«Η Ελλάδα είναι μακροχρόνια σύμμαχος του ΝΑΤΟ και μέλος της ΕΕ. Ως ηγέτιδα στην περιοχή, η Ελλάδα προώθησε τη βαλκανική σταθερότητα και οικονομική ανάπτυξη, υποστηρίζοντας την προσπάθεια ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ και υποστηρίζοντας τη διαφοροποίηση του ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης». Αυτά τα ...κατορθώματα όλων διαχρονικά των ελληνικών κυβερνήσεων εκθειάζει η Διοίκηση των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων που εδρεύουν στην Ευρώπη. Κι αν αυτά δεν είναι αρκετά, η ανάλυσή τους έχει και συνέχεια: «Η Ελλάδα παρέχει στις ΗΠΑ πρόσβαση σε βασικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην περιοχή, ιδίως στη Βάση της Σούδας, μια συνδυασμένη εγκατάσταση αεροδρομίου και λιμένα που είναι το μεγαλύτερο λιμάνι βαθέων υδάτων στην Ανατολική Μεσόγειο». Για τους πιο απαιτητικούς προστίθενται οι «συνεισφορές» της χώρας με μέσα και προσωπικό σε Κοσσυφοπέδιο και Αφγανιστάν, στη ναυτική επιχείρηση «Sea Guardian» του ΝΑΤΟ και στην αντίστοιχη της ΕΕ, «Irini».

Το «αποτύπωμα» αυτό της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ δεν δείχνει μόνο το βάθος της εμπλοκής στα δολοφονικά σχέδια των δυνάμεων του ευρωατλαντισμού, αλλά φανερώνει και τους κινδύνους που κρύβονται πίσω από τις λέξεις για το λαό. Για παράδειγμα, η συμβολή της Ελλάδας στη «βαλκανική σταθερότητα» σημαίνει ενεργό συμμετοχή στην ανάσχεση της ρωσικής και κινεζικής επιρροής, που πυροδοτεί όξυνση των ανταγωνισμών στην περιοχή. Η «διαφοροποίηση του ενεργειακού εφοδιασμού» σημαίνει απεξάρτηση της ΕΕ από το αέριο της Ρωσίας, προκειμένου η τελευταία να αποδυναμωθεί, ενώ οι «βασικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις» είναι στην πραγματικότητα οι υποδομές σε όλη τη χώρα που βρίσκονται στη διάθεση του ΝΑΤΟ και των εγκληματικών του αποστολών, από τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μέση Ανατολή μέχρι τη Βόρεια Αφρική και τον Περσικό Κόλπο, καθιστώντας την Ελλάδα και το λαό της στόχο. Τα «παράσημα» λοιπόν που αποδίδει η αμερικανική στρατιωτική διοίκηση στην ελληνική αστική τάξη και τα κόμματά της, είναι τενεκές ξεγάνωτος για το λαό, που έχει συμφέρον να παλέψει για απεμπλοκή της χώρας από τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, αποδέσμευση από τις συμμαχίες του κεφαλαίου με ανατροπή της εξουσίας του.

Από γραφικός αντικομμουνιστής τώρα γίνεται και ...λογογράφος της Περιφέρειας Αττικής. Για τον Θάνο Τζήμερο ο λόγος, στον οποίο ανέθεσε η περιφερειακή αρχή (ΝΔ) να «συνθέσει» το ψήφισμα του Περιφερειακού Συμβουλίου για την καταγγελία της απόφασης Ερντογάν να μετατρέψει σε τζαμί την Αγιά Σοφιά. Αυτό το κείμενο υπερψηφίστηκε τελικά από τον ίδιο, την περιφερειακή αρχή και τις δυνάμεις της ναζιστοσυμμορίας της Χρυσής Αυγής. Και επειδή δεν υπάρχει βρωμοδουλειά του συστήματος που να μην αναλαμβάνουν τύποι σαν τον Τζήμερο, έχει αξία να καταγραφεί ότι στο ψήφισμα η απόφαση Ερντογάν για την Αγιά Σοφιά αναφέρεται ως ένα «ξεκάθαρο δείγμα της σταδιακής ριζοσπαστικοποίησης του τουρκικού πολιτικού κατεστημένου»! «Ριζοσπαστισμός» για κάθε χρήση, λοιπόν, για να συκοφαντείται η έννοια, να μπερδεύονται μήλα με πορτοκάλια στο ίδιο πανέρι και τελικά να την πληρώνει το λαϊκό κίνημα, του οποίου άλλωστε ο Τζήμερος και οι άλλοι είναι ορκισμένοι εχθροί. Στο ίδιο ψήφισμα δεν υπάρχει βέβαια ούτε μισή κουβέντα για τη στάση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που ενθαρρύνουν την τουρκική προκλητικότητα, παρά μόνο καταγράφεται η αγωνία τους ότι «πλήττονται οι σχέσεις της Τουρκίας με την ΕΕ...». Μετά κι απ' αυτά, δεν είναι να απορεί κανείς για την κάλυψη που προσφέρουν στον Τζήμερο η διοίκηση και άλλες δυνάμεις στο Περιφερειακό Συμβούλιο, μαζί με τους δορυφόρους και τα παπαγαλάκια τους, κάθε φορά που ξερνάει αντικομμουνισμό και χολή για τους αγώνες του λαού, που βάζουν στο στόχαστρο και την επικίνδυνη ιμπεριαλιστική εμπλοκή της χώρας.

1790 Πεθαίνει ο Βρετανός οικονομολόγος Ανταμ Σμιθ, ένας από τους βασικότερους εκπροσώπους της αστικής πολιτικής οικονομίας.

1791 Οι δυνάμεις της Εθνοφυλακής ανοίγουν πυρ κατά του επαναστατημένου πλήθους στο Παρίσι, σκοτώνοντας δεκάδες εξεγερμένους.

1870 Γεννιέται ο ποιητής και συγγραφέας Ιωάννης Γρυπάρης.

1918 Ο τελευταίος Τσάρος της Ρωσίας, Νικόλαος ο Β', εκτελείται στο Εκατερίνεμπουργκ από τους μπολσεβίκους.

1928 Ξεκινά τις εργασίες του το 6ο Συνέδριο της ΚΔ, το οποίο ψήφισε Πρόγραμμα, Καταστατικό και καθόρισε 3 βασικούς τύπους επαναστάσεων.

1929 Η Γερουσία ψηφίζει το «Ιδιώνυμο». Πριν ακόμα δημοσιευτεί ο νόμος στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, η Επιτροπή Δημόσιας Ασφάλειας Αττικοβοιωτίας διατάσσει την εκτόπιση 23 στελεχών του ΚΚΕ, ενώ κύμα συλλήψεων διενεργείται σε ολόκληρη τη χώρα με σκοπό τη ματαίωση των εκδηλώσεων της 1ης Αυγούστου, μέρας διεθνούς πάλης κατά του πολέμου.

1936 Στο ισπανικό Μαρόκο, στις Καναρίους και Βαλεαρίδες Νήσους και στη συνέχεια στην Ισπανία, εκδηλώνεται η ένοπλη φασιστική ανταρσία του Φράνκο, με την ανοιχτή υποστήριξη της χιτλερικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας.

1942 Συγκροτείται η 8η ομάδα Παρνασσού του ΕΛΑΣ.

1943 Εκτελούνται στην Καισαριανή οι δάσκαλοι Μιχάλης Πετρόπουλος και Θεμιστοκλής Παρασκευόπουλος.

1944 Το 1ο τάγμα του 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον Ηλία Σφακιανάκη χτυπά στο δρόμο Πύλου - Κυπαρισσίας γερμανική φάλαγγα με 190 Γερμανούς και 20 ταγματασφαλίτες, την οποία, έπειτα από δίωρη μάχη, εξόντωσε ολοκληρωτικά. Στη μάχη έπεσε και ο ίδιος ο Σφακιανάκης.

1955 Εκπληκτική απόδραση από τις φυλακές Βούρλων Πειραιά 27 αγωνιστών - στελεχών του ΚΚΕ.

1963 Συλλαμβάνονται ο υπομοίραρχος Εμ. Καπελώνης και ο Ξεν. Γιοσμάς, με την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Ο Καπελώνης, διοικητής του Ζ' Παραρτήματος Ασφαλείας, είχε συναντηθεί με τον Γκοτζαμάνη λίγο πριν τα αιματηρά γεγονότα της 22ας Μάη.

1968 Μονογραφείται στη Βόννη συμφωνία για την παροχή από την ΟΔ Γερμανίας προς τη χούντα δανείου ύψους 25.000.000 μάρκων.

1973 Οι συντάκτες των εφημερίδων «Ακρόπολις», «Απογευματινή», «Το Βήμα», «Βραδυνή» και «Τα Νέα» απεργούν έως τις 20/7 με αίτημα την αύξηση των μισθών τους.

1973 Τριάντα προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων ο Γιάννης Ιμβριώτης, η Ρόζα Ιμβριώτη και ο Γιάννης Ρίτσος, καλούν με κοινή τους ανακοίνωση τον ελληνικό λαό να εκφράσει με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα που οργάνωνε η χούντα και με κάθε άλλο τρόπο την αντίθεσή του προς τη δικτατορία.

1979 Με θριαμβευτική προέλαση των κομμουνιστών ανταρτών Σαντινίστας στη Μανάγκουα, τερματίζεται η πάλη κατά του καθεστώτος Σομόζα, ο οποίος διαφεύγει στις ΗΠΑ.