«Αποστολή εξετελέσθη» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της ανακοίνωσης του ελληνικού ΥΠΕΞ με την οποία καλωσορίζει τη Βόρεια Μακεδονία ως πλήρες μέλος στο ΝΑΤΟ. Και η αποστολή δεν είναι βέβαια άλλη από την περιβόητη αμερικανοΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ και παρέλαβε η ΝΔ, υλοποιώντας μέχρι κεραίας το σχεδιασμό και το χρονοδιάγραμμα ένταξης της γείτονα χώρας στις ευρωατλαντικές δομές. Οσο για την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, που κατηγορεί τη ΝΔ για υποκρισία επειδή αρχικά αντιτάχθηκε στη Συμφωνία, ένα πράγμα επιβεβαιώνει: Οπως ακριβώς η ΝΔ δεν μπορούσε να χωνέψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ της έπαιρνε την μπουκιά από το στόμα στην προώθηση της ευρωατλαντικής πολιτικής, αποσπώντας τα εύσημα από τους άλλους ιμπεριαλιστές εταίρους, έτσι τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να χωνέψει το γεγονός ότι η ΝΔ «δρέπει τις δάφνες» μιας συμφωνίας που ο ίδιος διαπραγματεύτηκε και υπέγραψε, με την υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Επειδή η κυβέρνηση χρησιμοποιεί συχνά την Ιταλία ως εικόνα από το μέλλον που πρέπει να αποφύγουμε, επαναλαμβάνοντας διαρκώς τα περί «ατομικής ευθύνης» στην τήρηση των γενικευμένων μέτρων περιορισμού της κίνησης, αναπαράγουμε την παρακάτω είδηση από τη γειτονική χώρα, είδηση που θάφτηκε από όλα τα αστικά Μέσα και αποτελεί πράγματι εικόνα από το μέλλον που πρέπει να αποτρέψουν οι εργαζόμενοι, τόσο σε «κανονικές» όσο και σε «έκτακτες» συνθήκες. Σύμφωνα λοιπόν με ανταποκρίσεις εργατικών συνδικάτων, η ιταλική κυβέρνηση, κάνοντας χρήση ενός νόμου του 1990, ξεκίνησε τη διαδικασία επιβολής κυρώσεων στην Ενωση Συνδικάτων Βάσης (USB) για τη γενική απεργία που κήρυξε την περασμένη βδομάδα διεκδικώντας μέτρα ουσιαστικής προστασίας των εργαζομένων και του λαού, απέναντι στις τεράστιες ελλείψεις στην Υγεία και στην επιθετικότητα της εργοδοσίας, η οποία δεν λογαριάζει τίποτα προκειμένου να διασφαλίσει τα κέρδη της. Οι αρμόδιες αρχές καταγγέλλουν την USB ότι η δράση της «συμβάλλει στη δημιουργία ευρείας αίσθησης ανασφάλειας και στην παραγωγή ανυπολόγιστων ζημιών στην κοινότητα, προκαλώντας απαράδεκτη επιβάρυνση για θεσμικά όργανα ή/και επιχειρήσεις (...) υπάρχει κίνδυνος να αποδυναμωθούν οι ενέργειες συγκράτησης που αναφέρονται στα πρόσφατα κυβερνητικά μέτρα». Επικαλούμενοι σήμερα τις έκτακτες συνθήκες της πανδημίας, ποινικοποιούν οποιαδήποτε φωνή διαμαρτυρίας, για να κρυφτούν οι ευθύνες κυβέρνησης - κεφαλαίου στην εξάπλωση της νόσου και στο θάνατο χιλιάδων μέχρι στιγμής ανθρώπων. Και, βέβαια, έχουν το βλέμμα στραμμένο στην «επόμενη μέρα», όταν το έκτακτο γεγονός θα είναι μια νέα καπιταλιστική κρίση ή μια απότομη όξυνση της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, στη βάση των ανταγωνισμών που τροφοδοτεί και η πανδημία.

Αυτό που βρήκε να πει ο βουλευτής της ΝΔ Μπ. Παπαδημητρίου, σχολιάζοντας τις απολύσεις εκατοντάδων εργαζομένων στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» μέσω γραπτού μηνύματος, ήταν πως «σίγουρα είναι συγκλονιστικό, αλλά είναι σαφές ότι δεν θα γινότανε διά ζώσης» και ότι «δεν υπάρχει απαγόρευση απολύσεων σε εταιρείες που δεν έχουνε ενταχθεί στο πρόγραμμα προστασίας της κυβέρνησης». Για παρηγοριά στον άρρωστο, είπε ότι οι εργαζόμενοι αυτοί θα πάρουν επίδομα ανεργίας, λες και η κυβέρνηση τους κάνει χάρη, μετά από 10 και 15 χρόνια δουλειάς, με ανανεωνόμενες συμβάσεις του ενός μήνα! Τι απάντησε όμως ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χρ. Γιαννούλης, που βρισκόταν στο ίδιο πάνελ; Οτι η συναίνεση την οποία δείχνει ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τον κορονοϊό, «δεν μπορεί να εκληφθεί ως πρόθεση για σιωπή». Κάλεσε μάλιστα την κυβέρνηση να υλοποιήσει άμεσα τις εξαγγελίες της, παραβιάζοντας ανοιχτές πόρτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει βίωμα το σλόγκαν «Μετά θα λογαριαστούμε». Ετσι, από τη μια, ζητάει ακόμα περισσότερα μέτρα στήριξης της οικονομίας, δηλαδή των επιχειρηματικών ομίλων και, από την άλλη, με την «εποικοδομητική αντιπολίτευση» στην κυβέρνηση για τη διαχείριση της επιδημίας, δίνει άλλοθι στα σκληρά αντεργατικά μέτρα που ήρθαν για να μείνουν και αποτελούν στήριγμα της εργοδοσίας, στο έδαφος της «ευελιξίας» που κυριαρχεί στην αγορά εργασίας, με τη σφραγίδα και της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

1596 Γεννιέται ο Γάλλος φιλόσοφος και μαθηματικός Ρενέ Ντεκάρτ (Καρτέσιος).

