Παπαγεωργίου Βασίλης

Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Μπορεί, το 56% να μην πληρώνει στο εξής άμεσους φόρους, αλλά το γεγονός αυτό μόνο το μέγεθος της φτώχειας, που υπάρχει στη χώρα μας, αποκαλύπτει. Με άλλα λόγια, το ατομικό εισόδημα του 56% των πολιτών βρίσκεται κάτω από το νέο αφορολόγητο όριο (2.870.000 ή 205.000 μηνιαίο μισθό) και, επομένως, παρακάτω και από το επίσημο όριο της φτώχειας. Κατά τα άλλα, τα έσοδα, τόσο από άμεσους όσο και έμμεσους φόρους, στον προϋπολογισμό του 2002 αυξάνονται και, μάλιστα, με διπλάσιο ρυθμό του πληθωρισμού. Αύξηση την οποία επιβαρύνονται, κυρίως, τα συνήθη και γνωστά σε όλους «υποζύγια», δηλαδή, οι μισθωτοί, οι μεροκαματιάρηδες, οι συνταξιούχοι, επαγγελματοβιοτέχνες κλπ. Την ίδια στιγμή, οι αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις (2,5% και 3,3%) βρίσκονται κάτω και περίπου ίσες με τον τρέχοντα πληθωρισμό αντίστοιχα.

Για το χαμηλό εισόδημα των βαμβακοπαραγωγών και των ελαιοπαραγωγών φταίνε οι ίδιοι οι αγρότες που τα προϊόντα τους δεν είναι καλής ποιότητας, ισχυρίστηκε ο υπουργός Γεωργίας σε «στημένο» τηλεοπτικό μονόλογο. Ο κ. υπουργός γνωρίζει, όμως, ότι η τιμή του ελληνικού βαμβακιού είναι 30 - 40 δραχμές το κιλό μεγαλύτερη απ' αυτή της ΕΕ, λόγω των πολύ καλών ποιοτικών προδιαγραφών του. Είπε, δηλαδή, ψέματα για τους βαμβακοπαραγωγούς.

Ο κ. υπουργός, επίσης, πρέπει να γνωρίζει, ότι το ελληνικό λάδι είναι το καλύτερο στην ΕΕ. και στον κόσμο, όπως πιστοποιούν οι σχετικές εκθέσεις της ΕΕ. Σύμφωνα με αυτές, το 85% του ελληνικού λαδιού είναι πρώτης ποιότητας (έξτρα παρθένο), ενώ η αντίστοιχη ποιότητα του ιταλικού είναι 67%, του ισπανικού 50% και του πορτογαλικού 43%. Ψέματα, επομένως, είπε για τους ελαιοπαραγωγούς.

Εμείς ένα πράγμα θέλουμε να συμπληρώσουμε. Η πρεμούρα του υπουργού, να συγκαλύψει τις ευθύνες της κυβέρνησης, για τους κανονισμούς που υπερψήφισε με τις χαμηλές ποσοστώσεις και τα υψηλά πρόστιμα συνυπευθυνότητας, τον μετατρέπει στον χειρότερο πρεσβευτή των ελληνικών αγροτικών προϊόντων και αποδείχνει ότι οι κυβερνώντες είναι και αδίστακτοι και επικίνδυνοι.

Βέβαια, τα παραπάνω δεν είναι τα μοναδικά παραδείγματα με τα οποία ο κ. Δρυς επιχείρησε και επιχειρεί καθημερινά, τελευταία, να κάνει το μαύρο άσπρο, για να αποπροσανατολίσουν τους αγρότες και την κοινή γνώμη. Αλλωστε, δεν είναι και ο μοναδικός. Οι κυβερνώντες ασκούνται συστηματικά στη γνωστή τακτική του Γκαίμπελς, «πες πες κάτι θα μείνει στο τέλος».

Τις προάλλες, ο κ. Δρυς εξύμνησε τον πρώην υπουργό Γεωργίας, Στ. Τζουμάκα, επειδή - κατά τη γνώμη του - πέτυχε μεγάλη ποσόστωση στο λάδι, πολύ μεγαλύτερη από την παραγωγή της χώρας. Ταυτόχρονα κατηγόρησε τους... αχάριστους ελαιοπαραγωγούς που άδραξαν την ευκαιρία και έγραψαν μεγαλύτερες από τις πραγματικές ποσότητες με αποτέλεσμα να πληρώνουν πρόστιμα συνυπευθυνότητας.

Να υπενθυμίσουμε όμως στον κ. Δρυ δύο πράγματα: Πρώτον, η ποσόστωση που πέτυχε το 1998 ο κ. Τζουμάκας για το λάδι και τις επιτραπέζιες ελιές ήταν 419.000 τόνοι, από την οποία οι 410.000 τόνοι αφορούν στο λάδι. Και δεύτερον, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Οργανισμού Ελαιολάδου η επιδοτούμενη παραγωγή ελαιολάδου ήταν το 1997 492.400 τόνοι, το 1996 494.200 τόνοι και το 1995 445.000 τόνοι.

Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους και αν δεν κάνουμε λάθος, ο Οργανισμός Ελαιολάδου εποπτεύεται από το υπουργείο Γεωργίας και ο υπουργός οφείλει να γνωρίζει αυτά τα στοιχεία.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ετσι, κάθε Νοέμβρη μαθαίνουμε, πως ο κρατικός προϋπολογισμός του επόμενου χρόνου, θα μας κάνει περισσότερο πλούσιους, ότι η Εφορία θα μας αφαιρέσει λιγότερα από τις τσέπες μας, ότι η Παιδεία, η Υγεία, η Πρόνοια και γενικότερα οι «κοινωνικοί τομείς» -όπως τους λένε- απορροφούν σημαντικά αυξημένα κονδύλια και επομένως, θα σημειώσουν σημαντική βελτίωση κλπ, κλπ.

Μετά, περνάνε οι βδομάδες και οι μήνες, έρχεται ο άλλος Νοέμβρης και άντε πάλι από τα ίδια...

Κανένας, εκ των προηγουμένων, όμως, δεν κάνει έναν απολογισμό. Κανένας δεν εξετάζει τι έγινε με όσα είπανε τον προηγούμενο χρόνο. Καθόλου τυχαία, βέβαια.

Αν κάποιος κάνει τον απολογισμό αυτό, εύκολα θα βρει, ότι οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι γενικότερα της πόλης και του χωριού έγιναν φτωχότεροι. Εύκολα θα βρει, ότι αυτούς «άρμεξε» ακόμη περισσότερο η Εφορία. Εύκολα, θα βρει, ότι η Παιδεία, η Υγεία, οι λεγόμενοι «κοινωνικοί τομείς» έγιναν φτωχότεροι και οι εργαζόμενοι πληρώνουν ακόμη περισσότερα, έστω για να έχουν τις ίδιες με πριν υπηρεσίες.

Το κράτος, όμως, μαζεύει κάθε χρόνο και περισσότερα χρήματα. Και, μάλιστα, αρκετά περισσότερα. Χρήματα τα οποία ξοδεύονται. Και αφού, δεν ωφελούνται οι εργαζόμενοι και ο λαός -παρά μόνο στο βαθμό, που «μαζί με το βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα»- ο καθένας μπορεί να καταλάβει, ότι ωφελούνται οι λίγοι «έχοντες και κατέχοντες».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είπαμε, απλά μαθήματα είναι...

Από ποιους να ζητήσεις ντροπή; Από αυτούς που πριν λίγο καιρό επανασυνηγόρησαν στη διαιώνιση του επαίσχυντου καθεστώτος της «ετεροδικίας» με τις ΗΠΑ;

Από ποιους να ζητήσεις ντροπή; Από τους απογόνους εκείνων που προσφωνούσαν τον Βαν Φλιτ με το «στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας», καθώς του έδειχναν τους Ελληνες φαντάρους; Από αυτούς που δηλώνουν πιστοί σύμμαχοι της χώρας του Νίξον, ο οποίος αποκαλούσε την Ελλάδα σαν ένα από τα «καλύτερα χωράφια των ΗΠΑ» στην Ευρώπη; Από αυτούς που από τα Ιμια και το Κοσσυφοπέδιο μέχρι τον Περσικό και το Αφγανιστάν έχουν ξεχάσει και οι ίδιοι πόσες φορές είπαν το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»;

***

Επί τριάντα και πλέον χρόνια η αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα έχει καταπατήσει ως κοινός οικοπεδοφάγος ένα χώρο που ανήκει στο Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων. Επί τριάντα χρόνια αυτός ο χώρος των 12.000 τμ διατίθεται για «πάρκιν» της πρεσβείας, παρά τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου να ξεκουμπιστούν από εκεί οι Αμερικανοί. Επί τριάντα χρόνια οι Αμερικανοί κατέχουν το χώρο των 15 στρεμμάτων έναντι του ποσού των... 70.000 δραχμών το μήνα!

Και τώρα το καλύτερο: Το νοίκι για να παρκάρει ο κ. Μίλερ το αυτοκίνητό του με άνεση δεν το πληρώνει η αμερικάνικη πρεσβεία. Το πληρώνει το... ελληνικό υπουργείο Οικονομικών!

Και ακόμα: Τώρα πια οι Αμερικανοί ζητούν ετσιθελικά την πλήρη παράδοση της περιοχής στη δικαιοδοσία τους - παρά το γεγονός ότι κάτι τέτοιο είναι παράνομο - και απαιτούν να «αγοράσουν» το... χωράφι τους. Το θέλουν, βλέπετε, για να επεκτείνουν την πρεσβεία τους και να εντάξουν στο εσωτερικό τις δραστηριότητες που μέχρι τώρα αναπτύσσονταν στις Αμεριακο-Νατοϊκές βάσεις!

***

Ευχής έργο θα ήταν, να είναι η Ρουμανία «παράγοντας ειρήνης και σταθερότητας στα Βαλκάνια», όπως υπήρξε κατά το παρελθόν, όταν ακόμα ήταν σοσιαλιστική χώρα. Ομως σήμερα δύσκολα κάποιος μπορεί να συμμεριστεί την υποκριτική αισιοδοξία του σημερινού Προέδρου της, Ιον Ιλιέσκου, ο οποίος περιδιαβαίνει διάφορες χώρες - και τη χώρα μας - εκλιπαρώντας βοήθεια για να δεθεί μια ώρα αρχύτερα η γειτονική χώρα στο ιμπεριαλιστικό άρμα...

Οι κυρίαρχες δυνάμεις της σημερινής Ρουμανίας θέλουν να εντάξουν τη χώρα στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, εφαρμόζουν πολιτική ξεπουλήματος των κρατικών επιχειρήσεων και περιουσίας, γίνονται συνεχείς ανατιμήσεις βασικών καταναλωτικών αγαθών, οι δυνάμεις καταστολής και οι διώξεις αποτελούν την απάντηση σε όσους απεργούν ή διαμαρτύρονται, ενώ οι κομμουνιστές θεωρούνται παράνομοι. Την ίδια στιγμή, η ανεργία αυξάνεται συνεχώς, το ένα τρίτο των Ρουμάνων «φυτοζωεί», αφού αμείβεται με λιγότερα από 80 δολάρια το μήνα, τεράστιες εκτάσεις γης μένουν ακαλλιέργητες, μετά την κατάργηση των συνεταιρισμών και μεγάλες κατηγορίες του πληθυσμού ζουν πρωτόγνωρες συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης.

Δε θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών, αλλά τα στοιχεία αυτά μόνον παράγοντα ειρήνης και σταθερότητας δε φανερώνουν...

«Εκπυρσοκρότησαν τα όπλα», πάλι. Μόνα τους, βέβαια, σύμφωνα με τη γνωστή ακαταμάχητη ασφαλίτικη λογική. Προχτές το βράδυ ήταν στην πλατεία Αμερικής. Θύμα 20χρονος Αλβανός. Πριν από μερικά βράδια το θύμα ήταν ένας νεαρός Τσιγγάνος, πριν από λίγο καιρό κάποιος τοξικομανής, κάποιος που «δε συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις»... Ενα είναι βέβαιο. Οσο πιο πολύ «λύνουν τα χέρια» των αστυνομικών, τόσο περισσότερα πτώματα μαζεύουν από τις πλατείες και τους δρόμους. Το οργανωμένο έγκλημα βέβαια δεν αντιμετωπίζεται, αλλά ο «τρόμος απλώνεται πάνω από την πόλη». Ο τρόμος όμως προέρχεται αυτή τη φορά από τους «φύλακες του νόμου». Και αυτό κάποιοι το θέλουν και το επιδιώκουν. Γι' αυτό και καλύπτουν τα «λάθη» και τα εγκλήματά τους.

Την ATTAC Γαλλίας - η οποία έχει καταγγελθεί από ριζοσπάστες ακτιβιστές της Γερμανίας ότι χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ενωση - φαίνεται πως ζήλεψαν ο ΣΥΝ και ορισμένες περί αυτόν οντότητες, σπεύδοντας προ δύο ημερών να φτιάξουν τη δική τους, εγχώρια εκδοχή. Χαρακτηριστικές ήταν οι παρουσίες στελεχών του ΣΥΝ στην ιδρυτική συνέλευση, καθώς και όσων δήλωσαν συμμετοχή, όπως η ομάδα «SOS Ρατσισμός» ή τα έντυπα ΑΥΓΗ, ΕΠΟΧΗ, ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ και ΠΟΛΙΤΗΣ. Επρεπε, όμως, να εξασφαλιστεί και κάποια έξωθεν καλή μαρτυρία. Ποιος έδωσε τη λύση; Η ΟΤΟΕ, η ΓΣΕΕ και η Ομοσπονδία ΠΟΕ - ΔΟΥ, οι οποίες, όπως ανακοινώθηκε, θα συμμετέχουν στο εγχείρημα. Πότε το αποφάσισαν οι τελευταίες; Ουδείς γνωρίζει. Δεν έχει και σημασία, εξάλλου. Πάντως, για να μη μένει αμφιβολία για το ποιος ελέγχει τι, όπως ανακοίνωσαν χτες, η ελληνική ATTAC θα συνεδριάζει κάθε Τετάρτη στα γραφεία του Κέντρου Τεκμηρίωσης, του κ. Δραγασάκη.

Ο κίνδυνος είναι παρών. Στο μέλλον τέτοια φαινόμενα θα πληθαίνουν. Για να αντιμετωπιστούν χρειάζεται η ανάπτυξη της πάλης του λαού και των μαζικών οργανώσεών του, που πρέπει να πλήξουν με τις δικές τους σφαίρες -τις σφαίρες της λαϊκής συσπείρωσης και πάλης- τον εντεινόμενο κυβερνητικό αυταρχισμό. Γιατί αποτελεί το κύριο όπλο της κυβέρνησης και του κράτους των μονοπωλίων για να επιβάλουν την αντιλαϊκή πολιτική τους.

«Αυξήσεις»

δύο τοις εκατό,

και πάλι εγώ

θα επαιτώ,

το ίδιο «επάγγελμα»

θα κάνω,

όπως και πρώτα

με το Γιάννο!

* * *

Ο νέος έλεγα

μπορεί

να δώσει αύξηση

γερή,

νόμιζα θέμα

είναι προσώπου,

ήμουν εκτός χρόνου

και τόπου!

* * *

Τώρα το βλέπω

καθαρά

πως γι' άλλους

έχουν τον παρά,

με Γιάννο

ή Χριστοδουλάκη,

με Μάνο ή έτερο

τσανάκι

στους λίγους

πάει το παραδάκι

(Ξύπνα καημένε μου

κοσμάκη)!