, πόσο υποκριτική και φαμφαρόνικη είναι η «αντιδεξιά», η «αντιφασιστική» αυτή ρητορεία, φαίνεται και από τα παρακάτω: Πριν λίγες μέρες, οι Χριστοδουλάκης - Τσοχατζόπουλος - Βερελής είχαν διαδοχικές συναντήσεις με θέμα τις ιδιωτικοποιήσεις των ναυπηγείων του Σκαραμαγκά και της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το βράδυ, ο Χριστοδουλάκης ενημέρωσε για τα θέματα αυτά τον πρωθυπουργό του, τον αποκαλούμενο και προσφάτως «Ελληνα Ζοσπέν». Προχτές, επίσης, δόθηκε στη δημοσιότητα η Εκθεση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, η οποία επαναλαμβάνει μια από τα ίδια: «Επισπεύστε μεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό, στην αγορά εργασίας, στο φορολογικό, στα επιχειρηματικά κίνητρα»!
Και ως αφελείς ρωτάμε: Μα, αυτή δεν ήταν και η πεμπτουσία της «κεντροαριστερής», αλλά και «κεντροδεξιάς» διαχείρισης στη Γαλλία, που είχε σαν αποτέλεσμα να καταστήσει πολιτικά αδιάφορο το 30% των Γάλλων εκλογέων, να κατακρημνίσει την «πληθωρική - και τόσο κατεστημένη - κεντροαριστερά» των Ζοσπέν - Ι και να αναδείξει τον ακροδεξιό Λεπέν σε δεύτερη πολιτική δύναμη, έστω και με αυτό το 17% που πήρε; Επομένως τι αντιδεξιές και αντιφασιστικές συσπειρώσεις μας κοπανάνε, αφού είναι ακριβώς οι πολιτικές τους επιλογές που ανοίγουν το δρόμο στα ακροδεξιά «ζόμπι».
Πόσο δίκιο είχε και έχει, τελικά, το ΚΚΕ που προτίμησε και προτιμά, αντί «να πρωταγωνιστήσει στην κεντρική πολιτική σκηνή», να γίνει δηλαδή κόμμα του κατεστημένου, όπως ο ΣΥΝ, όπως το πίεζαν και το πιέζουν τα εκδοτικά συγκροτήματα και διάφοροι άλλοι εν διατεταγμένη υπηρεσία, προτίμησε τον μόνο αγωνιστικό (μοναχικό τον λένε) δρόμο, να βρίσκεται δίπλα στα δοκιμαζόμενα από τις άγριες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, λαϊκά στρώματα, να αγωνίζεται μαζί τους, για τα συμφέροντά τους! Αυτή η ανεκτίμητη πολιτική στάση, φαίνεται σήμερα ακόμα πιο καθαρά και μέσα από τα συντρίμμια της γαλλικής «κεντροαριστερής» διαχείρισης. Θα φανεί αύριο ακόμα περισσότερο και γι' αυτό απαιτείται να βάλουμε πλάτη πολύ περισσότεροι, όλοι!
Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ
Επωάζουν το αβγό του φιδιού
Στη Γαλλία η ακροδεξιά, με εθνικιστικά και χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα συνθήματα κατά της «παγκοσμιοποίησης» του Μάαστριχτ, της ΟΝΕ και του ευρώ, αποσπά σχεδόν το 20% των Γάλλων ψηφοφόρων. Αυτό το 20% ψήφισε τους δύο ακροδεξιούς σχηματισμούς, μόνο επειδή πρόβαλλαν τα συνθήματα αυτά; Οχι βέβαια. Ψήφισαν ακροδεξιούς υποψήφιους, επειδή οι πολιτικές της ΟΝΕ οδήγησαν σε οικονομική και κοινωνική δυσπραγία μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης, των μεσαίων στρωμάτων, των αγροτών κλπ. Οπως σωστά επισημάνθηκε και από μερίδα του Τύπου, δεν είναι η πρώτη φορά που όταν τα λαϊκά στρώματα αισθάνονται να απειλούνται, στέφονται δεξιά έως και πολύ δεξιά. Πολύ περισσότερο, όταν η δήθεν Αριστερά εφαρμόζει τις δεξιές πολιτικές που κατακεραύνωνε στα λόγια.
