Πάλι το ίδιο παραμύθι. Την ώρα που ο πληθωρισμός, ειδικά αυτός που αφορά τα προϊόντα που γεμίζουν το καλάθι της νοικοκυράς, ανεβαίνει ασυγκράτητος τον ανήφορο. Την ώρα που στην ημερήσια διάταξη μπαίνει το ζήτημα των αυξήσεων στους μισθούς και των συλλογικών συμβάσεων. Την ώρα που οι λαϊκές μάζες πληρώνουν πανάκριβα μόνο την κυκλοφορία του ευρώ (υπάρχουν προϊόντα που αυξήθηκαν μέχρι και 50%)... Αυτή την ώρα διαλέγει η κυβέρνηση να επαναφέρει το παραμύθι της «συμφωνίας κυρίων». Ο υπουργός Ανάπτυξης Α. Τσοχατζόπουλος, λέει, θα καλέσει σύσκεψη με τους εκπροσώπους των βιομηχάνων και των εμπόρων για na τους ζητήσει «συγκρατημένες ανατιμήσεις»! Αλήθεια, πιστεύουν στην κυβέρνηση ότι οι εργαζόμενοι τρώνε κουτόχορτο και δεν ξέρουν ποιοι κέρδισαν και ποιοι πλήρωσαν τις περιβόητες «συμφωνίες κυρίων», που χρόνια τώρα συνάπτει η κυβέρνηση με το «φιλικό» κεφάλαιο; Αυτοϊκανοποιούνται οι κυβερνώντες με την αστεία διαπίστωση του Κ. Σημίτη ότι έχουν εξαφανίσει την ακρίβεια; Τόσο το χειρότερο γι' αυτούς. Τους περιμένουν δυσάρεστες εκπλήξεις.
Παπούτσι(η) από το κόμμα του
«Τα δικά μας τα παιδιά είναι πιο καλά και πιο "καθαρά" παιδιά»! Σ' αυτό φαίνεται, ότι συμφώνησαν και τελικά «τα βρήκαν», η τότε ηγεσία του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας με υπουργό τον Χρ. Παπουτσή και η ηγεσία της Πανελλήνιας Ενωσης Προσωπικού Λιμενικού Σώματος (ΠΕΠΛΣ), όπως αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα της επίταξης (δηλαδή εν ψυχρώ ρουσφέτι) 33 πολιτικών υπαλλήλων. Ανάμεσα στα ονόματα της λίστας των επίτακτων, όπως αυτή ανακοινώθηκε, «φιγουράρει» και το όνομα της κόρης του προέδρου της ΠΕΠΛΣ, του σωματείου που αποτελεί και το μοναδικό συνδικαλιστικό όργανο του προσωπικού του Λιμενικού Σώματος! Κατά τα άλλα, ο μεν πρώτος, πολιτικός, έχει εκφράσει την επιθυμία ενασχόλησής του με τα κοινά μέσω του Dήμου Αθήνας, ο δε δεύτερος, συνδικαλιστής, περιμένει τις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέας διοίκησης στην ΠΕΠΛΣ. Με τέτοιους όρους, ποιος θα διεκδικήσει, από ποια εξουσία και ποιος θα βγει στην αγορά του δήμου να μιλήσει για χρηστή διοίκηση;
Οι αντιφάσεις του «ευρωμονόδρομου»
Οντας εγκλωβισμένη στη λογική του «ευρωμονόδρομου», η ηγεσία του ΣΥΝ δε θα μπορούσε να φτάσει το λόγο της, πέρα από τα ασφυκτικά όρια των διαπιστώσεων και, το πολύ πολύ, μιας άσφαιρης κριτικής στα κακώς κείμενα της ΕΕ, χωρίς να στιγματίζει αιτίες και να διατυπώνει προτάσεις διεξόδου. Από το πλαίσιο αυτό, δεν παρεξέκλινε χιλιοστό το προσυνέδριο του ΣΥΝ, το διήμερο 8 και 9 Φλεβάρη, με θέμα «Η Αριστερά για την Ευρώπη». Τίποτα το καινούριο δεν προσέθεσαν οι εργασίες του σε όσους στοιχειωδώς γνωρίζουν τις θέσεις του ΣΥΝ για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αποτέλεσε, όμως, ένα