«Παιχνίδι ρόλων», και μάλιστα με τίτλο «Ηρωες, με τον Αρη στο βουνό», διοργάνωσε η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο του φεστιβάλ της. Οπως ενημέρωνε μάλιστα, εκτός από τη διασκέδαση, οι επισκέπτες θα μάθαιναν για την Ιστορία του ΕΛΑΣ και του Αρη Βελουχιώτη... Δεν γνωρίζουμε αν βρέθηκε κανείς από τη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ που να κατάφερε να αντεπεξέλθει στο «ρόλο» του αντιστασιακού, ή αν η υπόθεση εξελίχτηκε σε φιάσκο. Ομως αναρωτιόμαστε: Το «κάστινγκ» των ΣΥΡΙΖΑίων περιελάμβανε και τους ρόλους των τότε «συμμάχων», αυτών που ανέλαβαν να τσακίσουν τη λαϊκή πάλη μετά τον πόλεμο, ή τους ξέχασαν; Για παράδειγμα, ενσάρκωσε κανένας ΣΥΡΙΖΑίος τον πολυαγαπημένο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Χάρι Τρούμαν, που για τα μάτια του και για τα μάτια της πρεσβείας είχε στείλει πέρσι τα ΜΑΤ να ξυλοφορτώσουν και να συλλάβουν αγωνιστές φοιτητές, ώστε να πάει την επόμενη μέρα ο Τζ. Πάιατ να φωτογραφηθεί αγκαλιά με το άγαλμα; Ελπίζουμε να μην ξέχασαν να υμνήσουν το θεάρεστο έργο των «διαβολικά καλών» συμμάχων, γιατί κάπου εκεί θα γυρόφερνε και ο πρέσβης των ΗΠΑ. Μη γίνει καμιά παρεξήγηση...

Με όσους τόλμησαν να υποτιμήσουν τη συνάντηση του Τσίπρα με τον Πάπα τα έβαλε η «Αυγή της Κυριακής», γράφοντας το εξής αμίμητο: «Το Βατικανό είχε κρατήσει κλειστές τις πόρτες του σε κομμουνιστές ηγέτες, όπως ο Παλμίρο Τολιάτι ή ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ. Οταν τις άνοιξε στον Βάλτερ Βελτρόνι ή τον Μάσιμο Ντ' Αλέμα, κανείς τους δεν είχε τον χρόνο που είχε ο Αλ. Τσίπρας. Ισως θα πρέπει να ανατρέξουμε στις εποχές αρχηγών κρατών, όπως του Φιντέλ Κάστρο, του Νικήτα Χρουστσόφ ή του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ για να δούμε κάποιον αριστερό να συζητά αρκετά με έναν Πάπα». Από τα παραπάνω μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο Τσίπρας, ως «αριστερός ηγέτης», φαίνεται πιο φιλικός στο Βατικανό απ' ό,τι ο ευρωκομμουνιστής Μπερλινγκουέρ, απ' ό,τι οι σοσιαλδημοκράτες Βελτρόνι και Ντ' Αλέμα (με τον τελευταίο να είναι από τα βασικά στηρίγματα της ΝΑΤΟικής επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία το 1999), ενώ η φιλικότητα συγκρίνεται με αυτή με την οποία αντιμετώπιζε το Βατικανό τον ηγέτη της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Τέτοια «παράσημα» χρειάζονται όντως κορνίζα... Οι αναφορές σε άλλα πρόσωπα και ιδιαίτερα στον Φ. Κάστρο γίνονται προφανώς για ξεκάρφωμα.

Σωστές είναι οι αναλύσεις και η κριτική από τον διευθυντή της εφημερίδας «Εστία» περί «εύκολου αντικομμουνισμού», με αφορμή το κατάπτυστο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου. Σωστή και η θέση του για τους ευρωβουλευτές της ΝΔ, που δεν είπαν «ναι» στο απαράδεκτο ψήφισμα διαστρέβλωσης της Ιστορίας. Κανείς δεν θα είχε να προσθέσει τίποτα αν όλα αυτά δεν γράφονται στην εφημερίδα που διευθύνει ο ίδιος και η οποία είχε το εξής πρώτο θέμα: «100 εκατομμύρια τα θύματα του κομμουνισμού». Μάλιστα, το θέμα της εφημερίδας στηριζόταν σε επιστολή αναγνώστη (!) που αναμασά όλα τα επιχειρήματα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών άλλων δεκαετιών. Και όχι μόνο αυτό... Μια άλλη εφημερίδα, η «Δημοκρατία» - όπου ο διευθυντής της «Εστίας» αρθρογραφεί και συνεργάζεται καθημερινά - που ανήκει στον ίδιο όμιλο με την «Εστία», επιδίδεται καθημερινά σε ένα τακτικό αντικομμουνιστικό υβρεολόγιο με αναφορές του στιλ «ΚΚΕ το κόμμα του εγκλήματος»... Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι εύλογα...