Ερχόμαστε τώρα στην Ελλάδα. Οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, με στεντόρεια φωνή, εξαπολύουν «αντιφασιστικές» κορόνες, ενώ ο προπαγανδιστικός μηχανισμός, αναπαράγει τα εκβιαστικά διλήμματα με σκιάχτρο αυτή τη φορά τον Λεπέν. Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Η όψη του φραμπαλά. Από την άλλη πλευρά, τη «σοβαρή», η κυβέρνηση - μέσω Παπαδήμου - λέει, πως χρειάζεται να επιταχύνουμε τις αλλαγές, να ανατρέψουμε το ασφαλιστικό σύστημα, να πρωθήσουμε το φορολογικό έκτρωμα, να ξεκινήσουμε νέα επίθεση κατά των εργασιακών σχέσεων. Αυτά λένε οι... αντιφασίστες! Αν τους πούμε ότι επωάζουν το αβγό του φιδιού, ακριβώς γιατί αυτά που κάνουν και οι πολιτικές που ακολουθούν είναι άκρως νεοφασιστικά (με βάση τις δικές τους ορολογίες), θα έχουμε άδικο μήπως;
Δε γλιτώνουμε με τίποτα...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ θα έχει κίνηση, λυπούμαστε! Ναι μεν οι περισσότεροι έχουν καταστρώσει φοβερά και τρομερά σχέδια για την ώρα αναχώρησης ώστε να βρούμε άδειες τις Εθνικές, αλλά ως συνήθως ...διαψεύδονται από την πραγματικότητα.
Είναι θέμα αριθμών, βλέπετε. Πολλά αυτοκίνητα, μικροί δρόμοι, πολλά έργα. Δεν τη γλιτώνεις. Το καλό είναι πάντως πως ό,τι και να γίνει, όσο και να ταλαιπωρηθείς, στο τέλος θα υπάρξει η ξεκούραση και ο σουβλιστός οβελίας. Ευχαριστηθείτε το...
ΚΑΠΟΤΕ, στις Ηνωμένες Πολιτείες μιλούσαν για τον Ρόναλντ Ρίγκαν, τον ηθοποιό, που κατάφερε να γίνει Πρόεδρος. Τώρα συζητάνε ακριβώς το αντίθετο. Το αν, δηλαδή, θα αποκτήσει ο Μπιλ Κλίντον τηλεοπτική εκπομπή. Ενδεικτικό της ...πολιτικής κουλτούρας πέρα από τον Ατλαντικό.
Το μόνο που αξίζει σίγουρα να μας ανησυχήσει είναι η άκριτη μεταφορά τέτοιων προτύπων από πολλούς πρωτοκλασάτους της ελληνικής πολιτικής ζωής. Μην ανοίξουμε ξαφνικά καμιά τηλεόραση και πάθουμε πλάκα...
Γιατί καλά τα ...σατιρίζει ο Μητσικώστας παίζοντας με την ιδέα τηλεοπτικής εκπομπής του Σημίτη και του Καραμανλή. Μόνο που οι εποχές μας έχουν αποδείξει ότι ακόμα και το απίθανο μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Η ΕΦΟΡΙΑ το είπε ξεκάθαρα και δυστυχώς λίγο πριν το Πάσχα. Ενας στους τρεις φορολογούμενους θα πληρώσει φέτος περισσότερα, ενώ οι υπόλοιποι στα σίγουρα δε θα πληρώσουν λιγότερα. Αυτά μετά από αυξήσεις εισφορών και εισοδηματική πολιτική 2,5%.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Οσο για τα εκκαθαριστικά σας μην ανησυχείτε ...όλοι θα πάρετε, διότι απλούστατα αμέσως μετά όλοι θα δώσετε. Οταν θέλεις να σε ξεχάσει αυτό το κράτος έχει ως γνωστόν μνήμη καμήλας.
Μόνο τα οικογενειακά επιδόματα των δημόσιων υπαλλήλων, για παράδειγμα, δεν μπορούσε να τα θυμηθεί επί 1 χρόνο και βάλε και τα ξεχνούσε μονίμως σε κάποιο συρτάρι. Είναι θέμα προτεραιοτήτων.
