Επιχειρηματικά «ξεκαθαρίσματα», παραιτήσεις και έρευνες σε βιομηχανίες, με φόντο την «πίτα» της πολεμικής οικονομίας. «Αποκαλύψεις» για επιχειρηματικές συμφωνίες και «πρακτικές» για το φούσκωμα ή την απόκρυψη καπιταλιστικών κερδών. «Γκρίνιες» και «καρφώματα» για «μοιρασιές» από το περιβόητο Ταμείο Ανάκαμψης και άλλα «εμβληματικά» σχέδια. Αστυνομικές και δικαστικές έρευνες σε «κρίσιμες υποδομές» που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Εφημερίδες, ιστοσελίδες, ΜΜΕ που αλλάζουν χέρια, «πιάνοντας πόστα» στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος. Δεν είναι κάποια σειρά στο «Netflix», αλλά μια εικόνα από το οικονομικό - επιχειρηματικό ρεπορτάζ των ημερών. Οι ανταγωνισμοί βέβαια δεν έλειψαν ποτέ στο σύστημα του κέρδους και της εκμετάλλευσης, αλλά όσα συμβαίνουν σήμερα είναι ενδεικτικά για το τι κινείται κάτω από την επιφάνεια, με φόντο τη συνολικότερη όξυνση των συγκρούσεων διεθνώς και την πιθανότητα μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης. Οι εξελίξεις αυτές δεν είναι άσχετες και με την προσπάθεια διαμόρφωσης κυβερνητικής εναλλακτικής, με «μπροστινούς» που έχουν τη ...φρεσκάδα των ίδιων μπαγιάτικων και ξαναζεσταμένων αντιλαϊκών συνταγών. Η μπόχα αναδίδεται απ' όλους τους πόρους του σάπιου συστήματος, και ο μόνος τρόπος για να αναπνεύσει ο λαός είναι να μη μείνει θεατής, αλλά να γίνει πρωταγωνιστής στον αγώνα για την ανατροπή του.

Με χρονοκαθυστέρηση πήραν μπρος τα λαγωνικά της δημοσιογραφίας για να επιτεθούν στο ΚΚΕ και στο μήνυμα που εξέπεμψε σε όλο τον κόσμο το πανό αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό από τον βράχο της Ακρόπολης. Στην πλειοψηφία τους τα αστικά ΜΜΕ επέλεξαν την πλήρη αποσιώπηση (κοινώς «θάψιμο»). Ορισμένοι όμως, που βλέπουν μέχρι και στον ύπνο τους το ΚΚΕ, δεν άντεξαν να μη γράψουν τις γνωστές αρλούμπες, όπως ότι το πανό «βεβηλώνει το μνημείο» και ότι η ανάρτησή του έγινε με «εκφοβισμό των υπαλλήλων της Ακρόπολης». Ούτε το ένα ισχύει, βέβαια, ούτε το άλλο. Το μήνυμα που έστειλε το πανό του ΚΚΕ και της ΚΝΕ εκφράζει τα αισθήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού και τιμάει το παγκόσμιας εμβέλειας μνημείο, σε αντίθεση με το αίσθημα ντροπής και αγανάκτησης που προκαλεί η συμμετοχή της κυβέρνησης στο μακέλεμα του παλαιστινιακού λαού. Γι' αυτό άλλωστε η φωτογραφία με το πανό αναπαράχθηκε από μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία και ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, προκαλώντας αγωνιστική ανάταση σε όποιον παλεύει ενάντια στα εγκλήματα του Ισραήλ και εκφράζει την αλληλεγγύη του στον παλαιστινιακό λαό. Αυτό είναι που τους πείραξε περισσότερο: Η μεγάλη απήχηση της πρωτοβουλίας του ΚΚΕ και το γεγονός ότι από τον βράχο της Ακρόπολης «βγήκε στη σέντρα» η κυβέρνηση, για τη στήριξη που προσφέρει στο κράτος - δολοφόνο, στο πλαίσιο της στρατηγικής σχέσης Ελλάδας - Ισραήλ, την οποία φυλάνε σαν κόρη οφθαλμού και τα άλλα κόμματα.

