Πολλές αναλύσεις ακούστηκαν και γράφτηκαν μέσα στο Σαββατοκύριακο, με αφορμή την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, για την ανάγκη να υπάρξει «ομόνοια» όλων των πολιτικών δυνάμεων, να «πέσουν οι τόνοι» και οι «συνθήκες ακραίας πόλωσης» που υπονομεύουν υποτίθεται την «εθνική γραμμή» απέναντι στην Τουρκία κ.λπ. Λίγες ώρες πριν, βέβαια, στο λεγόμενο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, η εικόνα ανάμεσα στα αστικά πολιτικά κόμματα ήταν εντελώς διαφορετική, με τους εκπροσώπους τους να δηλώνουν ζυγισμένοι - στοιχισμένοι στην «εθνική» γραμμή, που συνοψίζεται στο εξής: Η ακόμα πιο βαθιά εμπλοκή στους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, όπως σηματοδοτείται και από τον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ, αποτελεί εγγύηση για τα κυριαρχικά δικαιώματα και «ασπίδα προστασίας» απέναντι στις πάγιες απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης. Ενώ μέσα στη βδομάδα, σε συνέδριο για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, οι εκπρόσωποι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ «με ένα στόμα» έλεγαν ότι στα «ατού» της χώρας για την «αναβάθμιση» του ρόλου της στα αμερικανικά σχέδια είναι και το γεγονός της «στοίχισης» των πολιτικών δυνάμεων στα σχέδια αυτά. Οι «παραινέσεις» των αστικών επιτελείων, επομένως, κάθε άλλο παρά στα κόμματά τους απευθύνονται. Στο λαό στοχεύουν, ώστε να τον στοιχίσουν στους στόχους της αστικής τάξης που τον βάζουν σε πολύ μεγάλους κινδύνους. Και σ' αυτήν την προσπάθεια πρέπει να βρουν τείχος.

Την ώρα που οι μικρομεσαίοι αγρότες συντονίζονται και προχωράνε στις πρώτες δυναμικές κινητοποιήσεις, όπως το μπλόκο του περασμένου Σαββάτου από τους αγρότες της Καρδίτσας, ενάντια στην πολιτική ΕΕ - κυβέρνησης - εμπόρων και βιομηχάνων που τους ξεκληρίζει, η κυβέρνηση επιστρατεύει «προληπτικά» όχι μόνο τη λογική του Χότζα, αλλά και τις γνωστές «διαρροές». Κάπως έτσι, μέσα στο Σαββατοκύριακο εμφανίστηκαν δημοσιεύματα, όπως για «τα πάνω από 200.000 στρέμματα δημόσιας αγροτικής γης που θα παραχωρηθούν έναντι ετήσιου συμβολικού τιμήματος» σε νέους αγρότες και ανέργους την ερχόμενη άνοιξη, ενώ όλες τις προηγούμενες μέρες πολλή κουβέντα είχε γίνει για το ακατάσχετο των αγροτών, που η κυβέρνηση φρόντισε βέβαια να «τσεκουρώσει» πολύ κάτω από τα όσα ζητάνε οι αγρότες. Πρόκειται πραγματικά για εμπαιγμό. Η «φτηνή γη» για νέους και ανέργους που αναζήτησαν εκεί μια διέξοδο, όπως απέδειξε και η πορεία όλων των προηγούμενων χρόνων, οπότε το ίδιο έργο «ξαναπαίχτηκε» από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, έγινε θηλιά χρεών, ξεκληρίσματος και συγκέντρωσης της παραγωγής και της γης από τράπεζες και βιομηχάνους, με το αίσχος των «ανοιχτών τιμών» και το κόστος της παραγωγής που είναι στα ύψη να επιταχύνει την πορεία αυτή. Η κυβέρνηση αντί να επιστρατεύει τις γνωστές «διαρροές» και τα παραμύθια, πρέπει τώρα να δώσει απάντηση στα δίκαια αιτήματα των αγροτών.

Με αφορμή το τσουνάμι του Σαββάτου στην Ινδονησία και το θάνατο εκατοντάδων (μέχρι στιγμής) ανθρώπων, δεν ήταν λίγοι αυτοί που θυμήθηκαν το αντίστοιχο γεγονός στις 26 Δεκέμβρη 2004, όταν μετά τον ισχυρότατο σεισμό, το τσουνάμι που δημιουργήθηκε σάρωσε ό,τι βρήκε μπροστά του και σκότωσε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Με αφορμή λοιπόν την προηγούμενη και τη νέα καταστροφή, άλλοι έγραψαν «όπου φτωχός κι η μοίρα του» κι άλλοι μίλησαν για «τραγικές συμπτώσεις», μιας που το τσουνάμι «χτύπησε» ξανά κοντά στα Χριστούγεννα. Το τραγικό όμως δεν είναι η χρονική σύμπτωση, ούτε βέβαια η φτώχεια έπεσε από τον ουρανό. Το τραγικότερο όλων είναι ότι σε μια τόσο σεισμογόνο περιοχή, όπου ο κίνδυνος για τσουνάμι είναι υψηλός και υπάρχει μάλιστα σχετική αρνητική πείρα με χιλιάδες νεκρούς, κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν έχει παρθεί για την προστασία του λαού, παρότι πέρασαν 14 ολόκληρα χρόνια από τη φονική εκείνη προειδοποίηση της φύσης. Βλέπετε, η συντριβή των λαϊκών αναγκών σε λογικές «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο είναι χαρακτηριστικό όλου του καπιταλιστικού κόσμου, που βάζει στο ζύγι τα κέρδη μιας χούφτας μονοπωλίων από τη μια και από την άλλη το κόστος ενός ολοκληρωμένου συστήματος προστασίας του λαού από φυσικές και άλλες καταστροφές, με σύγχρονα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης, με υποδομές και σχέδιο πρόληψης και διαχείρισης μιας καταστροφής και πάει λέγοντας. Η επανάληψη του ίδιου φαινομένου στην ίδια περιοχή δείχνει προς ποια μεριά γέρνει σταθερά το ζύγι...

