Τουλάχιστον κατάπτυστη μπορεί να χαρακτηριστεί η στάση της πλειοψηφίας της διοίκησης της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) για το ασφαλιστικό. Αυτοί οι κύριοι, λοιπόν, την ώρα που εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, βιοτέχνες και μικρέμποροι βρίσκονται στους δρόμους αποφασισμένοι να εμποδίσουν τα κυβερνητικά σχέδια για κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος, ψάχνουν εξόφθαλμα τρόπους να βάλουν πλάτες στην κυβέρνηση και σ' αυτό το θέμα. Μέχρι την ημέρα των προχτεσινών μεγαλειωδών κινητοποιήσεων σε όλη τη χώρα τηρούσε επιμελώς σιγήν ιχθύος. Μάλιστα, όπως μάθαμε, στη σημερινή συνεδρίαση του ΔΣ ούτε καν ετέθη το ασφαλιστικό, μεταξύ των θεμάτων που θα συζητηθούν. Πράγμα το οποίο η πλειοψηφία αναγκάστηκε να κάνει μετά από παρέμβαση των συμβούλων της «Αγωνιστικής Συνεργασίας». Αξιος ο μισθός τους!
Οι ... δήθεν λύσεις
Το 'πε καμιά τριανταριά φορές χτες ο Δ. Ρέππας. Από τη στιγμή, που οι εργαζόμενοι απορρίπτουν τις προτάσεις της κυβέρνησης -λέει - η τελευταία δέχεται ως βάση διαλόγου, για το Ασφαλιστικό, τις προτάσεις του συνδικαλιστικού κινήματος.
Να δείτε, που, στην προσπάθεια να σύρουν τους εργαζόμενους στην απάτη του «διαλόγου», αυτοί είναι ικανοί να αρχίσουν να φωνάζουν, μέχρι και το ...«όλη η εξουσία στα Σοβιέτ»!
Υ.Γ. Βέβαια, κρατάνε και την «πισινή». Θέλουν - λέει - ουσιαστικές και πραγματικές απαντήσεις στο ζήτημα και όχι δήθεν λύσεις. Κι όπως καταλαβαίνετε, η λύση να πληρώσουν οι «έχοντες και κατέχοντες» και το κράτος είναι «δήθεν» για τους κυβερνώντες - εκπροσώπους της ολιγαρχίας.
Ελπιδοφόρα συμμετοχή
Καθολική ήταν η συμμετοχή και των δημοσιογράφων, τόσο της Αθήνας, όσο και της περιφέρειας, στην προχτεσινή πανελλαδική απεργία. Εντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δε λειτούργησαν. Οργανωμένη ήταν και η παρουσία τους στις απεργιακές συγκεντρώσεις. Στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα και τη Λάρισα (πόλεις - έδρες των αντίστοιχων Ενώσεων Συντακτών), οι δημοσιογράφοι παρουσιάστηκαν με ξεχωριστά μπλοκ, πανό και πικέτες και έδειξαν ιδιαίτερη μαχητικότητα.
Εργαζόμενοι στα ΜΜΕ και δημοσιογράφοι δε θα μπορούσαν να λείψουν από το αγωνιστικό ραντεβού για την υπεράσπιση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Εχει, όμως, την ιδιαίτερη σημασία της αυτή η δημοσιογραφική αγωνιστική αφύπνιση, αν αναλογιστεί κανείς τις ...ιδιαιτερότητες του επαγγέλματος και των ανθρώπων του...
Νέοι και γυναίκες
Πολλοί οι νέοι και πάρα πολλές οι γυναίκες σε όλες τις προχτεσινές, απεργιακές συγκεντρώσεις, που έγιναν στην Αθήνα και σε δεκάδες ακόμη πόλεις. Μάλιστα, μερικοί από τους άνδρες συμμετέχοντες στη συγκέντρωση της Αθήνας, «παραπονέθηκαν» ότι «τους έβαλαν από κάτω οι γυναίκες»!
Βεβαίως, και η συμμετοχή της νιότης εξηγείται - κανένας απ' αυτούς δεν έχει κατοχυρώσει «ώριμα» ασφαλιστικά δικαιώματα για να γλιτώσει από την κυβερνητική αντιασφαλιστική λαίλαπα κι, επομένως, τους «πονάει» όλους, γι' αυτό και συμμετείχαν πολλοί - και η «γυναικοκρατία», καθώς τα μεγαλύτερα θύματα θα είναι οι γυναίκες.
