ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τι ήταν τελικά;

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Οι τρομακτικές σκηνές απολύμανσης ανθρώπων, γραφείων και αυτοκινήτων που εκτυλίχτηκαν χτες στην καρδιά της Αθήνας εξαιτίας μιας κακοηθέστατης φάρσας, μας υποχρέωσαν να δούμε κατάματα τη νέα παγκόσμια απειλή. Ο ύποπτος φάκελος, εκτός από... πούδρα, περιείχε και το "μικρόβιο" του φόβου, έναντι του οποίου καμιά χώρα δεν έχει ανοσία». Αυτά έγραφε η χτεσινή «Καθημερινή» στη λεζάντα που συνόδευε τη σχετική, πρωτοσέλιδη φωτογραφία, ενώ αρκετές ακόμη εφημερίδες έκαναν χτες πρωτοσέλιδο θέμα τους... την καλλιέργεια και εξάπλωση του φόβου και του πανικού, με τον ένα ή άλλο τρόπο.

Και τα σημειώνουμε όλ' αυτά, γιατί - εκτός των άλλων - υπάρχει ακόμη και είναι σοβαρό το ενδεχόμενο, ο «ύποπτος φάκελος με το "μικρόβιο" του φόβου», που αποτέλεσε την αφορμή για πρωτοσέλιδους τίτλους, όπως «Εκτός ελέγχου η ανθρακοφοβία» («Καθημερινή»), «Πανικός για άνθρακα χθες και στην Αθήνα» («Βήμα»), «Επιστολή σκόνη παραλύει το υπουργείο Υγείας» («Νέα») «12ωρο θρίλερ με την άσπρη σκόνη» («Εθνος») κλπ. να μην ήταν προϊόν μιας κακοηθέστατης φάρσας, αλλά μιας άσκησης ετοιμότητας... Αυτό καταλάβαμε εμείς, απ' όσα δήλωσαν χτες οι διάφοροι αρμόδιοι.

Τα σχόλια, βέβαια, περιττεύουν...

Οι τύποι να 'ναι καλά...

Το πρωτοφανές γεγονός να συνεδριάζει το Συμβούλιο της ΕΕ και παράπλευρα να συνεδριάζουν μόνες τους οι τρεις «μεγάλες δυνάμεις» (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία), όπως συνέβη στη Γάνδη, απέδειξε περίτρανα το αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν «ταχύτητες» στην ΕΕ και σε ποια ανήκει η Ελλάδα...

Οταν, δε, ρωτήθηκε σχετικά ο κ. Χυτήρης περιορίστηκε χτες να απαντήσει ότι «το θέμα είναι οι συναντήσεις αυτές να μη θίγουν το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ»...

Καλές οι «ευχές» κ. Χυτήρη μου, αλλά εκείνα τα περί «ισχυρής Ελλάδας» πώς και δεν τα θυμηθήκατε;

Ευρω-φιέστες

Ολόκληρη φιέστα διοργάνωσε το προεδρείο της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), γνωστοί θιασώτες της ΟΝΕ, για να διαφημίσουν το «ευρωφορτηγό», όπως βάφτισαν το γνωστό τροχοφόρο που δρομολογείται σε διαδρομές σε μια σειρά πόλεις στα πλαίσια της επιχείρησης εξοικείωσης των πολιτών με το ευρώ. Στο... αναλόγων διαστάσεων πανηγύρι που διοργανώθηκε παρέστησαν εκ μέρους της κυβέρνησης ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου και η υφυπουργός Ανάπτυξης Μ. Αποστολάκη, οι οποίοι έσπευσαν να συγχαρούν τη διοίκηση της ΕΣΕΕ για την πρωτοβουλία της. Μάλιστα, ο Γ. Παπαντωνίου έκρινε ότι με τον τρόπο αυτό θα καλυφθεί το «κενό της ενημέρωσης» των καταναλωτών σε σχέση με το νέο νόμισμα.