ακόμη πεδίο διαξιφισμών μεταξύ «αριστερών» και «ανανεωτών». Ηταν πραγματικά απολαυστικός ο Π. Λαφαζάνης, όταν με μελανά χρώματα σκιαγραφούσε το μέλλον και ωρυόταν για την ανάγκη ρήξεων και ανατροπών. Αναπάντητα, βέβαια, άφησε ερωτήματα, που αβίαστα προκύπτουν, όπως: Ρήξεις και ανατροπές από ποιους, εναντίον ποιων και προς όφελος ποιων; Ακολούθησε ο Δ. Χατζησωκράτης, εξίσου απολαυστικός, ο οποίος δεν άφησε αναπάντητη την «επαναστατική ρητορεία» του προλαλήσαντα, εκφράζοντας την κάθετη διαφωνία του με λογικές «ρήξεων και ανατροπών». Για να καταλήξει με τη ρηξικέλευθη άποψη πως «αυτά είναι εύκολα πράγματα» (σ.σ. οι ρήξεις και οι ανατροπές), ενώ το «δύσκολο είναι οι μεγάλες μεταρρυθμιστικές αλλαγές μες στο σύστημα»...
Ο κ. «Πίτσα Χατ»
«Περιβόλι» από «μαργαριτάρια» ήταν για άλλη μια φορά ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, καθώς γυρίζει ανά τον κόσμο για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο σύστημα, με το αζημίωτο φυσικά. Αυτή τη φορά ήταν στο «Μέγκα» και τον Ν. Χατζινικολάου. Και, βέβαια, ξανάριξε το ανάθεμα στο σοσιαλισμό της ΕΣΣΔ και τους κομμουνιστές, ενώ εκθείασε την ελευθερία του καπιταλισμού. Ανελεύθερο και δικτατορικό καθεστώς είχε η Σοβιετική Ενωση ισχυρίστηκε. Παραδέχτηκε, όμως, ότι οι σοβιετικοί πολίτες είχαν πολύ υψηλό πολιτιστικό και πνευματικό επίπεδο. Και δεν υπήρχε φτώχεια, ανεργία, άστεγοι, περιθώριο, εμφύλιοι, κλπ., κλπ., θα συμπληρώναμε εμείς. Ολοφάνερες αντιφάσεις θα πείτε. Και, βέβαια, αλλά ο Ν. Χατζηνικολάου, ούτε ήθελε, ούτε μπορούσε να τις δει και να τις σημειώσει. Ε, όχι και να φέρει σε δύσκολη θέση τον κ. «Πίτσα Χατ» (από τη διαφήμιση που του απέφερε «καλά κέρδη», όπως δήλωσε ο ίδιος)
Οσο για τη φτηνή και επιδερμική κριτική στη σημερινή νέα τάξη πραγμάτων, που συνδυάστηκε και με τη συστράτευση στην «αναγκαία αντιτρομοκρατική εκστρατεία Μπους και άλλων», τι να πούμε εμείς... Τα είπε μόνος του... Κρίμα, που δεν έχει τα απαιτούμενα προσόντα, για να δηλώσει εθελοντής στο Αφγανιστάν ή όπου αλλού...
Τα ... δημαρχιακά
Γρηγοριάδης Κώστας
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ πόλη θα κάνει την Αθήνα, λέει ο Χρήστος Παπουτσής, και σ' αυτό το κομβικό σημείο συνίσταται το δημαρχιακό του όραμα. Εντάξει, δεν είναι και τίποτε δύσκολο: Λίγη κίνηση παραπάνω, μερικές δεκάδες χιλιάδες άστεγοι ακόμη, μια μικρή αύξηση της ανεργίας και η Αθήνα γίνεται μεμιάς Λονδίνο!
Ομως, βρε παιδί μου, είναι φοβερό το πώς λείπει από την επιχειρηματολογία και τις διαφημιστικές καμπάνιες των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας το θέμα των δημοτικών φόρων. Δεν το αναφέρουν ποτέ προεκλογικά. Το κακό, όμως, είναι ότι το θυμούνται αμέσως μετά τις εκλογές.
Κι έτσι που τους έχουν κάνει ξέρετε τους δήμους και με την πολιτική που ασκούν τα τελευταία 20 χρόνια, είναι μάλλον παρακλάδι των υπηρεσιών του υπουργείου Οικονομικών και, μάλιστα, αυτών των φορολογικών εσόδων, παρά Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Υπάρχουν, βέβαια, και οι περίφημες επιχορηγήσεις των κοινοτικών προγραμμάτων, κλπ. για τους δήμους. Πολύ χρήμα δε λέμε, αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο δεν το βλέπουν ποτέ οι δημότες, εν αντιθέσει με μερικούς άλλους, τους ...εκλεκτούς, που το καλοβλέπουν και όχι μόνον.
ΤΙ ΔΙΕΡΕΥΝΗΤΙΚΕΣ επαφές είναι πάλι αυτές που κάνουν ο Παπανδρέου και ο Τζεμ; Αυτοί οι δυο, από τότε που έχουν αναλάβει, είναι γνωστό ότι ασκούνται τακτικά στα διπλωματικά ψαχουλέματα, μόνο που τώρα μας εγγυώνται και αποτελέσματα.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Ας ψαχτούν όσο θέλουν, λοιπόν, μόνο που οι ...σύμμαχοί μας, του ΝΑΤΟ, ψάχνονται επίσης για το πώς θα μοιράσουν το Αιγαίο και θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε αν αυτή η ιστορία αφορά τις επαφές των δυο υπουργείων. Οι υπουργοί, βέβαια, μας διαβεβαιώνουν για το αντίθετο, αλλά τους πιστεύετε;
Πάντως, το ένα δέκατο των «ερευνών», που γίνονται στα δυο υπουργεία Εξωτερικών, να γίνονταν στην περίφημη υφαλοκρηπίδα, θα είχαμε γίνει πετρελαιοπαραγωγός χώρα - μέλος του ΟΠΕΚ, είναι βέβαιο.
Διώκονται γιατί ... αγωνίστηκαν
Στην Κεφαλλονιά, διώκονται δύο εκπαιδευτικοί. Στην Πάτρα, εφτά στελέχη του ΚΚΕ και του φιλειρηνικού κινήματος. Στην Καλαμάτα, 24 μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς, αλλά και ο 76χρονος Δ. Βάγιας, επειδή το ...1949 αυτομόλησε από το στρατό του μοναρχοφασιστικού καθεστώτος και προσχώρησε στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας! Η «συγκομιδή», από τη χτεσινή και μόνο ειδησεογραφία, πλούσια, πολύ περισσότερο, αν συμπεριληφθούν οι διώξεις, που στο πολύ πρόσφατο παρελθόν σημειώθηκαν σε βάρος εργατών, αγροτών, φιλειρηνιστών κ.ο.κ.
Ο αυταρχισμός και η καταστολή του αστικού κράτους εντείνονται και κινούνται σταθερά και απαρέγκλιτα εναντίον του λαϊκού κινήματος. Μια ματιά στις κατηγορίες, που προσάπτονται σε όσους σέρνονται στα δικαστήρια, αρκεί για να το επιβεβαιώσει. Παρανόμησαν και διώκονται, γιατί ...αγωνίστηκαν!
Εχει αξία η επισήμανση πως οι αυταρχικές μέθοδοι και τα αντιδημοκρατικά μέτρα του σήμερα «κυοφορούν» τους διαδόχους τους για το αύριο. Κυοφορούν ακόμα περισσότερο αυταρχισμό, ακόμη πιο λειψή δημοκρατία. Η επίθεση στα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα δεν έχει ακόμη ξεδιπλωθεί στο σύνολό της, στα πλαίσια, ωστόσο, της παγκόσμιας «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού, θα γίνει κι αυτό. Θα επιστρατεύσουν κάθε τρόπο και μέσο για την τρομοκράτηση των λαών και των κινημάτων τους. Και για να προλάβουμε όσους σπεύσουν να μιλήσουν για καταστροφολογία, να υπενθυμίσουμε το νέο πιο αντιδραστικό ευρωτρομονόμο, πως οι εμπνευστές του νομοσχεδίου για τον περιορισμό, χτύπημα επί της ουσίας, των διαδηλώσεων περιμένουν την κατάλληλη στιγμή να το βγάλουν απ' το συρτάρι κ.ά. Προοπτικά, με χρονικό ορίζοντα το 2004 και στο όνομα της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων, τολμούμε να προβλέψουμε πως «κάποιοι» θα ξεπεράσουν κι εκείνον τον τύραννο της αρχαιότητας, το όνομα του οποίου παραμένει ως σήμερα συνώνυμο της σκληρότητας.
Αλλωστε, το απαίτησε και ο Τ. Μίλερ. Ηταν σαφής: Διώξεις, συλλήψεις και καταδίκες! Υπάρχει, άραγε, αμφιβολία, για το αν η κυβέρνηση έλαβε το μήνυμά του και για το αν θα συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις; Δεν έχει σημασία, αν «αγάλι αγάλι γίνεται...». Σημασία έχει ότι γίνεται. Αργά, αλλά σταθερά, οικοδομείται η πραγματικότητα μιας σιδηρόφραχτης κοινωνίας, όπου πας μη υποταγμένος θα ανακηρύσσεται αυτόματα σε δημόσιο κίνδυνο και θα αντιμετωπίζεται αναλόγως.
Γνωρίζουν καλά πως η ίδια η πολιτική τους προετοιμάζει τους ανατροπείς της. Και εξοπλίζονται κατάλληλα για να απομακρύνουν τον κίνδυνο, η γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή να εξελιχτεί σε πάλη συνειδητή με προσανατολισμό αντιιμπεριαλιστικό. Η προσπάθεια να τρομοκρατήσουν πρωτοπόρους αγωνιστές, αν δε βρει μπροστά της ένα αρραγές μέτωπο αγώνα, θα φτάσει αύριο ως την τρομοκράτηση όλου του λαού και του κινήματός του. Γι' αυτό κανείς δε δικαιούται να σφυρίζει αδιάφορα. Η αδιαφορία δεν είναι στάση ουδέτερη, είναι στάση στο πλευρό όσων εξυφαίνουν αντιλαϊκά σενάρια, είναι στάση που υποθηκεύει κεκτημένα δικαιώματα. Τα δικαιώματα όλων μας, που μπορούν να υπάρχουν όσο τα υπερασπιζόμαστε και τα υπερασπιζόμαστε με συστράτευση στον αγώνα.
Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
Τι «παίζεται» στις δημοτικές
Παπαγεωργίου Βασίλης
Είναι πια φανερό ότι οι ηγεσίες του δικομματισμού έχουν επιλέξει το Δήμο Αθηναίων ως το πεδίο όπου θα κριθούν οι εντυπώσεις από τις δημοτικές εκλογές. Μπορεί ο Κ. Λαλιώτης να δηλώνει (επειδή έτσι τον συμφέρει) ότι οι δημοτικές εκλογές «δεν αποτελούν πρόκριμα για τις πολιτικές εξελίξεις», όμως το αποτέλεσμα των δημοτικών μπορεί να ρίξει τη σκιά του και να επηρεάσει το κλίμα και τις γενικότερες εξελίξεις. Γι' αυτό ο δικομματισμός καταφεύγει στην πόλωση και επιστρατεύει τα συνήθη όπλα (διλήμματα, ψεύτικες υποσχέσεις ειδικά στο Δήμο Αθηναίων, άγριο δούλεμα και εξαπάτηση του κόσμου). Για μεν τα κόμματα του δικομματισμού πρόκειται για μια σκληρή μάχη με «διακύβευμα» την εξουσία, όχι μόνο στις νομαρχίες και τους δήμους, αλλά και την «κεντρική». Από την πλευρά όμως των ριζοσπαστικών δυνάμεων και ειδικότερα του ΚΚΕ η μάχη επικεντρώνεται στο στόχο να δοθεί ένα αποφασιστικό πλήγμα στο δικομματισμό, μέσω και της προώθησης πλατιών συνεργασιών που ενώνουν και ριζοσπαστικοποιούν το λαό ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ. Τα «αριστερο-δέξια» ανοίγματα των δύο μονομάχων είναι στάχτη στα μάτια. Το ζητούμενο είναι την επομένη των δημοτικών εκλογών, οι εργαζόμενοι να έχουν ενισχύσει τις θέσεις τους, δίνοντας νέα ώθηση στο δικό τους Μέτωπο.