Υστερα, η γυναικεία συμμετοχή, έτσι ή αλλιώς, ομορφαίνει μια διαδήλωση. Αλλά την κάνει και πιο μαχητική...
Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο
Associated Press
Σε όλο τον πλανήτη ταξίδεψαν οι εικόνες της προχτεσινής, μεγαλειώδους απεργιακής συγκέντρωσης της Αθήνας. Ανάμεσά τους και η διπλανή φωτογραφία, που μεταδόθηκε από το Ασοσιέιτεντ Πρες. Μια εργαζόμενη παίρνει μέρος στην απεργιακή πορεία, σκιάζοντας το κεφάλι της με μια εφημερίδα, της οποίας ο πρωτοσέλιδος τίτλος είναι «Απεργία», σημειώνει το πρακτορείο και συμπληρώνει: Η γενική απεργία στην Ελλάδα σημείωσε μεγάλη επιτυχία, αφού τα πάντα νέκρωσαν. Και μπορεί στη φωτογραφία να μη φαίνεται ο λογότυπος της εφημερίδας, αλλά οι αναγνώστες του «Ριζοσπάστη», σίγουρα, θα αναγνώρισαν την προχτεσινή πρώτη σελίδα της εφημερίδας μας.
Κυβερνητική απάτη ο «διάλογος»
Η πρωτοφανής επιτυχία της απεργιακής κινητοποίησης της Πέμπτης δημιουργεί νέα δεδομένα, φέρνει στο προσκήνιο με τρόπο δυναμικό το εργατικό κίνημα, τα προβλήματά του, αλλά και δίνει διέξοδο, αναδεικνύει μιαν άλλη προοπτική, που βρίσκεται στον αντίποδα της πολιτικής υποταγής στο κεφάλαιο, των ιδιωτικοποιήσεων, της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Δείχνει ότι ο διάλογος που μπορεί να φέρει αποτελέσματα είναι αυτός που γίνεται στους δρόμους. Η ενεργοποίηση αυτή προκαλεί έντονη ανησυχία σε κάποιους, που έσπευσαν αμέσως για να προλάβουν τις εξελίξεις. Προκειμένου να ακυρώσουν, στην ουσία, την αυξανόμενη δυναμική του εργατικού κινήματος, εγκλωβίζοντάς το με «διαλόγους» στους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις τους.
Ετσι λοιπόν, αφού δεν μπορούν να υποβαθμίσουν τα γεγονότα, προσπαθούν να τα εντάξουν στη λογική τους, για να τα ελέγξουν στην πορεία. Από τις πρώτες στιγμές, άρχισαν να λένε ότι η επιτυχία της κινητοποίησης «μπορεί να φέρει τους εργαζόμενους στο τραπέζι από καλύτερες θέσεις». Αυτό ήταν όλο. Λες και οι εργαζόμενοι αγωνιούν και αγωνίζονται για να εξασφαλίσουν καλύτερες θέσεις στο τραπέζι της σφαγής των δικαιωμάτων τους, της λεηλασίας της ζωής τους και των προσδοκιών τους.
Πράγματι, αναμφισβήτητα, ακόμα και αυτός ο ελιγμός της κυβέρνησης, κάτω από την πίεση της λαϊκής κατακραυγής, είναι μια πρώτη νίκη των εργατικού κινήματος, μια πρώτη δικαίωση των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, που σταθερά και επίμονα είναι προσανατολισμένες αντιπαλεύοντας τη συναίνεση. Δεν είναι, όμως, επαρκής για να φέρει πραγματικό αποτέλεσμα. Είναι η αρχή, δείχνει το δρόμο και τον προσανατολισμό. Και αυτός δεν είναι η αποδοχή μιας παραλλαγής διαλόγου, που πλασάρεται από τους προπαγανδιστές της κυβερνητικής πλευράς. Η παγίδα που στήνει η κυβέρνηση πρέπει να αποκαλυφθεί.