1945 Συνέρχεται στην Αθήνα το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ (1 - 6/10/1945). Ηταν το πρώτο Συνέδριο του ΚΚΕ μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και συνήλθε σε συνθήκες τυπικής νομιμότητας. Συνθήκες που δεν θα ξαναζούσε το Κόμμα παρά μετά από 29 χρόνια, το 1974 (το επόμενο τυπικά νόμιμο Συνέδριό του ήταν το 10ο, που πραγματοποιήθηκε το 1978). Επίσης, το 7ο ήταν ένα Συνέδριο που η σύγκλησή του απείχε δέκα ολόκληρα χρόνια από το 6ο (Δεκέμβρης 1935).

1946 Το Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου, στη Νυρεμβέργη, καταδικάζει σε θάνατο 12 ναζιστές ηγέτες. Σε γενικές γραμμές ο πέλεκυς θα πέσει πολύ ελαφρά στους ναζί εγκληματίες πολέμου. Πολλοί θα απελευθερωθούν έπειτα από λίγα χρόνια, ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που θα «αξιοποιούνταν» στη συνέχεια από τον διεθνή ιμπεριαλισμό στην «εκστρατεία» του κατά του κομμουνισμού. Ακόμα ελαφρύτερα θα πέσει ο πέλεκυς για τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες που κατηγορούνταν για την άνοδο του ναζισμού και για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

1947 Ολοκληρώνεται στο Γράμμο η πρώτη σειρά της Σχολής Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ. Με την ευκαιρία αυτή, η Σχολή τίμησε τους εξής τέσσερις νεκρούς που έπεσαν στα πεδία των μαχών τον καιρό της φοίτησής τους: Γεωργίου Κώστα, Παπαδόπουλο Οδυσσέα, Γκίμπη Ηλία και Παυλίδη Τάσιο (ανθυπολοχαγοί τιμημένοι νεκροί).

1949 Ιδρύεται η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.

1968 Με ανακοίνωσή του το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ χαιρετίζει όλους όσοι «ορθώθηκαν με τόλμη και θάρρος σε συνθήκες φασιστικής τρομοκρατίας, ωμής βίας και νοθείας, με το στρατιωτικό νόμο σε πλήρη ισχύ ενάντια στο καθεστώς του φασιστικού ζόφου, καταδίκασαν το φασιστικό Σύνταγμα, διερμηνεύοντας έτσι τα πραγματικά αισθήματα του ελληνικού λαού».

1973 Δημοσιεύεται διαμαρτυρία της ΚΕ του ΚΚΕ για το όργιο της τρομοκρατίας που εξαπέλυσε η χούντα της Χιλής και για τη σύλληψη του Λουίς Κορβαλάν, ΓΓ του ΚΚ Χιλής.

1973 Κατά τη διάρκεια συναυλίας στο γήπεδο του Παναθηναϊκού μοιράστηκαν προκηρύξεις ενάντια στο στρατιωτικό καθεστώς της χούντας και τις ΗΠΑ. Μετά το τέλος της συναυλίας συγκροτήθηκε διαδήλωση στη Λ. Αλεξάνδρας που κράτησε περίπου μια ώρα.

1979 Επειτα από 70 χρόνια αμερικανικού ελέγχου, η διώρυγα παραδίδεται επίσημα στον Παναμά (αν και η σχετική Συνθήκη όριζε πως η παράδοση του ελέγχου θα γινόταν «σταδιακά» σε ένα διάστημα 20 ακόμα χρόνων).

1982 Ο Χέλμουτ Κολ ορκίζεται έκτος καγκελάριος της ΟΔ Γερμανίας, στη θέση του Χέλμουτ Σμιτ.

1996 Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δίνει επίσημα τέλος στις εμπορικές κυρώσεις κατά των Γιουγκοσλαβικών Δημοκρατιών της Σερβίας και του Μαυροβουνίου, που είχαν επιβληθεί το 1992, όταν ξεκίνησε ο εμφύλιος.