1927 Το υπουργείο Παιδείας καταρτίζει επιτροπή «για την καταπολέμηση του κομμουνισμού εις τα σχολεία».

1944 Δραπετεύουν από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου 30 μέλη και στελέχη του ΚΚΕ που η μεταξική δικτατορία είχε παραδώσει στις δυνάμεις κατοχής.

1946 Πραγματοποιούνται οι πρώτες εκλογές μετά την απελευθέρωση, μέσα σε πρωτοφανείς συνθήκες βίας και νοθείας. Ανήμερα των εκλογών, ομάδα ένοπλων καταδιωκόμενων αγωνιστών επιτέθηκε κατά του Σταθμού Χωροφυλακής του Λιτόχωρου.

Η απόφαση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ για αποχή αποτέλεσε έκτοτε διαχρονικό ζήτημα διαπάλης μέσα στο Κόμμα και πολεμικής απέξω. Οι εκλογές αυτές χαρακτηρίστηκαν από αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις ως η «μεγάλη ευκαιρία» ώστε το ΚΚΕ να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο - όπως λένε - στο μεταπολεμικό αστικό πολιτικό σκηνικό. Για να στηρίξουν το σκεπτικό τους επικαλούνται τη συμμετοχή των Κομμουνιστικών Κομμάτων στις κυβερνήσεις «εθνικής ενότητας» που σχηματίστηκαν σε σειρά από χώρες της Δυτικής Ευρώπης, μέσω της οποίας συμμετοχής ουσιαστικά βοήθησαν στην αποκατάσταση της σταθερότητας της εξουσίας του κεφαλαίου, όπως και στον ισχυρισμό ότι μια πιθανή συνεργασία με το λεγόμενο «Κέντρο» θα μπορούσε να αποκόψει τη λεγόμενη «Δεξιά» από το μονοπώλιο της εξουσίας. Ωστόσο, μια τέτοια προσέγγιση «ξεχνά» την κοινή ταξική ταυτότητα «Δεξιάς» - «Κέντρου», που αποδείχθηκε τόσο από τη δραστηριότητα του Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος στο όνομα της λαοκρατίας ξεκίνησε τα Δεκεμβριανά, όσο και από το ρόλο των μετεμφυλιακών κυβερνήσεων του «Κέντρου».

Οι οπορτουνιστικές δυνάμεις που δρούσαν και στο εσωτερικό του Κόμματος δεν άσκησαν κριτική στην αποχή με τη λογική της ανάγκης διάδοσης των θέσεων του ΚΚΕ για πάλη με όλα τα μέσα, όπως έκανε αργότερα η 3η Συνδιάσκεψη του Κόμματος (1950). Αντίθετα, η κριτική τους συνιστούσε την προϋπόθεση της διατύπωσης του «ειρηνικού, δημοκρατικού δρόμου προς το σοσιαλισμό». Αυτό αποδεικνύεται και από την πολιτική θεωρία και πρακτική όσων πρωταγωνίστησαν στην κριτική για την αποχή από τις εκλογές του 1946 και αργότερα (1968) πρωτοστάτησαν στην ίδρυση του λεγόμενου «ΚΚΕ Εσωτερικού».

2008 Πεθαίνει ο γαλλικής καταγωγής Αμερικανός σκηνοθέτης Ζιλ Ντασέν.

1896 Πεθαίνει ο Χαρίλαος Τρικούπης

1944 Συγκροτείται στον ελληνικό στρατό της Μέσης Ανατολής η «Επιτροπή Εθνικής Ενότητας Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων Μ. Ανατολής», που τάσσεται υπέρ της ΠΕΕΑ.

1945 Συγκροτείται από τις δυνάμεις του ΕΑΜ στο συνδικαλιστικό κίνημα ο Εργατικός Αντιφασιστικός Συνασπισμός (ΕΡΓΑΣ).

1947 Επίθεση μοναρχικών στα τυπογραφεία της εφημερίδας του Γραφείου Περιοχής Μακεδονίας του ΚΚΕ, «Αγωνιστής». Εκτελούν τρεις από τους τυπογράφους και τραυματίζουν επτά. Οι δολοφονημένοι τυπογράφοι είναι οι Γ. Βουτσάς, Μ. Διακάκης και Μ. Μαγούλας.

1952 Δολοφονείται ο Νίκος Μπελογιάννης, μαζί με τους συντρόφους και συγκρατούμενούς του Ν. Καλούμενο, Η. Αργυριάδη και Δ. Μπάτση.

1970 Στην επέτειο της εκτέλεσης του Ν. Μπελογιάννη και των συντρόφων του, οι πολιτικοί κρατούμενοι των φυλακών Κορυδαλλού κηρύσσουν 24ωρη αποχή από το συσσίτιο και διήμερο πένθος για τα θύματα της χούντας.

1992 Πεθαίνει ο Ελληνας αρχαιολόγος Μανώλης Ανδρόνικος.