Ο διάλογος, για τον οποίο μιλάνε, δεν έχει τόσο σημασία πάνω σε ποιες προτάσεις θα γίνει, όσο το πάνω σε ποια δεδομένα γίνεται η συζήτηση. Ακόμα και αν μπορούσαμε να πιστέψουμε αυτό που λέει η κυβέρνηση, «ελάτε να συζητήσουμε τις προτάσεις σας». Αυτό είναι άκρως υποκριτικό, γιατί γίνεται με το πιστόλι στον κρόταφο των εργαζομένων. Πρόκειται για τα δεδομένα που έχει διαμορφώσει η κυβερνητική πολιτική. Η κυβέρνηση έχει στα χέρια της τα όπλα των νέων εργασιακών σχέσεων, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της ΟΝΕ, με το Σύμφωνο Σταθερότητας της οικονομίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της άρσης της μονιμότητας, της μερικής απασχόλησης και της απασχολησιμότητας. Είναι δικά της δημιουργήματα, παρ' όλα αυτά σήμερα μιλάει για διάλογο ακόμα «στη βάση των προτάσεων των εργαζομένων». Δε μένει, όμως, εδώ, συμπληρώνει ότι οι προτάσεις αυτές, «εφόσον οδηγήσουν σ' ένα αποτέλεσμα που όλοι επιθυμούμε, θα υιοθετηθούν». Δηλαδή, ο διάλογος πρέπει να οδηγήσει στις κυβερνητικές προτάσεις, εξάλλου, γι' αυτό τις έβαλε στο ψυγείο, για να τις βγάλει την κατάλληλη στιγμή. Ο διάλογος, στον οποίο πιστεύει η κυβέρνηση, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μια «λεόντειο» συμφωνία.
Χρειάζεται προσοχή, γιατί το εργατικό κίνημα έχει να αντιμετωπίσει στρατηγικού χαρακτήρα επιλογές και η επίθεση που δέχεται σήμερα, μέσω του Ασφαλιστικού, δεν είναι ούτε στιγμιαίο λάθος της κυβέρνησης, ούτε ζήτημα μεμονωμένων χειρισμών των υπουργών της. Με τις κυβερνητικές προτάσεις για το Ασφαλιστικό, ξεδιπλώνεται η πολιτική εξυπηρέτησης των σύγχρονων αναγκών του κεφαλαίου, στην εποχή του ιμπεριαλισμού. Για την απόκρουση της επίθεσης, απαιτείται και ολομέτωπη αντεπίθεση. Κατά συνέπεια, η συμμετοχή σε όποιον διάλογο στήσει η κυβέρνηση, ούτε σε βελτίωση της θέσης των εργαζομένων θα οδηγήσει, αλλά και θα σημάνει παραπέρα παγίδευσή τους με συνέπεια παραπέρα πισωγυρίσματα του κινήματός τους και της δυνατότητάς του να αντιπαρατεθεί νικηφόρα στη λογική της παγκόσμιας καπιταλιστικής επέλασης, που εκδηλώνεται και με τη «νεοταξική» ρεβάνς στα ίδια τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων.
Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ
Τα ... προβλέψιμα
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ απολύτως με τη δήλωση του Κώστα Σημίτη για το Ασφαλιστικό, που είπε ότι «η κυβέρνηση πρέπει να προβλέπει το μέλλον», αναφερόμενος στα ασφαλιστικά ταμεία!
Μόνο που αυτή η κυβέρνηση δεν κάνει όσα λέει ο πρωθυπουργός. Γιατί, αν πράγματι «προέβλεπε το μέλλον», δε θα έκανε ποτέ τις προτάσεις που έκανε, ούτε τώρα θα σκεφτόταν να τις επαναφέρει, διά της ...πλαγίας.
Επειδή, μάλιστα, προβλέπουμε κι εμείς το μέλλον, της συνιστούμε να «κάτσει στ' αυγά της», γιατί, αν συνεχίσει να «προβλέπει» έτσι «το μέλλον», απλούστατα δε θα έχει μέλλον..!
Τώρα, για τον περίφημο διάλογο «χωρίς προαπαιτούμενα», που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, τι μπορεί να σχολιάσει κανείς; Αυτό τους έλειπε να έχουν και προαπαιτούμενα. `Η, μήπως, πιστεύουν ακόμα ότι έχουν τη στήριξη της κοινωνίας;
Γιατί οι εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στο Πεδίον του Αρεως και τις άλλες πόλεις, όλης της χώρας, δεν ήταν περαστικοί, που είδαν φασαρία και καθίσανε να δούνε τι τρέχει! Ξέρανε πολύ καλά και γιατί ήταν εκεί, όπως ξέρουν και γιατί μπορεί να ξαναπάνε.
