Καμιά παρερμηνεία δεν χωράει επομένως για τους πραγματικούς στόχους της άρσης του εμπάργκο: Οχι μόνο δεν προσφέρει καμία «ασφάλεια» στον λαό της Κύπρου και συνολικά στους λαούς της περιοχής, αλλά σηματοδοτεί και νέους πολύ μεγάλους κινδύνους ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες που κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική σύγκρουση του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία και την Κίνα. Οσο για το επιχείρημα ότι έτσι ενισχύεται η άμυνα απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, δεν είναι παρά επικίνδυνος εφησυχασμός. Αρκεί να δει κανείς πόσο έχουν ...περιοριστεί οι τουρκικές αμφισβητήσεις σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου το τελευταίο δίχρονο που βρίσκεται σε ισχύ η μερική άρση του εμπάργκο όπλων από τις ΗΠΑ. Το βέβαιο είναι ότι η απόφαση αυτή θα οξύνει και δεν θα κατευνάσει τις αντιθέσεις στην περιοχή, επειδή ένας από τους βασικούς σκοπούς της είναι να αξιοποιηθεί στα παζάρια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με την Τουρκία, που εμπλέκουν άμεσα το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά. «Ορόσημο» για τους λαούς δεν αποτελούν λοιπόν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και παζάρια, αλλά η αποφασιστική ενίσχυση του αγώνα εναντίον τους και ενάντια σε κάθε εμπλοκή.

«Δεν μιλάμε για 20 με 25 δισ., μιλάμε για 5,6 δισ. ευρώ», «το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι απόλυτα κοστολογημένο», «γνωρίζουμε πια, είμαστε ώριμοι, έχουμε κυβερνήσει», «δεν μιλάμε για κανένα σοβιετικό σύστημα, αλλά για ό,τι κάνουν οι κυβερνήσεις σε όλη την Ευρώπη». Αυτές είναι μερικές μόνο από τις αποστροφές του Αλ. Τσίπρα στη ΔΕΘ το περασμένο Σαββατοκύριακο, σε περίπτωση που κάποιο αστικό επιτελείο αναζητούσε επιπλέον διαπιστευτήρια, μετά από 5 χρόνια στις κυβερνητικές καρέκλες και στα μνημόνια κι άλλα 3 στις θέσεις του «υπουργείου αντιπολίτευσης», απ' όπου ψηφίζει τα μισά και βάλε νομοσχέδια της κυβέρνησης ΝΔ. Συμβαίνουν αυτά όταν έχεις ένα πρόγραμμα που - κατά δήλωση Τσίπρα - «δεν διαφέρει και πάρα πολύ» απ' τα όσα ανακοίνωσε πριν από μια βδομάδα ο πρωθυπουργός, παρά μόνο «στο όραμα, στο σχέδιο, στο μοντέλο». Εκεί κι αν μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό τα προγράμματα όλων των αστικών κομμάτων. Από τις «πράσινες» μπίζνες που θα προχωρά με «παγοθραυστικό» το αστικό κράτος και τους πακτωλούς χρημάτων, ως τους στόχους της «αναβάθμισης» της αστικής τάξης στην περιοχή, μέσα από τον ενεργότερο ρόλο στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, λάμπουν τα κοινά τους «οράματα». Οπότε τι μένει; Ο καβγάς για το «κοστολόγιο» και για το από ποια τσέπη θα πληρώσει ο λαός τη λυπητερή...

«(...) Μόλις χθες, μια διεθνής αλυσίδα διανομής φαγητού, που το καλοκαίρι ξεκίνησε να δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, ανακοίνωσε ότι μέχρι το τέλος του 2021 θα δημιουργήσει στην πατρίδα μας μέχρι 500 νέες θέσεις εργασίας! (...) Η Ελλάδα προχωρεί μπροστά με νέες επενδύσεις και νέες δουλειές. Και οι εργαζόμενοι - ιδιαίτερα των ντελίβερι - έχουν έναν νόμο να τους προστατεύει περισσότερο από τους προηγούμενους, τους δίνει νέα δικαιώματα και τους στηρίζει πιο αποτελεσματικά απέναντι σε εργοδοτικές αυθαιρεσίες. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι μυθοπλάστες φυσικά μπορούν να συνεχίσουν να ζουν με τους μύθους τους!». Αυτές τις φανφάρες ξεστόμιζε ο υπουργός Εργασίας Κ. Χατζηδάκης, τον Σεπτέμβρη του 2021, αναφερόμενος σε μια εταιρεία διανομής, που τότε ξεκινούσε να επενδύει στην ελληνική αγορά. Από τότε κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι και πριν από λίγες μέρες, στην απεργιακή κινητοποίηση του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού, συμμετείχαν εργαζόμενοι και από τη συγκεκριμένη εταιρεία. Οπως κατήγγειλαν ορισμένοι, τα «νέα δικαιώματα» και οι «νέες δουλειές» που θα απολάμβαναν, είχαν ως κατάληξη όχι μόνο να μείνουν άνεργοι, αλλά να χάσουν και τα δεδουλευμένα τους, αφού η εταιρεία ανέστειλε τη λειτουργία της, στηριγμένη σε όλο το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο που προστατεύει τον «επενδυτή» αν δεν του «βγει» η δουλειά ή δεν βγάλει τα προσδοκώμενα κέρδη. Ετσι, οι εργαζόμενοι βρίσκονται σήμερα εγκλωβισμένοι σε μια «εταιρεία - φάντασμα», όπου δεν θεωρούνται ούτε «απολυμένοι», ενώ ψάχνουν με το «κιάλι» να βρουν κάποιον από τους εργοδότες για να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους. Ζουν δηλαδή κι απ' την καλή κι απ' την ανάποδη τον «μύθο» τους και τους πραγματικούς ...«μυθοπλάστες».