«Οι εκπρόσωποι των σούπερ μάρκετ και της βιομηχανίας τροφίμων δεσμεύτηκαν ότι θα μειώσουν τις τιμές σε 1.000 κωδικούς και πρέπει να το κάνουν. Πρέπει η επιχειρηματικότητα να δείξει στην πράξη την ευθύνη της». Θα μπορούσε να είναι ανέκδοτο, αν δεν ήταν δήλωση του υπουργού Ανάπτυξης, Τάκη Θεοδωρικάκου, για το πώς σκοπεύει η κυβέρνηση να «καταπολεμήσει» την ακρίβεια στα τρόφιμα. Ούτε λίγο ούτε πολύ, καλοπιάνει την ...επιχειρηματικότητα για να συγκρατήσει τις τιμές που καλπάζουν, την ώρα που τα σούπερ μάρκετ καταγράφουν τζίρους και κέρδη ρεκόρ. Το έργο το έχει ξαναδεί ο λαός. Τα ίδια έκανε η κυβέρνηση με τους ομίλους της Ενέργειας, αλλά τα τιμολόγια παραμένουν «φωτιά». Τα ίδια έκανε με τις τράπεζες, αλλά οι όποιες μειώσεις - φωτοβολίδες στις προμήθειες αντικαταστάθηκαν από άλλες, εξίσου βαριές χρεώσεις, συντηρώντας στα ύψη την κερδοφορία τους. Οι νόμοι της καπιταλιστικής αγοράς και το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους είναι το έδαφος που φυτρώνει η ακρίβεια. Οσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να πετάξει από πάνω την ευθύνη, η ακρίβεια έχει τη σφραγίδα της πολιτικής της: Με το ένα χέρι εισπράττει τους τεράστιους έμμεσους φόρους από τα προϊόντα μαζικής κατανάλωσης και από την άλλη στηρίζει με κάθε μέσο την κερδοφορία των ομίλων, την ώρα που το λαϊκό εισόδημα ξύνει τον πάτο του βαρελιού.

1869 «Μαύρη Παρασκευή» στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.

1908 Το κρητικό κοινοβούλιο κηρύσσει την Ενωση με την Ελλάδα, που όμως δεν έγινε δεκτή από την ελληνική κυβέρνηση.

1922 Στα νησιά Χίος και Μυτιλήνη, όπου είχαν υποχωρήσει τα ελληνικά στρατεύματα από τη Μικρά Ασία, συγκροτείται «Επαναστατική Επιτροπή» με επικεφαλής τους Πλαστήρα - Γονατά. Με προκήρυξή της ζητούσε τελεσιγραφικά την παραίτηση του βασιλιά, τη διάλυση της Βουλής και τον σχηματισμό κυβέρνησης «αχρόου και εμπνεούσης εμπιστοσύνην εις την Αντάντ» για τη διενέργεια εκλογών.

1929 Με εντολή της κυβέρνησης Βενιζέλου υποβάλλεται μήνυση κατά του «Ριζοσπάστη» για τη δημοσίευση άρθρων που αφορούσαν την τρομοκρατία την οποία ασκούσε η μοναρχική δικτατορία στη Γιουγκοσλαβία. Ο «Ριζοσπάστης» απαντά με τη δημοσίευση νέας σειράς άρθρων για το ίδιο θέμα.

1943 Δυνάμεις της Ειδικής Ασφάλειας με επικεφαλής τον Μπουραντά διενεργούν επίθεση στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Στις συγκρούσεις που ακολούθησαν, 2 φοιτητές δολοφονούνται και άλλοι 10 τραυματίζονται. Ο εκφοβισμός των φοιτητών δεν πέρασε. Τρεις μέρες αργότερα, οι φοιτητές του Πανεπιστημίου θα γιορτάσουν με συγκέντρωση τα δίχρονα του ΕΑΜ.

1946 Συγκροτείται το Αρχηγείο Ανταρτών Περιοχής Θεσσαλίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

1950 Ξεκινά τις εργασίες του το 10ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ (24/9-1/10/1950), υπό συνθήκες τρομοκρατίας και νοθείας. Η δύναμη του Ενιαίου Συνδικαλιστικού Κινήματος Ελλάδας, όπου συσπειρώνονταν οι ταξικές δυνάμεις, καταγράφηκε στο 10% περίπου του συνόλου των αντιπροσώπων. Βέβαια, όπως υπογραμμίστηκε και από τους ίδιους τους ξένους παρατηρητές, το ποσοστό αυτό δεν ανταποκρινόταν στην πραγματική του δύναμη στις εργατικές μάζες.

1957 Ο Πρόεδρος Αϊζενχάουερ διατάζει την Εθνοφρουρά να διευκολύνει τα παιδιά των μαύρων στο Λιτλ Ροκ να πηγαίνουν σχολείο, έπειτα από τις σφοδρές αντιδράσεις ενάντια στην εισδοχή, για πρώτη φορά, Αφροαμερικανών στα μέχρι πρότινος σχολεία «μόνο για λευκούς».

2000 Φεύγει από τη ζωή ο κομμουνιστής Λέων Αυδής, βουλευτής του ΚΚΕ και επικεφαλής της δημοτικής του παράταξης στην Αθήνα.