Οσο για την περίφημη «αλληλεγγύη των γενεών», που μας είπε ο πρωθυπουργός, τον βεβαιώνουμε ότι εξυπνάδες και λογοπαίγνια (ιδίως από το ΠΑΣΟΚ) έχουμε ακούσει μπόλικα στην Ελλάδα.
Αλλωστε, οι γενιές είναι απολύτως αλληλέγγυες αυτήν την περίοδο. Από τους εφήβους έως τους γηραιότερους, άπαντες αντιτίθενται στην κυβερνητική επιλογή για το Ασφαλιστικό.
Ας ρίξουν μια μάτια στη συγκέντρωση της Πέμπτης και θα διαπιστώσουν ότι δεν έλειψε η εκπροσώπηση καμιάς ηλικίας!
Μπορεί, λοιπόν, να περηφανεύεται το Σημιτέικο ότι κατάφερε να καλύψει το χάσμα των γενεών με τις επιλογές της. Μόνο που κατάφερε να ανοίξει και ένα χάσμα κάτω από τα πόδια της. Συγχαρητήρια και εις ανώτερα!
Γρηγοριάδης Κώστας
Θέλουν νίκη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Ας πληρώσει και ας ηττηθεί η κυβέρνηση, αλλά να νικήσει η νεοφιλελεύθερη πολιτική». Σε αυτή τη φράση συνοψίζεται η στάση της ηγεσίας της ΝΔ όσον αφορά το ασφαλιστικό μετά την κυβερνητική αναδίπλωση. Κι όμως έχει το θράσος αυτό να το παρουσιάζει ως φιλολαϊκή πολιτική και να εμφανίζεται ως προστάτης των εργαζομένων και εγγυητής ενός «καλύτερου μέλλοντος». Η ηγεσία της ΝΔ έκανε και θα κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει την κυβέρνηση για να επιβάλει την αντιασφαλιστική πολιτική που είναι βέβαια και δική της πολιτική. Και χείρα βοηθείας τής έδωσε για να στήσει το διάλογο - απάτη (συνάντηση Καραμανλή - Γιαννίτση) και δεν απέρριψε ποτέ - ούτε βέβαια μπορούσε - την ουσία των αντιασφαλιστικών μέτρων: Μείωση συντάξεων, αύξηση των ορίων ηλικίας. Η διαφοροποίησή της σε ορισμένα κραυγαλέα άδικα μέτρα - τα οποία σκόπιμα, ίσως, η κυβέρνηση είχε περιλάβει - όπως η αύξηση των ορίων ηλικίας για τις γυναίκες, δεν προσδίδει καμία φιλολαϊκότητα στη νεοφιλελεύθερη πολιτική που υποστηρίζει. Η φιλολαϊκή μάσκα της δεν ξεγελά κανέναν εργαζόμενο, ότι τάχα αποτελεί την εναλλακτική λύση στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Ούτε καν σε επίπεδο νεοφιλελεύθερης διαχείρισης.
Φυλάξου...
Διαπρύσιος κήρυκας της ιδιωτικής ασφάλισης έχει γίνει ο Μ. Ανδρουλάκης με τις θεωρίες του περί μεικτού συστήματος ασφάλισης - μιας παραλλαγής δηλαδή του πινοτσετικού μοντέλου που το αντέγραψαν και το παρουσίασαν ως απαύγασμα επιστημονικότητας ο Σπράος με τον Τήνιο.
Δικαίωμά του βέβαια να υποστηρίζει ό,τι θέλει, αλλά όχι ότι και το «ΚΚΕ δεν έχει καμία εξουσιοδότηση μιας και πήρε 5% στις εκλογές». Ετσι απάντησε ο Μ. Ανδρουλάκης όταν κλήθηκε να σχολιάσει τις θέσεις του ΚΚΕ για την Κοινωνική Ασφάλιση. Είπε κι άλλα στη χτεσινή δίωρη εκπομπή του στο «Φλας», όπως: Οτι η πρόταση του ΚΚΕ για κρατικοδίαιτο σύστημα οδηγεί στις συντάξεις πείνας της Ρωσίας και της Ουκρανίας που φτάνουν για ένα καρβέλι ψωμί. Ή ότι το ΚΚΕ μάχεται για να μην πέσουν οι συντάξεις από 120.000 δραχμές στις 67.000 δραχμές - που λέει ο Γιαννίτσης - κι όχι να πάνε στις 250.000 δραχμές. Ακόμα, ότι και για τους νέους που βαρούσαν τα πόδια τους στην προχτεσινή πορεία δεν ενδιαφέρεται το ΚΚΕ, είπε περισπούδαστα ο Μίμης.
Τι να πει κανένας εκτός από εκείνο που έλεγε ο ίδιος ο Μιμάκος παλιότερα: Φυλάξου από παλιά π... κι από παλιό αριστερό...
Τα «γονίδια» των Θεσσαλών
Καθολική η συμμετοχή των εργαζομένων στην πανελλαδική απεργία για την Κοινωνική Ασφάλιση και πρωτοφανείς σε όγκο και παλμό οι λαϊκές συγκεντρώσεις στις πρωτεύουσες των τεσσάρων νομών και σε μικρότερες πόλεις της Θεσσαλίας.
Πρωτόγνωρη η επιτυχία της κινητοποίησης, πλην, όμως, αναμενόμενη και, ως εκ τούτου, δεν ξάφνιασε κανέναν. Ηταν, βεβαίως, το θετικό κλίμα που διαμορφώθηκε πανελλαδικά και βοήθησε τοπικά. Ηταν, επιπροσθέτως, και η πολύ «καλή δουλιά» των τοπικών, ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, που συνέβαλε ιδιαιτέρως και αποφασιστικά. Ηταν, όμως, και το αγωνιστικό παρελθόν, οι αγωνιστικές παρακαταθήκες του θεσσαλικού λαού, που συνέβαλλαν. Πολλοί, μάλιστα, ισχυρίζονται ότι τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των Θεσσαλών έχουν, πλέον, μπει στα «γονίδια» και μεταφέρονται από γενιά σε γενιά...
Η λίστα αναμονής
Το χορό των υπουργικών επισκέψεων στις ΗΠΑ ανοίγει σήμερα ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γ. Παπαντωνίου, το αμέσως προσεχές διάστημα θα ταξιδέψουν στην υπερατλαντική χώρα άλλοι 5 Ελληνες υπουργοί (!), ενώ δεν έχει προσδιοριστεί ακόμα η ημερομηνία για το ταξίδι του πρωθυπουργού...
Οι επισκέψεις Ελλήνων υπουργών στην υπερατλαντική ...παγκόσμια υπερδύναμη, ασφαλώς στόχο έχουν να υποβληθούν τα διαπιστευτήρια υποταγής και νομιμοφροσύνης στη νέα ηγεσία του Λευκού Οίκου. Από την πλευρά της, η τελευταία επιδιώκει να γνωρίσει, στο δικό της έδαφος, τους πολιτικούς που ηγούνται στις ...υπερπόντιες αποικίες της και το μικρό χρονικό διάστημα, που μεσολαβεί ανάμεσα στα ταξίδια των Ελλήνων υπουργών, υποδηλώνει ότι μάλλον τις ημερομηνίες τις έχει καθορίσει η εδώ αμερικανική πρεσβεία. Γρήγορα - γρήγορα να ξεμπερδεύουν με τους Ελληνες, γιατί έχουν και άλλοι σειρά. Φαίνεται πως η λίστα αναμονής είναι υπερπλήρης...
Συνεχίζουμε αταλάντευτα
Η πανελλαδική πανεργατική απεργία και οι συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα σημείωσαν μεγάλη επιτυχία και χιλιάδες λαού έδωσαν δυναμική απάντηση στην αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και τα σχέδιά της για τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Το μήνυμα που ακούστηκε απ' άκρη σ' άκρη σε όλη τη χώρα είναι «δεν πάει άλλο, τα μέτρα δε θα περάσουν». Η πρώτη νίκη των εργαζομένων είναι δεδομένη και το πρώτο απτό αποτέλεσμα είναι ότι η κυβέρνηση, εσπευσμένα και κάτω από την παλλαϊκή κατακραυγή, ανακοίνωσε το «πάγωμα» των μέτρων της.
