Από τα στοιχεία που ξεχώρισαν για τους μισθούς και την απασχόληση στο σύστημα «Εργάνη» είναι η υποχώρηση του μέσου μισθού κατά 25,7 ευρώ (2,4%) το 2019 σε σχέση με το 2018, όταν ήταν στα 1.071,9 ευρώ μεικτά. Θα μπορούσε να πει κανείς «ψιλά γράμματα» μέσα στον ορυμαγδό της φοροληστείας και των περικοπών, που συνεχίζουν απρόσκοπτα να απομυζούν το εργατικό εισόδημα, να τσακίζουν λαϊκές ανάγκες. Ελα όμως που ο ΣΥΡΙΖΑ πριν και η ΝΔ μετά παρουσίασαν τον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου ως εργαλείο αύξησης του κατώτατου μισθού και βελτίωσης των λαϊκών εισοδημάτων, διαγκωνιζόμενοι μάλιστα μεταξύ τους για την πατρότητα του νόμου! Οπως αποδεικνύεται, η σχετική αύξηση του κατώτατου μισθού τον περασμένο Φλεβάρη, κατά μερικές ποσοστιαίες μονάδες, όχι μόνο δεν πέρασε ως αύξηση στον μέσο μισθό, αλλά αντίθετα δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ούτε την παραπέρα μείωσή του. Και ο λόγος είναι ότι με τις «αυξήσεις» αυτές «έσταξε η ουρά του γαϊδάρου», αφού οι αντεργατικοί νόμοι που ψηφίστηκαν σωρηδόν τα προηγούμενα χρόνια, επεκτάθηκαν με τα τρία μνημόνια και σήμερα διατηρούνται άθικτοι, ως εγγύηση για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ετσι, λοιπόν, οι αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, πέρα από την προπαγανδιστική αξιοποίησή τους, εξανεμίστηκαν, μαζί και κάθε αυταπάτη ότι αυτή η αντιλαϊκή πολιτική και η ανάπτυξη που υπηρετεί μπορεί έστω και να ανακουφίσει το λαό.

«Το μεγαλύτερο όπλο που έχουμε απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα είναι η εθνική ενότητα και η εθνική ομοψυχία». Τάδε έφη Αλ. Τσίπρας στη συνέντευξή του το πρωί της Δευτέρας, δίνοντας ξανά - όσο πιο ηχηρά μπορούσε - το σήμα στην αστική τάξη ότι και από τη θέση της αντιπολίτευσης θα κάνει τα πάντα για να στηρίξει τα συμφέροντά της, που βάζουν το λαό μας όλο και πιο βαθιά στη δίνη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Το πλαίσιο άλλωστε της «εθνικής» συναίνεσης του ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε να δώσει και η αναπληρώτρια τομεάρχης Εξωτερικών του κόμματος Σ. Αναγνωστοπούλου. Μιλώντας στην «Αυγή» της Κυριακής, παρουσίασε ως «αριστερή» και «πατριωτική» τη γραμμή της αστικής τάξης που λέει ότι «τα εθνικά συμφέροντά μας πρέπει να εμπλέκονται στον ευρωτουρκικό διάλογο τον οποίο πρέπει να κρατάμε ζωντανό, με στόχο πάντα την αξιοποίηση αυτού του πλαισίου για επανέναρξη των διερευνητικών επαφών για οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και με ορίζοντα οπωσδήποτε τη Χάγη». Λέγοντας μάλιστα, σε σχέση με αυτό το τελευταίο, πως η Ντ. Μπακογιάννη «έκανε μια πρόταση η οποία είναι η πάγια θέση μας», αλλά ζητούμενο είναι τάχα αν την πρόταση αυτή την ασπάζεται και η κυβέρνηση της ΝΔ. Και προσθέτοντας ότι «οι ενεργειακοί, όπως και οι εμπορικοί δρόμοι μπορούν να γίνουν είτε δρόμοι πολέμου και σύγκρουσης, είτε δρόμοι ειρήνης».