Για το κενό της τσέπης των καταναλωτών, που μεγαλώνει συνεχώς, είτε μετριέται με δραχμές είτε με ευρώ από το Γενάρη, δεν είχε να πει κάτι ο κύριος υπουργός. Και αυτό, βεβαίως, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι θα καλυφθεί με... νταλίκες.

Δικομματικός εμπαιγμός

Τις «ηλεκτροδοτήσεις αυθαιρέτων κτισμάτων (κατοικιών) με κοινωνικά κριτήρια» θυμήθηκαν οι της Νομαρχίας Εύβοιας και ο προσκείμενος στη ΝΔ νομάρχης, ένα χρόνο πριν από τις νομαρχιακές εκλογές. Μιμούμενος, έτσι, με τον ...καλύτερο τρόπο τον προκάτοχό του προσκείμενο στο ΠΑΣΟΚ νομάρχη, που εγκαινίασε την «κοροϊδία και τον εμπαιγμό» σε χιλιάδες οικογένειες μισθοσυντήρητων, που διαθέτουν μια κατοικία και προσπαθούν να τη νομιμοποιήσουν σε περιοχές, όπως είναι οι συνοικίες της Χαλκίδας Εξω Παναγίτσα, Χαραυγή, κ.ά.

Ετσι, πρόσφατα, το Νομαρχιακό Συμβούλιο έγινε δέκτης της συγκεκριμένης απόφασης του νομάρχη για ανάλογες νομιμοποιήσεις, παρότι όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του, το 1998, κατάργησε τη σχετική απόφαση του προκατόχου του, καταγγέλλοντάς την ως παράνομη. Τότε δεκάδες πολύτεκνοι, χρόνια ασθενείς ή άτομα με ειδικές ανάγκες είχαν υποβάλει αιτήσεις για την ηλεκτροδότηση των αυθαίρετων σπιτιών τους. Πλήρωσαν αρκετά εκατομμύρια στην Πολεοδομία, στο ΙΚΑ, στην Εφορία, αλλά ρεύμα δεν είδαν. Από πάνω, κλήθηκαν να πληρώσουν και πρόστιμο διατήρησης του αυθαίρετου.

Χρόνια, τώρα, οι εταίροι του δικομματισμού τούς εμπαίζουν. Δεν είναι καιρός, να τους προκαλέσουν κι αυτοί με τη σειρά τους ...ηλεκτροσόκ, μαυρίζοντάς τους;

Τα διλημματικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΛΗΘΕΙΑ, το σκέπτονταν πολύ καιρό το νέο «δίλημμα», όπως το αποκαλούν, οι διάφοροι αναλυτές της τρέχουσας κατάστασης; «Προσωπικές ελευθερίες ή ασφάλεια;» λένε! Εκτός από όσα άλλα μπορεί να πει κανείς, είδαν κανέναν να μας δίνει επιλογή;

Και οι μεν προσωπικές ελευθερίες αμφισβητούνται εδώ και καιρό μετά τη Συνθήκη Σένγκεν και τον «τρομονόμο». Οσο για την ασφάλεια, πού τη βλέπουν άραγε, όταν η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να κάνει στόχο την Ελλάδα, συντασσόμενη πρώτη πρώτη με τις αμερικανικές επιλογές;

Εκτός πια αν αναφέρονται στην ασφάλεια που μπορούν υποτίθεται να μας παρέχουν οι ΗΠΑ ως προστάτιδα δύναμη. Αυτή την «ασφάλεια» νομίζω την έχουμε καταλάβει από τον καιρό του δόγματος Τρούμαν και ακόμη περισσότερο το 1967! Χρειαζόμαστε άραγε κι άλλα δείγματα;

Μετά τους Αμερικανούς, λοιπόν, που έθεσαν το θέμα «η μαζί μας ή εναντίον μας», έχουμε κι αυτές τις θεωρίες που υποτίθεται ότι προσπαθούν να βρουν τις ισορροπίες. Αν δε σας ενοχλεί ... «δε θα πάρουμε» και δε θα εμπλακούμε σε κανένα από τα ψευτοδιλήμματα.

ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΣΟ πιο καθαρά πρέπει να το πει το ΠΑΣΟΚ ότι μας δουλεύει με την ιστορία που ξεσήκωσε για το αεροδρόμιο των Σπάτων και τη σύμβαση του Μητσοτάκη. Ο (κατά πολλούς μελλοντικός εκπρόσωπος Τύπου) Χρήστος Πρωτόπαππας το δήλωσε απευθυνόμενος στη ΝΔ: Σταματήστε να μιλάτε για σκάνδαλα, να σταματήσουμε κι εμείς.

Το ότι βέβαια τα ποσά που «πάνε κι έρχονται» και τα δισεκατομμύρια που διακινούνται από δήλωση σε δήλωση και από λογαριασμό σε λογαριασμό είναι χρήματα του Ελληνα φορολογούμενου δε φαίνεται να απασχολεί κανέναν.

Οχι τίποτε άλλο, μα έχουν βάλει στη μέση και το θέμα του αεροδρομίου των Σπάτων, το οποίο δεν έχουμε ακόμα ...ξεχρεώσει. Κι έτσι που τα κατάφερε ο Λαλιώτης, δε θα το ξεχρεώσουν ούτε τα δισέγγονά μας.

Γρηγοριάδης Κώστας

«Πολιτισμός» της υποταγής;

Τα κορμιά των εκατοντάδων παιδιών της Παλαιστίνης που «σταμάτησαν» ισραηλινές σφαίρες δεν είναι ανθρώπινα; Μήπως το αίμα των Παλαιστινίων είναι φτηνότερο; Μήπως η εφαρμογή «φυσικής εξόντωσης» πολιτικών προσώπων, που είχε βάλει σε εφαρμογή το Ισραήλ δυο μέρες πριν (αν είχε και ποτέ σταματήσει) την εκτέλεση του ακροδεξιού Ζεεβί δεν ήταν τρομοκρατική δράση; Πόσα και πόσα στελέχη των παλαιστινιακών οργανώσεων έχουν εξοντωθεί μ' αυτόν τον τρόπο; Αυτές οι δολοφονίες δε μετράνε;

Ο κάθε λίγο και λιγάκι αποκλεισμός των παλαιστινιακών εδαφών και η ισοπέδωση των οικισμών από τα τανκς και τις μπουλντόζες δε γεννούν αγανάκτηση; Δεν είναι φυσικό και ανθρώπινο όλα αυτά να γεννούν τη στοιχειώδη ανάγκη αντίστασης; Γιατί πρέπει σώνει και καλά να περάσει ο «πολιτισμός» της υποταγής; Γιατί αντί τα αντανακλαστικά μας να είναι για την αλληλεγγύη στο δίκαιο αγώνα αυτού του λαού να μας ετοιμάζουν έτσι που να αγωνιούμε για τη «χαμένη εκεχειρία...»;

Η εκτέλεση του Ζεεβί που όταν ήταν ζωντανός ήθελε να ξαποστείλει Παλαιστινίους και Ισραηλινούς αραβικής καταγωγής «στη Μέκκα», έκανε τα επιτελεία των ΗΠΑ και της ΕΕ να χτυπάει, τάχα, το φυλλοκάρδι τους για «την τύχη της εκεχειρίας» που είχαν στήσει. Ποια εκεχειρία; Αυτή που επιτρέπει μόνο στους Ισραηλινούς να εφαρμόζουν την επιλεκτική φυσική εξόντωση προσώπων, αλλά δεν επιτρέπει στους Παλαιστινίους ούτε να αναπνεύσουν στριμωγμένοι στους θύλακές τους;

Ο Σαρόν άστραψε και βρόντηξε και μίλησε για «νέο πόλεμο», αμέσως μετά την εκτέλεση του μόλις πριν λίγες μέρες παραιτηθέντος ακροδεξιού υπουργού του. Οι γονείς της δωδεκάχρονης μαθήτριας, που δολοφόνησαν προχτές τα στρατεύματά του στη Ραμάλα, τι πρέπει να κάνουν; Να ξεχάσουν ότι είχαν ένα κοριτσάκι, γιατί αλλιώς θα χαλάσουν τη σούπα της «εκεχειρίας», που επέβαλαν στα λόγια και στα δικά τους μέτρα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις;