1899 Γεννιέται ο Αμερικανός ηθοποιός Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ.

1920 Πραγματοποιείται το συνέδριο του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος στην Τουρ (25 - 30/12/1920). Ιδρύεται το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα.

1938 Πεθαίνει ο Τσέχος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Κάρελ Τσάπεκ, ο πρώτος που χρησιμοποίησε τη λέξη «ρομπότ» (εργάτης).

1944 Στη διάρκεια της νύχτας της 24ης προς 25η Δεκέμβρη, ειδικό απόσπασμα του ΕΛΑΣ μετέφερε υπογείως έναν περίπου τόνο δυναμίτη, τον οποίο και τοποθέτησε κατάλληλα στα θεμέλια του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετανία» στο Σύνταγμα, που λειτουργούσε ως Στρατηγείο των Βρετανών και εγχώριων αστικών δυνάμεων. Οταν όμως έγινε γνωστό ότι κατέφθασε στην Αθήνα ο Ου. Τσόρτσιλ (25 Δεκέμβρη) και ενδεχομένως να διέμενε στο «Μεγάλη Βρετανία» η επιχείρηση ακυρώθηκε.

Με το που προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, ο Τσόρτσιλ, συνοδευόμενος από τον Βρετανό υπουργό των Εξωτερικών Α. Ιντεν, πραγματοποίησε πολύωρη συνάντηση με τους Αλεξάντερ, Μακ Μίλαν και Λίπερ, που τον ενημέρωσαν για την κατάσταση «ήτις ήτο μεν ανησυχητική προ δεκαπενθημέρου, αλλά τώρα παρουσιάζεται κατά πολύ βελτιωμένη». Αποφασίστηκε η σύγκληση διάσκεψης για την επόμενη μέρα «έχουσα ως κύριον σκοπόν την εξεύρεσιν λύσεως» στη στρατιωτική σύγκρουση, στην οποία θα καλούνταν και ο ΕΛΑΣ.

1977 Πεθαίνει ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Τσάρλι Τσάπλιν, ο γνωστός Σαρλό. Ο Τσάπλιν πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες. Εκείνη όμως που σίγουρα ξεχώρισε - και στην οποία σκηνοθέτης υπήρξε ο ίδιος - ήταν «Ο Μεγάλος Δικτάτορας» (1940), η οποία σατίριζε το ναζισμό. Η ταινία γνώρισε μεγάλη επιτυχία, παρά την κριτική που δέχτηκε πως ήταν «πέραν του δέοντος» πολιτική. Ο Τσάρλι Τσάπλιν, με εμφυτευμένη ανέκαθεν στο έργο του κοινωνική και πολιτική συνείδηση, πραγματοποίησε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σειρά πολιτικών ομιλιών στις οποίες, ανοιχτά, στήριζε τη Σοβιετική Ενωση. Το γεγονός αυτό τον κατέστησε υποψήφιο - στις θέσεις της εμπροσθοφυλακής μάλιστα - στη μεταπολεμική, μακαρθική, «μαύρη λίστα» των ανθρώπων της Τέχνης και της διανόησης που «συνέβαλαν στην προβολή του κομμουνισμού μέσα από τον κινηματογράφο». Ετσι, το 1952 και ενώ ταξίδευε προς το Λονδίνο έγινε γνωστό πως το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης πήρε τη βίζα του (ήταν Βρετανός υπήκοος), απαγορεύοντάς του ουσιαστικά να γυρίσει στις ΗΠΑ. Εκτοτε ο Τσάπλιν θα επιστρέψει μόνο μια φορά, το 1972, για να παραλάβει το ειδικό Τιμητικό Οσκαρ για τη γενικότερη προσφορά του στην 7η Τέχνη.

1995 Η προσάραξη ενός τουρκικού φορτηγού πλοίου στα Ιμια πυροδοτεί αλυσιδωτές εξελίξεις με επίκεντρο την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί της βραχονησίδας από την Τουρκία. Η κρίση στα Ιμια θα κορυφωθεί τον Γενάρη του 1996 φέρνοντας Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα της πολεμικής σύγκρουσης. Η «εκτόνωση» της κρίσης θα επέλθει τελικά έπειτα από παρέμβαση του αμερικανικού παράγοντα, με τον τότε πρωθυπουργό του ΠΑΣΟΚ, Κ. Σημίτη, να δηλώνει από το βήμα της Βουλής το περιβόητο: «Θέλω να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών για την πρωτοβουλία και την βοήθειά τους».

Οπως υπογράμμισε τότε το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «στην ουσία οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές και το ΝΑΤΟ επιβάλλουν στη χώρα μας καθεστώς περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, με τη συναίνεση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι το νέο και πιο σημαντικό στοιχείο από την εξέλιξη της κρίσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις... Ο ελληνικός και τουρκικός λαός δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα και πρέπει να αντισταθούν αποφασιστικά σε κάθε πολεμόχαρη και εθνικιστική προσπάθεια, από όπου κι αν προέρχεται».