Κι από την άλλη, πώς γίνεται, ενώ ο λαός καλείται να υπομένει θυσίες, για να «στεριώσει και να δυναμώσει η ανάπτυξη», την ίδια ώρα να απολαμβάνει το κεφάλαιο νέες φοροαπαλλαγές, ο «αναπτυξιακός» νόμος και το Φορολογικό να «λαδώνουν» την κερδοφορία του κι από πάνω, επιχειρηματικοί όμιλοι στη χώρα μας, μαζί με τα μονοπώλια της Ευρώπης, να ετοιμάζονται να ξεκοκαλίσουν 100 δισ. ευρώ τα επόμενα χρόνια για «πράσινες» επενδύσεις; Η απάντηση είναι απλή: Η ανάπτυξη, για την οποία πανηγυρίζουν, έχει ως προϋπόθεση τη συνέχιση και ένταση της επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ανάγκες. Μπορεί, επομένως, το κεφάλαιο και τα κόμματά του να έχουν χίλιους λόγους να πανηγυρίζουν μαζί με τον Ρος, αλλά ο λαός δεν έχει κανέναν.

«Η αντίθεση αριστεράς και δεξιάς, προόδου και συντήρησης παραμένει κυρίαρχη... Εχει πάντα νόημα, όσο υπάρχουν διαφορετικά οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα, ισχυροί και αδύναμοι, συσσώρευση πλούτου και εκμετάλλευση». Αυτά γράφει η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και σήμερα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, εμπνεόμενη μάλλον απ' όσα έλεγε προχτές ο Αλ. Τσίπρας σε ένα μάζεμα με πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Θυμίζουμε ότι εκεί, αφού αποθέωσε το «σοσιαλιστικό όραμα του ΠΑΣΟΚ», ο πρώην πρωθυπουργός έριξε και μερικές φτυαριές λάσπης στο σοσιαλισμό που οικοδομούνταν στην ΕΣΣΔ, λέγοντας πως «ούτε υπαρκτός ήταν, ούτε σοσιαλισμός», σε σύγκριση πάντα με αυτόν που ...έφερε το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα. Φαίνεται ότι στον ΣΥΡΙΖΑ ξεθάβουν τα «ζιβάγκο» από τη ναφθαλίνη, στην προσπάθεια να χτίσουν νέα «αντιδεξιά μέτωπα», με ολίγον από αντικομμουνισμό, κατά την προσφιλή ΠΑΣΟΚική τακτική. Το πιο ειρωνικό είναι όμως ότι αυτές οι δηλώσεις περί «ιδεολογικών διαφορών» και «αντιθέσεων» γίνονται την ίδια στιγμή που ανάμεσα στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα, με αφορμή τα Ελληνοτουρκικά, περισσεύει η συναίνεση στον επικίνδυνο εναγκαλισμό της χώρας με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και ταυτόχρονα «βράζει» η συζήτηση για τις προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν τη διεύρυνση αυτής της συναίνεσης. Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, ότι οι «διαχωριστικές» τους γραμμές δεν είναι μόνο κάλπικες, αλλά υπηρετούν τον εγκλωβισμό του λαού σε μια πολιτική εχθρική προς τις ανάγκες και τα συμφέροντά του, ανεξάρτητα από τη «γαρνιτούρα» που τη σερβίρουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ...

«Βρήκαμε παπά να θάψουμε πέντε - έξι»... Αυτή η παροιμία ταιριάζει γάντι στην αρθρογραφία, που φιλοξένησε πριν από μερικές μέρες η «Καθημερινή», όπου, με αφορμή τα Ελληνοτουρκικά, έφτασε να υπερασπίζεται την ιδιωτικοποίηση όλων των πρώην ΔΕΚΟ και τις απολύσεις εργαζομένων, ώστε να καταστούν «παραγωγικές» και «βιώσιμες»! Το ...σκεπτικό είναι το εξής: Για να έρθουν επενδυτές στην Ελλάδα, πρέπει να αποκατασταθεί η σταθερότητα και επομένως να αντιμετωπιστεί η επιθετικότητα της Τουρκίας. Για να γίνει αυτό χρειάζεται, ανάμεσα σε άλλα, να αναπτυχθεί η ελληνική αμυντική βιομηχανία, προκειμένου να ενισχυθεί η αποτροπή. Για να γίνει αυτό, πρέπει να εκσυγχρονιστεί η ΕΑΒ, να αναζητηθούν κεφάλαια, να παρθούν γενναίες αποφάσεις για απολύσεις. Και αφού γίνει αυτό, να αποτελέσει ο «εκσυγχρονισμός» της ένα καλό παράδειγμα για άλλες εταιρείες, όπου το Δημόσιο διατηρεί ακόμα συμμετοχή, όπως γίνεται άλλωστε ήδη με τη ΔΕΗ! Το εξωφρενικό συμπέρασμα, που προσπαθεί να επιβάλει ο αρθρογράφος, είναι ότι οι χιλιάδες απολύσεις, οι αντεργατικές ανατροπές και οι ιδιωτικοποιήσεις είναι όρος αναγκαίος, στον οποίο απαιτείται ευρύτερη πολιτική συναίνεση και συμφωνία του λαού, για να υπάρχει σταθερότητα απέναντι και στις απειλές της Τουρκίας! Αν τώρα τον πεις και «λαγό» μπροστά στη συζήτηση που ξεκίνησε για ευρύτερες συναινέσεις με αφορμή τα λεγόμενα «εθνικά θέματα», μάλλον δεν θα πέσεις κι έξω.