Αν ο ιμπεριαλισμός θέλει να μπαλώσει όπως - όπως το Παλαιστινιακό, για να μπορέσει να ξαμολήσει τα σχέδιά του και έχει τον «καημό» του, αυτός δεν είναι ο καημός του παλαιστινιακού λαού. Ο παλαιστινιακός λαός διεκδικεί με το αίμα των παιδιών του καθημερινά εδώ και χρόνια την αληθινή ανεξαρτησία του με τη δυνατότητα της επιβίωσής του. Για παράδειγμα, «ανεξάρτητος» χωρίς νερό είναι ανεξάρτητος να πεθάνει και όχι για να ζήσει.

Αρα, ας αφήσουν κατά μέρος τις υποκρισίες και τα υπονοούμενα για, τάχα, «προβοκάτσια στην εκεχειρία» από την εκτέλεση του Ζεεβί. Την προβοκάτσια την κάνουν αυτοί, όταν κλείνουν τα μάτια, αν δεν παρακινούν, στα εγκλήματα που κάνει καθημερινά ο ισραηλινός στρατός για να δεχτούν οι Παλαιστίνιοι τα «στενά παπούτσια» των όρων τους. Ο παλαιστινιακός λαός εδώ και ένα χρόνο περίπου καλλιεργεί τη μελλοντική του ελευθερία, ποτίζοντάς τη με το αίμα των παιδιών του, που έχουν εξεγερθεί με τη νέα Ιντιφάντα. Αυτός είναι ο μοναδικός σίγουρος δρόμος των λαών και όχι τα τερτίπια των ιμπεριαλιστών.

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Η πονηρή λογική...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Οι Ισραηλινοί ψηφοφόροι δοκίμασαν την ειρηνευτική επιλογή του κ. Μπάρακ και απογοητεύτηκαν. Τώρα, όμως, απογοητεύονται και από την εξτρεμιστική λύση του κ. Σαρόν. Ηρθε, ίσως, η ώρα του ρεαλιστικού συμβιβασμού που μόνον η εξωτερική πίεση της Ουάσιγκτον μπορεί να πετύχει!» Ετσι, κλείνει το προχτεσινό του άρθρο στο «Βήμα» ο Αλ. Παπαχελάς και το σημειώνουμε γιατί είναι πολλοί που λένε ακριβώς τα ίδια. Ισχυρίζονται, μάλιστα, ότι η επιλογή αυτή είναι η μόνη που μπορεί να αποτρέψει την επέκταση του πολέμου στην περιοχή.

Τι σημαίνει, όμως, ρεαλιστικός συμβιβασμός; Θα συμπεριλαμβάνεται σ' αυτόν ή όχι η δίκαιη λύση του προβλήματος, με την ουσιαστική και ολοκληρωμένη αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους και την αποχώρηση των Ισραηλινών από τα κατεχόμενα, όπως ορίζουν και οι σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ; Προφανώς και όχι. Αλλωστε, γι' αυτό όλοι όσοι μιλούν για «ρεαλισμό» και «συμβιβασμό» χρησιμοποιούν τις λέξεις αυτές και δε λένε το παραμικρό για τα αναφαίρετα δικαιώματα των Παλαιστινίων.

Μπορεί, όμως, μια τέτοια επιλογή να αποτελέσει τη λύση του προβλήματος; Οχι βέβαια, και οι αποδείξεις γι' αυτό είναι πάμπολλες και καθημερινές, δεκαετίες τώρα.

... του «ρεαλιστικού συμβιβασμού»

Βέβαια, η λογική του «ρεαλιστικού ή αναγκαίου συμβιβασμού» δε συναντάται μόνο στο προαναφερόμενο ζήτημα. Στην πραγματικότητα, παρουσιάζεται και αναπαράγεται καθημερινά, με διάφορες μορφές και τρόπους και αποτελεί ένα βασικό επιχείρημα των «εχόντων και κατεχόντων» τον πλούτο και την εξουσία, έναντι όλων όσοι ζητούν και διεκδικούν τα δικαιώματά τους, ιδιαίτερα όταν τα υπόλοιπα ψευτο-επιχειρήματα των πρώτων απορριφθούν και δεν έχουν πλέον πέραση.

Πάμπολλα είναι τα σχετικά παραδείγματα. Ως «ρεαλιστικός και αναγκαίος συμβιβασμός» παρουσιάζονται οι αντιλαϊκές θέσεις της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό. Το ίδιο και οι πολύχρονες πολιτικές μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων, με ολίγο φρου φρου από μελλοντικούς... παραδείσους. Το ίδιο και η εμπλοκή της χώρας στην «αντιτρομοκρατική» πολεμική εκστρατεία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και πάει λέγοντας.

Μόνο, που κανείς από τους «έχοντες και κατέχοντες» και όσους αναπαράγουν τις προαναφερόμενες λογικές και επιχειρήματα, δεν εξήγησε ποτέ, γιατί ο όποιος ρεαλιστικός και αναγκαίος συμβιβασμός πρέπει να είναι σε βάρος των πολλών και προς όφελος των ολίγων; Γιατί, να μην έχει το αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα; Στο κάτω κάτω της γραφής θα ήταν απείρως δημοκρατικότερο και δικαιότερο...

Οι φόβοι για τα σκάνδαλα

Εύλογα κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί γιατί ο Κ. Λαλιώτης λίγες μέρες πριν φύγει από το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ πυροδότησε ένα νέο κύκλο σκανδαλολογίας και, μάλιστα, «ξαναζεσταίνοντας» παλιά υλικά. Ασφαλώς το θέμα δεν είναι άσχετο με την αποχώρησή του από το υπουργείο. Επί της μακροχρόνιας υπουργικής θητείας του διαχειρίστηκε κονδύλια που ξεπερνούν κάθε προηγούμενο, έγιναν αναθέσεις και εκτελέσεις εκατοντάδων έργων «μικρών» και μεγάλων, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις χαρακτηρίστηκαν ή είναι σκάνδαλα σε βάρος του δημοσίου. Είναι αναμενόμενο να ανησυχεί ο Κ. Λαλιώτης και να προσπαθεί με κάθε τρόπο να μη «σκαλίσει» κανείς, για οποιουσδήποτε λόγους, τα «πεπραγμένα» στα δημόσια έργα. Επιχειρώντας να προλάβει ανεπιθύμητες καταστάσεις και αποκαλύψεις που θα ακύρωναν διά παντός τις όποιες πολιτικές φιλοδοξίες του, από τη μια καταγγέλλει προκαταβολικά τη ΝΔ ότι επιχειρεί να «ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή» (ακριβώς για να αποτρέψει) και από την άλλη πασχίζει να συμψηφίσει τα σκάνδαλα της ΝΔ με τα δικά του, ώστε να εξασφαλίσει το «ακαταδίωκτο». Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει και πολλούς λόγους να φοβάται τη ΝΔ, γιατί υπηρετεί την ίδια πολιτική - και ίσως και τα ίδια συμφέροντα. Εχει όμως πολλούς λόγους να φοβάται την περιφρόνηση και καταδίκη του ελληνικού λαού που πληρώνει πολύ ακριβά τη σκανδαλώδη πολιτική τους.

Την Τρίτη, είπε χτες ο Τ. Χυτήρης ότι θα γίνει ο ανασχηματισμός και την προηγούμενη, τη Δευτέρα, θα έχει εκλεγεί το νέο ΕΓ του ΠΑΣΟΚ. Ησυχάσαμε... Μέχρι και οι επιστολές με ...πούδρα θα σταματήσουν...

Αντίσταση στις πολύμορφες πιέσεις

Κοινό μυστικό ανάμεσα στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι το τελευταίο διάστημα μια λυσσαλέα προσπάθεια για την κάμψη του αγωνιστικού, αντιπολεμικού φρονήματος των εργαζομένων, του ελληνικού λαού, αλλά και καταξιωμένων ανθρώπων του πνεύματος, της διανόησης, του καλλιτεχνικού χώρου. Οι πολύμορφες πιέσεις που ασκούνται σ' αυτή την κατεύθυνση, εκπορεύονται από τις ίδιες πάντα πηγές, τον κρατικό μηχανισμό, τα προπαγανδιστικά επιτελεία της κυβέρνησης, την αμερικάνικη πρεσβεία, από εργοδότες, αλλά και απ' τους παρατρεχάμενούς τους, σε όποιες θέσεις κι αν αυτοί συναντώνται. Πιέσεις που εκτρέπονται ακόμη και σε εκβιασμούς, όπου και όταν χρειάζεται, για το φίμωμα κάθε φωνής που εναντιώνεται στην ευρωατλαντική σταυροφορία.

Μια τέτοια εξέλιξη ήταν αναμενόμενη. Γνωστό πως κάθε άδικος, ιμπεριαλιστικός πόλεμος έχει ανάγκη ποικιλόμορφης στήριξης και πως σε κάθε τέτοια περίπτωση υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να την παράσχουν. Στη χώρα μας, πέραν της κυβερνητικής ετοιμότητας να γνέψει καταφατικά σε κάθε πρόσταγμα των «συμμάχων» της, υπήρξαν και εκείνοι που στο επίπεδο της προπαγάνδας έδωσαν και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό για να νομιμοποιηθεί στις λαϊκές συνειδήσεις αυτός ο πόλεμος και κατά συνέπεια να αμβλυνθούν οι υπαρκτές αντιιμπεριαλιστικές, έντονα αντιπολεμικές διαθέσεις του ελληνικού λαού.

Δεν αρκούνται όμως σ' αυτό. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα τους. Οι πιέσεις σε καταξιωμένους ανθρώπους ή σε όσους έχουν τη δυνατότητα επικοινωνίας με πλατιά λαϊκά στρώματα και μπορούν να τα επηρεάσουν προς μια ορισμένη κατεύθυνση, αποκαλύπτοντάς τους την αλήθεια, την πραγματική φύση αυτού του πολέμου και τις στοχεύσεις του, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη αντιστάσεων, είναι παραπάνω από σίγουρο πως θα ενταθούν στο έπακρο όσο περνά ο καιρός, όσο ο ιμπεριαλισμός θα σπρώχνει πιο βαθιά την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα των πολεμοχαρών του σχεδιασμών.

Τίθεται πλέον εκ των πραγμάτων επιτακτικά η ανάγκη τέτοια φαινόμενα όπου κι αν εκδηλώνονται, να καταδικάζονται αποφασιστικά και να αποκρούονται. Τούτες τις ώρες της ευθύνης οφείλουμε όλοι να υψώσουμε ανάστημα στα κελεύσματα υποταγής, προπάντων οι ίδιοι οι αποδέκτες τέτοιων πιέσεων να αντιδράσουν σθεναρά σε κάθε «άνωθεν εντολή». Η καλύτερη δε απάντηση σε όσους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επιχειρούν να μας «συνετίσουν» και να δηλητηριάσουν το σώμα της ελληνικής κοινωνίας με το δηλητήριο του συμβιβασμού, της ανοχής απέναντι στο εν εξελίξει ιμπεριαλιστικό έγκλημα είναι η συσπείρωση στις γραμμές του αντιπολεμικού κινήματος, η αντιιμπεριαλιστική δράση και πάλη όχι μόνο στους δρόμους του αγώνα, αλλά και μέσα στους χώρους δουλιάς, σε κάθε μικρό ή μεγάλο μετερίζι. Η καλύτερη απάντηση είναι, να πούμε «όχι» στην όποια συνενοχή...

«Μαύρη σκόνη»

Αυτός λοιπόν

ο άνθρακας,

αυτή η άσπρη

σκόνη,

που, ποιος τη στέλνει

εδώ κι εκεί,

συζήτηση σηκώνει,

άντε, πέντ' έξι

άτομα εντέλει

να «χτυπήσει»

γι' αυτό και πρέπει