Εχουν «πλάκα»...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Εχουν «πλάκα» οι υποψήφιοι δήμαρχοι και νομάρχες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όταν, μόλις λαμβάνουν το «χρίσμα» από τα κόμματά τους, σπεύδουν να δηλώσουν πως είναι... ανεξάρτητοι, ακομμάτιστοι και υπερκομματικοί. Αλλά ενώ δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να δηλώσουν... κομματικά ανεξάρτητοι, δυσκολεύονται πολύ να ισχυριστούν ότι ανεξαρτητοποιούνται από τη νεοφιλεύθερη, αντιλαϊκή πολιτική των κομμάτων τους. Κι όχι γιατί ντρέπονται να πουν ένα ακόμα ψέμα - πού τσίπα στους «μπαγάσηδες»! - αλλά επειδή γνωρίζουν ότι τέτοιου είδους υπόσχεση δεν πρόκειται να ληφθεί σοβαρά από κανέναν, ούτε και από τους πλέον αφελείς και ανεγκέφαλους των ψηφοφόρων τους κι επομένως θ' αυτοεξεφτελιστούν, χωρίς, μάλιστα, να 'χουν κάποιο σοβαρό εκλογικό όφελος!
«Απρόθυμοι... »
Τούτη τη φορά φαίνεται ότι ο Κ. Λαλιώτης τα καταφέρνει καλύτερα και μάλλον δεν πρόκειται να δούμε πληθώρα υποψήφιων «ανταρτών» του ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Βεβαίως, υπάρχουν μερικές «εστίες ανακατωσούρας» - π.χ., δε λύθηκε, ακόμα, το πρόβλημα των αντιδράσεων για τα «χρίσματα» που δόθηκαν στη Λάρισα - αλλά το μέγεθος του «προβλήματος» δε συγκρίνεται μ' εκείνο που παρουσιάστηκε σε προηγούμενες εκλογές. Ομως, δεν είναι μόνο η ικανότητα του Κ. Λαλιώτη να «βολεύει» τους πάντες, που συμβάλλει στη μείωση των αντιδράσεων - «μανούλα» στην «κομματική ίντριγκα», αλλά και στον «φτηνό πολιτικαντισμό», ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ - είναι και η απροθυμία των εχόντων οιανδήποτε σχέση με το κυβερνών κόμμα να εκτεθούν, καθότι γνωρίζουν πως είτε ως «επίσημοι», είτε ως «ανεπίσημοι» υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ, πολύ δύσκολα θα κερδίσουν σ' αυτές τις εκλογές...
Δεν είμαστε μαζί, κύριοι
Ζούμε στη χώρα, όπου η ανεργία στους αλλοδαπούς είναι μικρή, σύμφωνα με τις κρυπτορατσιστικές αναφορές της κυβέρνησης. Εκεί που οι άνεργοι δε βρίσκουν δουλιά, επειδή οι εργασιακές σχέσεις δεν είναι αρκετά...«ευέλικτες». Εκεί που ένα μεγάλο ποσοστό αυτών που δεν εργάζονται δε θέλουν να εργαστούν. Για τον υπουργό Εργασίας, ο οποίος παρουσίασε το νέο «Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την απασχόληση», ισχύουν όλα τα παραπάνω κι ακόμα περισσότερα. Μεγάλο μέρος της συνέντευξής του την περασμένη Πέμπτη αναλώθηκε στην παράθεση στοιχείων που ένα σκοπό είχαν: Να πείσουν ότι η ανεργία μειώνεται και ότι αυτή που υπάρχει οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στους ίδιους τους ...άνεργους!
Σαν κακέκτυπα των στίχων του γνωστού ποιήματος του Βάρναλη ακούγονταν τα λόγια του υπουργού. Φταίει το ένα, φταίει το άλλο, αλλά ποτέ δε φταίει η κυβέρνηση και πολύ περισσότερο το εκμεταλλευτικό σύστημα που υπηρετεί η πολιτική της. Η κυβέρνηση που με το νέο σχέδιο και το «εθνικό φόρουμ» που θέλει να φτιάξει, θα επιχειρήσει μια ακόμη βάρβαρη επίθεση στις εργασιακές σχέσεις. Αυτές που τόσο έχουν χτυπηθεί από την αλλεπάλληλη νομιμοποίηση της εκάστοτε εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Μιας αυθαιρεσίας που θεσμοθετείται με το επιχείρημα ότι αποτελεί πια πραγματικότητα, η οποία χρειάζεται να υπαχθεί σε κανόνες, για να γίνει πιο ...ήπια.
Η πραγματικότητα, όμως, βάλλεται βάναυσα από την ίδια την κυβέρνηση, η οποία μιλάει για μείωση της ανεργίας, ενώ γνωρίζει ότι τα σχετικά στοιχεία αποτυπώνουν μονάχα την προσωρινή ζήτηση που δημιουργούν, κυρίως στην Αττική, τα μεγάλα και τα ολυμπιακά έργα, σε συνδυασμό με δεκάδες προγράμματα απασχόλησης και κατάρτισης που προσφέρουν ευτελείς δουλιές μικρής διάρκειας και αποδοχών. Την ίδια ώρα, στη Δυτική Μακεδονία η ανεργία βρίσκεται περίπου στο 16% και αυξήθηκε σε σχέση με το 2000. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι δήθεν δημιουργήθηκαν 91 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας το 2001. Τι θα κάνει όμως τους άνεργους, όταν τα έργα θα τελειώσουν και όταν τα προγράμματα θα στερέψουν;
Εχει ήδη δώσει την απάντηση. Θα τους βάλει σε «προγράμματα». Από τη μια, για να αποκτήσουν τις δεξιότητες που δήθεν τους λείπουν και δεν μπορούν να βρουν δουλιά και από την άλλη, για να τους μυήσει στο «θαυμαστό» κόσμο της «ευελιξίας» της εργασίας. Να τους πείσει ότι δεν πρέπει να φωνάζουν, ούτε να δυσαρεστούνται, ότι είναι καλύτερη μια θέση μερικής απασχόλησης με μισό μεροκάματο, από μια «θέση» ανέργου με καθόλου μεροκάματο. «Διά βίου μάθηση», «απασχολησιμότητα», «επιχειρηματικότητα», άτυπη απασχόληση, «ευελιξία», διαμοιρασμός της μιας θέσης εργασίας σε δύο. Αυτές είναι οι λέξεις - κλειδιά του νέου Εθνικού Σχεδίου για την «απασχόληση». Αυτές είναι οι λέξεις - κλειδιά της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης. Και για να γίνουν πράξη όσα από αυτά δεν έχουν γίνει ή να διευρυνθούν εκείνα που έχουν ξεκινήσει, έχει το θράσος να απαιτεί - αν είναι δυνατόν!- κοινή στράτευση όλων! Ε, δεν είμαστε μαζί, κύριοι της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, και όσων από τις άλλες δυνάμεις, στην ουσία, σας στηρίζουν!
Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ
Μεγάλη... συμφορά!
Τα μάθατε; Κατά έξι ολόκληρες θέσεις υποβιβάστηκε η Ελλάδα στο διεθνή πίνακα της «ανταγωνιστικότητας», μέσα σ' ένα χρόνο, σύμφωνα με το «Institute for Managment Development» (IDM)! Ως μείζον εθνικό θέμα χαρακτήρισαν αμέσως το γεγονός οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου και απαίτησαν, εδώ και τώρα, την υιοθέτηση δραστικών μέτρων τόνωσης της ανταγωνιστικότητας, για να... σωθεί η ελληνική οικονομία, συμπληρώνοντας ότι αποτελεί ντροπή να βρισκόμαστε κάτω και από την Εσθονία...
Τι περιλαμβάνουν τα μέτρα που απαίτησαν; Πρώτα και κύρια να περιοριστούν ακόμα περισσότερο οι μισθοί και να αυξηθεί η «αποδοτικότητα» των εργαζομένων, δηλαδή να ενταθεί στο έπακρο η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Να ελαστικοποιηθούν ακόμα περισσότερο οι εργασιακές σχέσεις. Να εμπλουτιστούν οι παρεχόμενες διευκολύνσεις και να χρηματοδοτούνται με περισσότερο δημόσιο χρήμα οι ιδιωτικές «επενδύσεις». Να επιταχυνθούν οι διαρθρωτικές αλλαγές, δηλαδή η παραχώρηση των δημοσίων επιχειρήσεων σε ιδιώτες, το τσεκούρωμα του Ασφαλιστικού, η αντιλαϊκή μεταρρύθμιση του φορολογικού, της Υγείας, κλπ., κλπ. Με δυο λόγια, όλα εκείνα τα μέτρα, που θα κάνουν την ολιγαρχία του πλούτου ακόμη πλουσιότερη και τους εργαζόμενους ακόμη περισσότερο φτωχούς.
Προφανώς, δε φτάνει στο ντόπιο κεφάλαιο η θέση του πρωταθλητή κερδοφορίας στην ΕΕ, θέλει και την ανάλογη στην παγκόσμια κατάταξη. Είναι θέμα «ανταγωνιστικότητας», βλέπετε...
Feeds