1519 Ο Φερδινάνδος Μαγγελάνος σαλπάρει από τη Σεβίλλη της Ισπανίας με πέντε πλοία, προκειμένου να κάνει τον γύρο του κόσμου.

1863 Πεθαίνει ο Γερμανός παραμυθάς Γιάκομπ Λούντβιχ Καρλ Γκριμ (αδερφοί Γκριμ).

1878 Γεννιέται ο Αμερικανός μυθιστοριογράφος Απτον Μπελ Σίνκλερ, συγγραφέας - μεταξύ άλλων - του «Βασιλιά Ανθρακα», ενός βιβλίου που στηρίχθηκε στους σκληρούς αιματηρούς αγώνες των ανθρακωρύχων στις ΗΠΑ.

1918 Οι δυνάμεις της αντεπανάστασης και οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές εκτελούν 26 επαναστάτες του Μπακού. Πρόκειται για 26 μπολσεβίκους Επιτρόπους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Ελληνας Ηρακλής Μεταξάς, μέλος του Κόμματος των Μπολσεβίκων από το 1913.

1951 Το ΝΑΤΟ αποφασίζει την ένταξη σε αυτό της Ελλάδας και της Τουρκίας.

1955 Η Σοβιετική Ενωση παραχωρεί στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία πλήρη κυριαρχία.

1960 Το Α' Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου εγκαινιάζεται στη Θεσσαλονίκη.

1965 Η Βουλή των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ εγκρίνει τη «χρήση βίας για την αντιμετώπιση της εξάπλωσης του κομμουνιστικού κινδύνου».

1971 Πεθαίνει ο τιμημένος με Νόμπελ μεγάλος Ελληνας ποιητής Γιώργος Σεφέρης (Γιώργος Σεφεριάδης).

1984 Παγιδευμένο φορτηγό στη Βηρυτό εκρήγνυται μπροστά στην πρεσβεία των ΗΠΑ, με αποτέλεσμα 20 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους και δεκάδες άλλοι να τραυματιστούν.

1992 Το 49% των Γάλλων ψηφίζει «όχι» στο δημοψήφισμα για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

1922 Γεννιέται ο Τσέχος δρομέας Εμίλ Ζάτοπεκ, ο επονομαζόμενος και «άνθρωπος - ατμομηχανή», 4 φορές χρυσός Ολυμπιονίκης.

1938 Αγγλο-γαλλική διακοίνωση επιδίδεται στην κυβέρνηση της Τσεχοσλοβακίας με την «πρόταση» να δεχτεί τις αξιώσεις της ναζιστικής Γερμανίας για παραχώρηση αυτοδιοίκησης στη Σουδητία. Σύντομα θα ακολουθούσε η κατάπτυστη Συμφωνία του Μονάχου.

1946 Οι στρατηγοί του ΕΛΑΣ Σαράφης, Μπακιρτζής, Καλαμπαλίκης, Τσαμάκος, Ματσούκας και άλλοι 28 ανώτεροι και κατώτεροι αξιωματικοί εκτοπίζονται στους Φούρνους.

1949 Πεθαίνει ο συνθέτης Νίκος Σκαλκώτας.

1961 Λίγο πριν τις εκλογές της 29/10/1961 το «Κέντρο» συνενώνει τις δυνάμεις του ιδρύοντας την Ενωση Κέντρου, ύστερα από διαπραγματεύσεις και ζυμώσεις που διήρκεσαν μήνες.

1981 Πάνω από 250.000 Αμερικανοί διαδηλώνουν στην Ουάσιγκτον μετά από κάλεσμα των συνδικάτων κατά της οικονομικής πολιτικής του Προέδρου Ρίγκαν, κυρίως λόγω των περικοπών στο σύστημα της κοινωνικής πρόνοιας. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη διαδήλωση μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ.

1985 Ισχυρότατος σεισμός, 8,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, σαρώνει το Μεξικό. Πάνω από 10.000 χάνουν τη ζωή τους.

1994 Πεθαίνει ο ζωγράφος Αλέξης Ακριθάκης.