Η μεγάλη αυτή επιτυχία δεν ήρθε «από το πουθενά», ούτε και αποτελεί αυθόρμητο ξέσπασμα, όπως θέλουν ορισμένοι να μας πείσουν. Ο αγωνιστικός αυθορμητισμός έρχεται σαν αποτέλεσμα γνώσης και η συμμετοχή στον αγώνα είναι συνειδητή επιλογή. Πρωταρχικό ρόλο, στη δυναμική που δημιουργήθηκε και εκφράστηκε με τις ογκώδεις διαδηλώσεις, έπαιξε η αγωνιστική, μαχητική παρέμβαση του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα, των μαχητών, στελεχών και μελών του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ όργωσαν κυριολεκτικά όλη τη χώρα. Και από αυτό το γεγονός αναδεικνύονται, για άλλη μια φορά, οι ευθύνες των ηγεσιών των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων, που δεν ενημέρωσαν έγκαιρα τους εργαζόμενους, δε φρόντισαν να καλλιεργήσουν κλίμα αγωνιστικής έξαρσης και πρωτοβουλίας.
Για τους εργαζόμενους πρέπει, ωστόσο, να είναι καθαρό ότι μετά τη μεγάλη επιτυχία δεν πρέπει να χαλαρώσουν ούτε στιγμή. Ακολουθεί ο γιορτασμός της ταξικής Πρωτομαγιάς, η επόμενη πανελλαδική απεργία. Πολύ περισσότερο, που η αναδίπλωση της κυβέρνησης με το «πάγωμα» των μέτρων δεν είναι τίποτε άλλο παρά τακτική, προκειμένου να κερδηθεί χρόνος, ώστε αυτά να προωθηθούν σταδιακά και τμηματικά. Οι εργάτες και οι υπάλληλοι, αν δεν προσέξουν, αν δεν κλιμακώσουν τη συντονισμένη πάλη τους, μπορεί να τα χάσουν όλα. Χρειάζεται με νέα πνοή να συνεχίσουν την αγωνιστική πίεση, τόσο στην κυβέρνηση, όσο και στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, που μπορεί σήμερα να κρατάνε μια θετική στάση, ωστόσο, δεν παρέχουν τις απαιτούμενες εγγυήσεις για τη συνεπή και διαρκείας κλιμάκωση του αγώνα, για τη σταθερότητά τους, ακόμα και σε αυτά που οι ίδιες εξαγγέλλουν. Υπάρχει, άλλωστε, το προηγούμενο της συμμετοχής στους «κοινωνικούς διαλόγους» και η πρόσφατη συναίνεση στο αντιδραστικό νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις, την κατάργηση του 8ωρου, την εξάπλωση της μερικής απασχόλησης.
Σε αυτή τη λεπτή φάση που βρισκόμαστε, πρέπει η προοπτική του αγώνα να περάσει στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων. Βασικό στοιχείο αυτής της προοπτικής είναι τα λαϊκά στρώματα να κάνουν βήματα και άλματα μέσα από την καθημερινή δράση, παντού, για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση, έτσι ώστε οι διεκδικήσεις να μην περιορίζονται σε κάποιους αποσπασματικούς, αμυντικούς στόχους για τη διατήρηση των όποιων κατακτήσεων.
Τα συγκεκριμένα αντεργατικά μέτρα κυβέρνησης - κεφαλαίου δεν αρκεί μόνο να πάνε στον κάλαθο των αχρήστων. Οι λαϊκές δυνάμεις χρειάζεται επιθετικά, μέσα από το στήσιμο Επιτροπών Αγώνα, παντού, σε κάθε χώρο δουλιάς, σε κάθε γειτονιά, αξιοποιώντας την πολύτιμη πείρα του αγώνα τους, να συνεχίσουν διεκδικώντας Κοινωνική Ασφάλιση, δημόσια, δωρεάν, καθολική και υποχρεωτική για όλους, χωρίς να πληρώσουν οι εργαζόμενοι ούτε δραχμή. Παραπέρα, να βάλουν φρένο στη συνολική αντιλαϊκή πολιτική με τη μαζική χειραφέτηση και απεμπλοκή τους από τα κόμματα της άρχουσας τάξης και τις εφεδρείες τους, να ανοίξουν την προοπτική μιας πραγματικά φιλολαϊκής ανάπτυξης, μέσα από την οικοδόμηση του δικού τους Μετώπου και την επιβολή της δικής τους νέας λαϊκής εξουσίας.
Feeds