1466 Πεθαίνει ο Φλωρεντινός γλύπτης της Αναγέννησης Ντονάτο ντι Νικολό ντι Μπέτο Μπάρντι (Ντονατέλο).

1797 Γεννιέται ο Γερμανός ποιητής Κρίστιαν Γιόχαν Χάινριχ Χάινε.

1902 Γεννιέται ο ακαδημαϊκός και πολιτικός Παναγιώτης Κανελλόπουλος, δύο φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας.

1918 Η αστυνομία στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας χτυπά τους απεργούς που διεκδικούσαν αύξηση μισθών και την εφαρμογή του 8ωρου, δολοφονώντας πάνω από 100 εργάτες.

1932 Πεθαίνει ο ζωγράφος Γεώργιος Ιακωβίδης («Σχολή του Μονάχου»).

1943 Η σφαγή των Καλαβρύτων. Γερμανικές δυνάμεις κατοχής και ταγματασφαλίτες συγκεντρώνουν όλους τους άνδρες των Καλαβρύτων στην πλατεία και κατόπιν στο λόφο του Καπή, όπου τους εκτελούν ομαδικά. Στο τέλος πυρπολούν και την ηρωική κωμόπολη. Ηταν ένα από τα μεγαλύτερα ναζιστικά εγκλήματα κατά αμάχων στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

1944 Ο ΕΛΑΣ καταλαμβάνει τα αεροδρόμια Τατοΐου και Ελευσίνας, ενώ συνεχίζει να περισφίγγει τον κλοιό γύρω από το κέντρο της Αθήνας. Οι εμπροσθοφυλακές του έχουν διεισδύσει έως τις οδούς Σόλωνος και Σωκράτους, στην περιοχή της αγοράς, και βρίσκονται πλέον μόλις χίλια μέτρα από το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» και το Μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, όπου ήταν εγκατεστημένα τα επιτελεία των εγχώριων αστικών και των βρετανικών δυνάμεων. Οι Βρετανοί αποσύρονται από τη Σχολή Ασυρμάτου και τις Φυλακές Συγγρού. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ στην Καισαριανή ενεργούν αντεπίθεση προς τα Κουπόνια, σταθεροποιώντας το μέτωπο έως τα τέλη Δεκέμβρη.

Στον Πειραιά, ο ΕΛΑΣ χτυπά το Μέγαρο Σπυράκη και την Ηλεκτρική, όπου στρατωνίζονταν Βρετανοί και Χίτες, προξενώντας τους μεγάλες απώλειες. Στο μεταξύ, οι αφίξεις νέων ενισχύσεων του εχθρού συνεχίζονται όλη τη μέρα στην ακτογραμμή Καστέλλας - Παλαιού Φαλήρου. Ο ΕΛΑΣ αναδιατάσσει τις γραμμές του και το βράδυ της 13ης προς 14η Δεκέμβρη επιχειρεί δυναμική επίθεση στη γραμμή Μοσχάτο - Φάληρο, η οποία στέφεται με μεγάλη επιτυχία.

1959 Προεδρικές εκλογές στην Κύπρο. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος (που υποστηρίχθηκε από το Ενιαίο Δημοκρατικό Μέτωπο Δημιουργίας) εκλέγεται πρώτος Πρόεδρος της Κύπρου με ποσοστό 66,85%. Ο Ιωάννης Κληρίδης (υποψήφιος της Δημοκρατικής Ενωσης, που υποστηρίχθηκε και από το ΑΚΕΛ) έλαβε το 33,15%.

1967 Εκδηλώνεται βασιλικό στρατιωτικό κίνημα, το οποίο γρήγορα αποτυγχάνει. Επρόκειτο ουσιαστικά για την προσπάθεια της αντικατάστασης της χούντας των συνταγματαρχών από τη χούντα των στρατηγών. Οπως είναι γνωστό, την ίδια περίοδο που η χούντα των συνταγματαρχών ετοιμαζόταν για το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος προετοίμαζε δικό του πραξικόπημα με την ηγεσία του ελληνικού στρατού.

1968 Κυκλοφορεί ο πρώτος δίσκος του Μάνου Λοΐζου με τίτλο «Ο σταθμός».

1986 Συνεχίζονται οι αποκαλύψεις περί τηλεφωνικών υποκλοπών. Διαπιστώνεται ότι στον ΟΤΕ λειτουργεί υπηρεσία υποκλοπής τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και το θέμα λαμβάνει μείζονες πολιτικές διαστάσεις.