Λεφτά υπάρχουν, αλλά...
Τάχα έδιναν «μάχες» και έψαχναν κονδύλια στις Βρυξέλλες για την ενίσχυση των αγροτών ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Γεωργίας. Και ξαφνικά, λίγες μέρες μετά, η ίδια η Κομισιόν ανακοινώνει ότι θα επιστρέψει στην Ελλάδα 154.000 εκατ. ευρώ (περίπου 52 δισ. δρχ.), ποσό που ισοδυναμεί με το 10% της ετήσιας συνεισφοράς της χώρας στον κοινοτικό προϋπολογισμό (1 δισ. 577 εκατ. ευρώ). Η αρμόδια για τον προϋπολογισμό της ΕΕ επίτροπος ανακοίνωσε ότι η Κομισιόν θα επιστρέψει κατά το 2002 στις 15 χώρες - μέλη ένα ποσόν της τάξης των 10 δισ. ευρώ, που «περίσσεψαν» από τον προϋπολογισμό της ΕΕ το 2001. Με άλλα λόγια, η Κομισιόν προτιμά να έχει περισσεύματα στον προϋπολογισμό και να τα «επιστρέφει», παρά να τα δίνει για τη στήριξη, για παράδειγμα, του αγροτικού εισοδήματος. Από την πλευρά της, η κυβέρνηση το μόνο που έχει μάθει είναι να λέει «γιες» σε ό,τι ακούγεται στις Βρυξέλλες. Συμπέρασμα; Ακόμα και όταν «περισσεύουν» λεφτά, οι Βρυξέλλες προτιμούν να μην τα δίνουν σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη και τα δικαιούνται.
«Ανθυγιεινή» η «ευρω-μετακίνηση»
Ατυπη σύνοδος των υπουργών Υγείας, στη Μάλαγα της Ισπανίας, έγινε τις προάλλες και ασχολήθηκε με τα ζητήματα των μεταμοσχεύσεων και της «ελεύθερης κυκλοφορίας των ασθενών» εντός της κοινότητας. Σχετικά με το τελευταίο ζήτημα, μάλιστα, ο μετέχων στη σύνοδο υφυπουργός Υγείας, Εκτ. Νασιώκας, δήλωσε: «Ελεύθερη διακίνηση των ασθενών δεν πρέπει να συνεπάγεται χρηματοοικονομικές επιπτώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία και στα υγειονομικά συστήματα».
Κατά πρώτον, πολύ θα θέλαμε, να μας διευκρινίσει κάποιος αρμόδιος τι θα σημάνει συγκεκριμένα το όποιο καθεστώς της «ελεύθερης διακίνησης των ασθενών». Κατά δεύτερον, η δήλωση του υφυπουργού μας δημιούργησε ορισμένες απορίες: Τι θέλει, άραγε, να πεί; Μήπως και μέχρι τώρα, εκείνος που είχε να πληρώσει, δεν είχε ελεύθερη μετακίνηση; Η, θέλει να πεί, ότι σ' ένα καθεστώς επιταχυνόμενης εμπορευματοποίησης της Υγείας, θα πληρώσουν το μάρμαρο κάποιοι άλλοι, εκτός απ' τους ασθενείς και τα ασφαλιστικά τους ταμεία; Μήπως, θα γλιτώσουν οι μεταμοσχεύσεις - που όντως σώζουν ζωές - από τη λογική της εμπορευματοποίησης; Η, τέλος, σκέπτονται να φορτώσουν κι άλλα βάρη αποκλειστικά και μόνο στους ασθενείς;
Ποιοι και γιατί ανησυχούν;
(Συνέχεια από τη σελίδα 1)
Το ΚΚΕ, πράγματι, βρίσκεται σε συνεχή διαδικασία προβληματισμού, δημιουργικής συζήτησης και δράσης. Συζητάμε για τα προβλήματα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που κάθε μέρα γίνονται όλο και πιο μεγάλα και δυσβάστακτα, εξαιτίας των πολιτικών που εφαρμόζουν, υλοποιούν και στηρίζουν τα κόμματα του μεγάλου κεφαλαίου στη χώρα μας. Γι' αυτό και ενοχλούνται οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης. Τους ενοχλεί ότι οι κομμουνιστές συζητάνε για την αναγκαία αναζωογόνηση του συνδικαλιστικού κινήματος, αναζητώντας νέους τρόπους, πιο αποτελεσματικές μορφές δράσης και παρέμβασης, έτσι ώστε η εργατική τάξη, το εργατικό κίνημα να καταξιώσει και αναπτύξει τον πρωτοπόρο ρόλο του μέσα στην κοινωνία. Φοβούνται αυτή τη συζήτηση που μετατρέπεται σε δράση, σε υλική δύναμη, όπως ακριβώς «ο διάολος το λιβάνι»!
Ενοχλούνται γιατί οι κομμουνιστές παλεύουν, για να γίνει πιο αποτελεσματική η αποκάλυψη του ρόλου των συμβιβασμένων ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος, της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Εχθρεύονται τους κομμουνιστές, γιατί ακολουθούν συνεπή γραμμή αντιπαράθεσης με την συμβιβασμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ που ξεπουλάει τους αγώνες, που έχει απεμπολήσει το δικαίωμα της εργατικής τάξης να διεκδικεί, να αγωνίζεται, να βρίσκεται σε συνεχή σύγκρουση με την αντίπαλη τάξη, το δικαίωμα -το κατακτημένο με αίμα και θυσίες- να μη θεωρεί «εταίρο» και «κοινωνικό συνομιλητή» το βιομήχανο, τον εφοπλιστή, τον τραπεζίτη.
Ενοχλούνται και φοβούνται όλοι αυτοί γιατί το ΚΚΕ αποφασίζει και δρα, χωρίς την παρέμβασή τους, παρά τις ποικίλες -παλιότερες και νεότερες- προσπάθειές τους. Το ΚΚΕ επιλέγει και θα συνεχίσει να επιλέγει τις παρεμβάσεις του, πάντα με βάση τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Το ΚΚΕ επιλέγει το ίδιο τις μορφές καθοδήγησης και δράσης του. Τις μορφές και μεθόδους οργάνωσης των εργατών στην πολιτική τους πρωτοπορία. Επιλέγει τις μορφές πάλης και αγώνα, με βάση το συμφέρον του λαϊκού μας κινήματος. Αγωνίζεται με ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση, για να δει καλύτερες μέρες ο λαός μας.
Εχουμε τη φιλοδοξία να γινόμαστε όλο και καλύτεροι. Να μελετάμε βαθύτερα πώς θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα προσανατολισμού και βελτίωσης της δουλιάς μας στην εργατική τάξη, στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Φιλοδοξούμε να συμβάλουμε στο δυνάμωμα της αντίστασης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, με τη διεκδίκηση αιτημάτων που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.
Κι όπως γνωρίζουμε, ότι η ανησυχία των αντιπάλων φανερώνει στην πραγματικότητα το σωστό βηματισμό μας, άλλο τόσο και περισσότερο, έχουμε πλήρη συνείδηση, από την Κεντρική Επιτροπή μέχρι την Κομματική Οργάνωση Βάσης, ότι έχουμε πολλή δουλιά να κάνουμε. Γνωρίζουμε την πολυπλοκότητα της νέας κατάστασης, τον κακοτράχαλο δρόμο που επιλέξαμε να ακολουθήσουμε. Εχουμε πλήρη συνείδηση ότι οι δυσκολίες μεγαλώνουν κι έχουν να κάνουν κυρίως με τις αντικειμενικές συνθήκες, μέσα στις οποίες διεξάγεται η ταξική πάλη. Βρισκόμαστε σε καλό δρόμο και σ' αυτό το δρόμο θα συνεχίσουμε αταλάντευτα, αφήνοντας τις «σειρήνες», πότε να ουρλιάζουν και πότε να τραγουδούν παράφωνα...
Feeds