Με δυο λόγια, οι ΣΥΡΙΖΑίοι όχι μόνο είναι «ζυγισμένοι - στοιχισμένοι» στον θανάσιμο εναγκαλισμό με τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, τους οποίους άλλωστε υπηρέτησαν και με το παραπάνω από κυβερνητικές θέσεις, αλλά κάνουν και το παν ώστε οι «εθνικοί» στόχοι του κεφαλαίου να παρουσιαστούν και σαν στόχοι του λαού. Να παρουσιαστεί δηλαδή ως «προοδευτική» η εμπλοκή των κυριαρχικών δικαιωμάτων στο ευρύτερο ιμπεριαλιστικό παζάρι που δίνει «αέρα» στα πανιά της τουρκικής επιθετικότητας, στο «γκριζάρισμα» συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων όπως και στα διάφορα επικίνδυνα σχέδια συνδιαχείρισης. Να παρουσιαστούν τα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και των μονοπωλίων τους στην περιοχή, οι σφοδροί ανταγωνισμοί με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους, ως... παράγοντας ασφάλειας και σταθερότητας, αντί για την ίδια την πηγή του κινδύνου. Για να κρυφτεί το γεγονός ότι - όπως δείχνει και όλη η πείρα της γύρω περιοχής - οι ιμπεριαλιστικοί «συμβιβασμοί» όχι μόνο δεν είναι απάντηση στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και συγκρούσεις, αλλά στην πραγματικότητα είναι το «πρελούδιό» τους, τους εκκολάπτουν και τους οξύνουν. Ε, όσο να 'ναι, ούτε πήγαν στράφι οι προ ημερών συναντήσεις με τον Αμερικανό πρέσβη, ούτε ήταν άδικα την περασμένη βδομάδα τα συγχαρητήρια του πρωθυπουργού, ο οποίος «προσυπέγραψε» όσα είπε ο ΣΥΡΙΖΑ για τα ζητήματα αυτά.

1818 Γεννιέται ο Βρετανός φυσικός Τζέιμς Πρέσκοτ Τζάουλ.

1845 Γεννιέται ο δευτερότοκος γιος του Δανού βασιλιά Χριστιανού Θ' Γεώργιος Γλίξμπουργκ, κατοπινός βασιλιάς της Ελλάδας (Γεώργιος Α').

1917 Πραγματοποιείται το 1ο Πανουκρανικό Συνέδριο των Σοβιέτ στο Χάρκοβο. Η Ουκρανία ανακηρύσσεται Σοβιετική Δημοκρατία.

1919 Οι εργαζόμενοι του Ιρκούτσκ εξεγείρονται, αναγκάζοντας την αντεπαναστατική κυβέρνηση του ναυάρχου Κολτσάκ να εγκαταλείψει την περιοχή. Λίγες μέρες αργότερα συλλαμβάνεται και ο ίδιος ο Κολτσάκ.

1935 Πεθαίνει ο Αυστριακός συνθέτης Αλμπαν Μπεργκ.

1940 Με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Ιατρίδη, το υποβρύχιο «Παπανικολής» βυθίζει στα Στενά του Οτράντο τρία ιταλικά μεταγωγικά, που μετέφεραν πολεμικό υλικό στο ελληνοϊταλικό μέτωπο.

1943 Αρχίζει η μεγάλη επίθεση των σοβιετικών στρατευμάτων για την απελευθέρωση της Ουκρανίας, η οποία διήρκεσε έως τις 14/4/1944 και έληξε με την πλήρη καταστροφή 18 γερμανικών και ρουμανικών μεραρχιών και με τον αποδεκατισμό άλλων 68 (συνολικές απώλειες του εχθρού πάνω από 250.000 άντρες).

1944 Βρετανική νηοπομπή προσεγγίζει το λιμάνι της Μυτιλήνης. Η άμεση κινητοποίηση των λαϊκών οργανώσεων όμως απέτρεψε την απόβασή τους. Χιλιάδες Μυτιληνιοί, σχηματίζοντας ένα ανθρώπινο τείχος, βροντοφώναξαν «Go back» («γυρίστε πίσω»). Επί τρεις μέρες ο οπλισμένος λαός της Μυτιλήνης, μαζί με τον ΕΛΑΣ, αναχαίτισε κάθε απόπειρα απόβασης των Βρετανών, που τελικά αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν (28 Δεκέμβρη).

1971 Οι πολιτικοί κρατούμενοι των φυλακών Τρικάλων και Χαλκίδας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσής τους.

1979 Εκτοξεύεται με επιτυχία ο πρώτος ευρωπαϊκός διαστημικός πύραυλος («Αριάν-1»).

1995 Σημειώνεται η πρώτη νίκη ισλαμικού κόμματος σε εκλογές στην 72χρονη Ιστορία της Τουρκίας: Το Κόμμα της Ευημερίας κερδίζει το 21,38% των ψήφων, που του εξασφαλίζουν την πρώτη θέση, αλλά όχι και την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο.